«Τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται»

Η Κύπρος βγαίνει από το  μνημόνιο. Της πρέπουν οι στίχοι του Ρίτσου:

«Κουράγιο μονοκόρη μας  που μας εγίνης μάνα,

ύμνος και  θρήνος της ζωής και ανάστασης καμπάνα».

Το εγγύτερο  ad hoc παράδειγμα που πρέπει να αντιγράψουμε οι Ελλαδίτες. Στην οικονομία. Όχι στην γεωπολιτική, διότι εκεί είναι παράδειγμα προς αποφυγήν!

Εξομολογητική η συνέντευξη του προέδρου της Βουλής στην «Καθημερινή»(31/01/16): «Φλερτάραμε με πολλές αυταπάτες ως απεδείχθησαν, για Κινέζους, για Ρώσους, για Ντράγκι, για το μέτωπο του Νότου που έρχεται αλλά καθυστερημένα. Υπήρχαν εναλλακτικές στην τακτική μας που δεν στηρίζονταν στο υπαρκτό συσχετισμό δυνάμεων, άρα μπορεί να τις ονομάσει κανείς πολιτικές αυταπάτες». Αυτά τώρα πληρώνει, τοις μετρητοίς μάλιστα, ο λαός μας.

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποδεικνύονται ολίγιστες και αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τα βασικά αίτια του προσφυγικού προβλήματος: Την τραγωδία της Συρίας που γεννά της προσφυγικές ροές,  την εργαλειοποίησή του από την Τουρκία και την χρησιμοποίησή του ως εκβιαστικού όπλου εναντίον μιας πανικόβλητης Ευρώπης, τέλος την υπερδιόγκωσή του με τον συνωστισμό χιλιάδων μουσουλμάνων όλων των φυλών της γης που συγκεντρώνονται με πάμφθηνα αεροπορικά εισιτήρια  στις μικρασιατικές ακτές. Η συνέχεια είναι δουλειά των δουλεμπόρων…

Επιβάλλεται: Πρώτον άμεσος τερματισμός της συριακής τραγωδίας. Αν θέλουν μπορούν.Δεύτερον: Να πάψει η Άγκυρα να στρατολογεί υποψηφίους (λαθρο)μετανάστες. Τρίτον: Πάσα ταυτοποίηση και επιλογή προσφύγων-(λαθρο)μεταναστών να ολοκληρώνεται επί τουρκικού εδάφους, όπου και μόνον προσιδιάζει η κατασκευή των περιβόητωνhot spots.

Η εμμονή τους αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης να στηθούν στην Ελλάδα αποκαλύπτει ενδόμυχες ενοχές να εγκλωβίσουν εδώ τουλάχιστον 1 εκατομμύριο αφροασιάτες μουσουλμάνους.

Το οικονομικό τίμημα μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν αβάσταχτο, ενώ η υπονόμευση της εθνικής μας ασφάλειας  και η κορύφωση της εγκληματικότητας θα μας καθιστούσαν έρμαιο του πρώτου τυχόντος.

Ο νεοοθωμανός που θωπεύουν και υποθάλπουν τις αξιώσεις του, σκάβει τον τάφο της Ευρώπης. Ήδη ο έμπειροςJoschka Fischer έκρουσε τον κώδωνα  για  «μια βουτιά στην άβυσσο», υποστηρίζοντας ότι «η ζοφερή προοπτική μιας ευρωπαϊκής αυτοκτονίας δεν είναι πλέον αδιανόητη»(Project / Sundicate/Νέα, 2/2/16).

