Οι γνωστοί τρόποι εξόδου από την ύφεση δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην Ελληνική περίπτωση
Σε προηγούμενα άρθρα μου κατά την περασμένη εικοσαετία[1] είχα προβλέψει, βάσει της κοινής οικονομικής λογικής, την αναπόφευκτη δημοσιονομική κατάρρευση της χώρας. Επίσης είχα εγκαίρως προβλέψει και μάλιστα προειδοποιήσει για την φούσκα του χρηματιστηρίου έναν χρόνο πριν αυτή εκραγεί, κερδίζοντας ειρωνικά σχόλια και τον τιμητικό τίτλο της «Κασσάνδρας». Πιο πρόσφατα υποστήριξα ότι η ύφεση της Ελληνικής οικονομίας θα είναι μακροπρόθεσμη και θα συνοδευτεί από κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση, ίσως δε θα έχει επιπτώσεις στα εθνικά θέματα. Αυτήν την φορά ήρθε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και με έκθεσή του διέψευσε όσους αυτο-εφησυχάζονταν με την βεβαιότητα ότι “η ύφεση θα κρατήσει δύο-τρία χρόνια”.
Η έξοδος από την φάση της Ύφεσης και η είσοδος στην φάση της Ανάπτυξης επιτυγχάνονται ως γνωστόν είτε με την μέθοδο του Schumpeter είτε με αυτήν του Keynes.
Ο Schumpeter υποστήριξε ότι η Ανάπτυξη προκύπτει από την καινότομο δράση των επιχειρηματιών, που ανοίγουν νέες αγορές και λανσάρουν νέα προϊόντα. Επομένως απαιτείται η ύπαρξη επιχειρηματιών με ριψοκίνδυνο πνεύμα, φαντασία και προτεσταντική συγκρότηση, δηλαδή οντολογική αφοσίωση στον σκοπό τους(το τελευταίο έθεσε ως προϋπόθεση όχι ο Schumpeter, αλλά ο Max Weber).
Στην Ελλάδα, επιχειρηματίες αυτού του τύπου δεν υπήρξαν ποτέ, διότι η ατομική επιχειρηματικότητα μεγάλης κλίμακας είχε συνήθως τυχοδιωκτικό χαρακτήρα και συνδέθηκε σε όλη την διάρκεια του Εικοστού Αιώνα με την νόμιμη ή παράνομη διαπλοκή με το κράτος. Επίσης οι ελληνικές επιχειρήσεις (βιομηχανίες κλπ.) χαρακτηρίζονταν ως επί το πλείστον από τεχνολογική καθυστέρηση, έλλειψη προηγμένης τεχνογνωσίας και κυρίως των μηχανισμών που παράγουν τεχνογνωσία(πχ. τα χρηματοδοτούμενα από επιχειρηματικά κεφάλαια ιδιωτικά ή ημι-δημόσια πανεπιστήμια) καθώς και από χαμηλή παραγωγικότητα και διεθνή ανταγωνιστικότητα(υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Τέλος, σημαντικό ρόλο έπαιξε η απουσία οικογενειακής συνέχειας και μακροχρόνιας παράδοσης (η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρηματικών οικογενειών σπανίως υπερβαίνει τις δύο γενιές-συνήθως η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη, γεμάτη αλαζονεία και εκπαιδευμένη κυρίως στην κατανάλωση, οδηγείται στην χρεωκοπία). Όλα αυτά εξηγούνται από το γεγονός ότι η Ελλάδα, εγκλωβισμένη στην Τουρκοκρατία, δεν συμμετείχε στις κοινωνικές διαδικασίες της Αναγέννησης και της Βιομηχανικής Επανάστασης, που έλαβαν χώρα στην Δυτική Ευρώπη τους τελευταίους αιώνες.
Επομένως, λείπει το ανθρωπολογικό υλικό και οι κοινωνιολογικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας μεγάλης κλίμακας και επενδύσεων ολκής, που θα οδηγήσουν την χώρα στην Ανάπτυξη.
Η δεύτερη μέθοδος, η λεγόμενη «κεϋνσιανή» (στην πραγματικότητα είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται από τον Roosvelt όταν διατυπώθηκε θεωρητικά από τον Keynes), συνίσταται σε κρατική παρέμβαση με δημόσια έργα, ενίσχυση του εισοδήματος των κατωτέρων στρωμάτων και γενικώς μέτρα αύξησης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Αυτά θα οδηγήσουν σε αύξηση της κατανάλωσης άρα του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων άρα σε μείωση της ανεργίας άρα σε νέα αύξηση της αγοραστικής δύναμης των νεοπροσλαμβανομένων κ.ο.κ. Με αυτό το σπιράλ μία οικονομία μπορεί να οδηγηθεί σε αναπτυξιακή χρονιά.
Μόνον που για την άσκηση «κεϋνσιανής» πολιτικής απαιτούνται δύο προϋποθέσεις: πρώτον, ότι η αύξηση της ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών θα προκαλέσει πράγματι αύξηση της παραγωγής άρα των επενδύσεων άρα της απασχόλησης κ.ο.κ. Η πικρή πείρα των τεράστιων μισθολογικών αυξήσεων του ΠΑΣΟΚ το 1981-2 και γενικώτερα ο τρόπος λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας επιβεβαιώνει ότι η αύξηση της κατανάλωσης θα οδηγήσει αντιθέτως σε αύξηση των εισαγωγών, άρα σε περαιτέρω αύξηση του ελλείμματος και πληθωρισμό.
Δεύτερον, για την άσκηση κεϋνσιανής πολιτικής απαιτούνται χρήματα.
Τρία πιθανά σενάρια
Επομένως, και με βάση τα σημερινά δεδομένα, εφ’ όσον αποκλείεται υπό τις σημερινές συνθήκες η άσκηση φιλελεύθερης αλλά και κεϋνσιανής πολιτικής, είναι φανερό ότι η δημοσιονομική μας επιβίωση εξαρτάται πλήρως από τον εξωτερικό δανεισμό. Ακόμη και εάν αυτός επιτευχθεί, με τεράστια φυσικά επιτόκια, απλώς θα καθυστερήσει λίγους μήνες την χρεωκοπία. Τα πιθανά σενάρια είναι τα εξής:
α. η κυβέρνηση Παπανδρέου προσφεύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο αναλαμβάνει την εξόφληση του δημοσίου χρέους και την χρηματοδότηση της τρέχουσας λειτουργίας του κράτους. Ταυτόχρονα κηρύσσεται στάση πληρωμών και γίνεται ρύθμιση αποπληρωμής του εθνικού χρέους σε δόσεις. Το ΔΝΤ επιβάλλει περαιτέρω σκληρούς όρους, μαζικές απολύσεις από τον δυσανάλογα μεγάλο δημόσιο τομέα κλπ.
Η λήψη οδυνηρών μέτρων δεν θα οδηγήσει όμως την χώρα στην ανάκαμψη(δεν χρησιμοποιώ τον όρο «ανάπτυξη»,για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω).Διότι για να ανακάμψει η ελληνική οικονομία απαιτούνται ταυτόχρονα ριζικές διαρθρωτικές μεταβολές, οι οποίες δεν πρόκειται να προκύψουν από το σημερινό πολιτικό σύστημα, λόγω της βαθειάς του ανικανότητας και του πολιτικού κόστους, που αποτελεί την πραγματική «κόκκινη γραμμή» του.
β. η κυβέρνηση Παπανδρέου επιστρέφει στην δραχμή. Τυχόν επιστροφή στην δραχμή θα διευκόλυνε βεβαίως την ανάγκη ρευστότητας, αλλά και θα καθιστούσε δυνατή την άσκηση κεϋνσιανής πολιτικής και την αύξηση των δημοσίων δαπανών παραγωγικού χαρακτήρα. Αλλά αυτή θα είναι ατελέσφορη χωρίς την επιστροφή των Ελλήνων στην έννοια της παραγωγικότητας, της αποταμίευσης και της κατανάλωσης εγχωρίων και όχι εισαγομένων προϊόντων. Κάτι που συνεπάγεται την πλήρη μετάλλαξη του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και της νοοτροπίας των σημερινών Ελλήνων. Π.χ., την εξάλειψη του «οράματος» του διορισμού στο δημόσιο, την κατάργηση της γραφειοκρατικής γάγγραινας, την αναζωογόνηση της γεωργίας, της βιοτεχνίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, την παραγωγή διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων(πχ. βιολογικά προϊόντα και προϊόντα ονομασίας προέλευσης),την προσπάθεια μείωσης της διαφοράς
εισαγωγών-εξαγωγών κλπ.
Μόνον τότε η επιστροφή στην δραχμή, συνοδευόμενη από μία σειρά μέτρων για την προώθηση των εξαγωγών των ελληνικών προϊόντων, που έτσι θα καταστούν φθηνότερα στην διεθνή αγορά, και του ελληνικού τουρισμού, που θα προσφέρει και πάλι φθηνές-λόγω της ισοτιμίας της δραχμής-υπηρεσίες στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς, θα αποδώσει πράγματι.
Επειδή αυτά, σ’ αυτήν την φάση τουλάχιστον, δεν φαίνονται πιθανά, η επιστροφή στην δραχμή θα έλυνε μεν τα χέρια της κυβέρνησης από πλευράς ρευστότητας, θα οδηγούσε όμως σε πληθωριστικό άλμα, το οποίο θα εξανέμιζε σε σύντομο χρονικό διάστημα την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, με αποτέλεσμα και πάλι την κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
γ. τελικώς υπό τον φόβο της κατάρρευσης του ευρώ η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκει κάποιον τρόπο να στηρίξει δημοσιονομικά την Ελλάδα. Αυτή η βοήθεια θα συνιστά, λόγω της γενικώτερης ευρωπαϊκής δυσπραγίας, μία βραχυπρόθεσμη ταμειακή διευκόλυνση ολίγων μηνών, που θα μεταθέσει απλώς χρονικά το τέλμα.
Θα υπάρξει επομένως ποτέ ανάκαμψη;
Χρησιμοποιώ τον όρο «ανάκαμψη» και όχι «ανάπτυξη» διότι εκτιμώ ότι η Ανάπτυξη, όπως την γνωρίσαμε διεθνώς κατά τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε (για να θυμηθούμε τον Keynes) ένα «εξαιρετικό ιστορικό επεισόδιο»,που είναι απίθανο να επαναληφθεί. Η Ανθρωπότητα καλείται σήμερα να επιλέξει μεταξύ της κατάργησης του καταναλωτικού τρόπου ζωής και της οικολογικής καταστροφής του πλανήτη. Επομένως, θεωρώ ότι το περιεχόμενο της έννοιας «Ανάπτυξη» θα αναπροσανατολιστεί σύντομα σε ποιοτικές-πολιτιστικές κατευθύνσεις.
Ειδικώτερα για την Ελλάδα, τα δεδομένα είναι ακόμη πιο σχετικά:μετά από μία βραχεία περίοδο πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης κατά την περίοδο 1950-1970,δηλαδή αύξησης του ΑΕΠ ως προϊόντος, η χώρα συνέχισε να «αναπτύσσεται» στην κατεύθυνση της αύξησης του ΑΕΠ ως δαπάνης. Αυτό που όλο το πολιτικό σύστημα, μεγάλο μέρος του τύπου και των διανοουμένων αποκάλεσαν «ανάπτυξη»,δεν ήταν παρά μία δανειοδίαιτη, εξωπραγματική για τα εγχώρια παραγωγικά δεδομένα φούσκα. Η οποία συνοδεύτηκε από την μετάλλαξη του παραδοσιακού, λιτοδίαιτου και εργατικού τρόπου ζωής των Ελλήνων, και από την υιοθέτηση ενός υπερκαταναλωτικού μοντέλου διαβίωσης που ταιριάζει στις ισχυρές βιομηχανικές οικονομίες. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι Έλληνες έζησαν παράγοντας ο καθένας προϊόντα και υπηρεσίες αξίας π.χ. 250 ευρώ και καταναλώνοντας προϊόντα και υπηρεσίες 1000 ευρώ. Μέσα σε μία ατμόσφαιρα χυδαίου νεοπλουτισμού και συβαριτισμού, το χρέος συσσωρευόταν, και όλοι ανεύθυνα πίστευαν ότι αυτό θα κρατούσε αιώνια.
Αυτό που πιστεύω ότι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα είναι μία επαναρρύθμιση της σχέσης παραγωγής-κατανάλωσης, που θα αντιστοιχήσει τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς τα καταναλωτικά μας ήθη. Το επίπεδο διαβίωσης θα συσταλεί στην κατεύθυνση της απόρριψης του υπερκαταναλωτισμού και της επιστροφής στην λιτή διαβίωση, που επί χιλιετίες χαρακτήριζε το έθνος μας και αποτελούσε την κρυφή του δύναμη. Το κράτος θα γίνει πιό μικρό, αποτελεσματικό, λειτουργικό, κοινωνικό και ηθικό. Θα επανέλθουν στο κέντρο της δημόσιας ζωής οι εξοβελισθείσες έννοιες της εντιμότητας, της πειθαρχίας και της ιεραρχίας, της ευνομίας και της χρηστής διοίκησης, που αποδεικνύονται με οδυνηρό τρόπο σήμερα λειτουργική ανάγκη και όχι μεταφυσική και ηθική επιλογή. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας θα ανασυγκροτηθεί, η επιχειρηματικότητα θα αναδιοργανωθεί στην βάση μικρομεσαίων οικογενειακών-κοινοτικών-συνεταιριστικών μορφών χαμηλού κόστους και υψηλής ποιότητας. Μεγάλος αριθμός νέων θα επιστρέψει στην ύπαιθρο και στην γεωργία, την οποία θα αναζωογονήσει με τις σύγχρονες μεθόδους παραγωγής και πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων. Η οικονομική ιθύνουσα τάξη, τουλάχιστον το μέρος της που θα επιβιώσει από την ύφεση, θα αποβάλει την νεοπλουτική της αλαζονεία, που προκαλεί το ταξικό μίσος άρα την κοινωνική αποσταθεροποίηση, και θα υιοθετήσει στάση περισσότερο σεμνή, θα στραφεί δε σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, που θα δικαιώσουν ηθικά και κοινωνικά την ύπαρξή της σε συνθήκες πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Τα πανεπιστήμια θα λειτουργήσουν ξανά εκπαιδεύοντας μικρότερους αριθμούς επιστημόνων με υψηλότερες προδιαγραφές, ενώ μεγάλος αριθμός νέων θα στραφεί στην επαγγελματική εκπαίδευση και στην βιοπάλη, καθώς η ψευδοπροοπτική του δημοσίου θα κλείσει και τα άχρηστα πτυχία, που χρησίμευαν μόνον για διορισμό, θα απαξιωθούν. Και μαζί τους τα χιλιάδες άχρηστα πανεπιστήμια και ΤΕΙ- πρυτανεία κομματικών στελεχών.
Αυτό είναι το μοναδικό ρεαλιστικό και βιώσιμο-τονίζω:βιώσιμο-μοντέλο κοινωνικοοικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας που μπορεί να υπάρξει.
Το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό
Το ερώτημα είναι πώς θα γίνει αυτή η διαδικασία ανακατάταξης.
Αυτό που αποκλείεται είναι να την διεκπεραιώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Πιστεύω ότι στην ανασυγκρότηση και ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας-κοινωνίας τελικώς θα φθάσουμε, αφού προηγουμένως περάσουμε μέσα από μία μεγάλη πολιτική κρίση. Το βασικό διακύβευμα αυτής της κρίσης θα είναι η αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικο-κοινωνικού συστήματος με ένα εντελώς διαφορετικό, που θα αποτελείται από τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Μάλιστα θεωρώ ότι παράταση της ζωής του σημερινού πολιτικού συστήματος σημαίνει παράταση της ύφεσης και καθυστέρησης της ανάκαμψης.
