Γράφει ο Αντώνης Λαμπίδης.
Ο εθνομηδενισμός είναι καινοφανής όρος στην ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας στα πλαίσια της κυρίαρχης παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.
Εδώ συναντώνται παραδόξως (;) παραποιημένες παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις περί ιστορικού υλισμού και επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα «της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις» και άλλα ηχηρά πομπώδη.
Όμως, ανομολόγητος σκοπός είναι η δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας ανιστορικών και μετέωρων ατόμων, μια εύκολη δηλαδή λεία προς χειραγώγηση.
Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με φύσει συμπλεγματικά άτομα, η επιχειρηματολογία κατά των εθνομηδενιστών περιττεύει. Είναι ανάξια λόγου η αντίκρουση των ιδεοληψιών αυτών των ατόμων, γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Εξ άλλου τους δίνουμε και σημασία, την οποία δεν αξίζουν. Πρόκειται για νευρωτικά άτομα με τραυματικές ενδο-οικογενειακές εμπειρίες στην παιδική τους ηλικία, οι οποίες ενεγράφησαν στο υποσυνείδητο, και κατά την ενηλικίωση και κοινωνική ανέλιξη τους εκδηλώνονται συνειδητά. Ο φθόνος κατά των γονέων τους πραγματώνεται με το μίσος κατά της πατρίδας, του τόπου όπου γεννήθηκαν.
Η ενοχοποίηση κάθε τι του ελληνικού, η απόρριψη της Παράδοσης και ο χλευασμός των αξιών από τους μηδενιστές -και κατ΄ επέκταση κάθε συνεκτικού κρίκου που συνδέει το παρελθόν με το παρόν- αντανακλά τη διάρρηξη δεσμών και συνέχειας αυτών των ατόμων με τους φυσικούς γεννήτορες τους.
Είναι δε τέτοιας έκτασης ο νοητικός εκτροχιασμός τους, ώστε κάθε απόπειρα νηφάλιας κριτικής τούς εξαγριώνει, παρεκτρέποντας τους σε ύβρεις και απαξιωτικές εκφράσεις εναντίον εκείνων που τολμούν να έχουν μια διαφορετική άποψη. Ασκούν απροκάλυπτη τρομοκρατία στους αντιτιθέμενους και θεωρούν ότι κατέχουν το αλάθητο οχυρωμένοι πίσω από έναν υπερφίαλο επιστημονισμό. Νιώθουν όμως ανασφαλείς λόγω του συμπλεγματικού χαρακτήρα τους και προσπαθούν να γαντζωθούν στην εξουσία και να αναρριχηθούν σε θέσεις. Έχουν σχηματίσει ιδιότυπες κλίκες αλληλοϋποστήριξης, ιδιαίτερα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, και λειτουργούν ως “think tanks” επιβάλλοντας τις θέσεις τους στην εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων.
Προσπορίζονται και ενθυλακώνουν τεράστια ποσά από χορηγίες οικονομικών κολοσσών και προγράμματα διεθνών Οργανώσεων περίεργων συμφερόντων και επιδιώξεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe – CDRSEE), μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη -όχι τυχαία. Μια από τις κύριες δραστηριότητες της είναι -όπως οι ίδιοι διατείνονται- να αναθεωρήσει τα εθνοκεντρικά σχολικά μαθήματα Ιστορίας. Ήδη έχει εκδοθεί από ομάδα του εν λόγω Κέντρου «εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό στα ελληνικά», αποτελούμενο από 4 Βιβλία Εργασίας. Ο ενδιαφερόμενος μελετητής δεν έχει παρά να προσφύγει στον ιστότοπο αυτού του Κέντρου ώστε να διαπιστώσει τις δραστηριότητες, τους στόχους αλλά και τους χρηματοδότες του. 1
Τις μέρες αυτές (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2015), βοηθούσης και της επικίνδυνα διαλυτικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση στα εθνικά θέματα, ο εσμός των αποδομητών – εθνομηδενιστών εμφανίζεται ορμητικός στο προσκήνιο με τη διεξαγωγή Κύκλου Συζητήσεων για την Ιστορία, που πραγματοποιούνται στο Polis Art Café, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, στην Αθήνα.
