Φαινομενικά, σε αυτές τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, τίποτα δεν άλλαξε.
Στην πραγματικότητα, σε αυτές τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, τα πάντα έχουν αλλάξει…
Παρά τη γενική νωθρότητα των εθνικών εκλογών χθες, η Ελλάδα «πέτυχε» να εισέλθει σε ένα νέο και αρκούντως σκοτεινό μονοπάτι. Για πρώτη φορά, και η προσεχής κυβέρνηση συνασπισμού και το σύνολο της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης έχει αποδεχθεί το πρόγραμμα λιτότητας του Ιουλίου ως τη μόνη δυνατή επιλογή για τη χώρα–αφήνοντας κάθε συζήτηση για εναλλακτικές λύσεις στις πιο σκοτεινές πτυχές του ελληνικού πολιτικού φάσματος.
Μερικοί θα αναφωνούσαν, «Επιτέλους! Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της λογικής και του ρεαλισμού». Ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα…
Το νέο Μνημόνιο της Ελλάδας, η νέα συμφωνία με τους πιστωτές της χώρας, δεν είναι απλώς η τρίτη σε μια γραμμική ακολουθία υποχρεώσεων και τεχνοκρατικών μεταρρυθμιστικών συμφώνων. Αντ’ αυτού, φαίνεται να είναι μια συμφωνία με σχεδόν μηδενική οικονομική και πολιτική συνοχή και βιωσιμότητα, μια συμφωνία πουαναφέρεται από το ίδιο το ΔΝΤ ως «μη βιώσιμη», με το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να έχει πλέον καταστεί «εντελώς μη βιώσιμο» χάρη στα πολυάριθμα δάνεια διάσωσης. Καταπώς φαίνεται, η νέα συμφωνία δεν είχε σχεδιαστεί για να πετύχει, αλλά μάλλον για να αποθαρρυνθούν χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιταλία από τυχόν υψηλές προσδοκίες σχετικά με τις μελλοντικές πολιτικές της ΕΕ για την κρίση, υπό το φως των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος του Ιουλίου στην Ελλάδα για την συμφωνία και τη λιτότητα.
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο γερμανός ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει σχέδιο Grexit το οποίο προωθεί, κανείς θα μπορούσε ως και να πει ότι η νέα συμφωνία έχει σχεδιαστεί για να αποτύχει. Ακόμη και ένας φανατικός μα ειλικρινής θιασώτης των δύο προηγούμενων μνημονίων λιτότητας (παραμορφωτικά προσεγγισμένων ως πακέτων μεταρρυθμίσεων, εγγυητών δημοσιονομικής ισορροπίας και ούτω καθεξής) θα συναντήσει ανυπέρβλητα εμπόδια στην υποστήριξη αυτού του νέου, ριζικά διαφορετικού Μνημονίου–αν υποθέσουμε ότι η ειλικρίνεια δύναται να είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από έναν ενθουσιασμό για την λιτότητα, η οποία έχει αποδειχθεί οικονομικά αναποτελεσματική όταν δεν είναι απλώς καταστροφική.
Μετά την ταπεινωτική συνθηκολόγησή του τον Ιούλιο, ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν κατέφυγε σε μια απλή παραδοχή ήττας, αλλά μετέτρεψε την κυβίστηση σε ιδεολογία. Κατά την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξή του μετά τις διαπραγματεύσεις, έκπληκτοι οι θεατές έβλεπαν το πρόσωπο του Τσίπρα, αλλά άκουγαν μια σχεδόν λέξη προς λέξη αναπαραγωγή των επιχειρημάτων του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος μετά την δική του κυβίστηση επιχείρησε να παρουσιάσει έναν «πατριωτισμό της λιτότητας» και τον αποκλεισμό του ενδεχομένου οποιασδήποτε θετικής εναλλακτικής. Μετά από μία μακρά νύχτα, ο Τσίπρας είχε μετατραπεί ανερυθριάστως σε αυτό, στο οποίο ισχυριζόταν επί μακρόν ότι αποτελεί μια βιώσιμη και ρεαλιστική εναλλακτική.
Είναι με αυτές τις αποσκευές που πραγματοποίησε την εκστρατεία του για τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, τις οποίες κέρδισε παρά τη θεαματική στροφή του σε σύγκριση με την αφήγηση που επέλεξε κατά τον επίπονα πρόσφατο Ιανουάριο του 2015. Η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στο κοινοβούλιο, ενώ ο απόλυτος σουρεαλισμός των εκλογών ήταν η επιβίωση των ΑΝΕΛ. Σε αντίθεση με τα άλλα, αυτό το κόμμα είχε ως λόγο ιδρύσεως και υπάρξεως την καταψήφιση μνημονίων–ήταν η αντιμνημονιακή απόσχιση της ΝΔ. Αυτό ήταν το raison d’ etre του, ο λόγος της φύσεώς του, η αιτία του. Ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο, έχανε κάθε λόγο ύπαρξης. Η δε σκέψη ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «δεξιό εξισορροπιστικό βαρίδι» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (ο δευτερεύων λόγος υπάρξεως) απεδείχθη εκ των πραγμάτων ανεδαφική. Κι όμως, ξαναμπήκε στη Βουλή για πραγματικά ανεξιχνίαστους λόγους, από πολίτες που δεν γνωρίζω τί ακριβώς είχαν στο μυαλό τους, με συνέπεια να γίνουν σύσσωμα τα αποτελέσματα της κάλπης μια απαράδεκτη σούπα.
