Το Ελληνικό και οι μετανάστες του ΣΥΡΙΖΑ που το κατακλύζουν.

Γράφει ο Τηλέμαχος Μιχαηλίδης.

Η Αθήνα είναι ίσως η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, η οποία όταν έχτισε ένα αεροδρόμιο, έκλεισε το παλιό. Όλες οι άλλες πρωτεύουσες, και γενικότερα μεγάλες πόλεις, κράτησαν το παλιό για την κίνηση charter ή γενικότερα ανάπτυξης του τουρισμού του. Στην Αθήνα υπήρχε και η πολύ συγκεκριμένη πρόταση για να ξεκινήσει να γίνεται ενδιάμεσος σταθμός πτήσεων από την Ευρώπη στην Μέση ή την Άπω Ανατολή. Η κυβέρνηση Σημίτη όμως που έδωσε το έργο για το αεροδρόμιο των Σπάτων, αντί να πει «έχω αυτό το έργο, ποιος το θέλει και πώς θα το σχεδιάσει;», βρήκε πρώτα τον ανάδοχο μετά διαμόρφωσε το έργο. Έτσι τον ρώτησε «θέλεις κάτι άλλο;». Ο ανάδοχος είπε «ζητώ να κλείσετε το αεροδρόμιο του Ελληνικού, επειδή δεν θέλω ανταγωνισμό τις επόμενες δεκαετίες». Έτσι και έγινε. Μπήκε ρήτρα να κλείσει το Ελληνικό. Στο μεταξύ, στην Κωνσταντινούπολη χτίζεται ήδη το μεγαλύτερο αεροδόμιο της Ευρώπης με μία πρωτοφανής επένδυση. Ίσως και το μεγαλύτερο του κόσμου. Σήμερα το αεροδρόμιο Κωνσταντινούπολης εξυπηρετεί 47 εκατομμύρια επιβάτες και είναι το 5^ο μεγαλύτερο σε κίνηση στην Ευρώπη και 9^ο στον κόσμο. Το νέο της αεροδρόμιο θα εξυπηρετεί στην τελική του φάση 150 εκατομμύρια επιβάτες και θα είναι επεκτάσιμο ως τα 200 εκατομμύρια! Η επιπλέον κίνηση θα ικανοποιεί –μεταξύ άλλων- τη ζήτηση του διαμετακομιστικού κέντρου από την Ευρώπη προς την Ασία.

Έτσι, μας έμεινε το Ελληνικό. Το καλύτερο φιλέτο στην Ευρώπη. Ιδέες υπήρχαν πολλές. Όλες σχεδόν κολούσαν στα συνήθη ελληνικά μικροσυμφέροντα. Όλο και κάποιος θα έχανε κάποιο προνόμιο εάν προχωρούσε μία ιδέα. Μας έμεινε λοιπόν. Μετά από πολλά χρόνια δόηθκε ένα τμήμα του σε μία εταιρεία για εκμετάλλευση, χωρίς να έχει χτιστεί τίποτα μέχρι σήμερα. Σήμερα λοιπόν, μετατρέπεται σε γκέτο. Γκέτο για ποιους; Όχι για πρόσφυγες. Για μετανάστες. Μαροκινοί, Ιρανοί και Πακιστανοί είναι οι πολυπληθέστερες ομάδες μεταναστών που θα φιλοξενηθούν εκεί. Μπήκαν στην Ελλάδα από την Τουρκία, επιχείρησαν να περάσουν στην Ευρώπη, αλλά επειδή δεν είναι πρόσφυγες, δηλαδή δεν προέρχονται από Συρία, Ιράκ ή Αφγανιστάν, ώστε να καταγραφούν ως πρόσφυγες, δεν γίνονται δεκτοί από κανέναν. Έτσι, η κυβέρνησή μας, η οποία υποσχέθηκε τον Ιανουάριο ότι θα δώσει σε όλους εξάμηνη άδεια παραμονής και έκλεισε το κέντρο φιλοξενίας που είχαμε ως τότε, υποχρεώνεται τώρα να φιλοξενήσει χιλιάδες ανθρώπους εντός Ελληνικού εδάφους, αυτούς που δεν κατάφεραν να πείσουν τις αρχές ότι είναι πρόσφυγες.

Τρεις λόγοι συνυφασμένοι με τις αιτίες της κρίσης. Πρώτα, ο φιλογερμανισμός της κυβέρνησης Σημίτη αφού τότε παραδόθηκε η χώρα στους Γερμανούς και όχι με τα μνημόνια του 2009. Αεροδρόμιο, Αττική Οδός, συστήματα Ολυμπιάδας, τηλέφωνα, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, όλα οι Γερμανοί. Δεν λέω κατ’ ανάγκην να διατηρούσαμε το Ελληνικό ως αεροδρόμιο. Θα μπορούσαμε ναι. Αλλά όχι κατ’ ανάγκην. Λέω να είχε ενταχθεί το νέο αεροδρόμιο σε έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό με άξονα το δικό μας όφελος.

Μετά, τα ελληνικά μικροσυμφέροντα από τοπικούς δημάρχους, συνδικαλιστές και φοβικούς κυβερνήτες που δεν είναι διατεθειμένοι να σπάσουν αυγά.

Τώρα η ιδεολογική εμμονή της πρώτης φοράς αριστερά να ανοίξει τα σύνορα επειδή είναι ανθρωπιστική κυβέρνηση, χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις.

Αν δεν βρούμε τις ρίζες ενός προβλήματος δεν θα το λύσουμε. Τα συμπεράσματα είναι ότι χρειάζεται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός ακόμα και σε απλές κινήσεις, και όχι βιαστικές κινήσεις για να εξυπηρετηθούν στιγμιαία συμφέροντα, ότι χρειάζεται να σπάσουν αυγά με ομάδες κοντόφθαλμων συμφερόντων που δεν βλέπουν πέρα από τα όρια της σκιάς τους και έχουν ως άξονα τα δικά τους προνόμια, και ότι πρέπει να σπάσουν οι ιδεολογικές εμμονές που δε μας αφήνουν να δούμε τη συνολική πραγματικότητα και τις επιπτώσεις των πράξεών μας σε τρίτους.