Ἀγαπητέ κ. Μπουκάλα,
Ἐπισυνάπτω ἓνα σχόλιο-ἀπάντηση στό ἂρθρο σας “Ἡ αποτυχία του Παύλου” στήν Καθημερινή τήν 04/02/2010. Παρακαλῶ γιά τήν δημοσίευσή του, ἐφ’ ὃσον ἡ δημοσίευση κρίνεται πρόσφορη.
Φιλικούς χαιρετισμούς
Ἢλίας Π Παντελίδης
Χειρουργός Ὀφθαλμίατρος
Σύνδεσμος γιά τό ἐν λόγῳ ἂρθρο:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_04/02/2010_389456
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ 28/2/2010
Ἠλίας Π Παντελιδης, eye MD
Χειρουργός Ὀφθαλμίατρος
κ. ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ
Δημοσιογράφο
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Ἀγαπητέ κ. Μπουκάλα,
Δέν ξέρω τί με κάνει να θέλω να ἀπαντήσω στό ἂρθρο σας αὐτό, «Ἡ ἀποτυχία τοῦ Παύλου», (Καθημερινή, 04/02/2010). Ἲσως ἡ δική μου ἀνάγκη νά προσδιορίσω με καθαρό τρόπο γιατί δέν μπορῶ να συμφωνήσω μαζί σας. Εἶναι ἀσφαλῶς ἓνα ἂρθρο πού θέτει σωστά τίς ἀρχές τοῦ χριστιανισμοῦ ὃσον ἀφορᾶ τό πῶς ἀντιλαμβάνεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ὡς εἰκόνος Θεοῦ, καί γι’ αὐτό ὣς ἐνιαία ὑπαρξιακά φύση σέ πολλά πρόσωπα, ἀνεξαρτήτως δηλαδή φύλου φυλῆς ἢ ὁποιασδήποτε κοινωνικῆς καί θρησκευτικῆς κατάταξης.
Δέν θά συμφωνήσω ὃμως στό ὃτι ὁ Χριστιανισμός ἒχει ὡς κέντρο του τόν ἂνθρωπο, διότι ἒχει ὡς κέντρο του τόν Χριστό. Χωρίς τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τό πρόσωπο πού δείχνει τόν τρόπο τῆς ἀγάπης πού δέν εἶναι παρά ἡ μέ ἂκρα ταπείνωση προσφορά τῆς αὐτο-θυσίας χωρίς ὃρια, ὁ Χριστιανισμός θά γινόταν ἓνας οὐμανισμός τῶν «αὐτο-ειδώλων», ἓνας οὐμανισμός χωρίς μεταφυσική προοπτική αἰωνιότητος, ἓνας οὐμανισμός πού ἒχει ἀπωλέσει τήν ἀγαπητική του σχέση καί ἒμπνευση μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης.
Αἰσθάνομαι, ὃμως, ὃτι ἡ μεταφορά τῶν ἀρχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, (πολλές φορές ἂκομψα οἰκοιοποιημένες ἀπό τούς νεο-Διαφωτιστές), πάνω στό θέμα τῆς παγκόσμιας μετανάστευσης, γίνεται μέ τρόπο προκρούστειο καί ἀπρόσφορο.
Ἂς προσπαθήσουμε να μιλήσουμε ἀνατρέχοντας σέ ὁρισμούς. Τί εἶναι λοιπόν ρατσισμός; Σύμφωνα μέ τό λεξικό Oxford Adnanced Dictioany of Current English (AS Hornby, Oxford University Press, 1974) ὁ ρατσισμός ὁρίζεται ὡς ἑξῆς:“racism: belief that human abilities are determined by race”. Καί ὁ ρατσιστής: “racist: believer in racism”. Ἑπομένως ἡ ἒκφραση ἀνησυχιῶν καί προβληματισμοῦ σχετικά με τό φαινόμενο τῆς παγκόσμιας μετανάστευσης, λίγη σχέση φαίνεται να ἒχει με τό ρατσισμό. Στή συζήτηση πού γίνεται γιά τήν μετανάστευση, δέν συζητᾶται ἡ ἀνωτερότητα τῆς ἐγχώριας φυλῆς σέ σχέση μέ τίς φυλές πού μεταναστεύουν. Αὐτό φαίνεται ὃτι εἶναι λυμένο πρόβλημα καί γιά τούς λάτρεις τῆς μετανάστευσης καί γιά τούς σκεπτικιστές. Τό διακύβευμα εἶναι ἂν μποροῦν καί πόσοι μποροῦν καί μέσα σέ ποιό χρονικό διάστημα μποροῦν, ὁμάδες διαφορετικῶν πολιτισμῶν νά ἐγκατασταθοῦν σέ μία ὀργανωμένη κοινωνία με διαφορετικό πολιτισμό καί διαφορετικές παραμέτρους κοινωνικῆς, ἱστορικῆς καί θρησκευτικῆς συνοχῆς.
Εἶναι προφανές ὃτι τό διακύβευμα στή συζήτηση γιά τή μετανάστευση δέν εἶναι κυρίως ἀνθρωπιστικό, ἀλλά κοινωνικό. Δέν εἶναι καθόλου τό ὃτι ὁ μετανάστης εἶναι λιγότερο ἂνθρωπος ἀπό τόν γηγενῆ ἂνθρωπο, ἀλλά εἶναι πῶς καί κάτω ἀπό ποιές προυποθέσεις ὁ μετανάστης θά ἐνταχθεῖ κοινωνικά καί ἐργασιακά μέ ὃρους ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας στήν νέα του «πατρίδα».