Η πρακτική πλευρά αυτού του γεγονότος είναι ότι όλα τα κόμματα στο ελληνικό κοινοβούλιο εκτός της εξτρεμιστικής και νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής (και του ΚΚΕ, το οποίο όμως έχει από καιρό αποφασίσει να αποχωρήσει από τα πολιτικά εγκόσμια στο πλαίσιο ενός κοινοβουλευτικού ησυχασμού και δεν «πιάνεται») είναι έτοιμα να υποστηρίξουν την εφαρμογή μιας συμφωνίας λιτότητας που ακόμα και το ΔΝΤ έχει απορρίψει ως «μη βιώσιμη», ενώ μια σειρά από οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο αρνούνται να ακόμα και να συζητήσουν εάν το νέο Μνημόνιο προάγει περαιτέρω την ύφεση ή την ανάπτυξη. Από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Ένωση Κεντρώων μπορεί να μην είναι πρόθυμοι να σχηματίσουν μια… εξακομματική κυβέρνηση συνασπισμού, αλλά παρ’ όλα αυτά θα υποστηρίξουν και θα ψηφίσουν ένα πρόγραμμα που δεν μπορεί παρά να αποτύχει παταγωδώς, και δη με πολύ σημαντικό κόστος. Επιτρέποντας έτσι στην Χρυσή Αυγή, της οποίας ο ηγέτης πρόσφατα αποδέχθηκε την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το να είναι ουσιαστικά η μόνη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση στα προγράμματα λιτότητας (χωρίς να υπολογίσουμε το οικειοθελώς απομονωμένο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας).
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο το ζήτημα του ποιος είναι στην εξουσία είναι σημαντικό μόνο μέχρις ενός ορισμένου και περιορισμένου βαθμού, δεδομένου ότι η νέα συμφωνία αφήνει ένα εξαιρετικά στενό περιθώριο για ελεύθερη πολιτική βούληση. Στο πλαίσιο αυτό, όλες οι συζητήσεις για «αριστερά» ή «δεξιά» κόμματα και πολιτικούς φαίνεται να είναι επίπονα περιττή. Συν τοις άλλοις, η Guardian αναφέρει ότι αυτός που πραγματικά θα κυβερνάει θα είναι ο Maarten Verwey, «ένας ολλανδός οικονομολόγος στις Βρυξέλλες με τον επιβλητικό τίτλο του Γενικού Διευθυντή στην Γενική Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμοδίου για θέματα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων Υπηρεσία Στήριξης. […] Η εξουσία του είναι άνευ προηγουμένου. Και αν μόνο ελάχιστοι ψηφοφόροι στους δρόμους της Αθήνας έχουν ακούσει το όνομά του, πολλοί έχουν καταλάβει ότι το πώς θα ψηφίσουν στις εκλογές θα κάνει ελάχιστη διαφορά σε ό,τι θα συμβεί στη συνέχεια.»
Αυτή η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί ως η πραγματική ενσάρκωση της ΤΙΝΑ, του φημισμένου δόγματος της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Ωστόσο, η Θάτσερ είναι επίσης γνωστή για την ομιλία της που ανακηρύσσει το «όχι, όχι, όχι» εναντίον της δύναμης των υπερεθνικών και μη εκλεγμένων οργάνων σε βάρος των εθνικών και δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων και, εν τέλει, ενάντια στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Σε σύγκριση με αυτό, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα μάλλον ακούγονται να φωνάζουν «ναι, ναι, ναι.»
Σε αυτές τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όπως φαίνεται, η χώρα θα εξακολουθήσει να κυβερνάται από συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ/Ανεξάρτητοι Έλληνες, με την κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία ως αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και πριν.
Σε αυτές τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, τα πάντα έχουν αλλάξει. Για πρώτη φορά, η ΤΙΝΑ βασιλεύει με έναν πρωτοφανή τρόπο, επιβάλλοντας την καθολική εφαρμογή ενός μη εφαρμόσιμου προγράμματος–ενώ ο σκληρός πολιτικός εξτρεμισμός απολαμβάνει τη θέση του στην αναμονή.
17 comments
Ἔ, τί νὰ γίνει, ὅσοι ἐπενέδυσαν στὸν ἀντιμνημονιακὸ λαϊκισμὸ ἔχασαν, ἀκριβῶς ὅπως ἔχασαν ὅσοι εἶχαν ἐπενδύσει σὲ ὁμόλογα τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, ὑπερτιμημένα λόγῳ ὑπερχρεώσεως ἀκίνητα, ἄδειες ταξὶ καὶ φορτηγῶν, θηριώδεις συντάξεις καὶ ἐφ’ ἅ(ρ)παξ καὶ σὲ πτυχία κλειστῶν ἐπαγγελμάτων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ αὐτὸ τῆς χρεωκοπίας κάθε μεγάλου ὀργανισμοῦ, ὅπως μπορεῖ νὰ διαπιστώσει ὀποιοσδήποτε διαβάζει ὑποτίτλους στὰ Ἀγγλικὰ παρακολουθῶντας τὴν ταινία αὐτὴν :
https://www.youtube.com/watch?v=WzAaXTU-rGA
ποὺ ἔχει θέμα τὴν χρεωκοπία τῆς πάλαι ποτὲ ἐπιτυχημένης ἀεροπορικῆς ἑταιρείας τῆς Ἑλβετίας, τῆς Swissair. Ὅλοι χάνουν καὶ κανένας δὲν κερδίζει. Δύσκολο νὰ τὸ δεχθεῖ αὐτὸ ὁ ἀγύμναστος νοῦς, ἀλλὰ εἶναι ἡ πραγματικότης.
