Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 23.02.2016
Εκτός από την έκφραση «capital controls» που μπήκε στη ζωή μας το 2015, υπάρχει μία ακόμη έκφραση που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς πέρυσι: «πρώτη φορά αριστερά». Οι χρήσεις της είναι κυρίως δύο: αφ’ ενός για να ενθουσιαστεί το κοινό από την -επιτέλους- ανάδειξη της αριστεράς στην εξουσία, αφ’ ετέρου για να αποστασιοποιθούν οι πράξεις εξουσιολαγνείας από το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς», διότι «δεν είναι δυνατόν να είναι αριστερά αυτό». Και όμως, είναι αριστερά σε όλα και όχι απλώς δεν κάνει τίποτα καινούργιο, αλλά αποτελεί την πεμπτουσία της μεταπολίτευσης.
Στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων («Εστία» 15.12.15) είναι αριστερά να διανθίζεις τη δημόσια σφαίρα πέραν των οικονομικών, με έναν πόλεμο αξιών και να παραδίδεις αυτήν την ατζέντα στον σκληρό πυρήνα των στελεχών σου.
Στο μεταναστευτικό («Εστία» 30.12.15) είναι αριστερά να κλείνεις τα κέντρα υποδοχής, να ανακοινώνεις 6μηνη άδεια παραμονής σε όλους, να κηρύττεις ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και τελικά να εκπέμπεις σήμα προς όλους ότι θα περάσουν χωρίς προβλήματα στη χώρα. Είναι αριστερά επειδή θεωρεί τους κατατρεγμένους μετανάστες ως εν δυνάμει ιδεολογικούς συμμάχους και ότι τα κοινά των ανθρώπων υπερβαίνουν τα έθνη και τις συλλογικές ταυτότητες.
Στα δημοσιονομικά («Εστία» 13.1) είναι αριστερά να προσβλέπεις στην αύξηση των φόρων αντί της μείωσης δημοσίων δαπανών για να εξισορροπήσεις τον προϋπολογισμό.
Στα ιδεολογικά (Εστία 26.1) είναι αριστερά να είσαι κρατικιστής στα οικονομικά και φιλελεύθερος στα κοινωνικά.
Στα φορολογικά είναι αριστερά να διχάζει η ρητορική σου την κοινωνία και να απευθύνεσαι μόνο σε μία μερίδα της κοινωνίας θεωρώντας τους άλλους ταξικούς εχθρούς. Ανεξάρτητα του ότι οι περισσότεροι από όσους ευφραίνονται από τη ρητορική σου δεν γνωρίζουν ότι μάλλον τους θεωρείς και αυτούς προνομιούχους.
Στην παιδεία είναι αριστερά να επαναφέρεις τον νόμο για την παιδεία του ΠΑΣΟΚ του 1982, να αποκηρύσσεις την αριστεία και να αποτάσσεσαι την αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες.
Στην ανάγνωση της Ιστορίας είναι αριστερά να αποδομείς την εθνική ταυτότητα, να θεωρείς εν πολλοίς ταξική την ελληνική επανάσταση και να φτάνεις στο σημείο να υποβαθμίζεις διώξεις και καταστροφές του ελληνισμού στο όνομα της βελτίωσης διμερών σχέσεων με τους γείτονες μέσω της επανασυγγραφής σχολικών εγχειριδίων.
Στο ύφος και τη δημόσια παρουσία είναι αριστερά να μη σέβεσαι εθνικούς ύμνους, πρωτόκολλα και την στοιχειώδη ενδυματολογική ευπρέπεια.
Στην διαπραγματευτική τακτική («Εστία» 9.2) είναι αριστερά να εγκλωβίζεσαι από τυχοδιωκτισμούς και τεχνάσματα, διότι κλεισμένος στο ιδεολογικό κλουβί σου και απομακρυσμένος από την πολύτιμη εμπειρία τριβής διπλωματικών σχέσεων, υπερτιμάς τη στρατηγική της μπλόφας.
Στην διαχείριση του δημοσίου είναι αριστερά η διόγκωσή του, ακόμα και η επαναφορά των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων.
Στην διαχείριση των ΜΜΕ είναι αριστερά η αδικαιολόγητη επιβολή αυστηρών περιορισμών στον αριθμό τηλεοπτικών δικτύων και είναι αριστερά η χρήση των διευθυντών του κομματικού σου έντυπου οργάνου στη διοίκηση της δημόσιας ΕΡΤ.
Το μόνο που δεν είναι αριστερά είναι η έμφαση στους οικογενειακούς δεσμούς στην πρόσληψη ημετέρων σε δημόσιες θέσεις. Ως προς αυτό, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τα χρόνια της μεταπολίτευσης θεώρησαν ύψιστο κριτήριο επιλογής τη θητεία στο κόμμα. Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ύψιστο κριτήριο την οικογένεια. Ε, αυτό ναι, ήταν ομολογουμένως μία αναπάντεχη πρωτοτυπία!
Συνολικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει κάτι που να λογίζεται ως καινούργιο. Εκφράζει τον σκληρό πυρήνα του πνεύματος της μεταπολίτευσης, την κοσμοθεωρία που αποτέλεσε το υπόβαθρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας ως ένα βαθμό. Γι’ αυτό, η παρούσα κυβέρνηση δεν αποτελεί την αρχή της μετα-μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά την σφραγίδα του τέλους της μεταπολίτευσης.
Υγ. Το πρωτοσέλιδο και οπισθόφυλλο της Εστίας 23.2.2016
4 comments
Πολὺ καλὴ ἀνακεφαλαίωση τοῦ πολιτκοῦ στίγματος τῆς μιᾶς συνιστώσης τῆς σημερινῆς κυβερνήσεως. Ὑπάρχει βεβαίως καὶ ἡ ψεκαζμένη συνιστῶσα. ς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ τὴν περιλάβῃ ὁ ἀρθρογράφος σὲ ἑπόμενο ἄρθρο του. Ἐπίσης, ἀπὸ κανένα σημεῖο τοῦ ἄρθρου δὲν προκύπτει ὅτι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον «τοῦ τέλους τῆς μεταπολίτευσης».
Μία σημαντικὴ μερὶς τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει μὲ ἴδια μέσα, διότι δὲν ἔχει τὶς δεξιότητες ποὺ ζητᾶ ἡ παγκόσμιος οἰκονομία ἢ οὔτε καὶ τὴν διάθεση ἢ τὴν δυνατότητα νὰ τὶς ἀποκτήσει.
Δεύτερο πρόβλημα εἶναι ἡ προφανὴς μωρία σημαντικοῦ μέρους τοῦ πληθυσμοῦ, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ἀπήχηση προσώπων ὅπως ὁ Ἀρτέμης Σώρρας («Ἑλλήνων Συνέλευσις» !) καὶ ὁ Μελχισεδέκ, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας, ὅπως αὐτοτιτλοφορεῖται. Ἠ διαβουκόλησις αὐτῶν τῶν πολυπληθῶν, ἴσως καὶ πλειοψηφούντων, μωρῶν εἶναι καὶ τὸ διακύβευμα στὸν ἀνταγωνισμὸ στὸν χῶρο τῶν σκουπιδοκανάλων. Διότι σοβαρὸς ´ἄνθρωπος δέν πρόκειται ποτὲ νὰ ἐμπιστευθῇ πρόσωπα ὅπως ὁ Κουΐκ ἢ ὁ Χαϊκάλης. Γιὰ νὰ εἴμεθα, πάντως, εἰλικρινεῖς συνθήματα ὅπως αὐτὰ τῶν ὡς ἄνω ἀπατεώνων προβάλλονται συχνότατα καὶ στὸ «Ἀντίβαρο» καί, μάλιστα, μὲ τὸ αὐτὸ ρητορικὸ ὕφος. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει παρὰ τὴν τεραστία ἐπένδυση πού ἔχουμε πληρώσει ὡς κοινωνία στὸ πεδίον τῆς ἐκπαιδεύσεως.
Ἰδανικὴ εἰκόνα τοῦ συνδυασμοῦ ἀπελπισίας καὶ μωρίας δίδει ἡ ὑπόθεσις τῶν ἐκβιασμῶν διὰ τοῦ τύπου, εἰκόνα πού ἀπεκαλύφθη χθές. Οἱ μωροὶ μὲ τὰ συκοφαντικὰ μεγάλα αὐτιὰ ἐπιτρέπουν στοὺς πιὸ ἀδιστάκτους νὰ βγάζουν πολλὰ χρήματα στὶς πλάτες αὐτῶν τῶν ἰδίων τῶν μωρῶν μὲ τὰ μεγάλα συκοφαντικὰ αὐτιά ! Διότι τὰ λύτρα τοῦ ἐκβιασμοῦ, τὰ «ἔξοδα προβολῆς» τεμπελχανείων ὅπως ἡ ΕΥΔΑΠ δὲν τὰ πληρώνει «τὸ μεγάλο κεφάλαιο», ἀλλὰ ὁ καταναλωτὴς τοῦ «δημόσιου ἀγαθοῦ», ὅπως θέλει τὸ νερὸ ὁ μέσος κρατιστὴς συνθηματολόγος.
Η παρούσα κυβερνηση κλείνει τον 200ετή κύκλο του ελληνικού κράτους.
Ολοι οι αριθμοί δείχνουν πως παμε για νέο ρεκόρ εισόδων φέτος. Πέρσι μπήκαν 1.100.000 (δεν καταγράφονται ολοι). Άρα, με 1.300.000 το 2016, που θα μείνουν ΟΛΟΙ εδω, το 2021 δεν θα υπαρχει κανεις να γιορτάσει. Εξάλλου η 25η Μαρτίου θα εχει καταργηθεί, ως ισλαμοφοβική γιορτή μίσους .