Ο Α΄ Κύκλος είχε θέμα «Η θέση της Ιστορίας στο Σχολείο και πως θα την αλλάξουμε», θέτοντας βλακώδη ερωτήματα, όπως: “Είμαστε ελληναράδες ή δυστυχισμένοι που είμαστε Έλληνες;», «Περιούσιος λαός ή βδέλυγμα;», «Κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας ή κακομάθαμε ιστορία;», τα οποία χαρακτηρίζουν το ποιόν και τις προθέσεις των εισηγητών.
Ο Β΄ Κύκλος που διεξήχθη στις 8 Δεκεμβρίου 2015 έθεσε και το γελοίο ερώτημα: «Είμαστε άραγε δέσμιοι της πολιτιστικής κληρονομιάς και της παράδοσης ή έχει ωριμάσει η στιγμή αναδιαπραγμάτευσης;». 2
Σε όλους αυτούς τους συμπλεγματικούς περισπούδαστους τύπους απαντά …ο Λεωνής του Γιώργου Θεοτοκά:
Οι εφτά λόφοι του Βυζαντίου, σκοτεινοί, βουβοί, φορτωμένοι με ερείπια Αυτοκρατοριών. Ο φλοίσβος του Κερατίου στην αστροφεγγιά. Και οι ψηλοί ίσκιοι των Αυτοκρατόρων με τις ωραίες γενειάδες και τα χρυσά όπλα, που περνούν αέρινοι απάνω στα Τείχη και σβήνουν μες τη σκιά…
Όλα σβήνουν, χάνονται, ξαναγίνονται, ξανασμίγουν και πάλι διαλύονται, ολοένα τα χάνω και ολοένα τα νιώθω που πλησιάζουν να ενωθούν, να γίνουν ένα πράμα, μια μορφή, μια ουσία, κάτι που πάει να γίνει «εγώ». 3
Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
- http://cdrsee.org
- http://www.chronosmag.eu
- Γιώργος Θεοτοκάς. Λεωνής. Βιβλιοπωλείον της « Εστίας», 2013 (26η έκδοση), σ. 154-155.
Αντώνης Χ. Λαμπίδης
11 comments
Ο εθνομηδενισμός αποτελεί απλώς μία εκδοχή ενός γενικότερου φαινομένου που κινείται γύρω από την αποκλειστικά υλιστική ανάγνωση του κόσμου. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αποτελεί έκφραση ενός “αριστερού” νεοφιλελευθερισμού ή, κοινώς, “νεοφιλελευθερισμό των μπατίρηδων και των φουκαράδων”.
Γιατί η αποκλειστικά υλιστική ανάγνωση οδηγεί νομοτελειακά σε μία νεοφιλελέ κοσμαντίληψη όπου ο καταναλωτισμός, ο ευδαιμονισμός και η φιλαυτία δικαιώνονται και παράλληλα απορρίπτονται έννοιες όπως “αξίες”, “οικογένεια” και “πατρίδα”. Η ανάγνωση αυτή απογυμνώνει τον άνθρωπο από τις υπόλοιπες ταυτότητες του και κρατά μόνο δύο: αυτή του καταναλωτή και αυτή του εργαζόμενου. Και η έννοια της “ελευθερίας” συρρικνώνεται στην ελευθερία να επιλέγεις μάρκα απορρυπαντικού ή καναλι στην τηλεόραση για την αποχαύνωση σου.
Ένας πρώην υπουργός δε, τυπικός εκπρόσωπος της φαυλοκρατίας, διέγνωσε ότι περιορίζεται η ελευθερία του επειδή δν μπορεί να αγοράσει applications λόγω capital control….!!!
Η φράση “το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα” κρύβει ακριβώς την ίδια δόση εθνομηδενισμού όσο και η αναθεώρηση της ιστορίας. Ο ανόητος που λέει ότι θα αγοράσω το κινέζικο παπούτσι επειδή είναι 10 ευρώ φτηνότερο από το ελληνικό είναι ακριβώς το ιδιο εθνομηδενιστής με τον Λιάκο. Όπως εθνομηδενιστική είναι η προσέγγιση των νεοφιλερέδων [όπως οι διάφοροι Σκυλακόπουλοι και λοιπός εσμός του Ποταμιού της ΔουΞου και της Δράσης] που πανηγύριζαν για την εισροή λαθρομεταναστών – κλείνοντας παράλληλα το μάτι ότι αυτό οδηγεί σε μείωση των μισθών και συμπίεση “του κόστους” (και αύξηση των κερδών – προσθέτω).