Μένει νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ αὐτοὶ οἱ ἀποτυχόντες «ἐπενδυτὲς» τὴν διανοητικὴ καὶ πνευματικὴ χρεωκοπία τους, ὅπως τὴν παρεδέχθη ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ χθές. Φυσικά, ὅπως εὐστοχώτατα ὑποδεικνύει ὁ ἀρθρογράφος, ὑπάρχει πάντοτε καὶ ἡ ὁδὸς τοῦ ἀναχωρητισμοῦ, τὴν ὁποία ἔχει χαράξει καὶ ἀκολουθεῖ τὸ ΚΚΕ καί, στὴν διεθνῆ παλαίστρα, ἡ Βόρειος Κορέα. Δὲν ἰσχύει, λοιπόν, καθόλου ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐναλλακτικὴ ὁδὸς γιὰ τοὺς ἐμμένοντας στὶς φαντασιώσεις των. Πάντοτε ὑπάρχει.
Νὰ σημειώσουμε, ἐπίσης, ὅτι ὅλοι οἱ ἀντιμνημονιακοὶ φωνασκοῦντες εἶχαν ἄφθονο, πάνω ἀπὸ πέντε χρόνια, χρόνο νὰ ἐπινοήσουν μία ὁδὸ ἐναλλακτικὴ πρὸς τὰ μνημόνια. Νὰ βάλουν κάτω πέντε ἀριθμούς λογικῶς συμβατοὺς μεταξύ τους. Δὲν τὸ μπόρεσαν, ἂν καὶ ἐζημίωσαν ἀλλιῶς βαρύτατα τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὶς κάθε λογῆς βαροῦφές τους. Πέντε χρόνια προσαρμογῆς ἔδωσαν καὶ στὴν χρεωκοπημένη Swissair οἱ τράπεζές της καὶ τὸ Ἑλβετικὸ Δημόσιο πρὶν τὸ πάρουν ἀπόφαση πὼς δὲν διορθώνεται καὶ τὴν πωλήσουν σὲ ἀνταγωνιστικὴ ἑταιρεία, ἡ ὁποία τὴν κατέστησε μία ἀπὸ τὶς πλέον ἐπιτυχημένες θυγατρικές της.
Τέλος, γιατί ἡ «Χρυσῆ Αὐγὴ» δὲν ἔχει τὴν δική της ἐκδοχὴ τοῦ ἀναχωρητισμοῦ ; Μπῆκε μὲ δύο βουλευτὲς στὸ Εὐρωκοινοβούλιο, ἀλλὰ δὲν μπόρεσε νὰ ταιριάσει μὲ κανέναν ἐκεῖ μέσα. Λές καὶ λείπουν ἐκεῖ οἱ ἀκραῖοι. Τόσο πιὰ ξεχωριστὴ εἶναι ; Μᾶλλον ἔχει δίκο ὁ Πλεύρης πού ἔχει ‘πεῖ ὅτι «φασιστὴς εἶμαι ἐγώ, ἡ «Χρυσῆ Αὐγὴ» εἶναι ὑπόκοσμος».
”ΟΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΦΩΝΑΣΚΟΥΝΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΝΝΟΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΟΔΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ”
ΑΛΗΘΕΙΑ κ.ΓΕΩΡΓΑΝΑ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΘΥΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ,ΟΠΩΣ ΥΦΙΣΤΑΣΘΕ(ΥΠΟΘΕΤΩ ΒΕΒΑΙΩΣ) ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ?
ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΕΣΕΙΣ Ο ΣΟΦΡΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΣΈΜΕΝΑ ΤΟΝ ΦΩΝΑΣΚΟΥΝΤΑ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ,ΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΕΣΘΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ,ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
ΠΟΣΕΣ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ,ΠΟΣΕΣ ΕΞΩΣΕΙΣ,ΠΟΣΕΣ ΚΛΕΙΣΜΕΝΕΣ ΜΙΚΡΟΕΠΙΧΕΙΡΙΣΕΙΣ,ΠΟΣΟ ΧΑΜΗΛΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ.ΠΟΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ,ΠΟΣΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ?