Τό φαινόμενο τῆς παγκόσμιας μετανάστευσης δέν ἒχει μόνο μία διάσταση, τήν ἀνθρωπιστική. Δέν μπορεῖ κανείς να ἀγνοεῖ τήν πολιτική τῆς Νέας Τάξης, πού χρησιμοποιεῖ τήν παγκόσμια μετανάστευση ὡς ἐργαλεῖο γιά τήν κατάργηση τῆς ἐθνικῆς συνοχῆς τῶν κρατῶν καί τήν «περιορισμένη ἐθνική κυριαρχία» τους. Δέν μπορεῖ κανείς νά ἀγνοεῖ καί νά ὑποβιβάζει τήν σπουδαιότητα καί τήν πολυπλοκότητα τῶν παρελκόμενων προβλημάτων τῆς μαζικῆς παγκόσμιας μετανάστευσης, ὃπως τήν ἀποδεδειγμένα κατακόρυφη ἒξαρση τῆς ἐγκληματικότητας, τήν σημαντική οἰκονομική ἐπιβάρυνση τῶν κοινωνικῶν δομῶν ὑγείας καί παιδείας, τά φαινόμενα κοινωνικῆς ἀναταραχῆς, (αὐτο)-γκετοποίησης ἢ καί κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ, πού ἀναπόφευκτα φαίνεται νά δημιουργοῦνται με ἀμοιβαία, ἲσως, ὑπαιτιότητα.
Ἂς μήν ἀγνοεῖται, ἐπισης, τό γεγονός ὃτι κάποιοι ἀπό τούς τρομοκράτες ἦταν ἀπόλυτα κοινωνικά ἐνταγμένοι μουσουλμάνοι σέ δυτικές κοινωνίες, καί ἀκόμη τά 1200 περίπου αὐτοκίνητα πού ἒκαψαν όργισμένοι μουσουλμάνοι τῶν Παρισίων τήν παραμονή τῆς φετινῆς πρωτοχρονιᾶς, γεγονός βέβαια τό ὁποῖο ἀπεκρύβει ἀπό τά καθοδηγούμενα ἑλληνικά ΜΜΕ.. Τά φαινόμενα αὐτά μεταβάλλουν τήν κοινωνική ζωή καί ἀπαιτοῦν σημαντικούς ἐπιπλέον οἰκονομικούς πόρους.
Στήν Ἑλλάδα φαίνεται ὃτι ὑπάρχει καί ἓνας ἐπιπλέον παράγοντας πού ἀπαιτεῖ ἐγρήγορση, ὁ παράγοντας ἐθνικῆς ἀσφάλειας. Ὁ Το
υργκούτ Ὀζάλ σέ ἀνύποπτο χρόνο, εἶπε ὃτι δέν χρειάζεται πόλεμος γιά να κατακτήσουμε τούς Ἓλληνες, ἀλλά ὃτι αὐτό θά μποροῦσε να γίνει μέ τή μαζική εἰρηνική εἲσοδο μουσουλμανικῶν πληθυσμῶν στήν Ἑλλάδα, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἐδῶ καί πάνω ἀπό 15 χρόνια συμβαίνει μέ τρόπο συστηματικό καί καθοδηγούμενο ἀπό τό Τουρκικό ΥΠΕΞ.
Ὃσοι λοιπόν ἐκφράζουν προβληματισμό καί ζητοῦν ἓνα ὃριο στό φαινόμενο τῆς μετανάστευσης στήν Ἑλλάδα, δέν μπορεῖ να εἶναι ὑποχρεωτικά ρατσιστές. Τό φαινόμενο τῆς μετανάστευσης δέν μπορεῖ να τό ἐπωμιστεῖ μιά μικρή χώρα, ὃπως ἡ Ἑλλάδα, ἐπειδή ἒτυχε νά βρίσκεται στήν Εὐρωπαϊκή μεθόριο. Ἢδη ἡ Ἑλλάδα παρουσιάζει 2πλάσιο ποσοστό μεταναστῶν ἀπό τό μέσο εὐρωπαϊκό ὃρο, ποσοστό τό ὁποῖο ἀποκτήθηκε μέσα σέ πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ἐνῶ ἡ χώρα διέθετε, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, μεγάλη κοινωνική καί πολιτισμική συνοχή.
Ἡ χριστιανική, λοιπόν, θέση γιά σεβασμό τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου δέν μπορεῖ νά καταργεῖ τίς ἂλλες παραμέτρους τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος (κοινωνική καί ἐθνικῆς ἀσφάλειας) ἀλλά πάντοτε πρέπει νά τίς ἐμπνέει καί τίς συμπληρώνει. Οὒτε μπορεῖ, ὑποκλεπτόμενη ἀπό τόν Νέο-Διαφωτισμό, να γίνεται ἐργαλεῖο καί να ἀποτελεῖ ἂλλοθι στά σχέδια τῆς Νέας Τάξης, γιά πολτοποίηση τῶν πολιτισμῶν, τόν κατακερματισμό τῶν ἐθνικῶν κρατῶν καί τόν ἀποχριστιανισμό τῆς Εὐρώπης.
Ἐδῶ, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ να συμπλρώσω ὃτι γιά αἰῶνες (κάποιες φορές μέ μισσιοναρική ἰδιοτέλεια, εἶναι ἀλήθεια) ἡ χριστιανική ἀγάπη ἒχει προστρέξει μέ απαράμιλλη αὐτοθυσία σέ ἀναπτυσσόμενος χῶρες μεταφέροντας ὂχι μόνον ἐλπίδα μεταφυσικῆς προοπτικῆς, ἀλλά ἀπαντώντας καί συμμεριζόμενη τά προβλήματα ἐπιβίωσης τῶν γηγενῶν πληθυσμῶν. Καί, βέβαια, ἐδῶ ἲσως θά ἒπρεπε να ξανασκεφθεῖ ἡ παγκόσμια κοινότητα, μήπως παράλληλα με τίς μεταναστευτικές πολιτικές, μπορεῖ να βοηθήσει πιό ἀποτελεσματικά τούς μετανάστες, ἐνθαρρύνοντάς τους με τεχνογνωσία καί ἐπενδύσεις να παραμείνουν στίς ἑστίες τους.
Ὃσον ἀφορᾶ τώρα τόν Ἂνθιμο.