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη και στο Αντίβαρο κάποιοι θλιβεροί “πατριώτες” που αφού κλάψουν για τις απειλές εναντίον της εθνικής εκπάιδευσης, σε άλλα σημεία υποστηρίζουν με όλη τη σοβαρότητα τους την έλευση των π.χ. Boots στην Ελλάδα επειδή θα μειωθούν οι μισθοί (και κατ’επέκταση το επίπεδο ζωής) των φαρμακοποιών …
Όλο αυτό το εξίσου επικίνδυνο εθνομηδενιστικό πνεύμα εκφράστηκε τον Ιούλιο του ’15 μέσα στο κίνημα των Menoume Evropi, όπου ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας (δεν αναφέρομαι σε όσους από ιδιοτέλεια επιθυμούν να συνεχίσουν τον κανοβαλισμό της κοινωνίας μέσω του ευρώ – ένας φαιδρός γυρολόγος των ιστοσελίδων σχολιασμού ενεδρέυει και εδώ μέσα) επένδυσε ψυχολογικά στο ευρώ αξίες, μύθους, επιθυμίες και φόβους που δεν συνάδουν σε ένα νόμισμα. Κάποτε πρέπει να μιλήσουμε και για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που δεν είναι άλλο από την αποεθνοποίηση των ελληνόφωνων “Εβροπαίον” και την υιοθέτηση μιας νεφελώδους “ευρωπαϊκής” ταυτότητας….
Ένα κείμενο γραμμένο το 2007 αλλά πολύ σχετικό με το περιεχόμενο του άρθρου.
Κ.Κ.
https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnxra2F0c2ltYW5pc2dyfGd4OjU4ODNiMDgyNzRlOGU0MQ
Η μπαρούφα της ενωμένης ευρώπης έρχεται οσονούπω στο τέλος της. Ήδη πολύς κόσμος που αυτή τη στιγμή υποφέρει έχει αρχίσει να αναθεωρεί τις απόψεις του περί της χρησιμότητας της παραμονής στο ευρώ, παρά την προπαγάνδα που γινεται από τα ΜΜΕ. Είναι θέμα χρόνου πλέον ο εθνομηδενισμός να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
@ Beriev
Μη νομίζεις ότι το ευρω-τερατούργημα θα ψοφήσει εύκολα και από μόνο του. Μη σε ξεγελάει ότι οι φίλα προσκείμενοι σχολιαστές περιορίζονται μόνο στο γραφικό γυρολόγο που εκπροσωπεί την πτωχοτραπεζοκρατία.
Το σύστημα βγάζει συνεχώς και νέα νούμερα από το καπέλο του για να διαιωνίσει την εξουσία του. Αδώνιδες, Θοδωράκηδες, Λεβέντηδες υπάρχουν πολλοί και ακόμη περισσότεροι πρόθυμοι-ηλίθιοι που θα τους υποστηρίξουν.
Είναι αλήθεια ότι όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους και δεν έχουν ιδιοτελείς σκοπούς έχουν κατανοήσει ότι το “ευρώ” αποτελεί ένα οικονομικό λάκο με φίδια. Είναι ενδεικτικό ότι τον Ιούλιο όποτε ρωτούσε [επίτηδες για να τους εκθέσω] τους διάφορους ΜενουμΕβροπάκηδες εάν πιστεύουν στην “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη” άλλαζαν την κουβέντα και μιλούσαν για διαφορές ισχύος και συμφέροντα. Δεν είχαν όμως το σθένος να πουν ανοιχτά ότι “Οχι, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη” (ούτε ποτέ υπήρξε).
Τι θέλω να πω μ’αυτά; Ότι ακόμη – και παρά την ορθολογική αντίληψη περί του αντιθέτου – υπάρχουν πολλοί ελληνοφώνοι που εξακολουθούν να επενδύουν ψυχολογικά στο μύθο του “ευρώ”, γι’αυτό και αν και το γνωρίζουν δεν το ομολογούν, ότι ένα από τα υποτιθέμενα δομικά στοιχεία του, η αίσθηση του ανήκειν στην “ευρωπαϊκή οικογένεια” άρα και στην αναμενώμενη αλληλεγγύη – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Και δεν το ομολογούν επειδή αυτή η ψευτοταυτότητα είναι ότι τους επέμεινε για να παραμυθιάζονται πως δήθεν ανήκουν σε μια “ανώτερη” πνευματικά και ηθικά ομάδα.