Τα τελευταία τρία χρόνια, και συγκεκριμένα με τις υποθέσεις των τηλεφωνικών υποκλοπών, του Βατοπεδίου, της Siemens, των δομημένων ομολόγων, το ολοκαύτωμα του 2007,τα Δεκεμβριανά του 2008,την πρωτοφανή αποχή στις Ευρωεκλογές του 2009,φάνηκε καθαρά η σήψη, η συνολική χρεωκοπία και η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης. Επειδή δεν κατέστη εφικτό, κυρίως λόγω του εκλογικού νόμου και του ολιγοπωλιακού χαρακτήρα της τηλεόρασης, την φθορά να εισπράξουν νέα σχήματα, το υπάρχον πολιτικό σύστημα επεβίωσε λόγω της δυνάμεως της αδρανείας. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε την συνέχιση της δανειοδίαιτης ευημερίας, γι’ αυτό και κατήγαγε εκλογικό θρίαμβο. Επίσης η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ανέδειξε νέο ηγέτη κινούμενο στα όρια της συστημικότητας. Αλλά το μεν ΠΑΣΟΚ υποχρεούται σήμερα να εφαρμόσει μέτρα που αναιρούν την ίδια την πελατειακή-κρατικιστική-λαϊκιστική δομή και ιδεολογία του. Η δε ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν προέβη στην παραμικρή ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού της και του πολιτικού της λόγου. Ενώ τα κόμματα της Αριστεράς περιορίζονται σε μάχες οπισθοφυλακής, χωρίς ρεαλιστική αντιπρόταση για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Το πιθανότερο είναι ότι η χρεωκοπία της χώρας και οι οδυνηρές συνέπειές της στο κοινωνικό επίπεδο θα επιταχύνουν την κατάρρευση του σημερινού συστήματος. Είτε οδηγηθούμε, εν μέσω γενικευμένης αποσταθεροποίησης, σε σχηματισμό κυβερνήσεως εκτάκτου ανάγκης από τραπεζίτες και τεχνοκράτες, είτε σε κυβέρνηση οικουμενικού χαρακτήρα, είτε σε δικομματική κυβέρνηση, είτε σε κάποιο άλλο σχήμα εκτάκτου ανάγκης, η δυναμική των πραγμάτων θα ωθήσει το σημερινό πολιτικό δυναμικό στην έξοδο.
Το ερώτημα είναι με ποιόν τρόπο θα πραγματοποιηθεί η μετάβαση. Πάγια πεποίθησή μου είναι ότι η ίδια η Ελληνική κοινωνία θα δώσει την λύση.
[1]Στα περιοδικά ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ (1988-2010) και ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (2005-2009) των εκδόσεων Παπαζήση, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ως τακτικός αρθρογράφος το διάστημα Σεπτέμβριος 2007-Νοέμβριος 2008 και στις εφημερίδες ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και ΠΑΡΟΝ, καθώς και στο μπλόγκ ΑΝΤΙΒΑΡΟ, που έχουν την καλωσύνη να φιλοξενούν τις απόψεις μου.
Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
.
9 comments
Αγαπητέ Μελέτη, η επιστροφή στον τρόπο των Ελλήνων δεν μπορεί να γίνει ούτε από οικονομικούς εγκεφάλους , ούτε από συγκυβερνήσεις.
Οι μεν πρώτοι γιατί ουδέποτε δούλεψαν στην πραγματική οικονομία και ξέρουν μόνο να τζογάρουν , οι δέ δεύτεροι λόγω τρομακτικής αλαζονοίας.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα είναι μέσω της Παδείας.
Ομως όταν οι κυβερνώντες δεν θέτουν στόχο παιδέιας αλλά εργαλεία κατάρτισης, με εμμονές σε ψηφιακές αλογίες, σπειροειδέις γνώσεις , διαθεματικότητες , ολοήμερα parking και κάθε χωριό και πανεπιστήμιο, αντιλαμβάνεσαι ότι ουδεμία αλλαγή μπορεί να αναμένεται.
Και επειδή η ΕΕ , ΔΕΝ εγγυάται εμπράκτως τα σύνορα της ίδιας της Ευρώπης άρα δεν μπορεί και ούτε πρέπει να υπάρξει μείωση εξοπλισμών, η μόνη προσωρινή “ανακούφιση” που θα έλθει είναι με την φινλανδοποίηση της Ελλάδος ως υποτελούς στους Αμερικανούς και ιδιαίτερα στους βαλκανικούς και ανατολικούς πειραματισμούς τους και φυσικά ως προτεκτοράτο των οραματισμών Νταβούτογλου.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
«Η Οικονομία της Εξουσίας» σε μια κατασκευασμένη «Κοινωνία Της Αγοράς».
Είναι πολύ κρίμα –και θα αποδειχθεί σύντομα αναποτελεσματικό και τραυματικό με μόνιμες αναπηρίες- ότι η συνολική δυναμική της Ελληνικής Οικονομίας αντιμετωπίζεται με μια άκρως λογιστική αντίληψη και μάλιστα στο περιορισμένο επίπεδο της Πρακτικής αριθμητικής.
Στις Επιστήμες όλων των γνωστικών αντικειμένων είναι γνωστό ότι 2+2 δεν κάνουν ποτέ 4, ενώ είναι δεδομένο ότι όλα τα ζητήματα είναι πολυπαραγοντικά και ακόμα πως η απλοϊκή και μη συνθετική τους αντιμετώπιση καταλήγει σε θάνατο, όταν πρόκειται για την Ιατρική, και σε πλήρες φιάσκο που όμως δημιουργεί τεράστιες οικονομικές αλλά και οντολογικές καταστροφές, όταν πρόκειται για την Οικονομία.
Καταστρέφεται η ύπαρξη-υπόσταση Ανθρώπων και Κοινωνιών οι οποίες αποδομούνται, αποσυντίθενται και επικρατεί το κακό. Ιδίως όταν έχει προηγηθεί μια περίοδος προγραμματισμένης αξιακής φθοράς σε μια έντεχνα στημένη δυναμική άλωσης της ελευθερίας της Ψυχής των Ανθρώπων με ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ την προγραμματισμένη κατασκευή της Δαρβινικής Κοινωνίας χάριν της επίτασης και της αυτόματης αναπαραγωγής της Εξουσίας.
1. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ – ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ
Στην Αμερική(ΗΠΑ) ο Barack Hussein Obama επέλεξε (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ) να αντιμετωπίσει την τεχνητή και δημιουργηθείσα από τον Νεοφιλελευθερισμό Κρίση, με Ανάπτυξη. Ακολούθησε και ακολουθεί ένα επιθετικό (ενεργητικό και όχι παθητικό) Κεϋνσιανό πρόγραμμα, Δημιουργώντας Χρήμα (=Τυπώνοντας Χρήμα) το οποίο μόνο τα Οικονομικά της Προπαγάνδας της Συντήρησης & της σκληρής όξυνσης της Ταξικής Διαστρωμάτωσης επιμένουν να «διδάσκουν» (με κάθε μέσο χειραγώγησης του ΝΟΥ – βλ. πλύση εγκεφάλου -… «Ο Βασιλιάς είναι γυμνός»…) ως (δήθεν) πληθωριστικό .
Ο Barack Hussein Obama Τυπώνει & στην Αμερική δεν υπάρχει πληθωρισμός και το ZZZ ενισχύει την θέση του, προς απογοήτευση των εύπιστων στην Σοφιστεία και την Δημαγωγία περί δήθεν «πληθωριστικού Χρήματος», ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους ότι θα είχαν άλλες επιλογές. Η «Πολιτική» (policy) που θα επέλεγαν –που θα ήταν μια ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ- θα ήταν να αφήσουν την Ελεύθερη Αγορά απόλυτα ήσυχη….. να κάνει την δουλειά της….
Ο Πρόεδρος BARACK HUSSEIN OBAMA τους επεσήμανε ότι αυτό που θα έκαναν θα ήταν να συνεχίζουνε να στηρίζουν τους μηχανισμούς της Ελεύθερης Αγοράς που δημιούργησαν το πρόβλημα. (Ολόκληρη η Ομιλία της 27ης Ιανουαρίου του Barack Hussein Obama είναι πολύ διδακτική τόσο από πλευράς ευρύτερης κατανόησης των Οικονομικών από μη ειδικούς, αλλά κυρίως για να μπορέσει ο Έλληνας στον οποίο προβάλλεται ως «μοναδική» (=ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ) μια μόνο πρόταση Οικονομικής Πολιτικής, να ενημερωθεί και να αντιληφθεί (ακόμα και ο μη ειδικός , κυρίως ο Μη ειδικός) ότι η Οικονομική Επιστήμη διαθέτει πολλά εργαλεία η επιλογή των οποίων εξαρτάται από το τι Κοινωνία και το τι Οικονομία θέλεις να στηρίξεις και να επιτύχεις ως υπαρκτή Κοινωνικοοικονομική Πραγματικότητα.
Είναι τουλάχιστον καταισχύνη να παρουσιάζονται Πολιτικές Επιλογές ως ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ. Καθώς δεν είναι δυνατόν όλοι να γνωρίζουν όλα τα γνωστικά αντικείμενα κάποιες δυνάμεις παρουσιάζουν (Προπαγανδίζουν) την πραγματικότητα, ωσάν να υπήρχε μόνο μια Οικονομική Πολιτική, ένα Οικονομικοί Εργαλείο, μια και μοναδική Οικονομική Θεωρία, μια προσέγγιση.
Στην πράξη βέβαια ο Λαός ‘Διδάσκεται’ τα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Που κάτω από την απλοϊκή διχοτόμο Ελεύθερη Οικονομία – Κομμουνιστικός Ολοκληρωτισμός, αποκρύπτει επιμελώς ότι ο Νεοφιλελευθερισμός ΔΕΝ Ταυτίζεται με την Ελεύθερη Οικονομία και αντιστρόφως η Ελεύθερη Οικονομία δεν ταυτίζεται με τον Νεοφιλελευθερισμό.
Άρα, όσοι θεσμικά και αξιακά πιστεύουν στην Ελεύθερη Οικονομία και όχι στον Κομμουνισμό, δεν είναι «ντε και καλά» υποχρεωμένοι να είναι πειθήνια όργανα του Νεοφιλελευθερισμού. Γιατί αν το ψάξουν λιγάκι, θα διαπιστωθεί ότι ο Νεοφιλελευθερισμός καταλήγει σε ολοκληρωτικά πανίσχυρα οικονομικά καθεστώτα που καταργούν την Ελεύθερη Αγορά και ολόκληρη την Έννοια και πρακτική της Ελεύθερης Οικονομίας. Ενώ προχωρούν στην κατάργηση της Πολιτικής και εν συνεχεία της Δημοκρατίας, αφού οι κυβερνήσεις υποχρεούνται από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Μονεταρισμού- που είναι υπο-επιλογή του Νεοφιλελευθερισμού, που είναι υπο-επιλογή της Ελεύθερης Αγοράς, που είναι υπο-επιλογή της Ελεύθερης Οικονομίας-να εξαναγκάζονται να δέχονται διαταγές από τα …Ιδιωτικοποιημένα….. χρηματοοικονομικά κέντρα.
Δεν υπάρχει ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ , Υπάρχουν πολλά εργαλεία , πολλοί δρόμοι, και το τι εργαλεία επιλέγεις και το τι αποφάσεις παίρνεις και εφαρμόζεις στην Οικονομία, είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ (ανάμεσα σε πολλές εναλλακτικές λύσεις) που αν γνωρίζει κανείς ποιες είναι αυτές οι εναλλακτικές λύσεις, θα αντιληφθεί και το γιατί γίνονται οι πολιτικές επιλογές που γίνονται, τι εξυπηρετούν και κυρίως πόσο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΛΟ είναι το Επιχείρημα του δήθεν μονόδρομου, για να συγκαλυφθεί η αληθινή σκοπιμότητα και πρόθεση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ που τελικά γίνεται για τα μέτρα και τις πολιτικές που θα εφαρμοσθούν.
Ένα Ακόμα πολύ διδακτικό «έργο» είναι η ομιλία του Προέδρου Κεννεντυ όντως διαχρονική από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα:
http://www.youtube.com/watch?v=_AAEp0J_hzU&feature=rec-LGOUT-exp_fresh+div-1r-7-HM
Οι γράφοντες διαφορά κείμενα συντηρητικής η Ρεπουμπλικανικής Νοοτροπίας, Δεν διστάζουν να αποκαλούν τον Barack Hussein Obama, Σοσιαλιστή, Κομμουνιστή και ως εκείνον που δημιουργεί ένα τεράστιο -όπως εκείνοι με το δικό τους μυαλό και νοοτροπία αλλά επιστημονικά λανθασμένη θεώρηση- Έλλειμμα και Χρέος, και η γραπτή και προφορική υστερία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο προσομοιάζει με εκείνη που περίπου ακούγεται για την Ελλάδα, ότι δηλ. η Ελλάδα βάζει σε κίνδυνο το EURO λόγω ελλείμματος και χρέους. Η Αλήθεια είναι ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα και ανακρίβεια.
Ο Barack Hussein Obama, ΤΙΜΩΝΤΑΣ και μην ξεχνώντας μετά τις εκλογές ότι εκλέχτηκε με το Δημοκρατικό και όχι με το Συντηρητικό κόμμα, ακολούθησε την Δημοκρατική Πολιτική Επιλογή της Ανάπτυξης.
Το αν θα διαλέξεις ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ή ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, είναι ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ , και όχι αδήριτης τεχνοκρατικής ανάγκης.
ECONOMIC DEVELOPMENT – SOCIAL JUSTICE – POLITICAL STABILITY : είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. Και είναι περίπου αυτονόητο ότι μια τέτοια συνταγή δεν θα είναι ΠΟΤΕ πολιτική επιλογή Συντηρητικών Ανθρώπων η παρατάξεων, που βλέπουν τον Κόσμο όχι με αγάπη και δικαιοσύνη, αλλά με εγωισμό, απόλυτη ιδιοτέλεια και απληστία, όπως το παραμύθι του Σκρουτζ. Συντηρητικών Ανθρώπων που αισθάνονται ότι υπάρχουν και είναι κάποιοι όταν υπάρχει ένας «κατασκευασμένος» Λαός έξω από το ‘’Κοτετσόσυρμα’’ μέσα στο οποίο τρώνε οι επίσημοι…..
2. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΫΝΣΙΑΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ είναι ότι, ενώ στην Αμερική υπάρχει Δημοκρατική Εξουσία, στην Ευρώπη Υπάρχει μια ΑΚΡΑΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΑΝΙΑ, με πρόσωπα που η θέσεις τους είναι τόσο άσχημες όσο και οι επιλογές τους.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΡΑ έχει κάνει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ που θα εφάρμοζαν η Ρεπουμπλικάνοι, εάν είχαν εκλεγεί στις ΗΠΑ (Σ.Σ. Ευτυχώς που δεν εξελέγησαν) και μάλιστα χειρότερα, τόσο επειδή η Ευρώπη Δεν είναι ένα Κράτος-ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, (όπως οι Η.Π.Α.) όσο και επειδή η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, από ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ έχει εκ της συστάσεως και του Καταστατικού της, ιδρυθεί για να υπηρετήσει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ που είναι όχι μόνο ο Νεοφιλελευθερισμός αλλά την Χρηματοοικονομική Οικονομία.
Δηλαδή, η ΕΥΡΩΠΗ του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας έχει κάνει μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ που είναι εντελώς αντίθετη με την Πολιτική Επιλογή της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ[ECONOMIC DEVELOPMENT – SOCIAL JUSTICE – POLITICAL STABILITY], η οποία είναι το εργαλείο του Κεϋνσιανισμού, η πολιτική που ανασυγκρότησε την Οικουμένη μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και η Πολιτική που ακολουθεί σήμερα ο Πρόεδρος BARACK HUSSEIN OBAMA για τις ΗΠΑ.
3) ΤΕΧΝΙΤΗ Η ΚΡΙΣΗ, ΤΕΧΝΗΤΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ
Ή …εκτενέστερα…
Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, Η ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (ΤΕΧΝΙΤΗΣ) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΤΗ – ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΣΕ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η απάτη και η τεχνητή δρομολόγηση της «Κρίσης» που υποτίθεται ότι μας μαστίζει ανεξέλεγκτα σήμερα, άρχισε στην δεκαετία του 1980 όταν αναγγέλθηκε η Νέα τάξη Πραγμάτων και το εν συνεχεία –νόθο σε σκοτεινό σοκάκι συλληφθέν τέκνον της- η Παγκοσμιοποίηση.
Τότε, έγιναν Ταυτόχρονα, άσχετα αν δεν δημοσιοποιηθήκαν και δεν έγιναν αμέσως αντιληπτές Δυο-Τρεις πολύ σημαντικές ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Α) Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Νεοφιλελεύθερου Μοντέλου Οικονομίας και πλέον συγκεκριμένα η (επακολουθήσασα) …… ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας
Β) Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ να μετατραπεί το Χρήμα από μέσο συναλλαγής σε αντικείμενο συναλλαγής.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
H ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Νεοφιλελεύθερου Μοντέλου και η επί μέρους ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας δρομολογήσαν πρωτογενώς (Πρωτοπαθής κακοήθεια) την σε γοργούς ρυθμούς προοδευτική αποδόμηση της παραγωγικής Οικονομίας στον Δυτικό Κόσμο.
