Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρώπη

Κατὰ τὴν γνώμη μου, ὅλη ἡ ὑπόθεσις εἶναι παιγνίδι ἐξουσίας μέσα στὸ κόμμα τῶν Συντηρητικῶν. Εἶναι τόσο συντριπτικὴ ἡ πολιτικὴ ἡγεμονία τους ὥστε μέχρι καὶ οἱ Ἐργατικοὶ ἔγιναν Συντηρητικοί, έπὶ Μπλαίρ, προκειμένου νὰ κυβερνήσουν. Ὁ λαὸς στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, στὴν συντριπτική του πλειοψηφία, θέλει τὴν κυβερνητικὴ πρακτικὴ καὶ τὸ ἰδεολογικὸ περιτύλιγμα αὐτῆς πού προσφέρουν οἱ Συντηρητικοί. Σέ τέτοιες συνθῆκες, τί μπορεῖ νὰ κάνει μία ἐξουσιολάγνος ψωνάρα ; Πρῶτον, νὰ ἐνταχθῇ στὸ κυρίαρχο κόμμα. Δεύτερον, νὰ βρῇ ἕνα θέμα διαφωνίας μὲ τοὺς ἑκάστοτε κρατοῦντας στὸ κόμμα, ἕνα θέμα στὸ ὁποῖον οἱ κρατοῦντες δὲν ἔχουν μεγάλο περιθώριο χειρισμῶν. Αὐτό, σχεδὸν πάντοτε, εἶναι οἱ σχέσεις μὲ τοὺς ξένους, ὅπου οἱ τυχὸν δεσμεύσεις τῶν κυβερνώντων κρατούντων δὲν μποροῦν νὰ ἀνατραποῦν μὲ τὴν ψῆφο στὸ Κοινοβούλιο, ὅπου πλειοψηφοῦν οἱ κρατοῦντες. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἡ ἐξουσιολάγνος ψωνάρα μας στριμώξει τὴν ἐξουσία, μπορεῖ νὰ τὴν κτυπᾷ, ὅσο αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγῃ. Μόνον, τελικῶς, μὲ προσφυγὴ στὸν λαό μπορεῖ νὰ γλυτώσῃ. Τὰ ζήσαμε καὶ ἐδῶ «τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένα». Τὰ ζοῦμε καὶ στὸ «Ἀντίβαρο» μὲ τακτικὲς δημοσιεύσεις άπὸ ἀντίστοιχες ἐξουσιολάγνες καὶ τάχα «εὐρωσκεπτικιστικὲς» ψωνάρες.
Τὰ περὶ ἀντιπαραθέσεως πού ἀπευθύνεται στὸν νοῦ ἢ στὴν καρδιὰ τὰ ἀκούω βερεσέ. Εὐχῆς ἔργον θὰ ἦταν ὁ λαὸς στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο νὰ ἀκούσῃ τὶς ἀνοησίες τῶν ἐξουσιολάγνων ψωναρῶν καὶ νὰ φύγει άπὸ τὴν ΕΕ. Γιὰ νὰ ξεφουσκώσῃ κάπως ἡ τεράστια φούσκα μέσα στὴν ὁποία ἔχει ἐγκλωβισθῆ ἡ οἰκονομία τους. Καὶ γιὰ νὰ γίνῃ καὶ κάποια δικαιοσύνη. Νὰ πληρώνῃ ὁ πολίτης τὴν βλακεία του μετρητοῖς, ὄχι μὲ πίστωση, ὥστε νὰ ἐλπίζῃ νὰ τὴν πληρώσουν ἄλλοι.

