Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
Είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία, όταν πολλές φορές διαβάζουμε ανώριμα, περίπου βουλιμικά κάποια βιβλία, την εξαίσια πραγματεία του Ξενοφώντος με τίτλο «Οικονομικός». Ανήκει στην τετραλογία των φιλοσοφικών του έργων, που στρέφονται γύρω από την μορφή του μεγάλου δασκάλου του, του Σωκράτη. Τα άλλα τρία τιτλοφορούνται «Απομνημονεύματα», «Συμπόσιον» και «Απολογία». Στο έργο αυτό ο μέγας φιλόσοφος αναφέρεται κυρίως στην γεωργία, σημειώνοντας στην εισαγωγή του πέμπτου κεφαλαίου ότι «έοικε γαρ η επιμέλεια αυτής είναι άμα τε ηδυπάθεια τις και οίκου αύξησις και σωμάτων άσκησις εις το δύνασθαι όσα ανδρί ελευθέρω προσήκει», δηλαδή, η γεωργία είναι πηγή τέρψεως και της περιουσίας αύξηση και του σώματος άσκηση, ώστε να μπορεί το σώμα να κάνει όσα αρμόζουν σ’ έναν άνθρωπο ελεύθερο, διότι «των σωμάτων θηλυνομένων και αι ψυχαί πολύ αρρωστότεραι γίγνονται».
Πριν σχολιάσουμε τους λόγους του προγόνου μας, μία ακόμη επίκαιρη παραπομπή. Στο ίδιο κεφάλαιο, στίχος 17, λέει ο Σωκράτης. «Καλώς δε κακείνος είπεν ος έφη, την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι. Ευ μεν γαρ φερομένης της γεωργίας έρρωνται και αι άλλαι τέχναι άπασαι…σχεδόν τι και κατά γην και κατά θάλατταν». Μετάφραση: (Χρησιμοποιώ την έκδοση «Βιβλιοθήκη των Ελλήνων»). Και ωραίος είναι ο λόγος εκείνου που είπε πως η γεωργία είναι των άλλων τεχνών μητέρα και τροφός. Διότι, αν η γεωργία πάει καλά, καλά πηγαίνουν και οι άλλες τέχνες όπου, αντιθέτως, η γη, κατ’ ανάγκην, μείνει χέρσα, εκεί σχεδόν σβήνουν και «άπασαι» οι άλλες τέχνες… στεριανές και θαλασσινές».
Πάμε, τώρα, μία βόλτα σ’ ένα μανάβικο της σήμερον. Τι αντικρίζεις; Ντομάτες Βελγίου, πατάτες Αιγύπτου, κρεμμύδια και λεμόνια Τουρκίας, εσπεριδοειδή Ισπανίας. Γέμισε ο τόπος από εισαγόμενα φρούτα. (Δεν εξαιρώ τα, σάπια, άνοστα και επιβλαβή, πολιτικά). Ένας τόπος ευλογημένος σαν τον δικό μας, «ηλιοστάλακτος», αγκαλιασμένος από θάλασσα – «Θεέ μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε» θα πει εξαίσια ο Ελύτης- είναι δυνατόν να εισάγει ντομάτες; Λιβάδι απέραντο η πατρίδα μας, ο καιρός της καλοσυνεύει δύο μήνες ενωρίτερα από των «Ευρωπαίγων», είναι δυνατόν να μην έχει επάρκεια σε γεωργοκτηνοτροφικά αγαθά; Αντί να είμαστε το περιβόλι της Ευρώπης, η γη μας είναι σχεδόν αμόλυντη λόγω της ανύπαρκτης βιομηχανίας, καταντήσαμε χερσοτόπι, καταστρέψαμε την γεωργία, την μητέρα των τεχνών, κατά τον Σωκράτη. Όλοι οι ανέμπνευστοι μπακαλόγατοι που, κακή τη ώρα, κυβέρνησαν τον τόπο λες και συνωμότησαν για να διαλύσουν την γεωργία. Ποινικοποίησαν την χειρωνακτική εργασία, ξερίζωσαν τον λαό από τις εστίες του, τον στίβαξαν στις απάνθρωπες τσιμεντουπόλεις, μετέτρεψαν πολλούς σε αεροκοπανατζήδες του Δημοσίου και… ιδού τα αποτελέσματα: τρώμε τα σκόρδα και τα κρεμμύδια των Τούρκων, καταναλώνουμε τα γλακατοκομικά των Ολλανδών. Και τα δικά μας τα μοσχοαναθρεμμένα βλαστάρια σπουδάζουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά, «λιανοπαίδια», θύματα, ανίδεα για την φρίκη που τους αναμένει.
