Την Ανάσταση ως υπερφυσικό γεγονός την βιώνει κανείς με την δύναμη του πιστεύειν. Αλλά το ελληνικό Πάσχα ως πολιτισμό το χαίρονται πάντες όσοι ζουν ή παρεπιδημούν εδώ, αλλά και στων Ελλήνων τις Κοινότητες όπου γης. Βαρυσήμαντη κατάκτηση ο πολιτισμός, δηλαδή τα έργα του ανθρώπου που προάγουν τον κόσμο και τη ζωή και αποτρέπουν τα χειρότερα. Έργα υλικά και κατ’ εξοχήν πνευματικά.
Αριστούργημα η υμνογραφία της Μεγάλης Εβδομάδος με αποκορύφωμα τα Αναστάσιμα. «Έξοχος διθύραμβος, υψίστης εξάρσεως και αμιμήτου κάλλους ευωδέστατα προσφέρει άνθη εις την Ανάστασιν του Κυρίου» γράφει για την πασχαλινή ποίηση του ιερού Δαμασκηνού ο άγιος των γραμμάτων μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Άπαντα /Βήμα, 15, 79).
«Ποιητικωτάτη στροφή και αμίμητος παθοποιϊα » κατά τον σοφόν γέροντα της Σκιάθου ο επίλογος του Μεγάλου Κανόνος : «Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής ! μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι μέχρι περάτων αιώνος». Μέχρι περάτων αιώνος «άγκυρα ελπίδος ο Αναστάς προσωπικά και συλλογικά για τους πιστούς.
Ο Παπαδιαμάντης υπεραμύνεται με τη γραφή του ενός Ευαγγελίου χαράς, ευφροσύνης, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Σε μια τίμια διαλεκτική σχέση λόγος και Λόγος ( = Πίστη) τελούν σε αμοιβαία κάθαρση και ίαση εκατέρωθεν αναγκαία.
Εκεί κατανοείται η εμπειρία της αγάπης που ξεπερνά πάντοτε όλες τις νοητικές περιγραφές.
Η Ανάσταση είναι η νίκη της ζωής και η ήττα του θανάτου, η πνευματική βεβαιότητα ότι ο βίος του ανθρώπου δεν τελειώνει στον τάφο. Στους καιρούς που ζούμε η πίστη είναι υπέρ ποτε αναγκαία. «Πρόσθες ημίν Κύριε πίστιν εις την Ανάστασίν Σου» αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς (Ομιλία IH’ στην Κυριακή των Μυροφόρων) βεβαιώνει ότι η Ανάσταση του Κυρίου «φύσεως εστίν ανανέωσις (…) και του πρώτου Αδάμ αναζώωσις και ανάπλασις και ζωής αθανάτου επανέλευσις ». Ανανέωση δηλαδή της ανθρώπινης φύσης, αναζώωση και ανάπλαση και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ.
Στους «Δαιμονισμένους » του Ντοστογιέφσκι ο Σταυρόγκιν ρωτά τον Σάτοβ : «Εσύ πιστεύεις ;». Εκείνος του απαντά «Πιστεύω στον ρωσικό λαό». Αντικαθιστώντας τον «ρωσικό» με τον «ελληνικό» έχετε την γνώριμη στερεότυπη απάντηση των δικών μας. Η επόμενη ερώτηση του Σταυρόγκιν : «Στον Θεό πιστεύεις ;» όπου απαντά ο Σάτοβ : «Θα πιστέψω»! Ο Σάτοβ πίστεψε. Εμείς θα πιστέψουμε ; Το έχουμε απόλυτη ανάγκη. Η πίστη είναι κινητήρια δύναμη που μετακινεί βουνά. Όρη «μεθιστάνει» βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος (Κορ. Α’13,2).
Και η φετεινή Ανάσταση βρίσκει τον ελληνικό λαό εσταυρωμένο.
Πρέπει να τελειώνουμε με την διαπραγμάτευση. Ψάξαμε με το φανάρι τον Διογένη να βρούμε συμμάχους στην Ευρώπη. Το διεθνές σύστημα προσώρας απεδείχθη ισχυρότερο από τις αφυπνιζόμενες λαϊκές δυνάμεις. Καθήλωσε με τα εργαλεία του στα μετόπισθεν το Podemos, νεκρανέστησε τον Σαρκοζύ, κράτησε στάσιμη την Λεπέν. Απομόνωσε το ελληνικό πείραμα αρνούμενο να εκπληρώσει απέναντί του και τις στοιχειώδεις συμβατικές του υποχρεώσεις. Grexit δεν τολμούν, ή δεν μπορούν να επιβάλουν. Ασφυξία χρηματοδοτική εφαρμόζουν, μέθοδο αργού θανάτου. Και εκβιάζουν. Σκληραίνει τώρα εμφανιζόμενο βασιλικότερο της … βασίλισσας Μέρκελ και το ΔΝΤ που πρώτο ομολόγησε τη λάθος συνταγή «διάσωσής » μας, χωρίς ποτέ ωστόσο να την ανακαλέσει. Προτεραιότητά μας έλλογη περάτωση της διαπραγμάτευσης και ενεργός αναμονή.
Οι δανειστές θέλουν να μας σπρώξουν σε άτακτη χρεοκοπία, τυφλωμένοι από το πάθος τους να δημιουργήσουν παράδειγμα προς αποφυγήν για τους δοκιμαζόμενους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Ανα-γνωρίζουμε τα θανάσιμα αμαρτήματα των ηγεσιών μας της τελευταίας 20ετίας. Το ελλαδικό πελατειακό κράτος δανείστηκε ακατάσχετα. Είναι η μία όψη του αμφίπλευρου κακουργήματος, η ελλαδική. Τότε όσοι, λιγοστοί αντέλεγαν κεραυνοβολούνταν με την πομπώδη πρόφαση, δεν χαίρεστε ότι διαθέτουμε πιστοληπτική ικανότητα ; Οι δράστες χαιρόντουσαν …
Η άλλη όψη, οι διεθνείς τοκογλύφοι εξωθούσαν σε υπερδανεισμό εν γνώσει ότι η Ελλαδίτσα δεν θα μπορέσει να τους εξοφλήσει, οπότε θα προχωρήσουν σε αναγκαστική εκτέλεση των φιλέτων της. Εκεί μας πάνε τώρα ολοταχώς. Είναι ώρα «εξ ύπνου εγερθήναι» για την «Αριστερά τού τίποτα» και για την «Κεντρο-Δεξιά τού καθόλου». Να αφήσουν τους μονολόγους, να κάνουν διάλογο και να δράσουν. Όπως διακήρυττε ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ μετά το κράχ του’29 : «Η λογική υπαγορεύει να επιλέγεις μια μέθοδο και να την δοκιμάζεις». Και, συνέχιζε «αν αποτύχει παραδεχτείτε το με ειλικρίνεια και δοκιμάστε κάτι άλλο. Αλλά τέλος πάντων δοκιμάστε κάτι»!
Αλλά σήμερα. «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων» να την βιώσουμε πνευματικά. Γνήσια. Ελληνικά.
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να’ ναι ήμερος, να’ ναι άκακος,
λίγο φαϊ, λίγο κρασί,
Χριστούγεννα κι Ανάσταση». (Ελύτης).
Χριστός Ανέστη !