Περί της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το κοινοβούλιο της Σουηδίας

Κωνσταντίνος Φωτιάδης Καθηγητής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τo Σουηδικό Κοινοβούλιο αποτελεί σταθμό για την έκβαση της δικαίωσης όσων συντελέστηκαν μέσα στη ροή του χρόνου από την Κυβέρνηση των Νεοτούρκων. Πρόκειται για μια δικαίωση που καταλύει τους φραγμούς του χρόνου και αγγίζει ευθέως και καταλυτικά την παρούσα ηγεσία του τουρκικού κράτους, κυρίως επειδή εμφορούμενη από έναν άκριτο σωβινισμό και από μια μισερή μισαλλοδοξία αρνείται να αποκηρύξει ένα αιμοσταγές παρελθόν και να συνδράμει στην οικοδόμηση ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος ανάμεσα στους δύο λαούς. Οι σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης Ερντογάν, οι ενοχικές στρατηγικές της, η αμηχανία της και οι εμμονές της στην άρνηση των ιστορικών της ευθυνών αποτελούν αξιόμεμπτα κακουργήματα που δεν επιτρέπουν την συμπόρευσή μας σε ένα τοπίο αγαστής γειτονίας.

Πέρα όμως από την επίσημη απόδοση ευθυνών στην σύγχρονη Τουρκία η απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου συνιστά υπέρβαση στο επίπεδο των άτεγκτων επιταγών της παγκοσμιοποίησης. Έξω και πέρα από τις νόρμες της ισοπέδωσης των αξιών, πέρα από τη διάσταση της προοδοπληξίας αλλά και ξεπερνώντας τις ανάγκες της ντόπιας τους βιομηχανίας που έχει αναλάβει να εξοπλίσει με σύγχρονη τεχνογνωσία την Τουρκία, οι Σουηδοί απέδειξαν ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός και ότι υπηρετούν την ηθική και το δίκαιο. Πραγματικά η ενέργεια των Σουηδών βουλευτών συνιστά μια πράξη ευθύνης απέναντι στην ιστορία, μια νίκη του φωτός έναντι των σκοτεινών δυνάμεων που απεργάζονται την οικοδόμηση ενός κόσμου χωρίς προσδοκία, ελπίδα και φως για τους λαούς του. Και μάλιστα παραφράζοντας την αρχαία μας κληρονομιά θα λέγαμε ότι η αναγνώριση που ήρθε από το Σουηδικό κοινοβούλιο αποτελεί νίκη της Αντιγόνης έναντι του Κρέοντα, νίκη που δεν είχαν προβλέψει οι Κασσάνδρες του εφησυχασμού, του ωχαδερφισμού και της δουλικής προσαρμογής στην εθνική μας μιζέρια.

Μέσα σε αυτό το φως ήχησε πολύ μικρόψυχη η δήλωση του Τούρκου Προέδρου που αδύναμος να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών μίλησε για ζητήματα που αφορούν μόνο τους ιστορικούς. Κύριε Πρόεδρε, το κυνήγι της αλήθειας είναι υπόθεση όλων μας όπως και η ίδια η ιστορία που συνιστά αναπαλλοτρίωτο κομμάτι της πανανθρώπινης επιστήμης. Και αν τα κράτη εγκλωβισμένα μέσα σε αδιέξοδα επιβίωσης δεν μπορούν να αναμετρηθούν με την ιστορία γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ώρα της κρίσεως έρχεται και ότι η ιστορία τους εκδικείται μέσα στην εναλλαγή των συγκυριών που δεν μπορούν να τις προκαθορίσουν οι στημένες εισηγήσεις των προσκεκλημένων στα τούρκικα συνέδρια, οι λεονταρισμοί της τούρκικης ηγεσίας, η εγκάθετη νομενκλατούρα των αμερικανοεπιχορηγούμενων Πανεπιστημίων τους.

