Έχω μπροστά μου, δημοσιεύεται στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του υπουργείου, πρώην Εθνικής, Παιδείας, το «σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των προγραμματικών δεσμεύσεων στο χώρο της Παιδείας», όπως σημειώνει στο εισαγωγικό σημείωμα η υπουργός Άννα. Τίτλος του «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ». Στόχος, μεγαλόπνοος, η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ της Παιδείας, η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ του εκπαιδευτικού συστήματος. (Τα κεφαλαία περιέχονται στο κείμενο). Η λέξη «αναστήλωση» παραπέμπει στην Κυριακή της Ορθοδοξίας. Προφανώς γράφτηκε τις ημέρες «πέριξ» της εορτής και η υπουργός «και Θρησκευμάτων» τσίμπησε την λέξη. Η «αναβάθμιση» είναι το κεντρικό σύνθημα για το «νέο σχολείο».
Ως γνωστόν κάθε νέος υπουργός Παιδείας αναστυλώνει το «όραμα» του με μια εμβληματική λέξη, μια λέξη – σύνθημα, που σαν αφηρημένο αναφορικό υποκατάστατο σημαίνει δυνητικά τα πάντα χωρίς στην πραγματικότητα να περιέχει τίποτε. Ας δούμε κάποιες λέξεις – καραμέλες, που αναθρώσκουν ανάλαφρες σαν φυσαλίδες αέρος, «κελύφη έρημα εννοίας» όπως θα έλεγε κι ο Ροΐδης. Πλην της χιλιομασημένης «μεταρρύθμισης» σ’ αυτόν τον τομέα διαπρέπουν λέξεις που έχουν πρώτο συνθετικό την πρόθεση «ανά». Ανανέωση, ανασυγκρότηση, αναγέννηση, ανακαίνιση, αναδόμηση όλες γενικές και αόριστες, γι’ αυτό και μεγάλης εμβέλειας, όπως διδάσκει η κοινωνική ψυχολογία.
Τώρα καρυκεύτηκε το νέο όραμα με την λέξη αναβάθμιση. Μάλλον τους ξέφυγε ότι έχει ξαναχρησιμοποιηθεί ως αερόπλαστο σύνθημα. Διαβάζω στο βιβλίο «ξύλινη γλώσσα» του Γ. Καλιόρη, έκδοση του 1991. «Η περιλάλητη αναβάθμιση – της Παιδείας, της Διοικήσεως κ.λ.π. – κατάντησε ψευδώνυμο της λούφας και της συντεχνιακής ανευθυνότητας, της ήσσονος προσπάθειας και της άκοπης προαγωγής: στην εκπαίδευση λ.χ. σημαίνει να μην καταργηθεί η επετηρίδα κι οι πτυχιούχοι των πανεπιστημίων να διορίζονται σε γυμνάσιο και λύκειο με μόνο προσόν το πτυχίο – κι αυτό ανεξαρτήτως βαθμού – χωρίς άλλη μετεκπαίδευση ή προπαρασκευή∙ οι καθηγητές της Μέσης να συνεχίσουν να προάγονται αυτομάτως, και αναξιολόγητα άμα τη συμπληρώσει ορισμένοι χρόνου, δίχως έλεγχο επιθεωρητών ή άλλης προϊσταμένης αρχής∙ οι μαθητές να προάγονται άνευ εξετάσεων στο γυμνάσιο καθώς και από το γυμνάσιο στο Λύκειο, ενώ στην ανώτατη εκπαίδευση να καταργηθεί ο «αυταρχισμός» των εξετάσεων και η «καπιταλιστική εντατικοποίηση των σπουδών», να καταχωρηθεί εσαεί το ένα εγχειρίδιο και να θεσμοποιηθεί η παρεργομάθεια. Και γενικώς οι πάντες ζητούν αναβάθμιση των πάντων φτάνει να μην θιγούν τα υποβαθμιστικά “κεκτημένα” του καθενός». (εκδ. «Αρμός», σελ. 231).
