THE NEW YORK TIMES
February 14, 2010 – Wall Street Helped to Mask Debts Shaking Europe
By LOUISE STORY, LANDON THOMAS Jr. and NELSON D. SCHWARTZ
This article is by Louise Story, Landon Thomas Jr. and Nelson D. Schwartz.
Wall Street tactics akin to the ones that fostered subprime mortgages in America have worsened the financial crisis shaking Greece and undermining the euro by enabling European governments to hide their mounting debts.
As worries over Greece rattle world markets, records and interviews show that with Wall Street’s help, the nation engaged in a decade-long effort to skirt European debt limits. One deal created by Goldman Sachs helped obscure billions in debt from the budget overseers in Brussels.
Even as the crisis was nearing the flashpoint, banks were searching for ways to help Greece forestall the day of reckoning. In early November — three months before Athens became the epicenter of global financial anxiety — a team from Goldman Sachs arrived in the ancient city with a very modern proposition for a government struggling to pay its bills, according to two people who were briefed on the meeting.
The bankers, led by Goldman’s president, Gary D. Cohn, held out a financing instrument that would have pushed debt from Greece’s health care system far into the future, much as when strapped homeowners take out second mortgages to pay off their credit cards.
It had worked before. In 2001, just after Greece was admitted to Europe’s monetary union, Goldman helped the government quietly borrow billions, people familiar with the transaction said. That deal, hidden from public view because it was treated as a currency trade rather than a loan, helped Athens to meet Europe’s deficit rules while continuing to spend beyond its means.
Athens did not pursue the latest Goldman proposal, but with Greece groaning under the weight of its debts and with its richer neighbors vowing to come to its aid, the deals over the last decade are raising questions about Wall Street’s role in the world’s latest financial drama.
As in the American subprime crisis and the implosion of the American International Group, financial derivatives played a role in the run-up of Greek debt. Instruments developed by Goldman Sachs, JPMorgan Chase and a wide range of other banks enabled politicians to mask additional borrowing in Greece, Italy and possibly elsewhere.
In dozens of deals across the Continent, banks provided cash upfront in return for government payments in the future, with those liabilities then left off the books. Greece, for example, traded away the rights to airport fees and lottery proceeds in years to come.
Critics say that such deals, because they are not recorded as loans, mislead investors and regulators about the depth of a country’s liabilities.
Some of the Greek deals were named after figures in Greek mythology. One of them, for instance, was called Aeolos, after the god of the winds.
The crisis in Greece poses the most significant challenge yet to Europe’s common currency, the euro, and the Continent’s goal of economic unity. The country is, in the argot of banking, too big to be allowed to fail. Greece owes the world $300 billion, and major banks are on the hook for much of that debt. A default would reverberate around the globe.
A spokeswoman for the Greek finance ministry said the government had met with many banks in recent months and had not committed to any bank’s offers. All debt financings “are conducted in an effort of transparency,” she said. Goldman and JPMorgan declined to comment.
While Wall Street’s handiwork in Europe has received little attention on this side of the Atlantic, it has been sharply criticized in Greece and in magazines like Der Spiegel in Germany.
“Politicians want to pass the ball forward, and if a banker can show them a way to pass a problem to the future, they will fall for it,” said Gikas A. Hardouvelis, an economist and former government official who helped write a recent report on Greece’s accounting policies.
Wall Street did not create Europe’s debt problem. But bankers enabled Greece and others to borrow beyond their means, in deals that were perfectly legal. Few rules govern how nations can borrow the money they need for expenses like the military and health care. The market for sovereign debt — the Wall Street term for loans to governments — is as unfettered as it is vast.
“If a government wants to cheat, it can cheat,” said Garry Schinasi, a veteran of the International Monetary Fund’s capital markets surveillance unit, which monitors vulnerability in global capital markets.
