Γράφει ο Βασίλειος Ευσταθίου.
*Kαθολική εννοώντας Οικουμενική Ορθοδοξία και όχι οτιδήποτε σχετικό με Φραγκοπαπισμό ή Οικουμενισμό.
Όχι μόνο ενδιαφέρον, αλλά επιτακτική ανάγκη είναι να ασχοληθούμε με μια αλήθεια της ιστορίας που είναι μείζονος σημασίας για να συνειδητοποιήσουμε το ιστορικό παρελθόν μας, όπως πραγματικά είναι αυτό, διαμέσου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις προσπάθειες που έχουν κάνει ως τώρα για να μας το αποκρύψουν. Και είναι βασικό να γνωρίζουμε ξεκάθαρα τις προθέσεις και τους σκοπούς των Φραγκολατίνων, που είχαν από τη στιγμή της εμφάνισής τους ως απειλή για την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μιας και η εμφάνιση και η πορεία τους είναι άμεσα συσχετισμένες με την ιστορία αυτής. Ποια ήταν όμως η στάση αυτών εξαρχής απέναντι στην Αυτοκρατορία που συνάντησαν; Δεν δέχονταν με κανένα τρόπο την πολιτισμική ανωτερότητα της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, της Ρωμανίας, έστω και αν προς στιγμή τους θάμπωνε, οπότε υπό αυτή την στάση τους δεν ήταν σε θέση να συμβιώσουν μαζί της, εξαρχής καταλήγοντας στο να ναυαγεί οποιοσδήποτε διάλογος με τους κατοίκους αυτής. Την ίδια στιγμή, είχαν πάντα αντί αυτού επεκτατικές βλέψεις, μετά την επιβολή τους στο χώρο της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και προς το χώρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Προς το σκοπό αυτό ‘αναβάπτισαν’ την Αυτοκρατορία και τους κάτοικούς της με νέα αυθαίρετα ονόματα. Τι ακριβώς συνέβη;
O Αυτοκράτορας των Ρωμαίων ή Ρωμνιών.
Η ονομασία της Αυτοκρατορίας ως ‘Βυζαντινή’ είναι μεταγενέστερο δημιούργημα των Δυτικών (του 16ου αιώνα), που επί τους χρόνους της Αυτοκρατορίας δεν χρησιμοποιούταν για αυτή ως σύνολο, ούτε για τους κατοίκους, με άλλα λόγια δηλαδή, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, έστω και αν χρησιμοποιείται ως η επίσημη ονομασία στα σχολικά εγχειρίδια όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, σε βιβλία, σε άρθρα, γενικά παντού, κατά τις επιταγές τις Δύσης, προς ικανοποίηση των επιδιώξεών της, που οπωσδήποτε είναι εις βάρος των σημερινών απογόνων των τότε κατοίκων της Αυτοκρατορίας. Δεν ονομαζόταν λοιπόν η Αυτοκρατορία ‘Βυζαντινή’ και οι κάτοικοί της ‘Βυζαντινοί’, αλλά μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην πόλη που ίδρυσε ο νέος Αυτοκράτοράς της, ο Μέγας Κωνσταντίνος, δηλαδή στην Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη, το νέο γνήσιο όνομά της είναι Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης, ή της Ρωμανίας, ή απλά Ρωμανία. Ωστόσο δεν παύει να ισχύει και εδώ και το προηγούμενό όνομα της, δηλαδή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ενώ καλείται όμως και Ρωμαίικη Αυτοκρατορία. Τέλος, ανάλογα με το ακριβές γεωγραφικό τμήμα της Αυτοκρατορίας που αναφερόμαστε (ελεύθερο ή υπόδουλο μετά τις κατακτήσεις των Τούρκων), αυτή ονομάζεται εκτός από Ρωμανία (υπόδουλες περιοχές Μ.Ασίας) και Ρούμελη (ελεύθερες περιοχές στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και Κωνσταντινούπολη). Κατά ανάλογο τρόπο και οι πολίτες της Αυτοκρατορίας ονομάζονταν Ρωμνιοί (όπως και Ρωμιοί ή Ρωμηοί) ή Ρωμαίοι, Ρωμανοί ή Ρουμάνοι, ή και Ρουμ από τους Τούρκους και τους Άραβες.
Το Βυζάντιο, που ήταν αρχαία πόλη στην θέση που ιδρύθηκε η Κωνσταντινούπολη, στους χρόνους της Αυτοκρατορίας, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ, σύμφωνα με όλες τις σύγχρονές της εποχής εκείνης πηγές, για να εκφράσει όλη την Αυτοκρατορία και τους κατοίκους της. Αν έχει χρησιμοποιηθεί, αυτό έχει γίνει κατά μέρος μόνο για την Πρωτεύουσα συγκεκριμένα, και για τους κατοίκους αυτής και μόνο. Η χρήση του Βυζαντίου ως ονομασία για όλη την Αυτοκρατορίας που εισήγαγαν σκόπιμα οι Δυτικοί, θα πρέπει να αποφεύγεται, γιατί οδηγεί σε αυτό στο οποίο οι εμπνευστές της σκόπευαν όταν την εισήγαγαν, δηλαδή στην απομάκρυνση και στην αποκοπή των δεσμών μεταξύ των απογόνων των κατοίκων της Αυτοκρατορίας, διαφόρων προελεύσεων εκτός από ελληνική, που όλοι δικαιωματικά μπορούν να καλούνται Ρωμνιοί, έχοντες κοινή πίστη, την Ορθόδοξη, και ομιλούντες στον τότε καιρό κοινή γλώσσα, την ελληνική.
Μια ανάλογη σκόπιμη αλλοίωση των ονομάτων της Αυτοκρατορίας και των πολιτών της είχε προηγηθεί από τους Φραγκολατίνους πάλι, γύρω στον 7ο με 8ο αιώνα, οπότε οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχαν ονομαστεί από αυτούς ‘Γραικοί’, δηλαδή είχαν λάβει όλοι ανεξαιρέτως μια εθνική ονομασία, άσχετα αν ήταν ελληνικής προέλευσης ή άλλης, ενώ ταυτόχρονα οι κάτοικοι της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν έπαψαν να διατηρούν το όνομά τους ως Ρωμαίοι. Ο σκοπός τότε ήταν πρόδηλος, δηλαδή: H εξάλειψη κάθε ενοποιητικού στοιχείου μεταξύ των κατοίκων του δυτικού και του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο σφετερισμός του τίτλου ‘Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία’ για το νεοϊδρυθέν υπό τον φραγκικό έλεγχο δυτικό κράτος.
Ο δικέφαλος αετός, σύμβολο της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, όπου η αριστερή κεφαλή (στραμμένη προς την δύση) συμβολίζει τη Ρώμη, ενώ η δεξιά (στραμμένη προς την ανατολή) συμβολίζει την Κωνσταντινούπολη, δηλαδή είναι σύμβολο της κοινής, ενωμένης Αυτοκρατορίας σε δύση και ανατολή.
