Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Τώρα που μας τελειώνει σιγά σιγά το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» και τώρα που μας τελειώνει η ουτοπία του «εναλλακτικού δρόμου», είναι καιρός να ξεκινήσει μία σοβαρή συζήτηση.
Άλφα. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος. Σβήστε το με το μαγικό ραβδί του Χάρρυ Πόττερ και «σε δέκα χρόνια δεν θα τό ‘χουμε ξεχάσει». Θα ξανάρθει. Το πρόβλημα της χώρας είναι η παραγωγή ελλειμματικών προϋπολογισμών και η παραγωγή ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου. Δηλαδή η έλλειψη παραγωγής.
Βήτα. Η λύση του προβλήματος δεν είναι η φορολόγηση του πλούτου, είναι η παραγωγή πλούτου. Η παραγωγή πλούτου θα φέρει θέσεις εργασίας, θα φέρει εισόδημα, θα φέρει κατανάλωση, θα φέρει υλικό φορολόγησης, θα φέρει εξαγωγές, θα φέρει διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα, κοκ.
Γάμμα. Τα 2.7+5.2=7.9 δις μέτρων της συμφωνίας αυτής της εβδομάδας που προτείνει η κυβέρνηση κατευθύνονται κατά κύριο λόγο στις επιχειρήσεις. Το ένδυμα αυτών των μέτρων είναι ότι πηγάζουν από την προσπάθεια για ανακατανομή του πλούτου. Λάθος. Η δυσβάσταχτη φορολογία των επιχειρήσεων είναι αυτό που είναι: των επιχειρήσεων. Δηλαδή, των υπαλλήλων της. Εάν δεν τα βγάζει πέρα ο επιχειρηματίας: και μειώσεις μισθών θα κάνει, και απολύσεις θα κάνει, και ευέλικτο ωράριο θα εφαρμόσει, και μερική απασχόληση θα ζητήσει (και τρόπους φοροδιαφυγής ίσως). Δεν είναι φορολογία εισοδήματος. Είναι φορολογία επί των κερδών. Και είναι αμφίβολο αν τα κέρδη εξακολουθήσουν. Τα λουκέτα έρχονται.
Δεύτερο μέρος
Συμπεράσματα από 5 μήνες «διαπραγμάτευση».
1. Το ότι ο Βαρουφάκης δήλωνε δια τηλεόρασης ότι «δεν θα αυξήσουμε τον ΦΠΑ πουθενά. Θα βρούμε ένα ασήμαντο προϊόν να αυξήσουμε για να τους ικανοποιήσουμε» σημαίνει ότι πιστεύαμε ότι οι δανειστές μας ήταν κορόϊδα.
2. Το ότι εγκαταλείψαμε τη δημιουργική ασάφεια και καταθέσαμε συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση με αριθμούς για πρώτη φορά μία ημέρα μετά την αδυναμία πληρωμής της δόσης του ΔΝΤ στις 5 Ιουνίου, σημαίνει ότι τους πρώτους 4.5 μήνες δεν έγινε καμία απολύτως διαπραγμάτευση.
3. Το ότι την προηγούμενη Δευτέρα το πρωί, 12 ώρες μετά την αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις, ο Βαρουφάκης έλεγε δημοσίως περιχαρής ότι «σήμερα είναι μία πολύ ωραία μέρα, επιτέλους τους φέραμε ακριβώς στη θέση που θέλαμε» σημαίνει ότι πράγματι η στρατηγική μας ήταν το chicken game, δηλαδή η μπλόφα, δηλαδή ότι «δεν τους συμφέρει να βγούμε από το ευρώ, θα κάνουν το παν να μας κρατήσουν μέσα και όταν το συνειδητοποιήσουν τότε θα μας δώσουν γη και ύδωρ».
4. Το ότι η τελική πρόταση που έκανε η κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει φόρους 7.9 δις για τους επόμενους 18 μήνες σημαίνει τρία πράγματα.
4α. Πρώτον ότι η κυβέρνηση έκανε πλήρη υποχώρηση και είναι σαφώς διατεθειμένη να συνεχίσει το ίδιο μοτίβο με δυσβάσταχτη φορολογία, με κυλιόμενες δόσεις και πιέσεις, να ξεχάσει το προεκλογικό πρόγραμμα παροχών ως μη γενόμενο κλπ. Σημαίνει δηλαδή ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.