(Είχα διαβάσει το εξής, δεν θυμάμαι σε ποιο βιβλίο. «Αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος να επιμηκύνεις την παρουσία των νέων στα θρανία». «Σκοτώνονται» σήμερα τα παιδιά μας για να μαζέψουν «χαρτιά». Γιατί; Για να τα κερδίσουν οι Ευρωπαίοι, να φύγουν στην Γερμανία που λεηλατεί τα καλύτερα μυαλά της πατρίδας μας. Τα ωραιότερά τους χρόνια, που όλες οι πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις είναι στην «καλύτερή τους ώρα», τα περνούν στα σπουδαστήρια. Γεγονός με οδυνηρότατες συνέπειες και στο μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα, το δημογραφικό).
Ας γνωρίζουμε ότι η κατοχή γης, η ιδιοκτησία τονώνει το εθνικό αίσθημα, λόγω προσωπικού γοήτρου και αλληλεγγύης προς την πατρίδα. Η γη γεννά δεσμούς που κινούν και αφυπνίζουν τον άνθρωπο. Όταν μιλάμε για φιλοπατρία, μιλάμε και για αγάπη στο γεννοτόπι μας, του χώματος που μας ανέστησε. (Είμαστε «γέννημα και θρέμμα» της τάδε περιοχής).
Τα λιοντάρια του 1940 ήταν αγροτόπαιδα, σκληροτράχηλοι δουλευτάδες της γης, πολέμησαν και νίκησαν γιατί υπερασπίζονταν τα οργωμένα χωράφια τους και όχι τον κοπανιστό «αέρα» του ρετιρέ μιας πολυκατοικίας. «Η γη» λέει ο Σωκράτης, «παρακινεί σημαντικά τους γεωργούς να υπερασπίζουν ένοπλοι τη χώρα, γιατί παράγει τους καρπούς της στο ύπαιθρο, ώστε να τους παίρνει εκείνος που νικά». Είδαμε τι έγινε κατά τη γερμανική Κατοχή. Κατέκλεψαν οι πρόγονοι της Μέρκελ την παραγωγή και ο λαός, κακουχούμενος και λιμοκτονών, αποδεκατίστηκε.
«Ούτω και τα ήθη γενναιοτάτους τους αυτή συνόντας η γεωργία έοικε παρέχεσθε». Η γεωργία διαμορφώνει ευγενέστατο το ήθος των ανθρώπων, που απασχολούνται μ’ αυτή. Πλην της φιλοπατρίας, η γεωργία εξευγενίζει τον άνθρωπο, τον οπλίζει με υπομονή, καρτερία, γενναιότητα. Βλέπει ο άνθρωπος το θαύμα της κτίσης, ταπεινώνεται, κοπιάζει, μοχθεί και, όταν έρθει ο καρπός, χαίρεται και καμαρώνει. Μία αιτία της τωρινής απιστίας και της αλαζονείας είναι και η απομάκρυνσή μας από τη γη. Μες στις φωσφορίζουσες τσιμεντουπόλεις θαυμάζουμε τα έργα των χειρών μας, τα εφήμερα και πομπώδη, χάσαμε τα «καλά λίαν» έργα του Θεού. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον λόγο του «Εις ανδριάντας» σημειώνει: «Άπαν ασελγείας είδος εξελήλαται, πολλή δε πανταχού ανθεί η σωφροσύνη. Το δε αίτιον, επίπονος εστίν αυτοίς ο βίος, και διδασκαλείον της αρετής και της σωφροσύνης έχουσι την γης εργασίαν και τέχνην μετιόντες, ην προ των άλλων απασών ο Θεός εις τον βίον εισήγαγε τον ημέτερον». (ομιλ. ΙΘ’, Ι, ΕΠΕ 32, 578). Δηλαδή: «Κάθε είδους ασέλγειας έχει απομακρυνθεί και παντού στις αγροτικές περιοχές ανθεί η σωφροσύνη. Και η αιτία είναι η κουραστική ζωή των γεωργών και ως σχολείο της αρετής και της αγνότητας έχουν την καλλιέργεια της γης και ασκούς την τέχνη, που ο Θεός εισήγαγε στη ζωή πριν απ’ όλες, δηλαδή την γεωργία». (Αυτά τότε…)
Η εργασία στο χωράφι σε καταπονεί μεν, αλλά νιώθεις την χαρά της εργασίας. Ο φραπές στα… κηφηνεία, η απραξία, η νωθρότητα, γεννοβολούν τους αφιονισμένους κουκουλοφλώρους. Οι νέοι, οι πακεταρισμένοι και σιδερωμένοι στις μεγαλουπόλεις, ούτε λέξεις έχουν για να μιλήσουν, ούτε διακονούν την γη για να «πονούν» και να συμπονούν. Τα λεγόμενα «επεισόδια» τους εκτονώνουν. Όπως στρώσαμε έτσι κοιμόμαστε. Σε λίγα χρόνια την ελληνική γη θα την δουλεύουν μόνο οι λαθρομετανάστες. Η γεωργική τέχνη εξάλλου, λέει ο Σωκράτης, δεν χρειάζεται πτυχία και «η γη; Το ξέρουν όλοι, ευεργετεί όσους την ευεργετούν». (20, 14). Ο μόνος που κατανόησε την σημασία της γεωργίας και εργάστηκε με αποστολικό ζήλο για την προαγωγή της ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Είναι νομίζω περιττή η απαρίθμηση των επιτευγμάτων του.
Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η δία βίου παιδεία της αμάθειας από την περιρρέουσα απαξίωση και περιφρόνηση της γεωργικής και κάθε χειρωνακτικής τέχνης. Σχεδόν ανύπαρκτη στα βιβλία γλώσσας η προβολή και η εξύμνηση της εργατικότητας, της φιλοπονίας, του μόχθου. Στην Στ’ Δημοτικού στο γ’ τεύχος της γλώσσας, στην ενότητα για την εργασία, ως «επάγγελμα με προοπτική», (σελ.22), προτείνονται τα: υπεύθυνος τροφοδοσίας ξενοδοχείων, τεχνικός Η/Υ, γραφίστας ηλεκτρονικής σχεδίασης εντύπου και ηχολήπτης. Δουλειές ατσαλάκωτες, του γραφείου, άπασες δορυφορούσες της νέες τεχνολογίες, πλην μιας, αυτής του σερβιτόρου. Άρα ο Έλλην της αύριον, όπως τον οραματίζεται το υπουργείο της ελληνοκτόνου παιδαγωγίας, θα λυγίζει την μέση του υπηρετώντας την… ακράτεια των καλοζωισμένων, αργόσχολων γραϊδίων του Βορρά, τους ιδιοκτήτες της γης και των ρόδινων ακρογιαλιών μας. Οι πιο «τυχεροί» βεβαίως. Οι λοιποί θα σερφάρουν και θα επικοινωνούν με τους χιλιάδες «φίλους» τους, στο facebook…
Η απόφαση για την πατρίδα μας έχει ληφθεί.
Απέραντος καταυλισμός λαθρομεταναστών, ευρωπαϊκό «Μπαγκλαντές», με διαλυμένη γεωργία και την όποια βιομηχανία, με γηγενείς τρομοκρατημένους, κλειδαμπαρωμένους στα σπίτια τους, εισπνέοντας τις τηλεοπτικές αναθυμιάσεις προς εξημέρωση και καταστολή. Μεθαύριο – 4 Φεβρουαρίου 1843 – εκοιμήθη ο Γέρος του Μοριά. Ας θυμηθούμε τι έκανε, μήπως ντραπούμε και φιλοτιμηθούμε…
20 comments
Τα θερμα μου συγχαρητήρια κ. Νατσιε. Είστε ένας αληθινός, εμπνευσμένος δάσκαλος, γαλουχημενος με τα λαμπρά πρότυπα της παραδοσης μας. Εύχομαι ο Θεός να σας δίνει δύναμη και θάρρος να αγωνιζεσθε στο μετερίζι που κληθήκατε να υπηρετησετε.
Στη χώρα μας απασχολείται το 12 % του ενεργού πληθυσμού σε αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες (σε βάση μονάδων πλήρους ετήσιας απασχόλησης annual work units AWU, όχι σε αριθμούς υπαπασχολουμένων ανθρώπων) και αποδίδει το 3,4 % του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος. Συνεπώς, εάν όλοι στρεφόμασταν στην γεωργία και την κτηνοτροφία, το επίπεδο διαβιώσεώς μας θα έπεφτε κατά 75 % ! Κάτι παρόμοιο, με τη επιστροφή στην γεωργία επιχείρησε η Κίνα του Μάο στις δεκαετίες του 1960 και 1970 με καταστροφικά αποτελέσματα. Αντίστοιχη (βάσει των στατιστικών στοιχείων) ζημία με την Ελλάδα θα πάθαινε και η μέση χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και άλλες σχετικώς εύπορες χώρες.
Αυτήν την ρομαντική λατρεία για την γη και την γεωργία την έχουν όσοι δεν έχουν πιάσει τσαπί και δεν έχουν σκοπό να πιάσουν. Ας δοκιμάσουν λίγο από το γιατρικό που συνιστούν στους άλλους και τα ξαναλέμε.