Προς το σκοπό της ουσιαστικής διαφοροποίησης και επιβολής τους πάνω στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έστω και αν εξωτερικά προσπαθούσαν να παρουσιάζουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, οι Φράγκοι, εκτός από την μέθοδο του αυθαιρέτου ‘αναβαπτίσματος’, χρησιμοποίησαν ακόμα και την θεολογία του θρησκευτικού πιστεύω της Αυτοκρατορίας, που υπέταξαν το δυτικό τμήμα της, κάνοντάς αυτήν εργαλείο για τους σκοπούς τους. Αρνήθηκαν την ορθόδοξη πατερική γραμμή της Εκκλησίας που ο λαός και κλήρος που υπέταξαν ακολουθούσε ως τότε, και υιοθέτησαν μια άλλη γραμμή, βασισμένη σε διαφορετικές προϋποθέσεις, τις αυγουστίνειες, εξετάζοντας τα θεολογικά ζητήματα με εντελώς διαφορετικό τρόπο, το σχολαστικό, που οδηγεί τελικά σε μεγάλα αδιέξοδα και στο κοσμικό πνεύμα, με αποκορύφωμα την συγκέντρωση όλης της εξουσίας στο πρόσωπο του πάπα. Μόνο και μόνο η δογματική διαφορά του Filioque της παπικής Έκκλησίας’ των Φραγκολατίνων από την Εκκλησία των Ρωμνιών, το οποίο δέχεται το Άγιο Πνεύμα να εκπορεύεται και εκ του Πατρός και εκ του Υιού, λόγω των άμεσων συνεπειών της σε όλο το δογματικό οικοδόμημα, είναι αρκετή να διαφοροποιήσει ουσιαστικώς την πίστη αυτών από την πίστη των Ρωμνιών,
Οι Τρεις Νέοι Ιεράρχες που διαφύλαξαν την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας ακέραια από την απειλή του παπισμού.
Τελικά το σχίσμα του 1054 μ.Χ. ήταν το αναπόφευκτο τραγικό αποτέλεσμα. Η μόνη δυνατότητα προσέγγισης μεταξύ Φράγκων και κατοίκων της Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας ήταν η αφομοίωσή τους από τους Φράγκους, εγκαταλείποντας της πίστη τους και δεχόμενοι τον παπισμό ευθέως ή πλαγίως μέσω της επαίσχυντης Ουνίας με τακτικές που έφταναν τα άκρα, ή και κατέληγαν πολλές φορές βίαιες και εγκληματικές. Βέβαια η τραγωδία του κοσμοκρατορικού παπισμού των Φραγκολατίνων δεν σταμάτησε εδώ, καθώς ακολούθησε και η απόσπαση τμήματος παπικών που δημιούργησε δικό του ομολογιακό παρακλάδι, την ‘Εκκλησία’ των Προτεσταντών, η οποία κατέληξε κατακερματισμένη σε εκατοντάδες άλλα παρακλάδια. Έτσι οι πικροί καρποί του παπικού δημιουργήματος των Φραγκολατίνων γέμισαν όλη την οικουμένη.
Ο Λέων Θ΄ (στα αριστερά) που στις μέρες του πραγματοποιήθηκε το σχίσμα του 1054 και ο πάπας Ουρβανός Β’(στα δεξιά), ο υπεύθυνος της Α΄ Σταυροφορίας.
Ωστόσο χρειάστηκε να περάσει ακόμα ενάμισος αιώνας, για να ικανοποιηθεί το 1204 μ.Χ. η επεκτατική μανία των Φραγκολατίνων προς της Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με την πραγματοποίηση της Δ΄ Σταυροφορίας. Τότε τελικά άλωσαν γι πρώτη φορά με το φοβερότερο τρόπο την Πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, κρυμμένοι πίσω από ένα σταυρό, αυτήν την πόλη που ίδρυσε ο Αυτοκράτορας εκείνος που είδε στον ουρανό τον Τίμιο Σταυρό. Όμως το όνειρό τους που καλλιέργησαν εξαρχής για μια ενωμένη Ευρώπη δεν μπόρεσαν να το δουν να γίνεται πραγματικότητα, πριν έρθει η σημερινή εποχή που ζούμε τώρα, όπου ικανοποιούνται να μας βλέπουν υποταγμένους κάτω από τα σκληρά οικονομικά μέτρα που κατάφεραν με τη βοήθεια των ίδιων των δικών μας ηγετών να λαμβάνουν εις βάρος μας. Ας τους καταλάβουμε λοιπόν καλά, κι αν ζητούμε να μη ζούμε σαν σκλάβοι δικοί τους, ακόμα κι αν αυτοί που έχουν βρεθεί στην ηγεσία του τόπου μας κατευθύνουν το τόπο μας υπακούοντας στα κελεύσματα των οικονομικών αυτών κατακτητών, ας υπερασπιστούμε την αλήθεια της ιστορίας μας και της πίστης μας, κάτω από το όνομα της Ρωμιοσύνης, που μας ενώνει όσους λαούς έχουμε κοινή πίστη και ιστορία, από τον καιρό που ζήσαμε μαζί στην Ρωμαίική Αυτοκρατορία. Το φως δεν μπορεί να κρυφτεί, αλλά διαλύει το σκοτάδι. Ας φωτιζόμαστε με αυτό, για να μην ντροπιαστούμε σαν αυτούς που κρύβονται μέσα στο σκοτάδι μη θέλοντας να τους βλέπει το φως, το οποίο σκοτάδι όμως θα διαλυθεί τελικά από το φως, που είναι η αλήθεια.
H άλωση και η λεηλασία της Βασιλεύουσας από τους Φράγκους σταυροφόρους το 1204 (δεξιά), η κατοχή της Αθήνας από τους απόγονούς τους (επίσης σταυροφόροι) με πολλές καταστροφές και χιλιάδες εκτελέσεις το 1941 (αριστερά).
Πηγές.
Βιβλία – Άρθρα
Τα παρακάτω βιβλία ή άρθρα χρησιμοποιήθηκαν για την συγγραφή αυτού του άρθρου:
- π.Ρωμανίδης Ιωάννης, Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη, Πουρνάρας, 2η έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1982.
- π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης και οι πολίτες της.
- π. Γεώργιος. Δ. Μεταλληνός, Το όνομα Ρωμηός και η Ιστορική του σημασία, ΕΡΩ, 2010.
4. Αναστασίου Φιλιππίδη, Ρωμηοσύνη ή βαρβαρότητα. Οι ιστορικές ρίζες της μακραίωνης σύγκρουσης Ελληνισμού και Δύσης, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου.
- Ράνσιμαν Στήβεν, Βυζαντινός Πολιτισμός, μετάφραση Δέσποινας Δετζώρτζη, Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα, 1979.
- Χρήστου Παναγιώτη, Οι περιπέτειες των εθνικών ονομάτων των Ελλήνων, Κυρομάνος, 2η έκδοση, Αθήνα, 1989.
- π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους στις 12/12 Απριλίου 1204, Εφημερ. «Χριστιανική», αριθ. 681 (994)/6.5.2004
Ιστοχώροι
Οι παρακάτω ιστοχώροι με σχετικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν για την συγγραφή αυτού του άρθρου:
- el.wikipedia.org/wiki
- www.impantokratoros.gr/
- www.apologitis.com/gr/keimena/
- oodegr.co/oode/
- aioniaellinikipisti.blogspot.gr
- www.antibaro.gr
14 comments
Το ότι οι Αθίγγανοι λέγονται πλέον “Ρομά” συνδέεται με το άρθρο σας;
Παρατηρώ τελευταία μία υποβόσκουσα κόντρα για το αν θα λέγεται Ρωμαϊκή ή Βυζαντινή ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο θα σκαρφιστεί κανείς.
Θεωρείτε λοιπόν ότι είναι προτιμότερος ο όρος Ρωμαίος (ή παράγωγα αυτού) από το Ελληνογενές Βυζαντινός;;; Η τεκμηρίωση σας είναι δεκτή αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τον τίτλο Ρωμαϊκή αυτοκρατορία….Αυτή ήταν που εισέβαλε στην Αρχαία Ελλάδα…Δεν μας θεωρώ συνέχειά της λοιπόν.