Το νέο σχέδιο – αναβάθμιση θέτει τον μαθητή στο επίκεντρο των… αναβαθμιστικών προτάσεων. Διαφωνώ. «Σχολείο ίσον δάσκαλος», όπως λέει ο Παλαμάς.(«Καλών των διδασκάλων καλοί και οι μαθηταί», ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Ίσως κάποιους αυτό τους ξενίζει και τους…ξινίζει. «Κέντρο ή πρώτα ο μαθητής» είναι ένα ολέθριο ιδεολόγημα, καταστρεπτικό της ίδιας της υπόστασης του σχολείου. Ιδρυτική συνθήκη του σχολείου είναι ότι υπάρχει κάποιος που γνωρίζει (ο δάσκαλος) και κάποιος που δεν γνωρίζει (ο μαθητής) και ότι ο δεύτερος προσέρχεται στον πρώτο για να διδαχτεί και να μάθει».( «Τα χαμένα παιδιά μας», Νατάσα Πολονύ, εκδ. «Πόλις» σελ. 15).
Παλιά λέγαμε για τον καλό δάσκαλο ότι έχει μεταδοτικότητα, τώρα τον θέλουμε επικοινωνιακό, να ξέρει άριστα τους υπολογιστές, να είναι «διαδραστικός», «ψηφιακός». Να φύγει το πρόσωπο, είναι ανεξέλεγκτο, είναι επικίνδυνο, μπορεί να βγει από το πρόγραμμα και να μιλά για όραμα, για αξίες. Ο υπολογιστής, η οθόνη «σιδερώνει» τα ανεόρταστα νιάτα, τα ομοιομορφώνει, η αποφορά του ολοκληρωτισμού, η οργουελιανή «νέα σκέψη» κρούει την θύρα. Ενδεικτικό της ψηφιομανίας και προοδομανίας που διακατέχει το νέο Υπουργείο είναι το εξής. Το «σχέδιο αναβάθμισης» δημοσιεύεται σε 37 σελίδες. Μέτρησα περίπου 30 φορές τη λέξη «ψηφιακός -ή-ό». Στόχος «ο διαδραστικός πίνακας, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής». (Από το προσχέδιο).
Όλα αυτά από το νηπιαγωγείο, από την πρώτη Δημοτικού. Προσφεύγω στο βιβλίο «Η ανοκλήρωτη επανάσταση» του Μ. Δερτούζου (μακαρίτη πια), ο οποίος υπήρξε καθηγητής στο ΜΙΤ, επιστήμονας παγκόσμιας εμβέλειας και αυθεντία στους υπολογιστές. Γράφει: «Σε ολόκληρο τον κόσμο, αγέλες πολιτικών, οδηγούμενες από αυτούς των Η.Π.Α., επαναλαμβάνουν το ακατάληπτο δόγμα του συρμού ότι εκατομμύρια παιδιών σε χιλιάδες σχολεία πρέπει να είναι διασυ
νδεδεμένα. Μπορείτε να αισθανθείτε τη ζέση τους. Δεν είναι τόσο υπεύθυνο και μοντέρνο να θέσουμε τη νέα τεχνολογία στην υπηρεσία του ευγενικότερου κοινωνικού στόχου της εκπαίδευσης των παιδιών μας; Όχι ακριβώς. Μετά από 35 χρόνια πειραματισμών με τους υπολογιστές σε διάφορους τομείς της εκπαίδευσης, δεν έχει βρεθεί ακόμη απάντηση στο κεντρικό ερώτημα: “Οι υπολογιστές είναι πράγματι αποτελεσματικοί στην εκπαίδευση;”. Τα στοιχεία από πολυάριθμες μελέτες πάνω στο αν οι υπολογιστές βελτιώνουν την ουσιαστική μαθησιακή διαδικασία είναι συντριπτικά εκκρεμή…. Ας ασχοληθούμε απλώς με μια στατιστική από τον σωρό των στοιχείων. Οι Αμερικανοί μαθητές γυμνασίου και λυκείου κατατάσσονται σταθερά από δωδέκατοι μέχρι δέκατοι όγδοοι, διεθνώς, στις ικανότητες που εμφανίζουν στα μαθηματικά και τη φυσική, ενώ οι Ασιάτες μαθητές έρχονται πρώτοι. Και όμως οι Αμερικανοί μαθητές έχουν πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση σε υπολογιστές απ’ ό,τι οι αντίστοιχοι Ασιάτες. Τι είναι αυτό που κάνουν οι Ασιάτες εκπαιδευτικοί χωρίς την τεχνολογία, που καλό θα ήταν να μιμηθούν οι Αμερικανοί εκπαιδευτικοί; Ένας λόγος που οι απόψεις συνεχίζουν να είναι διχασμένες έχει άμεση σχέση με αυτό που κάνουν καλύτερα οι άνθρωποι – δάσκαλοι. Δηλαδή να ανάβουν τη φλόγα στην ψυχή του μαθητή, να τον στηρίζουν, να αποτελούν πρότυπο. Κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μεταφέρεται εύκολα μέσω της πληροφορικής». (Εκδ. «Λιβάνη», σελ 243-244).