ΑΝ ΠΡΟΣΔΟΚΑΤΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ,ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΡΙΣΘΩ ΜΕ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.(ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΟΥΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ)
Στό διαδίκτυο, ὅποιος γράφει μὲ ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΦΩΝΑΖΕΙ.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ τῶν ἀποτελεσμάτων πού ἐπιδιώκει τὸ μνημόνιο καὶ τῶν μέσων πού χρησιμοποιεῖ κανεὶς γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὰ ἀποτελέσματα αὐτά. Ὅσο περισσότερο μένει κανεὶς προσκολλημμένος στὰ νομιζόμενα ὡς κεκτημένα του, δηλαδὴ ἀργομισθίες στὸ εὐρύτερο δημόσιο, πρόωρες καὶ μὴ χρηματοδοτημένες συντάξεις καὶ ἐφ’ ἅ(ρ)παξ, ὑπερτιμολογούμενες προμήθειες τοῦ εὐρυτέρου δημοσίου, καταπατήσεις τῆς δημοσίας γῆς, καταστροφὴ τοῦ κοινοῦ γιὰ ὅλους φυσικοῦ καὶ ἀστικοῦ περιβάλλοντος, φοροδιαφυγή, εἰσφοροδιαφυγή, προστασία κλειστῶν ἐπαγγελμάτων, τόσο περισσότερες αὐτοκτονίες (πού, φαίνεται, ἔκαναν ἑπτάμηνο διάλειμμα) τόσο χαμηλότερες συντάξεις καὶ μεροκάματα, τόσο μεγαλύτερη ἀνεργία καὶ μετανάστευση στὸ ἐξωτερικὸ τῶν νεωτέρων καὶ ἱκανωτέρων. Ὁ λαὸς, προσφέστατα λέει ὅτι «ὅποιος ἐλεεῖ (= φειδωλεύεται ) φλασκί, χάνει ἀσκί. Αὐτὴν τὴν διατήρηση τῶν νομιζομένων κεκτημένων, ἐνῶ ξέρουν ὅτι εἶναι ἀδύνατη, κάβάλησααν οἱ δημαγωγοὶ κάθε χρώματος καὶ γι’ αὐτὸ τὰ παθήματά μας πολλαπλασιάσθηκαν. Οἱ ὑπόλοιπες χῶρες, τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ὅπου ὅλα τὰ μεγάλα πολιτικὰ κόμματα ἔβαλαν πλάτη, βγαίνουν ἀπὸ τὰ μνημόνια, δανείζονται μὲ ἀρνητικὰ πραγματικὰ έπιτόκια καὶ μειώνουν τὰ χρέη τους καὶ ἐδῶ ἔχουμε ὀλιγόνοες νὰ θέλουν κι ἄλλες ἐξηγήσεις, δὲν τοὺς φθάνει νὰ γίνουμε σὰν τοὺς ἐταίρους μας, θέλουν «ὄραμα», δηλαδὴ παραμύθιασμα. Κι αὐτὸ ἐνῶ οἱ ἴδιοι τίποτε δὲν προτείνουν. Ἂν ἔχουν συνείδηση, ἂς ἀναλογισθοῦν γιὰ πόσες αὐτοκτονίες εὐθύνονται αὐτοὶ μὲ τὶς ἰδεοληψίες τους ὅτι, γιὰ παράδειγμα, «δὲν πάει ἄλλο, μοῦ ἔκοψαν τὴν σύνταξη ἀπὸ τὰ 3.000 εὐρὼ στὰ 800», ἐνῶ δὲν σκέπτονται πῶς θὰ ζήσει ὁ πρωτοδιοριζόμενος ποὺ δουλεύει καὶ παράγει ἀξία τοὐλάχιστον 775 εὐρὼ τὸν μῆνα καὶ παίρνει σπίτι του μόνον τὰ 473, διότι τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ἀσφαλιστικὲς εἰσφορὲς καὶ πᾶνε στὴν σύνταξη τοῦ φωνασκοῦ καὶ τῶν ὁμοίων του. Καὶ ἔχουμε καὶ ποιητικὲς ἀνησυχίες γιὰ τὴν «κοινωνία ἀνθρώπων». Μέ τέτοιον κοντόφθαλμο ἐγωισμό, πολύ ἀπέχουμε καὶ ἀπὸ ὀρδὴ πρωτογόνων.
κ.ΓΕΩΡΓΑΝΑ
ΙΣΩΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΤΕ ΤΙΣ”ΦΩΝΑΣΚΙΕΣ ”ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ,ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΤΕ ΟΤΙ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΛΟΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΟΡΑΣΗΣ.
ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΣΑΣ ΜΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΣΑΣ.
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ ΜΑΣ.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ.
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΙ.
ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ.
Γεώργιε, δε το γυρνάτε κι εσείς στα κεφαλαία και μάλιστα άτονα μιας και τα “σκουληκάκια” πάνω και κάτω από τα γράμματα είναι μεταγενέστερες προσθήκες;
Ποιος κσέρει ίσως έτσι έχετε και μεγαλύτερη έμπνευση.
Πείτε μου και το άλλο, μήπως έχετε και πτυχίο φιλολογίας εκτός από εκείνο των οικονομικών;;
Κακά τα πσέματα Γεωργιε, στα οικονομικά δε τα καταφέρνετε και τόσο καλά αλλά και στα φιλολογικά διαπιστώνω μας τα λέτε περίεργα.
