Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Προχθές διαβάσαμε την είδηση ότι ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης μοιράστηκε τον κώδικα που έφτιαξε σε C++ για να λύνει SUDOKU.
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, ένα πρόβλημα λογικής για 11χρονα παιδιά της Σιγκαπούρης είχε κάνει το γύρο του κόσμου στα κοινωνικά δίκτυα. Λίγες ημέρες μετά, είχε γνωστοποιηθεί ότι τελικά το πρόβλημα απευθύνονταν σε παιδιά 15 ετών, και μάλιστα όχι σε όλα τα σχολεία, αλλά σε παιδιά τα οποία είχαν ήδη μία κλίση στα μαθηματικά.
Το πρόβλημα αυτό, πράγματι φαίνεται πολύ δύσκολο εκ πρώτης όψεως. Σε ποιους όμως; σε όσους δεν έχουν εκπαιδεύσει τον εαυτό τους να σκέφτονται με τον συγκεκριμένο τρόπο και αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά στη ζωή τους ένα πρόβλημα, το οποίο για να λυθεί πρέπει κανείς να αξιοποιήσει όλες τις πληροφορίες που του δίνονται, ακόμη και αν δεν είναι εκ πρώτης όψεως προφανές πώς αυτές χρησιμοποιούνται.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης συχνά γίνεται αντικείμενο ειδήσεων. Πέρυσι, για παράδειγμα, βρέθηκε τρίτο σε μία λίστα αξιολόγησης εκπαιδευτικών συστημάτων όλου του κόσμου.
Η μεθοδολογία για αυτές τις λίστες δεν είναι δυνατόν να είναι αντικειμενική, αλλά ας μην υπεισέλθουμε σ’ αυτό. Το γεγονός είναι ότι σε γενικές γραμμές είναι σίγουρα καλύτερο από πολλές άλλες χώρες κι ας μην συζητήσουμε για το αν είναι πρώτο, τρίτο, πέμπτο ή δέκατο. Είναι εκ των πραγμάτων πολύ καλό, άρα σίγουρα έχει πράγματα τα οποία αξίζει να τα μελετήσει κανείς και να δει πώς μπορεί να τα εντάξει στο δικό του (εφόσον τον ενδιαφέρει, βέβαια).
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης, εφόσον περιμένει να βλέπει 15χρονα, έστω και αυτά που έχουν μία κλίση στα μαθηματικά, να λύνουν με άνεση τέτοια προβλήματα (σε περιορισμένο χρόνο δηλαδή), οπωσδήποτε θέτουν αντίστοιχα προβλήματα στο πρόγραμμά τους. Και όχι μόνο τέτοια, αλλά μία ποικιλία προβλημάτων, τα οποία ενεργοποιούν διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης και λύσης προβλημάτων. Έτσι, ώστε να εκπαιδεύουν τους μαθητές και στο να είναι ανοιχτοί στη σκέψη, αλλά και στο να επιτυγχάνουν στην αναλυτική σκέψη και στη λύση προβλημάτων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης βγάζει πρωθυπουργούς που στον ελεύθερό τους χρόνο γράφουν κώδικα C++ που λύνουν sudoku.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας βγάζει πρωθυπουργούς που στον ελεύθερό τους χρόνο παίζουν playstation!
Η μία είναι δημιουργική ασχολία, η άλλη είναι καταναλωτική.
Όταν τα παιδιά εθίζονται, είτε στο σπίτι, είτε στο σχολείο (είτε, προφανώς, και στα δύο) στη δημιουργικότητα, στη φαντασία, στη λύση προβλημάτων, στην αναλυτική σκέψη, τότε όταν ωριμάζουν δημιουργούν και παράγουν.
