Καραγκιοζλίκια του νεοσουλτάνου με αφορμή την επέτειο της Αλώσεως. Παραλήρημα του νάρκισσου ως νέου.. Πορθητή. Συρφετός εκατομμυρίου νεογενιτσάρων να ουρλιάζει έξω από την Αγιά Σοφιά, απαιτώντας να ξαναγίνει τζαμί…
Το νόημα της 29/5/1453 συνόψισε με θαυμαστό τρόπο ο Γέρος του Μοριά στον διάλογό του με το ναύαρχο Άμιλτον: «Όταν επήραμε το Ναύπλιο, ήλθε ο Άμιλτον να με ιδεί, μου είπε ότι Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύσει. Εγώ του αποκρίθηκα, ότι, ‘Αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ελευθερία ή Θάνατος. Εμείς καπετάν ‘Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμε ελεύθεροι απο γενεά σε γενεά. Ο Βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτεινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δυο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποια η βασιλική φρουρά του, ποια είναι τα φρούρια;”–”Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφται. Τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα Βουνά». Και η φοβερή κατάληξη: «Έτσι δεν με ωμίλησε πλέον»!(Απομνημονεύματα, επιμ. Βαλέτα, Α΄σελ. 179).
Ασύγγνωστα λάθη και παραλείψεις του νεότερου Ελληνισμού μας στέρησαν την επανελλήνιση της Βασιλεύουσας. Στην μεγαλειώδη προέλασή μας (1912-20) αγγίξαμε τα προαιώνια όνειρα του Γένους. Κορυφαίος ιστορικός, οDouglas Dakin (Η Ενοποίηση της Ελλάδας 1770-1923,σελ.390) μας χρεώνει ότι είμαστε ο μόνος λαός της Βαλκανικής που δεν απελευθέρωσε την ιερή του πόλη. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί α) τον Ιούλιο του 1922 «αν οι Έλληνες είχαν εξαπολύσει από την Ανατολική Θράκη επίθεση κατά των γραμμών της Τσατάλτζας, αντί να στέλνουν τεράστιες δυνάμεις κατά της Άγκυρας που κατείχαν τα στρατεύματα του Κεμάλ». β)τον Μάιο του 1923 μετά την Καταστροφή, σε αντεπίθεση με την ανασυνταγμένη στρατιά του Έβρου «κατά του στρατού του Κεμάλ που παρά την νίκη του ήταν διαιρεμένος σε φατρίες και σε κατάσταση διάλυσης».
Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι ο επηρμένος νεοισλαμιστής ποδοπατεί βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού του, απειλεί όσους δεν τον προσκυνούν, επιμένει να είναι δύναμη Εισβολής, Κατοχής, Εποικισμού, της Κύπρου. Εκβιάζει στρατιωτικά τους γύρω. Ο δημόσιος βίος του απάδει προς τα διεθνή νόμιμα.
Παρά ταύτα σέρνει στα παλάτια του τους πάντες. Από την Μέρκελ ως τον Μπαν Κιν Μουν. Έτσι απενοχοποιείται και νομιμοποιείται. Αλήθεια τι γύρευαν εκεί προχθές Τσίπρας και Αναστασιάδης;
Οι Αλβανοί εξακολουθούν να λειτουργούν αθεράπευτα ως Τουρκαλβανοί. Αγνώμονες απέναντί μας που τους γλυτώσαμε από την πείνα και την μιζέρια και συνεχίζουμε ανοήτως παρά τα προβλήματά μας να το πράττουμε. Κανένα αντίμετρο για την πρόσφατη πρόκληση του Αλβανού ΥπΕξ.
Σε μία εποχή όπου αραιώνουν τα παραδείγματα δημοσίων προσώπων που εκφράζουν την Εκκλησία, ο Βλαδίμηρος Πούτιν με την σεμνή και μετρημένη παρουσία του εδώ, επιβεβαίωσε την εικόνα Ορθοδόξου Χριστιανού Ηγέτη με βιωματική εκκλησιαστική σχέση.
Η Ρωσία είναι ξανά Υπερδύναμη. Η Δύση όμως της δείχνει αδικαιολόγητη καχυποψία, δυσπιστία και εχθρότητα, όπως σε άλλους καιρούς έδειχνε απέναντι στο Βυζάντιο.
Είναι βέβαιο ότι οι προχθεσινοί πανηγυρτζήδες της Αλώσεως δεν θα προέκυπταν στην ιστορία, αν από το 1453 δεν είχε προηγηθεί η απαισιότερη Άλωση, η φραγκική του 1204.
Γίνεται λόγος για στρατηγική σχέση με την Ρωσία. Σημασία έχει το timing της.
Η Ρωσία είναι μια αυτοκρατορία που ζυγίζει τα συμφέροντά της κάθε στιγμή. Σήμερα που οι σχέσεις της με την Τουρκία είναι οι χειρότερες, ήρθε η καταλληλότερη στιγμή για δράση υπέρ της Ελλάδος. Αλλά σήμερα! Το ίδιο συμβαίνει με τις τουρκο-ισραηλινές και τις τουρκο-αιγυπτιακές σχέσεις. Τώρα χάνεις ή κερδίζεις το στοίχημα. Τουτ΄ αυτό ισχύει για το παντοδύναμο αμερικανοεβραϊκό λόμπι. Για χρόνια υπηρέτησε μανιωδώς τα τουρκικά συμφέροντα. Με την ρήξη απελευθερώθηκε, αλλά ουδείς έκτοτε ενδιαφέρθηκε σοβαρά να το αξιοποιήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων. Καιροί ου μενετοί!