Κατεστημένο εἶναι στὴν Ἀγγλία καὶ τὸ ἐργατικὸ κόμμα καὶ ὅλος ὁ Ἀγγλικὸς λαός. «Καθεστὼς» ἤ «κατάστασις» ὅπως ἐλέγετο πρὸ Ἀνδρέα Παπανδρέου τὸ «κατεστημένο» σημαίνει ἐξουσία ποὺ δὲν ὑποτάσσεται καὶ δὲν ἐξουσιάζει σύμφωνα μὲ γενικῶς παραδεδεγμένους (καὶ ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους της) κανόνες. Τέτοιο πρᾶγμα δὲν ὑπάρχει στὴν Ἀγγλία. Αὐτοὶ πού ὀνειρεύονται «κατεστημένα» γιὰ νὰ τὰ ἀνατρέψουν, άκόμη καὶ στὴν Ἐλλάδα, ἁπλῶς μαρτυροῦν ὅτι δὲν σκέπτονται μὲ τὴν ἀντίστοιχη τοῦ θέματός μας σοβαρότητα.
Σίγουρα ψωνάρα εἶναι ὁ Μπορὶς Τζόνσον (εἶναι καὶ Τουρκικῆς καταγωγῆς !). Ἂν μείνῃ ὁ Κάμερον, αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ πρωθυπουργός. Φαντάζομαι, ἐὰν πλειοψηφήσουν οἱ ὑπέρμαχοι τῆς παραμονῆς στὴν ΕΕ θὰ ἀποσυρθῇ ἀπὸ τὴν πολιτική, ὁπότε πρέπει νὰ παίξῃ τὸ χαρτί του μὲ τοὺς ἀντιπάλους τῆς ΕΕ.
Ὡς πρὸς τὸ ὕφος τῆς προδημοψηφισματικῆς ἐκστρατείας, ἡ ὑστερία παρ’ ὑμῖν ὀφείλεται στὸ ὅτι, ὅπως δείχνουν οἱ μετρήσεις τῆς κοινῆς γνώμης, ὁ τζῖρος τῶν τυχηρῶν παιγνίων καὶ τῶν χαρτορριχτρῶν, ἡ τηλεθέαση τῶν σκουπιδοακανάλων καὶ ἡ ψῆφος στὶς ἐκλογές, ὑπάρχει σημαντικὴ μερίδα τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ποὺ ψηφίζει ὅπως διαλέγει μάρκα τσιγάρων. Αὐτοί εἶναι οἱ περιζήτοι ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα, διότι οἱ σοβαρῶς σκεπτόμενοι δὲν πρόκειται νὰ κλονισθοῦν ἀπὸ ἐκστρατεῖες μάρκετινγκ.

Ἡ λέξις «κατεστημένο», πιθανῶς σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες, ἔχει καταντήσει κάτι σὰν τὶς λέξεις «δημοκρατία», «ἀστικὴ τάξη» καὶ «φασισμὸς», «παράδοση», «Ἐλληνικότητα». Μπορεῖ, δηλαδή, νὰ τὴν χρησιμοποιῇ κάποιος γιὰ νὰ μεταφέρῃ διαφορετικὸ νόημα σὲ διαφορετικοὺς ἀνθρώπους. Συνεπῶς, δέν συνεισφέρει ποσῶς στὴν κατανόσηση αὐτῶν πού, ἐνδεχομένως, ὀ λέγων τὴν λέξη ἔχει νὰ πῇ. Ὅποιος θέλει νὰ σκέπτεται σοβαρά, πρέπει νὰ ἀποφεύγῃ νὰ χρησιμοποιῇ τέτοιες, κενωθεῖσες νοήματος, λέξεις.
Χαίρομαι πού συμφωνοῦμε γιὰ τὸν Τζόνσον. Καὶ εἶναι κρῖμα, διότι εἶναι ἔξυπνος ἄνθρωπος. Ἀλλὰ ἡ φιλοδοξία εἶναι ἄτιμο πρᾶγμα. Σέ κάνει νὰ συμμαχήσῃς καὶ μὲ τὸν διάβολο ἀκόμη. Ἀλλοίμονον, καὶ Καίσαρας νὰ γίνῃς, ἡ συμμαχία μὲ τοὺς φαύλους θὰ πάρῃ καὶ τὰ ἑαυτῆς καὶ τὰ δικά σου. Σχετικῶς, μερικὰ ψήγματα λαϊκῆς σοφίας, πιστεύω διασκεδαστικά, ἐδῶ :
https://drive.google.com/file/d/0B0Zmd0ggWVhuUVBKUEhZbXZJQ1U/view?usp=sharing

Καλά, ποῦ εἶναι τώρα οἱ ἀρθρογράφοι καὶ οἱ σχολιαστὲς τοῦ «Ἀντιβάρου» ; Ποῦ εἶναι νὰ γράψουν γιὰ τὶς «ἐλίτ», πού τό μόνο πού προσκυνοῦν εἶναι τὰ χρήματα γιὰ τὰ ἐρευνητικά τους προγράμματα, ἐνῶ ὁ «κόσμος» «ὑποφέρει» ; Ποῦ εἶναι νὰ ἁστράψουν καὶ νὰ βροντήσουν γιὰ νὰ καταγγείλουν τοὺς εὐρωλιγούρηδες, τοὺς γερμανοτσολιάδες, τοὺς νενέκους, τοὺς μερκελιστὲς (καλά, αὐτὸ τώρα σβῆσ’ το), τοὺς ἐθελοδούλους, τοὺς προδότες, τοὺς ἀνακσιοπρεπεῖς, τοὺς ὑπηρέτες τῶν βρωμερῶν τοκογλύφων. Ποῦ εἶναι αύτοὶ ποὺ θὰ ξορκίσουν τὰ φάντασμα τῆς εὐραραβίας, τῆς εἰσβολῆς τῶν λαθρομεταναστῶν ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, ἄλλοτε μὲ κατακτητικὰ σχέδια καὶ ἄλλοτε μὲ εὐθύνη τῆς Δύσεως (συμφωνεῖστε παιδιὰ νὰ μὴν λέτε πράγματα λογικῶς ἀντίθετα μεταξύ τους) ;