Επειδή όμως κάθε μεγάλη νίκη σαν αυτή έχει τους συντελεστές της αξίζει να επισημανθεί ότι πολλά οφείλουμε ως πόντιοι, ως πρόσφυγες και ως Έλληνες στους οικονομικούς παράγοντες που εκπροσώπησαν επάξια τον ελληνισμό στη Σουηδία, αυτούς που μόχθησαν με αγάπη για την Ελλάδα με πίστη στη δικαίωση του αγώνα και με πεποίθηση ότι η ελληνική ιστορία αξίζει να τιμηθεί από όλους μας . Μνημονεύω πρώτιστα τον αγώνα των ομογενών Παπαδόπουλου και Σταφυλίδη αν και γνωρίζω ότι προσκρούω στη σεμνότητά τους. Και εύχομαι ο αγώνας τους και η αγωνία τους να εμπνεύσουν και άλλες μη αφυπνισμένες δυνάμεις του Ελληνισμού ανά τον κόσμο. Γιατί είμαστε πολλοί και δυνατοί όταν μας συνδέει ο πόθος της αλήθειας.

Σε αυτό το σημείο είναι ανγκαίο να επισημανθεί ότι επιβάλλεται να απομονώσουμε όλους εκείνους που δεν πήραν μέρος στον αγώνα, έσπευσαν όμως με αρκετή δόση χυδαίου αρριβισμού να δρέψουν τους καρπούς μιας νίκης που δεν τους ανήκε. Πρόκειται για τους συνήθεις ύποπτους που βλάπτουν με τον ατέρμονο εγωκεντρισμό τους, με την ασύδοτη ρητορική τους και με την ιδιοτελή προβολή ως δικών τους εκείνων των επιτευγμάτων για τα οποία μόχθησαν άλλοι. Δεν θα ασχοληθούμε μαζί τους. Θα τους παραδώσουμε στην μήνιν της ιστορίας. Εξάλλου η τιμωρία τους έρχεται: ο καθένας τους είναι εγκλωβισμένος σε ένα αξίωμα. Όπως το πουλί στο κλουβί του. Ένα αξίωμα που δεν τους αξίζει..

Και έρχομαι στα θλιβερά φαινόμενα της νεοελληνικής μας μιζέριας. Μιας μιζέριας που μας καθιστά άξιους μιας αρνητικής τύχης, ανίκανους να εκμαιεύσουμε τον σεβασμό των λοιπών ευρωπαίων, αδύναμους μπροστά στην επελαύνουσα συγκυρία. Πρώτα από όλα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντί να βρίθουν αναφορών σχετικών με την αναγνώριση της φίλης Σουηδίας αρκέστηκαν στην καλύτερη περίπτωση σε σκόρπιες άνευρες επισημάνσεις αποστασιοποιημένες από αυτή καθευατή την ουσία της απόφασης. Ένιωθες ακούγοντας τα ελληνικά κανάλια πως απευθύνονταν σε ένα κοινό που η ταυτότητά του είχε ανεπίστρεπτα αλλοιωθεί.

Και οι χειρότερες των περιπτώσεων μας επιφύλαξαν και άλλες εκπλήξεις. Έτσι για το MEGA η αναγνώριση του Σουηδικού Κοινοβουλίου αφορούσε τους Αρμενίους κατά το νου και την ψυχή μας.. Ένα μεγάλο τίποτα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο συλλήβδην. Η αλήθεια δεν τους αγγίζει, την γενναιότητα την προσπερνούν, την πατρίδα την υποτάσσουν σε σκοπιμότητες, την χλεύη των αξιών μας την βαφτίζουν στοχαστική προσαρμογή. Δεν έχω να πω τίποτα καλό και για τους ποντιακής και προσφυγικής καταγωγής βουλευτές. Δεν όρθωσαν το ανάστημά τους στην καπηλεία της ιστορίας μας, δεν ανταποκρίθηκαν στην ωριμότητα των συγκυριών, δεν έχουν μέσα στην ψυχη τους την Ελλάδα. Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα πορεύονται μέσα στις απρόσωπες βιοτικές τους μέριμνες και τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες που τις βάφτισαν ισορροπίες. Και δεν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει πιο μεγάλη ανισορροπία από την πατροκτονία που διαπράττουν. Η σιωπή είναι ενοχή.. Αλλά και χωρίς εσάς η αλήθεια θα λάμψει. Είναι ο καιρός του θερισμού..

.