@ΠΑΝΑΓ.ΚΟΚΚΑΛΙΔΗΣ 22 September 2015 at 19:34
Οἱ κατασκευαστὲς ὑπολογιστῶν καὶ των προγραμμάτων τους ἔχουν πλῆθος βοηθημάτων γιὰ ὅποιον ἔχει προβλήματα ὀράσεως, ἀκόμη καὶ ἀκοῆς. Δοκιμάστε τὸν συνδυασμὸ πλήκτρων + στὸν φυλλομετρητή σας διαδικτύου (web browser, ὅπως Internet Explorer, Firefox, Chrome) καὶ θὰ δεῖτε ὅτι τὰ γράμματα μπορεῖ νὰ μεγαλώσουν ὅσο θέλετε. Οἱ συμβάσεις στὸ διαδίκτυο εἶναι άπολύτως βέβαιον ὅτι λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τοὺς ἀναριθμήτους ἀνθρώπους μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες πολύ περισσότερο ἀπ’ ὅποιαν ἄλλη σύγχρονη τεχνολογία. Διότι, ἱστορικῶς, ἡ πρώτη πληθυσμιακὴ ὁμάδα χρηστῶν στὴν ὁποία ἀπέβλεψαν οἱ πρωτοπόροι τῆς πληροφορικῆς ἦταν οἱ στρατιωτικοί, οἱ ὁποῖοι, θὰ ἔπρεπε νὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸν ἐξοπλισμὸ πληροφορικῆς ἀκόμη καὶ μὲ πολύ μειωμένες τὶς σωματικές τους δυνατότητες.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, δὲν τολμᾶτε νὰ διατυπώσετε κάποιο δικό σας ὄραμα. Δικαίωμά σας νὰ ἐντρέπεσθε, προ(σ)καλούμενος νὰ τὸ παρουσιάσετε δημοσίᾳ. Πάντως, θὰ συμφωνήσετε, φαντάζομαι, ὅτι ἡ κατάσταση πρὸ τῆς κρίσεως μὲ ἀθρόες ἀργομισθίες στὸ εὐρύτερο δημόσιο, ἐκτεταμένη φοροδιαφυγὴ καὶ εἰσφοροδιαφυγή, θηριώδεις καὶ μὴ χρηματοδοτημένες συντάξεις καὶ ἐφ’ ἅ(ρ)παξ, ὑπερτιμολογούμενες προμήθειες στὸ εὐρύτερο δημόσιο, ἀνεξέλεγκτη καταστροφὴ τοῦ φυσικοῦ καὶ ἀστικοῦ περιβάλλοντος, καταπατήσεις δημοσίας γῆς, κλειστὰ καὶ προνομιοῦχα ἐπαγγέλματα ἦταν ἐπαίσχυντη καί, ἐπιπλέον, μὴ διατηρήσιμη. Καί, πάντως, «κοινωνία ἀνθρώπων» δὲν ἦταν.
@ocean 22 September 2015 at 20:51
Μὰ ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν τὰ καταφέρνω περιμένω ἀπὸ τοὺς φωτισμένους ἐδῶ, στὸν ἀνοικτὸ καὶ ἐλεύθερο χῶρο τῶν συζητήσεων νὰ μὲ διαφωτίσουν. Τί τὴν κρατοῦν τόση σοφία μέσα τους ;
Σημ. Ἔχω δηλώσει ἐπανειλημμένως ὅτι σὲ ἀέργως περιέργους καὶ ἀδιακρίτους δὲν ἀπαντῶ. Πάντως, στὸ Γυμνάσιο καὶ τὸ Λύκειο φοίτησα μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1972 καὶ 1978. Γνωρίζω μὲ άσφάλεια ὅτι ὅσοι ἀπὸ τὴν ἡλικιακή μου ὁμάδα φοίτησαν κατόπιν στὶς Φιλοσοφικὲς Σχολές περισσότερα Ἑλληνικὰ ξέμαθαν έκεῖ παρὰ ἔμαθαν.
ΑΓΑΠΗΤΕ κ.ΓΕΩΡΓΑΝΑ
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ,ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΜΑΤΙΑ.
ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΚΡΑΥΓΑΖΩ ΣΤΟ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΙΞΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ,ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ.
@ΠΑΝΑΓ.ΚΟΚΚΑΛΙΔΗΣ 23 September 2015 at 10:34
Ἐφ’ ὅσον σᾶς ἀνέχονται οἱ διαχειριστὲς τοῦ ἱστοτόπου, μπορεῖτε νὰ γράφετε καὶ σὲ Θιβετιανά ! Ἐκεῖνο πού, ἐλπίζω, δὲν θὰ μπορέσετε, καὶ ὡς ἤδη προκλητικός, ὑπότροπος καὶ θρασύς παραβάτης τῶν κανόνων συμπεριφορᾶς στὸ διαδίκτυο, εἶναι νὰ μὲ ἀποτρέψετε ἀπὸ τοῦ νὰ σᾶς ἀπευθύνω τὸν (διαδικτυακὸ) λόγο. Κατὰ πῶς φαίνεται, ἔχετε λάβει ἀνατροφὴ ἀγᾶ καὶ δερβέναγα, ὁπότε ἀντίστοιχο θὰ εἶναι καὶ τὸ ὄραμά σας γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἐὰν ὑπάρχει, ποὺ πολὺ ἀμφιβάλλω. Ἐν πάσει περιπτώσει, μπορεῖτε νὰ τὸ κρατᾶτε καλὰ κλεισμένο τὸ ὄραμά σας καὶ νὰ λαμβάνετε τὴν ὅποια, ἀναγκαστικῶς, αὐτοϊκανοποίηση γιὰ τὴν ἐν κρυπτῷ φύλαξή του. Τοὐλάχιστον μέχρι τώρα, στὸ «Ἀντίβαρο» οἱ κακοανατεθραμμένοι τοῦ συγκεκριμένου εἴδους δὲν εύδοκιμοῦν. Διότι, τί ἄλλο σκοπὸ μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνα βῆμα συζητήσεων, ἀπὸ τὴν διατύπωση καὶ ἀνταλλαγὴ ἰδεῶν δημοσίᾳ ;
Ἄ, καὶ τὸ θράσος σας κάνει τὸν μέσο ἀναγνώστη, πιστεύω, νὰ ὑποψιάζεται ὅτι τὸ πρόβλημα πού ἔχετε δὲν εἶναι στὰ μάτια σας, ἀλλὰ σὲ ἀπόσταση κάποιων ἑκατοστῶν τοῦ μέτρου ψηλότερα καὶ βαθύτερα.