Εἶναι πράγματι λυπηρό, νά γίνεται τέτοια ἀνορθόδοξη πολεμική ἐναντίον του. Στό κείμενό σας τόν κατηγορεῖτε ὃτι κινεῖται ἐκτός χριστιανικῆς ἀγάπης, «ὃτι ἀπέχει ἀπό τίς χριστιανικές διδασκαλίες περισσότερο ἀπό ὃτι οἱ ἀλλόθρησκοι», ὃτι «πολιτεύεται», «ὃτι εἶναι ἐρωτευμένος μέ τήν κάμερα» , «ὃτι κηρύσσει τόν φόβο……καί τόν τρόπο τῆς περιφρόνησης ἂν ὂχι τοῦ μίσους». Εἰσαγγελική ρητορική, δυνατή γλῶσσα, ὃλα χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου πού σκέπτεται διαφορετικά ἀπό σᾶς. Χωρίς να κάνετε τό κόπο να παραθέσετε ἓναν λόγο του, ὃπου θά φαινόταν, ἒστω καί σκιωδῶς, αὐτά γιά τά ὁποῖα τόσο πληθωρικά τόν κατηγορεῖτε. Αὐτό δέν μοιάζει, τολμῶ να πῶ ἰδιαιτέρως χριστιανικό. Παραπέμπει, ὃμως, σέ νοοτροπίες ἱερᾶς ἐξέτασης.
Εἶναι ἲδιον τῶν καιρῶν στήν Πατρίδα μας, ὃποιος τολμᾶ να παρεκκλίνει ἀπό τήν κυρίαρχη νεοταξική ἰδεολογία, να δέχεται πόλεμο τυφλῆς λάσπης. Ὃλοι πρέπει να σιωπήσουν, ὃλοι να συμφωνήσουν ὑποταγμένα, ἂλλως, θα δέχονται τή συντονισμένη λασπολογία, χωρίς ἐπιχειρήματα, χωρίς λύπη, χωρίς αἰδώ. Ὃπως, τηρουμένων ἀσφαλῶς τῶν ἀναλογιῶν, κάποτε κάποιοι «3 παῖδες», πού ἐκλήθησαν νά ὑπακοῦσουν στό δόγμα τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσωρα, οἱ ὁποῖοι ὃμως «πυρός ἀπειλήν οὐκ ἐπτοήθησαν».
Σᾶς ἐνοχλεῖ, ἲσως καί τό γεγονός ὃτι ἒχει καί λόγο γιά τό θέμα τῆς Μακεδονίας. Αναρωτιέμαι γιατί. Δέν ἒχει δικαίωμα να ἐκφράζει τίς ἀνησυχίες του; Ὃπως ἀλλωστε καί ὁ κάθε πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας; Γιατί θα πρέπει ὃλοι να εἲμαστε τόσο εὐτυχεῖς καί τόσο «συνετοί» ὃταν ὑπακούουμε σέ ξένα συμφέροντα, ἀπεπμολώντας τήν ἱστορική μας μνήμη καί τήν ἐθνική μας ὑπόσταση; Καί ἐν πᾶσι περιπτώσει, σέ ποιό ἀνεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος, πού σέβεται τόν ἑαυτό του καί τήν ἱστορία του, θά μποροῦσε νά συμβαίνει αὐτό, με τόση «χαζο-προοδευτική» ἐλαφρότητα;
Ἂν ὁ χριστιανισμός ἦταν ἐναντίον τῶν ἐθνῶν, του δικαιώματος καί τῆς φυσικῆς ἀνάγκης τῶν ἀνθρώπων, δηλαδή, να συνέχονται με ὁρισμένα χαρακτηριστικά γλώσσας, θρησκείας, καί κοινῆς ἱστορικῆς μνήμης, τότε μήπως ἒπρεπε ἡ Ἐκκλησία να μή λάβει μέρος στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 (ἡ κ. Δραγώνα ἲσως συμφωνοῦσε ὑποθέτω, γιά τούς δικούς της λόγους, ἀφοῦ θεωρεῖ ὃτι οἱ ἓλληνες ἦταν μιά χαρά κάτω ἀπ τόν ὀθωμανικό ζυγό) καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν στήν κατοχή, νά μήν ἒνανε καμιά ἐθνική ἀντίσταση γιά τήν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας; «Μή γένοιτο»….
«…τουλάχιστον στά μέρη μας ὁ Παῦλος δέν κατάφερε τίποτα σπουδαῖο». Μεγάλος λόγος
, ὃσο, φοβοῦμαι, καί κενός. Δέν σᾶς ἀρκεῖ, φαίνεται, ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ἂνθιμος Γαζῆς, ὁ Ἠλίας Μηνιάτης, ὁ Γρηγόριος Δικαῖος, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, καί τόσοι ἂλλοι, ἀναρίθμητοι ἲσως, «ἂγνωστοι στρατιῶτες», ἐραστές τῆς πατρίδας μας καί ἐράσμιοι τοῦ Χριστοῦ. Ὃλοι αὐτοί ἐμπνεύστηκαν ἀπό τόν ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν, τό ἀπόστολο τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας, τόν ἀπόστολο τῆς οἰκουμένης, γιά να ξαναβρεῖ ὁ κόσμος καί τά ἀνθρώπινο πρόσωπο τήν ἑνότητα του στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, «ἳνα ὦσιν ἓν».
Βάλατε πράγματι τόν πῆχυ ψηλά. Καί ἐγώ δέν μπορῶ παρά να συμφωνήσω, ταπεινά, σέ αὐτό. Μόνο.
Μέ ἰδιαίτερη ἐκτίμηση
Ἠλίας Π Παντελιδης, eye MD
MSc., MRCOphth., EBOD, MA, Cert.BA
Χειρουργός Ὀφθαλμίατρος
.
13 comments
Kύριε Παντελίδη συγχαρητήρια για την απάντησή σας.