Τι λέει στο τέλος ο σοφός καθηγητής. Σχολείο ίσον δάσκαλος και το του Πλάτωνος: «παιδεία εστί ου την υδρία πληρώσαι αλλά ανάψαι αυτήν», η παιδεία είναι φλόγα ψυχής και όχι γέμισμα άδειου δοχείου. Αν στήσουμε 6χρονα και 7χρονα παιδιά μπροστά σε υπολογιστή, θα μιλάμε για πλήρη αποχαύνωση, για αδιανόητη καταστροφή της παιδικής ηλικίας. Παρήλθαν 10 χρόνια από τότε που γράφτηκε το βιβλίο και ήδη στην Αμερική- «αν θέλεις να δεις την Ελλάδα του μέλλοντος επισκέψου την σημερινή Αμερική»- υπάρχει τρομερή ανησυχία για τον διαδικτυακό εθισμό ή «ηλεκτρονική μορφίνη» όπως ονομάζεται. Το κείμενο της υπουργού Παιδείας, το «σχέδιο αναβάθμισης», είναι ουσιαστικά ένας ύμνος στο λεγόμενο «ψηφιακό σχολείο» (“e-school”). Έχεις την εντύπωση ότι δεν αναφέρεται σε σχολείο, σε Παιδεία, αλλά σε ένα είδος ΚΕΠ (Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών), μια καλωδιωμένη επιχείρηση, με αμίλητους, απρόσωπους υπαλλήλους – δασκάλους και χρήστες, πελάτες, επισκέπτες, που τους λέμε και μαθητές. Το νέο σχολείο – ΚΕΠ υπονομεύει, καταργεί την ουσία της Παιδείας (ότι τουλάχιστον απέμεινε). Ανάγεται «αναβαθμίζεται» η πληροφορία, δηλαδή το εφήμερο, το πρόσκαιρο και χρήσιμο, σε «Μεγάλη Ιδέα» της Παιδείας και εξοβελίζεται πλήρης ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας του σχολείου. Μεταβάλλεται απροκάλυπτα σε προθάλαμο της τεχνοκρατικής κοινωνίας, σχολείο χωρίς ιθαγένεια, γλωσσικά και ηθικά απονεκρωμένο. Ένα κρατικό παιδομάζωμα, όπου θα προετοιμάζονται οι αυριανοί τηλεγενίτσαροι, οι πρώην Έλληνες.
Λεπτομέρεια αποκαλυπτική. Στο «σχέδιο» δεν συνάντησα πουθενά τις λέξεις πατρίδα και έθνος. Να μην μιλήσω για Ορθοδοξία ή παράδοση, γιατί ελλοχεύουν οι καθ’ επάγγελμα εκκλησιομάχοι…
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς.
16 comments
κε Νατσιέ, όποτε σας διαβάζω κάτι μαθαίνω πάντα. Σήμερα έμαθα αυτή την πολύ ωραία ρήση του Έλιοτ.
Mας είπατε για κρυφά σχολεία. Τι μπορώ να κάνω εγώ όμως για τα παιδιά μου για να βρώ ΔΑΣΚΑΛΟ (πρόκειται να πάει Α’ Δημοτικου); Είμαι εργάτης Αποθήκης και δεν μπορώ να τα στείλω Ιδιωτικό, ενώ το Δημοτικό Σχολείο της Μητροπόλεως μας είναι το ακριβότερο μακράν (εώς και 50% το χρόνο σε σχέση με τον “ανταγωνισμο”). Χριστεπώνυμο μεν, ελιτίστικο δε! Πως θα κάνουμε αντίσταση με τόσο προοδευτικούς (έστω εν αγνοία τους ) δασκάλους.
Το νέο σχολείο δεν πρέπει να είναι “ξύλινο” και απωθητικό.Ο μαθητής δεν πρέπει να είναι
έρμαιο της νέας τεχνολογίας,αλλά αντίθετα να τη χρησιμοποιεί για να μαθαίνει ευκολότερα
τις γνωστικές παραμέτρους των θετικών και θεωρητικών μαθημάτων.