Banks eagerly exploited what was, for them, a highly lucrative symbiosis with free-spending governments. While Greece did not take advantage of Goldman’s proposal in November 2009, it had paid the bank about $300 million in fees for arranging the 2001 transaction, according to several bankers familiar with the deal.
Such derivatives, which are not openly documented or disclosed, add to the uncertainty over how deep the troubles go in Greece and which other governments might have used similar off-balance sheet accounting.
The tide of fear is now washing over other economically troubled countries on the periphery of Europe, making it more expensive for Italy, Spain and Portugal to borrow.
For all the benefits of uniting Europe with one currency, the birth of the euro came with an original sin: countries like Italy and Greece entered the monetary union with bigger deficits than the ones permitted under the treaty that created the currency. Rather than raise taxes or reduce spending, however, these governments artificially reduced their deficits with derivatives.
Derivatives do not have to be sinister. The 2001 transaction involved a type of derivative known as a swap. One such instrument, called an interest-rate swap, can help companies and countries cope with swings in their borrowing costs by exchanging fixed-rate payments for floating-rate ones, or vice versa. Another kind, a currency swap, can minimize the impact of volatile foreign exchange rates.
But with the help of JPMorgan, Italy was able to do more than that. Despite persistently high deficits, a 1996 derivative helped bring Italy’s budget into line by swapping currency with JPMorgan at a favorable exchange rate, effectively putting more money in the government’s hands. In return, Italy committed to future payments that were not booked as liabilities.
“Derivatives are a very useful instrument,” said Gustavo Piga, an economics professor who wrote a report for the Council on Foreign Relations on the Italian transaction. “They just become bad if they’re used to window-dress accounts.”
In Greece, the financial wizardry went even further. In what amounted to a garage sale on a national scale, Greek officials essentially mortgaged the country’s airports and highways to raise much-needed money.
Aeolos, a legal entity created in 2001, helped Greece reduce the debt on its balance sheet that year. As part of the deal, Greece got cash upfront in return for pledging future landing fees at the country’s airports. A similar deal in 2000 called Ariadne devoured the revenue that the government collected from its national lottery. Greece, however, classified those transactions as sales, not loans, despite doubts by many critics.
These kinds of deals have been controversial within government circles for years. As far back as 2000, European finance ministers fiercely debated whether derivative deals used for creative accounting should be disclosed.
The answer was no. But in 2002, accounting disclosure was required for many entities like Aeolos and Ariadne that did not appear on nations’ balance sheets, prompting governments to restate such deals as loans rather than sales.
Still, as recently as 2008, Eurostat, the European Union’s statistics agency, reported that “in a number of instances, the observed securitization operations seem to have been purportedly designed to achieve a given accounting result, irrespective of the economic merit of the operation.”
While such accounting gimmicks may be beneficial in the short run, over time they can prove disastrous.
George Alogoskoufis, who became Greece’s finance minister in a political party shift after the Goldman deal, criticized the transaction in the Parliament in 2005. The deal, Mr. Alogoskoufis argued, would saddle the government with big payments to Goldman until 2019.
Mr. Alogoskoufis, who stepped down a year ago, said in an e-mail message last week that Goldman later agreed to reconfigure the deal “to restore its good will with the republic.” He said the new design was better for Greece than the old one.
In 2005, Goldman sold the interest rate swap to the National Bank of Greece, the country’s largest bank, according to two people briefed on the transaction.
In 2008, Goldman helped the bank put the swap into a legal entity called Titlos. But the bank retained the bonds that Titlos issued, according to Dealogic, a financial research firm, for use as collateral to borrow even more from the European Central Bank.
Edward Manchester, a senior vice president at the Moody’s credit rating agency, said the deal would ultimately be a money-loser for Greece because of its long-term payment obligations.
Η σχετική είδηση όπως μεταδόθηκε από τον σταθμό RUSSIA TODAY
1 comment
Προϊδεάζοντας ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ Κ.Π.Σ.
