Ο Σόϊμπλε και οι θλιβεροί δορυφόροι του με το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδος επέβαλαν αβάσταχτους όρους για την παραμονή μας στην Ένωση, δηλαδή στο σπίτι μας.
Η συμπεριφορά τους επέσυρε την παγκόσμια κατακραυγή ειδικών, ηγετών γνώμης και εν γένει σκεπτόμενων ανθρώπων.
Ο Krugman συνόψισε τον αποτροπιασμό με τις μελανότερες λέξεις :«Οι απαιτήσεις του Eurogroup είναι τρέλα. Αυτό είναι πραξικόπημα (…) Ξεπερνάει τη σκληρότητα. Είναι καθαρή εκδικητικότητα, ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας και χωρίς ελπίδα για κάποια ανακούφιση». (N.Y.Times 13-7-15)
Για να καταλήξει ότι το άκρον άωτον της φιλοσοφίας του γερμανού ΥπΟικ η επιβολή αυστηρής λιτότητας χωρίς ανακούφιση χρέους είναι «μια καταδικασμένη πολιτική, ανεξάρτητα από το πόσο πρόθυμη είναι μια χώρα να αποδεχθεί, να υποφέρει».
Ο Piketty καλεί την ΕΚΤ να μην προκαλέσει ασφυξία στις τράπεζές μας διότι είναι «τρελή η άποψη» ότι ένας πιστωτής μπορεί να πάρει πίσω τα λεφτά του, προκαλώντας ασφυξία στον οφειλέτη. Στο ίδιο αγωνιώδες μήκος κύματος ο γερμανός συγγραφέας Πέτερ Σνάϊντερ ( Νέα 13/7/15) στηλιτεύει την καγκελάριό του καταλογίζοντας της ότι είναι «μια μεγάλη Wahreitsvermeiderin (άνθρωπος που προσπαθεί να αποφύγει την αλήθεια) δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να πει στη χώρα, στην κοινή γνώμη, στους ψηφοφόρους της ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να κουρευθεί».
(Αυτο)κριτικό το συμπέρασμα του Σνάϊντερ : «Μπορεί οι Έλληνες να μην είναι ικανοί να κάνουν μεταρρυθμίσεις αλλά αυτό που κάνουν η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε είναι χειρότερο»!
Το γερμανικό δίδυμο εξουσίας μας ταπείνωσε. Και η εμμονή στα βάναυσα αισθήματά του έχει ιστορική ερμηνεία δια γραφίδος του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου : Γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης είναι να μισείς αυτόν που ταπείνωσες, proprium humani ingenii est odissequem laeseris, (Agricola 98,42). Εκεί στέκεται η γερμανική ηγεσία και εκεί στήνει τους εξαρτημένους απ’ αυτήν π.χ. Φινλανδούς. Με τους τελευταίους ουδέποτε είχαμε οιανδήποτε κοινωνίαν βίου και είναι απορίας άξιον από πού μας προέκυψαν τόσο άσπονδοι εχθροί…
Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι απαράσκευοι και αθωράκιστοι για εναλλακτική λύση ( Plan B) που οφείλαμε και μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ακόμη και το τελευταίο εξάμηνο, δεν μας έμενε άλλη οδός διαφυγής από μιαν ολοκληρωτική καταστροφή, παρά η αποδοχή της απεχθούς συμφωνίας. Είχε προηγηθεί ο αιφνιδιασμός του δημοψηφίσματος. Εκεί λαγός την φτέρην έσειε, κακό της κεφαλής του!
Δεινή η δοκιμασία των τελευταίων ημερών : κάθετη άνοδος της ανεργίας, ακατάσχετη αιμορραγία της ιδιωτικής οικονομίας, αποσύνθεση κράτους.
Το νέο μνημόνιο μεταφράζεται σε δάνειο 86 δισ. € = γιγάντωση χρέους στο 200 % του ΑΕΠ και ύφεση 7% ! Όλα με την αμετάβλητη «λάθος συνταγή», των πρώτων μνημονιακών ημερών. Προηγήθηκαν αυτοσχεδιασμοί, ιδεολογήματα, ψευδαισθήσεις για αλλαχόθεν βοήθεια. Η προσγείωση υπήρξε ανώμαλη όταν το εν γρηγόρσει ένστικτο Τσίπρα τον έπεισε ότι βρίσκεται μιαν ανάσα από την κατάρρευση. Έλλειψαν δυστυχώς οι σώφρονες σύμβουλοι. Τώρα η χώρα έχει κυβέρνηση μειοψηφίας με ανήκεστα τραύματα και αντιπολίτευση με βεβαρημένο μητρώο. Τα γεγονότα επισπεύδουν την αμφισβήτηση της πολιτικής ηγεμονίας Τσίπρα, ενώ διευρύνουν τα κοινωνικά στρώματα που περιέρχονται σε απόγνωση. Πολλαπλασιάζονται τα «πρόβατα μη έχοντα ποιμένα». Ανοιχτό το ερώτημα ποιος θα είναι ο ποιμήν ο καλός;
Η πρωτογενής εθνική συνεννόηση που επιτεύχθηκε πρόσφατα, παντί σθένει να διατηρηθεί. Αποτελεί το ήμισυ του παντός. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασφαλώς αναπόφευκτη, αλλά ο κύριος όγκος του πολιτικού προσωπικού του παραμένει μάλλον συμπαγής. Ο χρόνος θα δείξει αν θα παραμείνει αδιάρρηκτη η κοινωνική πλειοψηφία μετά την παταγώδη ανατροπή του προγράμματος Θεσσαλονίκης από το πρόγραμμα Μνημονίου. Και κατά πόσον οι πρώην σύντροφοι δεν θα υποκύψουν στον πειρασμό να κάνουν τον βίο αβίωτο του πρωθυπουργού. Βάρβαρα χρόνια. Επιβάλλεται αυτοσυγκράτηση, σύνεση και ανασκούμπωμα για καθημερινή πολύωρη δουλειά.
Οι εταίροι λένε δεν μας έχουν εμπιστοσύνη. Ούτε εμείς αυτούς. Οι ημέτεροι πρέπει να αποταχθούν την φαυλότητα και οι εταίροι τον κυνισμό τους.
Ειδικά οι Γερμανοί είναι μεγαλοοφειλέτες μας : κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις, κλεμμένες αρχαιότητες κ.λ.π.
Χρωστούμε, μας χρωστάνε. Αλληλοξεχρεωνόμαστε. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους…
Να κλείσει το μέγα μέτωπο της οικονομίας για να ασχοληθούμε σοβαρά με τα μείζονα εθνικά.
Οι εκ περιστάσεως συμμαχίες των Βρυξελλών (Γαλλία, Ιταλία) να μετεξελιχθούν σε εκ πεποιθήσεως.
Ο Ελληνισμός έχει επιλέξει το βαρύ «πρέπει» της ιστορίας
Στον «Κωνσταντίνο Παλαιολόγο» του Καζαντζάκη ο απεσταλμένος του Μωάμεθ μιλά στον πολιορκημένο Αυτοκράτορα :
«Αφέντη γι’ αυτό το “πρέπει” να χαθείς δεν είναι κρίμα ;
Κωνσταντίνος : Γι΄ αυτό το “πρέπει” ο κόσμος στέκει ακόμα» …
Το γένος μας, διεκήρυξε προχθές ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος «επέρασε τόσες μπόρες και κλυδωνισμούς όπως έλεγε ο άγιος Πάϊσιος και δεν εχάθηκε. Δεν φοβόμαστε τας παροδικάς θυέλλας»!