Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Όταν έχεις υποστεί μία γενοκτονία λόγω της βαρβαρότητας κι έχεις καταφέρει ως λαός να επιζήσεις σε αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν έχεις μόνο χρέος προς τους νεκρούς να θυμάσαι, αλλά και καθήκον προς τους αγέννητους να τους διδάξεις να μην ξεχάσουν τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή σου λόγω θανάτου. Έτσι ιστορικοί και ειδικοί της γενοκτονίας, όπως είναι ο Αντώνης Παυλίδης και ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης κατάφεραν όχι μόνο να καταγράψουν την ιστορία που μελέτησαν, αλλά να δώσουν και χειροπιαστά στοιχεία για την παιδεία των παιδιών μας μέσω του πολιτισμού. Με αυτόν τον τρόπο, εδώ και χρόνια υπάρχει στη διδακτέα ύλη της τρίτης λυκείου ένα ειδικό κεφάλαιο για την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό πέτυχε να υπάρχει παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που περάσαμε με αλλαγές στα βιβλία ιστορίας που προσπάθησαν να μετατρέψουν σε μη ιστορικά βιβλία λες κι έπρεπε να μαθαίναμε μόνο και μόνο από τις εφημερίδες λήθης. Κι όμως αντισταθήκαμε όλοι και καταφέραμε να κρατήσουμε την ιστορία μας με νύχια και με δόντια δίχως να οπισθοχωρήσουμε ούτε βήμα πίσω. Από τότε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου απέκτησε επιτέλους μια διεθνή εμβέλεια με διεθνείς αναγνωρίσεις σε εθνικό και πολιτειακό επίπεδο και με την ανάπτυξη της προσέγγισης της τριάδας γενοκτονιών με την οποία οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες ενώνονται, συσπειρώνονται και κινούνται ως στρατηγικό μείγμα, για να πετύχουν αποτελέσματα που ήταν εντελώς αδιανόητα πριν μερικά χρόνια μόνο. Αφού έχουμε φτάσει σε αυτό το στάδιο αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων προσπαθεί να το βγάλει από την εξεταστέα ύλη του προγράμματος. Αν αυτή η βάρβαρη κίνηση υλοποιηθεί επί του πρακτέου δεν θα είναι μια οπισθοχώρηση πολλών ετών μόνο, όπως θα το έλεγαν οι πιο διπλωμάτες από εμάς, αλλά θα αρχίσει ένας αγώνας ακάθεκτης αντίστασης για να ανατραπεί αυτή η απόφαση. Δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια για τον Ελληνισμό, ούτε ένα στίγμα ραγιαδισμού μόνο, αλλά για έναν εκφυλισμό. Διότι όλοι όσοι αγωνίζονται στο εξωτερικό για τις αναγνωρίσεις τι θα πουν όταν θα αντιληφθούν ότι η Γενοκτονία Ελλήνων του Πόντου έχει υποστεί μέσω εγκλήματος ειρήνης στην ίδια την πατρίδα του Ελληνισμού μια γενοκτονία μνήμης με την πρωτοβουλία της χώρας, πολύ απλά: Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.
Πηγή – http://www.lygeros.org/articles?n=20143&l=gr
1 comment
1. δεν υπάρχουν μόνο οι Πόντιοι αλλά και οι Μικρασιάτες και οι Θρακιωτες και οι Βορειοηπειρωτες και οι Κύπριοι. 2. όλα τα κράτη έκαναν το δικό τους έθνος-κράτος, οι Τουρκοι δεν δικαουνταν να έχουν κι αυτοί ένα δικό τους;(μόνο οι Κουρδοι τους ξέφυγαν). 3. αφου δεν έχουμε την δύναμι ούτε την όρεξι να ξεκινήσουμε πόλεμο εναντίον των αλβανων,σκοπιανων, βουλγάρων, τούρκων κλπ., τι ωφελει να θυμόμαστε την Μικρασιατική καταστροφή;4. το μόνο που μπορει να γίνη ειναι η επιστροφή κάποιων Ελλήνων στις πατρογονικές τους εστίες με τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. τα υπόλοιπα ειναι παραμυθάκια για να περναμε την ώρα μας.