“Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας” Αρθρογράφος Κ. Boetig από το Focus on line

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ FOCUS ON LINE (μετάφραση από τη
δημοσιογράφο Παναγιώτα Γιαννοπούλου της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου

(Αυτός είναι ο τίτλος του κειμένου)

“Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας” Αρθρογράφος Κ. Boetig από το Focus on line.
* Η μετάφραση από τα γερμανικά του άρθρου, έχει ως εξής:

“Η Ε.Ε. ζητάει από την Ελλάδα όχι μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική
αλλά απαιτεί και αλλαγή της νοοτροπίας. Οι ρίζες όμως της
διαφορετικότητας είναι βαθιές και δεν θα αλλάξει τίποτα πέραν μιας
αισθητικής εξωτερικής επέμβασης. Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;

Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν προβλήματα προσαρμoγής. Έχουν κατακλείσει τον
κόσμο ψήνοντας και τηγανίζοντας γύρω τους, και παίζοντας σε ρόλο
κομπάρσου σε κάποια μικρά εργάκια. Σε αυτόν τον συμπαθητικό μικρό λαό
που φαίνεται να χορεύει συνεχώς τον Ζορμπά και να γλεντάει, δεν
εκπλήσσεται ο γνωστής των πραγμάτων καθόλου με όσα γίνονται.

Πώς και να εκπλήσσεται εξάλλου με έναν λαό που ανακατεύει ρετσίνι με
κρασί, τυλίγει ρύζι με χορταρικά σε αμπελόφυλλα, παίρνει το ευρωπαϊκό
κύπελλο σχεδόν χωρίς κανένα γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η
ύλη αποτελείται από άτομα και η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο;

Οι Έλληνες ένιωθαν πάντα σαν τους γονείς του πολιτισμού και δεν
δίσταζαν όμως να περνούν με τα λεφτά των παιδιών τους. Σήμερα αυτό το
κράτος μπαίνει στο γηροκομείο και δέχεται κηδεμόνα να το επιβλέπει.

Αλλά φυσικά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον Έλληνα πολίτη. Αυτός πότε
δεν περίμενε κάτι από τον υπουργό του, πέρα από την ανταλλαγή της ψήφου
του με την άδεια να κτίσει το αυθαίρετο του.

Δεν βαριέσαι σου λέει το ελληνικό κράτος θα επιβιώσει και χωρίς δική
του κυβέρνηση. Εξάλλου γιατί να αλλάξει κάποιος όταν είναι τόσο τέλειος
όσο ο Έλληνας.;

Γλώσσα και γραφή

Οι Έλληνες είναι μοναδικοί! Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να
ξεφορτωθούν επιτέλους την 2500 χρονών παλαιά γραφή ούτε που το
σκέφτηκαν πότε. Εξάλλου το ελληνικό αλφάβητο ήταν υπεύθυνο για τη
δημιουργία της λατινικής και κυριλλικής γραφής. Στο πέρασμα των χρόνων
δεν άλλαξε ιδιαίτερα πάρα μόνο στην έννοια των λέξεων. Φυσικά στα
σχολεία είναι κύριο μάθημα και διδάσκεται από την πρώτη Γυμνασίου.
Είναι σαν να μαθαίναμε εμείς τα αρχαία γερμανικά η τα γοτθικά.

Έχουν φροντίσει όμως να διευκολύνουν τους ξένους τουρίστες τους με
πινακίδες που αναγράφουν τις τοποθεσίες με λατινικά γράμματα, αν και σε
μια απόσταση μερικών μέτρων θα δεις την ίδια ονομασία με τρεις
διαφορετικούς τρόπους γραμμένη. Agia, Aghia, Αyia.

Οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβιάζουν. Στα μικρά όσο και στα μεγάλα.

Εγωισμός και αίσθηση του “εμείς”. Ο ένας εναντίον του αλλού, αλλά όλοι μαζί εναντίον του εχθρού.

Ο καθένας προσπαθεί στους δρόμους είτε με αυτοκίνητο είναι είτε με μηχανάκι, να κόψει την προτεραιότητα του αλλού.

“Ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί ενάντια στον πεζό φυσικά”, είναι ο σκοπός.

Για να δοθεί μια λύση μπαίνει στη μέση ο τροχονόμος να ρυθμίσει την
κίνηση. Και ξάφνου όλοι οι οδηγοί μαζί συμφωνούν και συνεργάζονται σε
έναν εκκωφαντικό θόρυβο κορναρίσματος που τελικά οδηγεί τον τροχονόμο
στη φυγή.

Με ελεύθερο το πεδίο λοιπόν πάλι οι οδηγοί επιδίδονται στο εγωιστικό τους έργο.

Μεταξύ τους βασικά οι Έλληνες μισούνται.

Δεν είναι τυχαίο που στον ελληνικό εμφύλιο του 1944-1949 σκοτώθηκαν περισσότεροι Έλληνες απ’ ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Τον εισβολέα όμως τον αντιμετωπίζουν όλοι μαζί. Είτε Αριστεροί είναι είτε Δεξιοί.

Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να αποσπάσεις από Έλληνα είναι το “είσαι δικός μας”.

Με την πλάτη γυρισμένη.

Υπάρχουν άνθρωποι και Έλληνες.

Μέχρι και πριν 30 χρόνια οι Έλληνες μετρούσαν έξι ηπείρους. Τις γνωστές
πέντε που ξέρουμε όλοι και την …Ελλάδα. Για μερικούς μάλιστα υπήρχαν
και τεσσάρων ειδών ζωντανά πλάσματα. Τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και
οι Έλληνες.

Την ΕΟΚ την περνούσαν κάποιοι για συνεργασία του διαόλου με τον Πάπα
που σκοπό είχαν να καταδυναστεύσουν και να μυήσουν τους χριστιανούς
ορθόδοξους σε ρωμαϊκές αιρέσεις.

Έτσι μάλιστα δεν υποδουλώθηκαν ούτε στους Τούρκους. Η “Ισταμπουλ”
ονομάζεται ακόμη επισήμως Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία
της βυζαντινής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και
μοναστήρια.

Ακριβώς και πάντα δίπλα της έχει τη γαλανόλευκη ελληνική, του μόλις κατά το 1829 απελευθερωμένου ελληνικού κράτους.

Ωστόσο οι Έλληνες ως χριστιανοί δίνουν ονόματα αρχαιοελληνικά στα
παιδιά τους χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι έρχεται σε αντίθεση η μεγαλοπρέπεια
της ελληνικής αρχαιότητας με τη σημερινή τους εικόνα.

Η παρέα μετράει. Όμως είναι παρέα της μιας στιγμής

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι πολύ της παρέας. Δεν τους αρέσει να τρώνε
μόνοι τους ή δυο -δυο. Θέλουν μεγάλες παρέες και ο ένας φέρνει και τον
άλλο μαζί του.

Οπότε βλέπεις συχνά μεγάλες παρέες στα τραπέζια τους. Η πίστα στο χορό
μονοπωλείται και θεωρούν αγένεια να μπεις μαζί τους στο συρτάκι ή στο
χασάπικο.

Και το πουρμπουάρ στην ορχήστρα πάει για την ατομική του ευχαρίστηση σε δική του παραγγελία.

Τρώνε διαφορετικά, και τσακώνονται ψεύτικα για το λογαριασμό. Οι
Έλληνες παραγγέλνουν όλοι μαζί στο τραπέζι και όχι ο καθένας το πιάτο
του. Το κρασί ρέει άφθονο στα ποτήρια και πάντα πρέπει να φροντίζουν να
υπάρχει ανεφοδιασμός.

Δεν αδειάζει κάνεις το πιάτο του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως το φαγητό έπεσε λίγο και ίσως δεν θα χόρτασαν όλοι.

Όταν έρχεται ο λογαριασμός όλοι προθυμοποιούνται δήθεν να πληρώσουν ενώ
ξέρουν πολύ καλά ποιανού η σειρά είναι. Όσο για το πουρμπουάρ, τους
είναι πιο βολικό να αφήνουν τα ψιλά στο τραπέζι, αντί να
στρογγυλοποιήσουν το ποσό λεκτικά στο σερβιτόρο.

Ο Θεός βοηθός: Καινούργιοι άγιοι για καινούρια προβλήματα

Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί κανείς να φανταστεί.

Έχουν ρόλο υπουργού και γενικού γραμματέα του Θεού και κρέμονται εκτός
από τις εκκλησίες και στις ταβέρνες στα σπίτια, στα σούπερ μάρκετ δίπλα
στο ταμείο.

Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται σε αυτούς και μάλιστα κατευθείαν
στους ειδικούς. Στον Άγιο Νικόλαο (οι ναυτικοί) ή στην Άγια Παρασκευή
(όσοι έχουν προβλήματα οράσεως). Όταν βέβαια εμφανιστεί καμιά καινούρια
ασθένεια, τότε βαφτίζουμε κάποιον καινούριο Άγιο όπως το 1959 τον Άγιο
Ραφαήλ για τους καρκινοπαθείς.

Μόνο που για τους πολιτικούς τους δεν βρέθηκε ακόμη κανένας.

Χωρίς χρόνο και χώρο

Οι Έλληνες ζουν μέσα σε ανοιχτό όριο του αιωνίου χρόνου. Ο χρόνος δεν
έχει αρχή και δεν έχει τέλος… Το “τώρα” σπάνια το συναντάς και η λέξη
“αύριο” είναι πολύ συχνή. Όμως τα λεωφορεία και τα τρένα πρέπει να
κρατήσουν ένα ωράριο και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.

Όσο για τους δρόμους που έχουν ονομασίες, αυτές τις γνωρίζει μόνο ο
ταχυδρόμος γιατί σχεδόν πότε δεν βλέπεις τις πινακίδες στη θέση τους.