Η σημερινή γεωργία και κτηνοτροφία είναι επιχείρηση εντάσεως γνώσεως, ερεύνης και τεχνολογίας όπως αποδεικνύει το παράδειγμα του Ισραήλ. Το 3,7% του ενεργού πληθυσμού παράγει το 2,5% του ΑΕΠ και το 3,6% των εξαγωγών ! Κι αυτό σε μικρή (ίση σε έκταση με την Πελοπόννησο), άγονη και άνυδρη χώρα. Όταν οι Σιωνιστές πρότειναν να συγκεντρωθούν εκεί οι Ισραηλίτες από τα μέρη του κόσμου όπου ήταν ανεπιθύμητοι, οι Βρεταννικές αρχές τους αντέτειναν ότι δεν θα υπήρχε τρόπος η γη να θρέψει πάνω από 600.000 στόματα. Σήμερα, η ίδια γη τρέφει 8,5 εκατομμύρια ανθρώπους και έχει και πλεονάσματα αυγών, γάλακτος, κρέατος πουλερικών και πατατών που η κυβέρνηση ελέγχει με πολιτική ποσοστώσεων ! Εάν όλοι οι Ισραηλινοί στρέφονταν στην γεωργία, το βιοτικό τους επίπεδο (ήδη πάνω από 60% υψηλότερο από των Ελλήνων) θα έπεφτε «μόλις» κατά 35%.
Ενός του μιλάς για την πολλαπλή αξία του γεωργικού επαγγέλματος και της γεωργίας, τα προσωπικά και τα κοινωνικά οφέλη που προκύπτουν από αυτή.
Του μιλάς για τους κινδύνους της αστυφιλίας και της ζωής χωρίς σωματική άσκηση, πνευματική αναζήτηση, χωρίς το “άνω θρώσκω”.
Kαι αυτός σου μιλάει για ΑΕΠ, για εργατοώρες και για units.
Ή αλλιώς, ενός του έδειχναν το φεγγάρι και αυτός κοίταζε το δάκτυλο…
Beriev, μην απορείτε… Γνωρίζετε πολύ καλά ότι για τους οπαδούς του επιβαλλομένου σήμερα μοντέλου ζωής δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο προσέγγισης οποιουδήποτε ζητήματος κατά τρόπον, ο οποίος να μην απηχεί μίαν ολότελα στεγνή, μονοσήμαντα ορθολογική και απολύτως χρησιμοθηρική στάθμιση, αξιολόγηση, αποτίμηση και ερμηνεία των δεδομένων της υλικής αποκλειστικώς πραγματικότητας. Αρκούμαι να υπενθυμίσω τα λόγια του Αριστοτέλους, τον οποίο μόνον ως …ρομαντικό ονειροπαρμένο δεν δύναται να χαρακτηρίσει κάποιος: “Το ζητείν απανταχού το χρήσιμον ήκιστα αρμόζει τοις μεγαλοψύχοις και ελευθερίοις”.
Κύριε Γεωργάνα,
Δεν νομίζω ότι ο Δάσκαλος Νατσιός προτείνει την πλήρη στροφή στην αγροτική οικονομία, εκτός κι αν δεν κατάλαβα σωστά.
Είναι, όμως, γεγονός ότι η Ελλάδα είναι χώρα κατ’ εξοχήν αγροτική και ότι οι σημερινοί νέοι, που κατάγονται από αγροτικές οικογένειες, απαξιούν ν’ ασχοληθούν με την γη, προτιμώντας να κάθονται στις καφετέριες και αφήνοντας την εκμετάλλευση τής γης στους αλλοδαπούς, πολλοί εκ των οποίων έχουν γίνει και κύριοι της γης, στην οποία μέχρι πρότινος εργαζόταν σαν εργάτες.
Σωστό, λοιπόν, είναι το ότι ο Έλληνας (κυρίως νέος) πρέπει να θυμηθεί ξανά την γη και να ασχοληθεί μ’ αυτήν, εκσυγχρονίζοντας τις καλλιέργειες και ίσως αλλάζοντας και επεκτείνοντάς τις σε νέα προϊόντα. Αυτό θα απαιτήσει κόπο (κάτι που μάλλον απεχθάνεται η σημερινή νεολαία), σπουδές (δεν μπορούν πλέον να γίνονται όλα εμπειρικά, όπως παλιά) κι έρευνα (λαμπρό παράδειγμα το Ισραήλ, που αναφέρετε).
ΥΓ: Να ξεκαθαρίσω ότι αυτό που έγραψα παραπάνω για την απαξίωση της γης κυρίως από γόνους αγροτικών οικογενειών, αφορά σε άτομα που δεν έχουν βρει κάποια άλλη δουλειά. Ευνόητο, νομίζω είναι αυτό. Αν κάποιος έχει γίνει επιστήμων κι έχει δουλειά, ασφαλώς θα ήταν άσκοπο να την παραιτήσει και να επιστρέψει στην γη.