Σε καθαρά συγκεκριμένη βάση ο κ.Μπουκάλας αντιπροσωπεύει εκείνη την τάξη ανθρώπων οι οποίοι στην εποχή μας,στην εποχή των γρήγορων ρυθμών μιάς βιομηχανικής εποχής,καλύπτουν τις επιμορφωτικές ανα΄γκες ανθρώπων οι οποίοι επειδή ακριβώς δεν έχουν τον καιρό να διαβάσουν γνώστες(βλ.βαριά επιστημονικά βιβλία) διαβάζουν ημιμαθείς δημοσιογράφους και εφημερίδες διαχρονικά αλλοπρόσαλλες στον προσανατολισμό τους.Ευθυνόμαστε όλοι στο βαθμό που σπουδάσαμε και δεν έχουμε το θάρρος επιστημονικά να πούμε αλήθειες και να παλέψουμε γι αυτές .Όσο οι επιστήμονες -με τον Πλατωνικό ορισμό της λέξης -λείπουν οι Μπουκάλες θα επιπλέουν.
Επιτρέψτε μου να επισυνάψω και δική μου επιστολή προς τον κ.Μπουκάλα η οποία _αλοίμονο!!!-έμεινε αναπάντητη.
Επιστολή προς τον κ.Μπουκάλα,δημοσιογράφο της «Καθημερινής».
Αγαπητέ κ.Μπουκάλα.
Στο κυριακάτικο φύλλο της έγκριτης εφημερίδας στην οποία αρθρογραφείτε(11/10/2009) αναφερθήκατε στην διαδικασία αλλαγής του ονόματος του υπουργείου παιδείας.Σαφώς όλη η ιστορία της μετονομασίας είναι τουλάχιστον περιττή και τουλάχιστον ανούσια.
Όταν συζητάμε για υπουργείο παιδείας συζητάμε ότι η λέξη παιδεία εσωτερικά περιέχει την διά βίου μάθηση.Πράγματι η ονομασία «υπουργείο παιδείας και διά βίου μάθησης»είναι πλεονασμός.Πιστεύω αυτό θα έλεγε και ο αρχαίος σοφός Σόλων όταν διατύπωσε την φράση «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Σίγουρα αυτό θα έλεγε και ο Σωκράτης όταν διακήρυττε «μουσικήν ποίου και εργάζου».Ο μεγάλος λοιπόν Αθηναίος υπονοεί την διηνεκή φύση του εσωτερικού αγώνα που χρειάζεται ο άνθρωπος ώστε να διαπλασθεί μέσα από την παιδεία.
Ο Περικλής επίσης στον Επιτάφιο τονίζει το «ες αεί»σε όλους τους τομείς άρα και στην παιδεία.Η φράση «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»διατυπώνεται σε ενεστώτα διαρκείας και συνεχέιας.Όλα συμβαίνουν συνεχώς.Η παιδεία –ο πλατωνικός διάλογος Πρωταγόρας αποκαθιστά πλήρως τα πράγματα-είναι μία διαρκής εσωτερική και εξωτερική προσαρμογή του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του ,τη φύση και την Ιδέα.
Άρα το «διά βίου μάθησης»είναι περιττό.Όμως κ.Μπουκάλα θεωρείτε ως πραγματική καινοτομία την κατάργηση του όρου θρησκευμάτων.Δηλαδή θεωρείτε ότι πραγματική καινοτομία είναι το «υπουργείο παιδείας».
Επιτρέψτε μου τρείς απλές παρατηρήσεις.Πρώτον ο όρος παιδεία αποκόπτεται από τον όρο θρήσκευμα.Ο άνθρωπος όμως κ.Μπουκάλα σε αυτή την περίπτωση απελευθερώνεται τόσο πολύ που δεν ξέρει τι να κάνει την ελευθερία του.Τέτοια απελευθέρωση θέλει ισχυρή συνειδητή ύπαρξη αυτοπροσδιορισμού αλλά και κοινωνικού προσδιορισμού προκειμένου να ομιλούμε για μία απόλυτη ανθρώπινη μόνο λογική πρόοδο και όχι για την επαναφορά στη ζούγκλα.Με λίγα θέλει την ήδη υπάρχουσα καθολική και παγκόσμια λογοκρατία ,παραδεκτή από όλους τους ανθρώπους,οι οποίοι σε αυτή την περίπτωση έχουν καταφέρει να κάνουν το δικό τους παράδεισο και δεν έχουν ανάγκη κανένα θεό.Διότι αγαπητέ κ.Μπουκάλα στις πάλαι ποτέ σταλινικές χώρες η Ορθοδοξία επέστρεψε πανηγυρικά-δείχνοντας μια περίεργη κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο,ειδικά ο σοβιετικός άνθρωπος δεν μπόρεσε να παράξει τίποτε ανώτερο από τη θρησκεία αν και το υπουργείο ήταν μόνο παιδείας και η θρησκεία είχε πολεμηθεί πολύ από το επίσημο απάνθρωπο καθεστώς.Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε στο email που σας δίνω εάν πιστεύετε ότι ο μεταδιαφωτιστικός άνθρωπος έχει επιτύχει τη θέσπιση ενός παγκοσμίου κράτους λόγου που θα οδηγήσει όχι σε μία Βαβέλ αλλά σε μία καθολική ευημερούσα κοινωνία.
Προσέξτε όμως κ.Μπουκάλα.Θα ήθελα να μου πείτε στη θέση του όρου θρησκευμάτων τι προτείνετε να τοποθετηθεί.Βέβαια θα μπορούσε να μείνει μόνον ο όρος «υπουργείο Παιδείας».Όμως η θρησκευτική κουλτούρα με την πολιτική κουλτούρα της εποχής μας έχει τη σχέση εσωτερικότητας και εξωτερικότητας που καθόρισε ο Χάϊντεγγερ και πρίν ο Νίτσε.Αιώνες τώρα η θρησκεία-ως λογική ανάπτυξη- κληρονόμεί στο ανθρώπινο γένος τις αρετές και τους τρόπους ενδελεχούς διακυβέρνησης.Άρα η απόρριψη του όρου θρησκεία σημαίνει ότι κατά αχάριστο τρόπο παίρνουμε τις αρχές του δικού μας λογικού βασιλείου που η θρησκεία πρώτη σκέφθηκε,και επειδή τώρα δεν την έχουμε ανάγκη την παραπετάμε.Σκεφθείτε κ.Μπουκάλα γιατί ο Στάλιν κατά την επίθεση του Χίτλερ απευθύνθηκε στο εθνικό και θρησκευτικό υπόβαθρο του ρωσικού λαού.Ίσως γιατί τότε έπρεπε να θυμηθεί τη θρησκεία.
