Γράφει ο Τηλέμαχος Μιχαηλίδης.
Μύθος 1. Για όλα φταίει ο Σαμαράς. Τι στο καλό οργάνωσε εκείνα τα συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Έχτισε καριέρα πάνω στο Μακεδονικό.
Πραγματικότητα. Ο Σαμαράς διαχειρίστηκε το Μακεδονικό ως υπουργός εξωτερικών από τον Δεκέμβριο του 1991, όταν ανέκυψε και στη συζήτηση των υπ.εξ. της ΕΕ επέβαλλε τους τρεις όρους ως επίσημη θέση της ΕΕ (ένας από τους οποίους ήταν περί ονόματος), ως τις 13 Απριλίου 1992 όταν απεπέμφθη. Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης πήρε ο ίδιος το υπουργείο εξωτερικών και παρέμεινε πρωθυπουργός για 18 περίπου μήνες, ως τον Σεπτέμβριο του 1993. Ακολούθησαν 16 χρόνια μέχρι ο Σαμαράς να ξαναγίνει υπουργός, υπουργός πολιτισμού. Δηλαδή μεσολάβησαν 18 μήνες + 19 χρόνια ανίκανων πολιτικών (ως το 2012 που έγινε πρωθυπουργός ο Σαμαράς) να λύσουν ένα θέμα και τα χρεώνουν όλα στον προκάτοχό τους;
Το πρώτο συλλαλητήριο οργανώθηκε από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στις 14 Φεβρουαρίου 1992 (επί υπουργίας Σαμαρά και πρωθυπουργίας Μητσοτάκη) και το δεύτερο οργανώθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1992 στην Αθήνα, δηλαδή 8 μήνες αφού ο Σαμαράς είχε αποπεμφθεί από υπουργός εξωτερικών και 2 μήνες αφού ο Σαμαράς είχε παραιτηθεί και από βουλευτής και δεν ήταν καν στη Βουλή. Έγινε δε, επί υπουργίας και πρωθυπουργίας Κ. Μητσοτάκη. Όσο για την καριέρα που έχτισε ο Σαμαράς, του πήρε 15 χρόνια από το 1992 να ξαναγίνει βουλευτής (το 2007) και 17 να ξαναγίνει υπουργός (το 2009).
Μύθος 2. Αχ, γιατί είχαμε αρνηθεί το «Πακέτο Πινέϊρο», τώρα θα είχε λυθεί το θέμα και δεν θα είχαμε δαπανήσει όλο μας το διπλωματικό κεφάλαιο σχεδόν 25 χρόνια.
Πραγματικότητα. Το Πακέτο Πινέϊρο προέβλεπε την ονομασία «Νέα Μακεδονία». Προτάθηκε την 1η Απριλίου 1992. Είχε προηγηθεί σύσκεψη πολιτικών αρχηγών στις 18/2/1992 όπου ομόφωνα συμφωνήθηκε από όλα τα κόμματα να μη γίνει δεκτό κανένα όνομα με τον όρο Μακεδονία. Ακολούθησε νέα σύσκεψη αρχηγών 12 ημέρες μετά την πρόταση Πινέϊρο, στις 13 Απριλίου 1992, στη διάρκεια της οποίας: πρώτον αποπέμφθηκε ο Σαμαράς από τον Κ. Μητσοτάκη, και δεύτερον, επαναλήφθηκε η ίδια ομόφωνη απόφαση των πολιτικών αρχηγών (χωρίς υπουργό εξωτερικών, μια που τον ρόλο ανέλαβε αυτόματα ο κ. Μητσοτάκης) με τη σύσκεψη του Φεβρουαρίου, δηλαδή καμία αποδοχή του ονόματος Μακεδονία. Έτσι, απορρίφθηκε ομόφωνα και πάλι, η πρόταση Πινέϊρο. Στο μεταξύ, ούτε ο Γκλιγκόρωφ το αποδέχθηκε ποτέ. Το απέρριψε εξ αρχής και κατηγορηματικά.
Μύθος 3. Κακώς ακολουθήθηκε σκληρή στάση απέναντι στα Σκόπια. Έπρεπε να αποκτήσουμε καλές οικονομικές σχέσεις και μέσω της εξομάλυνσης και μίας «οικονομικής διείσδυσης» θα τους μαλακώναμε με τα χρόνια.
