Η ανοδική κούρσα που ακολουθεί η τιμή του πετρελαίου τον τελευταίο καιρό, έχει αλλάξει ριζικά την ζωή των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Το όλο φαινόμενο βέβαια δεν είναι τίποτε άλλο από ένας παροξυσμός αισχροκέρδιας από αυτούς που λυμαίνονται τη ζωή μας, τον ιδρώτα μας και το αίμα μας. Χτες μάλιστα τα ΜΜΕ εχαρακτήρισαν σαν ιστορικό γεγονός το ότι η τιμή του μάυρου χρυσού, όπως αρέσκονται να το αποκαλούν, άγγιξε τα 145 δολλάρια το βαρέλι.
Πέρασε στην ιστορία λοιπόν το πετρέλαιο και διόλου απίθανο σε κάποια χρόνια να το δούμε να διδάσκεται και σαν μάθημα ιστορίας σε κάποια σχολεία.
Φίλοι μου, εκεί που μας έχουν φτάσει απέχουμε μόνο λίγες δρασκελιές από την περιοχή της τρέλλας. Και γιά να μην τους κάνουμε το χατήρι και πατήσουμε αυτή την περιοχή, ας τα πάρουμε τα πράμματα από την εύθυμη πλευρά τους. Γιά να μην τρελλαθούμε. Έτσι εύθυμα θα τα δούμε κι΄από τούτες τις λίγες αράδες που γράφω.
Από την ημέρα που το πετρέλαιο αποφάσισε να τραβήξει τον ανήφορο αποφάσισε να το ακολουθήσει και η ζωή μας. Λες και δεν μπορούσε να κάμει αλλοιώς. Ανήφορο λοιπόν τα μακαρόνια, το ρίζι, οι ντομάτες, τα φασολάκια, τα κρέατα, τα ψάρια. Ανήφορο και το γάλα. Ούτε ένα τρόφιμο δεν έμεινε πιστό στη θέση του. Όλα ξεμυαλίστηκαν με το πετρέλαιο. Φυσικά την ίδια ανηφορική οδό πήραν και τα ρούχα και τα παπούτσια. Ο,τιδήποτε έχει την τιμή να συμπληρώνει τη ζωή μας, έχει πάρει τον ανήφορο. Κι΄εμείς οι ταλαίπωροι πολίτες τούτου του πλανήτη στεκόμαστε με το στόμα ανοιχτό και κοιτάζουμε ψηλά, εκεί κατά την ανηφόρα που καλπάζουν τα πάντα. Απελπισμένοι βάζουμε το χέρι στην τσέπη γιά να διαπιστώσουμε ότι τα εισοδήματά μας ακολουθούν τον αντίθετο δρόμο του πετρελαίου. Αυτά προτιμούν τον κατήφορο. Παράξενο και αστείο ίσως, αυτό που έγινε με τα συμαθέστετα γαϊδουράκια, αλλά σήμερα όλα μπορεί να συμβούν στην τρελλή, τρελλή ζωή μας.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ, στο χωριό Μποσούλια της Βουλγαρίας η άνοδος της τιμής της βενζίνης συμπαρέσυρε στον ανήφορό της και τις τιμές από τα γαϊδουράκια. Έτσι διπλασιάστηκε η τιμή των συμαθέστατων αυτών τετραπόδων και πλέον η τιμή γιά ένα καλό γαϊδούρι έχει εκτοξευθεί στα 500 ευρώ από 250 που ήταν πριν από λίγο καιρό. Τα γαϊδούρια μάλιστα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση από τα άλογα αφού έχουν μεγαλύτερη αντοχή, δουλέυουν περισσότερο και τρώνε λιγώτερο. Κάπως έτσι πρέπει να γίνουμε κι΄εμείς οι άνθρωποι γιά να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Η τιμή του πετρελαίου στα ιστορικά της ύψη, η τιμή της βενζίνης σε ύψος που να απαγορεύει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, τα τρόφιμα να φαντάζουν απλησίαστα, όχι μόνο στους χαμηλόμισθους και στους χαμηλοσυνταξιούχους αλλά και σε κάθε ευτυχή κάτοικο της ένδοξης Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου.
Και μέσα σ΄όλα αυτά η πατρίδας μας να χορεύει το βαλς της Ζήμενς. Όχι βέβαια πως το σκάνδαλο της Ζήμενς μπορεί να έχει κάποια σχέση με το πετρέλαιο. Έχει σχέση όμως με 100 εκατομμύρια ευρώ, δολλάρια, μάρκα – συγνώμη αλλά κάπου μπερδεύω το χρήμα – που κάποτε έφτασαν στην Ελλάδα και αγνοείται η τύχη τους. Βέβαια κάπου και σε κάποιους έχουν εντοπιστεί τα 5,5 εκατομμύρια οπότε αναζητούνται άλλα 94,5. Γιά εκατομμύρια μιλάμε πάντοτε. Έτσι; Πρωταγωνιστές του σκανδάλου οι πολιτικοί μας. Γαλάζιοι και πράσινοι, που όλοι τους ξέρουν αλλά κανείς δεν γνωρίζει, όλοι τα είδαν αλλά κανείς δεν πήρε, όλοι μάθανε αλλά κανείς δεν άκουσε. Μέχρι σημείου που ο υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος πήρε τηλέφωνο τον εισαγγελέα.
