Όσοι θυμούνται τη γνωστή ιταλική κωμωδία της δεκαετίας του 1970 «Οι εντιμότατοι φίλοι μου», την οποία επαναπροβάλλει συχνά η ελληνική τηλεόραση, μπορούν κάλλιστα να φανταστούν πόσο χρήσιμος θα ήταν ένας καλός σκηνοθέτης για την περίπτωση των δύο βαλκανίων γειτόνων μας: Της Αλβανίας και των Σκοπίων. Θα γύριζε άνετα την ταινία «Οι εντιμότατοι βαλκάνιοι γείτονές μας». Τα πρόσφατα γεγονότα έρχονται να εμπλουτίσουν τη φαντασία του σεναριογράφου. Η Αλβανία μάς ανταποδίδει την οικονομική και πολιτική στήριξη με κουρέλιασμα της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα και η ΦΥΡΟΜ μάς προκαλεί την ώρα που βαίνει προς διχοτόμηση. Η αγνώμων Αλβανία και τα διαλυόμενα Σκόπια είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές της ταινίας αυτής, της οποίας το σενάριο έχει αρχίσει να γράφεται από το 1990.
Στην Αλβανία το Συνταγματικό Δικαστήριο μετά από προσφυγή της Σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης θεώρησε άκυρη τη συμφωνία μεταξύ Αθηνών και Τιράνων για τα θαλάσσια σύνορα και την υφαλοκρηπίδα στο Ιόνιο. Η συμφωνία σε νομικό επίπεδο είχε τύχει σοβαρής επεξεργασίας από ελληνικής πλευράς. Επιπλέον ήταν ένα καλό νομικό προηγούμενο, το οποίο μπορούσε η Ελλάδα να επικαλεσθεί έναντι της Τουρκίας στο μοναδικό ζήτημα που αναγνωρίζουμε ως εκκρεμότητα, δηλαδή την υφαλοκρηπίδα των νήσων του Αιγαίου. Η αλβανική αντιπολίτευση πιστεύει ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση Μπερίσα κακώς υπέγραψε, διότι η συμφωνία έβλαπτε τα αλβανικά συμφέροντα και ευνοούσε σκανδαλωδώς την Ελλάδα.
Το δυσάρεστο είναι ότι αυτή η πολιτικοδικαστική συμπαιγνία έρχεται από μία χώρα, η οποία έχει βοηθηθεί και στηριχθεί ηθικά, πολιτικά και οικονομικά από την Ελλάδα κατά τρόπο μονομερή χωρίς ανταλλάγματα. Η χώρα μας συντηρεί και δίνει εργασία σε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανών υπηκόων, οι οποίοι με τη σειρά τους χρηματοδοτούν την αλβανική οικονομία. Έχουμε δώσει ακόμη και στρατιωτική στήριξη στη γείτονα χώρα, όταν κινδύνευε να διαλυθεί σε βόρειο και νότιο τμήμα το 1997. Έχουμε υποστηρίξει την πορεία της Αλβανίας προς την Ευρώπη παρά την κακή διαγωγή των Τιράνων στο θέμα των περιουσιών, της παιδείας και της εθνικής ταυτότητος των Βορειοηπειρωτών. Και βλέπουμε όλα αυτά τα θετικά μας έργα να μην εκτιμώνται και να ανταμείβονται με αγνωμοσύνη. Ας σκεφθούμε καλά το παράδειγμα αυτό για να μην εκπλαγούμε δυσάρεστα και από τα Σκόπια. Όπως η Αλβανία πρώτα λαμβάνει στήριξη από την Ελλάδα και μετά ανταποδίδει με ανατροπή σοβαρών συμφωνιών, έτσι και η ΦΥΡΟΜ θα υποχωρήσει μερικώς για να εξασφαλίσει την στήριξή μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση και αφού ενταχθεί θα επανέλθει στον ακραίο εθνικισμό και στην υφαρπαγή της ιστορίας και των συμβόλων μας.