Φυσικά,το κεντρικό πρόσωπο του νέου σχολείου πρέπει να είναι ο δάσκαλος.Το άτομο αυτό
πρέπει να έχει την προσωπικότητα να εμπνέει τον νέο να διαβάζει με αγάπη και ενδιαφέρον
ενω στο διάλειμμα οφείλει να είναι ο δεύτερος πατέρας που θα μάθει στους ταραγμένους εφήβους τη σωστή χρήση του αθλητισμού καθώς και της τηλεόρασης.Επιπλέον,ο δάσκαλος θα
μάθει στον μαθητή επικοινωνία και σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Tο νέο σχολείο – ΚΕΠ
Από την πρώτη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1950, ο στόχος ήταν επιπόλαια χρησιμοθηρικός: Να πλουτιστεί η διδακτέα στην εκπαίδευση ύλη με πληροφοριακό υλικό για τα καινούργια θησαυρίσματα γνώσης που προσπορίζει η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών. Και να συνδεθεί αυτή η «εκσυγχρονισμένη» πληροφόρηση με τις ανάγκες και σκοπιμότητες της παραγωγικής διαδικασίας, της οικονομικής ανάπτυξης.
Πενήντα χρόνια τώρα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε αυτή τη χρησιμοθηρική προτεραιότητα «ενημερωτικής» επάρκειας της διδακτέας ύλης. Πρωτεύον εκπαιδευτικό ζητούμενο (δηλαδή πρώτιστος κοινωνικός στόχος της εκπαίδευσης) δεν είναι η άσκηση του μαθητή στην κριτική σκέψη, στη δημιουργική φαντασία και αυτενέργεια, στο πού και πώς θα βρει την πληροφορία, πώς θα ελέγξει την εγκυρότητά της. Γι’ αυτό και προτεραιότητα στην εκπαίδευση δεν έχει η γλώσσα ως λογική ούτε τα μαθηματικά ως γλώσσα.
Στόχος είναι η πληροφοριακή «ενημερότητα», δηλαδή η απομνημόνευση. Το Νεοελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θελημένα ή συμπτωματικά, αντανακλά την όλη αποχαυνωτική παραζάλη του καταναλωτικού ευδαιμονισμού που συνέχει την ελλαδική κοινωνία. Ετοιμάζει οπαδούς, όχι πολίτες, ετοιμάζει παθητικούς καταναλωτές, όχι ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίσουν ποιότητες.
Οι Έλληνες (1949-1985) σαν Άνθρωποι είχαν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, είχαν έναν Πολιτισμό (ΟΧΙ .. «κουλτούρα») ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ . Και τον εφάρμοζαν καθημερινά στην πράξη, όχι μόνο στο άμεσο οικογενειακό ή φιλικό τους περιβάλλον αλλά με συμμετοχή στα κοινά και αγώνες για ένα καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης, ανθρωπιάς και αγάπης. Ήταν η εποχή που ο Μ. Θεοδωράκης τραγουδούσε «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» και ο Χατζηδάκης μελοποιούσε το ‘’Ελλάς η Χωρά των Ονείρων’’.
Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας κοινωνίας είναι τα χαρακτηριστικά του «Μαζί» στα καλά και στα Δύσκολα, στο γλέντι αλλά και στην αρρώστια. Η λέξη φίλος ήταν ιερή, το ίδιο ο γείτονας, ή το να κατάγεσαι από το ίδιο μέρος. Όλα αυτά ήταν βιωματικά αληθινά για την Ελλάδα πριν την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση και όσο και αν σήμερα μοιάζουν σαν μια Ιστορική ανάλυση του…. Θιβέτ στο National Geographic, είναι η Ελλάδα που ζήσαμε, που μεγαλώσαμε μαζί της, που μας έκανε μεγάλους, που την γνωρίσαμε ψυχικά , που την ζούμε να αλλοιώνεται μέσα στην δυναμική της συνειδητής θέλησης και σκόπιμης Πολιτικής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης.