Όταν τα παιδιά εθίζονται, είτε στο σπίτι, είτε στο σχολείο (είτε, προφανώς, και στα δύο) στην κατανάλωση προϊόντων, στην χρήση παιχνιδιών ρουτίνας (video games), στην παρακολούθηση ταινιών, στην αντιγραφή, στο λυσάρι, στην κοπάνα, στην κατάληψη «για τα δικαιώματά μας», στο χαβαλέ, στην απουσία οργανωμένης και κριτικής σκέψης και μεθοδολογίας, όταν τα παιδιά αναμασούν από γονείς και δασκάλους την εύκολη λύση, τη θεωρία των πάντων που όλα τα εξηγεί και όλα τα ερμηνεύει (με χρήση απροσδιόριστων προσώπων ή ομάδων που κατέχουν τα κλειδιά του κόσμου), πώς περιμένουμε αυτοί οι άνθρωποι όταν ωριμάσουν να δημιουργούν και να παράγουν; πώς περιμένουμε να αντιληφθούν καν τι σημαίνει κόπος, μόχθος, ότι «αγαθά κόποις κτώνται», ότι το ερώτημα για παραγωγή προηγείται όλων;
Ο λαός είναι σοφός. Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς.
ΥΓ. Να επαναλάβω την πρωτοβουλία του Αντίβαρου για την έξοδο από την κρίση και να θυμίσω ότι η εξαιρετική περίπτωση της Σιγκαπούρης είναι ακόμη διαθέσιμη.
9 comments
Σχετικά με το πρόβλημα λογικής εδώ θα δείτε ότι αυτά που γράφετε είναι υπερβολικά:
http://mothership.sg/2015/04/p5-logic-question-is-actually-a-math-olympiad-question-for-sec-3-and-4-students/
α) το πρόβλημα αυτό ή μάλλον το όπως αναπαράχθηκε από τα ΜΜΕ διεθνώς αναστάτωσε ακόμα και τους γονείς στην Σιγκαπούρη…
β) το πρόβλημα αυτό απευθυνόταν σε παιδιά 14-15 ετών που θα συμμετείχαν στην Ασιατική μαθηματική ολυμπιάδα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το επίπεδο των μαθητών.
γ) το πρόβλημα αυτό ήταν από τα δύσκολα της σειράς ασκήσεων στην οποία ήταν, όπως λένε αυτοί που το έβαλαν:
“Being Q24 out of 25 questions, this is a difficult question meant to sift out the better students.”
δ) στο πρόβλημα αυτό “έφαγαν τα μούτρα τους” εκατομμύρια ενήλικες παγκοσμίως σε όλες τις χώρες του κόσμου όπου διαδόθηκε. Και αυτό γιατι είναι ένα πρόβλημα που απαιτεί λογισμό που δεν είναι μέσα στην συνηθισμένη λογική με την οποία σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος.
Το ό,τι το εκπαιδευτικό σύστημα της Σιγκαπούρης είναι εξαιρετικό, είναι γνωστό.
Το μόνο όμως που καταφέρνει ένα οσοδήποτε καλό εκπαιδευτικό σύστημα είναι να ξεχωρίσει τα παιδιά που είναι καλά σε κάποιες δεξιότητες και να τα προωθήσει στις κατάλληλες επόμενες βαθμίδες εκπαίδευσης ή στην αγορά εργασίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το παραπάνω, από μόνο του, δεν είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος της Σιγκαπούρης ευημερεί σήμερα και το κράτος π.χ. της Ρουάντα υπολειτουργεί.
Η ευημερία ενός κράτους επηρεάζεται από πολύπλευρους παράγοντες με κυριότερον αυτόν που λέγεται “κράτος δικαίου”, “rule of law” που λένε οι Αγγλοσάξωνες.
Το πως αναπτύσσεται αυτός ο παράγοντας δηλαδή πως σε ένα κράτος υπάρχει “rule of law” και σε άλλα δεν υπάρχει δεν έχει καθοριστεί ακόμα επιστημονικώς.
Και σίγουρα δεν εξαρτάται από το αν ο πρωθυπουργός της χώρας ξέρει …C++.
Εαν το να “λειτουργεί” μια χώρα ήταν θέμα καθαρά τεχνοκρατικό (όπως το τεχνοκρατικό ορίζεται στις θετικές επιστήμες) τότε όλες οι χώρες θα ήταν “σιγκαπούρες”.
Το θέμα της λειτουργίας ή μη του “rule of law” σε μια χώρα το μελετούν π.χ. οι αμερικανοί σήμερα επισταμένως, για τον απλούστατο λόγο ότι βλέπουν την χώρα τους να …”μπαχαλοποιείται” τάχιστα.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα κ. Σταλίδη. Μακάρι φτιάχνοντας πολλά πρότυπα σχολεία ή βάζοντας “επιθεωρητές” α λα παλαιά ή προσλαμβάνοντας εκπαιδευτικούς μόνον με διδακτορικά από το ΜΙΤ να φτιάχναμε χώρα. Μακάρι αλλά δε…
Το πολύ πολύ να προσφέραμε ακόμα πιο πολλους εγκεφάλους στις προηγμένες χώρες της ανατολής και της δύσης.