Μὰ ἀπλῶς ἐπεσήμανα μὲ συγκεκριμένους ἀριθμούς, τὸ κόστος ὅλων αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν, τῆς ἀσκήσεως, τῆς ἐργασίας σὲ καθαρὸ ἁέρα, τοῦ δεσμοῦ μὲ τὴν γῆ καὶ τὰ λοιπά. Καὶ ἐμένα μοῦ ἀρέσει πολύ ἡ σωματικὴ ἐργασία μὲ τὸ τσαπὶ καὶ τὸ φτυάρι, άλλά δὲν ἔχω τὴν οἰκονομικὴ ἐπιφάνεια γιὰ νὰ τὴν κάνω ὅσο θὰ ἤθελα. Διότι δὲν ἀποδίδει.
Καὶ στὴν παρούσα ἀρχικὴ ἀνάρτηση, ὅπως καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ζητήματα, διαβάζουμε γιὰ τὰ καλὰ τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης ἐπιλογῆς, ἀλλὰ γιὰ τὸ κόστος, ὅποιος μιλήσει, τοῦ βάζουμε πιπέρι στὸ στόμα. Δηλαδή δείχνουμε στὸν ἀναγνώστη τὸ τυρί καὶ ὄχι τὴν φάκα ! Αὐτὴ εἶναι ἡ κλασσικὴ γραμμὴ τοῦ λόγου τῶν ἐπαγγελματιῶν πολιτικῶν, τοὺς ὁποίους, κατὰ τὰ ἄλλα κατακρίνουμε διαρρήδην ! Δηλαδή, ἔχουμε μαζὶ ἀπόπειρα ἐξαπατήσεως καὶ ὑποκρισία.
Εν μέρει θα συμφωνήσω με τον κ. Γεωργάνα. Η γεωργία στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες αλλά και στο Ισραήλ είναι εντατική (με υστέρηση στην ποιότητα σύμφωνα με τη προσωπική μου άποψη). Γι αυτό το λόγο βλέπει κανείς μικρές χώρες σαν το Βέλγιο ή το Ισραήλ να εξάγουν γεωργικά προϊόντα. Αντιθέτως η γεωργία στην Ελλάδα είναι πιο παραδοσιακή (και ποιοτική). Γι αυτό το λόγο οι ποσότητες δεν επαρκούν και συχνά αναγκαζόμαστε να εισάγουμε. Μια στροφή στη γεωργία με την υφισταμένη μορφή της, θα συνοδευόταν αντικειμενικά από μια μείωση στο ΑΕΠ.
Συγχαρητήρια κε Νατσιέ για άλλη μια φορά
“Συνεπώς, εάν όλοι στρεφόμασταν στην γεωργία και την κτηνοτροφία, το επίπεδο διαβιώσεώς μας θα έπεφτε κατά 75 % !”
Μα προτείνει ο αρθρογράφος κάτι τέτοιο; Πώς θα στραφούμε όλοι στην γεωργία και την κτηνοτροφία; Ας στραφούν, όπως έγραψα, αυτοί που πρέπει και μπορούν. Και είναι πολλοί.
Να προσθέσω στην συζήτηση ένα λίγο παλαιότερο άρθρο σχετικά με την αγροτική παραγωγή και τον μύθο ότι όταν εξάγουμε ένα αγροτικό προϊόν, τα έσοδα μένουν στη χώρα. Δεν μένουν!
Περισσότερα εδώ –
http://www.antibaro.gr/article/13481
Ανδρέας.
@admin
Το άρθρο του κ. Χρυσίνα που παραθέτετε είναι εξαιρετικό και δείχνει την οικονομική πολυπλοκότητα του να ασχοληθεί κάποιος σήμερα με το οτιδήποτε.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την ουσία αυτών που γράφει ο κ. Νατσιός στο παρόν άρθρο.
Ο κ. Νατσιός είναι δάσκαλος, δεν είναι οικονομολόγος. Με αυτά που γράφει σκοπός του είναι να παροτρύνει τους νέους, αλλά και τους μεγαλύτερους, να ασχοληθούν με την παραγωγή, είτε αγροτική, είτε άλλη. Δεν είναι σκοπός του να κάνει οικονομοτεχνική μελέτη. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να δούμε το παρόν άρθρο.
Η γεωργία σήμερα είναι αυτή που αναφέρεται στο άρθρο του κ. Χρυσίνα που παραθέσατε, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρέπει πρώτα να πείσουμε τον νέο να μην αφήσει το χωριό του να πάει στην πόλη ή στο τουριστικό θέρετρο για να γίνει “γκαρσόνι” αλλά να μείνει στον τόπο του και να καλλιεργήσει τη γη του. Αφού γίνει αυτό οι άξιοι θα βρουν στη συνέχεια τον δρόμο προς την βελτιστοποίηση της καλλιεργειας.