Μιλώντας πάντα για την Αλβανία καλό είναι να θυμόμαστε και την προαναγγελθείσα απογραφή, η οποία θα διεξαχθεί το 2011. Μέχρι σήμερα η επίσημη άποψη των Τιράνων είναι ότι υπάρχουν μόνο 60.000 Έλληνες στη Βόρειο Ήπειρο και μάλιστα σε περιοχές αυστηρά καθορισμένες από τη δικτατορία Χότζα και Αλία. Πρέπει να προετοιμασθούν εγκαίρως οι πολλοί Βορειοηπειρώτες που εργάζονται στη χώρα μας να βρίσκονται στην Αλβανία κατά την ημέρα της απογραφής, διότι τα ερωτήματα θα περιλαμβάνουν την εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα.
Στη ΦΥΡΟΜ λάδι στη φωτιά έριξε η πρόσφατη συνέντευξη του Μεντούχ Θάτσι, ισχυρού ηγέτη του αλβανικού κόμματος DPA.Ο Θάτσι που δεν μετέχει στην κυβέρνηση Γκρούεφσκι δήλωσε στο σκοπιανό τηλεοπτικό δίκτυο Kanal 5 ότι αν η σλαβική πλειοψηφία δεν σταματήσει να τρομοκρατεί τους Αλβανούς της ΦΥΡΟΜ και δεν αποδεχθεί μία λύση για την ονομασία του κράτους, τότε η χώρα ενδέχεται αν αντιμετωπίσει ένα πόλεμο, ο οποίος αυτή τη φορά θα τελειώσει με ήττα. Προφανώς υπενθυμίζει την ένοπλή εξέγερση της πολυάριθμης αλβανικής κοινότητας το 2001 που έληξε με τη συμφωνία της Αχρίδας. Ο Θάτσι λέει γι’αυτή τη συμφωνία: «Μήν χειροκροτείτε την πολιτική του κ. Γκρούεφσκι. Οι Αλβανοί στη «Μακεδονία» είναι ταπεινωμένοι και η συμφωνία-πλαίσιο είναι νεκρή». Και συνέχισε: «Η πολιτική ταπείνωσης των Αλβανών οδηγεί απευθείας σε πόλεμο. Τα σύνορα με το Κόσσοβο και την Αλβανία θα πέσουν μέσα σε μια νύχτα. Οι «Μακεδόνες» δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο…. Αν η χώρα θέλει να υπάρχει, τότε θα πρέπει να είναι χώρα τόσο των «Μακεδόνων» όσο και των Αλβανών», δήλωσε ο Θάτσι, ο οποίος δεν απέκλεισε την πιθανότητα να διαιρεθεί η ΦΥΡΟΜ σε δύο χωριστές γεωγραφικές και εθνικές ζώνες.
Σχετικά με το όνομα δήλωσε ότι η λύση είναι πιθανή μόνον αν η ΦΥΡΟΜ αποδεχθεί τις ελληνικές θέσεις. Προφανώς εκφράζει τη γνωστή βιασύνη των Αλβανών να λυθεί η διαμάχη με την Ελλάδα για να ενταχθεί η ΦΥΡΟΜ στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Αυτό και μόνο ενδιαφέρει την πολυπληθή αλβανική κοινότητα των Σκοπίων κι ουδόλως νοιάζονται για το όνομα, με το οποίο η χώρα θα καθιερωθεί διεθνώς. Το άλλο μεγάλο αλβανικό κόμμα της χώρας, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένταξης του Αλί Αχμέτι που μετέχει στην κυβέρνηση, δεν σχολίασε τις δηλώσεις Θάτσι, αλλά θυμίζω ότι μόλις προ ενός έτους ο Αχμέτι είχε αποκαλύψει ότι είχε και αυτός συζητήσει με ηγέτες της Σλαβικής πλειοψηφίας την πιθανή διχοτόμηση-διάλυση της χώρας.