Πραγματικότητα. Αν εξαιρέσει κανείς τους λίγους μήνες που η κυβέρνηση Αν. Παπανδρέου επέβαλλε οικονομικό αποκλεισμό (embargo) στα Σκόπια, από τις αρχές του 1995 μέχρι σήμερα ακολουθήθηκε ακριβώς η πολιτική της οικονομικής διείσδυσης. Εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις έφτιαξαν παραρτήματα στα Σκόπια, χιλιάδες Έλληνες εργάστηκαν εκεί, έγινε ανταλλαγή φοιτητών, άνοιξαν ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και φιλοξένησαν φοιτητές από τα Σκόπια, τα οποία ανθούν μέχρι σήμερα, υπήρξαν διευκολύνσεις μετάβασης μεταξύ Ελλήνων και Σκοπιανών. Όχι απλώς εφαρμόστηκε κατά γράμμα η θεωρία της οικονομικής διείσδυσης και της σύσφιξης των οικονομικών σχέσεων, αλλά εφαρμόστηκε υπέρ του δέοντος. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής; μαλάκωσαν; όχι. Το αντίθετο. Σκλήρυναν περισσότερο. Έφτασαν να κάνουν κυβέρνηση το VMRO, το οποίο τα πρώτα χρόνια θεωρούνταν το ακραίο εθνικιστικό κόμμα της χώρας. Μετά την πολιτική αυτή άλλαξαν τα βιβλία Ιστορίας τους και γαλούχησαν μία γενιά στο ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. [Σημείωση: απλώς περιγράφω τα γεγονότα. Δεν ισχυρίζομαι ότι έπρεπε να συνεχιστεί ο οικονομικός αποκλεισμός].
Μύθος 4. Καιρός είναι να παραδεχθούμε ότι χάσαμε διπλωματικά τη μάχη του ονόματος. Άλλωστε, πέρασαν τα δέκα χρόνια και φαίνεται ότι το έχουμε ξεχάσει.
Πραγματικότητα. Λάθος. Βάσει της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995 αίρεται το εμπάργκο, εισάγεται η χώρα στον ΟΗΕ με το προσωρινό όνομα πΓΔΜ και ξεκινάει μία αιώνια διαπραγμάτευση για το τελικό όνομα. Ναι, υπάρχουν πολλά κράτη που αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» στις διμερείς τους σχέσεις μέχρι και σήμερα. Όμως η μάχη δεν χάθηκε. Δεν χάθηκε ακριβώς επειδή σε όλους τους διεθνούς οργανισμούς, στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στη ΔΟΕ, παντού, το επίσημο όνομα της χώρας δεν μπορεί να είναι άλλο από το πΓΔΜ. Το αν κάποιος ατομικά ή έστω κάποιο κράτος διμερώς το ονομάζει «Μακεδονία», αυτό δεν αποτελεί ελληνική ήττα. Ελληνική ήττα θα ήταν να γίνει αποδεκτό το όνομα σε κάποιον διεθνή οργανισμό. Την Ανατολική Γερμανία δεν την αναγνώρισε ποτέ η Δυτική Γερμανία. Μέχρι την επανένωσή τους στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το ότι οι Έλληνες δεν το έχουν ξεχάσει το θέμα είναι προφανές. Μόνο ας δούμε τις αντιδράσεις των Ελλήνων σε ξένα ΜΜΕ μέχρι και σήμερα, όταν γίνονται αναφορές ως σκέτο «Μακεδονία». Όσο οι Έλληνες δεν ξεχνούμε το όνομα, ούτε σε ένα, ούτε σε δέκα, ούτε σε τριάντα, ούτε σε εκατό χρόνια, το θέμα παραμένει ανοιχτό.
13 comments
Αλήθεια 1:
Η Ελλάδα είχε την οικονομική δυνατότητα τα χρόνια μέχρι και το 2007 να έχει πρακτικά εξαγοράσει όλες τις ψοφοδεείς (από οικονομικής άποψης) χώρες στα βόρεια συνορά μας (Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία).