Δεκαετιές τώρα η εκπαίδευση μας έθεσε στο περιθώριο όλα τα παραγωγικά επαγγέλματα, συμπεριλαμβανομένου και του γεωργού, και έδωσε το βάρος στην πρόωθηση του τύπου των επαγγελματων που αναφερονται στο άρθρο του κ. Νατσιού.
Πού λέω ότι αναιρεί ή δεν αναιρεί κάτι; λέω απλώς «να προσθέσω ένα άρθρο στη συζήτηση». Και η ανάρτηση του άρθρου του Δ. Νατσιού, όπως και όλων των άρθρων στον ιστοχώρο αυτόν για τον ίδιο λόγο γίνεται. Για να προστεθεί μία ακόμα οπτική στον δημόσιο διάλογο. Ας μη διαβάζουμε περισσότερα από τις λέξεις τις οποίες διαβάζουμε.
Έχω την αίσθηση ότι το άρθρο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, διότι έχει πάρει από όλες τις καλλιέργειες τα αρνητικά και τα έχει γενικεύσει, ενώ αυτό δεν ισχύει. Π.χ. τι Φυτοχώματα – εισαγόμενα (Λιθουανία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία) χρειάζονται τα ελαιόδενδρα και τα σιτηρά, που είναι οι κυρίως καλλιέργειες;
Άλλα πάλι, τα έχομε (σκαπτικά μηχανήματα, που τα κάνομε κι εξαγωγή στην Τουρκία, το Ισραήλ κι αλλού), ή τα είχαμε και μπορούμε να τα φτιάξομε ξανά (π.χ. ελληνικά τρακτέρ.
Ως αρνητικό βάζει και την “Μισθωτή εργασία κατά αποκλειστικότητα σχεδόν από μετανάστες”. Μα σ’ αυτό αναφέρομαι στο σχόλιό μου 13:23. Υπάρχουν και αρκετά άλλα, που ένας επαγγελματίας αγρότης -δεν είμαι- θα μπορούσε να επισημάνει.
Αλλά στο ίδιο μου σχόλιο έκανα λόγο για έρευνα και επιστημονική κατάρτιση, ώστε η γεωργία να γίνει αποδοτική και ανταγωνιστική.
Νὰ διευκρινίσω ὅτι ὅσοι περισσότεροι στραφοῦμε στὴν γεωργία, μὲ τὴν μορφὴ ποὺ αὐτὴ ὑπάρχει σήμερα στὴν Ἑλλάδα, τόσο περισσοτέρων τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο θὰ πέσει κατὰ 75% κατὰ μέσον ὅρο. Ἐάν, πάλι, μὲ κάποιο θαῦμα, ἡ γεωργία μας μεταμορφωνόταν σὲ γεωργία τύπου Ἰσραήλ, τότε, ὅσοι ἀσχολοῦνταν μὲ αὐτὴν θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν ἕνα μέσο ἐπίπεδο διαβιώσεως ἴσο μὲ τὸ μέσο ἐπίπεδο διαβιώσεως τῆς Ἑλλάδος στὸ ζενίθ τῆς δανεικῆς εὐημερίας, δηλαδὴ τοῦ ἔτους 2007.
Μὲ ἐξορκισμούς, βεβαίως, καὶ κατάρες κατὰ τῆς ἐκάστοτε ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ὄχι μόνον δὲν γίνονται θαύματα, ἀλλὰ μεγαλώνουν καὶ οἱ ζημίες. Ἀπὸ καταγγελτικὸ λόγο ἔχουμε χορτάσει. Δυστυχῶς δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ἐξαγάγουμε …
Πολύ καλό το άρθρο του Δασκάλου (όπως πάντα) για όποιον θέλει απλά να το κατανοήσει.
Η παραπομπή στο παλαιότερο άρθρο (και το άρθρο καθ’αυτό) μάλον ατυχής….
…Και εξηγούμαι….
Κάποτε οι εξαγωγές μας αποτελούντο κατά κύριο λόγο από αγροτικά προϊόντα:
1. Νωπά (πρωτογενής παραγωγή)
2. Κομπόστες, Μαρμελάδες, Χυμούς κλπ (μεταποίηση/βιομηχανία)
Τώρα, πήρα αποξηραμένα βερύκοκα και ήταν τούρκικα!!!!
Κάποτε είχαμε αυτάρκεια…τώρα όχι….