Βέβαια αγαπητέ κ.Μπουκάλα υπάρχει ακόμη μία ακόμη –τρίτη-παρατήρηση.Μέσα στους αιώνες τα όρια ανάμεσα σε θεολόγους και φιλοσόφους είναι δυσδιάκριτα.Ο Ιωάννης ο Ιταλός δύσκολα μπορεί να κληθεί μόνο θεολόγος.Ο Ευγένιος Βούλγαρης επίσης ήταν ευρύ πνεύμα.Οι διαφωτιστές πήραν πολλά από τη θρησκεία και είναι δύσκολο να πείς ότι ο Ντιντερό δεν ήταν και λίγο θεολόγος.Το πρόβλημα λοιπόν είναι πολύ συγκεκριμένο αγαπητέ κ.Μπουκάλα.Καταργούμε τον όρο θρησκευμάτων.Τι θα διδάσκουμε σε κάθε πνευματικό άνθρωπο.Όλα πλήν των θρησκευτικών θέσεων;Είναι εύκολο να βάλει κανείς χέρι στον εγκέφαλο και να πειράξει μόνο το μέρος που θέλει;Καταργώντας τον όρο θρησκευμάτων τι θα πετάξουμε έξω από την παιδεία μας και τι θα κρατήσουμε.Περιμένω την απάντησή σας με ιδιαίτερη αγωνία.Προσέξτε όμως.Μην απαντήσετε ότι θα κρατήσετε τα λογικά ,τα ανθρώπινα κ.λ.π.Διότι όλα ως συγκοινωνούντα δοχεία προκύπτουν από την θεολογική θέαση και απλά οι νέες λογικές επιστήμες έχουν τη σχέση ενηλικιωμένου εφήβου με τον πατέρα του ,οι νέες επιστήμες στηρίζονται στις πάλαι ποτέ θρησκευτικές θεάσεις του ανθρώπου.Εάν έλειπαν αυτές ο λόγος θα ήταν tabula rasa.Είναι γνωστή η έρευνα του μακαρίτη του Λιαντίνη για τη Στωϊκή προέλευση του Ρωμαϊκού κόσμου.Είναι γνωστή η έρευνα σπουδαίων συγκρητιστών (Sprengler)που αναφέρουν ότι η μία πνευματική περίοδος όμορφα κληρονομείται στην επομένη.Θρήσκευμα είναι και ο μαρξισμός κ.Μπουκάλα.Αντεστραμμένος χριστιανισμός είναι.Άρα μαζί με το θρησκευμάτων να πεταχθεί και ο μαρξισμός.Εάν δεν είχε γεννήσει η θρησκεία τις αρετές μέσα από τη θέαση του όλου,ο Μάρξ δεν θα ήξερε τι να πεί και από πού να αρχίσει.
Συζητάμε για την Ελλάδα κ.Μπουκάλα.Όπου οι παπάδες,οι φορείς του τίτλου «Θρησκευμάτων»διέσωσαν τον Ελληνισμό.Διέσωσαν τη δική σας ευκαιρία να πιστεύετε ό,τι θέλετε αλλά συγχρόνως να μην κινδυνεύετε.Διότι μπορεί να μην σας αρέσει η Ελληνική πραγματικότητα σε όποια σημεία δεν σας αρέσει αλλά για φαντασθείτε να κάνατε αντικομματική προπαγάνδα επί Λένιν,ή να ζητήσετε να μην διδάσκονται τα παιδιά σας το Κοράνιο στο Ιράν.Οι παπάδες ελευθέρωσαν την Ελλάδα με το πνεύμα και την Ελληνική συνέχεια,στα μοναστήρια η παιδεία διασώθηκε επί τουρκοκρατίας,οι αρχές της ελληνικής θρησκείας διδάσκουν το αιώνιο αυτονόητο ,τη δικαιοσύνη και την παγκόσμια ένωση κάτω από τον Ηρακλείτειο και μετέπειτα χριστιανικό λόγο.Αφ΄ής στιγμής αυτόν τον λόγο τον ασπαζόμαστε όλοι γιατί έχουμε πρόβλημα με τη γενική «θρησκευμάτων».Αυτό βέβαια είναι το τραγικό σας λάθος κ.Μπουκάλα.Όποια αρχή και αν υιοθετήσετε σε μία κοινωνία χωρίς θρησκεία, η θρησκεία θα την έχει δημιουργήσει.Τα γραπτά των θρησκευομένων θα την έχουν κληρονομήσει.Σας προκαλώ λοιπόν.Πείτε μου μία αρχή που θα θέλατε για τον κόσμο σας η οποία να μην ανιχνεύεται στην ιστορία των θρησκευμάτων.Διότι όλοι προσδοκούμε μία καθολική κοινωνία κάτω από τις αιώνιες αρχές του λόγου που οι φωτισμένοι θεολόγοι και φιλόσοφοι θέσπισαν.
Με εκτίμηση.
Β.Δ.Μακρυπούλιας.
Δρ.φιλοσοφίας.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμά κ. Παντελίδη,
γιὰ τὴν νηφάλια καὶ τεκμηριωμένη ἀπάντησι σας πρὸς τὸν Π. Μπουκάλα.
Ἐκφράσατε ἄριστα τὶς σκέψεις καὶ τὶς καρδιὲς πολλῶν,
νομίζω, συμπατριωτῶν μας.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἔχει πάντα καλά.
Ἔγκάρδια
Στυλιανός Παυλίδης
Dipl.Ing., Dipl. Wirt.-Ing.
«Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρώνε οι ψύλλοι».
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης, Πρόεδρος ΔΣ/Δ21
1η Μαρτίου 2010
http://www.diktyo21.gr/
Μεγάλη Μπέλλου. Που ‘να ξερε όταν το τραγούδαγε ότι έδινε πολιτική γραμμή στο μούλτι κούλτι ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος.