Η μετάλλαξη μιας Παραγωγικής Οικονομίας σε Χρηματοοικονομική, δημιουργεί για την Οικονομία κάθε Χώρας αρνητικές δυναμικές τόσο μεγαλύτερες, όσο μικρότερη είναι και η Γεωπολιτική Θέση μιας Χώρας, και όσο μικρότερη είναι η Οικονομική της Δύναμη και διασύνδεση εισροών εκροών, με την Παγκόσμια Οικονομία. Και η Αμερικανική Οικονομία αποδόμησε τον παραγωγικό της Ιστό, όμως άλλες οι επιπτώσεις και τα προβλήματα σ αυτήν και άλλες στην Ελληνική Οικονομία. Στην δεύτερη προφανώς περισσότερο τραγικές λόγω μεγέθους και μάλιστα ακόμα τραγικότερες λόγω της ύπαρξής της μέσα στην Συντηρητική Ευρώπη και τρισχειρότερα στην ΟΝΕ και στο ΕΥΡΩ.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας, ακολουθήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα από τις εξής (6)Πολιτικές επιλογές:
i)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : Εγκαταλείπεται το Μοντέλο της Μεικτής Οικονομίας (Κράτους και Ιδιωτικής Οικονομίας Μαζί) που σημειώνουμε είναι Δυτικού Τύπου Μοντέλο Ελεύθερης Οικονομίας & Δεν είναι ούτε Σοσιαλιστικό ούτε Κομμουνιστικό .Τα αντίθετα είναι προπαγάνδα που μεταχειρίσθηκε την άγνοια με σκοπό να πεισθεί η Αστική τάξη, όχι μόνο να αποδεχθεί , αλλά και να ενταχθεί με λαχτάρα σε ότι τελικά ήταν προσχεδιασμένο να την βγάλει από την μέση.
Εκ του αποτελέσματος το νέο μοντέλο εξαφάνισε την μεσαία τάξη, συγκεντρώνοντας το Χρήμα σε λίγα ξένα κέντρα αποφάσεων, και πύκνωσε τις τάξεις των μη εχόντων. Η Αστική Τάξη έπεσε στην παγίδα και ανάμεσα σε άλλα συμμετείχε στην αποδόμηση της Οικονομίας, και με μανία αυτού του ίδιου του Κράτους που ήταν ο προστάτης της. Οι Λαοί επανέλαβαν το λάθος των Τρώων. Γκρέμισαν τα τείχη να περάσει ο Δούρειος Ίππος, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση, Η άκρατη οικονομία της Αγοράς, το Ευρώ, Το Μάαστριχτ και άλλα. …. Θαμπωμένοι από τον Δούρειο Ίππο που θα τους έκανε όλους …πλουσίους.
Όταν τα τείχη γκρεμιστήκαν, τότε όλοι σφαγιάσθηκαν, όλα κάηκαν, η Πόλις Εαλλω……
ii)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : Η απόλυτη Οικονομία της Χρηματοοικονομικής Αγοράς και η Ουσιαστική κατάργηση κάθε αντίληψης Μακροοικονομικής Οντότητας και φυσικά και αυτής ταύτης της Οικονομικής Υπόστασης του Κράτους, Υλικής τε (=ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ, και μάλιστα αρχίζοντας από τα κερδοφόρα δηλ. αυτά που έφερναν Δημοσιονομικά Έσοδα,) και οντολογικής( Εθνομηδενισμός).
Η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ “ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ”, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μην φανεί ότι είναι αυτοσκοπός, καλυπτόμενος πίσω από την θεωρία της Οικονομίας της Αγοράς, που για να μπορέσει –λέγεται-να αποδώσει το μεγαλείο της υπέρ των λαών, πρέπει να εξαφανισθεί πρωτύτερα το Κράτος που εμποδίζει την λειτουργία της, και για τον σκοπό αυτό πρέπει όλα να Ιδιωτικοποιηθούν.
Η προπαγάνδα εφεύρε και χρησιμοποίησε κάθε σοφιστεία και κάθε δημαγωγία, για να υπερκεράσει τα αναχώματα των επιχειρημάτων ότι «Πρόκειται για Δημόσια Περιουσία που είναι ιδιοκτησία του Λαού, ότι πρόκειται περί Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας, ότι δεν είναι ιδιωτικοποίηση η Πώληση του ΟΤΕ στην Τηλεφωνική Εταιρεία του Γερμανικού Κράτους». Τα επιχειρήματα δεν σταμάτησαν κανένα, απλά γιατί δεν ήταν καλόπιστος συζητητής.
Γιατί η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Του ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ είχε γίνει, και μάλιστα με την μοναδική πρόθεση να συγκεντρωθεί η Εξουσία σε λίγους Παγκοσμίως.
Πωρωμένα πρόσωπα, φαίνονται πως έλεγαν «στα Κομμάτια το Μοντέλο που εξασφαλίζει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, εμείς τα θέλουμε όλα δικά μας, δικά μας ημών των ολίγων, οι υπόλοιποι είσαστε σκουπίδια, …πως τολμάτε να θέλετε ίσες ευκαιρίες, παιδεία, υγεία. Εμείς θα νοσηλευόμαστε σε ένα κρεβάτι που έχει θέα, καλό φαγητό και τα Χριστούγεννα «Μενού» Σπιτικό, ενώ εσείς θα είσαστε σε ένα θάλαμο με 6 κρεβάτια και δυο ράντζα. Πως, αλλιώς, θα αισθανόμαστε ότι είμαστε καλύτεροι από εσάς; Εμείς είμαστε στην κορυφή, «ΕΠΙΣΗΜΟΙ» Επώνυμοι. (εννοούν αναγνωρίσιμοι -Celebrities), εσείς είσαστε λαός, λαουτζίκος καταλάβατε;; Στα Κομμάτια λοιπόν τα περί ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ . Εμείς έχουμε κάνει την επιλογή μας και θα σας την επιβάλουμε με κάθε τρόπο».
iii)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΜΜΕΙΞΗ ΛΑΩΝ
Εκτός από την Υλική υπόσταση του Κράτους, πρέπει να καταργηθεί και η οντολογική. Έτσι ενεργοποιούνται σχεδία Εθνομηδενισμού, και στρατολογείται η 5η φάλαγγα που θα τα εκτελέσει.
Η αναπαραγωγή της Εξουσίας δεν χρειάζεται μόνο αυθαίρετη συγκέντρωση του ελέγχου του πλούτου (Καλυπτόμενη από Σοφιστικά και Δημαγωγικά Επιχειρήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την Οικονομική Επιστήμη, άσχετα αν προσπαθούν να την επικαλεστούν για συγκάλυψη των πραγματικών κινήτρων) , αλλά και Λαούς Μάζες. Λαούς ανελεύθερους, λαούς μεταλλαγμένους σε «ηλιθίους καταναλωτές» στην Αρχή (με το δόλωμα της υλικής ευμάρειας) και όντα χωρίς πολιτιστική ταυτότητα σε δεύτερη φάση. Κοινωνίες χωρίς Πολιτιστική Ταυτότητα, χάνουν την Πολιτική τους βούληση , την πολιτική τους κρίση, δεν προσδιορίζονται από αρχές και αξίες, χάνουν την ικανότητα της Ελευθερίας, και εύκολα χειραγωγούνται μέσα από επιβαλλόμενες συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Οι Λαοί και οι Κοινωνίες αξιών και Πολιτιστικής ταυτότητας έχουν –και δημιουργούν- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, οι Κοινωνίες «Οικονομικής σύμμειξης» έχουν «κουλτούρα»[ culture] δηλ. νοοτροπία και νόρμες συμπεριφοράς πού δημιουργούνται, επιβάλλονται, και εν συνεχεία μέσα από αυτές οι εξουσίες ελέγχουν πλέον τις Κοινωνίες και τους Ανθρώπους..
Στην Ελλάδα εφαρμόζονται όλα τα μέσα εκείνα που υπάρχουν στο οπλοστάσιο της Διεθνούς Εξουσίας, ώστε να την μετατρέψουν από Χώρα πολιτισμού, σε χώρα ‘κενών συμπεριφορών». (από Χώρα Πολιτισμού σε χώρα κουλτούρας)
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού επιστρατεύεται η ανύπαρκτη έννοια της Πολυπολιτισμικής Κοινωνίας με σκοπό να δημιουργηθεί η Απολιτισμική Κοινωνία. Το δουλεμπόριο και η βίαιη μετακίνηση «δουλών» με αυθαιρέτους τρόπους και η επιβολή της αποδοχής των desesperado στις χώρες υποδοχής με κυρίαρχη χώρα υποδοχής την Ελλάδα, «βαπτίζονται» ανθρωπισμός , πολιτικό άσυλο και περιτυλίγονται από άλλες ονομασίες χειραγώγησης των «ιθαγενών» και κάμψης κάθε αντίστασης τους να δεχθούν την κατάληψη της Πατρίδας τους. «Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν Χώρος και όχι σαν Χώρα» ( =Σταύρος Λυγερός) και οι Εθνομηδενιστές αποπειρώνται ανεπιτυχώς βέβαια να δώσουν επιστημονική βάση στον Εθνομηδενισμό που κηρύττουν.
Κατά τον ίδιο τρόπο οι Ινδιάνοι αποκαλούντο «κακούργοι» (savages) και το Χόλυγουντ είχε αναλάβει (ως ΜΜΕ της εποχής) να διαμορφώσει την κοινή γνώμη ότι οι «κακοί» είναι οι Ινδιάνοι, και όχι οι desesperados (απεγνωσμένοι) που έφθαναν στην Αμερική.
Εάν δεν εξυπηρετούντο οι βαθύτερες σκοπιμότητες που αποκαλύπτονται στο Άρθρο αυτό, γιατί η Ευρώπη και ακόμα και ερήμην αυτής η Ελλάδα δεν φροντίζει να αποκτήσει ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αντί να υπερθεματίζει στην χρήση των εργαλείων Οικονομικής Σύμμειξης, Απολιτισμού και Εθνομηδενισμού, και μάλιστα από Κυβερνήσεις στις οποίες ο Λαός έδωσε απλόχερα την εμπιστοσύνη του.
iv)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: η Υποταγή της Πολιτικής στην Αγορά (που τάχα ξέρει καλύτερα από το δήθεν ανίκανο Κράτος… Άραγε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ που ήταν κερδοφόρες, στα χέρια του δήθεν ανίκανου Κράτους δεν ήταν 😉 και ουσιαστικά στα χρηματοοικονομικά κέντρα και στα Μη Πολιτικά πρόσωπα που τα εξουσιάζουν.
v)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : το Κράτος να απόσχει από κάθε Οικονομική Δραστηριότητα, και βάσει αυτού του αυθαίρετου ‘αξιώματος’, επιβάλλονται οι Ιδιωτικοποιήσεις ενώ σε ένα Ελληνικότατο παράδειγμα, η …Ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ με την πώληση του στον Γερμανικό …ΟΤΕ δικαιολογείται με τον τρόπο που μιλάει ο γραφικός Ναστρεντιν Χότζας, η οι Παπατζήδες στην Ακριανού στο ύψος της Στοάς του Αττάλου.
Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι έχει καταστρατηγηθεί ολόκληρη η Οικονομική επιστήμη, και η χρήση της γίνεται επιλεκτικά για συγκάλυψη των πραγματικών κινήτρων των Νεοφιλελευθερισμών της χρηματοοικονομικής Οικονομίας που δεν είναι η ελεύθερη οικονομία της Αγοράς, αλλά η «Οικονομία της Εξουσίας» μέσα σε μια κατασκευασμένη «Κοινωνία Της Αγοράς.».
Η Οικονομική Θεωρία της Ελεύθερης Αγοράς – θα τρίζουν τα κόκαλα του ADAM SMITH, έχει πολλές προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιούνται για να υπάρχει ελεύθερη Αγορά. Η θέση της Ελεύθερης Αγοράς δεν επιτυγχάνεται μόνο με την εξαφάνιση του Κράτους.
Άρα θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι εδώ δεν πρόκειται για μια Επιλογή ADAM SMITH vs J.M. KEYNES αλλά για μια επιλογή να επιβληθούν αυθαίρετες καταστάσεις, με τον μανδύα της Ελεύθερης Οικονομίας και την συγκάλυψη πίσω από την επιστήμη.
Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που άρχισε το 1980 –είναι ακριβώς το σχέδιο που υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας, και εντάσσει αυθαίρετα μέσα του τις ζωές μας, επιχειρώντας να μας καταπιεί οντολογικά (Το …..Θηρίο….), δεν είναι παρά μια παγκόσμια ΑΠΑΤΗ.
vi)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: το Κράτος να μην κάνει παραγωγικές επενδύσεις.
Η επιλογή αυτή ουσιαστικά καταργεί την μακροοικονομία, και καταργεί από την Οικονομική Επιστήμη αυτό που λέγεται Δημόσια Δαπάνη και ειδικότερα Δημόσιες Επενδύσεις.
Καθώς η Χρηματοοικονομική Οικονομία είναι ουσιαστικά αφορολόγητη, με την αποδόμηση της παραγωγικής οικονομίας (Ιδιωτικής και Κρατικής) δημιουργείται και η αποδόμηση μιας ισχυρής ζώνης εσόδων προς το Δημόσιο Ταμείο, και μια παράμετρος γενεσιουργός Δημοσιονομικής Ανισορροπίας και προοδευτικά Διογκουμένων Δημοσιονομικών Προβλημάτων, για τα Κράτη.
Αν τα Κράτη δρομολογηθούν από αυτό που δομείται σαν αποτέλεσμα πολικών επιλογών, να έχουν Δημοσιονομικά Προβλήματα, τι εξυπηρετείται από αυτό;
Μα προφανώς η εγκαθίδρυση και η επίταση του ίδιου του «Μοντέλου» των Πολικών Επιλογών, και η διασφάλιση και ισχυροποίηση του υλοποιούμενου στόχου της συγκέντρωσης του πλούτου και της εξουσίας στους λίγους.
Προϊδεάζοντας ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ Κ.Π.Σ.
Καθώς κλείνει το Πρώτο μας Κεφάλαιο, αξίζει να σημειώσουμε τον Ρολό των ΚΠΣ που αποτελέσαν μέχρι σήμερα ένα ισχυρό παράγοντα Δημοσίας Δαπάνης.
Προοδευτικά η Δημόσια δαπάνη, αντί να Ισχυροποιεί την Οικονομία με Δημόσιες Επενδύσεις, Με παραγωγικές Επενδύσεις που ισχυροποιούν με την σειρά τους το παραγωγικό ιστό, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ήταν η Δημόσια Δαπάνη και το κύριο μέρος των ΚΠΣ , να ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ την ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ παραγωγικού ΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Επιχορηγήσεις δοθήκαν, και μάλιστα Χωρίς Έλεγχο, για να ξεπατωθούν Ελιές και Αμπέλια και να “κοπούν” καΐκια.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΗΤΑΝ να χρηματοδοτηθεί η σμίκρυνση της Γεωργίας και της Αλιείας στην Ελλάδα.
Σπάσαμε τα καΐκια και τον Ελληνικό Αλιευτικό στόλο στο Αιγαίο, και την θέση του πήραν οι Τούρκοι ψαράδες. Αυτό επετεύχθη με Δημόσια Δαπάνη της Ελλάδας, μέσα στα πλαίσια των ΚΠΣ. Επιδοτήθηκαν οι παραγωγικές μονάδες της Β. ΕΛΛΑΔΟΣ να φύγουν από την Βόρεια Ελλάδα και να πάνε σε Βαλκανικές Χώρες.
Συνολικά και Συνοπτικά: Η Δημόσια Δαπάνη χρηματοδότησε την αποδόμηση του Παραγωγικού Ιστού της Χωράς, τόσο του Δημόσιου τομέα όσο και του Ιδιωτικού. Ο παραγωγικός Ιστός της Χωράς που δημιουργούσε ΑΕΠ και εισοδήματα Επιχειρήσεων και ιδιωτών τόσο ο Ιδιωτικός όσο και του Δημοσίου Τομέα, υποδομήθηκε. Και φυσικά χαθήκαν και τα Θετικά Δημοσιονομικά αποτελέσματα αυτής την -άλλοτε συνεχώς αυξανόμενης- παραγωγικής διαδικασίας.
Οι αποκαλούμενοι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, πότε δεν υπήρξαν “κουτόφραγκοι”. Άφησαν τους Έλληνες να χρεώνουν περισσότερες Ελιές και αμπέλια και κεφάλια αιγοπροβάτων. Μέσα από αυτή την διαδικασία, ουσιαστικά οι Έλληνες παραγωγοί Εξαγοράστηκαν για να εγκαταλείψουν την παράγωγη τους. Με κανονικές τιμές επιδοτήσεων, κάνεις δεν θα ξεπάτωνε τις Ελιές του, τα αμπέλια του. Ο παραγωγικός ιστός της Χωράς δεν θα καταστρεφόταν και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της αποδόμησης των παραγωγικών Ιστών και η κατεύθυνση των Οικονομιών στη Χρηματοοικονομικά (που σημαίνει να οδηγήσουμε τους Λαούς να μην παράγουν για να χειραγωγηθούν προς τον τοκογλύφο του Διεθνούς χρήματος_ ) και στον εξουσιάσω τους, δεν θα είχε επιτευχτεί.
