Οι συζητήσεις για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι οι κίνδυνοι που διατρέχει η Ελλάδα δεν έχουν κατανοηθεί επαρκώς. Το νεοελληνικό κράτος και η κοινωνία του βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Πρωτίστως και εξ αντικειμένου ισχύουν τα εξής:
- Οι δεσμεύσεις των τριών διαδοχικών μνημονίων όπως αποκορυφώθηκαν στο 3ο μνημόνιο δεν είναι εφικτό να εφαρμοστούν. Είναι πολιτικοοικονομικά ανέφικτο. Είναι ένα πράγμα οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις οι οποίες έπρεπε να είχαν γίνει από πολύ καιρό -πριν την ένταξη στην ΟΝΕ ή τουλάχιστον μετά – και άλλο ένα οικονομικά και κοινωνικά μη εφαρμόσιμο σχέδιο που μας επιβάλλουν δεσποτικά τα ηγεμονικά κράτη της Ευρώπης εν μέσω δικών τους αντιθέσεων και αντιφάσεων, αποκρουστικό έργο στο συμπράττει μιας κυριολεκτικά θηριώδης τεχνόσφαιρα.
- Επειδή τα μνημόνια είναι ανέφικτα, ακριβώς, το ζήτημα δεν είναι η εκπλήρωση των αξιώσεων του θηριώδους συστήματος ηγεμονικών κρατών της ΕΕ, κερδοσκόπων, τοκογλύφων και μελών της τεχνόσφαιρας, αλλά οι μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν την Ελληνική οικονομία, το θεσμικό μας σύστημα και την πολιτικοοικονομική μας οργάνωση ανταγωνιστική.
- Η εφαρμογή του μνημονίου με τα πράγματα ως έχουν προγραμματικά σημαίνει πολιτικοοικονομική καταστολή της Ελλάδας. Η Ελληνική οικονομία, επιπλέον, θα καθίσταται ολοένα και λιγότερο ανταγωνιστική. Όλα θα οδηγούν στην συρρίκνωση και στην εκμηδένιση.
Η Ευρώπη βρίσκεται εδώ και καιρό σε μετάβαση. Κανείς δεν ξέρει πως θα είναι μελλοντικά το ευρώ, εάν θα υπάρχει ευρώ και πως θα είναι η ίδια η ΕΕ. Βλ. μεταξύ άλλων, ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-14 ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΊΑ ΤΗΣ ΕΕ http://me/p3OlPy-Q7και Οι στρατηγικές σεισμικές πλάκες στα θεμέλια της ΕΕ, η Βρετανία και η παράκρουση της «κοινής» δημοσιονομικής πολιτικής http://www.ifestosedu.gr/111SEUstrategicIssues.htm. Η Ελλάδα, κατά συνέπεια, θα πρέπει επιτέλους να συγκροτήσει μια εθνική στρατηγική της οποίας υπό τις περιστάσεις το σκέλος της ευρωπαϊκής στρατηγικής θα είναι σημαίνων.- Η πολιτικοοικονομική καταστολή της Ελλάδας θα την ακυρώσει στο ευρωπαϊκό πεδίο προκαλώντας αδυναμία έγερσης αξιώσεων και εκπλήρωσης των εθνικών σκοπών σε μια περιφέρεια που βρίσκεται σε μετάβαση και που επηρεάζει δραστικά την θέση και τον ρόλο της Ελλάδας στην διεθνή πολιτική. Αντί ενεργός δρών η Ελλάδα καταδικάζεται σε παθητικό αποδέκτη των σχεδίων τρίτων. Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο όπου η κατάργηση της ΚΔ ενδέχεται να είναι μια καταστροφή μεγαλύτερη της Μικρασιατικής.