Δεν σαςτρομάζει η σκέψη ότι μπορεί μετά από 500 χρόνια κάποιοι να συζητουν για το αν το Ελληνικό κράτος θα έπρεπε να αποκαλείται οθωμανικό;;;
(λίγο ισοπεδωτικό αλλά παράλληλο ως τρόπος σκέψης)
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Η ονομασία ‘Ρόμα’ έχει άλλη προέλευση, όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από την διαφορετική ρίζα (με ‘ό’ και όχι με ‘ω’). Και είχε διαφορετική και άσχετη χρήση και παλιότερα (όγδοο αιώνα, για θρησκευτική ομάδα) και σήμερα (για μειονότητα, πιθανόν ινδικής προέλευσης, παίρνοντας την ονομασία τους αυτή από την Ινδική γλώσσα).
Τώρα λοιπόν στο θέμα μας. Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να εξηγήσω ότι ο σκοπός από την δική μου πλευρά είναι η εύρεση της ιστορικής αλήθειας επί του θέματος, πάνω στο οποίο έχει δουλέψει εκτεταμένα ο π.Ιωάννης Ρωμανίδης, και κυρίως πάνω στην εργασία του αφού την μελέτησα με πολύ προσοχή βασίστηκα για να γράψω το άρθρο. Ωστόσο το ότι η γενίκευση της ονομασίας ‘Βυζάντιο’ και ΄Βυζαντινός’ για όλη την Αυτοκρατορία και για όλους τους κατοίκους της είναι δημιούργημα των Δυτικών που το ΄σκαρφίστηκαν΄ πάνω από εκατό χρόνια μετά την πτώση της είναι κοινώς αποδεκτό, αναμφισβήτητο γεγονός, που βασίζεται σε όλες τις πηγές που διαθέτουμε. Πουθενά δεν αναφέρονται αυτές οι ονομασίες να χρησιμοποιούνται για όλη την Αυτοκρατορία και τους κατοίκους της πριν την πτώση της.
Μετά από αυτά, που ότι υπάρχει παρατηρείται κόντρα για το αν λέγεται Βυζαντινή ή όχι; To ότι δεν λέγεται Βυζαντινή είναι ιστορική γεγονός. Δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά ότι ενώ δεν λέγεται έτσι, έτσι μας θέλουν και μας διδάσκουν να την λέμε. Αυτό είναι σαφέστατο και αναμφισβήτητο.
Ούτε βέβαια τίθεται θέμα προτίμησης του ενός ονόματος ή του άλλου, αλλά ποιο είναι το ιστορικά αληθινό. Και αυτό εξηγήσαμε δεν είναι το Βυζαντινός. Και αυτό δεν είναι απλά ένα ασήμαντο γεγονός, όπως δεν είναι ασήμαντο γεγονός το αν τα Σκόπια δικαιούνται την ονομασία Μακεδονία ή όχι. Πίσω από τέτοια θέματα κρίνεται το ιστορικό μας μέλλον και το ξέρουν αυτό καλά αυτοί που τα ανοίγουν. Αυτοί που δεν το ξέρουν καλά ακόμα, είμαστε εμείς.
Δεν δέχεστε λέτε ότι η Αυτοκρατορία από τα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι την άλωση της Πόλης είναι συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Προσπαθήστε να μελετήσετε προσεκτικά την ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και να καταλάβετε ποίος ήταν ο Ρωμαίος πολίτης και ποία ήταν η πρωτεύουσά της. Θα διαπιστώσετε ότι ανάλογα την χρονολογία που αναφέρεστε αυτά διαφέρουν. Ο Ρωμαίος αρχικά ήταν ο κάτοικος της Ρώμης, πολύ αργότερα ήταν ο κάτοικος της Αυτοκρατορίας. Η πρωτεύουσα στην αρχή ήταν η Ρώμη, ενώ αργότερα, πολύ πριν γίνει πρωτεύουσα η Κωνσταντινούπολη, αυτή είχε μεταφερθεί στην Νικομήδεια, που είναι πολύ κοντά στην περιοχή που κτίστηκε η Κωνσταντινούπολη (πολύ κοντά στο πρώην Βυζάντιο δηλαδή). Και στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, πρωτεύουσα ήταν το Μεδιόλανο. Η Ρώμη δεν ήταν πια πρωτεύουσα.
Άρα όταν εννοείται Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εσείς, ποια Αυτοκρατορία εννοείται; Που είχε ποια πρωτεύουσα και πoυ ονομάζονταν πώς οι κάτοικοί της; Οπωσδήποτε αυτό εξαρτάται από την χρονολογία που αναφέρεστε κάθε φορά. Τότε θα διαπιστώσετε ότι η ίδια αυτή είναι και η αυτοκρατορία του Μεγάλου Κωνσταντίνου, που απλά άλλαξε άλλη μια φορά πρωτεύουσα, ενώ οι κάτοικοί της παρέμειναν οι ίδιοι, μόνο που τώρα μπορούσαν να βαπτίζονται ελεύθερα, χωρίς φόβο, χριστιανοί. Το ότι λέγονταν χριστιανοί βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν λέγονταν πιά και Ρωμαίοι, γιατί η μια ονομασία τους χαρακτήριζε ως πιστούς, η άλλη ως πολίτες. Όπως και το ότι ήταν Ρωμαίοι δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσαν να είναι και Έλληνες ή οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας ανάλογα με την καταγωγή των κατοίκων της Αυτοκρατορίας. Οπότε κατά αυτό τον τρόπο η Αυτοκρατορία παρέμεινε Ρωμαϊκή ως το τέλος, όσες αλλαγές και να συνέβησαν σε αυτή μέσα στο πέρασμα των πολλών αιώνων, όσο και να συρρικνώθηκε, και όταν έχασε τα δυτικά εδάφη της, περιλαμβανομένης και της Ρώμης, που δεν ήταν όμως πια πρωτεύουσα, αλλά και αργότερα, ώσπου να πέσει και η Πόλη. Ήταν αυτή που ήταν δομημένη πάνω στο Ρωμαϊκό Δίκαιο και διαπνεόταν από τον ελληνικό πολιτισμό. Μπορεί αρχικοί ιδρυτές της να εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα, όμως τους κατέκτησε η Ελλάδα, το ελληνικό πνεύμα, πολιτισμικά. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αργότερα οι νέοι εισβολείς, τα γερμανικά φύλα, αντέδρασαν με αυτό τον τρόπο, και αντί να δεχθούν την ελληνορθόδοξη παράδοση της Αυτοκρατορίας, σφετερίστηκαν το όνομά της. Για να μείνουν κατακτητές με κάθε τρόπο. Και αυτό που πέτυχαν ήταν να μην αφήσουν Ορθόδοξο στην Δύση, μένοντας οι ίδιοι για πάντα βάρβαροι, όπως διαπιστώνουμε και στις μέρες μας.
Τώρα περί της γνώμη σας ότι κάποιοι μπορεί κάποτε να συζητούν για το ότι το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να λέγεται Οθωμανικό, δεν γνωρίζετε ότι στην πραγματικότητα μάλλον αυτό ήδη γίνεται; Γιατί από την στιγμή που οι Τούρκοι διεκδικούν την Κωνσταντινούπολη που κατέλαβαν πριν λιγότερο από εξακόσια χρόνια ως δική τους, εορτάζοντας στις 29 Μαρτίου την … απελευθέρωση της Πόλης το 1453 από εμάς, μετά από 1100 χρόνια από την ίδρυσή της, λοιπόν αυτό ακριβώς που λέτε δεν συμβαίνει; Oπότε τώρα λέτε πρέπει να τρομάζουμε μήπως γίνουν δικαιούχοι της Κωνσταντινούπολης μετά από αυτή την θεατρική παράσταση που δίνουν στις 29 Μαρτίου και μάλιστα μετά την αλλαγή ονόματος από Κωνσταντινούπολη σε Iστανμπούλ τον προηγούμενο αιώνα (άλλη μια αλλαγή ονόματος με ιστορική σημασία, όπου μετά την αλλαγή του ονόματος της Αυτοκρατορίας σε Βυζάντιο από το αρχαίο Βυζάντιο, ακολούθησε αυτή η αλλαγή στο όνομα της Πόλης που ήταν κτισμένη στο αρχαίο Βυζάντιο, της Κωνσταντινούπολης, για να μας πείσουν ότι αφού δεν έχει το δικό μας όνομα, αλλά δικό τους, Ιστανμπούλ, άρα δεν έχει σχέση με εμάς, αλλά είναι δική τους). Αυτός που πρέπει να τρομάζει είναι αυτός που διαστρεβλώνει την ιστορία και όχι όποιος έχει την ιστορία με το μέρος του.