Και μοιάζουν όλα αυτά σαν Ιστορική ανάλυση γιατί σε μια κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί η Δαρβινική Κοινωνία. Δεν έχει την παραμικρή ευκαιρία να επιτύχει η εφαρμογή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση και η Κοινωνία της Αγοράς (κάτι πολύ διαφορετικό από την «Οικονομία της Αγοράς»), και κυρίως ο τελικός της σκοπός που είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι Κοινωνίες Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης, δρουν πολιτικά και ψηφίζουν εκλογικά, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ. Έτσι στην Ελλάδα, με δεδομένο την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Εκλογικού Σώματος, η μεν Συντήρηση μέχρι και τα τέλη της 10ετιας του 70 είχε σαν Πολιτική Πλατφόρμα την Πατρίδα, το δε Κέντρο και ….οι άλλες Δημοκρατικές Δυνάμεις σε πρώτο πλάνο το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Το «Κέντρο» είχε πάντα την ευλογία να έχει ΚΑΙ την Πολιτική Ταυτότητα της Πατρίδας ΚΑΙ την Πολιτική ταυτότητα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Αυτή η Δυναμική έδωσε από την Ελληνική Κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης το 53% στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και την Εντολή της Αλλαγής στο (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ) ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζοντας , στηρίζοντας και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ταυτότητα και την πολιτική βούληση του Ελληνικού Λαού ως κοινωνίας συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων και η Παγκοσμιοποίηση δεν μπορούν να περάσουν από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση. Όποια πολιτικά κόμματα υποστηρίξουν και υπηρετήσουν την παγκοσμιοποίηση δεν έχουν καμιά πιθανότητα παρά μόνο να «ΜΑΥΡΙΣΤΟΥΝ» από μια κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική υπόσταση.
Αντίθετα σε μια κοινωνία πλήρως διασπασμένη (σε άτομα), η Πολιτική διαμορφώνεται και «παίζεται» με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον». Σε μια τέτοια κοινωνία η Κομματική Αφοσίωση αποκτά μεγάλο βάρος και σημασία γιατί από εκεί εξαρτάται και το «προσωπικό συμφέρον».
Για το σκοπό αυτό πρέπει να διαλυθεί η κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Συνοχής και να επιλεγούν πολιτικές και που την διαλύουν (την Κοινωνία) και που εφαρμόζουν άμεσα την νέα τάξη Πραγμάτων, τη Μετάλλαξη στο απόλυτο ΜΗΔΕΝ, στο απόλυτο τίποτα, όλων των Λαών, όλων των Ανθρώπων, είναι ο απόλυτος Σκοπός της ηδονής των Διεθνών βιτσιόζων της Εξουσίας. Η αναπαραγωγή της Εξουσίας χρειάζεται ανθρωπάκια που δεν έχουν πάθος για αυτό που κάνουν, που δεν έχουν ενδιαφέροντα άλλα από την κατανάλωση, ανθρωπάκια αντι-ερωτικά, ανίκανα για όνειρο και όραμα, ανθρωπάκια ανυποψίαστα για την έννοια τού λειτουργήματος και αντιλαμβανόμενα εαυτούς ως επαγγελματίες που υπάρχουν για το κέρδος, αλλά εν τη πράξη κακούς επαγγελματίες που απαιτούν υψηλές αμοιβές, η όντα που απαιτούν αμοιβή χωρίς να παράγουν κανένα έργο.
Αυτή την άμορφη μάζα κοινωνίας θέλουν οι εξουσιαστές και αυτήν παράγουν και αναπαράγουν με κάθε δύναμη που τους δίνει η διαχείριση της δύναμης του Κράτους, το οποίο έχει κηρύξει τον πόλεμο σε κάθε Δημιουργία.
Μέσον : Ο Νεοφιλελευθερισμός και η επιστημονικοφανής συνομωσία της Οικονομίας της Αγοράς που επιδιώκει, όχι την ελεύθερη οικονομία αλλά την Κοινωνία της Αγοράς. Έναν Κόσμο χωρίς άξιες, χωρίς υπόσταση, δηλ. μια κοινωνία που μοναδική της «ΜΟΝΟΜΑΝΙΑ» είναι το χρήμα και το κέρδος, με τον γεννημένο να γίνει Θεός Άνθρωπο, να καταντά σε αναλώσιμο ηλίθιο καταναλωτή, που παραδίδει την ελευθερία του και το “χρυσάφι του τόπου του”….την ψυχή του….’’ για τα καθρεφτάκια κάποτε των αποικών Εγγλέζων και σήμερα, μέσα από την βίαιη χειραγώγηση και πλύση εγκέφαλου, των μεθόδων της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.
Παρακαλώ επιβεβαιώστε μου , αν γνωρίζετε, αν θα αυξηθούν και οι ώρες διδασκαλίας και η ύλη και για το δημοτικό, γιατί κάτι τέτοιο άκουσα από μια εκπαιδευτικό.