Όπως είπε και ο Βολταίρος (και είναι πραγματικά αυτού): Δεν μπορείς να απελευθερώσεις ηλιθίους από τις αλυσίδες που λατρεύουν.
@ Δείμος, 18 December 2015 at 08:57
α) Μπορείς να μού πεις πού ακριβώς γράφει αυτό ο Βολταίρος αυτό που λες και μάλιστα διαβεβαιώνεις ότι είναι πραγματικά αυτού; Συνηθέστατα, φράσεις αποδίδονται σε κάποιους, που τις είπαν άλλοι, ή που δεν ελέχθησαν ποτέ.
β) Στον Βολταίρο, όμως, αποδίδεται (εσφαλμένως) και μία άλλη πρόταση: « Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai pour que vous ayez le droit de le dire ». Όταν, λοιπόν, αποκαλείς ευθαρσώς (λέγε θρασύτατα) “ελληνοφώνους” και “ηλιθίους”, όσους Έλληνες (άρα κι εμένα), που απλώς συμβαίνει να διαφωνούν μαζί σου, φαίνεται ή πως την αγνοείς, ή δεν την “θυμάσαι”.
γ) Αν σήμερα βγούμε από το €, μπορείς να μού πεις πού θα στηρίξομε το νέο μας νόμισμα, αφού δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός στην χώρα; Πώς θα πληρώνομε τις εισαγωγές, αφού δεν εξάγομε παρά ελάχιστα, εν συγκρίσει μ’ αυτά που εισάγομε; Έχεις την αίσθηση ότι θα μάς χαρίσουν το χρέος;
δ) Πώς ακριβώς συνδέεται η διάλυση ή μη τής ΕΕ, με την δική μας παραμονή στο €, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Beriev, 17 December 2015 at 11:25, πράγμα με το οποίο μάλλον συμφωνείς, αφού δεν εκφράζεις αντίρρηση;
@ αυτοαποκαλούμενο “πατριώτη”
Θα ακολουθήσει άλλο σχόλιο για την ποιότητα και το ακατάλυπτο στόχο της (ας την πούμε κι έτσι) “επιχειρηματολογίας” σου…
α. Il est bien malaisé d’ôter à des insensés des chaînes qu’ils révèrent. [ It is difficult to free fools from the chains they revere.]
Le dîner du comte de Boulainvilliers (1767): Troisième Entretien.
Πηγή: Wikiquote
β. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω το σημείο β. Με εγκαλείς γιατί δεν εφαρμόζω κάτι που (όντως) ποτέ δεν έγραψε ο Βολταίρος, το οποίο πουθενά δεν έγραψα ότι υποστηρίζω και το οποίο δεν υποστηρίζεις και εσύ;
Για να μην έχεις απορίες … δεν προτίθεμαι στο ελάχιστο να υποστηρίξω με τη ζωή μου το δικαίωμα σου να λες και να πράτεις ευρωλιγουρικά και αντιπατριωτικά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σε εμποδίσω να λες την άποψη σου. Απαιτώ όμως να μου επιτρέψεις να λέω τους “ηλίθιους” ηλίθιους [και να εξηγώ γιατί] και τα “ελληνόφωνα” ευρωδουλάκια, το ίδιο. Αν δεν κατάλαβες από τα δύο πρώτα σχόλια μου γιατί είναι “ηλιθιότητα” η τυφλή προσήλωση στο ευρώ, πες μου τι δεν καταλαβαίνεις να στο εξηγήσω…
γ. Το ότι δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός οφείλεται εν πολλοίς στο ευρώ – νομίζω ότι είναι σαφές πλέον σε όλους [εκτός των ηλιθίων] ότι το ευρώ αποτέλεσε όχημα ενίσχυσης των εξαγωγών και της βιομηχανίας της Γερμανίας (κυρίως) με παράλληλη δημιουργία χρεών στη Ν. Ευρώπη. Τα χρέη αυτά χρησιμοποιούνται σήμερα ως εργαλεία πειθαναγκασμού και υποταγής σε ένα σύστημα που διαιωνίζει την εξαρτηση μέσω της ανυπαρξίας “παραγωγικού ιστού”.