ΥΓ
α) Ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης έγραψε τον κώδικα όχι τώρα αλλα πριν χρόνια. Πιο σημαντικό σημείο πάντως στο βιογραφικό του και “hint” της επιτυχίας αυτού και της χώρας του είναι ότι έχει σπουδάσει εκτός από το Καίμπριτζ και το Χάρβαρντ και στο United States Army Command and General Staff College…
β) Γράφοντας C++ (σοβαρά) είναι μια επίπονη διαδικασία, δεν ξεκουράζεσαι έτσι. Θα ήταν περίεργο ή ψεύτικο το να δηλώνει κάποιος ότι χαλαρώνει γράφοντας κώδικα σε C++ ή Haskell στον ελεύθερο χρόνο του και ένας πρωθυπουργός γενικά δεν έχει και πολύ ελεύθερο χρόνο.
Από την άλλη παίζοντας Playstation μπορεί και να χαλαρώσει κάποιος, δεν είναι κακό ούτε σημαίνει τίποτα για την ποιότητα της εργασίας κάποιου.
Εν ολίγοις για το ότι αποδείχθηκε “ελλιπής” ο συγκεκριμένος Έλλην πρώην πρωθυπουργός δεν οφείλεται αποκλειστικά στο ότι έπαιζε playstation…
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Αναρωτιέμαι τι από όλα αυτά που λέτε δεν συμπεριλαμβάνεται, ευθέως ή έμμεσα στο κείμενό μου. Συσχετίζω την ένδειξη και δεν περιγράφω κάποια απόδειξη, ούτε αποκλειστικότητα στα αίτια από το ένα σημείο στο άλλο. Το βασικό σημείο μου σημείο είναι η συσχέτιση της παιδικής δραστηριότητσς (καταναλωτική ή δημιουργική) με την αντίστοιχη δραστηριότητσ του ενήλικα. Δέχομαι ότι ίσως είναι αδύναμη η τεκμηρίωση στο κείμενο, όμως νομίζω ότι ένας γονιός θα είχε σχετικά βιώματα.
Ευχαριστώ.
Ανδρέας.
Ἄσχετο ἀπὸ τὶς «ΡΗΣΕΙΣ» τοῦ «Ἀντιβαρου» :
“Η αχαριστία προς τους μεγάλους άνδρες είναι δείγμα μεγάλων λαών (Πλουτάρχου)”
Την φράση αυτή έστειλε μήνυμα ο Ντε Γκωλ στον Τσώρτσιλ μετά την αποτυχία του στις εκλογές την επαύριο της νίκης
Αὐτὸ τὸ χωρίον εἶναι λάθος καὶ παραπλανητικό. Προέκυψε ἀπὸ λανθασμένη μετάφραση χωρίου τοῦ Πλουτάρχου μὲ τελείως διαφορετικὸ περιεχόμενο. Καὶ δὲν ὑπάρχει τεκμήριο πού νὰ ἀποδεικνύει ὅτι τὸ χρησιμοποίησαν ἔτσι ὁ Ντὲ Γκὼλ ἢ ὁ Τσῶρτσιλλ. Μήπως νὰ γράφουν οἱ «ΡΗΣΕΙΣ» καὶ μάι προειδοποίηση νὰ μὴν τὶς παίρνει τοῖς μετρητοῖς ὁ ἀναγνώστης. Δὲν εἶναι καλὸ νὰ πλήττεται τὸ κῦρος τοῦ ἱστοτόπου ἀπὸ τέτοια παιδαριώδη λάθη.
Αξιότιμε κ. Σταλίδη,
Δυστυχώς δεν παίζω playstation, αλλά έχω την λόξα να μελετώ στρατιωτική και πολιτική ιστορία που με τέρπουν.
