Συχνά αποσιωπούμε οι ίδιοι τα εις βάρος μας εγκλήματα των εχθρών μας. Αδράνεια και ραθυμία που ο εχθρός εκμεταλλεύεται για να συνεχίσει ανενόχλητος τη βαρβαρότητά του.
Οι Εβραίοι πρωτοπορούντες ανέδειξαν σε παγκόσμιο σύμβολο την εναντίον τους χιτλερική θηριωδία. Το αρμενικό εξάλλου έθνος, καίτοι άχρι καιρού ορφανό εθνικής κυριαρχίας, διεκδίκησε πεισμόνως και επέτυχε εν πολλοίς την αναγνώριση της γενοκτονίας του από το τουρκικό κράτος. Αποκορύφωμα της διεθνοποίησης η πρόσφατη παρέμβαση του Πάπα Φραγκίσκου και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Εμείς την γενοκτονία του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής, Ποντιακού, Μικρασιατικού, Θρακικού την κρατήσαμε μυστική, είδος ταμπού. Δεν μιλήσαμε γι’ αυτήν. Και όταν κάποτε – μετά από 80 χρόνια ! – αποφασίσαμε να την καταγγείλουμε την «κομματιάσαμε» με αποτέλεσμα να γίνουμε η χλεύη των ξένων, όπου εμφανίζονταν συχνά ταυτόχρονα ξεχωριστές ομάδες Ποντίων, Μικρασιατών κ.λ.π. για να διεκδικήσουν την αναγνώριση.
Πρόταση νόμου συνταχθείσα από τον γράφοντα και με πλειάδα διακομματικών υπογραφών με αίτημα την ενοποίηση των ελληνικών γενοκτονιών που υποβλήθηκε στη Βουλή του 2004 δεν ήχθη καν προς συζήτηση στο Σώμα με την αιτιολογία της τότε Προέδρου ότι «δεν συμφωνούν τα κόμματα». Άφεριμ !
Δύο εκατομμύρια συνέλληνες εξολόθρευσαν τα στίφη των βαρβάρων νεοτούρκων και κεμαλιστών. Οι επίγονοί τους αρνούνται να αναγνωρίσουν το έγκλημα και όπου και όπως μπορούν (π.χ. Κύπρο) το συνεχίζουν.
Οι Αρμένιοι έκαναν τον πόνο τους αγώνα και αποτελούν παράδειγμα.
Όταν ξεχνάς την λαϊκή σοφία «κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά » δεν συνειδητοποιείς ότι κοντά στους Ξηρούς καίγονται και οι … χλωροί. Η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει μύρια πελώρια προβλήματα και ασφαλώς δεν έχει την πολυτέλεια οι υπουργοί της να της προσθέτουν εκ του μη όντος και άλλα χειρότερα. Η διάγνωση περί ανηκέστου βλάβης είναι αείποτε αποκλειστική αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Ως μη όφειλε υπεκλάπη από την νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργού της Δικαιοσύνης δημιουργώντας εκτός των άλλων κρίση σε κρίσιμες ώρες στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Άχρηστη και επικίνδυνη τη στιγμή που ψάχνουμε συμμάχους για να αντιπαλέψουμε τις ραδιουργίες του αδίστακτου Σόιμπλε που εκπροσωπεί την σιδηρά χείρα των δανειστών. Και την ώρα που επικρατεί στρατηγικό άνοιγμα προς τη Μόσχα και πρέπει να κατευνάσουμε και να μην εξοργίσουμε τους υπερατλαντικούς.