Καθως κλεινει το 2009, αξιζει να σημειωσουμε τον Ρολο των ΚΠΣ που αποτελεσαν μεχρι σημαρα ενα ισχυρο παραγοντα Δημοσιας Δαπανης.
Προοδευτικα η Δημοσια δαπανη, αντι να Ισχυροποιει την Οικονομια με Δημοσιες Επενδυσεις, Με παραγωγικες Επενδυσεις που ισχυροποιουν με την σειρα τους το παραγωγικο ιστο, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ηταν η Δημοσια Δαπανη και το κυριο μερος των ΚΠΣ , να ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ την ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ παραγωγικού ΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Επιχορηγησεισ δοθηκαν, και μαλιστα Χωρις Ελεγχο, για να ξεπατωθουν Ελλιες και Αμπελια και να “κοπουν” καΐκια.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΗΤΑΝ να χρηματοδοτηθει η σμίκρυνση της Γεωργιας και της Αλιειας στην Ελλαδα. Σπασαμε τα καικια και τον Ελληνικο Αλιευτικο στολο στο Αιγαιο, και την θεση του πηραν οι Τουρκοι ψαραδες. Αυτο επετευχθει με Δημοσια Δαπανη της Ελλαδας, μεσα στα πλαισια των ΚΠΣ. Επιδοτηθηκαν οι παραγωγικες μοναδες της Β. ΕΛΛΑΔΟΣ να φυγουν απο την Βορεια Ελλαδα και να πανε σε Βαλκανικες Χωρες. Συνολικα και Συνοπτικα: Η Δημοσια Δαπανη χρηματοδοτησε την αποδομηση του Παραγωγικου Ιστου της Χωρας, τοσο του Δημοισιου τομεα οσο και του Ιδιωτικου. Ο παραγωγικος Ιστος της Χωρας που δημιουργουσε ΑΕΠ και εισοδηματα Επιχειρησεων και ιδιωτων τοσο ο Ιδιωτικος οσο και του Δημοσιου Τομεα, αποδομηθηκε. Και φυσικα χαθηκαν και τα Θετικα Δημοσιονομικα αποτελεσματα αυτης την -αλλοτε συνεχως αυξανομενης- παραγωγικης διαδικασιας.
Οι αποκαλουμενοι Ευρωπαιοι Εταιροι μας, ποτε δεν υπηρξαν “κουτοφραγγοι”. Αφησαν του Ελληνες να χρεωνουν περισσοτερες Ελιες και αμπελια και κεφαλια αιγοπροβατων. Μεσα από αυτη την διαδικασια, ουσιαστικα οι Ελληνες παραγωγοι Εξαγορασθηκαν για να εγκαταλειψουν την παραγωγη τους. Με κανονικες τιμες επιδοτησεων, κανεις δεν θα ξεπατωνε τις Ελιες του, τα αμπελια του. Ο παραγωγικος ιστος της Χωρας δεν θα καταστρεφοταν και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της αποδομησης των παραγωγικων Ιστων και η κατευθυνση των Οικονομιων στη Χρηματοοικονομια (που σημαινει να οδηγησουμε τους Λαους να μην οαραγουν για να χειραγωγηθουν προς τον τοκογλυφο τουΔιεθνους χρηματος_ ) και στον εξουσιασμο τους, δεν θα ειχε επιτευχθει. Υστερα απο μια τετοια ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ και ΩΣ ΠΑΡΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΣΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ, το ωευδεπιγραφο επιχειρημα των “εταιρων” μας, οτι ταχα οπαραγωγικος ιστος της Ελαλδος αποδομηθηκε επιεδη “δεν ειμαστε ανταγωνβιστικη” μονο ως προμενη και χυδαια σοφιστια και δημαγωγια μπορει να αξιλογηθει.