Εκτός αν πιστεύεις ότι είναι τόσο ανόητοι οι Γερμανοί για να σε χρηματοδοτήσουν ώστε ούτε να έχεις ανάγκη τις εισαγωγές τους, αλλά και να τους ανταγωνίζεσαι σε εξαγωγές. Πάρε και ένα γράφημα πιο κάτω για να δεις την αλματώδη αύξηση των εξαγωγών της Γερμανίας προς την Ελλάδα από την εποχή που “κλείδωσε” η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ – αύξηση που έγινε δυνατή με χρέη, ασφαλώς. Α, ναι … και το παραμυθι της “ισχυρής οικονομίας”.
https://www.destatis.de/EN/PressServices/Press/pr/Graphics/ForeignTrade/2015/ForeignTrade_GreeceStart2014.png?__blob=poster
Επειδή λοιπόν ανησυχείς για τον “παραγωγικό ιστό” δείξε μου σε παρακαλώ ένα σχέδιο που να δείχνει με μετρήσιμα στοιχεία πως θα γίνει ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού εντός του ευρώ. Όταν λέω μετρήσιμα στοιχεία εννοώ αριθμούς για κεφάλαια, βιομηχανίες και αγροτική παραγωγή που θα επενδυθούν ακριβή αριθμό θέσεων εργασίας, αναμενόμενες επιστροφές σε φόρους και το προσδοκώμενο ΔΙΑΜΕΣΟ (median) και όχι το ΜΕΣΟ (mean) εισόδημα.
δ. Αυτή είναι η δική σου (αυθαίρετη) ερμηνεία για τα γραφόμενα του Beriev. Και ακόμη πιο αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι δεν το σχολιάζω άρα συμφωνώ – επειδή δεν εκφράζω διαφωνία με βάση τη δική σου (αυθαίρετη) ερμηνεία.
Από τα συμφραζόμενα λοιπόν θεωρώ ότι η φράση “Η μπαρούφα της ενωμένης ευρώπης…” αναφέρεται στις ανοησίες που πιστεύουν οι ανόητοι ΜενουμΕβροπάκηδες για “ενωμένη Ευρώπη”, “κοινές αξίες”, “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη”, “ευρωπαϊκή ταυτότητα” και άλλες μπαρούφες. Όχι στην ίδια την ΕΕ.
Το ότι υπάρχει γενικότερα κίνδυνος για την “ενότητα” της ίδιας της ΕΕ είναι δεδομένο. Οι Φινλανδοί θα συζητήσουν στο Κοινοβούλιο τους την ιδέα του FIxit, οι Βρετανοί προχωρούν σε δημοψήφισμα για αποχώρηση από την ΕΕ, το Σένγκεν κλυδωνίζεται…
Το αν η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα έχει συνέπειες στο ίδιο το νόμισμα ή όχι μου είναι ΑΔΙΑΦΟΡΟ.
Και ένα γενικό σχόλιο: το ότι επιλέγω να μην σχολιάσω κάτι, σημαίνει μόνον αυτό: ότι επιλέγω να μην σχολιάσω. Η ερμηνεία “δεν σχολιάζω”=συμφωνώ, δείχνει ανωριμότητα και επιπολαιότητα στις λογικές επαγωγές.
@ αυτοαποκαλούμενο “πατριώτη”
Η ποιότητα του σχολίου σου ήταν κυριολεκτικά χαμηλή. Βγάζει απλώς θυμό κακομαθημένου που του χαλούν τον μύθο στον οποίο έχει επιλέξει να ζήσει. Και την ανάγκη όχι να στηρίξει τις επιλογές του με αποδείξεις που να δείχνουν ότι πρόκειται για πατριωτικές επιλογές [πράγμα αδύνατο εντός αυτής της ΕΕ, με αυτές τις οικονομικές επιλογές και αυτήν την “εξωτερική” πολιτική] αλλά επιλέγοντας να “φωνάζει” τον (ψευδεπίγραφο και επιπόλαιο) “πατριωτισμό” του επιλέγοντας το ψευδώνυμο “πατριώτης” και γράφοντας το “Έλληνας” με bold γράμματα. Αυτό λέγεται “υπεραναπλήρωση” στους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας…
Από κει και πέρα τι να πρωτοσχολιάσω; το “άκυρο” αίτημα για το που το γράφει ο Βολταίρος, όταν μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο θα σου έλυνε την απορία; την περίεργη αναφορά σε μια φράση που ποτέ ΔΕΝ έγραψε ο Βολταίρος – και ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι συμφωνώ μαζί της; ή τέλος τις αυθαίρετες ερμηνείες των γραφομένων άλλων και την παράλογη επαγωγή ότι επειδή δεν σχολιάζω κάτι άρα συμφωνώ μαζί του;
Προφανώς – μες στο θυμό σου γιατί σου χάλασα το ευρωπαραμυθάκι δεν σκέφτηκες τα πιο προφανή: ότι δεν σχολιάζω κάτι είτε γιατί έχει και άλλες ερμηνείες από τη δική σου, είτε (ακόμη απλούστερα) γιατί επιλέγω να δώσω έμφαση σε άλλο σημείο που θεωρώ σημαντικότερο!
