Ο ελληνικός λαός βιώνει μία διαρκώς, επιδεινούμενη άσχημη κατάσταση. Σημάδια ανάσχεσής της δεν είναι ορατά στον ορίζοντα. Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται, ενώ λιγοστεύουν οι διεθνείς φίλοι.
Τα περί εθνικής συναίνεσης, συνεννόησης και διακομματικής συναντίληψης απωθούνται από ένα πολιτικό προσωπικό που συνεχίζει να αυτοϊκανοποιείται με αυτό που ο Μάρκος Αυρήλιος περιέγραψε για τους συγκαιρινούς του: «αλλήλων καταφρονούντες, αλλήλοις αρεσκεύονται» = αλληλοπεριφρονούνται και εντούτοις αλληλοκολακεύονται!
Μονόδρομος να αρθεί ο πολιτικός κόσμος στο ύψος μιας σοβαρής και πειστικής προς τα έξω εθνικής αποφασιστικότητας και να εμπνεύσει στο λαό αισθήματα ασφάλειας με φερέγγυες προοπτικές ανάπτυξης ικανές να σηματοδοτήσουν έξοδο από το χάος.
Τα επικυρίαρχα ωστόσο ιδεολογήματα των ιθυνόντων στους κρίσιμους πυλώνες του τόπου βολοδέρνουν στον αστερισμό του άκρατου εθνομηδενισμού. Όπερ σημαίνει ότι έτσι nullan sperare salutem…
Ο Πολύβιος δίδαξε ότι η μελέτη της ιστορίας είναι αληθινή εκπαίδευση και άσκηση για τις πολιτικές πράξεις, «αληθινωτάτην είναι παιδείαν και γυμνασίαν προς τα πολιτικάς πράξεις» (Ιστορίαι Α, 1,1).
Οι αντίπαλοι των τωρινών ασφαλώς και δεν είναι αναμάρτητοι και ορθοτόμοι (θυμηθείτε την απλόχερη στήριξη που παρέσχε στην κα Ρεπούση η τότε νεοδημοκρατική εξουσία). Αλλά η επιλογή να τεθεί επί κεφαλής του «εθνικού διαλόγου για την παιδεία» ο αποκαλούμενος και πάπας του εθνομηδενισμού με δικαιώματα ως φαίνεται του δεσμείν και λύειν γεννά αμείλικτα ερωτήματα περί του αν θα μπορέσουν να παραμείνουν όρθιες και οι τελευταίες «σταθερές» αυτού του τόπου.
Για τις οβίδιες μεταμορφώσεις και την ποικίλη δράση των (μη) στοχαστικών προσαρμογών του ανδρός (Σημίτης, ΓΑΠ, εντός, εκτός και επί τ’ αυτά ΣΥΡΙΖΑ) παραπέμπουμε στη σύντομη βιογραφία του από τον ΣΤΑΘΗ (http:/www.enikos.gr)και τον κλαυσίγελώ του: «πάψε να κλαίγεσαι και στήσε μια ΜΚΟ, μη γίνεσαι ψυχάκιας (Λιάκος), νοικοκυρά (Λιάκος), κτηνοτρόφος (Λιάκος), φαιοκόκκινος (Λιάκος), και όσα άλλα σου καταλογίζει ένας άνθρωπος που αγαπάει βαθιά τον λαό και θαυμάζεται από τον Πρωθυπουργό»!
Ο εθνομηδενισμός αποτελεί εισαγόμενον οθνείον στοιχείο, καρκίνωμα για τον Ελληνισμό που μιαίνει δυστυχώς όλους τους πολιτικούς χώρους. Απεργάζεται την αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας και την πολιτισμική μας αλλοτρίωση, καθιστώντας μας ευάλωτους από πάντα εχθρόν και πολέμιον.
Ο Ελληνισμός υπάρχει από την αυγή της ιστορίας. Είναι παιδαριώδης η σύγκρισή του με το αμερικανικό έθνος το οποίο ασφαλώς δεν προϋπήρχε και δημιουργήθηκε από την αμερικανική επανάσταση και το νεοπαγές αμερικανικό κράτος.
Σε πείσμα των φληναφημάτων των εθνοαποδομητών, το έθνος αποτελεί βασικό ιστορικό φαινόμενο. Και το ελληνικό έθνος, ασχέτως κρατικής υποστάσεώς μας, έχει μιαν αδιάσπαστη διαχρονική συνέχεια. Το ιδεολόγημα περί γεννήτορός του τάχα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού είναι αποβλακωτικό. Οι Λιάκος-Μπαλτάς «παρέσυραν» και τον Πρωθυπουργό να το δηλώσει από το βήμα του Πανεπιστημίου. Μόνον όμως άσιτοι ελληνικής παιδείας αδυνατούν να αφομοιώσουν την σωκρατική ρήση (η γενιά του γράφοντος την διδάσκονταν απ’ ευθείας από το πρωτότυπο): «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι» (Πλάτωνος Κρίτων 12).
«Τοις νουν έχουσι»! Όποιοι δηλαδή δεν έχουν νουν, ή έχουν διεστραμμένον, καταλαβαίνουν ανάποδα. Διότι «ουκ αν γένοιτο νους κακός, καλώς φρονείν» (Σοφοκλής, Οιδίπους τύραννος, στ. 609).
Η αναθεώρηση (= παραχάραξη) της ιστορίας, είναι άσβεστος πόθος των κάθε λογής «υπαρκτών» ιστορικού υλισμού και εκσυγχρονισμού. Το 1821 κάρφος στους οφθαλμούς τους. Αν καταφέρουν να το σπιλώσουν, κατεδαφίζουν όχι απλώς το παρελθόν μας, αλλά αποκόπτουν την εθνική μας συνέχεια.