Αλλα αφου ξανάνοιξε η ΕΡΤ, άξιζε.
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα, πιάσατε -πάλι- το αδύναμο σημείο του άρθρου. Όχι βέβαια τον ελάσσονα κυβερνητικό εταίρο, αλλά την ελλιπή αιτιολόγηση του «τέλους» της μεταπολίτευσης. Ενδεικτικά, για τη στενότητα χώρου, θα σας πω πρώτα ότι είχα τη λέξη «όντως» σε κάθε ξεκίνημα παραγράφου «είναι _όντως_ αριστερά…», αλλά τελικά την αφαίρεσα για να συμπεριλάβω μία ακόμη παράγραφο. Δεύτερον, θα πω ότι το υπαινίχθηκα σε προηγούμενο άρθρο (26.1) με την παράγραφο
«Η ανάγκη να βαδίσει η Ελλάδα με μία καλά δομημένη ιδεολογική πυξίδα είναι πλέον μονόδρομος. Η πυξίδα αυτή διαμορφώνεται από έναν καλά συγκροτημένο οικονομικά φιλελεύθερο λόγο, ο οποίος θα πηγάζει από την κοινή λογική αντί του λαϊκισμού. Το πελατειακό κράτος, οι φρούδες ελπίδες της αριστεράς και η κρατικιστική δεξιά μας τελείωσαν. Μαζί τους, κλείνει και ο κύκλος της μεταπολίτευσης.»
Και πάλι δεν ήταν αρκετός ο χώρος. Αυτό που εννοώ είναι ότι αργά η γρήγορα, αλλά σίγουρα ταυτόχρονα με το τέλος αυτής της κυβέρνησης, ο κόσμος θα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι 1) το πελατειακό κράτος, 2) οι φρούδες ελπίδες της αριστεράς και 3) η κρατικιστική δεξιά (με αυτή τη σειρά) δεν είναι ικανές να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και να δομήσουν μία σοβαρή χώρα, σεβαστή στον διεθνή περίγυρο. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, τότε θα έχουμε το «τέλος της μεταπολίτευσης», δηλαδή το τέλος του τρόπου σκέψης της μεταπολιτευτικής περιόδου. Δεν έχει μείνει και τίποτε άλλο να δοκιμάσουμε από τις γνωστές συνταγές.
Δέχομαι ότι 1) ήταν αδύναμη η παρουσίαση αυτού του σκεπτικού, και -κυρίως- 2) τις αντιρρήσεις ως προς το πόσο εύκολο είναι να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο απαξίωσης των γνωστών, ως σήμερα, πολιτικών τακτικών και ρητορικής. Ναι, δεν είναι εύκολο. Όμως το αντικρούω με το ότι το βλέπω ως μονόδρομο, δηλαδή αργά ή γρήγορα εκεί θα φτάσουμε, έστω και αν διαφωνούμε στο πόσο κοντά ή μακρυά είναι.
Με τον ελάσσονα εταίρο δεν θα ασχοληθώ για πολλούς λόγους. Μια που ρωτάτε: πρώτον, επειδή τον θεωρώ ελάσσονα γενικώς (και αυτό θα αρκούσε), δεύτερον επειδή θα ήταν ένα εντελώς αρνητικό κείμενο και δεν μου ταιριάζει (ειδικά σε ελάσσονα πράγματα), και τρίτον επειδή με το παρόν κλείνει ο πρώτος εισαγωγικός κύκλος των άρθρων στην Εστία, στον οποίον έχω δώσει πλήρες στίγμα τρόπου σκέψης, οπότε εύκολα συνάγονται περαιτέρω συμπεράσματα. Δείτε για παράδειγμα το πρώτο άρθρο (24.11) περί συνωμοσιολογίας, το οποίο μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί σχετικό.
Ανδρέας.
@ admin
Προσωπικά μου άρεσε το άρθρο, short and to the point.
Για το τέλος της μεταπολίτευσης, όμως, σε συνδυασμό με το σχόλιό σας, ήδη το βιώνουμε αλλά μάλλον θα είναι αενάως… γιατί:
Αυτοί που όντως θεωρούν ότι “1) το πελατειακό κράτος, 2) οι φρούδες ελπίδες της αριστεράς και 3) η κρατικιστική δεξιά (με αυτή τη σειρά) δεν είναι ικανές να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και να δομήσουν μία σοβαρή χώρα, σεβαστή στον διεθνή περίγυρο” όπως δείχνουν και οι αριθμοί, απέχουν από τις διαδικασίες γιατί -απλά- δεν έχουν που να στραφούν!
Και έτσι μένουν οι “άλλοι” που φροντίζουν να μην κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης…..
Έχοντας τώρα βιώσει τον τελευταίο χρόνο, επιμένετε στην παλιά σας πρόταση για “ενεργό” ανάμειξη μέσω της Προεδρίας της Δημοκρατίας του κ. Βασ. Μαρκεζίνη;