Η Διζωνική σηματοδοτεί την σύγχρονη άλωση και τον εκτουρκισμό της Κύπρου

Είναι κοινώς αποδεκτό, ότι επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια γίναμε μάρτυρες των πλέον δυσμενών εξελίξεων στο Κυπριακό που ξεπερνούν ακόμα κι αυτές της δεκαετίας Γλαύκου Κληρίδη. Ενδεικτικά των “επιτευγμάτων” της πολιτικής των προσφορών και των ψευδαισθήσεων του, είναι η κοινή δήλωση Χριστόφια-Ταλάτ της 23ης Μαΐου που μιλά για συνεταιρισμό και συνιστώντα κράτη, η εισήγηση για την ρατσιστική εκ περιτροπής προεδρία, η αποδοχή της παραμονής 50.000 εποίκων, η τελευταία επίσκεψη του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. στα κατεχόμενα και στο “ψευδοπροεδρικό”, καθώς και η πρόσφατη απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ. που εκθεμελιώνει τις βάσεις για σωστή διεκδίκηση των δικαίων του λαού μας μέσω και της δικαστικής οδού. Το “μεγαλείο” των προεδρικών ψευδαισθήσεων φαίνεται από την εκφρασθείσα ευχή να μην εκμεταλλευθεί ο “σύντροφος Ταλάτ” την απόφαση, επειδή ο ίδιος δεν το έπραξε στην υπόθεση Αποστολίδη εναντίον Όραμς (προφανώς δεν το έπραξε γιατί τέτοιες υποθέσεις παρεμβάλλουν κωλύματα στην Διζωνικότητα της “λύσης”).

Μόνον η ηγεσία του Α.Κ.Ε.Λ. και οι καρεκλοκένταυροι της ηγεσίας του ΔΗ.ΚΟ. επιμένουν να στηρίζουν τις επιλογές του (ενώ ο λαός στο σύνολο του ανησυχεί τα μέγιστα). Ακολουθήθηκε η πολιτική των γνωστών “προσφορών” (αν είναι ποτέ δυνατόν), προς την τουρκική πλευρά με την ψευδαίσθηση ότι θα ανοίξει ο δρόμος προς την «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», ενώ στην ουσία μια νέα έκδοση του σχεδίου Ανάν βρίσκεται επί θύρας. Ακόμα κι η… “συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση” του ΔΗ.ΣΥ. βλέποντας πόσο εκτραχύνθηκαν τα πράγματα, (φοβούμενη βεβαίως και την λαϊκή κατακραυγή), τελευταία ανάκρουσε πρύμναν. Φαίνεται σε πόσο οριακό σημείο έχουμε φτάσει, από την αναβαθμισμένη Τουρκική αλαζονεία στις νέες προτάσεις των Τούρκων, οι οποίες, παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις, βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Από την πρώτη μέρα της ανάληψης της εξουσίας, ο Δημήτρης Χριστόφιας βάλθηκε να μας προσγειώσει. Για να… «θέλουμε το εφικτό και να μην κυνηγούμε το ευκταίο», κατά τα λεγόμενά του. Όχι μόνον οργώνει την Κύπρο λέγοντας αυτά (τελευταίο βήμα από το οποίο έγινε η προσπάθεια “προσγείωσης” των όσων αιθεροβατούν, το λύκειο στο οποίο φοίτησε), αλλά πραγματοποιεί και πολλά ταξίδια στο εξωτερικό για να… “πείσει” διεθνώς για τις θέσεις του (με τραγικές συνέπειες στην υπόθεση της Κύπρου). Σε μιαν από τις τελευταίες αγορεύσεις του, υπέρ του “εφικτού” συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας σε εγκαίνια δημοτικού σχολείου, δήλωσε ότι… «θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι η ζωή μας θα αλλάξει…», και… «… εξαρτάται από το ποιοι τουρκοκύπριοι θα κυβερνούν» (αν είναι ο “καλός σύντροφος Ταλάτ” δηλαδή, έχει καλώς, αν όχι… την βάψαμε. Εκτός κι αν έχουμε την τύχη, καλώς εχόντων των υπολοίπων παραμέτρων και των Τουρκικών επιδιώξεων, να μας κυβερνά ένας πολιτογραφημένος… “καλός και προοδευτικός Τούρκος έποικος “)

