[7-3-2016]
του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Το αυτοκαταστροφικό σήριαλ με την Τουρκία συνεχίζεται. Στα προηγούμενα επεισόδια, η Άγκυρα συγκρούσθηκε ευθέως με το Ισραήλ, την Ρωσσία, τις ΗΠΑ και γενικώς τους πάντες. Τώρα ήρθε η ώρα της ρήξης με την ισχυρότερη στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία του πλανήτη, το ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα αρνείται κάθε συνεργασία με την Ατλαντική Συμμαχία για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Πέρα δε από κάθε όριο θράσους, η Τουρκία απαγόρευσε προχθές στο αεροπλάνο που μετέφερε την Γερμανίδα υπουργό Αμύνης να προσγειωθεί στην Λέσβο, με το πρόσχημα ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή!
Η επίδειξη αυτή αλαζονείας και υπεροψίας εκ μέρους των Τούρκων όχι μόνον τους θέτει εκτός κλίματος και κανόνων συμπεριφοράς της δυτικής συμμαχίας, αλλά δημιουργεί και εύλογη ανησυχία για τις επιδιώξεις τους.
Διότι η αποστασιοποίηση αν όχι εχθρότητα της Τουρκίας προς το ΝΑΤΟ, δημιουργεί πλαίσιο αυτονόμησης της Άγκυρας από την νατοϊκή κοινή «γραμμή» και συνεργασία. Δηλαδή η τουρκική πολιτική χειραφετείται και επιφυλάσσει για τον εαυτό της το «δικαίωμα» να κάνει τις επιλογές της, έστω κι αν αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις ίδιες τις υποχρεώσεις της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ.
Το επίμαχο πεδίο όπου θα ασκηθεί αυτή η τουρκική «αυτονόμηση» είναι ασφαλώς τα ελληνοτουρκικά. Η Τουρκία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην Συρία ή στο Ιράκ. Διότι εκεί αναπτύσσεται ως νέα περιφερειακή δύναμη, σε στενή σχέση με την Δύση και την Ρωσσία, ο κουρδικός παράγων. Στα ανατολικά της σύνορα η Άγκυρα έχει υποστεί ήδη βαρειά διπλωματική και γεωπολιτική ήττα, διότι βλέπει την περικύκλωσή της από τον κουρδικό κλοιό και γνωρίζει ότι αν «παρέμβει» θα προκαλέσει την βίαιη αντίδραση των ΗΠΑ και της Ρωσσίας.
Το μόνο πεδίο το οποίο «προσφέρεται» αυτήν την δύσκολη γεωπολιτική συγκυρία στην Άγκυρα ως μηχανισμός υπεραναπλήρωσης της γεωπολιτικής της δυσκολίας προς Ανατολάς, είναι το Αιγαίο. Και αυτό όχι μόνον ως υπεραναπλήρωσης, αλλά και προώθησης πάγιων επιδιώξεων στα πεδία της ενέργειας και γενικώτερα της κυριαρχίας.
Οι ακατάσχετες προσφυγικές ροές δεν καθοδηγούνται τυχαία από την Τουρκία προς τα Δωδεκάνησα, που αποτελούν το φράγμα που εμποδίζει την Άγκυρα να προσεγγίσει τα θηριώδη ενεργειοφόρα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Ο μαζικός «εποικισμός» των Δωδεκανήσων από πρόσφυγες και η ανεξέλεγκτη κατάσταση χάους που θα προκύψει, ανοίγει πολλές «ευκαιρίες» τουρκικών παρεμβάσεων. Οι αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
* Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης (Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο)
4 comments
Κ. Μελετόπουλε. Θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο αν μπορούμε να έχουμε σοβαρή αποτρεπτική πολιτική και στιβαρή γεωπολιτική παρουσία και λιγότερο αν η συμπεριφορά της τουρκίας είναι “αντίθετη” με τις επιλεγόμενες δυτικές αξίες. Στον στοίβο των διεθνών σχέσεων οι ισορροπίες ισχύος μετρούν και όχι τα δίκαια ή οι συναισθηματισμοί. Η κλεπτοκρατική Ελλαδική ελίτ βέβαια φρόντισε να αποδυναμώσει την Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα η τουρκία δυνάμωνε ακολουθώντας εθνική πολιτική συμφερόντων ενώ εμείς οράτταμε ό,τι μας υπαγόρευαν οι βρυξέλλες (μόνο έτσι μπορούσαν να κλέβουν και λογαριασμό να μην δίνουν και τώρα υποθήκευσαν το μέλλον μας).