Ελπίζω πάντως να σας βοήθησα να καταλάβετε όποια σημεία δεν είχατε καταλάβει καλά αυτού του μείζονος ιστορικής σημασίας ζητήματος.
@ Kostas Dimopoulos
Πολύ συνοπτικά:
Οι Αθίγγανοι (Τσιγγάνοι) προέρχονται από την Ινδία και μάλιστα από την κάστα των «untouchable», όπως την έλεγαν οι Βρετανοί. Το «Ρομά», χρησιμοποιείται στην Ελλάδα τα τελευταία 10 περίπου χρόνια, περισσότερο μάλλον εν τω πλαισίω του πολιτικώς ορθού λόγου. Παλαιότερα λέγονταν και Γύφτοι, από παραφθορά της λέξης Αιγύπτιος, διότι εσφαλμένως νομιζόταν ότι κατάγονταν από την Αίγυπτο. <a href=Παραλλαγές της ονομασίας αυτής χρησιμοποιούν και οι περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Καμμία σχέση, λοιπόν, με τους Ρωμαίους.
To ζήτημα δεν είναι αν το «Βυζαντινός» («Βυζαντινή Αυτοκρατορία») είναι ελληνογενές, αλλά αν είναι ιστορικά ορθό. Και δεν είναι, διότι ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Γερμανό Ιερώνυμο Βολφ τον 16ο αιώνα. Η κακώς λεγομένη «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είναι σαφώς συνέχεια της Ρωμαϊκής και μετά την διαίρεσή της, συνεχίζει ως Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δεν είμαστε συνέχεια όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά μόνον του ελληνικού τμήματός της. Προσοχή! Του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, όχι μόνο του ελλαδικού. Επίσης, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χωρίς να πάψει να είναι ρωμαϊκή, είχε σε μεγάλο βαθμό εξελληνισθεί, ιδιαιτέρως μετά την καθιέρωση από τον Ηράκλειο της ελληνικής γλώσσας ως επισήμου γλώσσας της Αυτοκρατορίας.
Δεν ξέρω αν μία τέτοια συνοπτική απάντηση σας καλύπτει. Ο κ. Ευσταθίου απαντά αναλυτικότερα.
@ Efstathiou
29 Μαρτίου, ή Μαΐου;
Διόρθωση συνδέσμου: Παραλλαγές της ονομασίας αυτής
@ Διαχειριστές
Είναι μειονέκτημα της σελίδας, που δεν υπάρχει η δυνατότητα διορθώσεως (edit), ή καταργήσεως (delete) από τον χρήστη.
Συγγνώμη, ναι 29 Μαΐου.
Ἡ ἧττα ἀπὸ τοὺς Φράγκους καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον συνέπεια ὀλεθρίων πολιτικῶν ἐπιλογῶν τῶν ἰθυνόντων τὰ τῆς Αὐτοκρατορίας. Ἴσως εἶναι σύμπτωσις, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τῆς παρακμῆς τοποθετεῖται στὴν ὑπονόμευση τῆς σταθερότητος τοῦ νομίσματος στὴν περίοδο τῶν διαδόχων τοῦ Βουλγαροκτόνου καὶ στὴν ἀνάρρηση, μετὰ τὴν ταραχώδη ἐκείνη περίοδο, στὸν θρόνο τοῦ Ἀλεξίου Α’ Κομνηνοῦ, στὴν διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ ὁποίου κατηργήθη ἡ διάκρισις μεταξύ τῆς κρατικῆς περιουσίας καὶ της ἰδιωτικῆς περιουσίας τοῦ αὐτοκράτορος. Ἔτσι, οἱ συγγενεῖς τοῦ αὐτοκράτορος φόρτωσαν ὁλόκληρες ἅμαξες μὲ ὅ,τι ἤθελαν γιὰ νὰ διακοσμήσουν τὰ σπίτια τους ἀπὸ τὸ παλάτι πού ἦταν δημόσιο, ὅπως οἱ καθαρίστριες τοῦ ὑπουργείου τῶν Οἰκονομικῶν, μετὰ ἐννέα αἰῶνες, «σκούπιζαν» τὰ χαρτιὰ τουαλέττας ἀπὸ τὴν ἀποθήκη τοῦ Ὑπουργείου καὶ τὰ ἔπαιρναν σπίτι τους ἢ τὰ πουλοῦσαν. Ἀσθένειες, δηλαδή, πού ταλανίζουν ἀκόμη καὶ σήμερα ὅλα τὰ διάδοχα κράτη τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Θέλουμε νά εἴμαστε κληρονόμοι τῶν ἀδυναμιῶν ἐκείνων ἤ, μᾶλλον, τῶν χρόνων τῆς ἀκμῆς ; Ὁ ἀρθρογράφος δὲν θέλει νὰ κάνει τὴν διάκριση καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ κυρία ἀδυναμία καὶ τοῦ ἄρθρου του καὶ πολλῶν ἄλλων πού ἐκθειάζουν «τὸν ἔνδοξό μας βυζαντινισμό», συνήθως γιὰ νὰ καλοπιάσουν καὶ νὰ κολακεύσουν τὶς πιὸ ταπεινὲς καὶ ἰδιοτελεῖς συμπεριφορὲς τῶν νεοελλήνων. Δέν μᾶς συμφέρει, βλέπετε, νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι οἱ Γερμανοί, μὲ τὴν ἐμμονή τους στὴν νομισματικὴ σταθερότητα, στὸ ἀποτελεσματικὸ καὶ ὄχι παρασιτικὸ κοινωνικὸ κράτος, στήν, κατὰ δύναμιν, καταπολέμηση τῆς διαφθορᾶς καὶ στὴν συστηματικὴ μάθηση (ἔχουν βγάλει καὶ ἐξόχους βυζαντινολόγους) εἶναι πιὸ γνήσιοι κληρονόμοι τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τῆς ἀκμῆς ἀπὸ τὶς ἀφεντιές μας.
Αν δεν διαβάζατε το άρθρο μου προκαταλειμμένα θα είχατε καταλάβει ότι ο σκοπός του άρθρου δεν είναι να εκθειάσω τον ένδοξο βυζαντινισμό μας, όπως αναφέρετε χαρακτηριστικά μέσα σε εισαγωγικά, χρησιμοποιώντας έναν όρο που μες στο άρθρο μου εξηγείται ξεκάθαρα ότι είναι ιστορικά λανθασμένος και παραπλανητικός. Δεν εκθειάζω τον ένδοξο βυζαντινισμό μας, όπως τον ονομάζετε, για τον απλό λόγο ότι δεν χρειάζεται να το κάνω γιατί τον εκθείασαν πρώτοι οι ίδιοι οι Βάρβαροι επιβουλευόμενοι αυτόν επί αιώνες και αρπάζοντας και πλουτίζοντας με τους θησαυρούς του που βρήκαν στη Πόλη το 1204, μένοντας άφωνοι μπρος τους και λεηλατώντας τους αχόρταγα μέχρι να εκκενώσουν την Πόλη πλήρως από αυτούς, με ένα σταυρό στην πλάτη τους, χωρίς να σέβονται κανένα ιερό και όσιο. Αυτοί οι ίδιοι ομολόγησαν μέσω των ιστορικών τους περί τίνος επρόκειτο για τον πολιτισμό αυτόν.
