Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Λίγες μέρες μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου έγραφα ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα σηματοδοτήσει την επικράτηση του καπιταλισμού με το εξής σκεπτικό: η εγχώρια και διεθνής στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από σύμπασα την αριστερά, ικανοποίησε το αίτημα δεκαετιών ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, ότι μία εναλλακτική τροχιά μέσα σε έναν καπιταλιστικό κόσμο είναι δυνατή.
Τις εκλογές όμως τις κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι το ΚΚΕ, το ΕΠΑΜ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άρα η λαϊκή εντολή δεν ήταν η οριστική ρήξη με τη Δύση. Η εντολή ήταν για μία οικονομική ανακούφιση και τέλος στην ύφεση. Με το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά να βαδίσει σε ένα παράλληλο μονοπάτι μίας συμφωνίας με τους δανειστές, δηλαδή μίας διαρκούς διαπραγμάτευσης για το ένα ή το άλλο μέτρο, για το ποσοστό του ΦΠΑ, για ισοδύναμα κλπ, θα γίνει αργά ή γρήγορα αντιληπτό ότι ο εναλλακτικός δρόμος δεν ήταν τόσο εναλλακτικός, όσο ήταν -στην καλύτερη περίπτωση- μία απλή βελτίωση του υπάρχοντος. Το γενικό πλαίσιο δεν θα τεθεί σε αμβισβήτηση. Δεδομένου λοιπόν ότι δεξιές κυβερνήσεις, όπως πχ του Κάμερον στη Μεγάλη Βρετανία, προχωρούν τα τελευταία χρόνια στην αλλή πλευρά του φιλελεύθερου εκκρεμούς, αυτού δηλαδή που ενισχύει τον ρυθμιστικό ρόλο του κράτους σε βάρος της ελεύθερης οικονομίας χωρίς περιορισμούς (όπως για παράδειγμα στον χώρο της ενέργειας, όπου οι σχετικές μεταρρυθμίσεις είναι βαθειές), η διαφορά στο ποιος επιτυγχάνει μία γόνιμη τέτοια βελτίωση είναι μάλλον αδιάφορη. Δηλαδή το αν το επιτυγχάνει για τον λαό καλύτερα ο φιλελεύθερος δεξιός Κάμερον ή ο ριζοσπάστης αριστερός Τσίπρας.
Αυτά περίπου έγραφα πριν 3 μήνες. Τα ίδια περίπου πράγματα, αλλά από την ανάποδη οπτική και μάλιστα με συνέχεια του σκεπτικού αυτού, είπε δημοσίως στην Οξφόρδη ο λέκτορας του Kings College London και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στάθης Κουβελάκης, σε εκδήλωση που οργάνωσε εκεί η μαρξιστική φοιτητική κοινότητα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Oxford Marxists σε συνεργασία με τους Ισπανούς Podemos Oxford στις 7 Μαΐου.
Εξηγώ τι εννοώ με το «από την ανάποδη»:
Ο κος Κουβελάκης είπε τα εξής: η νεο-αναδυόμενη ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά, που εμφανίζεται να διεκδικεί λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι της ηπείρου για πρώτη φορά τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, έχει επενδύσει τα μέγιστα στον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί την πρωτοπορία της. Αυτό το γεγονός από μόνο του ανεβάζει και τον πήχυ, αλλά και την κρισιμότητα του εγχειρήματος της ‘αριστερής διακυβέρνησης’ που υλοποιείται με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Μέσα στις σημερινές συνθήκες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, είναι πιθανή μία αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία βεβαίως θα σημάνει και την πρόωρη χρεοκωπία της νέας ευρωπαϊκής αριστεράς για μία γενιά – και ο σίγουρος τρόπος για κάτι τέτοιο ειναι ακριβώς δια της συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο μνημόνιο.
Ως εκ τούτου, η προοπτική της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του να μην μπορέσει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του για έξοδο από την λιτότητα απογοητεύοντας τους ψηφοφόρους του αλλά και όσους τον στηρίζουν παγκοσμίως, στο βαθμό να αποδομηθεί σύμπασα η αριστερά, θα πρέπει να μας (όπου “μας” = η οπτική του κου Κουβελάκη στα πράγματα) οδηγήσει στο να διαφωνήσουμε με την προτεινόμενη συμβιβαστική λύση και να επιδιώξουμε δημοψηφισματικά εθελούσια έξοδο από την ευρωζώνη -ακόμα και μέχρι του σημείου της οριστικής ρήξης με την Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν, συνεχίζει το σκεπτικό που ανέπτυξε ο κος Κουβελάκης, να διακινδυνεύσει εν γένει η αξιοπιστία του νέου ευρωπαϊκού αριστερού κινήματος εν τη γενέσει του.