Τούτων λεχθέντων 1) έχω την εντύπωση ότι η ερντογανική τουρκία είναι σύμμαχος, πρέπει να την ενθαρρύνουμε να αποκλείνει όλο και πιο πολύ από ττο ΝΑΤΟ και την δύση. Διότι, όταν πλησιάζει στην δύση τόσο πιό πολύ βάινει αυτό εις βάρος μας και 2) με την παρούσα -λέμε τώρα!- διοίκηση μόνο να δυναμώσουμε δεν μπορούμε. Οι εγκληματικοί χειρισμοί του μεταναστευτικού και ο κατευνασμός μας οδηγούν μαθηματικά στον πόλεμο με την τουρκία. Και θα συμβεί όταν θα πιστεύψουν ότι έχουμε γονατίσει οικονομικά και κοινωνικά.
Μήν μοῦ πεῖτε ὅτι «μᾶς ὑπαγόρευαν οι Βρυξέλλες» νὰ προσλαμβάνουμε ἀργομίσθους (μὲ δανεικά), νὰ ἀνεχόμεθα φοροφυγάδες καὶ εἰσφοροφυγάδες, νὰ θαυμάζουμε εὐγλώττους τιποτολόγους, νὰ ζητᾶμε «δημοκρατικὰ πέντε», νὰ ἔχουμε πανεπιστήμια τῶν κολλητῶν, νὰ ρυπαίνουμε κάθε ραχούλα καὶ παραλία, νὰ παρακολουθοῦμε σκουπιδοκάναλα. Τὸ ἐθνοκτόνο Πελατειακὸ Ἰδιοτελῶν Παρασιτικὸ Παρακράτος Ἀμερίμνων (ΠΙΠΠΑ) ἐμεῖς τὸ δημιουργήσαμε καί, ὅπως φαίνεται, δὲν θέλουμε νὰ τὸ καταργήσουμε. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα !
Παραδόξως, ὅμως, αὐτὸ μᾶλλον ἀποθαρρύνει τὴν Τουρκία. Καλύτερα δὲν τὴν συμφέρει νὰ ὑπάρχουμε καὶ νὰ εἴμαστε στὴν ράχη ἄλλων ;
@ Νίκος Αργεάδης
Αφήστε τις “ελίτ, Βρυξέλλες” και λοιπές δυνάμεις του κακού αγαπητέ…
Η τελευταία παράγραφος τα λέει όλα…Απλά βιώνουμε την πραγματοποίηση μιας δήλωσης του Τ. Οζάλ. Κανένας πολέμος. Όλα θα γίνουν ενώ εμείς θα επιτρέπουμε στον κάθε τυχάρπαστο να διαχειρίζεται το μέλλον της Πατρίδας.
@ Μ. Μελετόπουλος
Θα πρέπει να αναθεωρήσετε λίγο….Η ΕΕ συνομιλεί ως ίσος προς ίσον με μία χώρα που διατηρεί στρατό κατοχής σε άλλη χώρα μέλος της ΕΕ. Ετοιμάζει βοήθεια κάποιων δις για την Τουρκία χωρίς δικλείδα ασφαλείας. Καταργεί για Τούρκους πολίτες προς ΕΕ (αυτό χρήζει σκέψης αν λάβουμε υπόψιν ότι οι Τουρκικές αερογραμμές πηγαινοέρχονται σε όλη τη Β. Αφρική και συγκεντρώνουν “πρόσφυγες” που πολύ εύκολα θα μπορούσαν να τουρκοποιήσουν).
Εμείς από την άλλη, δεχόμαστε Τούρκουσ στα νησιά μας για να επιβλέψουν την επιστροφή παρανόμων μεταναστών….
Τώρα που είδατε εσείς την αυτοκαταστροφή….;
….Καταργεί την βίζα για Τούρκους πολίτες προς ΕΕ…..