Αρκούν τάχα 225 χρόνια της εξόδου απ’ τον φεουδαλισμό, για να πούμε ότι η Ευρώπη ταυτίζεται σήμερα με την πρόοδο και την ευημερία; Αποτελεί τάχα πρόοδο ο εκσυγχρονισμός του κράτους; Ποιό είναι άραγε το όραμα του σύγχρονου Ευρωπαίου οπαδού της προόδου; Να την περνάει καλά αυτός και η οικογένειά του, να ζει για να καταναλώνει, να πηγαίνει ταξιδάκια και ενίοτε να ψηφίζει τον εκλεκτό της καρδιάς του, θεωρώντας πως έτσι εκπληρώνει τον πολιτικό του ρόλο; Αυτό είναι όλο; Πάρα πολύ ωραία. Να το χαίρεσθε αυτό σας το όραμα όσοι το οραματίζεσθε, μόνο μη θέλετε να μας κάνετε όλους θεατές στο ίδιο έργο γιατί θα πεθάνουμε από πλήξη!
Ὅσοι κοτᾶνε, ἂς διατυπώσουν τὸ δικὸ τους ὄραμα κι ἂς βροῦν, ἂν μποροῦν (ποὺ δέν …) καὶ πέντε-ἕξι ἀριθμοὺς γιὰ νὰ ἐξηγήσουν μὲ τὶ ὑλικοὺς πόρους θὰ τὸ καταστήσουν βιώσιμο. Μὲ δεδομένο ὅτι ἐπὶ πέντε (καὶ βάλε) συναπτὰ ἔτη προ(σ)καλούμενοι διαρκῶς σιωποῦν ἐπὶ τῆς οὐσίας καὶ ἀναλίσκονται ἀποκλειστικῶς σὲ κατάρες καὶ κραυγὲς κατὰ τῶν διαφωνούντων, εἶναι περισσότερο ἀπὸ βέβαιο ὅτι εἶναι τενεκέδες ἄδειοι, γι’ αὐτὸ καὶ βροντοῦν δυνατώτερα. Πάντως, ὁ λαὸς δὲν φαίνεται νὰ νοιάζεται γιὰ τὶς οἰμωγές τους, γι’ αὐτὸ καὶ στὶς ἐκλογὲς τὶς ἔφαγαν μὲ 78-18, δύο φορὲς ντὰμπλ σκόρ. Βασικῶς, μιλᾶμε γιὰ σπουδαρχίδες πού, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν κάτι διαφορετικὸ νὰ προτείνουν, καταλήγουν νὰ φωνάζουν ὑπὲρ τοῦ ἀνεφίκτου καὶ τοῦ ἀπραγματοποιήτου, μήπως καὶ ξεκουνήσουν κανέναν ἀπὸ τὶς ἤδη πιασμένες καρέκλες. Ὅμως, μὲ τὸν Τσίπρα βρῆκαν τὸν δάσκαλό τους. Τοὺς ξεμπρόστιασε μὲ τὸ δημοψήφισμα καί, μόλις δυόμισυ μῆνες μετά, ὅλοι αύτοὶ οἱ φωνακλάδες ξεσκεπάσθηκαν ὡς πρὸς τὸ πόσο κενοὶ ἦταν ἀπὸ τὸν ἁπλὸ μέσο ψηφοφόρο.
Σημ. Τί ἀκριβῶς συνέβη τὸ 1790 (=2015-225) ; Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, μήπως, τοῦ 1789 ; Μὰ ἡ φεουδαρχία εἶχε καταρρεύσει στὴν οὐσία αἰῶνες πρίν. Τί ἦταν οἱ Ἰταλικὲς πόλεις-κράτη τῆς Ἀναγεννήσεως, ἀλλὰ καὶ προηγουμένως, ἤδη ἀπὸ τὸ 1000 μ.Χ. ; Οἱ πολυπληθεῖς «ἐλεύθερες πόλεις» στὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη ; Φεουδαρχίες, πάντως, δὲν ἦταν. Καὶ τὶς πανέκλαμπρες καθεδρικὲς ποὺ βρίσκουμε στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη μετὰ τὸ 1000 μ.Χ., οἱ φεουδάρχες τὶς ἔκτισαν ἢ οἱ ἀστοὶ προὔχοντες τῶν πόλεων ; Οἱ φεουδάρχες προίκιζαν μοναστήρια καὶ γι’ αὐτὸ τὰ μοναστήρια ἔγιναν στόχος τῆς Διαλύσεως τῶν Μοναστηριῶν στὴν κατὰ τὰ ἄλλα πνευματικωτέρα ὅλων τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, Ἀγγλία (αὐτὴ ἐξεχριστιάνισε τὴν ὑπόλοιπη Βόρεια Δυτική Εὐρώπη), ἤδη τὸ 1534. Ἀλλὰ δὲν ἔχει τόση σημασία ἡ ἱστορία, τὴν στιγμὴ πού βλέπουμε σήμερα, μπροστὰ στὰ μάτια μας, ἐκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ διακινδυνεύουν καὶ τὴν ζωή τους γιὰ αὐτὸ τὸ ὄραμα πού περιφρονοῦν οἱ ὄψιμοι κακομαθημένοι καὶ τάχα ἀριστοκράτες παρ’ ἡμῖν. Πέτυχε, ἀγαπητέ μου, αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο (ποὺ δὲν τὸ μπορεῖς, ἤδη 194 χρόνια) καί, μετά, ἂν σὲ παίρνει (ποὺ δέν …), ξεπέρασέ το. Πὀσο ταιριάζει στὴν περίπτωση ὁ Αἰσώπειος μύθος γιὰ τὴν ἀλεποῦ μὲ τὰ σταφύλια !
” ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον,
ὅστις αἰσχύνων ἐπιχώρια παπταίνει τὰ πόρσω,
μεταμώνια θηρεύων ἀκράντοις ἐλπίσιν.”