Τωρα που επετευχθει ο Στοχος: Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙ ΑΤΗΣ ΔΙΕΘΝΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ….οι ….Εταιροι μας……. μας αποκαλουν απαταιωνες, και θελουν να μας ελεγχουν τα βιβλια……. ακομα και τα “μπαμπυλινα” της γιαγιας …..
Οι (=μονον ως ανεκδοτο) “εταίροι” ηθελαν ακριβως αυτο, τους Άλλους υποχειρια της Χρηματοοικονομικης Οικονομιας και συγκεκριμενα της Διεθνους Τοκογλυφιας.
Δεν υπαρχει καμια εκπληξη, και κανενα εκτακτο ακραιο καιρικο φαινομενο. Ολα προχωρουν συμφωνα με το Σχεδιο και υλοποιουνται μεσα στα χρονοδιαγραμματα που ειχαν συνταχθει. αυτο που εμφανιζεται σαν “Οικονομικη Κριση” ειναι αυτο που οχι μονο ειναι αποτελεσμα των Πολτικων Επιλογων του Νεοφιλευθερισμου καιολων των αλλων παρεπομενων επιλογων του, αλλα ειναι και η Πρωτη Επιτυχης Ολοκληρωση αυτου που ηθελαν Οι Εξουσιαστες που κατορθωσαν και επεβακαν τον νεοφιλευθερισμο και την Χρηματοοικονομικη Οικονομια, ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ.
Η Δεσμες αυτες των Πολιτικων Επιλογων και αυτη ταυτη η υπαρξη Πολτικων Επιλογων που καθοδηγουν την Οικονομια, μονο με την Ελευερη Οικονομια της Αγορας του ADAM SMITH δεν εχει σχεση. Εχουενμ να κανουμε με μια σκληρα κατευθυνομενη Οικονομια , που καθοδηγειται απο ενα “ευρωπακο κολλεγιο” μπροστα στο οποιο Το Σταλινικο Σοβιετ ειναι..Νηπιαγωγείο.
Η Αμερικη αντιλαμβανεται την Ελευθερη Αγορα ως FREE ENTERPRIZE, ως μια δυναμικη δηλαδη που καθε ενας ειαι ελευθερος να εισελθει να προσπαθησει να δραση και να δημιουργησει η να εξελθει χωρις κοινωνικο στιγμα και τραγωδια εαν αποτυχει. (FREE ENTRY and FREE EXIT) που ειναι δυο απο τις πολες προυποθεσεις της Ελεθερης Οικονομιας.
Εδω προσπαθει επι μηνες να εισαγει την ιδεα αυτου η Λουκα Κατσελη απο τον ρολο της Υπουργου Οικονομιας, και η Νεοφιλελεύθερη Σταλινικη Νοοτροπια της Ελλαδος την εμποδιζει.
Ειναι μια αλλη μορφη “πολεμου”, χωρις τις “σιδηρoφραχτες Μεραρχιες της Βαρμαχτ” χωρις να ειναι ορατος ο Εχθρος ετσι ωστε να μην τον σταματησουν τα Οχυρα της Γραμμης Μεταξα, ετσι ωστε να μην συνειδητοποιηθει οτι “Αι ημετεραι δυναμεις (θα επρεπε να) αμυνονται του Πατριου Εδαφους.
Όλες οι ανωτέρω επί μέρους Πολιτικές Επιλογές, καθοδηγούν προς την Χρηματοοικονομική Οικονομία, την επιβάλουν ως ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, και αποδoμουν τον παραγωγικό ιστό των Οικονομιών του Κόσμου (και ιδίως της Ελλάδος) .
Καθώς η Χρηματοοικονομική Οικονομία είναι ουσιαστικά αφορολόγητη, με την αποδόμηση της παραγωγικής οικονομίας (Ιδιωτικής και Κρατικής) δημιουργείται και η αποδόμηση μιας ισχυρής ζώνης εσόδων προς το Δημόσιο Ταμείο, και μια παράμετρος γενεσιουργός Δημοσιονομικής Ανισορροπίας και προοδευτικά Διογκουμένων Δημοσιονομικών Προβλημάτων, για τα Κράτη.
