Γράφει ο Δημήτρης Βερδελής.
Ο πατριωτισμός, είπε ο Σάμιουελ Τζόνσον, είναι το καταφύγιο των απατεώνων έχοντας προφανώς στο πίσω μέρος του μυαλού του διαφόρους πολιτικούς καπηλευτές του αγνού αυτού αισθήματος που είναι θεμελιωμένο σε όλους τους εχέφρονες ανθρώπους.
Είναι πράγματι αληθές ότι όσοι επιθυμούν να δικαιολογήσουν τις εσφαλμένες πολιτικές τους αποφάσεις επικαλούνται τον πατριωτισμό και την αγάπη τους για το έθνος. Και όμως δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν πατριωτικές και ρεαλιστικές λύσεις, λύσεις που δεν θα διασπούν τους συνεκτικούς δεσμούς της κοινωνίας, λύσεις παρμένες από την κοινοτική μας παράδοσή, λύσεις που να απελευθερώνουν το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα.
Σε έναν πολύ-διασπασμένο κόσμο τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά οι πολιτικοί μας σκέφτονται με όρους 20ού αιώνα ενώ είμαστε στον 21ο. Η ρήση τον Κων/νου Καραμανλή ανήκουμε εις την Δύσιν ειπώθηκε κατά την περίοδο του Ψυχρού πολέμου τότε η πολιτική της ένταξης μας στο στρατόπεδο της Δύσης ήταν ρεαλιστική αλλά δεν μπορούμε να την εφαρμόζουμε πάντα και παντού λες και οι συνθήκες παγκοσμίως να είναι αμετάβλητες. Το ίδιο συμβαίνει και με την διόγκωση του κρατικού τομέα εξ’ υπαρχής του Ελλαδικού κράτους και με την φορολογία, την αυτοδιοίκηση, την υγεία, την παιδεία. Η μεγέθυνση ενός έθνους επέρχεται μόνο όταν είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις τις υπάρχουσες συνθήκες και να μην μένεις σε ιδεολογικά ευαγγέλια περασμένων δεκαετιών και οι συνθήκες τώρα απαιτούν επιστροφή των πολιτών στις περιφέρειές τους, φορολογικά κίνητρα σε όσες επιχειρήσεις εγκατασταθούν στην περιφέρεια προσλαμβάνοντας Έλληνες εργαζομένους, προώθηση των εξαγωγών, λύση του μεταναστευτικού-προσφυγικού με το σύστημα της επαναπροώθησης, αναθεώρηση του συντάγματος, μέτρα για την λύση του δημογραφικού.
Υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω που παλεύει να τα βγάλει πέρα και ζητά ένα όραμα να τον κάνει να φτιάξει το μέλλον του μόνος του. Οι πολιτικοί που ανέφερα στην αρχή έτσι πρέπει να σκεφτούν προκειμένου το έθνος να επιβιώσει και η χώρα να σταθεί κυρίαρχη στο νέο πλανητικό σύστημα.
Ένας, λοιπόν, στοιχειώδης πολιτικός ρεαλισμός μακριά από ιδεοληψίες με πίστη στο έθνος και στην ελευθερία είναι ο πιο ανόθευτος πατριωτισμός.
Δημήτρης Βερδελής, 28/10/2015
3 comments
Συμφωνούμε. Αλλά στο διαταύτα, κολλάμε!
Στην τελευταία πρότασή σας θα ήθελα να συμπληρώσετε, εξηγώντας μας, πώς εννοείται η “ιδεοληψία”; Για ποιό “Έθνος” μιλάμε; Πώς ορίζεται η “ελευθερία”;
Δεν κάνω αντίλογο για τον αντίλογο. Απλώς προσπαθώ να επισημάνω ότι κάποιοι συγχέουν την ιδέα και την ιδεολογία με το ιδεολόγημα και την ιδεοληψία. Επίσης, μεγάλη πλέον μερίδα Ελλήνων πολιτών αντιδρά στην ιδέα ότι οι Έλληνες είμαστε Έθνος, και μάλιστα χάρις σε “ψευτο-πατριώτες-εθνικικστές” έχει ταυτίσει την έννοια του Εθνικισμού με τον Σοβινισμό. Τέλος, η σύγχρονη ελληνική “δημοκρατία” και τα κάθε λογής “ανθρώπινα δικαιώματα” που προωθεί το μεταπολιτευτικό εξάμβλωμα, έχουν δημιουργήσει την εσφαλμένη μεν, παγιωμένη δε εντύπωση σε μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού και των εν Ελλάδι ευρισκομένων αλλοδαπών ότι Ελευθερία = Κάνω ότι θέλω.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι το να βρούμε ρεαλιστικό πολιτικό όραμα ανατρέχοντας στην ελληνική μας παράδοση και αρχές αλλά να καταφέρουμε να το “πουλήσουμε” στην τρέχουσα και τις επερχόμενες γενιές.
Ευχαριστώ!
Ξαναδιαβάζοντας το προηγούμενο σχόλιό μου κακώς έγραψα “πώς εννοείται η “ιδεοληψία”, θεωρώ πως το νόημα που ήθελα να αποδώσω ακούγεται καλύτερα με το “πώς εννοούμε την λέξη ιδεοληψία”. Ευχαριστώ!
Καταρχάς να σας ευχαριστήσω για το σχόλιο. Ιδεοληψία είναι το να πιστεύει κάποιος εν έτει 2015 στο Κομμουνιστικό μανιφέστο και στο Κεφάλαιο του Μάρξ όπως και το να πιστεύει στην ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ που γράφτηκε το ’74.
Δημήτρης Βερδελής, ιδρυτής Res Publica, τεταρτοετής φοιτητής Νομικής Αθηνών.