Στο σύνολο των κυβερνητικών δηλώσεων επικρέμονται τα ψεύτικα εκβιαστικά διλήμματα και οι απειλές: «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση», «Δεν είμαστε ο ομφαλός της γης.» «Τα Ηνωμένα Έθνη δεν πρόκειται να συνεχίσουν να ασχολούνται μαζί μας γιατί υπάρχουν κι αλλού προβλήματα». Στα πλαίσια της προετοιμασίας του εδάφους (της πλύσης εγκεφάλου, λέμε εμείς), η κυβέρνηση κυκλοφόρησε επιμορφωτικό φυλλάδιο για την Δ.Δ.Ο. που βρίθει από αοριστολογίες, στοιχεία ανακριβή και άσχετα με την περίπτωση της Κύπρου. Κάποιοι νομίζουν ότι με το να παραθέτουν κάποιους ορισμούς και ένα παγκόσμιο χάρτη με σκιασμένες τις χώρες με Ομοσπονδιακό πολίτευμα (άλλου τύπου, και όχι διζωνικού και ρατσιστικού χαρακτήρα και πρόνοιες που καταργούν τα ανθρώπινα δικαιώματα), θα πείσουν τους πολίτες για την ορθότητα των επιδιώξεων τους.

Φαίνεται ότι ο ιστός της αράχνης που θα παγιδεύσει την Κύπρο άρχισε να υφαίνεται με γοργούς ρυθμούς. Το κακό είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να συνεχίζει με γοργά βήματα να κατευθύνεται προς την νέα παγίδα που στήνεται. Ο Πρόεδρος, ίσως ενθαρρυμένος από την παραμονή του ΔΗ.ΚΟ. στην κυβέρνηση και την έμμεση στήριξη του ΔΗ.ΣΥ, συνεχίζει ακάθεκτος τις συνομιλίες και προβαίνει συνεχώς σε νέες “βαρυσήμαντες δηλώσεις” για να στηρίξει μια ήδη χρεοκοπημένη πολιτική. Ενώ οι υποχωρήσεις στις οποίες προέβηκε είναι γνωστές και αδιαμφισβήτητες, δεν παραλείπει να τονίζει ότι επιδιώκει λύση με αρχές, με βάση το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα (το κερασάκι στην τούρτα). Είναι να αναρωτιέται κανείς: Τόσο χαμηλό θεωρεί τον δείκτη νοημοσύνης του λαού του, ο Πρόεδρος;

Είναι γνωστό ότι η “λύση αρχών”, “το εφικτό” της Δ.Δ.Ο. που επιδιώκει, προνοεί για παραμονή εποίκων, εκ περιτροπής προεδρία και εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ποτέ την απίστευτη δήλωσή που έκανε πέρσι, ανήμερα του Πάσχα σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς: «Η στασιμότητα κι η απραξία στο όνομα της ατόφιας λύσης και της ατόφιας ελευθερίας, οδηγεί τον τόπο μας στην τελική και ολοκληρωτική καταστροφή και τη διχοτόμηση». Είναι να απορεί κανείς πώς και τα λαγωνικά της δημοσιογραφίας δεν έκαναν αυτή του τη δήλωση, πρωτοσέλιδο. Από την κολοβωμένη ανεξαρτησία του 1960 λοιπόν, με πρόεδρο τον Χριστόφια, οδεύουμε στην “μειωμένη ελευθερία”. Απροκάλυπτα πλέον, ο Πρόεδρος μας, ζητά από εμάς να μην θέλουμε “ατόφια ελευθερία” γιατί θα … καταστραφούμε. Θεωρεί ότι η επιδίωξη για “ατόφια ελευθερία” είναι το ευκταίο και θα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Είναι τρομερό! Κατ’ αυτόν είναι καλύτερα να γίνουμε κατώτεροι πολίτες, “μειωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, για να νικήσει “το εφικτό της Δ.Δ.Ο” που θα οδηγήσει σε μια “νέα Αλεξανδρέττα”. Πρέπει να ξέρει όμως, ότι με τέτοια πυροτεχνήματα δεν εντυπωσιάζει πολλούς εκτός των φανατικών του περίγυρου του και ότι δηλώσεις σαν κι αυτές προειδοποιούν αρκετούς για την επικινδυνότητα της πολιτικής του.