Με συντεταγμένες “εξαγορές” βασικών και “μελλοντικά υποσχόμενων” πολιτικών, πολιτειακών, δημοσιογραφικών και οικονομικών παραγόντων όλων αυτών των χωρών, καθώς και με πολιτιστικά και οικονομικά προγράμματα, στρατιωτική βοήθεια και εκσυγχρονισμό και δημιουργία εκεί think tanks δικών μας συμφερόντων θα είχαμε “λύσει” όλα τα προβλήματα μας, με όλες αυτές τις χώρες και δεν θα είχαμε τα σημερινά προβλήματα.
Soft power λέγεται αγγλιστί αυτό. Μας το εφαρμόζουν οι μεγαλες δυνάμεις 200 χρόνια τώρα σε μας. Τελευταία μας το εφαρμόζουν και οι Τούρκοι σε ένα βαθμό. Το μάθαμε… θα μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε και μεις σε άλλες χώρες, αλλά που μυαλό οι ψοφοδεείς έλληνες πολιτικοί.
Ωχ,θέλει και…αποικίες ο Beriev.Βλέπετε ο αντιμνημονιακός αυτός πατριώτης (λέμε τώρα…) είναι στην πραγματικότητα ενας μικρός Μερκελίσκος,ή έστω ένας μικρός Σόιμπλε.Βεβαίως με την χαρακτηριστική θρασυδειλία του ρωμιού που κατακεραυνώνει λεκτικά τον ισχυρό για την στυγνότητα της εξουσίας του (ενώ ταυτόχρονα τον υπακούει απόλυτα) όχι φυσικά ελαυνόμενος από οποιοδήποτε υψηλό ιδανικό Δικαιοσύνης αλλά διότι πολύ θα το ήθελε να βρίσκεται στη θέση του ή έστω ο ισχυρός να του πετάξει κανένα ψίχουλο ακόμη ώστε να κορέσει την πείνα του.Είναι ένα ακόμα από αυτά τα χιλιάδες περίεργα πλάσματα που χόρευαν στο σύνταγμα το καλοκαίρι και που ψηφίζουν με πάθος τους ομοίους τους,τους αγράμματους συμμορίτες και τους καραμανλικούς υποτελείς τους,που αγωνίζονται για μια ανθρώπινη Ε.Ε. και άλλα τέτοια,δηλαδή για να συνεχιστεί ο μεταπολιτευτικός σοσιαλιστικός παρασιτισμός μέσα στον οποίο δημιουργήθηκαν αποτελώντας την ενσάρκωση της συνακόλουθης πολιτισμικής παρακμής του.
“αλλά εφαρμόστηκε υπέρ του δέοντος”
“σε όλους τους διεθνούς οργανισμούς”
Επιτρέψτε, α)”υπέρ το δέον” εν προκειμένω.
β) “τους διεθνείς”.
Ευχαριστώ.-
Ευχαριστώ Θερμά,
Τόσο τον αξιότιμο κ. Τηλέμαχο Μιχαηλίδη ο οποίος συνέγραψε το πολύ ενημερωτικό και εμπεριστατωμένο άρθρο με όλες του τις πολύ σημαντικές παραπομπές, όσο και τον κ. Σταλίδη, που χάρις στο Ιστολόγιό του ενημερώθηκα διεξοδικά για τον πραγματικό ρόλο του Αντώνη Σαμαρά στο Μακεδονικό.