Ύστερα από μια τέτοια ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ και ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ, το ψευδεπίγραφο επιχείρημα των “εταίρων” μας, ότι τάχα παραγωγικός ιστός της Άλαλος υποδομήθηκε επειδή “δεν είμαστε ανταγωνιστικοί” μόνο ως πωρωμένη και χυδαία σοφιστεία και δημαγωγία μπορεί να αξιολογηθεί.
Τώρα που επετεύχθη ο Στόχος: Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΑ Χέρια Αυτής της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ….οι ….Εταίροι μας……. μας αποκαλούν απατεώνες, και θέλουν να μας ελέγχουν τα βιβλία……. ακόμα και τα “μπιρμπίλια” της γιαγιάς …..
Οι (=μόνον ως ανέκδοτο) “εταίροι” ήθελαν ακριβώς αυτό, τους Άλλους υποχείρια της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας και συγκεκριμένα της Διεθνούς Τοκογλυφίας.
Δεν υπάρχει καμιά έκπληξη, και κανένα έκτακτο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Όλα προσχωρούν σύμφωνα με το Σχέδιο και υλοποιούνται μέσα στα χρονοδιαγράμματα που είχαν συνταχτεί. Αυτό που εμφανίζεται σαν “Οικονομική Κρίση” είναι αυτό που όχι μόνο είναι αποτέλεσμα των Πολιτικών Επιλογών του Νεοφιλελευθερισμού και όλων των άλλων παρεπομένων επίλογων του, αλλά είναι και η Πρώτη Επιτυχής Ολοκλήρωση αυτού που ήθελαν Οι Εξουσιαστές που κατόρθωσαν και επέβαλαν τον νεοφιλελευθερισμό και την Χρηματοοικονομική Οικονομία, ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ.
Η Δέσμες αυτές των Πολίτικων Επίλογων και αυτή ταύτη η ύπαρξη Πολικών Επίλογων που καθοδηγούν την Οικονομία, μόνο με την Ελεύθερη Οικονομία της Αγοράς του Cemal Acta δεν έχει σχέση. Έχουμε να κάνουμε με μια σκληρά κατευθυνόμενη Οικονομία , που καθοδηγείται από ένα “ευρωπαϊκό κολλέγιο” μπροστά στο όποιο Το Σταλινικό Σοβιέτ είναι..Νηπιαγωγείο. Η Αμερική αντιλαμβάνεται την Ελεύθερη Αγορά ως FREE ENTERPRIZE, ως μια δυναμική δηλαδή που κάθε ένας είναι ελεύθερος να εισέρθει να προσπαθήσει να δράσει και να δημιουργήσει ή να εξέλθει χωρις κοινωνικό στίγμα και τραγωδία εάν αποτύχει. (FREE ENTRY and FREE EXIT) που είναι δυο από τις πολλές προϋποθέσεις της Ελεύθερης Οικονομίας.
Σ.Σ. Εδώ προσπαθεί επί μήνες να εισάγει την ιδέα αυτού η Λούκα Κατσελη από τον ρόλο της Υπουργού Οικονομίας, και η Νεοφιλελεύθερη Σταλινική Νοοτροπία της Ελλάδος την εμποδίζει.
Είναι μια άλλη μορφή “πόλεμου”, χωρίς τις “σιδερόφραχτες Μεραρχίες της Βέρμαχτ” χωρίς να είναι ορατός ο Εχθρός έτσι ώστε να μην τον σταματήσουν τα Οχυρά της Γραμμής Μέταξα, έτσι ώστε να μην συνειδητοποιηθεί ότι “Αι ημέτεραι δυνάμεις (θα έπρεπε να) αμύνονται του Πατρίου Εδάφους.
Όλες οι ανωτέρω επί μέρους Πολιτικές Επιλογές, καθοδηγούν προς την Χρηματοοικονομική Οικονομία, την επιβάλουν ως ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, και αποδoμουν τον παραγωγικό ιστό των Οικονομιών του Κόσμου (και ιδίως της Ελλάδος) .
Καθώς η Χρηματοοικονομική Οικονομία είναι ουσιαστικά αφορολόγητη, με την αποδόμηση της παραγωγικής οικονομίας (Ιδιωτικής και Κρατικής) δημιουργείται και η αποδόμηση μιας ισχυρής ζώνης εσόδων προς το Δημόσιο Ταμείο, και μια παράμετρος γενεσιουργός Δημοσιονομικής Ανισορροπίας και προοδευτικά Διογκουμένων Δημοσιονομικών Προβλημάτων, για τα Κράτη.
Αν τα Κράτη δρομολογηθούν από αυτό που δομείται σαν αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών να έχουν Δημοσιονομικά Προβλήματα, τι εξυπηρετείται από αυτό?
Μα προφανώς η εγκαθίδρυση και η επίταση του ίδιου του «Μοντέλου» των Πολικών Επιλογών, και η διασφάλιση και ισχυροποίηση του υλοποιούμενου στόχου της συγκέντρωσης του πλούτου και της εξουσίας στους λίγους.
Δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία η επιτυχία των Εξουσιαστών να καταστρέψουν μέσα από τον νεοφιλελευθερισμό και την Χρηματοοικονομική Οικονομία, την Παραγωγική Υπόσταση λαών και Κρατών, και να τους χειραγωγήσουν στην Τοκογλυφία του Διεθνούς Χρήματος και στην προοδευτικά αυξανομένη υποταγή τους.
Δεν υπάρχει έκπληξη. Άφησα και κάηκε το Δάσος, η συμμετείχαμε ως Δωροδοκημένοι Εμπρηστές του, η ως “πλανημένες παρθένες” στο να το κάψουμε και εμείς. Τώρα ας μην αναρωτιόμαστε γιατί πλημύρισε το Σπίτι μας, αφού εμείς κάψαμε ή κόψαμε τα Δέντρα που μας προστάτευαν.
Παραπλανηθήκαμε από την Μουσική της Κίρκης, και καμαρώναμε με τα βιολιά που παίζαμε καθώς χάνονταν η Οικονομική Κυριαρχία που διασφάλιζε η Δραχμή και το Εκδοτικό Προνόμιο της Δημιουργίας Χρήματος. Τώρα δεν μπορούμε να απορούμε γιατί μας μεταχειρίζονται σαν “χοίρους”. Ίσως μπορούμε να απορούμε που δεν καταλάβαμε πως μας εξαπάτησαν οι Εξουσιαστές, Ίσως να απορούμε γιατί υπάρχουν ακόμα συνάνθρωποι μας που καμαρώνουν που η Κίρκη τους έκανε την τιμή να τους αναγνωρίσει ως “χοιρίδια”.
Είναι μεγάλη ατυχία για τον Δυτικό Κόσμο που από το 1981 και μετά, η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ η το “ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ” μπήκε σε εφαρμογή και έφτασε στην επιτυχία του σε Αμερική και Ευρώπη με την μορφή τού “Δήθεν” Οικονομικής Κρίσης.
Είναι μεγάλη τύχη και ευλογία για την Αμερική που εξέλεγα ο ΟΜπαμα του οποίου η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ είναι Κεϋνσιανή και ακριβώς αντίθετη με εκείνη του Σχεδίου Αρμαγεδδών. Ο ΟΜπαμα ενεργοποίησε την Δημιουργία Χρήματος του Κέυνς. Τυπώνει Δολάρια με τα τρισεκατομμύρια, ούτε πληθωρισμός υπάρχει, ούτε πέφτει διεθνώς η ισοτιμία του Δολαρίου. Αντίθετα το Δολάριο ενισχύεται και ο πληθωρισμός πέφτει.
ΤΟ Εκδοτικό προνόμιο του Κράτους για να δημιουργεί χρήμα και να Κάνει Επενδύσεις και γενικά να αυξάνει την Δημόσια Δαπάνη που είναι ΤΟ εργαλείο για την διασφαλίσει της Οικονομικής Ανάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Πολικής Σταθερότητας, το αρνούνται με κάθε τρόπο οι Εξουσιαστές Νεοφιλελεύθεροι , χρηματοοικονομιστές. Γιατί ; Για το ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να εμπορευθεί την Υγεία, μισεί το ΕΣΥ και την Δωρεάν περίθαλψη και προσπαθεί να την απαξιώσει, η να την στρεβλώσει. Για τον ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να βγάλει χρήματα από την Παιδεία, μισεί κάθε έννοια Δωρεάν Παιδείας, θέλει να τη απαξιώσει και να την καταργήσει. Για τον ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να βγάλει χρήματα από Ιατρικές εξετάσεις, κανονίζει να είναι “χαλασμένος” ο Τομογράφος του Κρατικού Νοσοκομείου , η να σκουριάζει στα κουτιά στο Υπόγειο, έτσι ώστε ο Πολίτης να χειραγωγείται να μεταλλαχτεί σε Πελάτη που θα πληρώσει για ν βγάλει χρήματα ο ιδιώτης….. Τομογράφος.
Πολλώ δε μάλλον που η χρηματοοικονομική Πολική Επιλογή, δεν είναι απλά και μόνο για να Πωλείτε το Χρήμα από το κύκλωμα της Διεθνούς Τοκογλυφίας, αντί να δίνεται Στην Οικονομία ΔΩΡΕΑΝ από το Κράτος, αλλά κυριότερα επειδή το Χρήμα, ο έλεγχος του και η πώληση του, αποτελεί το σκληρότερο μέσο εξαναγκασμού και έλεγχου, και το αποτελεσματικότερο εργαλείο Εξουσίας πάνω σε λαούς και Ανθρώπους.
Είναι μεγάλη ατυχία που η Ελλάδα βρίσκεται μέσα σε μια Ευρώπη, που “κυβερνάται” στα πλαίσια της “Επιχείρησης Αρμαγεδδών”,
Το τέλος της Ιστορίας δεν έχει έρθει, ούτε φυσικά και το τέλος της Ελλάδας. Οι κακές φάσεις της Ανθρωπότητας (όπως τώρα η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ) έρχονται και παρέρχονται, οι Πολισμοί περάνε μέσα από περιόδους Σκοταδισμού, που βάζουν στην Πυρά την Αλήθεια και την Ελευθερία ( Οι Μάγισσες του Σάλεμ) και κάποια στιγμή αστράφτει φως, οι Λαοί ξυπνούν και μπαίναμε σε περίοδο Αναγέννησης. Αυτή είναι η Ανθρωπιά Ιστορία, η Ιστορία των Πολιτισμών. Μια αιώνια πάλη καλού με το κακό, των κάλων με τους ηλιθίους η τους ψυχικά αρρώστους συνάνθρωπους μας όπως είναι οι εξουσιαστές. Αυτοί που έχουν ένα και μοναδικό κίνητρο, να ταπεινώνουν τους άλλους και να τους εξουσιάζουν δια του χρήματος, να τους απολύουν και να κρατάνε για τον εαυτό τους τα πάντα. Είναι ηδονή για τον εξουσιαστή να ικανοποιεί το θυμικό του με την σκέψη ότι άλλοι (από τους οποίους είναι καλύτερος – έτσι λέει στον εαυτό του-) κρυώνουν, και να σπεύσει να τους πάρει πίσω αυτά που τους δοθήκαν εν δικαιω.
Πως να εξηγήσεις όλα αυτά στα παιδία? Εγώ πάντως θα τους τα δίδασκα στο κόσμο του παραμυθιού που μπορών να καταλάβουν, με την βοήθεια των γονέων τους βέβαια.
Προϊδεάζοντας τα Παιδία για τον Σημερινό Κόσμο και την πάλη του καλού με το κακό, μέσα από το παραμύθι :
http://www.youtube.com/watch?v=4xUQfRbrFa8&feature=PlayList&p=07E119C639347082&playnext=1&playnext_from=PL&index=109
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.= «Η Οικονομία της Εξουσίας» σε μια κατασκευασμένη «Κοινωνία Της Αγοράς».
Είναι πολύ κρίμα –και θα αποδειχθεί σύντομα αναποτελεσματικό και τραυματικό με μόνιμες αναπηρίες- ότι η συνολική δυναμική της Ελληνικής Οικονομίας αντιμετωπίζεται με μια άκρως λογιστική αντίληψη και μάλιστα στο περιορισμένο επίπεδο της Πρακτικής αριθμητικής.
Στις Επιστήμες όλων των γνωστικών αντικειμένων είναι γνωστό ότι 2+2 δεν κάνουν ποτέ 4, ενώ είναι δεδομένο ότι όλα τα ζητήματα είναι πολυπαραγοντικά και ακόμα πως η απλοϊκή και μη συνθετική τους αντιμετώπιση καταλήγει σε θάνατο, όταν πρόκειται για την Ιατρική, και σε πλήρες φιάσκο που όμως δημιουργεί τεράστιες οικονομικές αλλά και οντολογικές καταστροφές, όταν πρόκειται για την Οικονομία.
Καταστρέφεται η ύπαρξη-υπόσταση Ανθρώπων και Κοινωνιών οι οποίες αποδομούνται, αποσυντίθενται και επικρατεί το κακό. Ιδίως όταν έχει προηγηθεί μια περίοδος προγραμματισμένης αξιακής φθοράς σε μια έντεχνα στημένη δυναμική άλωσης της ελευθερίας της Ψυχής των Ανθρώπων με ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ την προγραμματισμένη κατασκευή της Δαρβινικής Κοινωνίας χάριν της επίτασης και της αυτόματης αναπαραγωγής της Εξουσίας.
1. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ – ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ
Στην Αμερική(ΗΠΑ) ο Barack Hussein Obama επέλεξε (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ) να αντιμετωπίσει την τεχνητή και δημιουργηθείσα από τον Νεοφιλελευθερισμό Κρίση, με Ανάπτυξη. Ακολούθησε και ακολουθεί ένα επιθετικό (ενεργητικό και όχι παθητικό) Κεϋνσιανό πρόγραμμα, Δημιουργώντας Χρήμα (=Τυπώνοντας Χρήμα) το οποίο μόνο τα Οικονομικά της Προπαγάνδας της Συντήρησης & της σκληρής όξυνσης της Ταξικής Διαστρωμάτωσης επιμένουν να «διδάσκουν» (με κάθε μέσο χειραγώγησης του ΝΟΥ – βλ. πλύση εγκεφάλου -… «Ο Βασιλιάς είναι γυμνός»…) ως (δήθεν) πληθωριστικό .
Ο Barack Hussein Obama Τυπώνει & στην Αμερική δεν υπάρχει πληθωρισμός και το ZZZ ενισχύει την θέση του, προς απογοήτευση των εύπιστων στην Σοφιστεία και την Δημαγωγία περί δήθεν «πληθωριστικού Χρήματος», ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους ότι θα είχαν άλλες επιλογές. Η «Πολιτική» (policy) που θα επέλεγαν –που θα ήταν μια ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ- θα ήταν να αφήσουν την Ελεύθερη Αγορά απόλυτα ήσυχη….. να κάνει την δουλειά της….
Ο Πρόεδρος BARACK HUSSEIN OBAMA τους επεσήμανε ότι αυτό που θα έκαναν θα ήταν να συνεχίζουνε να στηρίζουν τους μηχανισμούς της Ελεύθερης Αγοράς που δημιούργησαν το πρόβλημα. (Ολόκληρη η Ομιλία της 27ης Ιανουαρίου του Barack Hussein Obama είναι πολύ διδακτική τόσο από πλευράς ευρύτερης κατανόησης των Οικονομικών από μη ειδικούς, αλλά κυρίως για να μπορέσει ο Έλληνας στον οποίο προβάλλεται ως «μοναδική» (=ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ) μια μόνο πρόταση Οικονομικής Πολιτικής, να ενημερωθεί και να αντιληφθεί (ακόμα και ο μη ειδικός , κυρίως ο Μη ειδικός) ότι η Οικονομική Επιστήμη διαθέτει πολλά εργαλεία η επιλογή των οποίων εξαρτάται από το τι Κοινωνία και το τι Οικονομία θέλεις να στηρίξεις και να επιτύχεις ως υπαρκτή Κοινωνικοοικονομική Πραγματικότητα.
Είναι τουλάχιστον καταισχύνη να παρουσιάζονται Πολιτικές Επιλογές ως ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ. Καθώς δεν είναι δυνατόν όλοι να γνωρίζουν όλα τα γνωστικά αντικείμενα κάποιες δυνάμεις παρουσιάζουν (Προπαγανδίζουν) την πραγματικότητα, ωσάν να υπήρχε μόνο μια Οικονομική Πολιτική, ένα Οικονομικοί Εργαλείο, μια και μοναδική Οικονομική Θεωρία, μια προσέγγιση.