Πίνδαρος
Τους ευρωλάτρες συναρπάζουν οι “πανέκλαμπρες καθεδρικές” και περιφρονούν το ταπεινό εκκλησάκι στην άκρη στο ακρωτήρι ν’ανάψουν ένα κεράκι οι ανοικονόμητοι. Ψελλίζουν τώρα αυτά τα παλαβά για ντάμπλ σκορ, 78-18 κλπ. και πανηγυρίζουν κιόλας για τον Τσίπρα, ευρω-πέος βλέπεις, να τον χαίρεσθε κι αυτόν και σ’ ανώτερα!
Πήρα την Γαλλική Επανάσταση ως ένα ορόσημο για το πέρασμα στη νέα εποχή και τον καπιταλισμό που θα επικρατήσει τελειωτικά στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Ασφαλώς διεργασίες ραγδαίων μεταβολών και ανακατατάξεων – τεχνικών, οικονομικών, κοινωνικών και πνευματικών – είχαν ξεκινήσει νωρίτερα ιδίως στην αναπτυσσόμενη βιομηχανικά Αγγλία που οδήγησαν σε βαθύ και διαρκή μετασχηματισμό των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών και σε ρήξη του καθεστώτος κρατικής δεσποτείας και της λεγόμενης “απόλυτης μοναρχίας” που είχε διαδεχθεί κατά την Αναγέννηση το καθεστώς της ιδιωτικής δεσποτείας του πρώτου Μεσαίωνα.
Όμως ενώ στην Δύση κατά την διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου αναπτύσσονται κατά τόπους θύλακες κοινωνιών εν ελευθερία, ο ελληνικός κόσμος παραμένει σταθερά οργανωμένος με αυτούς τους όρους, δηλαδή κοινωνιών εν ελευθερία, από την αρχαιότητα έως την κατάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και χάρη στην μακραίωνη εμπειρία του αναπτύσσει και μέσα στην Τουρκοκρατία, σπουδαία κοινωνική, οικονομική και απελευθερωτική δράση στο έδαφος τριών αυτοκρατοριών και στη Μεσόγειο που οδηγεί τελικά στην Επανάσταση. Κι ενώ το όραμα του Ρήγα ήταν η δημιουργία σε όλη τη βαλκανική ενός κοσμοσυστήματος με κινητήρια δύναμη τον δεσπόζοντα ελληνισμό επί τη βάση ενός δημοκρατικού προτάγματος, οδηγηθήκαμε μέσα από εμφύλιες διαμάχες, τον παροπλισμό των αγωνιστών, τη δολοφονία Καποδίστρια και τις παρεμβάσεις των ισχυρών της Ευρώπης στη δημιουργία εξυπαρχής ενός λειψού κι εξαρτημένου νεοελληνικού κράτους, του οποίου η ηγεσία, η κρατική διανόηση και η εγχώρια αστική τάξη θα αποβούν παραρτηματικές, παρασιτικές και ανίκανες να ανταποκριθούν στις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας και να σταθούν με αξιοπρέπεια στον νέο γεωπολιτικό χάρτη, μεταβάλλοντας τον εν ελευθερία βίο σε κράτος κατοχής επί της ελληνικής κοινωνίας, ακυρώνοντας την ανεξαρτησία της χώρας και του έθνους κι εν τέλει καθιστώντας το κράτος αυτό μπαίγνιο στα χέρια των ισχυρών της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που το μεγάλο της κατόρθωμα στο πεδίο της πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας είναι να εγκιβωτίσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών της στην ιδιωτική σφαίρα, δηλαδή εκτός πολιτείας.
Και ως να μη έφθανε αυτό, έχει από πάνω το θράσος η ελίτ του πολιτικού συστήματος και οι κατ’ακολουθία θλιβεροί απολογητές των να ρίχνουν το φταίξιμο στην κοινωνία, δηλαδή στο “υποκείμενο” της ιδιωτικής ή κρατικής εξουσίας. Έτσι, η ιδιοποίηση του κράτους και του δημόσιου αγαθού, η εκτροπή του από ένα σκοπό πολιτικής που να συνάδει με το σύνολο κοινωνικό συμφέρον, η χειραγώγηση των θεσμών με κομματικούς εγκαθέτους και τερψίμβροτους της εξουσίας, η διαπλοκή, η διαφθορά, η πελατειακή συγκρότηση του πολιτικού προσωπικού και η διαπλοκή του με ποικιλώνυμες ομάδες συμφερόντων που τις περιενδύουν με το προσωνύμιο της “κοινωνίας των πολιτών” χρεώνονται στο σύνολο της κοινωνίας.
“Σιγά καλέ μου σιγά, μην κάψουμε την άμαξα”
el-el
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΣΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΔΕ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΚΡΑΤΗ.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ.ΚΟΝΔΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΟΝΕΞΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΣΑΦΗ ΤΡΟΠΟ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ,ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΔΙΧΑΣΜΟ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ,ΟΠΟΥ Η ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΜΑΛΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΚΑΠΟΙΟΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ.
ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ .
ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.