Πολύ φιλικά
Ευμένης Καρδιανός
Υπάρχει και άλλος μύθος, ότι ο Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το Μακεδονικό. Δεν την έριξε γι’ αυτό. Την έριξε επειδή ο Μάνος ήθελε να πουλήσει τον ΟΤΕ σε στρατηγικό επενδυτή. Να πουλήσει και τις μετοχές και το μάνατζμεντ. Αυτό θα δημιουργούσε ιδιωτικό μονοπώλιο στη θέση του κρατικού. Ας δούμε τι έγινε στο μεταξύ. Ο ΟΤΕ ψηφιοποιήθηκε, εκσυγχρονίστηκε, έφτιαξε την Cosmote, ιδιωτικοποιήθηκε μερικώς στο χρηματιστήριο, αγόρασε ο Βγενόπουλος ένα πακέτο μετοχών, κατόπιν έκανε επιθετική εξαγορά η Deutsche Telekom μέσω χρηματιστηρίου και πήρε το πακέτο Βγενόπουλου, ο οποίος προηγουμένως ενημέρωσε την κυβέρνηση για την πώληση. Τέλος, το κράτος πούλησε και την όψιον 10% στους Γερμανούς τον πρώτο χρόνο της κρίσης. Μαζί με όλα αυτά καταλήξαμε να έχουμε στην Ελλάδα δύο νέες υγιείς αγορές, μία στην κινητή και μία στην σταθερή τηλεφωνία. Με λίγους και ανταγωνιστικούς παίκτες. Στη σταθερή μένουν ακόμα αρκετά να γίνουν επειδή ο ΟΤΕ παραμένει κυρίαρχος. Τι θα γινόταν αν είχε πουληθεί ο ΟΤΕ το 1993 κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Πάντως ένα ιδιωτικό μονοπώλιο από τόσο νωρίς, πριν την έξαρση της τεχνολογίας, μπορεί να τον καθιστούσε βραδύτερο στον εκσυγχρονισμό λόγω έλλειψης εσωτερικού ανταγωνισμού. Είκοσι-τόσα χρόνια μετά, εκτιμώ ότι είχε όφελος η χώρα.
@Ευμένη Καρδιανό. Το άρθρο δεν μιλάει τόσο για τον ρόλο του Σαμαρά, όσο λέει πάρα πολύ σωστά ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε ως προς την άρνηση στις διάφορες προτάσεις λύσεις δεν ήταν πολιτική Σαμαρά, αλλά ομόφωνη και διαρκής πολιτική όλων των κομμάτων χωρίς εξαίρεση. Και ασφαλώς αντλούνταν από τον λαό αυτή η πολιτική. Το να βγαίνουν κάποιοι σήμερα και να χρεώνουν την πολιτική είκοσι και πλέον ετών σε έναν πολιτικό μόνο που προηγήθηκε είναι πράγματι υποκριτικό. Αν κάποιος μετάνιωσε, δικό του πρόβλημα. Τότε όμως υπήρχε ομόνοια και όλοι τα ίδια πίστευαν και τα ίδια έκαναν. Είναι ορθότατο ότι στο συμβούλιο αρχηγών στις 13 Απριλίου 1992 αποφασίστηκε ομόφωνα η απόρριψη του πακέτου Πινέιρο από όλους τους αρχηγούς, χωρίς τον Σαμαρά ο οποίος μόλις είχε αποπεμφθεί. Πώς λοιπόν τον κατηγορούν ότι αυτός δεν το ήθελε; δηλαδή οι άλλοι το ήθελαν; θα μας τρελάνουν;
@J ή Μπουμπού ή όπωςαλλιώςθέλειηψυχούλασουαυτόντονμήνα…
Ευχαριστούμε για το λεκτικά πλούσιο και μεστό νοημάτων σχόλιό σας. Σίγουρα όλοι οι συναναγνώστες αισθάνονται πνευματικά ανώτεροι μετά την ανάγνωσή του.
Δεν μπορώ να αντισταθώ βέβαια στο να αναδείξω την πνευματική του ένδοια η οποία χαρακτηρίζει (θυμίζει) κάποιους συσχολιαστές (και αρθρογράφο).
Επιτέλους, συνειδητοποίηστε (όποιο ψευδώνυμο κι αν χρησιμοποιείτε) ότι εδώ δεν είναι το ιστολόγιο του πνευματικού σας ξεκατινιάσματος και θέσατε φελλόν επ’αυτού!!!! (θα μπορούσα να το πω μονολεκτικά, όπως σας ταιράζει, αλλά θα κοπεί…)
@Beriev
Αυτό απλά λέγεται στρατηγική….αλλά που εμείς….Έχουμε τα “δημοκρατάκια” να μιλάνε για αποικίες!!!!
@Κοζανίτης
Θα πρέπει να λάβετε υπ’όψιν την εμφάνιση των TELESTET και PANAFON εκείνη την εποχή, εάν θέλετε να αναφερθείτε στον εκσυγχρονισμό του τομέα των επικοινωνιών στην Ελλάδα, οι οποίες προηγήθηκαν στην κινητή τηλεφωνία (πρώτη η TELESTET εάν θυμάμαι καλά, μετά η PANAFON και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ο ΟΤΕ).