Μάλιστα αν δεν κάνω λάθος , κάνουν λόγο και για υποχρεωτικό ολοήμερο.
Αν το κάνουν αυτό είμαι έτοιμη να πάω και φυλακή για τα παιδιά μου , αρνούμενη να τα υποτάξω σε αυτό το νευρωτικό σχολείο που θέλουν να δημιουργήσουν για να σκοτώσουν τις ψυχές των παιδιών μας.
Τα παιδιά μας χρειάζονται παιχνίδι και όχι άγχος .Αν θέλαμε να τα κάνουμε μηχανάκια καλύτερα να μην τα γεννούσαμε
Χθες ,κ. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ,στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έπεσε η αυλαία της Ελλαδικής Δημοκρατίας. Οι αντιπρόσωποι των Ελλήνων αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να αντικατασταθούν οι έλληνες πολίτες με άλλους, αγνώστου ταυτότητας και σαφέστατα “φρέσκους” και έτοιμους για κάθε είδους “επεξεργασία” Πακιστανούς, Αφγανούς, Ινδούς, Καμερουνέζους και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή τους…Η πελατεία του πολιτικού συστήματος ανανεώθηκε!!
Επομένως για την ένταξή τους στο “δυτικό ανταγωνιστικό” σύστημα της Κοινωνίας της Αγοράς, το ολοήμερο σχολείο είναι το πλέον αποδοτικό, αγαπητή κ. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ. Κατά πάσα πιθανότητα οι πληροφορίες σας είναι λογικό να είναι πραγματικές.
Τέλος, είναι αδιάφορο πλέον εάν θα έχετε/έχουμε διάθεση να γεννήσουμε παιδιά. Γίνεται η αναγκαία εισαγωγή πληθυσμού και μέσω της “νέας εκπαίδευσης” λαμβάνουν το λεγόμενο upgrade/ update.
-Μήπως πρέπει όλα τα blogs να αναρτήσουμε τον κατάλογο αυτών που ψήφισαν ΝΑΙ στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, με υπέρτιτλο : “ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ” ?
Πιθανόν να τους τσούξει για τις επόμενες υποχωρήσεις
Ψήφισαν για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ πριν έναν χρόνο και ουδείς ενδιαφέρθηκε να τους μαυρίσει. Ποιος το πληροφορήθηκε άλλωστε; Μα κι αν το είχε πληροφορηθεί, ο πολύς κόσμος θα είχε αδιάφορα κουνήσει τους ώμους του.
Τώρα και μάλιστα κατόπιν εορτής, ποιος θα ενδιαφερθεί πια;
Επιστολή από καθηγήτρια σε ΕΠΑΛ στον Πειραιά.
Δείτε τι λένε τα παιδιά των (λαθρο)μεταναστών για τη χώρα μας!
“Διδάσκω σε ΕΠΑΛ του Πειραιά στο οποίο φοιτούν πολλά Πακιστανάκια, Αλβανάκια και από λοιπές χώρες.
Στα ΕΠΑΛ υπάρχουν πολλοί αλλογενείς μαθητές των οποίων οι γονείς μπήκαν
παράνομα στο έδαφός μας και αυτό συμβαίνει γιατί δεν τα καταφέρνουν στο Γενικό Λύκειο και αναγκαστικά έρχονται σε εμάς.
Όχι επειδή θέλουν να ειδικευθούν κάπου για να μπουν στην αγορά εργασίας, αλλά επειδή είναι δύσκολα (ακόμα τουλάχιστον) στο γενικό Λύκειο. Έτσι έχουμε αναγκαστεί να ρίξουμε τον πήχυ πολύ χαμηλά και να σβήνουμε και απουσίες πολλές φορές. Υπάρχει μεγάλη παραβατικότητα μέσα κι έξω από το σχολείο.
Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι, ότι οι αλλοδαποί μαθητές είναι οι καλύτεροι, σας λέω υπεύθυνα ότι αυτό οφείλεται , κατά κύριο λόγο, στο ζήλο των ΣΥΡΙΖΑίων συναδέλφων να πριμοδοτούν με βαθμούς τα παιδιά αυτά, αδικώντας παράλληλα κάποια Ελληνόπουλα τα οποία βαθμολογούν αυστηρά ή κανονικά.
Κατά καιρούς ρωτάω τους μαθητές μου, τι θα κάνουν σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Η απάντηση που παίρνω από τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς μαθητές είναι ίδια για όλους:
– Εγώ, κυρία, είμαι μουσουλμάνος και η θρησκεία μου με υποχρεώνει να πολεμήσω στο πλευρό της Τουρκίας!