Απέναντι στην αγνώμονα Αλβανία και στα υπό διάλυσιν Σκόπια η Ελλάς πρέπει να είναι περισσότερο πιεστική και όχι υποχωρητική.
Κ.Χ. 18-2-2010
.
6 comments
Διερωτώμαι, αγαπητέ Κωνσταντίνε, γιατί κάποιος θέλει ντέ και καλά να γίνει προϊστάμενος, Διευθυντής, υπουργός, Πρωθυπουργός.
-Τι εχέγγυα διοίκησης , αντίληψης, εργασιακής εμπειρίας, μόχθου βιοποριστικής εργασίας, έχει να παρουσιάσει πριν ζητήσει την ανέλιξή του σε θώκους. Ο ίδιος αυτοκρινόμενος να το σκεφτεί πρίν και όχι να βολευτεί, επειδή συσκοτισμένοι τον επιλέγουν σε προδήλως μη αντιπροσωπευτικά συστήματα, οι άλλοι, οι υπάλληλοι, οι πολίτες.
Αυτό θα πεί , να έχει κάποιος αυτογνωσία , δηλαδή Υψηλό αίσθημα ευθύνης. Γι ‘ αυτό και στην “κακιά” Δύση δεν βρίσκεις εύκολα υποψηφίους. Ούτε στην Διοίκηση , ούτε στα Πανεπιστήμια βλέπεις το μακελειό που γίνεται εδώ με εκατοντάδες υποψηφίους για να γίνουν “προϊστάμενοι”. Αντίθετα κοιτούν πως θα απαλλαγούν.
Χωρίς κανένα εχέγγυο και με από το πουθενά εμφανιζόμενοι , κληρονομικώ ελέω, Πρωθυπουργοί και διορισμένοι “ηγεμονικώ και φιλικώ ή υποτακτικώ” δικαίω υπουργοί καλούνται να ανιτπαρατεθο’υν σε πονηράντζες της πιάτσας Μπερίσηδες, harvard-ικούς απόφοιτους Γκρουέσκιδες και πολιτικούς αναλυτές τύπου Νταβούτογλου.
-Πού παν οι έρμοι γυμνοί στο λάκκο με τις …αγκάθια. ‘ Η ακριβέστερα που μας πάνε?
-Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι κάνουν γελοία λάθη με τεράστιο για την `ελλάδα κόστος, όπως εύστοχα ανλύεις.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν κάν ότι κάνουν λάθη.
Εκτός αν είναι ενεργούμενοι.
Αναρωτιέμαι γιατί επιμένουμε να αποδίδουμε ηθική διάσταση στις διεθνής σχέσεις. Δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί, ούτε φιλέλληνες και ανθέλληνες, μόνο πρόσκαιροι σύμμαχοι και αντίπαλοι. Η έννοια της ηθικής δεν έχει καμιά θέση στην διεθνή πολιτική σκηνή. Η Ηθική Αξιολόγηση Ενεργειών αφορά ανθρώπους και όχι έθνη. Πολύ καλά κάνουν Αλβανοί, Σκοπιανοί, Τούρκοι κ.λπ. και προστατεύουν τα εθνικά τους συμφέροντα ακόμα και με δολιότητα ή αχαριστία. Ας κάνουμε και εμείς το ίδιο και ας αφήσουμε την ανώφελη ελληνοκεντρική εξωτερική πολιτική με τα υποκριτικά και άχρηστα δάκρυα για τους κακούς γείτονες που δεν σκέφτονται το δίκαιο αλλά μόνο το συμφέρον τους.
Ακόμη και αυτό το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι παρά μια πομφόλυγα. Ένα φιλοσοφικό εργαστήρι του Δικαίου που συνεχώς επιβεβαιώνει ότι το μόνο δίκαιο που ισχύει στην πράξη είναι το Δίκαιο του Ισχυρού. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι, όπως πρώτος διέγνωσε οξυδερκώς ο Θουκυδίδης.