Τώρα τα περί ιθυνόντων της Αυτοκρατορίας καμώματα και ευθύνες δεν νομίζω να ελαφραίνουν σε τίποτα την στάση των Φράγκων, ούτε να μειώνουν την δόξα αυτού του πολιτισμού που φθόνησαν από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησαν. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα: από την μια η πολιτική μας ηγεσία, από την άλλη οι ‘σωτήρες’ μας ξένες δυνάμεις μας οδηγούν στην καταστροφή. Αυτό το λέω και στο άρθρο παραπάνω. Τώρα αν εσείς λέτε ότι και οι καθαρίστριες ακόμα, δηλαδή ο λαός, κλέβουν ότι μπορούν, όπως χαρτιά τουαλέττας που αναφέρατε, από το κράτος, αυτό το κάνουν γιατί έτσι τους έχουν υποδείξει και τους έχουν αφήσει το περιθώριο να το κάνουν οι άρχοντες, αφού έκαναν πρώτοι εκείνοι το ίδιο, όχι με χαρτιά τουαλέττας, αλλά με ρευστό και με χρυσό. Οι άρχοντες οδηγούν και ο λαός που δεν γνωρίζει πολλά ακολουθεί. Δεν ακολουθούν όμως αυτοί πάνε μπροστά το πολιτισμό. Και εδώ είναι αυτό που δεν έχετε καταλάβει και στο οποίο αναφέρομαι. Γιατί αυτοί που οδήγησαν τον πολιτισμό ήταν Ορθόδοξοι και έφεραν το ελληνικό πνεύμα. Δεν ήταν Φράγκοι, ούτε Παπικοί. Τώρα αν θεωρείτε πολιτισμό την νομισματική σταθερότητα, το αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, την κάποια καταπολέμηση διαφθοράς και την συστηματική μάθηση, που έχει βγάλει έξοχους βυζαντινολόγους, όπως λέτε, και γι αυτό τους θεωρείτε γνήσιους κληρονόμους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τότε θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση:
-Τον επαίσχυντο και φρικαλέο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία δεν το έκανε και σκότωνε ανθρώπους μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με αέρια λες και είναι μύγες; Aπό αυτά τότε εμπνεύστηκε και κατάφερε να έχει το αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος σήμερα που αναφέρετε;
– Ενώ η Ελλάδα συμφώνησε να σβηστεί το χρέος της Γερμανίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και τα άλλα κράτη, και σβήστηκε, δεν πρωτοστατεί τώρα η Γερμανία πεισματικά στο να μην σβηστούν ή να κουρευτούν τα χρέη μας; Την ίδια στιγμή δεν αρνείται κατηγορηματικά να μας πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει, από τις χιλιάδες άδικες καταστροφές και δολοφονίες που έκανε στο λαό μας; ; Έτσι πετυχαίνουν την νομισματική σταθερότητα για την οποία μιλήσατε;
– Η Siemens η εταιρία της μεγαλο απάτης και διαφθοράς, που τόσο ζημίωσε την χώρα μας, εταιρία Γερμανών δεν είναι; Έτσι καταπολεμούν την διαφθορά οι Γερμανοί που ισχυρίζεστε;
-Γερμανός δεν ήταν ο Ιερώνυμος Βολφ που ονόμασε για πρώτη φορά την Αυτοκρατορία των Ρωμνιών με την ονομασία Βυζάντιο που είναι ψευδή και παραπλανητική, όπως εξηγώ στο άρθρο; Σε αυτόν αναφέρεστε όταν μιλάτε για έξοχους Γερμανούς Βυζαντινολόγους;
Θα μου επιτρέψετε για αυτά και άλλα πολλά να διαφωνήσω με την άποψη ότι Γερμανοί είναι έστω και κατά κάποιο τρόπο κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία όταν ιδρύθηκε αυτοί δεν είχαν ανακαλύψει ακόμα την ευρωπαϊκή ήπειρο. Μάλλον σφετεριστές είναι μιας Αυτοκρατορίας που την έκαναν μέσο εδραίωσης τους στην Ευρώπη, αλλά ποτέ δεν δέχτηκαν το ρωμαίικο ελληνορθόδοξο πνεύμα της, μένοντας έτσι στην πραγματικότητα πάντα ξένοι σε αυτή και αίτιοι της πτώσης της.
Και εμείς δεν είμαστε απλά κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τουλάχιστον κάποιοι που δεν ασπαζόμαστε τις ταπεινές και ιδιοτελείς συμπεριφορές των νεοελλήνων τις οποίες αναφέρετε, και συμπληρώνω από την πλευρά μου, ούτε τις ταπεινές και ιδιοτελείς συμπεριφορές των ηγετών, πολιτικών και οικονομικών, ανά τον κόσμο.
Είμαστε φορείς του πνεύματος της.
@Efstathiou 17 June 2015 at 22:44
Ἂν κατάλαβα καλά, διευκρινίζετε ὅτι δὲν εἴχατε σκοπό νὰ ἐκθειάσετε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ἀλλὰ νὰ καταγγείλετε τοὺς «Φράγκους».
Πρῶτον, ἀπὸ καταγγελτικὸ λόγο ἔχουμε χορτάσει στὴν Ἐλλάδα, ἔχουμε βαρυστομαχιάσει.
Δεύτερον, τὸ νὰ καταγγέλουμε ἄλλους δὲν άνυψώνει ἐμᾶς, άλλὰ μᾶς δείχνει μειονεκτικοὺς καὶ συμπλεγματικούς.
Τρίτον, οἱ Φράγκοι βάρβαροι ἦταν καί, συνεπῶς, συμπεριφέρθηκαν ὡς βάρβαροι. Λογικῶς, πολύ μεγαλυτέρα εὐθύνη φέρουν οἱ «πολιτισμένοι», αὐτοὶ ποὺ μέσα σὲ 50 χρόνια ἔκαναν τὸ ἰσχυρότερο κράτος τοῦ κόσμου, καὶ τὸ πιὸ πολιτισμένο, νὰ περιέλθει σὲ πλήρη παράλυση καὶ νὰ καταλήξει νὰ τὸ διοικεῖ, γιὰ πρώτη φορά, Ἑλληνόφωνος ἐκ γενετῆς αὐτοκράτωρ. Καὶ μάλιστα, οἱ σύγχρονοι μὲ τὴν Φραγκικὴ (καὶ Ἑνετικὴ) κατάκτηση συγγραφεῖς βρίσκουν πολλὰ ἀξιέπαινα στοὺς Φράγκους, ὅπως τὴν σχολαστικὴ τήρηση τῶν δυναστικῶν τους νόμων, πού συνιστοῦν (ματαίως) στοὺς Ἕλληνες.