Μάλιστα, παραλληλίζοντας την Ελλάδα και όσα θα συμβούν σε αυτήν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο με την Χιλή του Αλιέντε, υπογράμμισε ότι όχι μονο δεν θα ήταν καταστροφικές οι συνέπειες μίας τέτοιας χρεωκοπίας, αλλά τουναντίον, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να ξεκινήσει και ένας ουσιαστικότερος σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας! Καθώς δεν αρνείται ότι κινείται ιδεολογικά μέσα στα όρια της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, είναι σαφές πως ένας τέτοιος σοσιαλιστικός ‘μετασχηματισμός’ είναι μέσα στα πλαίσια των ιδεολογικών του στόχων.
Τα παραπάνω ειπώθηκαν δημόσια στην εν λόγω εκδήλωση, και έφτασαν σε μένα μέσω αυτήκοων μαρτύρων.
7 comments
Οργανωμένη αριστερά (και Ελλήνων) φοιτητών στο King’s College……!!!????!!!!???
Δουλευόμαστε, έτσι;
Αγαπητέ κ. Σταλίδη, τα πράγματα είναι απλά….Άλλαξε ο Μανωλιός, κι έβαλε τη σκούφια του αλλιώς
Όχι στο Kings College, στην Οξφόρδη. Στο Kings college είναι λέκτορας ο Σ. Κουβελάκης. Η ομιλία έγινε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Even worse….Αριστερά στην Οξφόρδη; Κάποτε υπήρχε το ανέκδοτο με κάποιον τουρίστα….
Στο -εκτός θέματος- σημείο που θίγετε, κάνετε λάθος, διότι υπεργενικεύετε.
Εκτός θέματος η ύπαρξη Αριστεράς σε Πανεπιστήμια όπως η Οξφόρδη….Με τι τσέπη?
Μην ενοχλείστε κ. Σταλίδη….Ναι ήταν ένα γενικό σχόλιο για το πως οι κεφαλαιούχοι αριστεροί νοιώθουν τον απλό εργαζόμενο και ήρθαν να λύσουν τα προβλήματά του….
Δεν περίμενα να θιγείτε, πάντως. Εάν ναι δεχτείτε την Συγγνώμη μου.
Ουδόλως θίχθηκα! Ειλικρινά! Απλά λέω ότι ορισμένες σχηματοποιήσεις που έχουμε στο μυαλό αμς δεν ισχύουν πάντοτε. Σήμερα μπορείς να βρεις άνθρωπο να πιστεύει οτιδήποτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και όποιες κοινωνικές καταβολές κι αν έχει. Τίποτα δεν είναι περίεργο πια. Η σκέψη με «κουτάκια» είναι που θέλω να προλάβω με το σχόλιό μου.
[Εξάλλου, αν δείτε τα αποτελέσματα των εκλογών πριν την κρίση, πχ από το 1990 μέχρι το 2009, και ειδικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σε γειτονιές της Αττικής με πολύ καθαρή κοινωνική διαστρωμάτωση, απορρίπτεται και εκεί η γενίκευση που παρουσιάζετε.
Σε δεύτερο βαθμό, θα έλεγα ότι πέραν αυτού η Οξφόρδη δεν είναι ακριβώς άντρο κεφαλαιούχων. Κανένα πανεπιστήμιο δεν είναι. Μπορεί οι έχοντες να έχουν ευκολότερη πρόσβαση, αλλά πάντα υπάρχει η δυνατότητα.
Οπότε, ας μένουμε στο περιεχόμενο και όχι στο πρόσωπο. Σημασία έχει τι λέει κανείς και όχι ποιος το λέει, πόσο μάλλον πού το λέει]
Ανδρέας.
Ευχαριστώ…τα κουτάκια που λέτε, έχουν να κάνουν με τα “πιστεύω” μας, τις ιδέες για τις οποίες μαχόμεθα και κατά πόσο συνάδουν με τον τρόπο ζωής μας…
Μπορεί να μπαίνω σε κουτάκια αλλά μαχητές των δικαίων του Λαού με φουσκωμένες τσέπες (που κατα πάσα πιθανότητα οφείλονται σε εκμετάλευση της “υπεραξίας Συνανθρώπων” κατά τα “καπιταλιστικά πρότυπα” δεν μου γεμίζουν το μάτι.
Δυστυχώς, οι κρατούντες μοιράζονταν ανέκαθεν την ίδια ιδεολογία – ακόμα κι όταν την μάχονται!!!
Γι’αυτό αππρώ με όσους εκπλήσονται με την τροπή πουπαίρνουντα πράγματα….