φίλτατε κε. Ζιαμπάρα, συμφωνώ βέβαια μαζί σας, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι πώς είναι δυνατόν να ασκήσουμε μια εξωτερική πολιτική σύμφωνη προς τα συμφέροντά μας, χωρίς αυτή να είναι παράλληλα ελληνοκεντρική.
Imago, “ελληνοκεντρικότητα” σημαίνει ότι με συναισθηματικούς όρους η Ελλάδα γίνεται αντιληπτή ως το κέντρο των εξελίξεων χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ή και να κατανοείται επαρκώς η θέση των άλλων. Για να μπορέσεις να υπερασπιστείς αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα (δίκαια ή όχι δεν έχει καμιά σημασία) πρέπει να απέχεις από συναισθηματισμούς, ιδεολογικές δυσκαμψίες και απομονωτισμούς ελληνοκεντρικού τύπου.
Είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχεις αντίρρηση.
Ο κλαψιάρης Πρωθυπουργός
του στρατηγού ε.α Δ. ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ
http://deltio11.blogspot.com/2010/02/blog-post_24.html
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΘΛΙΒΕΡΗΣ «ΠΡΑΣΙΝΗΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ.
Μπορείτε να φαντασθείτε έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον παππού, ή έναν Ανδρέα Παπανδρέου, ή έναν Γεώργιο Ράλλη να παρουσιάζει σε ανάλογες περιπτώσεις,αυτή την …κλαμένη εικόνα του σημερινού Πρωθυπουργού;;;
Θα μου συγχωρήσετε αν αναφερθώ και σε προσωπική εμπειρία.
Στίς 3 Νοέμβρη 1968 , εν μέσω χούντας πέθανε ο “Γέρος της Δημοκρατίας” και παππούς του σημερινού Πρωθυπουργού.
Παρ όλα όσα μπορεί κανείς να χρεώσει στον τότε Παπανδρέου, δεν μπορεί να μη δεχτεί ότι έγινε το σύμβολο του ανένδοτου αγώνα και το σύμβολο της Δημοκρατίας και όλος ο κόσμος αψηφώντας τη χούντα έκανε , στην κηδεία του το πρώτο αντιδικτατορικό συλλαλητήριο.
Λοχαγός ε.ε. τότε έσπευσα και εγώ και ο συμμαθητής μου Λοχαγός Μιχάλης Δραμιτινος αλλά και ο μεγαλύτερος μας Ταγματάρχης Βαγγέλης Ψαρρακης [ένας θαυμάσιος δημοκράτης αξιωματικός, πολιτικα και κοινωνικά μορφωμένος με τον οποίο είχα την χαρά και την τύχη να συνυπηρετήσω στα Ελληνοαλβανικογιουγκοσλαβικά σύνορα επί 26 μήνες στο 574Τ.Π [από ύψωμα Αλεβίτσας έως τον Λαιμό στις Πρέσες[1962-1964] και με τον οποίον διατηρούμε ακόμη στενή φιλία].
Αφού το προηγούμενο βράδυ μαζί με φίλους , μεταξύ των οποίων ο Τζίμις Βουρνάς [ο πατέρας του οποίου Αντρέας, ένας θαυμάσιος δημοκράτης ευπατρίδης [υπήρξε και Γενικός Γραμματέας του Ανδρέα Παπανδρέου,,ως Υπουργού Προεδρίας της Ε.Κ], πήγαμε και προσκυνήσαμε τη σωρο του Γέρου στο παρεκκλήσιο του Αγ.Ελευθεριου, δίπλα στη Μητρόπολη].
Ήταν τόσο το δημοκρατικό κύρος του Γέρου που ξεσήκωσε αυτή την πρώτη αντιχουντικη εκδήλωση.