Ἀπὸ παραγωγὴ Ἑλληνικοῦ (λέμε τώρα) λόγου (ξαναλέμε τώρα) ἄλλο τίποτε. Μέτρησα μία πρόταση μὲ 153 λέξεις (καὶ 1040 χαρακτῆρες) ! Τίποτε γιὰ παραγωγὴ Ἑλληνικοῦ ἔργου δὲν βλέπω. Προφανῶς περιμένουμε ἀπὸ τὴν μὴ κρατικὴ διανόηση νὰ τὸ παραγάγει. Νὰ ἑπισημάνω μόνον τὰ χιλιοτριμμένα (απὸ κασσέττες τῆς καθοδήγησης τῆς αὐταποκαλουμένης ἀριστερᾶς στὴν Ἐλλάδα) δριμέα παράπονα κατὰ τῆς ἐγχωρίου «ἀστικῆς τάξης» ποὺ δὲν παρήγαγε ἀρκετὸ πλεόνασμα, ὥστε νὰ τὸ δημεύσει ἡ μὴ-κρατικὴ διανόηση καὶ νὰ τὸ μοιράσει στὸν «λαό». Τί, δηλαδή, ἀκριβῶς μποροῦσε νὰ κάνει ἡ «ἀστικὴ τάξη», τῆς ὁποίας ὁ πολύς λαὸς μισοῦσε καὶ φθονοῦσε τὴν ὅποια, συνήθως μόνον στὴν φαντασία του, προκοπὴ καὶ ὑπεροχή, ἀπὸ τὴν στιγμὴ πού ὁ λαὸς ψήφιζε μὲ τὰ δυό του χέρια τοὺς ἑκασταχοῦ τοπικοὺς καὶ κληρονομικοὺς προὔχοντες ; Πόσο ἀκόμα θὰ εἴμαστε κολλημμένοι στὶς μπαροῦφες πού περνοῦσαν γιὰ ἱστορικὴ κριτικὴ στὰ πρῶτα μεταπολιτευτικὰ χρόνια στὰ γυμνάσια καὶ στὰ λύκεια ; Καί, ὅποτε ἡ πραγματικότητα δὲν μᾶς κάνει τὸ χατῆρι, νὰ μᾶς πάει χωρὶς τριβὲς ἀπὸ τὴν φεουδαρχία στὴν ἀστικὴ δημοκρατία καὶ στὸ σοσιαλισμό-κομμουνισμό, μᾶς φταίει ἡ πραγματικότητα. Προφανῶς θὰ μείνουμε κολλημμένοι γιὰ ὅσον καιρὸ δὲν προθυμούμεθα νὰ διαβάσουμε κάτι περισσότερο. Τελικῶς ἡ διανοητικὴ ὀκνηρία δὲν εἶναι ἕνα σύμπτωμα τῆς καταρρεύσεως, ἀλλὰ αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴν ἡ αἰτία της.
Συμφωνώ με τον Παναγιώτη Κοκκαλίδη. Ακριβέστερα για την Ελληνική πραγματικότητα θα ταίριαζε, μπροστά από το αστική να βάλουμε τη λέξη “νόθα” – νόθα αστική τάξη στην Ελλάδα – και μετά το αστική να βάλουμε την ίδια λέξη για τη δημοκρατία παντού στη Δύση – αστική νόθα δημοκρατία.
Όσο για τον ρόλο των αστικών τζακιών στην Ελλάδα, ο σοφολογιώτατος όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να αποκρύψει, τις συνέπειες τις διακρίνουμε σήμερα σε όλο τους το μεγαλείο. Το μόνο που καταφέρνει με τις ειρωνικές κενολογίες του είναι να αποκαλύπτει είτε την διατεταγμένη στρέβλωση, είτε την πομπώδη άγνοια. Για το πρώτο δεν γίνεται τίποτα, για το δεύτερο θα μπορούσε τουλάχιστον να διαβάσει κάτι σχετικό. Αλλά που να βρεθεί χρόνος όταν ξημεροβραδυάζεσαι γράφοντας σχόλια επί παντός επιστητού στο “Αντίβαρο” και καταμετράς λέξεις και χαρακτήρες προτάσεων των άλλων, τους οποίους από πάνω εγκαλείς να παρουσιάσουν έργο!
“Δεν ρωτήσαμε την αλεπού που να κλείσουμε τσι κότες”
Kύριε Γεωργανά πότε επιτέλους θα αφήσετε τα προσχήματα χάριν της ουσίας. Καταλάβετε επιτέλους ότι ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ AN KAΠΟΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΧΑΖΟΣ “ΚΑΝΟΝΑΣ” ΠΟΥ ΕΠΙΝΟΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΚΦΕΥΓΟΥΝ. Σημασία έχει τα γραπτά να γράφονται σε σωστά Ελληνικά και να είναι πλήρη νοήματος. Η δικαιολογία σας ότι για τον κύριο Κοκκαλίδη υπάρχουν πληθώρα βοηθημάτων είναι επιεικώς ΓΕΛΟΙΑ και αποδεικνύει ότι δεν σας ενδιαφέρει η συζήτηση αλλά τα λόγια σας πηγάζουν από την ανάγκη να ακούγεται μόνο η δική σας άποψη. Από έναν μνημονιακό, ΔΕΝ περίμενα κάτι καλύτερο. Κρίμα στο Αντίβαρο που δεν επεμβαίνει να σας κόψει λίγο τον αέρα.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΟΚΚΑΛΙΔΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΚΥΡΙΕ ΓΕΩΡΓΑΝΑ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΚΟΥΘΩ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΝΕΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΡΓΟΣ, ΑΕΡΓΟΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ Ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΓΙΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ, ΑΛΛΩΣΤΕ ΜΕ ΚΑΛΥΨΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ. ΚΥΡΙΕ ΣΤΑΛΙΔΗ, ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΕΩΡΓΑΝΑ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;