Πύρ ομαδόν από Ομπάμα, Μέρκελ, Ολάντ, Ρέντσι, Γιούνκερ και όλα … τα παιδιά. Η πράξη υποχρεώνει σε διαφορετική ανάγνωση της θεωρίας των παιγνίων τα οποία χοντραίνουν επικινδύνως. Καμιά, ούτε καν ρητορική στήριξη από πουθενά, απ’ τον Ατλαντικό του Μπαράκ ως τα Ουράλια του Βλαδίμηρου. Αμετροέπειες ιθαγενών αξιωματούχων που κι αν ακόμη εντάσσονται σε τακτική πρόκλησης σύγχυσης στο στρατόπεδο του εχθρού το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να εντείνουν την αβεβαιότητα και να ενσπείρουν πανικό στον κοσμάκη.
Οι αντίδικοι έχουν συμπαγές μέτωπο. Η συμπεριφορά τους ασχημαίνει ολοένα και περισσότερο. Η αλαζονεία της δυνάμεως προπατορικό αμάρτημα των ισχυρών. Διαχρονική η διαπάλη ανάμεσα στην ισχύ του δικαίου και το δίκαιον της ισχύος. Αριστούργημα ανατομίας της και πολιτικού στοχασμού ο Διάλογος Αθηναίων και Μηλίων στον Θουκυδίδη (V, 84 – 116).
Αναλογίες συμπεριφοράς και επιχειρηματολογίας της υπερδύναμης, Αθηναϊκής ηγεμονίας απέναντι στην μικρή και αδύναμη Μήλο που επέλεξε την ουδετερότητα έναντι των δύο υπερδυνάμεων Σπάρτης και Αθηνών, με την ενεστώσα σχέση δανειστών-Ελλάδος.
Ανανάκλητη σημαία όλων, που ανά τους αιώνες φαντασιώνονται αήττητοι, ο Λόγος των Αθηναίων: «Δίκαια μεν εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται, δυνατά οι προύχοντες πράσσουσιν και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν» (V, 89) = Κατά την ανθρώπινη λογική το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του και όταν αυτό δεν συμβαίνει οι ισχυροί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποχωρούν και αποδέχονται. Τύφος, οίηση, έπαρση, υπεροψία και εκχειλίζουσα αυταρέσκεια της εξουσίας.
Οι επιτιθέμενοι διατείνονται ότι επιθυμούν να σώσουν την Μήλο.
Μήλιοι: «Πώς χρήσιμον αν συμβαίη ημίν δουλεύσαι ώσπερ και υμίν άρξαι;» Πώς γίνεται να είναι εξίσου συμφέρον, εμείς να γίνουμε δούλοι σας και εσείς αφεντικά μας ;
Αρχέγονα τα ψεύδη των επιτιθεμένων και αγωνιώδης η επιστράτευση λογικής και δικαίου από τους καθ’ ών. Το «Όχι» των Μηλίων: «το μεν είξαι ευθύς ανέλπιστον, μετά δε του δρωμένου έτι και στήναι ελπίς ορθώς» (V,102). Άμεση υποχώρηση δεν μας δίνει καμιάν ελπίδα, ενώ αν αγωνισθούμε θα καταφέρουμε να μείνουμε όρθιοι. Οι Αθηναίοι τους ειρωνεύονται «μακαρίσαντες υμών το απειρόκακον (= αθωότητα) ου ζηλούμεν το άφρον (= αφροσύνη) (V,105). Και η ακροτελεύτια έκκληση των Μηλίων : Σας προτείνουμε να είμαστε φίλοι σας, εχθροί ούτε με σας, ούτε με τους Λακεδαιμονίους, φύγετε από τη γη μας αφού υπογράψουμε αμοιβαία επωφελείς συνθήκες (V, 112).
Συνθήκες δεν υπεγράφηκαν, πόλεμος έγινε (416 π.Χ.) Οι Μήλιοι αντιστάθηκαν γενναία στους εισβολείς. Αποτρόπαιη η συμπεριφορά των επιδρομέων (V,116).
«Φωνή μας ήρθε εξ’ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα» είναι η εναγώνια έκκληση από τους F.T. των 26 οικονομολόγων με επικεφαλής τους Στίγκλιτς, Πικετί, Ντ’ Αλέμα κ.λ.π. προς τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης για «οικονομική λογική και ανθρωπιά» στο ελληνικό ζήτημα. Οι οικονομολόγοι δηλώνουν φόβο και κατάπληξη πώς η λιτότητα υπονομεύει της μεταρρυθμίσεις που επιτάσσουν οι δανειστές που οφείλουν να συνεργασθούν με την Κυβέρνηση, κυρίως για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Επισημαίνουν μάλιστα την παράμετρο ότι ο πειθαναγκασμός του πρωθυπουργού σε αλλεπάλληλες υποχωρήσεις τον καθιστά αναξιόχρεο. έναντι του λαού του να τον βγάλει από την κρίση.
«Να σώσουμε την Ελλάδα μέσω της δημοκρατίας» καλούν δια της Monde (9/6/15) οι Piketty, Parodi, Timbeau, εισηγούμενοι ένα όργανο αντιπροσωπευτικό των εθνικών κοινοβουλίων.
Η έκκληση, στο πνεύμα των Μηλίων της Θουκυδίδειας Ξυγγραφής θέτει σημαντικά ερωτήματα όπως π.χ πώς μειώθηκαν άλλα μεγάλα χρέη στην ιστορία. Εισηγείται πάγωμα του ελληνικού χρέους, διαδικασία κοινής λογικής για την επίτευξη τελικής συμφωνίας, σχήμα επίλυσης κρίσεων χρέους. Τέλος θυμίζει ότι η Ευρώπη ανοικοδομήθηκε μετά το ’50 «επενδύοντας στο μέλλον και ξεχνώντας τα χρέη του παρελθόντος, ιδίως της Γερμανίας».
Μνημόνια, ακρωτηριασμός εθνικής κυριαρχίας και λιτότητα δεν αποτελούν ευρωπαϊκά ιδεώδη. Είναι επινοήματα ηττημένων μυαλών. Κι όμως αυτά ευαγγελίζεται και η «νέα αρχιτεκτονική» της Ευρωζώνης.
Καραγιοζλίκια οργάνωσε στη Πόλη για την Άλωση ο εν τω μεταξύ βαρέως ηττηθείς ξιπασμένος νεοσουλτάνος. Με καταλυτική διαφορά ουσίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης τίμησε με σεμνό Μνημόσυνο τους πεσόντες τότε «υπέρ, Πίστεως και Πατρίδος». Και απαντώντας έμμεσα στους κομπασμούς του Ερντογάν τόνισε:
«Εμείς δεν είμαστε ξενόφερτοι… δεν είμαστε μετανάστες εδώ…Είμαστε αυτόχθονες και γηγενείς, σαρξ εκ της σαρκός, γέννημα θρέμμα αυτής της Πόλεως».
Ο κόσμος αγωνιά, αλλά δεν τρέφει ανεδαφικές προσδοκίες. Είναι προσγειωμένος. Παραβλέπει «Θεσσαλονίκες» όπως πριν «Ζάππεια», αποκρούει όμως οποιαδήποτε περαιτέρω εξαθλίωσή του.
Να επικρατήσει η τετράγωνη λογική των Μηλίων…Ισχύς του δικαίου, όχι δίκαιο της ισχύος.