Ο Πρόεδρος μας δεν είναι ένοχος μόνο για αυτά που κάνει αλλά και γι’ αυτά που δεν κάνει. Είναι απαράδεκτη η θέση του (όπως και άλλων εκ των ηγετών μας) για αποστρατιωτικοποίηση την στιγμή που η Τουρκία βρίσκεται τόσο κοντά και εποφθαλμιά διαχρονικά στην “επανάκτηση της Κύπρου”. Είναι εξίσου απαράδεκτες και οι εμμονές του στο θέμα της συμμετοχής της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό σύστημα Ασφάλειας που εκφράζεται κυρίως με την άρνηση του για αίτηση για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Έχοντας τέτοιες εμμονές φέρει ακέραια την ευθύνη για την μη εκμετάλλευση από μέρους μας της στρατηγικής θέσης της Κύπρου στο σταυροδρόμι των ενεργειακών οδών που ξεκινούν από τον Καύκασο και την Μέση Ανατολή και καταλήγουν στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Αντί λοιπόν να κάνει τα σωστά, που θα ενδυνάμωναν τις θέσεις μας και τα ερείσματα μας και θα αναζωογονούσαν τις ελπίδες μας για σωστή λύση του Κυπριακού, επαναλαμβάνει την γνωστή επωδό του… «πρέπει να το καταλάβουμε ότι η Κύπρος δεν είναι ο ομφαλός της γης…»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στενεύει επικίνδυνα ο κλοιός γύρω από την ημικατεχόμενη Κύπρο μας. Οι κυβερνώντες συνεχίζουν ακάθεκτοι να συνομιλούν σε απαράδεκτη βάση έχοντας ανέφικτους και λάθος στόχους, αποενοχοποιώντας περαιτέρω την κατοχική Τουρκία και αναβαθμίζοντας το ψευδοκράτος. Υπάρχουν αρκετές πληροφορίες που μιλούν για συγκλίσεις, το ακριβές περιεχόμενο των οποίων δεν ανακοινώνεται γιατί ο πρόεδρος Χριστόφιας φοβάται τις αντιδράσεις στο εσωτερικό μέτωπο. Τελευταία γίνεται λόγος για επικείμενη κοινή δήλωση ή και ανακοίνωση συμφωνίας σε συγκεκριμένα θέματα (σε μια τέτοια περίπτωση, παύει, υποθέτω, να ισχύει το… ανά χείρας και πάντοτε προς καθησυχασμό των όσων μεμψιμοιρούν … «τίποτα δεν είναι συμφωνημένο, αν δεν συμφωνηθούν όλα.») Οι δε πληροφορίες για δημοψήφισμα τον ερχόμενο Ιούνιο δίνουν και παίρνουν.

Τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα. Δια της μεθόδου της σαλαμοποίησης, μας φέρνουν μια χειρότερη έκδοση του σχεδίου Ανάν. Μας μένουν πολύ λίγες λάθος κινήσεις και μετά έρχεται η νομιμοποίηση της κατοχής και η σταδιακή τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Με πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια βρισκόμαστε όσο ποτέ άλλοτε κοντά σε μια απαράδεκτη λύση του Κυπριακού που θα σημαίνει το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού. Οι πολίτες, αγνοώντας τις ξεπερασμένες επιλογές του Κυπριακού πολιτικού κατεστημένου, πρέπει να το συνειδητοποιήσουν αυτό και να αντιδράσουν, πριν να είναι πολύ αργά. Πρέπει να καταλάβουν ότι ακόμα κι αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας και μας πιέζει για να αποδεχθούμε να αυτοκτονήσουμε, έχουμε το δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι, συνεπώς να αρνηθούμε να ζούμε στη “σύγχρονη σκλαβιά” που θέλουν να μας επιβάλουν. Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία πρέπει να πολεμηθεί και να εξοστρακιστεί. Να κτυπηθεί στη ρίζα της από τον απλό πολίτη που κατάλαβε ότι η αποδοχή μιας τέτοιας “λύσης” σηματοδοτεί την “σύγχρονη άλωση” της Κύπρου και τον τελειωτικό εκτουρκισμό της.

Καταλήγουμε στο ότι η απόρριψη της κυοφορούμενης “λύσης” (προσέξτε τα εισαγωγικά), είναι και η τελευταία γραμμή αμύνης για μας. Έχοντας μπροστά μας ακόμα τρία χρόνια διακυβέρνησης Χριστόφια και βρισκόμενοι έτη φωτός μακριά από μια υποφερτή λύση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από την αντίσταση και τ
ην εμμονή σε Ευρωπαϊκή λύση με διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά τα τρία χρόνια όμως δε μπορούμε να μείνουμε αδρανείς γιατί αυτό επιθυμούν οι διάφοροι που επιδιώκουν την μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο της Τουρκίας και της Αγγλίας. Γι’ αυτούς, θα επαναλάβουμε για μιαν ακόμη φορά, αντιγράφοντας το πρωτοσέλιδο της κυβερνητικής Χαραυγής (με τη διαφορά ότι εμείς το πιστεύουμε και δεν το λέμε μόνο για να ωραιολογούμε): «Τούτη δίψα δεν σβήνει, τούτη μάχη δεν παύει, χίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι». Μετά από την πτώση ακολουθεί η άνοδος. Η πορεία ανάκαμψης θα έρθει, φτάνει να το πιστέψουμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα!

Πανίκος Ελευθερίου

Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (19.3.10).