Κοιτάξτε τι κάνουν οι ακράτητοι «σοσιαλιστές» του παιδιού απ’ τη Μινεσότα. Ας πούμε ότι είσαι ρέστος και μπατίρης, πιο στεγνός από ψιλά κι απ’ την έρημο Σαχάρα. Χρωστάς σ’ όσους αναπνέουν κάτω απ’ τον ήλιο. Το σπίτι σου ρημαδιό, μπαίνει ο βοριάς από μπρός και περνάει διαμπερώς ως τον ακάλυπτο χτυπώντας τα ξεχαρβαλωμένα πορτοπαράθυρα. Πας λοιπόν στην Τράπεζα, στους νόμιμους τοκογλύφους για να δανειστείς μπας και ξεχειμωνιάσεις. Τί τους λες; Είμαι ταπί και ψύχραιμος, πάω για φούντο, και παρεπιπτόντως έχω και καρκίνο και σε λίγο θα με πάνε οι τέσσερις; Πόσα θα σου δώσουν, αδέρφια, κι άμα σου δώσουν, με πόσα παΐδια, νεφρά κι άλλα ζωτικά σου όργανα για τόκο, θα καλύψουν το ρίσκο τους οι μπανκέρηδες, που, όπως οι Γερμανοί και οι Τούρκοι, είναι κι αυτοί φίλοι μας και θέλουν το καλό μας; Άμα λοιπόν φωνάζεις για Τιτανικό και πας για δανεικά, πόσο σοφός ή μαλάκας είσαι;
Άμα πας για δανεικά προσπαθείς να πείσεις ότι είσαι αξιόχρεος, ότι έχεις προοπτική. Πως το λέγανε; Η γυναίκα πρέπει να έχει παρελθόν κι ο άντρας μέλλον. Και η χώρα το ίδιο. Άμα πας και τους λες ότι είσαι ετοιμοθάνατος και ψεύτης και κάνεις κι εξεταστική για να τους αποδείξεις ότι τις προηγούμενες φορές που στ’ ακουμπήσανε τους φλόμωσες στο παραμύθι και στο μουσαντό, ε, μετά πάρε και το μεσαίο δάχτυλο της κουλής από το Focus. «Κουλή» έλεγε ο μεγάλος καλλιτέχνης, φιλόσοφος και πολιτικός αναλυτής Γιώργος Ζαμπέτας την Αφροδίτη της Μήλου.
Δεν γίνονται έτσι αυτές οι δουλειές. Όταν πας για δανεικά πρέπει να ‘σαι αεράτος, θέλει να φαίνεσαι κιμπάρης και μερακλαντάν. Πήγε ο Παπακωνσταντίνου με το σακκιδιάκι της Μπιρμπίλη στον ώμο κι αν δεν είχε ραντεβού, θα νομίζανε ότι μπήκε να πουλήσει αναπτήρες. Σε τέτοιες δουλειές, για να «δαγκώσεις» τους κουτόφραγκους στήνεις μηχανή και στέλνεις αρχονταθρώπους. Στείλε τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο. Πληθωρικούς, χλιδάτους, που αποπνέουν όχι απλά σιγουριά αλλά και λίγη αλαζονεία. Δεν βλάφτει. Σου λέει, έχουν, μπορούν, απλά δυσκολεύονται προσωρινώς. Κι έτσι βάζουν το χέρι στην τσέπη. Τα δανεικά θέλουν να τα ζητάς σαν άρχοντας, όχι σαν ζήτουλας. Άμα πας τσουρούτικα και κλαψιάρικα, άμα στείλεις κανά χλεμπονιάρη, θα σου πουν, «τράβα στο Δ.Ν.Τ. μαζί με το Περού, το Εκουαδόρ και τη Σιέρα Λεόνε». Εγώ θα ‘λεγα να πάνε ο Αντιπρόεδρας με το Βαγγέλη και να πάρουν μαζί και τον Πέτρο το Κωστόπουλο, που ‘χει το κατάλληλο αξάν κι είναι και βέρος κοσμοπολίτης, εκτός από σοσιαλιστής. Είχε γνωρίσει μικρός κάτι τουρίστριες στη «Φαρίντα» κι ύστερα δούλεψε και στην Ε.Ο.Κ., πριν αναλάβει την επιμόρφωση της νεολαίας.
Κι ωραία, τους «ψήσαμε» και τ’ ακουμπήσανε στην σοφή σοσιαλιστική ηγεσία μας. Μετά; Θα πρέπει να τα πληρώσουμε, αν δεν κάνω λάθος. ΚΑΙ ΑΥΤΑ. Τί θα αλλάξει, τί θα παράγουμε; Μήπως η πολιτική και συνδικαλιστική μαφία που κατέστρεψε την βιομηχανία θα ανακρούσει πρύμνα; Μήπως οι απατεώνες και οι υπουργάρες που έκαναν τους αγρότες από παραγωγούς δούλους, θα αξιοποιήσουν έστω κάτι από αυτά για την αναδιάρθρωση της γεωργίας, αφού φάγανε όλα τα δις και τρις που δόθηκαν επί τριάντα χρόνια για το σκοπό αυτό;
Σε λίγο που θα κοπούν οι επιδοτήσεις να δείτε γλέντια. Τότε που το ίδιο φορτηγό με βαμβάκι έκανε κύκλους και ζυγιζότανε 3 και 4 φορές καλά περνάγανε οι μάγκες. Μόνο που η μερσεντές που πήραν τότε, είναι πια για τα παλιοσίδερα, τ’ άλλα τα ‘φαγε η Λουντμίλα κι έμεινε η καρμιριά και κάτι υποαπασχολούμενα τρακτέρ να σκουριάζουν, πάνω σε μια γη δηλητήριο από την εντατική μονοκαλλιέργεια και το σκουπιδαριό της κάθε Μονσάντο. Η χειρότερη υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ στην αγροτική ραχοκοκαλιά της Πατρίδας ήταν ο εθισμός στις επιδοτήσεις, στην εξάρτηση. Από δημιουργούς τους κάνανε ζητιάνους. Μιλάμε για πολύ αναδιάρθρωση!
