Σε ένα διαχρονικά επίκαιρο δοκίμιό του, που αξίζει να μελετηθεί «Η πνευματική κατάσταση του σύγχρονου κόσμου» (Σύναξη 134/2015 σ. 82 επ.) ο Νικόλαος Μπερντιάγιεφ ανατέμνει την σύνολη κρίση, κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική, πνευματική. Άλλοτε, βεβαιώνει ο ορθόδοξος φιλόσοφος πλεόναζε η πίστη στον Θεό και τον άνθρωπο. Ύστερα υποκαταστάθηκε αυτή με εκείνην στην πρόοδο, την επιστήμη, τη δημοκρατία, την ουτοπία. Αυτά ξεθώριασαν και έδωσαν τη θέση τους στην τεχνοκρατία και άλλα συναφή ή και επικινδυνότερα είδωλα όπως τα παράγωγα της χρηματοπιστωτικής οικονομίας. Διανύουμε μία φάση μεταμοντέρνας ειδωλολατρίας. Όσοι δεν πιστεύουν στο Θεό, πιστεύουν στα είδωλα. «Κατ’ ουσίαν ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι με συνέπεια και ουσιαστικά άθεος» (ενθ’αν. σ. 84). Ο απασχολούμενος με τα κοινά οφείλει να έχει συνείδηση διακονίας. «Ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος» (Μάρκ. 9, 35). Όποιος θέλει να είναι πρώτος , θα πρέπει να είναι ο τελευταίος απ’ όλους και ο υπηρέτης όλων, επιτάσσει το Ευαγγέλιο.
Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται από την επιβληθείσα επώδυνη και εκ γενετής ναρκοθετημένη συμφωνία αντιμετωπίζεται μόνον μεενωμένο τον λαό και εθνική συννενόηση του πολιτικού κόσμου.
Οι ημέρες είναι πονηρές και πρέπει να τις εκμεταλλευθούμε «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» (Εφεσ. 5,16).
Αν ανασκουμπωθούμε όλοι θα βγάλουμε από το πικρό γλυκύ και από την πέτρα ζουμί. Να παραμερίσουμε ό,τι μας χωρίζει, να τονώσουμε ό,τι μας ενώνει. Να οικοδομήσουμε τίμιο και ισχυρό κράτος. Για τα ανυπέρβλητα εμπόδια οφείλουμε στάση ενεργού αναμονής και αγορά χρόνου. «Έσεται ήμαρ»!
Οι σκλάβοι λαοί της Ευρώπης θα ξυπνήσουν. Η γερμανική μονοκρατορία θα καταρρεύσει γρηγορότερα απ’ ό,τι υπολογίζουν πολλοί.
Οι χειρισμοί του ελληνικού ζητήματος από τον Σόϊμπλε νεκρανέστησαν τις εφιαλτικότερες μνήμες περί Γερμανίας στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Το Βερολίνο απεδείχθη ανίκανο για τρίτη φορά στη διαδρομή εκατό χρόνων να χειρισθεί τη δύναμή του. Τις δυο προηγούμενες έφαγε το κεφάλι του, αφού όμως βύθισε στο αίμα και το χάος τον κόσμο ολόκληρο. «Η ελληνική κρίση αποτελεί το πρώτο πραγματικό τεστ της γερμανικής ηγεσίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η καγκελάριος απέτυχε σ’αυτές τις εξετάσεις. Οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές για την Ευρώπη».( Άκερμαν N.Y.Times 10/7/15)
Παιχνίδι κυριαρχίας με εργαλείο την λιτότητα παίζουν οι Μέρκελ – Σόϊμπλε. Και όσο αυτό αγριεύει τόσο θα αποκτά σάρκα και οστά η συγκρότηση του αντιγερμανικού μετώπου Ρώμης – Παρισίων που θα συσπειρώνει ελπίζουμε σύντομα τον ευρωπαϊκό νότο και όλους τους μη δορυφόρους.
Ξεφεύγουν πικρές αλήθειες όπως η προχθεσινή δήλωση Γιουνκέρ : «στην Κύπρο και την Ελλάδα διαπράχθηκαν τραγικά λάθη». Διορθώστε και κανένα επιτέλους !
Τα νέα μέτρα είναι χειρότερα από τα προηγούμενα. Εποχούμεθα σε μνημονιακό τρένο..
Σε βάναυσες συνθήκες θα κινηθούμε άχρι καιρού.
Οι συγκυρίες ανέδειξαν , ερμαφρόδιτη κατάσταση : Κυβέρνηση αντιπολιτευόμενη εαυτήν και αντιπολίτευση συμπλέουσα – κυβερνώσα. Στο βαθμό ωστόσο που εξυπηρετείται το εθνικό και γενικό συμφέρον το φαινόμενο είναι συμβατό.
Η ακυβερνησία είναι χειρότερη από την κακή διακυβέρνηση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια εκλογικής αναμέτρησης τώρα. προπαντός για το όποιο ενδοκομματικό πρόβλημα επιχειρούνταν.
Απαραίτητη υπέρ ποτέ άλλοτε μια Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Οικουμενική. Κυβέρνηση των αρίστων. Το έθνος, εντός και εκτός συνόρων διαθέτει πλειάδα σοφών, τιμίων και ικανών. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός να ενεργήσουν από κοινού προς την κατεύθυνση αυτή. Θα πετύχουν το μέγιστον.
Να επισπευσθούν: α) οι μεταρρυθμίσεις που θα αποκομματικοποιήσουν το κράτος και θα το καταστήσουν τίμιο και αποτελεσματικό. β) η συστράτευση διεθνών πιέσεων για μια γενναία αναδιάρθρωση του χρέους.
Αποτυχία ή καθυστέρηση αυτών των στόχων θα συνεπάγονταν ένα ατιμωτικό Grexit .
Μεγάλη ήττα ο ιστορικός του μέλλοντος να γράψει ότι η «για πρώτη φορά αριστερά» ήταν ίδια ή χειρότερη από την για εκατοστή φορά δεξιά …
Ούτε θα είναι τιμητικό η έστω μαζοχιστική εμμονή του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά να σχολιάζεται με το γνωστό απόφθεγμα των Λατίνων « mundus vult decipi, ergo decipiatur», ο κόσμος θέλει να εξαπατάται, ας τον λοιπόν να εξαπατάται…
Παρά την συμφωνία ο Σόϊμπλε στριφογυρνάει περί το προσχεδιασμένο έγκλημα του Grexit. Μας θέλει εντός για τις υποχρεώσεις και εκτός για τα δικαιώματα. Έχει ήδη προγραμματίσει Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Λογαριάζει όμως χωρίς τους ξενοδόχους – λαούς.
Αναδιάρθρωση χρέους, δημοσιονομική εξυγίανση και αναπτυξιακό πρόγραμμα να σταθούν τώρα οι αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητές μας.
Και με τούτα όλα μην ξεχνούμε την ανοιχτή τουρκική απειλή στην Κύπρο, στα σύνορά μας και στη Θράκη μας, όπου αλωνίζει ερήμην ημών ο εχθρός.