Ισχύει και για κάποια Αλβανάκια που είναι βαπτισμένοι χριστιανοί. Κι αυτοί το ίδιο λένε, ΕΙΜΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ!
Για να είμαι ειλικρινής τα ρώτησα κάποια φορά γιατί βαπτίστηκαν , αφού δεν το πιστεύουν και μου απάντησαν:
– Για να έχουμε επιπλέον βοήθεια από τη Εκκλησία και για να κυκλοφορώ πιο άνετα στη χώρα σας.
Προσέξετε τα λόγια παιδιού που είναι γεννημένο στην Ελλάδα: “στη χώρα σας”. Δεν την αισθάνεται δική του χώρα, αλλά ξένη!. Μου είπε ακόμα ότι όταν κυκλοφορούν στην Αλβανία, κρύβουν αυτά τα χαρτιά και παρουσιάζουν τα αληθινά!!!!! Μου είπε ότι έτσι κάνουν όλοι οι Αλβανοί!
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν αρπαχτεί Αλβανοί μαθητές με Ελληνόπουλα. Το θράσος των Αλβανών δεν περιγράφεται. Πολλά περιστατικά φθάνουν μέχρι το γραφείο όπου οι Αλβανοί μαθητές ξεσαλώνουν. Μια μέρα μπροστά μας, κάποιος Αλβανός μαθητής είπε ότι η μισή Ελλάδα είναι αλβανική και θα επιστρέψει στην Αλβανία! Αν τα λέει αυτά παιδί που γεννήθηκε εδώ, φανταστείτε τι θα λένε οι γονείς τους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αλβανία. Ο διευθυντής μας τους ρώτησε από πού το ξέρουν αυτό κι αυτοί απάντησαν με άνεση ότι το ότι η Αλβανία θα αποκτήσει και την υπόλοιπη Ήπειρο αλλά όχι αμέσως, τους το έχουν εγγυηθεί Αλβανοί που ζούνε στην Ελλάδα και «έχουνε πιάσει θέσεις» χωρίς να κατονομάσουν κανένα, βέβαια, αλλά είπαν ότι αυτό θα γίνει, γι αυτό τα άτομα αυτά πασχίζουν χρόνια τώρα να δοθεί ελληνική ιθαγένεια σε Αλβανούς!!!!
Το ότι η Βόρειος Ήπειρος ήταν 4000 χρόνια ελληνική, ούτε που τους ενδιαφέρει καθόλου.
Αυτούς τους ανθρώπους θα κάνουμε Έλληνες πολίτες; Για να μας δημιουργήσουν πρόβλημα – δήθεν μειονοτήτων – μέσα στην ίδια μας τη χώρα;
Επίσης, τσακώνονται με Βορειοηπειρώτες μαθητές στους οποίους κάνουν φραστικές επιθέσεις με τα λόγια:
– Ποιο πολύ μετράει ο δικός μου λόγος που είμαι ξένος από το δικό σου που είσαι Έλληνας! Με τα αυτιά μου το άκουσα.
Το λειτούργημα που εξασκώ με υποχρεώνει να αντιμετωπίζω τα παιδιά όλα με τον ίδιο τρόπο, αλλά σκέφτομαι ότι αν οι Αλβανοί μας κοροϊδεύουν μέσα στα μάτια μας, τότε αυτά τα παιδιά που δεν αισθάνονται Έλληνες, μεθαύριο αν μπει η χώρα σε κίνδυνο, τι θα γίνει;”
Από την εποχή στην οποία σου δίνανε “κίνητρα” για να γίνεις Πασόκος ή Δεξιός, περάσαμε πλέον στην εποχή στην οποία σου δίνουνε “κίνητρα” για να είσαι…Έλληνας. Βλέπω σε λίγο να βάζουμε αγγελίες σε πακιστανικές και κογκολέζικες εφημερίδες, ζητώντας να βρούμε…πατριώτες…
Tο ολοήμερο σχολείο είναι πρωτεύον στόχος του νέου “νεοταξικού” σχολείου. Ο στόχος προφανής: δουλεύετε εσείς γονείς όλοι μέρα, σαν τα σκυλιά, και αναλαμβάνουμε εμείς να εκπαιδεύσουμε τους “μορφωμένους βαρβάρους” της αύριον. Το ολοήμερο είναι εφεύρεση του σοβιετικού καθεστώτος. Δεν βρήκα ακόμη μαθητή μου να το “χαίρεται”. Τίποτε δεν αναπληρώνει την ευλογημένη ώρα του μεσημεριανού φαγητού, την ώρα που καθόμαστε σε κύκλο και βλεπόμαστε. Δεν λένε οι παλιοί “να ιδωθούμε βρε άνθρωπε”!! Κατανοώ την ένσταση σ’ αυτό. “Δουλεύουμε όλη την ημέρα, τα παιδιά ποιος Θα τα προσέχει”. Τι να κάνουμε, έφυγε και ο παππούς από το σπίτι και μπήκε ο…απόπατος.
KTIΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΖΑΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!
Εικοσιτέσσερα άτομα τραυματίστηκαν και είκοσι συνελήφθησαν τη Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010, σε διαμάχη που προκλήθηκε μεταξύ Χριστιανών (Κόπτες) και Μουσουλμάνων στην Επαρχία Μέρσα Ματρούχ στη Βόρεια Αίγυπτο.
Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή Αστυνομία, μια ομάδα Μουσουλμάνων πέταξαν πέτρες κατά των χριστιανών οι οποίοι εκείνοι την ώρα εργάζονταν σε νεόκτιστη οικοδομή.
Οι μουσουλμάνοι επιτέθηκαν στους Χριστιανούς, γιατί νόμιζαν ότι εργάζονται για να χτίσουν Εκκλησία, έτσι με τον τρόπο αυτό εξέφρασαν την έντονη διάμαρτυρία τους, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 400 άτομα.
Επίσης, πληροφορίες αναφέρουν, ότι οι φασαρίες έγιναν με αφορμή τη σημερινή δίκη από το Αιγυπτιακό δικαστήριο τριών Μουσουλμάνων για την δολοφονία χριστιανού που διαπράχθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2010.
Τέλος, να αναφερθεί, ότι κατά την διάρκεια της νύχτας σημειώθηκαν και άλλα επεισόδια.Πηγή: romfaia.gr
Επειδή το ποίημα του Eliot είναι πραγματικά ωραίο, το παραθέτω ολόκληρο:
“Ο ατέλειωτος κύκλος ιδέας και δράσης,
Η ατέλειωτη εφεύρεση, το ατέλειωτο πείραμα,
Φέρνει γνώση της κίνησης, αλλά όχι της ηρεμίας,
Γνώση της ταχύτητας, αλλά όχι της σιωπής,
Γνώση των λέξεων, και άγνοια του Λόγου.
Όλη μας η γνώση μας φέρνει πιο κοντά στην άγνοιά μας,
Όλη μας η άγνοια μας φέρνει πιο κοντά στον θάνατο,
Αλλά η εγγύτητα στον θάνατο δεν είναι πιο κοντά στο ΘΕΟ.
Πού είναι η Ζωή που χάσαμε ζώντας;
Πού είναι η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση;
Πού είναι η γνώση που χάσαμε μέσα στην πληροφορία;
Οι κύκλοι του Ουρανού σε είκοσι αιώνες
Μας πάνε πιο μακριά από το ΘΕΟ και πιο κοντά στο Χώμα”.
[Χορικά από τον ‘Βράχο’, 1: 6-18. T. S. Eliot, Selected Poems. Faber & Faber, London 1954, απόδοση δική μου, τα κεφαλαία είναι του ποιητή]
ειμαι καθηγητης σε γυμνασιο. πρεπει να σας ενημερωσω οτι τα αλβανακια εχουν πολυ δομημενη σκεψη. δηλαδη ειναι πολυ εξυπνοτερα ημων των ελληνων.
Κύριε jmakryn δεν είναι θέμα εξυπνάδας, είναι θέμα ανάγκης επιβίωσης μέσα σε ένα περιβάλλον που ακόμη είναι ξένο γι’αυτούς. Είναι ένας τρόπος αντίδρασης.
Κύριε Νατσιέ, διάβασα το ωραίο άρθρο σας στην”Παρακαταθήκη”, μετά εδώ, και τυχαία σήμερα, ανακάλυψα αυτό το άρθρο που σας έχει κατακλέψει..
http://www.e-telescope.gr/el/politics-and-society/487-2010-05-25-11-33-25
Τους έγραψα για το δικό σας άρθρο που προηγήθηκε. Σας ενημερώνω..
Ευχαριστούμε για τα τόσο ουσιαστικά κείμενά σας