Να σας πω με μια φράση την αναγκαία αγροτική πολιτική; «Αγροτική παραγωγή για την διατροφική αυτάρκεια του λαού μας». Δεν είναι δικό μου, τίτλος του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» ήταν πριν μερικές βδομάδες. Προσυπογράφω. Για κάτι τέτοια την πάω την Αλέκα, όπως και για το από πάνω ως κάτω ειρωνικό βλέμμα στην Καϊλή, τότε που ορκιζότανε για πρώτη φορά.
Βγήκε και η εμβληματική φιγούρα της λιτότητας, ο Πάγκαλος, κι αμόλησε μια τορπίλη στον Τιτανικό, για κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, μέσω κατάργησης των θέσεων. Όπως θα πηγαίνει ο υπάλληλος το πρωί να κάτσει, θα του τραβάνε την καρέκλα, όπως κάναμε στο Λύκειο, και θα πέφτει τ’ ανάσκελα, μαζί με τη φραπεδιά. Θα του το κάνουν μια, δυο, τρεις κι ύστερα θα του παίρνουν και την καρέκλα. Τι θα κάνει ο πούστης; Πόσες μέρες θ’ αντέξει να κάθεται όρθιος; Θα πάθει κιρσούς, φλεβίτιδα, θα το πάρει απόφαση και θα ξεκουμπιστεί. Απλά σοσιαλιστικά πράγματα. Θα γυρίσουμε πίσω στο 1911. Η μονιμότητα έλεγε ένας τύπος στο ΣΚΑΪ είναι θεσμός του περασμένου αιώνα, τότε που υπήρχαν πολιτικές διώξεις, για να προστατευθούν οι υπάλληλοι από αυτές, όπως και για να μην είναι θύματα συμφερόντων κι επιχειρηματιών. Ενώ τώρα, ε, δεν υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι.
Άλλο πράγμα να μην μπορείς να διώξεις τον άχρηστο, ανίκανο ή και εγκληματία υπάλληλο με το χάλι της πειθαρχικής διαδικασίας και των υπηρεσιακών συμβουλίων κι άλλο να λες ότι θα διώξεις ανθρώπους καταργώντας τις θέσεις τους, για να ξαναθυμηθούμε από που πήρε η Κλαυθμώνος τ’ όνομα της. Ανθρώπους που η κομματοκρατία τους έπιασε στη φάκα για να τους πάρει οικογενειακώς την ψήφο. Είλωτες – πελάτες. Ξέρετε ότι μπορείς να κλέψεις, να δωροδοκηθείς, να βάλεις φωτιά στην καρέκλα του υπουργού και να πάρει καμμιά δεκαετία να σε διώξουν. Και αν… Απ’ την άλλη δεν πιστεύω ότι υπάρχει μέσος άνθρωπος που του δώσανε αληθινή αποστολή, να κάνει μια δουλειά με νόημα και δεν του άρεσε. Κανείς δεν θέλει απλά να τα ξύνει. Τα Δικαστήρια, π.χ., είναι γεμάτα κενές οργανικές θέσεις κι οι υπάλληλοι εξοντώνονται, ενώ σε άλλες υπηρεσίες παίζουνε αμπάριζα.
Πιστεύω ότι ο Πάγκαλος την αμόλησε στα πλαίσια ψυχολογικού πολέμου για να κάτσουν φρόνιμα οι είλωτες, να υποστούν τις περικοπές μισθού κι επιδομάτων, να φάνε στη μάπα τους νέους άμεσους κι έμμεσους φόρους και να κάτσουν σούζα. Με τον φόβο της ανεργίας το διορισμένο ρουσφέτι καταπίνει αμάσητο όλο το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Έτσι ο κρατικός μηχανισμός θα είναι πειθήνιος και συνεργάσιμος. Κότα. Το αληθινό νόημα είναι απλό: υπαλληλάκο, σκάσε και κολύμπα αλλιώς σου καταργώ τη θέση και τράβα στην Ομόνοια να κόβεις βόλτες μαζί με τους μπαγκλαντέζους.
Αν κάνω λάθος, αν δεν είναι απλώς μπαμπούλας και πάνε όντως να κάνουν κάτι τέτοιο, τότε θα δείτε Δεκέμβρη. Απ’ τον άλλο τον αληθινό, όχι σαν τον μαϊμού τον προπέρσινο. Πυροκροτητής στην καρδιά των νοικοκυραίων. Ή μπορεί να το κάνουν για λίγους κι ύστερα να πάνε οι συνδικαλιστές να προσκυνήσουν για να μείνει μέχρι εκεί. Απλό: Τραβάτε κουπί αγόγγυστα και δεν θα καταργήσουμε θέσεις.
Υπάρχει δε κι ένα άλλο πρόβλημα που εμβριθώς επισημάνανε όλοι οι βαριοί αναλυτές (και η Όλγα). Ζούμε πολύ, ρε σεις! Κορακοζώητοι γίναμε, τα παλιοτόμαρα και χαλάμε τους λογαριασμούς του ελληνικού υπαρκτού σοσιαλισμού. Κάτι θα σκεφτεί ο Πάγκαλος και γι’ αυτό. Έχω μια σεμνή πρόταση: όριο ζωής. Ως εδώ. Όσο χορτάσατε χλιδή, χορτάσατε. Όπως στ’ άλογα όταν γεράσουν. Να ρωτήσουμε τους Γερμανούς. Ξέρουν από τέτοιες μαζικές λύσεις. Καπούτ γεροξούρες, που θέλατε και σύνταξη.