Ήταν ο Γέρος που είπε “ΟΧΙ” στον Τζόνσον, όταν ο τελευταίος είχε το θράσος να του πει στην Ουάσιγκτον”Γ….το Σύνταγμά σας”
Αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αυτός που όταν τον κυνηγούσε ο Κηλλυ [πρεσβυς των ΗΠΑ στην Αθήνα το 1987] στην κρίση του Μαρτίου 1987,] είπε “δεν θέλω να τον δώ”.
Και είναι σήμερα ο Γεώργιος Ανδρέας Παπανδρέου που σύρεται υποτελώς στα σαλόνια της ευρωπαϊκής ελίτ παρακαλώντας αντί να απαιτήσει αμέσως την επιστροφή των αρπαχθεντων από τους Χιτλερικούς αναγκαστικών κατοχικών δανείων [όντας μέλος του ΔΣ του υπό τον Μανόλη Γλέζο Εθνικού συμβουλίου για τις Γερμανικές αποζημιώσεις ουδέποτε μας δέχτηκε και ο κ.Σημίτης, και ο κ. Καραμανλής πάρα μόνον οι κ.κ. Αλαβανός και Παπαρηγα..]¨”απειλεί” με εξεταστικές..
Ναι να γίνουν εξεταστικές και, αν δεν θέλετε από το 1981 που ζήτησε ο κ.Σαμαράς, να γίνουν από το 1996 που ήρθε η λαίλαπα Σιμίτη, με το χρηματιστήριο και τους Ολυμπιακούς και την “ισχυρή Ελλάδα” που μπήκε στην ΟΝΕ….
Και γιά να είμαστε έντιμοι, πρέπει να πούμε οτι παρα τις μόνιμες επικρίσεις μας στον Πρόεδρο του ΛΆΟΣ, είμεθα υποχρεωμένοι να του αναγνωρίσουμε οτι στη χθεσινή συνάντηση με τον κ.Παπανδρέου , είπε τα αυτονόητα.”Δεν είναι δυνατόν αυτή την ώρα της ομαδικής από την Ε.Ε. επίθεσης, να λύσουμε τις διαφορές μας”
Φοβούμαι οτι “Μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσει”
Και ο κ. Πρωθυπουργός δεν έχει αρκεσθεί στο κακό που έχει κάνει μέχρι τώρα με την υποτελή πολιτική του με την Ε.Ε.
Αντι της επίθεσης που γράφει και ο Δελαστικ, Θέλει να βγει και από πάνω και πολύ φοβούμαι οτι κάνει την χειρότερη μικροπολιτική, θέλοντας να τα φορτώσει όλα στους πολιτικούς του αντίπαλους..
Κρίμα για την Ελλάδα.
Κρίμα για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου,
Κρίμα και για το σημερινό ΠΑΣΟΚ στο οποίο υπάρχουν αρκετοί νουνεχείς και πατριώτες.
Αλλά είμαστε αισιόδοξοι.
Και η Ελλάδα θα ανανήψει…
Και ο κ.Πρωθυπουργός θα εξαφανισθεί πολιτικά γιατί ούτε η σκιά του Παππού του και του Πατέρα του δεν είναι.
Και γιά να μήν σπεύσει να μας κατηγορήσει κανείς μπορείτε να φαντασθείτε έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον παππού, ή έναν Ανδρέα Παπανδρέου, ή έναν Γεώργιο Ράλλη να παρουσιάζει σε ανάλογες περιπτώσεις,αυτή την …κλαμένη εικόνα του σημερινού Πρωθυπουργού;;;
Πολύ θα ήθελα να δώ ένα αντισχόλιο του κ. Ζιαμπαρά στο σχόλιο του Ανώνυμου. Έχω ακόμη μπροστά μου τις εικόνες από το άρθρο του όπου εμφανιζόταν ότι αυτός ο Πρωθυπουργός θα, θα , θα, …