ΥΓ Κρατώ για το τέλος το σημαντικότερο: δεν αποκάλεσα ηλίθιους όσους διαφωνούν μαζί μου – αποκαλώ ηλίθιους όσους ψυχολογικά επενδύουν στο ευρώ στοιχεία της ταυτότητας τους – κυρίως το ψευδές και αστήρικτο αίσθημα ανωτερότητες ως δήθεν συμμετέχοντες σε μία “κοινή οικογένεια”.
Επισήμανα όμως ότι υπάρχει και άλλη μία ομάδα – μικρρότερη αρά χαρακτηριστική: αυτή των ΙΔΙΟΤΕΛΩΝ. Αυτοί δεν είναι ηλίθιοι – είναι απλώς τομάρια. Είναι όσοι κατανοούν ότι όλα αυτά τα προγράμματα απλώς δεν βγαίνουν και το μόνο που προκαλούν είναι ακόμη βαθύτερη εξάντληση των οικονομικών πόρων της χώρας που επιτρέπει μετά κάποιους (κατά φαντασία) “πατριώτες” σαν κι εσένα να βγαίνουν και να ισχυρίζονται ότι “πως θα ορθοποδήσουμε αφού δεν έχουμε πόρους”. Είναι το “κλάμα” του υποκριτή που σκότωσε τους γονείς και μετά κλαίει επειδή έμεινε ορφανός.
Προσωπικά, θα σε κατέτασα όχι στην κατηγορία των ελληνόφωνων, ηλιθίων ευρωδουλων αλλά στην κατηγορία των ιδιοτελών ευρωπαρασίτων – μετρίας νοημοσύνης αναμφίβολα, αλλά ιδιοτελής!
Ανάλωσες δύο σχόλια-σεντόνια, γεμάτα χυδαίους χαρακτηρισμούς και προσωπικές επιθέσεις, για να μην πεις τελικά τίποτε. Τα αντιπαρέρχομαι, διότι χαρακτηρίζουν μόνον εσένα.
α) Η οικονομία μας δεν καταστράφηκε από το €, αυτό ήταν το τελειωτικό κτύπημα, άλλα ήταν ήδη κατεστραμμένη, όταν ο Σημίτης έκανε το έγκλημα να βάλει την χώρα στην ΟΝΕ, ενώ ασφαλώς δεν πληρούσε τα προσόντα για κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποίησε, ως γνωστόν, πλασματικά στοιχεία και η είσοδός μας στο “κλάμπ των ισχυρών” μάς στοίχισε μάλλον ακριβά. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τίποτε περισσότερο σ’ έναν σοφό και γνώστη τού θέματος, σαν τού λόγου σου.
Β) Άπαξ, όμως, και είμαστε εντός €, δεν μπορούμε τώρα να βγούμε, διότι απλούστατα δεν έχομε πού να το στηρίξομε. Δεν απάντησες τίποτε επί τής ουσίας, αλλά καλείς εμένα να σού πώς θα γίνει παραγωγική ανασυγκρότηση εντός €. Πολύ συνοπτικά:
Για να προσελκύσει κανείς επενδύσεις, ελληνικές ή ξένες, ώστε και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να κινηθεί ξανά η οικονομία, πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις γι αυτό, ήτοι σταθερό φορολογικό σύστημα, εξάλειψη γραφειοκρατίας, δραστική μείωση των φόρων, κίνητρα φορολογικά κ.ά. για τις νέες επιχειρήσεις, πολιτική σταθερότητα, αξιοποίηση ευρεσιτεχνειών κλπ. Περισσότερα μπορείς να διαβάσεις εδώ. Αυτά αφορούν μονάχα στην βιομηχανία/βιοτεχνία. Η επιστροφή τού Έλληνα στην γη είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, αφού είμαστε μία κατ’ εξοχήν αγροτική χώρα.
