Γράφει ο Δημήτρης Βερδελής.
Το 1922, όταν ο Paul Valery επιχείρησε να δώσει τον ορισμό του Ευρωπαίου ανέφερε ότι Ευρωπαίος είναι αυτός ο οποίος έχει δεχθεί την επίδραση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, των Ρωμαϊκών θεσμών και της Χριστιανικής πνευματικότητος. Από αυτό τον ορισμό του Valery συνάγεται ότι το πρώτο Ευρωπαϊκό κράτος ήταν αυτό που σήμερα καλείται Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που είχε πρωτεύουσα την Νέα Ρώμη – Κων/πόλη και αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1453.
Τον 4ο μ. Χ αιώνα το Δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χωρίστηκε από το Ανατολικό και τον 5ο αιώνα κατελήφθη από βαρβαρικά φύλα τα οποία τον 8ο αιώνα ένωσε ο Καρλομάγνος, ο επονομαζόμενος και «πατέρας της Ευρώπης». Ο Καρλομάγνος διέταξε τον Αλκουίνο να φτιάξει μια θεολογία επί τη βάσει των διδαχών του Αυγουστίνου, την οποία επέβαλλε στην Δυτική Ευρώπη κατά το Σχίσμα των εκκλησιών. Αυτή η ιστορική αναδρομή έγινε για όσους πιστεύουν ότι δεν είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι.
Το σημερινό Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, για όσους δεν έχουν ψευδαισθήσεις, δομήθηκε μεταξύ των συγχρόνων Ευρωπαϊκών κρατών με σκοπό να υπάρξει ελεύθερη διακίνηση προσώπων, κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών.
Κάποιοι ιδεοληπτικοί θεωρούν ότι τα δύο βασικότερα προβλήματα της εποχής μας, το οικονομικό και το προσφυγικό θα λυθούν με απλώς «περισσότερη Ευρώπη» ενώ η ίδια η Ευρώπη δημιούργησε το πρόβλημα παραβαίνοντας τις αρχές πάνω στις οποίες δομήθηκε η ίδια όπως το ελεύθερο εμπόριο, την ελεύθερη διακίνηση προσώπων και κεφαλαίων.
Από τις Βρυξέλλες έρχεται το 80% της νομοθεσίας το οποίο ενσωματώνεται στις εθνικές έννομες τάξεις και το οποίο αφορά αγροτικά, αλιευτικά, κοινωνικά, δικονομικά, ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων, εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Αυτό δεν είναι φιλελεύθερη Ευρώπη.
Ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, οι διαρκείς νομοθετικές παρεμβάσεις και οι εμπορικοί και άλλοι περιορισμοί οδηγούν την Ευρώπη από το φιλελεύθερο χριστιανικό πρότυπο των εθνών – κρατών στην ΕΣΣΔ.
Συμπτώματα αυτής της μετατροπής είναι η άνοδος Ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Δανία και το επερχόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ.
Η βασική μου πρόταση για την υπέρβαση αυτού του αδιεξόδου στο οποίο έχει δημιουργήσει η Ευρωπαϊκή πολιτική τόσο στο προσφυγικό όσο και στην οικονομία είναι η επανάκτηση της άσκησης νομοθετικής εξουσίας στα κράτη, το τέλος των επιδοτήσεων και των πακέτων και η επαναφορά στην εποχή πριν από την θέσπιση της συνθήκης της Λισαβόνας.
* Φοιτητής της Νομικής Αθηνών.