Επίσης, πόσους δημόσιους φορείς έχετε δει να ηγούνται της καινοτομίας; Η ΔΕΗ που είναι;
Σχετικῶς μὲ τοὺς «ψοφοδεεῖς πολιτικούς» :
« … έχουμε ένα λαό γαλουχημένο στο λαϊκισμό. Δηλαδή αυτά τα 41 χρόνια, 42 πια, της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ο κόσμος μεγάλωσε με το να πιστεύει ότι αρκεί η θέλησή του, μεγάλωσε με τη συνωμοσιολαγνεία, με το να πιστεύει ότι γίνονται μόνο συνωμοσίες εναντίον του, και ότι αυτός έχει δίκιο. Ο Σαμαράς σε μία συζήτηση που είχαμε μετά τις εκλογές του 2015 –είχε χάσει την εξουσία αλλά ήταν ακόμα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας– μου είχε πει, στον ελληνικό λαό μπορείς να πεις τα πάντα, εκτός από το ότι είναι μαλάκας ο ίδιος, δηλαδή ότι κάνει λάθη ο ίδιος, δεν μπορείς να το πεις αυτό στον κόσμο, με τίποτα. Θα του πεις μόνο ότι σε πρόδωσαν, ότι ήταν διπρόσωποι και φάνηκε το πραγματικό τους πρόσωπο, θα πεις πράγματα που θα κολακεύουν το λαό. Μα, άμα φτιάξεις ένα λαό που να δέχεται μονάχα την κολακεία και να έχει μία πνευματική οκνηρία, δηλαδή να μην έχει κανένα πολιτικό κριτήριο, να μη σκέφτεται: Μα, καλά ρε φίλε, από προδότη σε προδότη πηγαίνουμε; Γιατί όλοι οι πολιτικοί με προδίδουν; Δηλαδή ούτε ένας δεν βρέθηκε που να μην είναι προδότης; Μήπως κάνω λάθος εγώ; Μήπως είμαι απλώς εύπιστος; Γιατί πάντα να πρέπει να έχω δίκιο παρ’ όλες τις απογοητεύσεις; … »
« … ο κόσμος δύσκολα συμφιλιώνεται με την ιδέα ότι έκανε λάθος. Γιατί για να καταρρεύσει ο Αλέξης θα πρέπει πάρα πολλοί άνθρωποι να πουν «έκανα λάθος», να αποδεχθούν ότι έκαναν λάθος και να ψηφίσουν διαφορετικά. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία θα βρεθούμε σε έναν καινούργιο φαύλο κύκλο. … »
« … με ξένιζε τρομερά η αφέλειά τους και σκεφτόμουν, είναι δυνατόν να είναι τόσο αφελείς αυτοί οι άνθρωποι, τι έχουν πάρει; Ηλιθιογόνο; … »
Καὶ κάτι παλαιότερο :
« Ἀθῆναι, 14 Φεβρουαρίου 1899, Κυριακή.
Σήμερον ἔγινεν ἡ κηδεία τοῦ Συγγροῦ, μεγαλοπρεπεστάτη, ἀλλὰ χωρὶς οὐδεμίαν τάξιν, διότι εἰς τὴν ἀσύντακτον κοινωνίαν τῶν Ἀθηνῶν κανεὶς δὲν εἰξεύρει τὴν θέσιν του. Σχεδὸν ὅλην τὴν περιουσίαν του ἀφίνει εἰς εὐεργετικοὺς σκοπούς. Ἐντύπωσιν κάμνει ἡ εἰς τὸ κωδίκελλόν του ἀναίρεσις τῶν πρὸς τὴν Βασιλικὴν οἰκογένειαν κληροδοτημάτων του. Ὁ πλεῖστος κόσμος δεικνύει κακόβουλον εὐχαρίστησιν εἰς τοῦτο, πιθανῶς διότι παρουσιάζεται ἀφορμὴ νὰ ταπεινωθῇ ἡ Βασιλεία.