Αλλά πώς να γίνει αφού δεν ισχύει ο σοφός λόγος του Αριστοφάνη «ερέτην χρήναι πρώτα γενέσθαι, πριν πηδαλίοις επιχειρείν»(Ιππής,542). Πρώτα κωπηλάτης και μετά τιμόνι και κυβερνήτης! Ή όπως ειρωνεύεται ο Σωκράτης τον Καλλικλήν στον πλατωνικό Γοργία «ευδαίμων ει, ότι τα μεγάλα μεμύησαι πριν τα σμικρά», καταπιάστηκες με τα μεγάλα πριν μάθεις τα μικρά…
Ακούμε τον μετρημένο Πωλ Κρούγκμαν που μας παροτρύνει: «Η Ελλάδα θα πρέπει να πει «όχι» σε επιπλέον περικοπές μισθών και συντάξεων και να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές, αρκεί αυτές να μην είναι νέα μέτρα λιτότητας με ψευδώνυμο». Αλλά έχουμε να κάνουμε με γκάγκστερς. Όμως ο νομπελίστας εξισώνει ενδεχόμενη ελληνική έξοδο με κόλαση και μας βάζει σε δίλημμα ποια από τις δύο κολάσεις να επιλέξουμε. Την έξοδο, ή την παραμονή με συνέχιση του φόρου αίματος. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι έτοιμοι για Grexit, ενώ ψυχραιμότεροι ειδήμονες τους θυμίζουν τα αχαρτογράφητα νερά. Ως την ώρα αχαρτογράφητα, αλλιώς θα μας είχαν πετάξει προ πολλού …
Απαραίτητη και επιτακτική η εθνική ομοψυχία για να αποτρέψουμε κάθε εκδοχή κόλασης. Αυτό σημαίνει ευρύτερες συναινέσεις και συμμαχίες με κριτήριο την κοινή λογική και απελευθέρωση της κυβέρνησης από ιδεοληπτικές δουλείες προς τον «ΣΥΡΙΖΑ παλαιού ημερολογίου», τού 3,5%. Οι κυβερνήσεις κυβερνούν. Διαφορετικά καταλήγουν πριν την ώρα τους.
Ο χρόνος πράγματι τελειώνει. Οι δανειστές παραμένουν αδιάλλακτοι, η οικονομική λογική είναι, όπως διαπιστώνουν ξένοι αναλυτές, με το μέρος της Ελλάδος, ατυχείς διαπραγματευτικές πρακτικές ασκήθηκαν ένθεν κακείθεν. Όμως «αυτό το κακό κρατά από μεγάλο σπίτι κι έχει μακρύ συγγενολόι».(Σαίξπηρ). Ωστόσο στην Ε.Ε όπως και εδώ υπάρχουν σώφρονες. Να δράσουν ώστε να συγκλίνουν σε μια άμεση και σοβαρή πολιτική διέξοδο.
Αντιπαρερχόμεθα ορισμένες «ατελώνιστες» δηλώσεις αρμοδίων για τα ασυγκράτητα κύματα των απελπισμένων που καταφθάνουν στο τόπο μας.
Η τραγωδία είναι απερίγραπτη. Συνάνθρωποί μας σε έσχατη απόγνωση και με σωσίβιο αυτήν αναζητούν σωτηρία. Αδυνατούμε να τους σώσουμε.
Βαρύτατη η ευθύνη της διεθνούς κοινότητας ειδικά αυτής που λέγεται Δύση. Ανέτρεψε προηγούμενα αμαρτωλά καθεστώτα στην Μ. Ανατολή και Β. Αφρική, εγκαθίδρυσε και συντηρεί αμαρτωλότερα. Μέγιστη η ευθύνη της νεοοθωμανικής Τουρκίας. Καλύπτει αδίστακτους δουλεμπόρους και επιτρέπει τον απόπλου υπερφορτωμένων σαπιοκάραβων – τάφων.
Η Ευρώπη οφείλει να βουλευθεί και να δράσει για μια αξιόπιστη αντιμετώπιση της τραγωδίας. Να αναθεωρήσει τα «Δουβλίνα» της και την Οδηγία για το άσυλο που καθιστά ανεξέλεγκτη την λαθρομετανάστευση.