Έχει γίνει τίποτε από τα παραπάνω; Όχι. Γιατί, το € μάς εμποδίζει;
Γ) Η ΕΕ σαφώς βαίνει προς διάλυση και καλά θα κάνει να διαλυθεί, έτσι που έχει καταντήσει. Όμως, το ερώτημα που έθεσα, δηλ. τι σχέση έχει η δική μας έξοδος από το € με την διάλυση τής ΕΕ (όχι τής Ευρωζώνης, αλλά τις ΕΕ), μένει αναπάντητο. Η ακριβής φράση του Beriev, στην οποία αναφέρομαι είναι αυτή: « Η μπαρούφα της ενωμένης ευρώπης έρχεται οσονούπω στο τέλος της. Ήδη πολύς κόσμος που αυτή τη στιγμή υποφέρει έχει αρχίσει να αναθεωρεί τις απόψεις του περί της χρησιμότητας της παραμονής στο ευρώ». Εδώ φαίνεται να συνδυάζεται η παραμονή μας ή μη στο €, με την διάλυση ή μή της ΕΕ, κάτι που σαφώς δεν ισχύει. Εκτός κι αν κατάλαβα λάθος.
Σού χαρίζω τα υπόλοιπα φληναφήματα, ταμπέλες, χαρακτηρισμούς, προσωπικές επιθέσεις και ύβρεις, που, συν τοις άλλοις, παραβιάζουν την πολιτική σχολιασμού τού ιστολογίου, διερωτώμενος ποιος πράγματι βγάζει θυμό. Εσύ πετάς αφρούς….
@Πατριώτης
“Εδώ φαίνεται να συνδυάζεται η παραμονή μας ή μη στο €, με την διάλυση ή μή της ΕΕ”
Δεν συνδέεται νομοτελειακά το ένα με το άλλο. Βασικά κανείς δεν πρέπει να ξέρει αν μια έξοδος μας από το ευρώ θα σημάνει την διάλυση της ΕΕ. Το πιθανότερο είναι να την επιταχύνει.
Βασικά αυτό που βλέπει κανείς σήμερα είναι ότι το ευρώ και κατ’επέκτση η ΕΕ παραπαίει. Δεν έχει νόημα η λειτουργία της ούτε για τους ασθενείς αλλά ούτε πλέον και για τους ισχυρούς παίκτες της. Αυτό που σίγουρα ψάχνουν όλα τα κράτη μέλη σήμερα είναι πως θα τη διαλύσουν με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις.
Μετά το έγκλημα του 2010 που δεν δηλώσαμε bankrupt απευθείας αλλά αποδεχθήκαμε να δανειστούμε άπειρα χρήματα για να ξεχρεώσουν οι γερμανοί τα χρέη τους η Ελλάδα πλεόν είναι ανύπαρκτη.
@ Beriev
Βάσει τής Συνθήκης τής Λισσαβώνος, για να βγει ένα κράτος από την ΟΝΕ, πρέπει να βγει και από την ΕΕ. Αλλά ας το αφήσομε αυτό.
Άποψή μου είναι ότι μία υποθετική έξοδος τής Ελλάδος μόνον από την ΟΝΕ, δεν μπορεί να επηρεάσει την συνοχή τής ΕΕ. Εκεί και μόνον εκεί είναι η ένστασή μου.
Δεν ξέρω αν θα ήταν προτιμότερο να είχαμε δηλώσει πτώχευση, αλλά οπωσδήποτε τα χρήματα που δανειζόμαστε δεν έχουν καμμία σχέση με τις οφειλές των Γερμανών προς την Ελλάδα (κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις/αποζημιώσεις).
@ Beriev
Διαβάζοντας ξανά την τελευταία παράγραφο τού σχολίου σας, βλέπω ότι μάλλον λάθος την κατάλαβα. Δεν αναφέρεσθε, μάλλον, στα χρέη τής Γερμανίας προς την Ελλάδα, οπότε και η δική μου σχετική αναφορά είναι άκυρη.