Στην πράξη βέβαια ο Λαός ‘Διδάσκεται’ τα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Που κάτω από την απλοϊκή διχοτόμο Ελεύθερη Οικονομία – Κομμουνιστικός Ολοκληρωτισμός, αποκρύπτει επιμελώς ότι ο Νεοφιλελευθερισμός ΔΕΝ Ταυτίζεται με την Ελεύθερη Οικονομία και αντιστρόφως η Ελεύθερη Οικονομία δεν ταυτίζεται με τον Νεοφιλελευθερισμό.
Άρα, όσοι θεσμικά και αξιακά πιστεύουν στην Ελεύθερη Οικονομία και όχι στον Κομμουνισμό, δεν είναι «ντε και καλά» υποχρεωμένοι να είναι πειθήνια όργανα του Νεοφιλελευθερισμού. Γιατί αν το ψάξουν λιγάκι, θα διαπιστωθεί ότι ο Νεοφιλελευθερισμός καταλήγει σε ολοκληρωτικά πανίσχυρα οικονομικά καθεστώτα που καταργούν την Ελεύθερη Αγορά και ολόκληρη την Έννοια και πρακτική της Ελεύθερης Οικονομίας. Ενώ προχωρούν στην κατάργηση της Πολιτικής και εν συνεχεία της Δημοκρατίας, αφού οι κυβερνήσεις υποχρεούνται από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Μονεταρισμού- που είναι υπο-επιλογή του Νεοφιλελευθερισμού, που είναι υπο-επιλογή της Ελεύθερης Αγοράς, που είναι υπο-επιλογή της Ελεύθερης Οικονομίας-να εξαναγκάζονται να δέχονται διαταγές από τα …Ιδιωτικοποιημένα….. χρηματοοικονομικά κέντρα.
Δεν υπάρχει ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ , Υπάρχουν πολλά εργαλεία , πολλοί δρόμοι, και το τι εργαλεία επιλέγεις και το τι αποφάσεις παίρνεις και εφαρμόζεις στην Οικονομία, είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ (ανάμεσα σε πολλές εναλλακτικές λύσεις) που αν γνωρίζει κανείς ποιες είναι αυτές οι εναλλακτικές λύσεις, θα αντιληφθεί και το γιατί γίνονται οι πολιτικές επιλογές που γίνονται, τι εξυπηρετούν και κυρίως πόσο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΛΟ είναι το Επιχείρημα του δήθεν μονόδρομου, για να συγκαλυφθεί η αληθινή σκοπιμότητα και πρόθεση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ που τελικά γίνεται για τα μέτρα και τις πολιτικές που θα εφαρμοσθούν.
Ένα Ακόμα πολύ διδακτικό «έργο» είναι η ομιλία του Προέδρου Κεννεντυ όντως διαχρονική από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα:
http://www.youtube.com/watch?v=_AAEp0J_hzU&feature=rec-LGOUT-exp_fresh+div-1r-7-HM
Οι γράφοντες διαφορά κείμενα συντηρητικής η Ρεπουμπλικανικής Νοοτροπίας, Δεν διστάζουν να αποκαλούν τον Barack Hussein Obama, Σοσιαλιστή, Κομμουνιστή και ως εκείνον που δημιουργεί ένα τεράστιο -όπως εκείνοι με το δικό τους μυαλό και νοοτροπία αλλά επιστημονικά λανθασμένη θεώρηση- Έλλειμμα και Χρέος, και η γραπτή και προφορική υστερία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο προσομοιάζει με εκείνη που περίπου ακούγεται για την Ελλάδα, ότι δηλ. η Ελλάδα βάζει σε κίνδυνο το EURO λόγω ελλείμματος και χρέους. Η Αλήθεια είναι ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα και ανακρίβεια.
Ο Barack Hussein Obama, ΤΙΜΩΝΤΑΣ και μην ξεχνώντας μετά τις εκλογές ότι εκλέχτηκε με το Δημοκρατικό και όχι με το Συντηρητικό κόμμα, ακολούθησε την Δημοκρατική Πολιτική Επιλογή της Ανάπτυξης.
Το αν θα διαλέξεις ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ή ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, είναι ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ , και όχι αδήριτης τεχνοκρατικής ανάγκης.
ECONOMIC DEVELOPMENT – SOCIAL JUSTICE – POLITICAL STABILITY : είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. Και είναι περίπου αυτονόητο ότι μια τέτοια συνταγή δεν θα είναι ΠΟΤΕ πολιτική επιλογή Συντηρητικών Ανθρώπων η παρατάξεων, που βλέπουν τον Κόσμο όχι με αγάπη και δικαιοσύνη, αλλά με εγωισμό, απόλυτη ιδιοτέλεια και απληστία, όπως το παραμύθι του Σκρουτζ. Συντηρητικών Ανθρώπων που αισθάνονται ότι υπάρχουν και είναι κάποιοι όταν υπάρχει ένας «κατασκευασμένος» Λαός έξω από το ‘’Κοτετσόσυρμα’’ μέσα στο οποίο τρώνε οι επίσημοι…..
2. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΫΝΣΙΑΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ είναι ότι, ενώ στην Αμερική υπάρχει Δημοκρατική Εξουσία, στην Ευρώπη Υπάρχει μια ΑΚΡΑΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΑΝΙΑ, με πρόσωπα που η θέσεις τους είναι τόσο άσχημες όσο και οι επιλογές τους.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΡΑ έχει κάνει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ που θα εφάρμοζαν η Ρεπουμπλικάνοι, εάν είχαν εκλεγεί στις ΗΠΑ (Σ.Σ. Ευτυχώς που δεν εξελέγησαν) και μάλιστα χειρότερα, τόσο επειδή η Ευρώπη Δεν είναι ένα Κράτος-ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, (όπως οι Η.Π.Α.) όσο και επειδή η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, από ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ έχει εκ της συστάσεως και του Καταστατικού της, ιδρυθεί για να υπηρετήσει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ που είναι όχι μόνο ο Νεοφιλελευθερισμός αλλά την Χρηματοοικονομική Οικονομία.
Δηλαδή, η ΕΥΡΩΠΗ του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας έχει κάνει μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ που είναι εντελώς αντίθετη με την Πολιτική Επιλογή της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ[ECONOMIC DEVELOPMENT – SOCIAL JUSTICE – POLITICAL STABILITY], η οποία είναι το εργαλείο του Κεϋνσιανισμού, η πολιτική που ανασυγκρότησε την Οικουμένη μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και η Πολιτική που ακολουθεί σήμερα ο Πρόεδρος BARACK HUSSEIN OBAMA για τις ΗΠΑ.
3) ΤΕΧΝΙΤΗ Η ΚΡΙΣΗ, ΤΕΧΝΗΤΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ
Ή …εκτενέστερα…
Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, Η ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (ΤΕΧΝΙΤΗΣ) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΤΗ – ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΣΕ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η απάτη και η τεχνητή δρομολόγηση της «Κρίσης» που υποτίθεται ότι μας μαστίζει ανεξέλεγκτα σήμερα, άρχισε στην δεκαετία του 1980 όταν αναγγέλθηκε η Νέα τάξη Πραγμάτων και το εν συνεχεία –νόθο σε σκοτεινό σοκάκι συλληφθέν τέκνον της- η Παγκοσμιοποίηση.
Τότε, έγιναν Ταυτόχρονα, άσχετα αν δεν δημοσιοποιηθήκαν και δεν έγιναν αμέσως αντιληπτές Δυο-Τρεις πολύ σημαντικές ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Α) Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Νεοφιλελεύθερου Μοντέλου Οικονομίας και πλέον συγκεκριμένα η (επακολουθήσασα) …… ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας
Β) Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ να μετατραπεί το Χρήμα από μέσο συναλλαγής σε αντικείμενο συναλλαγής.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
H ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Νεοφιλελεύθερου Μοντέλου και η επί μέρους ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας δρομολογήσαν πρωτογενώς (Πρωτοπαθής κακοήθεια) την σε γοργούς ρυθμούς προοδευτική αποδόμηση της παραγωγικής Οικονομίας στον Δυτικό Κόσμο.
Η μετάλλαξη μιας Παραγωγικής Οικονομίας σε Χρηματοοικονομική, δημιουργεί για την Οικονομία κάθε Χώρας αρνητικές δυναμικές τόσο μεγαλύτερες, όσο μικρότερη είναι και η Γεωπολιτική Θέση μιας Χώρας, και όσο μικρότερη είναι η Οικονομική της Δύναμη και διασύνδεση εισροών εκροών, με την Παγκόσμια Οικονομία. Και η Αμερικανική Οικονομία αποδόμησε τον παραγωγικό της Ιστό, όμως άλλες οι επιπτώσεις και τα προβλήματα σ αυτήν και άλλες στην Ελληνική Οικονομία. Στην δεύτερη προφανώς περισσότερο τραγικές λόγω μεγέθους και μάλιστα ακόμα τραγικότερες λόγω της ύπαρξής της μέσα στην Συντηρητική Ευρώπη και τρισχειρότερα στην ΟΝΕ και στο ΕΥΡΩ.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας, ακολουθήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα από τις εξής (6)Πολιτικές επιλογές:
i)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : Εγκαταλείπεται το Μοντέλο της Μεικτής Οικονομίας (Κράτους και Ιδιωτικής Οικονομίας Μαζί) που σημειώνουμε είναι Δυτικού Τύπου Μοντέλο Ελεύθερης Οικονομίας & Δεν είναι ούτε Σοσιαλιστικό ούτε Κομμουνιστικό .Τα αντίθετα είναι προπαγάνδα που μεταχειρίσθηκε την άγνοια με σκοπό να πεισθεί η Αστική τάξη, όχι μόνο να αποδεχθεί , αλλά και να ενταχθεί με λαχτάρα σε ότι τελικά ήταν προσχεδιασμένο να την βγάλει από την μέση.
Εκ του αποτελέσματος το νέο μοντέλο εξαφάνισε την μεσαία τάξη, συγκεντρώνοντας το Χρήμα σε λίγα ξένα κέντρα αποφάσεων, και πύκνωσε τις τάξεις των μη εχόντων. Η Αστική Τάξη έπεσε στην παγίδα και ανάμεσα σε άλλα συμμετείχε στην αποδόμηση της Οικονομίας, και με μανία αυτού του ίδιου του Κράτους που ήταν ο προστάτης της. Οι Λαοί επανέλαβαν το λάθος των Τρώων. Γκρέμισαν τα τείχη να περάσει ο Δούρειος Ίππος, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση, Η άκρατη οικονομία της Αγοράς, το Ευρώ, Το Μάαστριχτ και άλλα. …. Θαμπωμένοι από τον Δούρειο Ίππο που θα τους έκανε όλους …πλουσίους.
Όταν τα τείχη γκρεμιστήκαν, τότε όλοι σφαγιάσθηκαν, όλα κάηκαν, η Πόλις Εαλλω……
ii)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : Η απόλυτη Οικονομία της Χρηματοοικονομικής Αγοράς και η Ουσιαστική κατάργηση κάθε αντίληψης Μακροοικονομικής Οντότητας και φυσικά και αυτής ταύτης της Οικονομικής Υπόστασης του Κράτους, Υλικής τε (=ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ, και μάλιστα αρχίζοντας από τα κερδοφόρα δηλ. αυτά που έφερναν Δημοσιονομικά Έσοδα,) και οντολογικής( Εθνομηδενισμός).
Η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ “ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ”, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μην φανεί ότι είναι αυτοσκοπός, καλυπτόμενος πίσω από την θεωρία της Οικονομίας της Αγοράς, που για να μπορέσει –λέγεται-να αποδώσει το μεγαλείο της υπέρ των λαών, πρέπει να εξαφανισθεί πρωτύτερα το Κράτος που εμποδίζει την λειτουργία της, και για τον σκοπό αυτό πρέπει όλα να Ιδιωτικοποιηθούν.
Η προπαγάνδα εφεύρε και χρησιμοποίησε κάθε σοφιστεία και κάθε δημαγωγία, για να υπερκεράσει τα αναχώματα των επιχειρημάτων ότι «Πρόκειται για Δημόσια Περιουσία που είναι ιδιοκτησία του Λαού, ότι πρόκειται περί Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας, ότι δεν είναι ιδιωτικοποίηση η Πώληση του ΟΤΕ στην Τηλεφωνική Εταιρεία του Γερμανικού Κράτους». Τα επιχειρήματα δεν σταμάτησαν κανένα, απλά γιατί δεν ήταν καλόπιστος συζητητής.
Γιατί η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Του ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ είχε γίνει, και μάλιστα με την μοναδική πρόθεση να συγκεντρωθεί η Εξουσία σε λίγους Παγκοσμίως.
Πωρωμένα πρόσωπα, φαίνονται πως έλεγαν «στα Κομμάτια το Μοντέλο που εξασφαλίζει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, εμείς τα θέλουμε όλα δικά μας, δικά μας ημών των ολίγων, οι υπόλοιποι είσαστε σκουπίδια, …πως τολμάτε να θέλετε ίσες ευκαιρίες, παιδεία, υγεία. Εμείς θα νοσηλευόμαστε σε ένα κρεβάτι που έχει θέα, καλό φαγητό και τα Χριστούγεννα «Μενού» Σπιτικό, ενώ εσείς θα είσαστε σε ένα θάλαμο με 6 κρεβάτια και δυο ράντζα. Πως, αλλιώς, θα αισθανόμαστε ότι είμαστε καλύτεροι από εσάς; Εμείς είμαστε στην κορυφή, «ΕΠΙΣΗΜΟΙ» Επώνυμοι. (εννοούν αναγνωρίσιμοι -Celebrities), εσείς είσαστε λαός, λαουτζίκος καταλάβατε;; Στα Κομμάτια λοιπόν τα περί ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ . Εμείς έχουμε κάνει την επιλογή μας και θα σας την επιβάλουμε με κάθε τρόπο».
iii)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΜΜΕΙΞΗ ΛΑΩΝ
Εκτός από την Υλική υπόσταση του Κράτους, πρέπει να καταργηθεί και η οντολογική. Έτσι ενεργοποιούνται σχεδία Εθνομηδενισμού, και στρατολογείται η 5η φάλαγγα που θα τα εκτελέσει.
Η αναπαραγωγή της Εξουσίας δεν χρειάζεται μόνο αυθαίρετη συγκέντρωση του ελέγχου του πλούτου (Καλυπτόμενη από Σοφιστικά και Δημαγωγικά Επιχειρήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την Οικονομική Επιστήμη, άσχετα αν προσπαθούν να την επικαλεστούν για συγκάλυψη των πραγματικών κινήτρων) , αλλά και Λαούς Μάζες. Λαούς ανελεύθερους, λαούς μεταλλαγμένους σε «ηλιθίους καταναλωτές» στην Αρχή (με το δόλωμα της υλικής ευμάρειας) και όντα χωρίς πολιτιστική ταυτότητα σε δεύτερη φάση. Κοινωνίες χωρίς Πολιτιστική Ταυτότητα, χάνουν την Πολιτική τους βούληση , την πολιτική τους κρίση, δεν προσδιορίζονται από αρχές και αξίες, χάνουν την ικανότητα της Ελευθερίας, και εύκολα χειραγωγούνται μέσα από επιβαλλόμενες συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Οι Λαοί και οι Κοινωνίες αξιών και Πολιτιστικής ταυτότητας έχουν –και δημιουργούν- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, οι Κοινωνίες «Οικονομικής σύμμειξης» έχουν «κουλτούρα»[ culture] δηλ. νοοτροπία και νόρμες συμπεριφοράς πού δημιουργούνται, επιβάλλονται, και εν συνεχεία μέσα από αυτές οι εξουσίες ελέγχουν πλέον τις Κοινωνίες και τους Ανθρώπους..
Στην Ελλάδα εφαρμόζονται όλα τα μέσα εκείνα που υπάρχουν στο οπλοστάσιο της Διεθνούς Εξουσίας, ώστε να την μετατρέψουν από Χώρα πολιτισμού, σε χώρα ‘κενών συμπεριφορών». (από Χώρα Πολιτισμού σε χώρα κουλτούρας)
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού επιστρατεύεται η ανύπαρκτη έννοια της Πολυπολιτισμικής Κοινωνίας με σκοπό να δημιουργηθεί η Απολιτισμική Κοινωνία. Το δουλεμπόριο και η βίαιη μετακίνηση «δουλών» με αυθαιρέτους τρόπους και η επιβολή της αποδοχής των desesperado στις χώρες υποδοχής με κυρίαρχη χώρα υποδοχής την Ελλάδα, «βαπτίζονται» ανθρωπισμός , πολιτικό άσυλο και περιτυλίγονται από άλλες ονομασίες χειραγώγησης των «ιθαγενών» και κάμψης κάθε αντίστασης τους να δεχθούν την κατάληψη της Πατρίδας τους. «Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν Χώρος και όχι σαν Χώρα» ( =Σταύρος Λυγερός) και οι Εθνομηδενιστές αποπειρώνται ανεπιτυχώς βέβαια να δώσουν επιστημονική βάση στον Εθνομηδενισμό που κηρύττουν.