Αυτοί όμως που είναι ένα βήμα προ της αβύσσου μας απειλούν για «κοινές περιπολίες» με το φιλαράκι τους τον Ερντογάν, αποβολή μας από Σέγκεν στην οποία εν τούτοις θέλουν να εντάξουν τον εκτός Ε.Ε  Οθωμανό. Μας επέβαλαν «ανοικτά σύνορα» με την «Οδηγία για το άσυλο». Για λόγους εθνικής ασφάλειας δικαιούμαστε και οφείλουμε να αναστείλουμε την εφαρμογή της. Αυτοδιαφημιστήκαμε δυστυχώς ως χώρα ιδεώδους μεταναστευτικού προορισμού, ψηφίσαμε και νόμο για ταχεία χορήγηση ιθαγένειας σε (λάθρο)μετανάστες. Αποτέλεσμα: Το περασμένο Νοέμβριο μπήκαν στην Ευρώπη 218.000 και οι 210.000 μέσω Ελλάδος!

Να εγκαταλείψουμε αυτές τις επιπολαιότητες και να σοβαρευτούμε. Πριν επιβεβαιώσουμε τον Τουργκούτ Οζάλ που είχε προβλέψει ότι δεν χρειάζεται να μας κηρύξει πόλεμο, αφού «Αιγαιακό και Κυπριακό λύνονται δημογραφικά με μόνο τις πληθυσμιακές εξελίξεις» στις δύο ακτές του Αιγαίου…

Οι φτωχοί νησιώτες μας ούτε ληστεύουν, ούτε πνίγουν τους ξένους. Τους περιθάλπουν με το υστέρημά τους. Ενώ άλλοι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι τους διαγουμίζουν ορίζοντας με νόμο, όπως οι Βέλγοι, τα τιμαλφή των προσφύγων να κατάσχονται. Επίσης ο υπουργός τους «υλακτεί»  με το ανήκουστον «πετάξτε τους στη θάλασσα, δεν με νοιάζει αν θα τους πνίξετε»!

Χωρίς να υποτιμούμε ότι το Ισραήλ είναι διεθνής παίκτης (αυτό επεδίωξε, αυτό πέτυχε, ενώ εμείς …) και ότι οι σχέσεις του με την Άγκυρα ανά πάσα στιγμή μπορούν να αποκατασταθούν, ένα στρατηγικό δούναι-λαβείν μαζί του προς αμοιβαίο όφελος, που φαίνεται συμφωνήθηκε στην πρόσφατη Τριμερή της Λευκωσίας είναι θετικό γεγονός.

Γενικά ό,τι βασίζεται στο do ut des και δεν αποτελεί λεόντειο συμμαχία είναι ευπρόσδεκτο. Από τους Ισραηλινούς έχουμε πολλά να διδαχθούμε και προπαντός τις εθνικοαμυντικές αρχές τους που τους επέτρεψαν να αναδειχθούν σε ανταγωνιστικό  και υπολογίσιμο παράγοντα έναντι εχθρών και φίλων.

Η ηλίθια «θεραπευτική» των «θεσμών» έχει καταγγελθεί για την αναξιοπιστία και αναποτελεσματικότητά της από όλους τους ειδικούς και από τα ίδια τα στελέχη τους.

Αυτό σε μια ώρα που το μερίδιο της εργασίας στο εθνικό εισόδημα μειώνεται ραγδαία υπέρ του κεφαλαίου σε διεθνή κλίμακα ενώ στην Ελλάδα η τελειωτική κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, που θωράκιζε κάποτε τα νοικοκυριά τώρα τα αφήνει έκθετα στο έλεος της διεθνούς κερδοσκοπίας και των αμέτρητων «μέτρων» των μνημονίων.

Έξοχος   προσφάτως   ο   Ashoca  Mody  του  Princeton:  «Η   απαίτηση   η  Ελλάδα  να  πετύχει  περαιτέρω  δημοσιονομικό  σφίξιμο  ύψους   3,5  μονάδων   του ΑΕΠ στην επόμενη τριετία αποτελεί ακραία μορφή οικονομικού αναλφαβητισμού» (Καθημερινή, 10/01/16).

Τελικά ωστόσο το πρόβλημα είμαστε εμείς. «Τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται»(Ι.Χρυσόστομος, Έργα, 31,σελ.496).