Οἱ Ἕλληνες εἶναι εἰσέτι δοῦλοι κατὰ τὸν χαρακτῆρα. Καὶ ἔχουσιν ὅλα τὰ αἰσθήματα τῶν δούλων πρὸς τοὺς κυρίους των. Δὲν ἀρκεῖ μία συνθήκη, οὔτε τὸ αἷμα στρατιωτικῆς τινος ἀριστοκρατίας διὰ νὰ κατασταθῇ ἓν ἔθνος πράγματι ἐλεύθερον.
Τὸ κωδίκελλον ἐγράφη τὴν 9 Μαΐου 1897, δηλαδὴ κατὰ τὴν ἐποχὴν καθ’ ἣν καὶ οἱ στενότεροι φίλοι καὶ εὐνοούμενοι ἐγκατέλειψαν τοὺς ἡγεμόνας τῆς Ἐλλάδος.
Ἰδοὺ καὶ νέον μάθημα, καταδεικνύον τὸν τρόπον καθ’ ὃν οἱ Βασιλεῖς πρέπει νὰ συμπεριφέρωνται πρὸς τοὺς ὑπηκόους των, καὶ ὅτι δὲν ἀρκοῦν οὔτε αἱ εὔνοιαι διὰ νὰ μεταβάλωσι τὸν χαρακτῆρα τῶν ὑπηκόων.
Καὶ ἐν τούτοις ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ἀληθεῖς εὐπατρίδαι, οἱ ὁποῖοι, ὅπως καὶ ἂν συμπεριφερθοῦν πρὸς αὐτούς, τὸ κάμνουν ἐκ λόγων ἀρχῆς, καὶ ὧν ἡ ἁφοσίωσις δὲν ἑξαρτᾶται ἀπὸ τὰ αἰσθήματα καὶ τὰ γνώμας τοῦ ὄχλου.
Θὰ τοὺς ἐννοήσουν ἄραγε ; »
Καὶ δὲκα χρόνια μετά :
« Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 1910. [ Ὁ Μεταξᾶς συνοδεύει τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, ὡς ὑπασπιστής του. Ὁ Βενιζέλος περιέρχεται τὴν Ἑλλάδα, τέσσαρες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τῆς 20ῆς Νοεμβρίου 1910, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀπέχουν τὰ παλαιὰ κόμματα ]
Πρωί εφθάσαμεν εἰς Χαλκίδα μὲ βροχὴν, ἄνεμον καὶ ψῦχος …
Ἀνεχωρήσαμεν σιδηροδρομικῶς. …
Ἐβράδυασε · ἦτο συννεφιά. Ἔβρεχε καὶ ἐσκοτείνιασε γρήγορα. … Ἐνύκτωσε καὶ ὑπνηλία μὲ κατέλαβε. Αἴφνης, φωναὶ ἀνθρώπου μὲ ἐξήγειραν. Ἤμεθα εἰς τὸ Μενίδι, σταματημένοι. Καὶ εἷς φανατικὸς ἐξύμνει τὸν Βενιζέλον. Ἀλλά, μέσα εἰς τὰς φανατικάς, τρελλὰς φωνάς του, ἠσθανόμην δονουμένην τὴν προσποίησιν.
Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀκόμη λαὸς δούλων. »
Διαφωνώ αγαπητέ Δημόπουλε.Είμαι ευγνώμων στο Αντίβαρο που μου προσφέρει τη δυνατότητα να εκφορτίζω το συσσωρευμένο,μεσα στην ψυχή μου,μίσος για όλους αυτούς που αναφέρω στο σχόλιό μου.Στο εξής όταν δεν θα τους κάνει την τιμή να ασχολείται μαζί τους ο Γεωργάνας,θα τους κόβω τη γλώσσα…ΣΥΡΙΖΑ εγώ.
Σιγά ρε J(r)…Λερώσαμε τα εσώρουχά μας!!!!
Είσαι πραγματικά τόσο δημοκράτης, ή απλά τον παριστάνεις;
Χαίρομαι πάντως που τονίζεις την ψυχραιμία και αντικειμενικότητά σου….να γράφεις πιο συχνά, ρε συ….έχεις τόσα να δώσεις…..
@ Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας
Έκτακτο, ειδικά το δεύτερο μέρος….
Τώρα πως το J παραλληλίζει τα ορνιθοσκαλίσματά του με το παραπάνω σας…..στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις, είσαι!!!!