Και το μεν 4τομο ανοσιούργημα του κακόφημου CDRSEE (Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη) δεν τόλμησαν τότε (2005) λόγω αντιδράσεών μας να το εισαγάγουν αυτούσιο στα σχολικά προγράμματα, αλλά το διέπραξαν έκτοτε κατά δόσεις. Ό,τι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι, το ολοκληρώνουν οι νέοι αναμορφωτές. Το τρομώδες αυτό κατασκεύασμα εξωραϊζει την γενοκτονική Τουρκοκρατία. Την προάγει σε ευνομούμενη πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία με υποδειγματικό σεβασμό στις διάφορες εθνότητες Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων κλπ.
Ανάλογη κακοποίηση υφίσταται και ο Μακεδονικός Αγώνας. Ωραιοποιείται ο ρόλος των Κομιτατζήδων, ενώ ενοχοποιούνται οι υπερασπιστές της ελληνικότητας Μακεδονομάχοι, κατά Λιάκον Τζιχαντιστές και Ταλιμπάν (sic!) Άξιος ο μισθός του!
Οι εθνοαποδομητές σκοτώνουν την μνήμη, προκαλούν αποκοπή από το παρελθόν και τις πολιτισμικές σταθερές του λαού, ακυρώνουν την συλλογική ταυτότητά του, εξαφανίζουν την εθνική συλλογικότητα. Προγραμματίζουν μια χειραγωγούμενη κοινωνία. Στόχος τους η εκμηδένηση πάσης αντιστάσεως. Χρέος μας να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε.
Ο Κέρι ήρθε να πιέσει υπέρ Γκρουέφσκι και Ερντογάν. Επιζήμια η επίσκεψη. Αλλά αυτό θα παύσει να γίνεται μόνον όταν ενεργοποιήσουμε τον αδρανούντα υπαιτιότητί μας αμερικανικό Ελληνισμό. Καιρός του ποιήσαι!
Υ.Γ. Θα συνεχίσουμε αυτές τις σκέψεις στο επόμενο.
2 comments
Ναι,η αλήθεια είναι πως,από τα βάθη της ψυχής μου,μισώ τους απογόνους των ηττημένων του συμμοριτοπολέμου που παριστάνουν σήμερα τους κυβερνήτες.Τους μισώ από την εποχή που αποτελούσαν επίσημα το πολιτικό σκέλος της τρομοκρατίας και γενικά του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα,αλλά και τους συνεργάτες πάσης φύσεως κυβερνήσεων εκτός των βορείων και ανατολικών συνόρων μας,όπως πάντα άλλωστε στην Ιστορία αυτών των προδοτών.Ωστόσο πολύ περισσότερο απεχθάνομαι όλους αυτούς τους Αριστερούς “πατριώτες” που πρόθυμα έπαιξαν τον ρόλο των συνεργατών τους όλα αυτά τα χρόνια,είτε προσδοκώντας συμμετοχή στη νομή της εξουσίας είτε επειδή…είναι απλά ηλίθιοι.Δεν σας κρύβω πως ακόμα κι εγώ ψήφισα τους…κομμουνιστές στις εκλογές του Σεπτεμβρίου (!).Μόνο και μόνο για να μπορώ να απολαμβάνω σήμερα τις αντιδράσεις τους.Να βλέπω τους αγαπημένους τους κομμουνιστές,που τόσο συναινετικοί υπήρξαν μαζί τους,να φτύνουν σήμερα πια στα (άσχημα) πρόσωπά τους.Αυτό δηλαδή που ήθελα να τους κάνω εγώ τους το κάνουν οι ίδιοι οι φίλοι τους.Όλοι αυτοί οι περιθωριακοί Αριστεροί ”πατριώτες” που με το πραξικόπημα στην κυβέρνηση Σαμαρά ήλπιζαν σε “αντιμνημονιακή” οικονομική πολιτική αλλά και σε μια ”πατριωτική’ εξωτερική πολιτική,στα πρότυπα (όπως οι ίδιοι φυσικά λένε) των εγκληματιών του ΕΑΜ,σήμερα πια πήραν αυτό που τους αξίζει.Απολαμβάνουν και μνημονιακή και εθνομηδενιστική,όπως την αποκαλούν, πολιτική.Αυτή θα είναι μια πρώτη τιμωρία τους.Να θυμούνται όμως πως η νέα (πραγματική) Δεξιά που αναδύεται μετά την πτώση των κομμουνιστών,αυτή τη φορά πρώτα θα λογαριαστεί μαζί τους και μετά θα κλείσει (για πάντα) τους ανοιχτούς λογαριασμούς του συμμοριτοπολέμου.
Συμφωνώ με το άρθρο. Θεωρώ ωστόσο ότι οι Αμερικάνοι δεν είναι ακόμα έθνος και δε ξέρω αν ποτέ θα γίνουν. Δεν έχουν ούτε το όμοαιμον, ούτε το ομόθρησκον, ούτε το ομόδοξον. Εξάλλου παρά το γεγονός ότι έχουν κυριαρχήσει σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εξακολουθούν να αισθάνονται μια μειονεξία λόγω αυτού του γεγονότος, τη έλλειψης εθνικής υπόστασης. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί τους δεν παραλείπουν να αναφέρονται στο “αμερικάνικο έθνος”, μήπως και καθιερωθεί δια της επαναλήψεως.