Αν τα Κρατη δρομολογηθουν από αυτό που δομειται σαν αποτελεσμα πολιτικων επιλογων να εχουν Δημοσιονομικα Προβλημτα, τι εξυπηρετειται από αυτό?
Μα προφανως η εγκαθιδρυση και η επιταση του ιδιου του «Μοντελου» των Πολτικων Επιλογων, και η διασφαλιση και ισχυροπιιηση του υλοποιουμενου στοχου της συγκετρωσης του πλουτου και της εξουσιας στους λιγους.
Δεν αποτελει κεραυνο εν αιθρια η επιτυχια των Εξουσιαστων να καταστερψουν μεσα απο τον νεοφιλευθερισμο και την Χρηματοοικονομικη Οικονομια, την Παραγωγικη Υποσταση λαων και Κρατων, και να τους χειραγωγησουν στην Τοκογλυφια του Διεθνους Χρηνατος και στην προοδευτικα αυξανομνη υποταγη τους.
Δεν υοαρχει εκπληξη.
Αφησαμε καικαηκε το Δασος, η συμετειχαμε ως Δωροδοκημενοι Εμπρηστες του, η ως “πεπλανημενες παρθενες” στο να το καψουμε και εμεις. Τωρα ας μην αναρωτιωμαστε γιατι Πλημύρισε το Σπιτι μας, αφου εμεις καψαμε ή κοψαμε τα Δεντρα που μας προστατευαν.
Παραπλανηθηκαμε απο την Μουσικη της Κιρκης, και καμαρωναμε με τα βιολια που παιζανε καθως χανονταν η Οικονομικη Κυριαρχια που διασφαλιζε η Δραχμη και το Εκδοτικο Προνομιο της Δημιουργιας Χρηματος. Τωρα δεν μπορουμε να απορουμε γιατι μας μεταχειριζονται σαν “χοιρους”. Ισως μπορουμε να απορουμε που δεν καταλαβαμε πως μας εξαπατησαν οι Εξουσιαστες, Ισως να απορουμε γιατι υπαρχουν ακομα συνανθρωποι μας που καμαρωνουν που η Κιρκη τους εκανε την τιμη να τους αναγνωρισει ως “χοιριδια”.
Ειναι μεγαλη ατυχια για τον Δυτικο Κοσμο που απο το 1981 και μετα, η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ η το “ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ” μπηκε σε εφαρμογη και εφτασε στην επιτυχια του, σε Αμερικη και Ευρωπη, με την μορφη τηε “Δηθεν” Οικονομικης Κρισης.
Ειναι μεγαλη τυχη και ευλογια για την Αμερικη που εξελεγη ο ΟΜπαμα του οποιου η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ειναι Κεϋνσιανικη και ακριβως αντιθετη με εκεινη του Σχεδιου Αρμαγεδδών. Ο ΟΜπαμα ενεργοποιησε την Δημιουργια Χρηματος του Κευνς. Τυπωνει Δολλαρια με τα τρισεκατομυρια & ουτε πληθωρισμος υπαρχει, ουτε πεφτει διεθνως η ισοτιμια του Δολαριου.Αντιθετα το Δολαριο ενισχύεται και ο πληθωρισμος πεφτει.
ΤΟ Εκδοτικο προνομιο του Κρατους για να δημιουργει χρημα και να Κανει Επενδυσεις και γενικα να αυξανει την Δημοσια Δαπανη που ειναι ΤΟ εργαλειο για την διασφαλισεη της Οικονομικης Αναπυτυξης, της ΚΟινωνικης Δικαιοσυνης και της Πολιτικης Σταθεροτητας, το αρνουνται με καθε τροπο οι Εξουσιαστες Νεοφιλευθεριστες, χρηματοοικονμιστες.