4β. Δεύτερον ότι ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση πιστεύει ότι η συνταγή να πάει μπροστά η χώρα είναι να φορολογηθoύν οι επιχειρήσεις. Αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι η φορολογία στην επιχείρηση ισοδυναμεί με φορολογία στους υπαλλήλους, στους οποίους θα μετακυλίσει το βάρος αυτό μέσω μειώσεων μισθών, απολύσεων κλπ. Σημαίνει ότι η αναδιανομή πλούτου σημαίνει απλώς ότι για την κυβέρνηση η συνταγή εξόδου από την κρίση είναι να αφανιστεί ο ιδιωτικός τομέας υπέρ του δημοσίου τομέα (στον οποίον και νέες προσλήψεις έκαναν, και αυξήσεις έδωσαν στο μεταξύ)
5. Το ότι απορούν που το ΔΝΤ αντιδρά με τα «υφεσιακά μέτρα» της δυσβάσταχτης φορολογίας των 7.9 δις, σημαίνει ότι ακόμα η κυβέρνηση πιστεύει ότι το ΔΝΤ ενδιαφέρεται απλώς να ξεζουμίσει τους Έλληνες, και πιστεύει ότι αν οι ίδιοι πρότειναν ένα τέτοιο ξεζούμισμα, το ΔΝΤ θα ήταν αυτομάτως ευχαριστημένο. Δυστυχώς, αυτή τη στρεβλή άποψη πέρασε και σε μεγάλο τμήμα των Ελλήνων. Η πραγματικότητα είναι ότι η αρχή του ΔΝΤ να μη δανείζει σε χώρες όπου το χρέος είναι μη βιώσιμο δεν είναι μόνο για τα χαρτιά. Το ΔΝΤ ενδιαφέρεται να φτιάξει μία πιο ανταγωνιστική οικονομία. Πράγματι η εσωτερική υποτίμηση ήταν γρηγορότερη και μεγαλύτερη από αυτή που άντεχε η ελληνική οικονομία. Αυτή η κριτική είναι ορθή. Όμως αυτό που είναι σαφές στην παρούσα φάση και είναι το κρίσιμο σημείο των ημερών είναι το εξής:
5β. η κυβέρνηση στο σχέδιό της προτείνει σταδιακή παύση των πρόωρων συντάξεων από σήμερα μέχρι το 2025. Τα χρήματα που θα χαθούν από τη σταδιακή αυτή εφαρμογή τα ζητάει άμεσα με φορολογία επιχειρήσεων, όπως είπα πιο πάνω.
Το ΔΝΤ ζητάει την άμεση παύση των πρόωρων συντάξεων, ακόμα και από την επόμενη εβδομάδα (1η Ιουλίου)! Άμεση παύση όλων των πρόωρων συντάξεων. Μάλιστα. Και αρνείται να δεχτεί το ύψος της φορολογίας.
Αυτή η διαφορά ίσως τινάξει στον αέρα τη συμφωνία!
Συνεπώς: η κυβέρνηση διέπεται από ιδεολογικές εμμονές να συνεχίσει να προστατεύει τον δημόσιο τομέα, τους μισθούς του, τις συντάξεις του, τη μονιμότητά του, τα επιδόματα και την πρόωρη συνταξιοδότηση. Ταυτόχρονα δεν έχει αντίρρηση να ξεζουμίζει τον μικρό ιδιωτικό τομέα ακόμη περισσότερο.
Από πού θα έρθει η ανάπτυξη; από την ΕΡΤ ή από την επιχειρηματικότητα; Η φορολογία επιχειρήσεων ανεβαίνει στο 29%, χώρια το έκτακτο χαράτσι 1% για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Χαράτσι που ήρθε κι αυτό για να μείνει, όπως ο ΕΝΦΙΑ. Δίπλα μας υπάρχουν χώρες με φορολογία επιχειρήσεων στο 10%.