-Με συγχωρείτε κ. Εισαγγελέα. Μήπως εμπλέκομαι;
Λέτε να μην ξέρει αν εμπλέκεται;
Ο άλλοτε ισχυρός ανήρ του ΠΑΣΟΚ γνωστός και ως “ στρατηγός”ο πολύς κ. Τσουκάτος τα είδε λέει τα εκατομμύρια, τα άγγιξε λέει, τα πήρε λέει, αλλά τα έδωσε στο κόμμα λέει. Τώρα τι λέει το κόμμα; Δεν πήραμε δεκάρα λέει ο ένας, μου έδινε χιλιάδες ο Τσουκάτος λέει μιά άλλη, εγώ τα πήγα τα λεφτά στο κόμμα, λέει κάποιος τρίτος, δεν πήραμε τίποτα επιμένει το κόμμα.
Και αγωνίζεται ο εισαγγελέας να βρει άκρη, αλλά κατά πως δείχνουν τα πράμματα και κατά πως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις στη χώρα που ανθεί όχι μόνο η πορτοκαλέα αλλά και πολλά άλλα, η υπόθεση θα οδηγηθεί προς το αρχείο. Στη Ελλάδα το αρχείο είναι η μόνη λύση γιά να απαλλαγούμε από κάτι που μας ενοχλεί κι΄έτσι να μας δοθεί η ευκαιρία να βρούμε κάτι άλλο γιά να έχουμε να ασχολούμεθα. Στο αρχείο το χρηματηστήριο, στο αρχείο οι υποκλοπές, στο αρχείο οι κουμπάροι, στο αρχείο τα ομόλογα.
Στο αρχείο και η υπόθεση Ζαχόπουλου πλην της Τσέκου. Αυτή θα παραμείνει στη φυλακή μέχρι…….να ενηληκιωθεί μιά και ακόμη την αποκαλούν 35χρονη.
Με ρώτησε προχτές κάποιος φίλος τι είναι αυτό το αρχείο που ακούει κάθε τόσο.
-Άκουσε του λέω. Το αρχείο είναι κάτι σαν ένα μεγάλο πηγάδι που εκεί μέσα πετάς ότι δεν θέλεις. Το πετάς και δεν το ξαναβλέπεις ποτέ.
-Και δεν γεμίζει ποτέ αυτό το αρχείο, με ρώτησε αφελέστατα.
Προτίμησα να μην του απαντήσω.
Στην ανηφόρα λοιπόν η τιμή του πετρελαίου κι΄από πίσω της ακολουθούμε όλοι εμείς…οικογενειακώς. Και μας ακολουθούν και ένα πλήθος σκυλιών που ξαφνικά έγιναν βαθύπλουτοι πολίτες του κόσμου. Δεν με πιστεύετε; Ακούστε.
Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times άνοιξε πριν δύο μήνες η διαθήκη της Λιόνα Χέλμσλεϊ της γνωστής βασίλισσας των ξενοδοχείων, στην οποία διαθήκη, αναφέρεται ότι η πολυσυζητημένη αυτή κυρία αφήνει το ποσό των 8 δις δολλαρίων γιά να χρησιμοποιηθούν γιά την περίθαλψη και φροντίδα των σκυλιών. Το ωραιότερο πράμμα στις ΗΠΑ είναι να είσαι σκυλί.
Η κυρία αυτή φαίνεται πως δεν καταδέχτηκε ποτέ να διαβάσει πόσες χιλιάδες παιδάκια πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα. Δεν έμαθε ποτέ πόσα εκατομμύρια ανθρώπων κοιμούνται κάθε βράδυ χωρίς να έχουν λίγο φαγητό. Δεν είδε γύρω της ποτέ την φτώχια και την δυστυχία. Είναι γνωστά ο βίος και η πολιτεία αυτής της βαθύπλουτης κυρίας η οποία πιστεύω πως ο καλός Θεός θα την αναπαύει ανάμεσα σε κοπάδια από σκύλους και μακρυά από τους ανθρώπους που τόσο μισούσε.
Ο Ντ. Πάρκερ είχε πει. Αν θέλετε να μάθετε τι πιστεύει ο Θεός γιά το χρήμα, απλώς κοιτάξτε τους ανθρώπους στους οποίους το έδωσε. Στον ανήφορο λοιπόν το πετρέλαιο, πέρασε τα 145 δολλ. Και ανεβαίνει. Κι΄εμείς ζούμε με την ελπίδα πως κάπου θα κουραστεί να ανεβαίνει, θα λαχανιάσει, θα πάθει καμμιά συγκοπή, θα σκάσει και θα σταματήσει. Σε ποιό νούμερο; Τι σημασία έχει; Εμείς θα επιμένουμε να ζούμε και να το έχουμε παρέα μας.
Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης Νέα Υόρκη Ιούνιος 2008
denniskontarinis@yahoo.com
patrinos12@hotmail.com.