Κατά τον ίδιο τρόπο οι Ινδιάνοι αποκαλούντο «κακούργοι» (savages) και το Χόλυγουντ είχε αναλάβει (ως ΜΜΕ της εποχής) να διαμορφώσει την κοινή γνώμη ότι οι «κακοί» είναι οι Ινδιάνοι, και όχι οι desesperados (απεγνωσμένοι) που έφθαναν στην Αμερική.
Εάν δεν εξυπηρετούντο οι βαθύτερες σκοπιμότητες που αποκαλύπτονται στο Άρθρο αυτό, γιατί η Ευρώπη και ακόμα και ερήμην αυτής η Ελλάδα δεν φροντίζει να αποκτήσει ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αντί να υπερθεματίζει στην χρήση των εργαλείων Οικονομικής Σύμμειξης, Απολιτισμού και Εθνομηδενισμού, και μάλιστα από Κυβερνήσεις στις οποίες ο Λαός έδωσε απλόχερα την εμπιστοσύνη του.
iv)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: η Υποταγή της Πολιτικής στην Αγορά (που τάχα ξέρει καλύτερα από το δήθεν ανίκανο Κράτος… Άραγε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ που ήταν κερδοφόρες, στα χέρια του δήθεν ανίκανου Κράτους δεν ήταν 😉 και ουσιαστικά στα χρηματοοικονομικά κέντρα και στα Μη Πολιτικά πρόσωπα που τα εξουσιάζουν.
v)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ : το Κράτος να απόσχει από κάθε Οικονομική Δραστηριότητα, και βάσει αυτού του αυθαίρετου ‘αξιώματος’, επιβάλλονται οι Ιδιωτικοποιήσεις ενώ σε ένα Ελληνικότατο παράδειγμα, η …Ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ με την πώληση του στον Γερμανικό …ΟΤΕ δικαιολογείται με τον τρόπο που μιλάει ο γραφικός Ναστρεντιν Χότζας, η οι Παπατζήδες στην Ακριανού στο ύψος της Στοάς του Αττάλου.
Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι έχει καταστρατηγηθεί ολόκληρη η Οικονομική επιστήμη, και η χρήση της γίνεται επιλεκτικά για συγκάλυψη των πραγματικών κινήτρων των Νεοφιλελευθερισμών της χρηματοοικονομικής Οικονομίας που δεν είναι η ελεύθερη οικονομία της Αγοράς, αλλά η «Οικονομία της Εξουσίας» μέσα σε μια κατασκευασμένη «Κοινωνία Της Αγοράς.».
Η Οικονομική Θεωρία της Ελεύθερης Αγοράς – θα τρίζουν τα κόκαλα του ADAM SMITH, έχει πολλές προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιούνται για να υπάρχει ελεύθερη Αγορά. Η θέση της Ελεύθερης Αγοράς δεν επιτυγχάνεται μόνο με την εξαφάνιση του Κράτους.
Άρα θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι εδώ δεν πρόκειται για μια Επιλογή ADAM SMITH vs J.M. KEYNES αλλά για μια επιλογή να επιβληθούν αυθαίρετες καταστάσεις, με τον μανδύα της Ελεύθερης Οικονομίας και την συγκάλυψη πίσω από την επιστήμη.
Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που άρχισε το 1980 –είναι ακριβώς το σχέδιο που υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας, και εντάσσει αυθαίρετα μέσα του τις ζωές μας, επιχειρώντας να μας καταπιεί οντολογικά (Το …..Θηρίο….), δεν είναι παρά μια παγκόσμια ΑΠΑΤΗ.
vi)ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: το Κράτος να μην κάνει παραγωγικές επενδύσεις.
Η επιλογή αυτή ουσιαστικά καταργεί την μακροοικονομία, και καταργεί από την Οικονομική Επιστήμη αυτό που λέγεται Δημόσια Δαπάνη και ειδικότερα Δημόσιες Επενδύσεις.
Καθώς η Χρηματοοικονομική Οικονομία είναι ουσιαστικά αφορολόγητη, με την αποδόμηση της παραγωγικής οικονομίας (Ιδιωτικής και Κρατικής) δημιουργείται και η αποδόμηση μιας ισχυρής ζώνης εσόδων προς το Δημόσιο Ταμείο, και μια παράμετρος γενεσιουργός Δημοσιονομικής Ανισορροπίας και προοδευτικά Διογκουμένων Δημοσιονομικών Προβλημάτων, για τα Κράτη.
Αν τα Κράτη δρομολογηθούν από αυτό που δομείται σαν αποτέλεσμα πολικών επιλογών, να έχουν Δημοσιονομικά Προβλήματα, τι εξυπηρετείται από αυτό;
Μα προφανώς η εγκαθίδρυση και η επίταση του ίδιου του «Μοντέλου» των Πολικών Επιλογών, και η διασφάλιση και ισχυροποίηση του υλοποιούμενου στόχου της συγκέντρωσης του πλούτου και της εξουσίας στους λίγους.
Προϊδεάζοντας ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ Κ.Π.Σ.
Καθώς κλείνει το Πρώτο μας Κεφάλαιο, αξίζει να σημειώσουμε τον Ρολό των ΚΠΣ που αποτελέσαν μέχρι σήμερα ένα ισχυρό παράγοντα Δημοσίας Δαπάνης.
Προοδευτικά η Δημόσια δαπάνη, αντί να Ισχυροποιεί την Οικονομία με Δημόσιες Επενδύσεις, Με παραγωγικές Επενδύσεις που ισχυροποιούν με την σειρά τους το παραγωγικό ιστό, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ήταν η Δημόσια Δαπάνη και το κύριο μέρος των ΚΠΣ , να ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙ την ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ παραγωγικού ΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Επιχορηγήσεις δοθήκαν, και μάλιστα Χωρίς Έλεγχο, για να ξεπατωθούν Ελιές και Αμπέλια και να “κοπούν” καΐκια.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΗΤΑΝ να χρηματοδοτηθεί η σμίκρυνση της Γεωργίας και της Αλιείας στην Ελλάδα.
Σπάσαμε τα καΐκια και τον Ελληνικό Αλιευτικό στόλο στο Αιγαίο, και την θέση του πήραν οι Τούρκοι ψαράδες. Αυτό επετεύχθη με Δημόσια Δαπάνη της Ελλάδας, μέσα στα πλαίσια των ΚΠΣ. Επιδοτήθηκαν οι παραγωγικές μονάδες της Β. ΕΛΛΑΔΟΣ να φύγουν από την Βόρεια Ελλάδα και να πάνε σε Βαλκανικές Χώρες.
Συνολικά και Συνοπτικά: Η Δημόσια Δαπάνη χρηματοδότησε την αποδόμηση του Παραγωγικού Ιστού της Χωράς, τόσο του Δημόσιου τομέα όσο και του Ιδιωτικού. Ο παραγωγικός Ιστός της Χωράς που δημιουργούσε ΑΕΠ και εισοδήματα Επιχειρήσεων και ιδιωτών τόσο ο Ιδιωτικός όσο και του Δημοσίου Τομέα, υποδομήθηκε. Και φυσικά χαθήκαν και τα Θετικά Δημοσιονομικά αποτελέσματα αυτής την -άλλοτε συνεχώς αυξανόμενης- παραγωγικής διαδικασίας.
Οι αποκαλούμενοι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, πότε δεν υπήρξαν “κουτόφραγκοι”. Άφησαν τους Έλληνες να χρεώνουν περισσότερες Ελιές και αμπέλια και κεφάλια αιγοπροβάτων. Μέσα από αυτή την διαδικασία, ουσιαστικά οι Έλληνες παραγωγοί Εξαγοράστηκαν για να εγκαταλείψουν την παράγωγη τους. Με κανονικές τιμές επιδοτήσεων, κάνεις δεν θα ξεπάτωνε τις Ελιές του, τα αμπέλια του. Ο παραγωγικός ιστός της Χωράς δεν θα καταστρεφόταν και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της αποδόμησης των παραγωγικών Ιστών και η κατεύθυνση των Οικονομιών στη Χρηματοοικονομικά (που σημαίνει να οδηγήσουμε τους Λαούς να μην παράγουν για να χειραγωγηθούν προς τον τοκογλύφο του Διεθνούς χρήματος_ ) και στον εξουσιάσω τους, δεν θα είχε επιτευχτεί.
Ύστερα από μια τέτοια ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ και ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΑ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ, το ψευδεπίγραφο επιχείρημα των “εταίρων” μας, ότι τάχα παραγωγικός ιστός της Άλαλος υποδομήθηκε επειδή “δεν είμαστε ανταγωνιστικοί” μόνο ως πωρωμένη και χυδαία σοφιστεία και δημαγωγία μπορεί να αξιολογηθεί.
Τώρα που επετεύχθη ο Στόχος: Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΑ Χέρια Αυτής της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ….οι ….Εταίροι μας……. μας αποκαλούν απατεώνες, και θέλουν να μας ελέγχουν τα βιβλία……. ακόμα και τα “μπιρμπίλια” της γιαγιάς …..
Οι (=μόνον ως ανέκδοτο) “εταίροι” ήθελαν ακριβώς αυτό, τους Άλλους υποχείρια της Χρηματοοικονομικής Οικονομίας και συγκεκριμένα της Διεθνούς Τοκογλυφίας.
Δεν υπάρχει καμιά έκπληξη, και κανένα έκτακτο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Όλα προσχωρούν σύμφωνα με το Σχέδιο και υλοποιούνται μέσα στα χρονοδιαγράμματα που είχαν συνταχτεί. Αυτό που εμφανίζεται σαν “Οικονομική Κρίση” είναι αυτό που όχι μόνο είναι αποτέλεσμα των Πολιτικών Επιλογών του Νεοφιλελευθερισμού και όλων των άλλων παρεπομένων επίλογων του, αλλά είναι και η Πρώτη Επιτυχής Ολοκλήρωση αυτού που ήθελαν Οι Εξουσιαστές που κατόρθωσαν και επέβαλαν τον νεοφιλελευθερισμό και την Χρηματοοικονομική Οικονομία, ΝΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ.
Η Δέσμες αυτές των Πολίτικων Επίλογων και αυτή ταύτη η ύπαρξη Πολικών Επίλογων που καθοδηγούν την Οικονομία, μόνο με την Ελεύθερη Οικονομία της Αγοράς του Cemal Acta δεν έχει σχέση. Έχουμε να κάνουμε με μια σκληρά κατευθυνόμενη Οικονομία , που καθοδηγείται από ένα “ευρωπαϊκό κολλέγιο” μπροστά στο όποιο Το Σταλινικό Σοβιέτ είναι..Νηπιαγωγείο. Η Αμερική αντιλαμβάνεται την Ελεύθερη Αγορά ως FREE ENTERPRIZE, ως μια δυναμική δηλαδή που κάθε ένας είναι ελεύθερος να εισέρθει να προσπαθήσει να δράσει και να δημιουργήσει ή να εξέλθει χωρις κοινωνικό στίγμα και τραγωδία εάν αποτύχει. (FREE ENTRY and FREE EXIT) που είναι δυο από τις πολλές προϋποθέσεις της Ελεύθερης Οικονομίας.
Σ.Σ. Εδώ προσπαθεί επί μήνες να εισάγει την ιδέα αυτού η Λούκα Κατσελη από τον ρόλο της Υπουργού Οικονομίας, και η Νεοφιλελεύθερη Σταλινική Νοοτροπία της Ελλάδος την εμποδίζει.
Είναι μια άλλη μορφή “πόλεμου”, χωρίς τις “σιδερόφραχτες Μεραρχίες της Βέρμαχτ” χωρίς να είναι ορατός ο Εχθρός έτσι ώστε να μην τον σταματήσουν τα Οχυρά της Γραμμής Μέταξα, έτσι ώστε να μην συνειδητοποιηθεί ότι “Αι ημέτεραι δυνάμεις (θα έπρεπε να) αμύνονται του Πατρίου Εδάφους.
Όλες οι ανωτέρω επί μέρους Πολιτικές Επιλογές, καθοδηγούν προς την Χρηματοοικονομική Οικονομία, την επιβάλουν ως ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, και αποδoμουν τον παραγωγικό ιστό των Οικονομιών του Κόσμου (και ιδίως της Ελλάδος) .
Καθώς η Χρηματοοικονομική Οικονομία είναι ουσιαστικά αφορολόγητη, με την αποδόμηση της παραγωγικής οικονομίας (Ιδιωτικής και Κρατικής) δημιουργείται και η αποδόμηση μιας ισχυρής ζώνης εσόδων προς το Δημόσιο Ταμείο, και μια παράμετρος γενεσιουργός Δημοσιονομικής Ανισορροπίας και προοδευτικά Διογκουμένων Δημοσιονομικών Προβλημάτων, για τα Κράτη.
Αν τα Κράτη δρομολογηθούν από αυτό που δομείται σαν αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών να έχουν Δημοσιονομικά Προβλήματα, τι εξυπηρετείται από αυτό?
Μα προφανώς η εγκαθίδρυση και η επίταση του ίδιου του «Μοντέλου» των Πολικών Επιλογών, και η διασφάλιση και ισχυροποίηση του υλοποιούμενου στόχου της συγκέντρωσης του πλούτου και της εξουσίας στους λίγους.
Δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία η επιτυχία των Εξουσιαστών να καταστρέψουν μέσα από τον νεοφιλελευθερισμό και την Χρηματοοικονομική Οικονομία, την Παραγωγική Υπόσταση λαών και Κρατών, και να τους χειραγωγήσουν στην Τοκογλυφία του Διεθνούς Χρήματος και στην προοδευτικά αυξανομένη υποταγή τους.
Δεν υπάρχει έκπληξη. Άφησα και κάηκε το Δάσος, η συμμετείχαμε ως Δωροδοκημένοι Εμπρηστές του, η ως “πλανημένες παρθένες” στο να το κάψουμε και εμείς. Τώρα ας μην αναρωτιόμαστε γιατί πλημύρισε το Σπίτι μας, αφού εμείς κάψαμε ή κόψαμε τα Δέντρα που μας προστάτευαν.
Παραπλανηθήκαμε από την Μουσική της Κίρκης, και καμαρώναμε με τα βιολιά που παίζαμε καθώς χάνονταν η Οικονομική Κυριαρχία που διασφάλιζε η Δραχμή και το Εκδοτικό Προνόμιο της Δημιουργίας Χρήματος. Τώρα δεν μπορούμε να απορούμε γιατί μας μεταχειρίζονται σαν “χοίρους”. Ίσως μπορούμε να απορούμε που δεν καταλάβαμε πως μας εξαπάτησαν οι Εξουσιαστές, Ίσως να απορούμε γιατί υπάρχουν ακόμα συνάνθρωποι μας που καμαρώνουν που η Κίρκη τους έκανε την τιμή να τους αναγνωρίσει ως “χοιρίδια”.
Είναι μεγάλη ατυχία για τον Δυτικό Κόσμο που από το 1981 και μετά, η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ η το “ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ” μπήκε σε εφαρμογή και έφτασε στην επιτυχία του σε Αμερική και Ευρώπη με την μορφή τού “Δήθεν” Οικονομικής Κρίσης.
Είναι μεγάλη τύχη και ευλογία για την Αμερική που εξέλεγα ο ΟΜπαμα του οποίου η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ είναι Κεϋνσιανή και ακριβώς αντίθετη με εκείνη του Σχεδίου Αρμαγεδδών. Ο ΟΜπαμα ενεργοποίησε την Δημιουργία Χρήματος του Κέυνς. Τυπώνει Δολάρια με τα τρισεκατομμύρια, ούτε πληθωρισμός υπάρχει, ούτε πέφτει διεθνώς η ισοτιμία του Δολαρίου. Αντίθετα το Δολάριο ενισχύεται και ο πληθωρισμός πέφτει.
ΤΟ Εκδοτικό προνόμιο του Κράτους για να δημιουργεί χρήμα και να Κάνει Επενδύσεις και γενικά να αυξάνει την Δημόσια Δαπάνη που είναι ΤΟ εργαλείο για την διασφαλίσει της Οικονομικής Ανάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Πολικής Σταθερότητας, το αρνούνται με κάθε τρόπο οι Εξουσιαστές Νεοφιλελεύθεροι , χρηματοοικονομιστές. Γιατί ; Για το ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να εμπορευθεί την Υγεία, μισεί το ΕΣΥ και την Δωρεάν περίθαλψη και προσπαθεί να την απαξιώσει, η να την στρεβλώσει. Για τον ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να βγάλει χρήματα από την Παιδεία, μισεί κάθε έννοια Δωρεάν Παιδείας, θέλει να τη απαξιώσει και να την καταργήσει. Για τον ίδιο λόγο που αυτός που θέλει να βγάλει χρήματα από Ιατρικές εξετάσεις, κανονίζει να είναι “χαλασμένος” ο Τομογράφος του Κρατικού Νοσοκομείου , η να σκουριάζει στα κουτιά στο Υπόγειο, έτσι ώστε ο Πολίτης να χειραγωγείται να μεταλλαχτεί σε Πελάτη που θα πληρώσει για ν βγάλει χρήματα ο ιδιώτης….. Τομογράφος.