Τέταρτον, θεωρεῖτε ὅτι ὁ κυρίαρχος Ἑλλαδικὸς λαός, δικαιοῦται νὰ κλέβει διότι «ἔτσι τὸν ἔμαθαν» οἱ «ἰθύνοντες». Ἄρα γε τοὺς ἰθύνοντες δὲν τοὺς ἐκλέγει ὁ λαός ; Ὁ λαός, λέτε, εἶναι πηλὸς στὰ χέρια μερικῶν δολίων πού, κλεισμένοι σὰν τοὺς καλλικαντζάρους σὲ σκοτεινὰ καὶ ὐγρὰ ὑπόγεια, βυσσοδομοῦν τὸν ὄλεθρό του. Προσοχή, ὅμως ! Τοὺς «φράγκους. δὲν τοὺς «ἔμαθαν» ἔτσι, ὁπότε δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο ἐλαφρυντικὸ μὲ τὶς κλέφτρες καθαρίστριες !
Πᾶμε καὶ στὴν εὐθύνη τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων. Λέτε οἱ Ὀρθόδοξοι ἔφεραν τὸν πολιτισμό ; Ἰδοὺ τὶ γράφει σχετικῶς ὁ Παπαδιαμάντης :
« … οἱ λόγιοι τοῦ καιροῦ ἐκείνου ἠλαύνοντο ὑπὸ παραδόξου ὀργασμοῦ, καὶ ἢ ἐγίνοντο ὀπαδοὶ τῶν δοξασιῶν τοῦ Πλήθωνος, ἢ ἐνεκολποῦντο τὰ δόγματα τῆς Ρώμης. Ὀφείλομεν ὅμως, πρὸς ἀποφυγὴν μείζονος ἀπαισιοδοξίας, ν᾽ ἀναγνωρίσωμεν ὅτι, μόνον μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς βασιλευούσης, ἔπεσον οἱ πλεῖστοι τῶν λογίων τὸ ἔσχατον τοῦτο οἰκτρὸν πτῶμα. Πρότερον εἶχον ἀντίσχει οἱ πλεῖστοι κατὰ τοῦ πειρασμοῦ. Καὶ ὅμως πόσα ἐλεεινὰ πτώματα !
Παράδοξος βεβαίως καὶ ἀλλόκοτος ἡ ἐποχὴ ἐκείνη, καθ᾽ ἣν ὅπως διατηρήσῃ τις τὴν ἐλευθερίαν τοῦ νὰ φαντάζηται καὶ ν᾽ ἀναμιμνήσκηται, ἢ νὰ συρράπτῃ ἕωλα πολλάκις καὶ σχολαστικὰ ἐξαγόμενα ἐπιπόνων ἐρευνῶν, ὤφειλε πρῶτον νὰ ὑποδουλώσῃ ἐσαεὶ τὴν δύναμιν τοῦ νὰ σκέπτηται καὶ νὰ φρονῇ. Καὶ ὅμως πλεῖστοι ἠρκέσθησαν εἰς τὸν πενιχρὸν ἐκεῖνον διανοητικὸν βίον.»
Τὸ δικὸ μου συμπέρασμα εἶναι ὅτι, ἀντὶ νὰ καταγγέλουμε τοὺς «φράγκους», πιὸ χρήσιμο εἶναι νὰ μαθαίνουμε καὶ ἀπὸ τὰ δικὰ μας παθήματα καὶ ἀπὸ παθήματα τῶν «φράγκων. καὶ ὄχι νὰ καθόμαστε καὶ νὰ κλαῖμε τὰ πάθια μας, ἐνῶ ἐπαναλαμβάνουμε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια λάθη.
Γιὰ τοὺς Γερμανούς, θὰ γράψω σὲ ἄλλο σχόλιο.
Γιατί πρέπει το άρθρο οπωσδήποτε να προσπαθεί είτε να εκθειάσει την Αυτοκρατορία των Ρωμνιών είτε να καταγγείλει τους Φράγκους; Δεν μπορεί απλά να προσπαθεί να αποκαλύψει αντικειμενικά μια ιστορική αλήθεια είτε αυτή είναι προς εκθειασμό, είτε προς καταγγελία κάποιων; Βρίσκουμε ποια είναι η ιστορική αλήθεια, στην συγκεκριμένη περίπτωση η ονομασία της Αυτοκρατορίας, Ρωμανία και όχι Βυζάντιο, και μετά αυτή μιλάει από μόνη της για το καθένα.
Tώρα για το ότι οι Φράγκοι ήταν βάρβαροι και συμπεριφέρθηκαν, όπως και συνεχίζουν να κάνουν, ως βάρβαροι, και δεν φέρουν τόσο μεγάλη ευθύνη όσο η ηγεσία των πολιτισμένων, θα ήταν μεν δεκτό αν δεν σφετερίζονταν με αυτό τον δόλιο τρόπο τα των πολιτισμένων. Και γενικά δεν νομίζω ότι το θέμα είναι ποιοι ευθύνονται περισσότερο ή λιγότερο, αλλά ότι ευθύνονται και οι μεν, και οι δε.
Παρακάτω περί της άποψης των σύγχρονων συγγραφέων περί αξιέπαινων Φράγκων που… συνιστούν την σχολαστική τήρηση των δυναστικών τους νόμων στους Έλληνες, αλλά…ματαίως, εάν την παίρνετε στα σοβαρά με κάνει να πιστεύω ότι κάπου μπερδεύετε απλά, αλλά πολύ σοβαρά πράγματα. Μήπως και οι Τούρκοι είναι αξιέπαινοι που άλωσαν την Πόλη και έτσι την … βοήθησαν να σταματήσει να παρακμάζει στα χέρια μας;
Σχετικά με τις αδικίες που πράττει ο λαός δεν είπα τις δικαιούται, αλλά ότι δεν τον μαθαίνουν άλλο από το να αδικεί με το παράδειγμά τους εκείνοι που τον κυβερνούν. Και άλλο κλέβει ο λαός το κράτος του χωρίς να καταλαβαίνει ότι θα αποβεί εις βάρος του, και άλλο μας λεηλατούν οι κατακτητές, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, εις βάρος μας. Μόνο και μόνο ότι έχει την πρόθεση να καταστρέψει και να επιβληθεί στους άλλους καθιστά τον κατακτητή στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Αν όμως μια ηγεσία διαπαιδαγωγήσει το λαό της όπως οφείλει, θα είναι και αυτή σωστή και ο λαός.
Για το κείμενο του Παπαδιαμάντη που αναφέρετε από ότι γράφει το ίδιο αφορά μάλλον την περίοδο μετά την άλωση της Πόλης, δηλαδή την μετααυτοκρατορική περίοδο (Ὀφείλομεν ὅμως, πρὸς ἀποφυγὴν μείζονος ἀπαισιοδοξίας, ν᾽ ἀναγνωρίσωμεν ὅτι, μόνον μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς βασιλευούσης), ενώ εμείς μιλάμε για τον πολιτιστική πρόοδο επί των χρόνων της Αυτοκρατορίας και όχι επί Τουρκοκρατία, όταν οι λόγιοι μετανάστευσαν στην Δύση. Επίσης ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται στους λόγιους, εννοώντας εδώ μάλλον όσους ασχολούνταν κυρίως με τις θετικές επιστήμες (νὰ συρράπτῃ ἕωλα πολλάκις καὶ σχολαστικὰ ἐξαγόμενα ἐπιπόνων ἐρευνῶν) και την φιλοσοφία (νὰ φαντάζηται καὶ ν᾽ ἀναμιμνήσκηται), που μερικοί από αυτούς μπορεί και να μην ήταν καν Ορθόδοξοι, μπορεί να ήταν φιλενωτικοί, μπορεί να μεταστράφηκαν στον παπισμό, ή μπορεί να μην είχαν καν σχέση με τον Χριστιανισμό (άθεοι ανθρωπιστές, πλατωνιστές). Όμως οι άνθρωποι που μπορούν να πάνε μπροστά τον πολιτισμό δεν είναι μόνο αυτοί που ασχολούνται με αυτά, είτε πιστεύουν είτε όχι, αλλά είναι και άλλοι, όπως και οι θεολόγοι αναπόφευκτα (και κυρίως αυτοί θα έλεγα). Σίγουρα ο Παπαδιαμάντης δεν αναφέρεται σε αυτούς που έζησαν προς το τέλος της ιστορίας της Αυτοκρατορίας, το κορυφαίο Άγιο Γρηγόριο Παλαμά που κατάρριψε τα σαθρά σχολαστικά οικοδομήματα του Θωμά Ακινάτη και Βαρλαάμ Καλαβρού , τον Νικόλαο Καβάσιλα, τον Μάρκο τον Ευγενικό, τον Γεννάδιο Σχολάριο. Ή μήπως δεν πρόσφεραν αυτοί στον πολιτισμό, επειδή οι Φραγκοπαπικοί δεν αναγνωρίζουν το κύρος τους; Εκτός και αν το να μιλάμε περί Τριαδικού Θεού και ενώσεως μαζί Του δεν είναι το πρωτεύων, αλλά είναι το να ανακαλύπτουμε το μπαρούτι και να φτιάχνουμε κανόνια για να αλώνουμε πόλεις σαν την Πόλη. Το ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ποιο είναι το πρωτεύων ενώ το είχαν καταλάβει οι πρόγονοί μας είναι το μεγαλύτερο και τραγικότερο δυστυχώς λάθος μας.