Παρενδυτικός «σοσιαλισμός». Ξύστε την πράσινη μούχλα και θα δείτε από κάτω τον γκαζοντενεκέ. Άδειος. Τριάντα χρόνια πλιάτσικο και τώρα θα μας …σώσουν, πάλι με δανεικά. Κι επειδή αυτά δεν θα μπορούν να τα μοιράσουν ή να φτιάξουν πάλι καμμιά Ολύμπικ Κέτερινγκ με εφτά εργαζόμενους ανά παρασκευαζόμενη μερίδα, θα ρίξουν καμμιά τρακοσαριά χιλιάδες ελληνοποιημένους Αμπντουλχαλήμ μέσα στην κάλπη. Έτσι νομίζουν.
Το ΠΑΣΟΚ, αδέρφια, θέλει ένα ωραίο κοινωνικό νεκροταφείο, παρδαλό, κουλτουριάρικο, ν’ αρέσει στην Αφρώ του Βούγια, χωρίς οκτάωρα, μονιμότητες κι άλλα προσκόμματα του περασμένου αιώνα. Με σημαία μια κουρελού. Και κάνει ωραία πράγματα. Πανικοβάλλει τον κόσμο, επιβάλλει την δικτατορία της μειοψηφικής «προοδευτικής» ωχράς σπειροχαίτης, ξεφτιλίζει την χώρα και την αξιοπιστία της, πυροδοτεί τον ρατσισμό και την κοινωνική έκρηξη και τελικά να δείτε που θα τα καταφέρει. Και την καλύβα μας θα κάψει και θα μας φάνε οι ψύλλοι.
Αν σταμάτησα να διαβάζω αυτήν την εφημερίδα, ήταν εξαιτίας του κ.Μπουκάλα.
Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα άρθρα του.
Ελεγα μέσα μου. Δεν μπορεί. Κατι θέλει να πεί ο άνθρωπος.
Ε! λοιπόν.Δεν θέλει να πεί τίποτα.Δεν έχει να πεί τίποτα.
Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί την γλώσσα μ’ αυτόν τον αηδιαστικό (για μένα) τρόπο.
Για να καλύψει την αερολογία του. Μόστρα κι άγιος ο θεός.
Παρένθεση.
Οχι και μεγάλος καλλιτέχνης ο κ. Ζαμπέτας !!
Πολλοί το λένε, αλλά για μένα ήταν ένας όχι αυθεντικός καραγκιόζης.
(Για να πώ την αμαρτία μου, πήγα να γράψω “μη αυθεντικός”. Η άρνηση γίνεται με το όχι)
Εξαίρετο άρθρο. Άφησε τον Παντελή … “μπουκάλα” :-))
Μία διόρθωση:
“καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν στήν κατοχή”
Στην Κατοχή, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ήταν ο μακαριστός Δαμασκηνός, κατά κόσμον Δημήτριος Παπανδρέου. Διεδέχθη το 1941 τον κυρό Χρύσανθο, κατά κόσμον Χαρίλαο Φιλιππίδη, ο οποίος καθαιρέθηκε λόγω της αρνήσεώς του να ορκίσει την δωσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Κ. Τσίρο, παρομοίως. Αναρωτιώμουν τί σόι άνθρωπος και τί είδους αρχές έχει ο τύπος. Και φυσικά η εφημερίδα που του δίνει βήμα. Την έκοψα και περιορίστικα στην αγαπημένη μου ΕΣΤΙΑ
Χρήστος
Η Καθημερινή από την εποχή που την ανέλαβε ο Παπαχελάς έχει βάλει μέσα ένα σωρό εκσυγχρονισταράδες. Έχει μετακινηθεί ο μέσος όρος γραμμής της εφημερίδας κατά πολύ επί το προοδευτικότερον. Δεν είναι μόνο ο Μπουκάλας, ο οποίος μάλιστα παρά τις απόψεις του έχει ωραίο λόγο. Στην Καθημερινή μόνο ο Γιανναράς και ο Ιορδανίδης απέμειναν.
Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι ωραίος λόγος είναι εκείνος που τέρπει το πνεύμα με τα νοήματα που εκφράζει και όχι απαραίτητα με τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Οι απόψεις του …Μπουκάλα, ειδικά με τον τρόπο και το ύφος που εκφράζονται, απέχουν πάρα πολύ από το να είναι “ωραίος λόγος” όσο όμορφες λέξεις και αν χρησιμοποιεί.
Επίσης, επειδή τώρα τελευταία ακούγεται πολύ, η λέξη “το διακύβευμα” δεν υπάρχει στην ελληνική γλώσσα, ψάξτε όποιο σοβαρό Λεξικό θέλετε. Απλά ΔΕΝ υπάρχει. Το είπε βλέπετε και ο Παπούλιας προσφάτως στα Γιάννενα και αμέσως “γκλαμουροποιήθηκε” η λέξη. Το σωστό είναι “η διακύβευση”, ή το δανεικό από την Εσπερία “ρίσκο”. Κάποιοι, κατ’ εμέ σωστά, το λένε περιφραστικά, χρησιμοποιώντας το ελληνικότατο ρήμα “ριψοκινδυνεύω”. Πάντως “Το Διακύβευμα” δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει και το “πρόταγμα” που ήταν κάποτε “της μοδός”.
…
Α! και ξέχασα να πω ότι ο μπουκάλας ανήκει στην κατηγορία των “χρήσιμων βλακών”. Απλά μην τον παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά. Ένα μειράκιο της παγκοσμιοποίησης είναι και τίποτα άλλο. Ανάξιος λόγου και προσοχής. Αυτά!
…
Θα χαιρόμουν άν ο υπογράφων ως “Φιλόλογος” είναι και φιλόλογος.
Εχουμε ανάγκη από φιλόλογους, να ξεστραβωνόμαστε.
Kύριε Γιάννη3 , σωστή η επισήμανσή σας , νομίζω όμως ότι
αδικήσατε τον Σταύρο Λυγερό , ίσως και να τον ξεχάσατε !
Μάρκο ασφαλώς και τον ξέχασα τον Σταύρο Λυγερό. Ίσως και 2-3 ακόμη. Το λέω για να μην αδικήσω κι άλλους. Δεν παρακολουθώ τόσο στενά όλες τις πένες. Αλλά ο Λυγερός ήτανε όντως παράληψη.