Στην παραπομπή βλέπω παραδείγματα ανεπάρκειας και όχι αδυναμίας….Ελάχιστα από τα μέσα που αναφέρει ο αρθρογράφος δεν θα μπορούσαν να παραχθούν εδώ…και τα υπόλοιπα -ναι- θα έπρεπε να εισαχθούν. Αλλά χωρίς να προκαλούν σοβαρή ζημιά σε μία εύρωστη (=εξαγωγική) οικονομία….
Φαινόμενο της γενικότερης απαξίωσης του δυναμικού της Ελληνικής οικονομίας – όχι μόνο της γεωργίας – είναι και οι αναρίθμητες “εξωγενείς” παράμετροι που ο αρθρογράφος αναφέρει ως ανασταλτικές.
Δηλαδή θέλετε να μας πείτε ότι δεν θα μπορούσαμε να παράγουμε θερμοκήπια (για παράδειγμα και όχι μόνο).
Το ένα χέρι νίβει τ’άλλο για να γίνει μία Οικονομία – μία Χώρα – δυνατή και υγιής.
Αλοίμονο αν ένας άνθρωπος είχε μόνο δεξιά χέρια….Κάθε μέλος, κάθε όργανο έχει τον ρόλο του. Αρκεί να θέλει να είναι λειτουργικό για το κοινό καλό. Και αυτό γίνεται μόνο αν ο καθένας κατανοήσει και αποδεχτεί τον ρόλο του….του εργάτη και όχι του κηφήνα (που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν εκτοπίζεται μετά την αναπαργωγή αλλά αυτοαναπράγεται!!!!)
Κύριε Δημόπουλε,
Όπως έγραψα και παραπάνω, το άρθρο που παρέθεσε ο κ. Σταλίδης, περιέχει ανακρίβειες. Και τα θερμοκήπια στην Ελλάδα κατασκευάζονται, για όνομα τού Θεού! Βάλτε στο google “εταιρειες κατασκευης θερμοκηπιων” και θα καταλάβετε τι σαχλαμάρες γράφει.
Πώς βγάζει το συμπέρασμα ότι “Για κάθε ευρώ που λαμβάνουν από την πώληση των προϊόντων τους οι Έλληνες παραγωγοί τα 90 και πλέον ευρωλεπτά είναι δεδομένο πως φεύγουν εκτός Ελλάδος”;
Ο αρθρογράφος λέει πράγματα σωστά. “Πάμε, τώρα, μία βόλτα σ’ ένα μανάβικο της σήμερον. Τι αντικρίζεις; Ντομάτες Βελγίου, πατάτες Αιγύπτου, κρεμμύδια και λεμόνια Τουρκίας, εσπεριδοειδή Ισπανίας”. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα και πρέπει να αναστραφεί, διότι μπορεί να αναστραφεί. Ακόμη κι αν τα εισαγόμενα είναι φθηνότερα, πρέπει να αναζητηθεί η αιτία που τα κάνει φθηνότερα και να βρεθούν τρόποι καλλιέργειας που θα μειώνουν το εγχώριο κόστος. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με τα συγκριτικά κόστη.
Και όπως είπα και το ξαναλέω, δεν νομίζω ότι ο αρθρογράφος συνιστά να στραφούν οι πάντες προς την γη.
@ Πατριώτης
Τι σας έκανε να πιστέψετε ότι διαφωνώ σε κάτι; Η χρήση του θερμοκηπίου ως παραδείγματος και μόνο, θεωρώ πως ήταν σαφής.
Εξίσου σαφές ήταν πιστεύω και το νόιημα του σχολίου μου….
…Να πάψουμε να περιμένουμε τις επιδοτήσεις και να δουλέψουμε ξανά ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να παράγουμε (και εξάγουμε) περισσότερα και να εισάγουμε λιγότερα. Να επανέλθουμε στην αυτάρκεια σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό.
Και ναι, το επάγγελμα του γεωργού είναι δύσκολο. Αλλά μόνο αυτό είναι δύσκολο;
Αρκετά με τα εύκολα – ειδικά από το ’81 και μετά!!!!
Κόποις κτώνται….!!!!!!
Δεν νόμισα και δεν έγραψα ότι διαφωνείτε σε κάτι.
Γράψατε “Δηλαδή θέλετε να μας πείτε ότι δεν θα μπορούσαμε να παράγουμε θερμοκήπια (για παράδειγμα και όχι μόνο)” και απλώς σάς είπα ότι ΕΔΩ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ τα θερμοκήπια, πράγμα που μπορείτε να διαπιστώσετε.
Όχι, καμμία διαφωνία.
@ Πατριώτης
Το γνωρίζω αγαπητέ….ο σχολιασμός μου στοχεύει το παλαιότερο άρθρο στο οποίο έγινε παραπομπή.