- Εν μέσω εξελίξεων στην Ευρώπη και στην ευρύτερη περιφέρειά μας έγερση αξιώσεων για βελτίωση για παράδειγμα των δεσμεύσεων που εκβιαστικά αποδεχτήκαμε, εάν η Ελλάδα είναι πεσμένη κατάκοιτη και πειθήνιο όργανο της θηριώδους τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών, στην καλύτερη περίπτωση θα μας λένε: Σκασμός τα είπαμε πριν τις εκλογές και το μνημόνιο επικυρώθηκε από τους Έλληνες ψηφοφόρους Το ότι αυτό δεν ισχύει, για ένα εκατομμύριο λόγους –και κυρίως οι εκλογές όπως έγιναν με σχεδόν τους μισούς ψηφοφόρους να απέχουν, με αυτά που ακούστηκαν και με τα εκβιαστικά διλήμματα να κηρύττονται από όλους αποτελούσαν παρωδία δημοκρατίας και όχι ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της κοινωνικής βούλησης– δεν έχει πρακτική σημασία. Αυτό το γεγονός καταμαρτυρεί, βέβαια, και την κατάρρευση ακόμη και προσχημάτων δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, το έλλειμμα θεσπίσεως των διανεμητικών λειτουργιών της ισχύος και ιδιαίτερα στο χρηματοοικονομικό πεδίο. Τα ιδεαλιστικά προσωπεία έπεσαν στην ΕΕ και όποιος δεν το συνεκτιμά επαρκώς αυτοκτονεί. Στην ΕΕ και όσο θα υπάρχει όπως και σε κάθε άλλο διεθνές πεδίο ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας. Εδώ μιλάμε, ακριβώς, για διαχείριση μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η Ελλάδα θα πρέπει να εξετάσει και επανεξετάσει πολλά πράγματα όσον αφορά τα επίπεδα αυτάρκειά της, τον τρόπο συμμετοχής στους διεθνείς και περιφερειακούς θεσμούς, την βελτίωση των εμπορικών σχέσεων με όλα τα κράτη και ασφαλώς την σε μέγιστο βαθμό αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών της πόρων.
- Όσον αφορά το ζήτημα της δημοκρατίας που θίξαμε μόλις, στις τηλεοπτικές συζητήσεις μετά τις εκλογές που κατ’ εξαίρεση
υποχρεωτικάπαρακολουθήσαμε αναμένοντας τα αποτελέσματα είχαμε και δείγματα επικίνδυνου αυταρχισμού.Με θράσος χιλίων πιθήκων νεαροί νεοφώτιστοι εμφανέστατα πολιτικάντηδες του χείριστου είδους, αλλά και παλαιοκομματικοί των οποίων η ολική επαναφορά προκαλεί την αισθητική, εκτελούσαν επιθέσεις κατά οποιουδήποτε τολμούσε να ασκήσει κριτική για τον τρόπο που έγιναν εκλογές, για τα εκβιαστικά διλήμματα και για εκείνα τα μέλη του κομματικού προσωπικού τα οποία κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα μονολογούσαν μονότονα και ανταγωνίζονταν αλλήλους μέσα σε κενό επιχειρημάτων. Στην καλύτερη περίπτωση με σοφιστικές υπεκφυγές και με φευγάτες αερολογίες για το ποιος θα εφαρμόσει «καλύτερα» τον ομολογημένο εκβιασμό των «συνεταίρων».
- Πουλούσαν «προστασία», παλαιοί και νεοφώτιστοι σε εκείνους τους έντρομους ψηφοφόρους που με δέος και μη έχοντας πολλές επιλογές υπερψήφισαν τα δύο κόμματα. Ούτε λέξη για την αποχή που κόντεψε να αριθμεί τους μισούς ψηφοφόρους.
- Κοντολογίς, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κάποιοι εξ αντικειμένου πραιτοριανοί –είτε το θέλουν είτε όχι είτε το κατανοούν είτε όχι πραιτοριανοί θα είναι όσοι θα προσπαθήσουν να γίνουν «μνημονιακότεροι» του μνημονίου– που αδίστακτα θα εφαρμόσουν τις αποφάσεις των ξένων πάνω στην Ελληνική κοινωνία, να καταχραστούν την εξουσία τους, να συμμαχήσουν ξανά με τους βαρόνους της παραπληροφόρησης και να μας οδηγήσουν έτσι σε μια εξεζητημένη δεσποτεία.
- Για να δώσω ένα μόνο παράδειγμα, μέτρα όπως η εκποίηση των κατοικιών ακόμη και της πρώτης κατοικίας και των υποστατικών των εταιρειών από τις τράπεζες –που καθίστανται ολοένα απαιτητικές ως και να μην γνωρίζουν τι συνέβη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια– δεν αφορά τους κλεπταποδόχους που εξήγαγαν δεκάδες δισεκατομμύρια (ή και τις ευθύνες των ίδιων των τραπεζών, μια συζήτηση που ακόμη δεν άνοιξε) αλλά εκατομμύρια τίμιους πολίτες που απόκτησαν ότι έχουν με κόπο και μόχθο και συχνά κατά την διάρκεια
πολλών γενεών.