@Efstathiou 18 June 2015 at 20:48
Ὁ Νικήτας Χωνιάτης καὶ ἡ Ἄννα Κομηνὴ δὲν εἶναι «σύγχρονοι συγγραφείς» εἶναι «συγγραφείς σύγχρονοι μὲ τὴν Φραγκικὴ (καὶ Ἑνετικὴ) κατάκτηση» Ὁ Χωνιάτης, ὁ ἴδιος ποὺ διεξετραγώδησε μὲ τὸ μελανώτερα χρώματα τὴν Πρώτη Ἅλωση, ἐπιδοκιμάζει, γιὰ παράδειγμα, τὸν σεβασμὸ τῶν Φράγκων μεγιστάνων στὴν χήρα καὶ στὸ παιδί τοῦ αἰχμαλωτισμένου Λατίνου αὐτοκράτορος. Ἐνῶ οἱ Ρωμαῖοι, λέει, ἐνῶ χρίουν αὐτοκράτορα, ταὐτοχρόνως σκέπτονται πῶς θὰ τὸν ἀνατρέψουν. Μήπως καὶ σήμερα, μόλις μετρηθοῦν οἱ ψῆφοι, δὲν ζητοῦν οἱ χαμένοι ἀμέσως νέες ἐκλογές ; Ἰδού, ἀπὸ τοὺς Χαλασοχώρηδες, ὁ Παπαδιαμάντης.
«― Λοιπόν, αὔριο, νὰ ἔχῃς ὄρεξιν ν᾽ ἀκούῃς τὰ παράπονα τῶν ἡττημένων. Ὅσοι θὰ εἶναι ἐν ἀποτυχίᾳ, θὰ χαλάσουν τὸν κόσμον μὲ τὲς φωνές, θὰ κατηγοροῦν τοὺς νικητὰς ἐπὶ χρήσει αἰσχρῶν μέσων, θὰ ὑποβάλουν φοβερὰς ἐνστάσεις, θὰ προσβάλουν τὸ κῦρος τῆς ἐκλογῆς λόγῳ ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα ἐπετεύχθη διὰ δωροδοκίας. Οὔτε θὰ τοὺς τύπτῃ ἡ συνείδησις ἐπὶ τῷ ὅτι καὶ αὐτοὶ μετῆλθον τὸ αὐτὸ μέσον. Οὐδὲ φοβοῦνται τὸν Θεὸν ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματί εἰσι.»
Λέτε ὅτι θέλετε νὰ «ἀποκαλύψετε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια». Μετὰ ἀπὸ τόσους ἐξόχους ἱστορικούς, λέτε νὰ ἔχετε κάτι ἀκόμη νὰ «ἀποκαλύψετε» ; Ἔστω, ἀλλὰ τότε τί θέση ἔχουν οἱ κρίσεις γιὰ τὸ παρόν ;
Αὐτὸ ἐδῶ εἶναι «ἱστορικὴ ἀλήθεια» ; « … όπου ικανοποιούνται [οἱ ἀπόγονοι τῶν Φράγκων] να μας βλέπουν υποταγμένους κάτω από τα σκληρά οικονομικά μέτρα που κατάφεραν με τη βοήθεια των ίδιων των δικών μας ηγετών να λαμβάνουν εις βάρος μας. Ας τους καταλάβουμε λοιπόν καλά, κι αν ζητούμε να μη ζούμε σαν σκλάβοι δικοί τους, ακόμα κι αν αυτοί που έχουν βρεθεί στην ηγεσία του τόπου μας κατευθύνουν το τόπο μας υπακούοντας στα κελεύσματα των οικονομικών αυτών κατακτητών, … » Τὰ δισεκατομμύρια πού μασήσαμε σὲ μισθοὺς ἀργομίσθων καὶ συντάξεις πενηντάρηδων εἶναι ἰσοδύναμα μὲ τὴν Πρώτη Ἅλωση ; Καὶ ὁ δανεισμός μας μὲ χαριστικὰ ἐπιτόκια, ἀπὸ ἀνθρώπους φτωχοτέρους άπὸ ‘μᾶς εἶναι ἰσοδύναμος μὲ τὴν Πρώτη Ἅλωση ; Ἔπρεπε, δηλαδή, νὰ μᾶς τὰ χαρίσουν ὅλα καὶ ὄχι μόνον ἕνα τσιγγούνικο 75% γιὰ νὰ ξαναρχίσουμε τὴν σπατάλη ἀμέσως ; Εἶναι ἡ θρασεῖα ἐπαιτεία ἡ πραγματικὴ κληρονομιὰ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ;
Τὸ κατ’ ἐμέ, συμμερίζομαι τὴν γνώμη ὅτι «ἡ ἀναδρομὴ στὸ παρελθόν, ἡ ἐξέτασις τοῦ παρελθόντος, δὲν ἔχει ἀξίαν ἄλλην ἀπὸ ἐκείνην ποὺ τοῦ δίδουν αἱ ἀνάγκαι τοῦ παρόντος». Καὶ «αἱ ἀνάγκαι τοῦ παρόντος» εἶναι νὰ συμμερισθοῦμε τὶς δύο κύριες ἀξίες πού στήριξαν τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία τῆς ἁκμῆς, δηλαδὴ νομισματικὴ σταθερότητα (συνεπῶς δημοσιονομικὴ ἰσορροπία) καὶ ἐλεημοσύνη στοὺς γνησίως ἀναγκεμένους καὶ ὄχι στοὺς πιὸ φωνακλάδες. Καὶ νὰ ἀποποιηθοῦμε τὴν «αἰσχρὰν τῶν Παλαιολόγων πολιτικήν, οἵτινες, δίκην ἐπαίτου, περισαίνοντες τὰ Εὐρωπαϊκὰς αὐλάς προσέφερον θυσίαν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια».