4 comments
επί κομμουνισμου οριζόταν ότι: η Ουκρανία θα καλλιεργει μόνο σιτάρι, η Λιθουανία θα καλλιεργει μόνο καλαμπόκι, η Γεωργία θα καλλιεργει μόνο εσπεριδοειδη (λόγου χάριν όλα αυτά). το ίδιο κάνει και η Παγκοσμιοποίησι: από την Ελλάδα δεν θέλουμε αυτοκίνητα παρά μόνο τουρισμό, από την Γερμανία δεν θέλουμε πατάτες αλλά αυτοκίνητα κλπ.,οπότε όταν ένας Έλληνας επιχειρηματίας θέλει να ασχοληθη με την παραγωγή π.χ. κατσαβιδιων, πρέπει να ρωτήση την Παγκοσμιοποίησι και αν του επιτρέψη, τότε θα ασχοληθη. δεν θα ασχοληθη με τίποτα αν δεν έχει χρήματα παρμένα από την Τράπεζα και δοσμένα για έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Αγαπητέ Ανδρέα, η επίτευξη και διατήρηση πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να επιτευχθεί ως αποτέλεσμα είτε μειώσεως δαπανών είτε αυξήσεως εσόδων. Επειδή, όμως, οι ιδεοληπτικές εμμονές της κοινωνίας μας και, κατ’ επέκτασιν, του πολιτικού συστήματος δεν επιτρέπουν να θίξουμε το ιερό τέρας του Δημοσίου, επιλέγουμε μόνο να αυξήσουμε τα έσοδα, διατηρώντας, αν όχι και αυξάνοντας, τις δαπάνες. Ακόμη και ο απλός χωρικός μπορούσε να κατανοήσει πως όταν το άλογο αδυνάτιζε, έπρεπε να το φορτώνει λιγότερο. Εμείς, ενώ παρακολουθούμε το άλογο του ιδιωτικού τομέα να λιμοκτονεί, του φορτώνουμε περισσότερα βάρη. Το πλέον πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι στο τέλος θα γονατίσει, αδύναμο να ανταπεξέλθει, οπότε θα αναγκασθούμε να πάρουμε το φορτίο στην πλάτη ή να το αφήσουμε στο δρόμο. Γιατί όταν δεν θα υπάρχει πλέον κέρδος να φορολογηθεί, θα επιβάλλεται φόρος σε ό,τι κινείται.
Ποιος σας είπε κύριε Θεοδωρίδη ότι ζητάει κανείς από την Ελλάδα μόνο τουρισμό; Ποιος απέρριψε την πρόταση της Νισσάν να φτιάχνεια αυτοκίνητα στον Βόλο; η παγκοσμιοποίηση ή η στενόμυαλη ελληνική πολιτική; ποιος εμποδίζει με τη γραφειοκρατία και τη φορολογία, την επέκταση των σημερινών προσπαθειών και για το αυτοκίνητο Pony και για άλλες προσπάθειες (πχ για μικρά αεροσκάφη), η παγκοσμιοποίηση ή η στενόμυαλη ελληνική πολιτική; ποιος έκλεισε τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες της χώρας τις δεκαετίες του 1970 και του 1980; ποιος έχει και διατηρεί τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 26% και η σημερινή κυβέρνηση την αυξάνει στο 29%; για σύγκριση, γιατί ο ίδιος δεν επιβάλλει την ίδια φορολογία στη Βουλγαρία; ποιος έστειλε όλες τις κλωστοϋφαντουργικές μονάδες της χώρας στη Βουλγαρία την τελευταία δεκαετία; Ας πάψουμε να βλέπουμε δράκους παντού. Το δικό μας μοντέλο κατέρρευσε. Το δικό μας παρασιτικό μοντέλο με τον υδροκέφαλο δημόσιο τομέα και τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα.
Φιλανθρωπηνέ, συμφωνούμε.
Ανδρέας.
Ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι ἡ κυβέρνηση Συριζανέλ ἐπιθυμεῖ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη καί, ἴσως, τὴν Εὐρωπαῖκὴ Ἕνωση, τότε ἡ πρότασή της νὰ πιάσει τοὺς δημοσιονομικοὺς στόχους ἀποκλειστικῶς μὲ αὔξηση τῶν φόρων εἶναι ἀπολύτως ὀρθολογική. Διότι :
Πρῶτον, διατηρεῖ τὴν δημοσκοπική, πολιτική καί, ἐνδεχομένως, ἐκλογικὴ στήριξη τῶν καλύτερα ὀργανωμένων παρασιτικῶν ὁμάδων τοῦ πληθυσμοῦ, ἀφοῦ δὲν μειώνει τοὺς μισθούς τους οὔτε ἀπολύει ὑπεραρίθμους ἀπὸ τὶς τάξεις τους.