« … με την χαρακτηριστική θρασυδειλία του ρωμιού που κατακεραυνώνει λεκτικά τον ισχυρό για την στυγνότητα της εξουσίας του (ενώ ταυτόχρονα τον υπακούει απόλυτα) όχι φυσικά ελαυνόμενος από οποιοδήποτε υψηλό ιδανικό Δικαιοσύνης αλλά διότι πολύ θα το ήθελε να βρίσκεται στη θέση του ή έστω ο ισχυρός να του πετάξει κανένα ψίχουλο ακόμη ώστε να κορέσει την πείνα του … »
« … Οἱ Ἕλληνες εἶναι εἰσέτι δοῦλοι κατὰ τὸν χαρακτῆρα. Καὶ ἔχουσιν ὅλα τὰ αἰσθήματα τῶν δούλων πρὸς τοὺς κυρίους των. … »
« … αυτά τα χιλιάδες περίεργα πλάσματα που χόρευαν στο σύνταγμα το καλοκαίρι και που ψηφίζουν με πάθος τους ομοίους τους,τους αγράμματους συμμορίτες και τους καραμανλικούς υποτελείς τους,που αγωνίζονται για μια ανθρώπινη Ε.Ε. και άλλα τέτοια,δηλαδή για να συνεχιστεί ο μεταπολιτευτικός σοσιαλιστικός παρασιτισμός μέσα στον οποίο δημιουργήθηκαν αποτελώντας την ενσάρκωση της συνακόλουθης πολιτισμικής παρακμής του. …»
« … ένα λαό που να δέχεται μονάχα την κολακεία και να έχει μία πνευματική οκνηρία, δηλαδή να μην έχει κανένα πολιτικό κριτήριο, να μη σκέφτεται: Μα, καλά ρε φίλε, από προδότη σε προδότη πηγαίνουμε; Γιατί όλοι οι πολιτικοί με προδίδουν; Δηλαδή ούτε ένας δεν βρέθηκε που να μην είναι προδότης; Μήπως κάνω λάθος εγώ; Μήπως είμαι απλώς εύπιστος; Γιατί πάντα να πρέπει να έχω δίκιο παρ’ όλες τις απογοητεύσεις; … »
Πάντως, αὐτὰ ποὺ ἀπλῶς παρέθεσα ἀνωτέρω δὲν τά ‘χω γράψει έγώ. Τὸ ζήτημα εἶναι νὰ προβληματιζόμεθα καὶ νὰ μὴν δεχόμεθα τὰ ὅποια γράφουμε ἐμεῖς ἢ ὁποιαδήποτε αὐθεντὶα χωρὶς κάποια περαιτέρω λογικὴ ἐπεξεργασία. Δυστυχῶς αὐτὴ εἶναι ὀδυνηρὴ καὶ ἐπίπονος ἄσκησις. Ἐὰν δὲν τὴν μποροῦμε ὅμως, θὰ πρέπει τουλάχιστον νὰ φέρουμε ἀνδρικῶς τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας μας. Νὰ μὴν ψάχνουμε ἄλλους στοὺς ὁποίους νὰ τὶς φορτώσουμε. Ὁ Σαμαρᾶς, ποὺ κάνει αὐτὲς τὶς πικρὲς καὶ ὀρθώτατες διαπιστώσεις σήμερα, σταδιοδρόμησε μὲ αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς μεθόδους ποὺ τώρα ὁμολογεῖ ὅτι κατέστρεψαν τὴν ὅποια λίγη ὀρθὴ κρίση εἶχαν οἱ ψηφοφόροι. Ψάξτε στὸ youtube να βρεῖτε τὶ ἔλεγε στὸ 4ο συνέδριο τοῦ ΠΑΣΟΚ, μόλις πρὶν 20 χρόνια. Πόσος χρόνος θὰ χρειασθῇ μέχρι νὰ βάλῃ μυαλὸ το τεράστιο ποσοστὸ τῶν Ἑλλήνων ποὺ εἶναι κολλημένο ἐκεῖ ; Ἂς δοῦμε πόσες τρέχουσες ἀρχικὲς ἀναρτήσεις τοῦ «Ἀντιβάρου» εἶναι ἀκόμη κολλημένες σὲ ἐκείνην τὴν ἐθνοκτόνο συλλογιστικὴ.