Πολλώ δε μάλλον που η χρηματοοικονομική Πολική Επιλογή, δεν είναι απλά και μόνο για να Πωλείτε το Χρήμα από το κύκλωμα της Διεθνούς Τοκογλυφίας, αντί να δίνεται Στην Οικονομία ΔΩΡΕΑΝ από το Κράτος, αλλά κυριότερα επειδή το Χρήμα, ο έλεγχος του και η πώληση του, αποτελεί το σκληρότερο μέσο εξαναγκασμού και έλεγχου, και το αποτελεσματικότερο εργαλείο Εξουσίας πάνω σε λαούς και Ανθρώπους.
Είναι μεγάλη ατυχία που η Ελλάδα βρίσκεται μέσα σε μια Ευρώπη, που “κυβερνάται” στα πλαίσια της “Επιχείρησης Αρμαγεδδών”,
Το τέλος της Ιστορίας δεν έχει έρθει, ούτε φυσικά και το τέλος της Ελλάδας. Οι κακές φάσεις της Ανθρωπότητας (όπως τώρα η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ) έρχονται και παρέρχονται, οι Πολισμοί περάνε μέσα από περιόδους Σκοταδισμού, που βάζουν στην Πυρά την Αλήθεια και την Ελευθερία ( Οι Μάγισσες του Σάλεμ) και κάποια στιγμή αστράφτει φως, οι Λαοί ξυπνούν και μπαίναμε σε περίοδο Αναγέννησης. Αυτή είναι η Ανθρωπιά Ιστορία, η Ιστορία των Πολιτισμών. Μια αιώνια πάλη καλού με το κακό, των κάλων με τους ηλιθίους η τους ψυχικά αρρώστους συνάνθρωπους μας όπως είναι οι εξουσιαστές. Αυτοί που έχουν ένα και μοναδικό κίνητρο, να ταπεινώνουν τους άλλους και να τους εξουσιάζουν δια του χρήματος, να τους απολύουν και να κρατάνε για τον εαυτό τους τα πάντα. Είναι ηδονή για τον εξουσιαστή να ικανοποιεί το θυμικό του με την σκέψη ότι άλλοι (από τους οποίους είναι καλύτερος – έτσι λέει στον εαυτό του-) κρυώνουν, και να σπεύσει να τους πάρει πίσω αυτά που τους δοθήκαν εν δικαιω.
Πως να εξηγήσεις όλα αυτά στα παιδία? Εγώ πάντως θα τους τα δίδασκα στο κόσμο του παραμυθιού που μπορών να καταλάβουν, με την βοήθεια των γονέων τους βέβαια.
Προϊδεάζοντας τα Παιδία για τον Σημερινό Κόσμο και την πάλη του καλού με το κακό, μέσα από το παραμύθι :
http://www.youtube.com/watch?v=4xUQfRbrFa8&feature=PlayList&p=07E119C639347082&playnext=1&playnext_from=PL&index=109
Η Γερμανία , η χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, παραγκωνίζοντας την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία, καταφέρνει τώρα να δημιουργήσει μία «ζώνη φτηνής εργασίας» στη νότιο Βαλκανική(cf.PIGS), με την Ελλάδα, την Βουλγαρία και πιθανότατα τα Σκόπια και την Αλβανία, για να αντιμετωπίσει την Κίνα που εισβάλλει στις αγορές με τα φτηνά (και συνεχώς βελτιούμενα ποιοτικά) προϊόντα της: Η Γερμανία, γνωρίζοντας πως αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα φθηνά εργατικά χέρια των Κινέζων, σκέφτηκε πως μία κατάρρευση της Ελλάδας θα την ωφελούσε πολλαπλά, αφού θα κατάφερνε να δημιουργήσει πολύ φτηνούς εργάτες μέσα στην Ευρώπη, όπου με σαφέστατα μειωμένα μεταφορικά τα προϊόντα της θα ήταν ανταγωνιστικά με αυτά της Κίνας. Την ίδια στιγμή η Γερμανία ωφελείται και οικονομικά, αφού μία μείωση της δύναμης / αξίας του Euro απογειώνει τις εξαγωγές της και κινεί την βιομηχανία της που γνωρίζει προβλήματα λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Φυσικά, & οι Γερμανοί πολίτες θα μπορούν να κάνουν πλέον φτηνές διακοπές στην «ονειρεμένη» Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα η Γερμανική τουριστική Βιομηχανία θα μπορέσει να αγοράσει φτηνή ελληνική γη (η αναφορά για τα νησιά δεν ήταν καθόλου τυχαία), μειώνοντας μακροπρόθεσμα ακόμη περισσότερο το κόστος (ή τα κέρδη για τους Γερμανούς επενδυτές) των διακοπών στην Ελλάδα…!
Έτσι εξηγούνται τα περί “ανάκαμψης” , ή “επαναρρύθμισης της σχέσης παραγωγής-κατανάλωσης” , έτσι ερμηνεύεται το ότι “μεγάλος αριθμός νέων θα επιστρέψει στην ύπαιθρο και στην γεωργία”, “θα στραφεί στην επαγγελματική εκπαίδευση και στην βιοπάλη,”” έτσι το ότι “η ψευδοπροοπτική του δημοσίου θα κλείσει και τα άχρηστα πτυχία, που χρησίμευαν μόνον για διορισμό, θα απαξιωθούν. “κτλ.
Πρέπει , δηλαδή, να φτάσουμε στην πλήρη ένδεια, πρέπει να βιώσουμε ολιστική ταπείνωση και εξαθλίωση και ο καθένας προσωπικά ή να μεταναστεύσουμε εκτός ζώνης των PIGS για να μην βιώσουμε την κατάντια της χώρας μας και την προσωπική μας επίσης.
Τα νεκροταφεία της μεσαίας τάξης ήταν πάντα τα μεγαλύτερα
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&la=1&ct=13&artid=4564605
Με μάτια που έμοιαζαν σαν υπνωτισμένα, τους βλέπαμε όλους αυτούς τους αναλυτές στην τηλεόραση να μας καθησυχάζουν, να μας λένε πως η οικονομική κρίση είναι κάτι που συμβαίνει ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες. Και με φωνή γλυκιά σαν κι αυτή των αεροσυνοδών που προτρέπουν τους επιβάτες να δέσουν τις ζώνες τους, να μας προτρέπουν να αποδεχτούμε τα ενδεδειγμένα μέτρα. Γιατί έτσι είναι οι οικονομικές κρίσεις. Έχουν κι αυτές τις αναταράξεις τους, τα πάνω και τα κάτω τους. Αρκεί να σφίξουμε για λίγο τα δόντια, μαζί και το ζωνάρι μας. Και θα περάσει κι αυτή, όπως και τόσες άλλες. Η άτιμη!
Γιατί παρέλειψαν να μας πουν πως η κρίση είναι τόσο επιλεκτική, πως δεν τους χτυπάει όλους μονομιάς, ούτε τους χτυπάει όλους το ίδιο; Γιατί δεν μας είπαν πως εξαρτάται από την κοινωνική θέση καθενός, από τη δουλειά του και από τον μισθό του; Γιατί όταν μας χάιδευαν τα αυτιά πως αυτή η κρίση θα είναι περαστική, δεν μας είχαν προειδοποιήσει;
Είναι κάτι σαν τη φουσκονεριά. Όταν φουσκώσει η θάλασσα και βγει στη στεριά, δεν βρέχει ολονών τα πόδια το ίδιο. «Οι πρώτοι που βρέθηκαν χωμένοι στο νερό μέχρι τον λαιμό ήταν αυτοί που έτσι κι αλλιώς οι κρίσεις τούς είχαν γίνει δεύτερη φύση», λέει η κοινωνιολόγος Ανιές Μεγιάρ. «Οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί εργαζόμενοι. Ήταν όλοι τους ήδη βρεγμένοι, αφού ζούσαν πάντα μέσα στην ανέχεια. Ο κόσμος άρχισε να συνειδητοποιεί το ναυάγιό του μονάχα, όταν το νερό και τα βρεγμένα ποντίκια ανέβηκαν από τα κελάρια στις κουζίνες της μεσαίας τάξης».
Τι σκάνδαλο! Και όμως, τις είχαμε πληρώσει και με το παραπάνω, διαμαρτύρονταν τα σεβαστά μέλη αυτής της πολυπληθούς τάξης που έβλεπαν να χάνονται ολοένα και περισσότερες από τις κεκτημένες ανέσεις τους. Μικρές καθημερινές ανέσεις, που ωστόσο τους έκαναν να κλείνουν για πολύ καιρό τα μάτια μπροστά στις συμφορές των λιγότερο ή καθόλου προνομιούχων. Έτσι άρχισαν να καταλαβαίνουν και οι μεσαίες τάξεις τι πάει να πει κρίση: μονάχα όταν το νερό ανέβηκε μέχρι τον δικό τους λαιμό.
[Ρούσσος Βρανάς, γεννήθηκε στα Χανιά το 1950. Εργάσθηκε ως μεταφραστής και επιμελητής βιβλίων και ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση και σε εφημερίδες. Από το 1999 αρθρογραφεί στη στήλη Δρόμοι, στην εφημερίδα Τα Νέα].
Η Λατινοαμερικανοποίηση της Ελλάδος μέσα στην ΟΝΕ
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ελευθεροτυπία (13 Μάρτη 2010)
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=140796
Κυριακή, Μάρτιος 14, 2010
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο κοινοβουλευτικός λόχος του ΠΑΣΟΚ προχώρησε (με κάποιες… φανταρομουρμούρες) στην κατεπείγουσα -σχεδόν «εν νυκτί»- υπερψήφιση των ληστρικών μέτρων που επέβαλαν οι ξένες και ντόπιες elite, μέσα από ένα όργιο παραπλανητικής προπαγάνδας για την ανάγκη δήθεν σωτηρίας της «πατρίδας» που κινδυνεύει, δηλαδή, των elite και των προνομιούχων στρωμάτων, καθώς και του συστήματος που τα εξέθρεψε!
Την ίδια στιγμή, κάποιες πραγματικές δημοσκοπήσεις, που άρχισαν να βγαίνουν στο φως δείχνουν συντριπτική καταδίκη των μέτρων και η κυβέρνηση ήδη καταφεύγει στη βία για να τα επιβάλει. Ομως, όταν μια κυβέρνηση επιβάλλει μέτρα που κτυπούν κατά πρωτοφανή τρόπο τα λαϊκά στρώματα, χωρίς την παραμικρή λαϊκή έγκριση, εφόσον το κυβερνών κόμμα συνειδητά εξαπάτησε τον λαό για να κερδίσει τις εκλογές (όπως είχε καταγγείλει προεκλογικά η στήλη1), ενώ συγχρόνως αγνοεί τα εκατομμύρια των εργαζομένων που απεργούν και τους χιλιάδες που κατεβαίνουν στους δρόμους, τότε βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε μορφή «δημοκρατίας». Και όταν η ίδια κυβέρνηση προκαλείται δημόσια (από τη στήλη αυτή και δυνάμεις της Αριστεράς) να προχωρήσει σε άμεσο δημοψήφισμα για την έγκριση ή απόρριψη των μέτρων και το αγνοεί, τότε μόνο μορφή «κοινοβουλευτικής χούντας» μπορεί να χαρακτηριστεί!
Και αυτό, διότι, βέβαια, είναι φανερό ότι οι τωρινοί δικολαβισμοί του διοικητή του κοινοβουλευτικού λόχου, ότι ο λαός τον επέλεξε για να κάνει «τομές», στις οποίες αυτός περιλαμβάνει τώρα (προφανώς επειδή έτσι τον βολεύει!) δομικά μέτρα που πετσοκόβουν το εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, μοναδικό στόχο έχουν την παράκαμψη ενός κρίσιμου διλήμματος. Δηλαδή: ή πιστεύει πραγματικά ότι ο λαός εγκρίνει τα μέτρα, οπότε πρέπει να προχωρήσει σε άμεσο δημοψήφισμα για να τον επιβεβαιώσει η λαϊκή ετυμηγορία ή ψεύδεται (πάλι) ασύστολα για ν’ αποφύγει τη λαϊκή καταδίκη – ακριβώς όπως έκανε και η ισλανδική elite, μέχρι να αναγκαστεί από τη λαϊκή οργή στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με αποτέλεσμα την απόρριψη παρόμοιων μέτρων από το 93% του λαού! Και, φυσικά, αποτελεί άλλη μια γκεμπελική διαστρέβλωση της αλήθειας ο ισχυρισμός που επαναλαμβάνουν οι elite και τα καλοθρεμμένα παπαγαλάκια τους ότι μετά την απόρριψη των μέτρων θα ακολουθήσει ο… κατακλυσμός. Στο προηγούμενο άρθρο, όπου πρότεινα δημοψήφισμα για την καταψήφιση των μέτρων που οδηγούν στη μαζική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, πρότεινα επίσης συμπληρωματικό πακέτο συγκεκριμένων εναλλακτικών μέτρων, που περνούν μέσα από την έξοδο από την ΟΝΕ. Φυσικά, η πρόταση αυτή «αγνοήθηκε» από κάποιους αναλυτές, που είτε την ταύτισαν με τη γραμμή του ΚΚΕ (προφανώς κατατάσσοντας στους… κρυφοκουκουέδες Αμερικανούς οικονομολόγους στο Χάρβαρντ και καθηγητές στην Μπολόνια – που επίσης καταλήγουν, με άλλο βέβαια σκεπτικό, στη λύση εξόδου από το ευρώ)2 είτε μας θύμισαν ότι έξοδος από την ΟΝΕ σημαίνει Αργεντινή, «ξεχνώντας» ότι ήδη γινόμαστε… περήφανοι Λατινοαμερικανοί μέσα στην Ε.Ε., όπως το Μεξικό στη NAFTA!
Ετσι, στο πολιτικό επίπεδο, ο διοικητής του λόχου ήδη έδωσε πρώτα δείγματα της διαδικασίας λατινοαμερικανοποίησης. Οταν, για παράδειγμα, Γερμανοί δημοσιογράφοι δεν δίστασαν να του επαναλάβουν κατάμουτρα την άκρως προσβλητική ερώτηση αν θα πουλούσε κάποια νησιά για να λυθεί το πρόβλημα του χρέους, αυτός δεν δίστασε να δώσει μια απάντηση που μόνον ο πρωθυπουργός μιας λατινοαμερικανικής μπανανίας θα έδινε, ότι δηλαδή «υπάρχουν πιο ευφάνταστοι και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης του χρέους», και αντιπροτείνοντας, αντί να αγοράσουν, να εκμεταλλευθούν οικονομικά τα νησιά! Την ίδια εικόνα κατώτερου επάρχου της αυτοκρατορίας έδωσε στις ΗΠΑ, όταν δήλωνε πλήρη συμπαράσταση στον «αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας και καταπίεσης» – δηλαδή στα μαζικά εγκλήματα των ΗΠΑ σε Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.! Στο οικονομικό επίπεδο, ήδη υπάρχει η υποδομή για να εφαρμοστούν τα μέτρα που θα οδηγήσουν στην πλήρη λατινοαμερικανοποίηση της χώρας, χωρίς να χρειάζεται πια (όπως στο παρελθόν) στρατιωτική χούντα γι’ αυτό (όπως άλλωστε και στην ίδια τη Λατινική Αμερική σήμερα!).
Η κοινοβουλευτική χούντα θα «αποφασίζει και διατάζει» παίρνοντας όλα τα μέτρα που θα επιβάλουν οι ξένες και ντόπιες elite, με την αποφασιστική βοήθεια του κοινοβουλευτικού λόχου της, των κομματικά ελεγχόμενων συνδικάτων που θα δίνουν «μάχες» για την τιμή των όπλων, των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των κρατικών, που ήδη συναγωνίζονται αυτά του… Τσαουσέσκου στην προβολή του «έργου» του περιπλανώμενου «Ηγέτη», της «ανεξάρτητης Δικαιοσύνης», που θα χαρακτηρίζει «παράνομες και καταχρηστικές» τις απεργίες που δεν βολεύουν τις elite, και των σωμάτων καταστολής που θα παίζουν ρόλο εσωτερικής κατοχής, σύμφωνα με τις εντολές των elite. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η κοινοβουλευτική χούντα του ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να προχωρήσει σε δημοψήφισμα (γιατί ξέρει πως αυτό θα σήμαινε το τέλος της) δύο είναι τα σενάρια για το μέλλον.