Δεύτερον, ἡ βεβαία πτῶσις τῶν φορολογικῶν ἐσόδων θὰ τῆς δώσει τὸ δικαίωμα νὰ ξαναφωνάξει ὅτι τὸ πρόγραμμα πού τῆς ἐπέβαλαν οἱ ἑταῖροι «δὲν βγαίνει» καὶ νὰ ζητήσει νέα ἐλάφρυνση τοῦ χρέους, τὴν ὁποία θὰ παρουσιάσει ὡς νέο διαπραγματευτικὸ κατόρθωμα.
Τρίτον, διότι θὰ φέρει τὴν ὀργανωμένη (τρόπος τοῦ λέγειν) ἀντιπολίτευση στὴν δυσχερῆ θέση νὰ καλεῖται νὰ ψηφίσει μέτρα πού γνωρίζει ὅτι εἶναι ἀκόμη καὶ στενῶς δημοσιονομικῶς ἀντιπαραγωγικά, ὥστε, τοὐλάχιστον, νὰ καθυστερήσει τὴν μοιραί ἔξοδο.
Τέταρτον καὶ καταλυτικόν, διότι θὰ ἀποδυναμώσει περαιτέρω οἰκονομικῶς καὶ ἠθικῶς ὅσους ἀκόμη ἀφελῶς πιστεύουν ὅτι ἡ ὑπόλοιπη Εὐρώπη διοικεῖται κάπως περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μὲ βάσει τὶς ἀρχὲς τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς λογικῆς. Διότι, ὅταν οἱ ἐταῖροι προσυπογράψουν συμφωνία μὲ αὐτοκτονικῶς φορομπηχτικὸ περιεχόμενο, ἐν γνώσει τῶν ἀνωτέρω, φυσικὸ εἶναι νὰ χάσουν καὶ ὅποια νομιμοποίηση εἶχαν ἀκόμη, ὄχι μόνον ἐντὸς Ἐλλάδος, ἀλλὰ καὶ στὶς χῶρές τους. Βασικῶς θὰ ὑπογράψουν τὸ συμβόλαιο καταδίκης εἰς θάνατον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πειράματος. Πιθανῶς νομίζουν ὅτι τὸ θέμα θὰ λυθεῖ ὅταν ἡ Ἐλλάδα, ὡς «εἰδικὴ περίπτωση (ὁμαδικῆς ψυχασθενείας)» ἀποσυρθεῖ ἐκουσίως ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη ἢ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Πλανῶνται πλάνην οἰκτράν. Διότι δὲν γνωρίζουν, ὠς ὀρθολογικοὶ κουτόφραγκοι πού εἶναι, ὅτι στὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν προτιμᾶμε νὰ χάσουμε τὰ 800 εὐρὼ ποὺ ἔρχονται κάθε χρόνο κατὰ μέσον ὅρον σὲ κάθε Ἕλληνα Ἑλληνίδα καὶ Ἑλληνόπουλο, παρὰ νὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ τὰ 2000 εὐρώ ἀκόμη κατὰ μέσον ὅρον πού προσεπόριζε κάθε χρόνο στὰ χρόνια τοῦ ἀφθόνου δανεισμοῦ ὁ δανεισμὸς σὲ κάθε Ἕλληνα Ἑλληνίδα καὶ Ἑλληνόπουλο. Διότι οἱ κουτόφραγκοι νομίζουν ὅτι ὁ νοῦς τοῦ Ἕλληνα μπορεῖ νὰ συλλάβει καὶ ἀφηρημένες ἰδέες, ἐνῶ τὸ μόνο πού μπορεῖ νὰ ζυγίσει εἶναι τὸ ἄμεσο ἰδιοτελὲς συμφέρον, ὅπως αὐτὸ ὁρίζεται ἀπὸ τὸ ποσὸν πού ἑκάστοτε λαμβάνει στὴν ἐπὶ 194 χρόνια ἁπλωμένη καὶ ἀνοικτὴ παλάμη του.