Μια προφορική κοινωνία

Ο Έλληνας πολύ εύκολα θα ρωτήσει να μάθει το δρόμο παρά θα
χρησιμοποιήσει το χάρτη. Δεν ξέρει ούτε να τον διαβάζει και έτσι γέλασε
πολύς κόσμος όταν ένας νταλικέρης ερχόμενος από τη Βενετία έκανε τον
κύκλο της Ελβετίας για να φτάσει στη Νυρεμβέργη. Είχε σημειώσει στο
χάρτη που αγόρασε για πρώτη φορά στη ζωή του τη διαδρομή που του
φάνταζε πιο ωραία.

Συνάδελφοι του εξήγησαν ότι θα ερχόταν πολύ πιο σύντομα μέσα από τη
σήραγγα του Brenner. Πέταξε το χάρτη του και από δω και στο εξής λέει
θα ρωτάει.

Με τα τυπωμένα γράμματα φαίνεται δεν τα πηγαίνουν γενικώς καλά οι
Έλληνες. Έτσι και τα ωράρια των μουσείων στις ηλεκτρονικές σελίδες του
υπουργείου Πολιτισμού ποτέ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Πνεύμα δημιουργικό: I have inspiration

Πολλοί Έλληνες είναι πνεύματα δημιουργικά και αυτό όχι μόνο στο να παραποιούν στατιστικά στοιχεία.

Έτσι και ο Κρητικός Γιώργος Πετράκης που έχει το δικό του μουσείο που
μας ξεναγεί από την εποχή των πρώτων ανθρώπων έως την εφεύρεση του
τροχού έως και την προσγείωση στη σελήνη.

Το ίδιο και ο Κώστας Κοτσανάς από το Κατάκολο που λειτουργεί έκθεση με
τίτλο την τεχνολογία από το πρώτο ρομπότ έως και το ξυπνητήρι.

Όσο για τη ζωγράφο στα νότια της Κρήτης, που διατηρεί και πλυντήριο
ρούχων, αυτή έχει την έκθεσή της ανάμεσα στα πλυντήρια και συχνά μια
ταμπελίτσα στην πόρτα που γράφει: ”I have inspiration. Come back
tomorrow”

Οι Έλληνες στις διακοπές τους

Οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν διακοπές με παρέες και στην πατρίδα τους. Το καλοκαίρι στη θάλασσα και το χειμώνα στα βουνά.

Όπως επίσης και στα αρκετά χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν.

Τα καταλύματα τους κάθε άλλο πάρα ταπεινά χαρακτηρίζονται και έχουν συνήθως το τζάκι τους και το τζακούζι τους.

Οι παραγγελίες στο φαγητό γίνονται προφορικά και τα γκαρσόνια γνωρίζουν
πολύ καλά πως εδώ έχουν να κάνουν με ντόπιους και όχι με τουρίστες.

Βλέπετε οι Ελληνίδες μαμάδες μπορούν να κρίνουν το καλό φαγητό.

Πολλά από αυτά τα καταλύματα φτιάχτηκαν με χορηγήσεις της Ε.Ε. και
έχουν πάρει τέτοια μορφή ώστε αργότερα να μπορούν να τροποποιηθούν σε
κατοικίες για τα παιδιά τους”.

Αυτό ήταν εν ολίγοις το κατεβατό που δεχτήκαμε από τη Γερμανία.

Δεν ξέρω τις αντιδράσεις των εκεί Ελλήνων και την αντιμετώπισή τους
αυτό το διάστημα. Οι παραπάνω απόψεις δεν αντιπροσωπεύουν σίγουρα τον
μέσο Γερμανό. Και είναι φυσικό όπως όλος ο κόσμος και αυτοί να
παρακινούνται και να επηρεάζονται από τα ΜΜΕ.

Ας μην ξεχνάμε πως οι προσβολές αυτές στοχεύουν και σε έναν σεβαστό αριθμό Γερμανών πολιτικών με ελληνική καταγωγή.

Το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό κατά τη γνώμη μου.

Στα παραπάνω λόγια υπάρχουν πολλές αλήθειες, αρκετές υπερβολές και
πολλά ψέματα. Όμως δεν έχει κατά τη γνώμη μου κανείς το δικαίωμα να
κατακρίνει έναν λαό για την πολιτιστική του κληρονομιά, τη γλώσσα του
και τη θρησκεία του.

Να διασύρει τα ήθη και έθιμα και τον πράο χαρακτήρα ενός λαού.

Όλα επιτρέπονται πια στα ΜΜΕ αλλά όπως είπαν οι ένδοξοι πρόγονοι μας: “Παν Μέτρον άριστον”.

p.gianopoulos@yahoo.gr

http://www.focus.de/reisen/reisefuehrer/griechenland/tid-17311/kulturschock-griechenland-kann-man-die-griechen-verstehen_aid_481961.html

.