Στο πρώτο σενάριο, η Ελλάδα θα λατινοαμερικανοποιηθεί πλήρως, πολιτικά και οικονομικά, ενώ η φτώχεια θα μεγαλώνει, καθώς τα άμεσα και έμμεσα (πολλαπλασιαστικά) αποτελέσματα από το πετσόκομμα μισθών και δημοσίων δαπανών θα ενεργούν πάνω στη συνολική ζήτηση. Η ανεργία θα γίνει μαζική, εφόσον ο μεν καταβαραθρωμένος, μετά την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε./ΟΝΕ, ιδιωτικός παραγωγικός τομέας δεν έχει σχεδόν καμιά δυνατότητα απορρόφησης της ανεργίας, ενώ τώρα θα αδυνατεί να παίζει τον ιστορικό απορροφητικό ρόλο του ακόμη και ο δημόσιος τομέας. Ο συνδυασμός ανεργίας και φτώχειας, με τα ανισομερή αποτελέσματα που θα έχουν οι έμμεσοι φόροι πάνω στα χαμηλά εισοδήματα, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αναγκαστικά ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα, στην οποία ήδη είμαστε πρωταθλητές στην ΟΝΕ. Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία οάσεων για τους πλούσιους (ξένους και ντόπιους), ανάμεσα στις ερήμους της ανέχειας σε τερατουπόλεις όπως η Αθήνα, όπου παιδικές συμμορίες θα αλληλοσκοτώνονται στους δρόμους για τα ναρκωτικά, όπως ακριβώς γίνεται σήμερα στο Μεξικό ή την Αργεντινή. Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι «το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό (που) οφείλεται στους διεφθαρμένους και άχρηστους πολιτικούς, καθώς και στο θεσμικό πλαίσιο που τους αναδεικνύει», όπως υποστηρίζει μια εντελώς αποπροσανατολιστική άποψη του συρμού3 η οποία δεν θέτει καν θέμα κοινωνικοοικονομικού συστήματος, παγκοσμιοποίησης, Ε.Ε. κ.λπ.! Ούτε, βέβαια, η έξοδος από τη χρόνια κρίση μπορεί να έλθει με την ανυπακοή, όπως υποστήριζαν ο Αμερικανός «αντιεξουσιαστής» Ζιν και κάποιοι «αντισυστημικοί», η οποία, από μόνη της, μπορεί να οδηγήσει σε κάποια «μερεμέτια» στο σύστημα και, το πολύ, σε εύκολα καταπνίξιμες εξεγέρσεις.
Αντίθετα, σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, για να ξεπεράσουμε την τωρινή κρίση, αλλά και να βάλουμε τις βάσεις για οριστική έξοδο από τη χρόνια κρίση του ελληνικού συστήματος, πρέπει να ξεκινήσει μια διαδικασία αυτο-οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα, εδώ και τώρα: από τις γειτονιές και τα χωριά μέχρι τα εργοστάσια και τα γραφεία. Βραχυπρόθεσμα, οι συνελεύσεις των πολιτών, των εργαζομένων, των αγροτών κ.λπ. θα μπορούσαν, συνομοσπονδιούμενες σε εθνικό επίπεδο, να οργανώσουν τον τρόπο αχρήστευσης των ληστρικών μέτρων με συντονισμένες απεργίες, που θα κατέληγαν σε μια γενική απεργία διαρκείας, μέχρι να εξαναγκαστούν οι elite σε δημοψήφισμα για τα μέτρα. Το κρίσιμο σημείο όμως είναι να μη διαλύονταν οι συνελεύσεις αυτές την επομένη της απόρριψης των μέτρων, αλλά να έβαζαν τις βάσεις για μια εντελώς διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της Πολιτείας, μέσα από νέες οικονομικές και πολιτικές δομές, που θα εξασφάλιζαν τον άμεσο από μέρους των πολιτών έλεγχό τους – δηλαδή την ισοκατανομή της πολιτικής, οικονομικής αλλά και γενικότερα της κοινωνικής δύναμης4.
1 Βλ. Εκλογές, κρίση και λαϊκή παγίδευση, «Ε», 26/9/2009. 2 Βλ. Martin Feldstein, «Financial Times», 16/2/2010 & Erik Jones, «Financial Times», 11/3/2010. 3 Βλ. π.χ. Γιώργος Ν. Οικονόμου, «Ε», 5/3/2010. 4 Βλ. «Η Παγκόσμια Κρίση, η Ελλάδα και το Αντισυστημικό Κίνημα» (2009), κεφ. 14.
Είμαστε ΑΔΕΛΦΙΑ !
ή έχουμε σχέση της Δαρβινικής χρησιμότητας ?
Η θεωρία το Δαρβίνου αγαπήθηκε πολύ από τους εξουσιαστές. Από αυτούς που στήνουν συστήματα ώστε να μην επικρατεί η ηθική τάξη αλλά ο νόμος της Ζούγκλας που αναπαράγει την εξουσία.
Φίλος και αδελφός είναι αυτός που στηρίζει το όνειρο του αδελφού του, έστω και εάν δεν τον ενδιαφέρει και πολύ αυτό που κάνει ο αδελφός του.
Εάν στηρίζουμε τον άλλο, στο χώρο του κοινού συμφέροντος δεν είναι αγάπη, είναι συνεργασία, από πολύ καλή έως οτιδήποτε.
Για να είναι κάτι Αγάπη και αδελφοσύνη, πρέπει να κινούμεθα με το δέον ότι, τα όνειρα του αδελφού πρέπει να γίνουν πραγματικότητα.
Αν υπάρχει αυτή η Αρχή τότε σε μια ομάδα αδελφών και αγάπης, είναι αυτονόητο ότι ο κάθε ένας φροντίζει ΟΛΩΝ τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα, και όχι μόνον τα δικά του.
Το Ένας για Όλους και Όλοι για έναν, είναι ένα σοφό ρητό, υψηλής ηθικής τάξεως, και για να υπάρχει αγάπη, και για να υπάρχει αποτελεσματικότητα.
Ικανοί να αγαπούμε είμαστε όταν βάζουμε όλους τους δικούς μας Ανθρώπους σε ένα σύστημα εξισώσεων οπού όλοι πρέπει να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα.
Αλλιώς ο καθένας μας χρησιμοποίει τον άλλο. Και χρησιμοποιώντας ο ένας τον άλλο συμβαίνει το αντίθετο από το κίνητρο που δημιουργεί την απλή χρήση του άλλου. Αφενός δεν δημιουργούμε και δεν κτίζουμε κάτι αξιόλογο, ενώ ταυτόχρονα στο τέλος θα μείνουν μαζί μας όσοι απλά θα χρησιμοποιούν και εμάς.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ της Παγκοσμιοποίησης ή την Νέα Υόρκη, δεν έχει πια σημασία. Τα απολιτισμικά Γκέτο ίδια είναι. Βρώμικα.
14/03/2010
Νέα Μέτρα αυτην την εβδομάδα – Στον αερα οι συμβασιουχοι των ΔΕΚΟ
Σύμφωνα με όλες τις Εφημερίδες που κυκλοφορούν σήμερα , η Ευρώπη μας πιέζει για νέα μέτρα (όχι δεν το περιμέναμε……), πριν καν περάσουν 2 εβδομάδες απο την ανακοίνωση των προηγούμενων μέτρων……
Αυτην την φορά, η Κομισιόν λέει….. ότι θα μας δώσει τα 25 δις ΔΑΝΕΙΟ,
εαν ….:
Α) Δεν ανανεώσουμε τις συμβάσεις (δηλαδή απολύσουμε) 35.000 απο τους 90.000 συμβασιούχους των ΔΕΚΟ και των Δημων, άμεσα , δηλαδή τώρα τον Απρίλιο (και τους υπόλοιπους αργότερα, …….σιγά σιγά ).
Β) Περιορίσουμε τους ωρομίσθιους και αναπληρωτές καθηγητές.
Γ) Ακυρώσουμε μάλιστα και συμβάσεις αορίστου χρόνου σε Υπηρεσίες που θα καταργηθούν !!!!
Δ) Μείωσουμε τις αποδοχές κατα 7% σε όλους τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ, στις οποίες το δημόσιο κατέχει ακόμα κάποιο σημαντικό ποσοστό (όπως η ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΟΣΑ, Αγροτική τραπεζα… κλπ)
Ε) Αυξήσουμε τα όρια συνταξιοδότησης στα 67, μειώσουμε τις συντάξεις και
ΣΤ) Μειώσουμε τα έξοδα του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων για την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη των ασφαλισμένων και αυξήσουμε την συμμετοχής τους στις δαπάνες υγείας.
Z) Μειώσουμε τις Δαπάνες των Δήμων και Νομαρχιών (….. ήδη δεν έχουν λεφτά…)
Είναι ξεκάθαρο πως οι γερμανικές πιέσεις μ΄ αυτή την κίνηση Tων Νέων
Μέτρων προσπαθούν να πετύχουν μ΄ ένα σμπάρο …πολλά τρυγόνια.
1. Να κρατήσουν στο υπάρχον ύψος την κερδοφορία των τραπεζών τους (βλέπε του ηγετικού πυρήνα της ¨Μεσευρώπης¨ αφήνοντας περιθώρια και τις Περιφερειακές Ευρωπαϊκές Τράπεζες****) , βασικά ο κερδισμένος τομέας στην παρούσα κρίσι. Κρίση η οποία δεν είναι μόνο Ελλαδική ή του ¨Νότου¨ , αλλά εκτός από Παγκόσμια είναι και Ευρωπαϊκή και μάλιστα του Ευρώ (τρισεκ. τοξικών κεφαλαίων έχουν συσσωρευτεί στις γερμανικές, γαλλικές, ελβετικές τράπεζες).
Θέλουν δηλαδή να περιορίσουν την κρίση και ουσιαστικά να οδηγήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά : α. από το ευρώ και β. από τον Κέντρο-Ευρωπαϊκό-Γερμανικό Πυρήνα της Ε.Ε.
2. Να επεκτείνουν όσο μπορούν περισσότερο το γερμανικό έλεγχο πάνω στις εθνικές οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από τα κράτη-μέλη της λεγόμενης Ευροζώνης. Πάγια στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οποία χρησιμοποιεί όλα τα υπάρχοντα «εργαλεία» προκειμένου να την προωθήσει. Κι αυτά, σ’ αυτή την φάση, είναι η οικονομική υποταγή και ο δημοσιονομικός έλεγχος.
Αυτά είναι τα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, την οποία «εκλαΐκευσαν» τα διάφορα «λόμπι», όπως οι γνωστοί Ελληνογερμανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι , που έσπευσαν να ρίξουν στην αγορά την ¨ιδέα¨ δημιουργίας ισχυρών κεντρικών ευρωπαϊκών μηχανισμών ελέγχου οι οποίοι μάλιστα θα παρακολουθούν – συγνώμη – θα βοηθούν με την αποστολή επιτρόπων – ελεγκτών (Gauleiter) «εκ του συστάδην», για την ΠΙΣΤΗ εφαρμογή των αποφάσεων – συγνώμη – των ¨Οδηγιών¨ , όχι πια αποκλειστικά ¨Ευρωπαϊκών¨ , ΑΛΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ( βλέπε την τελευταία Ανακοίνωση για την δημιουργία ¨Μεικτής Ελληνό-Γερμανικής Επιτροπής ¨Συνεργασίας¨ και τους ¨στόχους της¨ ).
Το εάν, σε τελική ανάλυση θα περάσει και το πως θα διαμορφωθεί αυτό το συγκεκριμένο εργαλείο , ΕΝΟΣ ¨ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ¨ ( η κάποιο ¨υποκατάστατο¨ με ¨άλλο όνομα¨ , βλέπε την μετατροπή του αποτυχημένου Ευρωπαϊκού ¨Συντάγματος¨ σε ¨Συνθήκη της Λισαβόνας¨ ) θα εξαρτηθεί από τους Ενδοευρωπαϊκούς ¨συσχετισμούς¨.
Ενδεικτική ήταν η στάση του ¨Νικολά¨ ( Σαρκοζί ) στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Γ. Π. , ο οποίος παρά το γεγονός ότι μιλούσε για ¨Κοινά Μέτρα και προσπάθειες ¨ με το Βερολίνο, φαινόταν να έχει πάρει κάποιες αποστάσεις, μιας και αυτά τα μέτρα βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την γραμμή της Γαλλίας για μια πιο ¨ανοικτή¨ευρωπαϊκή οικονομική ολιτικη και βέβαια, πολύ περισσότερο από τις σχέσεις με την Υπερατλαντική δύναμη.
Τέλος θα φανεί από την δύναμη και επιρροή που ασκεί το Αμερικάνικο και Διεθνές κεφάλαιο πάνω στην Ευροζώνη. Η τελευταία δήλωση του Επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ για την ¨αντικανονική¨ πώληση του ΟΤΕ στην ¨Deutsche Telekom” μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν κάποιες Γαλλικές και άλλες ¨αντιστάσεις¨ στην ¨Γερμανική Ευρώπη¨ που προωθεί το ¨Νέο Βερολίνο¨.
Σε αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ στρατηγική της Γερμανίας πού περιγράφουμε , την δημιουργία οικονομικών μηχανισμών τύπου Δ.Ν.Τ. και την συγκρότηση ¨ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ¨ ( ΜΕΤΑΞΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – Κ Α Ι Ο ΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ – ΒΛΕΠΕ ΜΕΙΚΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ¨ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ¨) ήρθε να προστεθεί Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ του Προέδρου της ¨Deutsche Bank” , Άξελ Βέμπερ , για την ίδρυση ¨Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου¨ (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787513 ) , όπως και μια επίσημη Ανακοίνωση της ¨D.B. “ που προβλέπει χειροτέρευση –επιβράδυνση της Ελληνικής οικονομίας και μείωση των αποδόσεων σε δανειοδοτήσεις(http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787463 )
Προφανώς πρόκειται για έναν ¨αμείλικτο¨ αγώνα μεταξύ των ¨Εθνοκεντρικών ¨ και ¨Γερμανό-Ατλαντικών¨ δυνάμεων της Γερμανίας , όπως έχει φανεί στις απόψεις του ¨διευθύνοντος οικονομολόγου¨ Otmar Ising ( πρώην στέλεχος της D.B. KAI του Δ.Ν.Τ. ) ο οποίος ξεκίνησε από τις στήλες των Γερμανικών ¨Financial-Times” τον πόλεμο κατά της Ελλάδας ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΑΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ¨Δ.Ν.Τ.¨ και όχι στην Ε.Ε.
Η διαμάχη μεταξύ ¨Γερμανό-Ατλαντικών ¨ και ¨Εθνοκεντρικών¨ δυνάμεων ( κατά προέκταση ΚΑΙ ¨ΓΕΡΜΑΝΟ-ΡΩΣΙΚΕΣ-ΕΥΡΩ-ΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ) ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ … Είναι σε αναλογία κάτι σαν την διαμάχη μεταξύ Κεμαλιστών και ¨lite” ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ -¨ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΩΝ¨ στην Τουρκία … Και οι δύο παραλλαγές τους αποσκοπούν στην καταπάτηση των Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός πως η όλη εξέλιξη κινείτε προς την κατεύθυνση όλο και πιο μεγαλύτερου περιορισμού της Εθνικής -Κρατικής κυριαρχίας – ανεξαρτησίας. Σε όλο και μεγαλύτερα βάρη και για τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας. Σε όλο και πιο μεγαλύτερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους Άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ. , ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη ¨Ευρωπαϊκών¨ ( Γερμανικών ) Ταμείων , Κογκλάβιων και Επιτροπάτων.
Μετά από 178 χρόνια Νεοελληνικής ¨Ανεξαρτησίας¨ , εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο το ΔΙΚΑΙΩΜΑ για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ , όπως και όλων των αγωνιζόμενων Λαών του κόσμου για Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση από τον Φουνταμελιστικό Καπιταλισμό της βαρβαρότητας , την Άνιση ¨Παγκόσμια Αγορά¨ ( ¨Παγκοσμιοποίηση¨ ).
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
**** Εδώ αξίζει να αναφερθεί και να ληφθεί υπ όψη, πως όπως αναφέρουν στο ίδιο άρθρο οι «Financial Times Deutschland» αναφορικά μ΄ αυτό το μέτρο « …… ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος είναι επιφυλακτικός: «Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι απαραίτητος εφόσον εφαρμόζεται με συνέπεια το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης και εφόσον όλες οι χώρες της ευρωζώνης ακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα αξιόπιστη και θαρραλέα πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας»».