Η κομπανία “Λιάκου, Φίλη και Σιας” έχει τελικά πρόγραμμα να ξεπατώσει τα θεμέλια του Γένους. Στην ιστορία το αποπειράθηκαν πολλοί. Από τον Ιουλιανό ως τον Στάλιν. Αλλά γκρεμοτσακίστηκαν πριν το πετύχουν. Τους τωρινούς ενοχλεί ο Επιτάφιος του Περικλή και πρόσωπα όπως Παπαδιαμάντης, Σεφέρης Ελύτης αλλά και Ρίτσος. Εγκλωβισμένοι στο δόγμα του εθνομηδενισμού, ανυποψίαστοι από αγωνία Ελληνισμού, είναι ανίκανοι να καταλάβουν την ελληνική διαχρονία και διάρκεια καθώς και την άρρηκτη σχέση Ορθοδοξίας και Ελληνικότητας.
Όσοι αλλαξοπίστησαν, αφελληνίστηκαν. Όσοι εξισλαμίστηκαν, εκτουρκίστηκαν.
Και επειδή οι ημέτεροι αυτοαποκαλούνται αριστεροί, να διαβάσουν τις «Μονεμβασιώτισσες» του αυθεντικού αριστερού Ρίτσου που συμβουλεύουν τα σχολιόπαιδά τους: «άιντε μωρέ διαβάστε ακόμα μια βολά την αλφαβήτα, κάτω απ΄ το λυχνάρι, πείτε και το πατερμώ σας, πρι πλαγιάστε»(Γίγνεσθαι,296).
Η παγκοσμιοκρατία ξεριζώνει κατά σύστημα τις αξίες του πολιτισμού απ΄ τους λαούς για να τους χειραγωγεί κατά βούληση.
Ο κ. Τσίπρας να κλείσει «άνευ υπαιτίου βραδύτητος» τα μέτωπα που άνοιξε η κομπανία του της παιδείας. Πριν είναι πολύ αργά. . .
2 comments
“Η Ρωσία είναι ξανά Υπερδύναμη. Η Δύση όμως της δείχνει αδικαιολόγητη καχυποψία, δυσπιστία και εχθρότητα…..”
Για να είμαστε ακριβείς η εχθρότητα είναι απόλυτα δικαοιλογημένη απο την πλευρά της “παγκοσμιοκρατίας” (Αμερικανοκρατίας) αν λάβουμε ύπ´όψιν το πως διεξάγεται η Δυτική πολιτική.
Η Ρωσσία δεν υποτάχθηκε αλά Κολοκοτρωνη στις απαιτήσεις της Αμερικής και στον προοδευτικά ασφυκτικότερο κλοιό που αντιμετωπίζει. Οι έξυπνες ενέργειες του Πούτιν στην Ουκρανία και Συρία απετέλεσαν game changer το οποίο αντιμετωπίσθηκε απο την Αμερική και την μαριονέτα τους ΕΕ με “δικαιολογημένη” αντίδραση. Το παγκόσμιο σύστημα στηρίζεται σε κανόνες παιγνιδιού που ορίζονται απο την Αμερική και οτιδήποτε αποτελεί game change είναι πρόκληση και απαράδεκτο.
Δυστυχώς η ΕΕ δεν κατόρθωσε να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική και να αποτελέσει ένα σοβαρό πολιτικοοικονομικό άξονα στο παγκόσμιο επίπεδο, γι ´αυτό και δεν έχει μέλλον.
Σωστό το άρθρο τού Παπαθεμελή, αλλά ποιος τον ακούει;
Ελότανε, συμφωνώ με το σχόλιό σου.
Οι Αμερικανοί, 75 χρόνια μετά τον Β’ΠΠ, δεν έμαθαν ακόμη να κάνουν εξωτερική πολιτική. Μάλλον φαίνονται ανεπίδεκτοι μαθήσεως, αφού την έχουν ήδη πάθει τρεις φορές από τον Πούτιν:
α) Στην Γεωργία το 2008
β) Στην Ουκρανία και
γ) Στην Συρία
Καλά λένε ότι τα πως τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα…
Η Ευρώπη δεν έχει πια ηγέτες και ναι, δεν κατάφερε ακόμη να απαλλαγεί από την αμερικανική κηδεμονία. Δεν έπρεπε να είχε εμπλακεί στους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς στην Ουκρανία(*) και όχι μόνο. Ούτε εγώ βλέπω το μέλλον τής ΕΕ λαμπρό. Οι αντιδράσεις στην πολιτική των Βρυξελλών πέφτουν βροχή.
(*) Χέλμουτ Σμιτ: Κατανοητή και αναμενόμενη η στάση της Ρωσίας στο θέμα της Κριμαίας