Συμφωνούμε απόλυτα. Αλλα και τα κόστη παίζουν τον ρόλο τους….δυστυχώς πρέπει να τα λάβεις υπ’όψιν όταν στοχεύεις το κέρδος (σε επίπεδο Χώρας φυσικά).
Ποιο είναι αυτό το κέρδος όμως; Και γιατί το να μην μπορούμε να παράγουμε τίποτα να θεωρείται λιγότερο κοστοβόρο;;;
Κρίση ταυτότητας σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς, Αγαπητέ.
Κύριε Δημόπουλε,
Είναι προφανές ότι σχολιάσατε το άρθρο τού κ. Χρυσίνα και επ’ αυτού σχολίασα κι εγώ. Το γράφω, άλλωστε.
Εκεί που γράφω “Ο αρθρογράφος λέει πράγματα σωστά”, είναι προφανές πως αναφέρομαι στον Δάσκαλο Νατσιό, αφού ακολουθεί απόσπασμα από το άρθρο του.
Τα συγκριτικά κόστη παίζουν ασφαλώς ρόλο, αν, αντί να παράγεις κάτι, συμφέρει να το εισάγεις και να παράγεις κάτι άλλο αντ’ αυτού, από το οποίο κερδίζεις περισσότερο. Γι αυτό, άλλωστε, ονομάζομε τα κόστη αυτά συγκριτικά. Μάς συμφέρει εμάς να κάνομε εισαγωγή αυτά που αναφέρει ο κ. Νατσιός; Προφανώς όχι, αφού δεν τα αντισταθμίζομε μα άλλη παραγωγή.
@ admin
Πώς γίνεται τώρα η πλαγιογραφή (italics) και έντονη γραφή (bold); Ευχαριστώ.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να γδέρνω, να μαδάω.
Να τρέφομαι απ’ το καθεστώς,
αυτό που … πολεμάω!
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να παίρνω χορηγίες,
επιδοτήσεις, αρπαχτές,
κονδύλια, αργομισθίες.
Θέλω να γίνω αριστερός
και στη δεξιά μου τσέπη,
να βάζω όσα ο λαός
σε μια ζωή δεν βλέπει.
Θέλω να γίνω αριστερός,
χρυσά να ‘χω κουτάλια
κι όταν μαζί μου διαφωνούν
να σπάω και κεφάλια.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να έχω ασυλία.
Θολές παρόλες να πετώ,
να γράφω και βιβλία.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Ένα με τους παρίες,
κοστούμι Αρμάνι να φορώ
δίπλα τους στις πορείες.
Θέλω να γίνω αριστερός,
ξερόλας τελοσπάντων,
κήνσωρ, Ιεροεξεταστής
και τιμητής των πάντων.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Μονά-ζυγά δικά μου.
Ο πιο στυγνός δικτάτορας
να ωχριά μπροστά μου.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να μένω στην Εκάλη.
Φασίστες, ρατσιστόμουτρα
να είναι όλοι οι άλλοι.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να εισβάλω στη Βουλή.
Να καταλάβω … έδρανο,
να κοιμηθώ πολύ.
Θέλω να γίνω αριστερός,
την ανεργία να σκίσω.
Δούλους πολλούς, εισαγωγής,
τον τόπο να γεμίσω.
Θέλω να γίνω αριστερός,
να σπάσω τα ταμπού.
Κόκα, παρτούζα κι αστακοί
να γίνουν του συρμού.
Θέλω να γίνω αριστερός
για να υμνώ τη φύση.
Ν’ αφήνω οικολογικές πορδές,
να καλλιεργώ χασίσι.
Θέλω να γίνω αριστερός
και να πουλώ κουλτούρα.
Να εξαίρω καλλιτεχνικά σκατά,
ξεράσματα και ούρα.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να βγάζω και φιρμάνια.
Να κάθονται όλοι προσοχή
στη γκέι περηφάνια.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να βρίζω τον Χριστό.
Αλλοδαποί θρησκόληπτοι
να μ’ έχουν για αρχηγό.
Θέλω να γίνω αριστερός,
τις εκκλησιές να κλείσω,
μπούργκες να βλέπω ολόγυρα,
πολλά τζαμιά να χτίσω.
Θέλω να γίνω αριστερός
και πολυπολιτισμικός.
Τις παραδόσεις τού Έλληνα
να θάψω δια παντός.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Μοντέρνος, ριζοσπάστης.
Δανδής και ανανεωτής.
Φελλός κι απεργοσπάστης.
Θέλω να γίνω αριστερός.
Να είμαι χιπ και τρέντι.
Άνεργοι, εργάτες και φτωχοί,
να μ’ έχουν για αφέντη.