Όσο για τον πρώην πρωθυπουργό τον οποίο έχω επανειλημμένα ψηφίσει, χωρίς να είμαι …. “καραμανλικός” αλλά απλά Έλληνας πατριώτης, έχω την χειρίστη γνώμη καθ’ όσον κυβέρνησε επί πέντε (αριθ. 5) χρόνια και ενώ μας είχε υποσχεθεί την επανίδρυση του κράτους, έπαιζε playstation, διατηρούσε στην θέση της υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων την παλαιά του φίλη κυρία Κούτσικου με τις κυρίες Ρεπούση, Δραγώνα και τις άλλες, καθώς και κυβερνουσε μέσω αντιπροσώπου (του Ρουσόπουλου).
Φέρει λοιπόν κατ’ εμέ, ακεραία την ευθύνη για όσα συνέβησαν και όσα πρόκειται να συμβούν…!
Με θερμούς Φιλικούς χαιρετισμούς
Ευμένης Καρδιανός
Ὁ κ. Γεωργάνας, σωστὰ ἐπισημαίνει ὅτι “…Τὸ «κράτος δικαίου» εἶναι μία ἰδέα, Ρωμαϊκῆς ἐμπνεύσεως, μὲ περιορισμένη καὶ μόνον πρακτικὴ ἀξία…”.
Κυκλοφορήθηκε μάλιστα ἕνα σχετικό βιβλίο, ποὺ ἐξετάζει τὶς θεμελιώδεις διαφορὲς μὲ τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικό δίκαιο (Ἀρχαῖο Ἑλληνικό Δίκαιο -Κυριακόπουλου Παναγιώτη, Ιωα. Σύγχρονη Εκδοτική, 2007, ISBN: 960-6674-10-Χ ), ὅπου μεταξὺ ἄλλων “..ανατρέπει και καταρρίπτει το διαχρονικό εξουσιαστικό και ακαδημαϊκό δόγμα περί αμελητέας, αν όχι ανύπαρκτης, συνεισφοράς της Ελληνικής Αρχαιότητος στον Δυτικό Νομικό Πολιτισμό και αποκαθιστά, με συστηματική συγκριτική έρευνα του Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δικαίου και του νομικού και πολιτικού πολιτισμού της Ελλάδος και της Ρώμης..”.
Τώρα, ἐπὶ τοῦ κειμένου τοῦ Ἀνδρέα, νομίζω ὅτι θὰ ἄξιζε ἑνὸς ἀφιερώματος τοῦ Ἀντίβαρου γιὰ τοὺς στόχους τῶν τριῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαίδευσης μας.
Φιλικά
Γιῶργος
The rule of law is the legal principle that law should govern a nation, as opposed to being governed by arbitrary decisions of individual government officials. It primarily refers to the influence and authority of law within society, particularly as a constraint upon behavior, including behavior of government officials.
The phrase can be traced back to 16th century England, and it was popularized in the 19th century by British jurist A. V. Dicey. The concept was familiar to ancient philosophers such as Aristotle, who wrote “Law should govern”.
http://en.wikipedia.org/wiki/Rule_of_law
(αρκεί ο ορισμός της wikipedia αλλά αν θέλει κανείς η σοβαρή βιβλιογραφία είναι άφθονη)
Τώρα αν είναι μια “ιδέα” με “περιορισμένη πρακτική αξία”, τι να πει κανείς…
Λύθηκε το προβλημα αγαπητέ.
Αν δεν κάνω λάθος, έφυγε η χώρα απο την αξιολόγηση των σχολείων, την Pisa του καπιταλιστικού Ο.Ο.Σ.Α.
Όποτε δεν θα εμφανίζεται πλέον στον πάτο των κατατάξεων, θα ειναι εκτος πινάκων εντελώς.
Εξάλλου η αριστεία ειναι ρετσινιά, κι ο νυν πρωθυπουργός υπήρξε αιώνιος φοιτητής ο ίδιος. Θα καταδίκαζε τους αιώνιους φοιτητές;
Θα πεινάσουμε, θα χάσουμε εδάφη και δεν θα καταλαβαίνουμε γιατι…
Το IQ καθορίζεται βιολογικά. Δεν το καθορίζει το εκπαιδευτικό σύστημα. Όποιος το παραβλέπει αυτό δεν έχει τίποτα χρήσιμο να προσφέρει στη συζήτηση.
Αναφέρθηκε κανείς στο IQ πιο πάνω ή στο άρθρο;