Γιατι για το ιδιο λογο που αυτος που θελει να εμπορευθει την Υγεια, μισει το ΕΣΥ και την Δωρεαν περιθλαψη και προσπαθει να την απαξιωσει, ή να την στρεβλωσει. Για τον ιδιο λογο που αυτος που θελει να βγαλεο χρηματα απο την Παιδεια, μισει καθε εννοια Δωρεαν Παιδειας, θελει να τη απαξιωσει και να την καταργησει. Για τον ιδιο λογο που αυτος που θελει να βγαλει χρηματα απο Ιατρικες εξετασεις, κανονιζει να ειναι “χαλασμενος” ο Τομογραφος του Κρατικου Νοσοκομειου , η να σκουριαζει στα κουτια στο Υπογειο, εστι ωστε ο Πολιτης να χειρταγωγειται να μεταλλαχθει σε Πελατη που θα πληρωσει για ν αβγαλει χρηματα ο ιδιωτης….. Τομογραφος.
Πολλω δε μαλλον που η χρηματοοικονομικη Πολτικη Επιλογη, δεν ειναι απλα και μονο για να Πωλειται το Χρημα απο τοκυκλωμα της Διεθνους Τοκογλυφιας, αντι να δινεται Στην Οικονομια ΔΩΡΕΑΝ απο το Κρατος, αλλα κυριωτερα επειδη το Χρημα, ο ελεγχος του και η πωληση του, αποτελει το σκληροτερο μεσο εξαναγκασμου και ελεγχου, και το αποτελασματικοτερο εργαλειο Εξουσιας πανω σε λαους και Ανθρωπους.
Ειναι μεγαλη ατυχια που η Ελλαδα βρισκεται μεσα σε μαι Ευρωπη, που “κυβαρναται” στα πλαισια της “Επιχειρησης Αρμαγαιδων”,
Το τελος της Ιστοριας δεν εχει ερθει, ουτε φυσικα και το τελος της Ελλαδας. Οι κακες φασεις της Ανθρωποτητας (οπως τωρα η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ) ερχονται και παρερχονατι, οι Πολτισμοι περνανε μεσα απο περιοδους Σκοταδισμου, που βαζουν στην Πυρα την Αληθεια και την Ελευθερια ( Οι Μαγισσες του Σάλεμ) και καποια στιγμη αστραφτη φως, οι Λαοι ξυπνουν και μπαινομε σε περιοδο Αναγεννησης. Αυτη ειναι η Ανθρωπιη Ιστορια, η Ιστορια των Πολιτισμων. Μια αιωνια πλαη καλου με το κακο, των καλων με τους ηλιθιους η του ψυχικα αρρωστους συνανθρωπους μας οπως ειαι οι εξουσιαστες. Αυτοι που εχουν ενα και μοναδικο κινητρο, να ταπεινωνουν τους αλλους και να τους εξουσιαζουν δια του χρηματος, να τους απολυουν και να κρατανε για τιν ευατο τους τα παντα. Εινια ηδονη για τον εξουσιαστη να ικανοποιει το θυμικο του με την σκεψη οτι αλλοι (απο τους οποιους ειναι καλυτερος – ετσιλεει στον ευατο του) κρυωνουν, και να σπευσει να τους παρει πισω αυτα που τους δοθηκαν εν δικαιω.
Πως να εξηγησεις ολα αυτα στα παιδια? Εγω παντως θα τους τα διδασκα στο κοσμο του παραμυθιου που μπορυν να καταλαβουν, με την βοηθεια των γονεων τους βεβαια.
Προιδεαζοντας τα Παιδια για τον Σημερινο Κοσμο και την παλη του καλου με το κακο, μεσα απο το παραμυθι :
http://www.youtube.com/watch?v=4xUQfRbrFa8&feature=PlayList&p=07E119C639347082&playnext=1&playnext_from=PL&index=109