Κατάλαβα ότι αναφέρεστε σε σύγχρονους ιστορικούς εκείνης της εποχής. Όμως όταν διαβάζεται το κείμενο κάποιου που έζησε πριν κάποιους αιώνες, πρέπει να εξετάζεται την αντικειμενικότητά του σε συνδυασμό με τι ακριβώς θέλει να πει και όχι να λέτε το τι νομίζετε εσείς ότι γράφει, γιατί πιθανό ένας που ζει σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες και εποχές να εκφράζεται αρκετά διαφορετικά (αυτό αναφέρεται και στην αναζήτηση της αλήθειας χρησιμοποιώντας τους έξοχους ιστορικούς που γράφετε παρακάτω). Ο Νικήτας Χωνιάτης αν αναφέρεται στους Φράγκους επιδοκιμάζοντάς τους προφανώς το κάνει όχι επειδή τους θαυμάζει μετά το ‘κατόρθωμά τους΄ εις βάρος της Βασιλεύουσας, αλλά επειδή θέλει να αποδοκιμάσει το σοβαρό ελάττωμα της διχόνοιας των Ρωμιών. Αν από την μια σεβαστήκαν οι Φράγκοι μεγιστάνες μια χήρα και ένα παιδί και μάλιστα για αμφιλεγόμενα κίνητρα, από την άλλη επέτρεψαν χιλιάδες λεηλασίες, βιασμούς και φόνους στην Πόλη από τους στρατιώτες τους. To να βλέπουμε τα θετικά των ξένων για να παραδειγματιζόμαστε από αυτά είναι οπωσδήποτε ωφέλιμο, όμως δεν νομίζω το να χρίεις Αυτοκράτορες και αμέσως μετά να θέλεις αν τους ανατρέψεις, συγκρίνεται με το να θέλεις να εξαφανίζεις Αυτοκρατορίες και να κάνεις γενοκτονίες. Δέχομαι τα ελαττώματά μας φυσικά, όμως δεν συμφωνώ μαζί σας ότι μπορούμε να περιμένουμε καλό από τους Δυτικούς, αλλά μόνο εμείς μπορούμε να τους δώσουμε.
Για τα «δισεκατομμύρια πού μασήσαμε σὲ μισθοὺς ἀργομίσθων καὶ συντάξεις πενηντάρηδων» και το «δανεισμός μας μὲ χαριστικὰ ἐπιτόκια, ἀπὸ ἀνθρώπους φτωχοτέρους άπὸ ‘μᾶς» και το «Ἔπρεπε, δηλαδή, νὰ μᾶς τὰ χαρίσουν ὅλα καὶ ὄχι μόνον ἕνα τσιγγούνικο 75% γιὰ νὰ ξαναρχίσουμε τὴν σπατάλη ἀμέσως» και το «θρασεῖα ἐπαιτεία» στα οπoία αναφέρεστε σας πληροφορώ ότι και η κοντινή μου συγγένεια και ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων που γνωρίζω από όταν είδα το φως του κόσμου, δουλεύουν, δουλεύουν μια ζωή και το κέρδος είναι τόσο ώστε ‘ίσα ίσα’ να τα βγάζουν πέρα, και πλέον ‘μετά βίας’ με την παρούσα κρίση. Οπότε αν φάγατε εσείς και περάσατε κάποιες δεκαετίες ευδαιμονίας με μέρος από αυτά τα δισεκατομμύρια που λέτε, που ποτέ δεν τα είδαμε πολλοί από εμάς, γιατί μιλάτε στο πληθυντικό για όλους μας; Και τι σχέση έχουν αυτά με την Πρώτη Άλωση της Αυτοκρατορίας με την οποία τίποτε δεν είναι ισοδύμαμο; Αν αύριο πτωχεύσουμε πλήρως και βγούμε για επαιτεία, αυτή δεν θα λέγεται «θρασεῖα ἐπαιτεία», αλλά «εξ ανάγκης επαιτεία» λόγω του θράσους όσων κατακλέψαν τον τόπο μας τόσα χρόνια, είτε εντός, είτε εκτός αυτού.
Τέλος, κατ΄εμέ, νομισματική σταθερότητα και ελεημοσύνη των γνησίως εν ανάγκη που ζητάτε, δεν θα έχετε, αν δεν βρείτε ένα ρεαλιστικό τρόπο να ξεκολλήσετε αυτό το κράτος από την αδράνεια για να αρχίσει να παράγει και μπορέσετε και να τον εφαρμόσετε. Μπορείτε; Aν ναι, φωνάξτε με να σας βοηθήσω. Αν όχι, αφήστε με τουλάχιστον να εξετάζω το ένδοξο παρελθόν μας και να γράφω άρθρα.
@ Efstathiou
Ευχαριστώ για τον χρόνο και την απάντησή σας. Χρήζει περαιτέρω μελέτης αλλά θα ήθελα να ζητήσω λεπτομέρειες για την καταγωγή του όρου “ρομά”.
@ Πατριώτης
Έχοντας προηγηθεί η απάντηση του κ. Ευσταθίου, η δική σας μάλον φτωχή και ατεκμηρίωτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (αν όχι “τρολάρισμα”)
@Efstathiou 20 June 2015 at 17:56
Κατάλαβα καλά ; Εἶναι σχετικὸς ἔπαινος τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τῆς παρακμῆς, τὸ ὅτι συνομωτοῦσαν, ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ, πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη τῶν ἑκάστοτε ἡγετῶν, τοὺς ὁποίους οἱ ἴδιοι εἶχαν ἀναδείξει στὸν θρόνο, καὶ ψόγος τῶν Φράγκων, ποὺ τοὺς ἀνέτρεψαν πολεμῶντας στὰ ἴσα μὲ τὸ σπαθὶ στὸ χέρι ; Ὁ Ἑλληνικὸς τρόπος εἶναι ἡ εὐθεία ἀντιπαράθεση καὶ ὄχι τὰ πισώπλατα χτυπήματα. Φίδι εἰναι, νομίζετε, ὁ Ἑλληνισμός ; Ἀπὸ τὴν στιγμὴ πού τὸ ψέμμα καὶ ἡ συγκάλυψη τῆς ἀληθείας ἔχουν γίνει τρόπος ζωῆς μιᾶς κοινωνίας, ἡ καταστροφή της εἶναι ἄφευκτος καὶ θὰ ἐπέλθει, ἂν ὄχι διὰ τῶν Φράγκων, πάντως μὲ τὸ χέρι ἄλλων βαρβάρων.
Βεβαίως, εἶναι πολύ βολικὸ (καὶ ὀθωμανικό) νὰ καταγγέλουμε ἄλλους γιὰ τὰ παθήματά μας. Διότι μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν κόπο νὰ διορθωθοῦμε. Ἀφοῦ φταῖνε οἱ ἄλλοι, ἂς διορθωθοῦν αὐτοὶ καὶ ἂς διορθώσουν αὐτοὶ καὶ τὰ ἄδικα πού μᾶς ἔκαναν … κισμὲτ εἴπαμε τὸ λένε οἱ μωαμεθανοί ;
Νομίζω ότι χάσατε την επαφή με τα όσα προσπαθώ να σας μεταφέρω στην τελευταία απάντησή μου, όσο και να προσπαθώ να σας εξηγήσω αυτά. Μάλλον απλά θέλετε να εμείνετε στις θέσεις σας περί των ηγετών μας, στις οποίες δεν διαφωνώ, αλλά εξηγώ ότι και οι ξένοι ηγέτες της Δύσης πάντα μας επιβουλεύονταν. Δεν συμφωνώ βέβαια σε αυτό που γράφετε βέβαια ότι οι Έλληνες επιλέγουν το ψέμα (αν και παραπάνω σωστά γράφετε οτι ο τρόπος μας είναι η ευθεία αντιπαράθεση). Μπορεί οι ηγέτες μας να το κάνουν, και να μας το επιβάλουν με τα ΜΜΕ, ο λαός όμως δεν είναι τέτοιος. Ωστόσο έχουμε για να διορθώσουμε ως λαός, ανάμεσα σε άλλα, κυρίως την τάση για διχόνοια.