- Η πολιτική κατάσταση όπως διαμορφώνεται δημιουργεί τον κίνδυνο προγραμματικής ακύρωσης κάθε διαπραγματευτικής στρατηγικής. Αυτό μπορούμε να το πούμε και διαφορετικά. Ενώ η προετοιμασία μας για διαπραγματεύσεις έπρεπε ήδη μετά το 2010 να είναι εξεζητημένη και πολυσχιδής [Η διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας ως κράτος-μέλος της ΕΕ: Προϋπόθεση η ειρηνική πολιτική επανάσταση http://me/p3OlPy-O1] αυτή τη φορά που χρειάζεται μια απείρως μεγαλύτερη προσπάθεια απουσιάζουν οι προϋποθέσεις.
- Προϋποθέσεις μιας αξιόπιστης διαπραγματευτικής στρατηγικής σημαίνει αξιοποίηση του κράτους στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Η θεσμική και πολιτική οργάνωση που απαιτείται δεν επιτεύχθηκε τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν άλλαξε κατιτί τους 8 τελευταίους μήνες και δεν φαίνεται να κινείται κάτι στο μέτωπο του κράτους και των προσώπων που θα κατέχουν την εξουσία.
- Τέλος αλλά όχι το τελευταίο, στην μεγαλύτερη παράταξη του κυβερνητικού σχηματισμούπαρεισφρέει σε ιδιαίτερα μεγάλους αριθμούς η αυτοκαταστροφική μεταμοντέρνα εθνομηδενιστική αντίληψη του κόσμου και της Ελλάδας. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που απαιτείται να ισχύει σε κάθε βιώσιμο εθνοκράτος. Δηλαδή:
- Ανένδοτη προσκόλληση στη εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων
- Ανεπιφύλακτη προσκόλληση στις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας εκ των οποίων αξονικής κοσμοθεωρητικής σημασίας είναι η Πολιτική ελευθερία και η Εθνική Ανεξαρτησία.
- Δεν έχουμε «λαό» που εξεγέρθηκε το 1821 αλλά έθνος που επαναστάτησε αξιώνοντας ελευθερία.
- Δεν έχουμε εταιρική κοινωνία (συνονθύλευμα-ακταρμά ανθρώπων) αλλά πρόσωπα-πολίτες εμποτισμένοι με τις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας.
- Άγρυπνη συνείδηση του γεγονότος ότι στο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος και η άγνοια των αιτιών πολέμου ασυγχώρητη και καταστροφική.
- Διαύγεια πνεύματος και συνείδηση του γεγονότος ότι τα ιδεολογικά δόγματα του μοντερνισμού (φιλελευθερισμός, κομμουνισμός, ναζισμός) είναι εκτρώματα της μετά-Μεσαιωνικής κατάστασης [TΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ [Με απόσπασμα 10 σελίδων από το «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΊΑ ΤΩΝ ΕΘΝΏΝ[http://wp.me/p3OlPy-No] και ότι η Δημοκρατία δεν έχει δόγματα.
- Η δημοκρατία είναι ένα άθλημα του κατ’ αλήθειαν βίου σύμφωνα με τις ανθρωπολογικές προϋποθέσεις κάθε κοινωνίας (και όχι σύμφωνα με τις επιταγές των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων όπως τα μνημόνια επιτάσσουν και διατάσσουν). Όσο περισσότερο ο πολίτης είναι εντολέας της εντολοδόχου εξουσίας τόσο περισσότερη δημοκρατία έχουμε και το αντίστροφο. Ως προς τούτο, έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι απαιτείται πολιτειακή αλλαγή στο πλαίσιο μιας μη εμφύλιας πολιτικής επανάστασης.
- Υπό τις περιστάσεις είτε θα προκύψει με πρωτοβουλία των πολιτειακών παραγόντων μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 είτε η κοινωνία μη αντέχοντας εάν και όταν θα καταστέλλεται μνημονιακά θα αξιώσει ριζικές αλλαγές ανένδοτα και με πείσμα που θα επιβάλλουν οι περιστάσεις.
Με δεδομένο το γεγονός ότι μέσα στην κύρια παράταξη της συγκυβέρνησης όπως γράφτηκε μόλις παρεισφρέει το 
μεταμοντέρνο εθνομηδενιστικό κίνημα, επανερχόμαστε στις θέσεις και παρεμβάσεις μας του περασμένου Δεκεμβρίου που εκπληρώθηκαν την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2015 και που καθίστανται ξανά επίκαιρες: Το υπουργείο άμυνας και το υπουργείο εξωτερικών θα πρέπει να βρίσκεται σε στιβαρά χέρια εμποτισμένα στην φιλοπατρία. Αυτό γιατί η Ελλάδα εδώ και καιρό κάθεται πάνω στις κινούμενες στρατηγικές πλάκες της ευρύτερης περιφέρειάς μας. Αντί ενεργού στρατηγικού παίχτη υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει παθητικός ασθενής πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων. Πρόκειται για ένα μεγάλο ζήτημα που δεν είναι του παρόντος [για σχετικές αναλύσεις βλ. «Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων για τον έλεγχο της κατανομής ισχύος πλανητικά και περιφερειακά: Οι… http://wp.me/p3OlPy-L5 και «Στρατηγικές αντιπαραθέσεις στο γεωπολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας και οι προσανατολισμοί μιας αξιόπιστης εθνικής… http://wp.me/p3OlPy-rW].
Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι ως προς δύο τουλάχιστον ζητήματα:
- ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΒΑΡΩΝ στο επίπεδο των χρεών που διογκώθηκαν μετά το 2010 ούτως ώστε να καταστεί εφικτή η λελογισμένη επιστροφή στην ανάπτυξη.
- ΤΗΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ούτως ώστε να καταστεί ανταγωνιστικό συνάμα και να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας [οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες και όπως «κάποιοι» υπογράμμιζαν έπρεπε να είχαν γίνει πριν την πρόωρη, άκαιρη και άσκοπη ένταξη στην ΟΝΕ – ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://me/p3OlPy-CS – Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η ένταξη στην ΟΝΕ είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικοοικονομικά εγκλήματα στην ιστορία του νεοελληνικού κ
ράτους. Όπως προφητικά γράφτηκε πριν την ένταξη: Όπως γινόταν «θα μετατραπεί σε φυλακή χωρίς απόδραση»].
Εάν η ελάφρυνση του χρέους και οι μεταρρυθμίσεις δεν επιτευχθούν και εάν η νέα εξουσία περιοριστεί στην εκτέλεση των αποφάσεων ξένων που οδηγούν στην καταστολή και εκμηδένιση των Ελλήνων, επί τάπητος τίθεται πλέον η οικοδόμηση αντιστάσεων για μια αναπόφευκτη ριζοσπαστική πολιτειακή αλλαγή η οποία, επαναλαμβάνουμε, απαιτείται να είναι μη εμφύλια και ειρηνική. Εύκολη διέξοδος δεν υπάρχει αλλά η αποδοχή της καταστολής της δημοκρατίας, της οικονομίας και της κοινωνίας θα είναι το χείριστο ενδεχόμενο.
Η φοβική προσκόλληση όσων δεν ψήφισαν (περίπου οι μισοί) συμβατικά, θα ήταν λάθος να εκλαμβάνεται ως λευκό χαρτί για την εξόντωση των μελών της νεοελληνικής κοινωνίας.
Όπως κάθε κοινωνία η νεοελληνική διαθέτει ένστικτο επιβίωσης και εάν περαστούν οι κόκκινες γραμμές δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί.
Τέλος, παραθέτω τίτλο και σύνδεσμο πρόσφατης ανάρτησης όπου εξηγώ με συντομία γιατί κρίνεται σκόπιμο να γίνονται παρεμβάσεις όπως η παρούσα: Π. Ήφαιστος, ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ: Η ΔΙΝΗ ΘΕΣΕΩΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ. http://wp.me/p3OlPy-17W
Παραρτήματα σχηματικών απεικονίσεων
Σημείωση: Πιο πάνω υπαινιχθήκαμε ότι μια ανασύνταξη της Ελλάδας προϋποθέτει καθαρή θέαση του διεθνούς και ευρωπαϊκού πεδίου και εγκατάλειψη των μοντερνιστικών ιδεολογημάτων, των θεωρημάτων και εθνομηδενιστικών ασυναρτησιών. Ο κόσμος συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ είναι εθνοκρατοκεντρικός και η μη συνεκτίμηση των προϋποθέσεων συνεπάγεται ζημιές συχνά φρικτές και θανατηφόρες
Το πολυσχιδές και πολλών αλληλένδετων επιπέδων διαπραγματευτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί η ελληνική στρατηγική στην Ευρώπη και ευρύτερα
Δέκα αρχές (Kenneth Waltz) που προσδιορίζουν τα πεδία δράσεως στο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές (και ευρωπαϊκό) σύστημα
Η ιεραρχία των εθνικών συμφερόντων
Η διεθνής πολιτική ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένα άθλημα διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας.
Μη συνεκτίμηση των αιτιών πολέμου σημαίνει μια διπλωματία που εθελούσια εισέρχεται και περπατά μέσα σε ναρκοπέδιο χωρίς μάλιστα προφυλάξεις
Ο παρωχημένος χαρακτήρας των ιδεολογικών δογμάτων, των εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων και όλων των συνοδευτικών θεωρημάτων
