Οι περιώνυμοι «θεσμοί» αφού ό,τι είχαμε και δεν είχαμε «μας τα μάσησαν», τώρα μας δουλεύουν: Ο Νταϊσελμπλουμ δηλώνει θαυμαστής του πρωθυπουργού επειδή «υποσχέθηκε τα αδύνατα και μολονότι υπανεχώρησε παραμένει στην εξουσία». Ενώ μας κάνει trolling: «Δεν χρειάζεται να πουλήσετε τα πάντα»! Στο ίδιο μήκος κύματος ο Ομπστφελντ (ΔΝΤ): «Η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει και άλλον πόνο»! Στο δια ταύτα όμως αξιώνουν το ακαταδίωκτο των εμπειρογνωμόνων του δυσώνυμου Υπερταμείου.
Τίμιος μαζί μας ο γερμανός «σοφός» Μπόφινγκερ (ΒΗΜΑ 29/5/16): «Η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup θα οδηγήσει σε περαιτέρω επιδείνωση και αντί για ανάπτυξη σε τέλμα». Προτείνει να μας αφήσουν «για δύο χρόνια ήσυχους, χωρίς προγράμματα λιτότητας, με την ελπίδα ότι η οικονομία θα βρει μόνη τον εαυτό της». Τον ακούει κανείς;
Είμαστε η μοναδική χώρα της περιοχής χωρίς εθνικό δόγμα. Οι περίοικοι όλοι, έχουν επικαιροποιήσει τα εθνικά τους πιστεύω. Κατέληξαν τι είναι, που αποβλέπουν. Αυτό διαποτίζει το ιστορικό τους γίγνεσθαι.
Η Αλβανία υπήρχε τα τελευταία 25 χρόνια αποδέκτης μιας τεράστιας, οικονομικοπολιτικής ελληνικής βοήθειας, άνευ όρων και ορίων. Μας βαραίνει η απουσία αίσθησης αμοιβαιότητάς απ΄ τον «απέναντι». Do ut des.
Όμως λεηλατεί τις περιουσίες των Βορειοηπειρωτών. Δημεύει το βιός τους.
Ο (τουρκ)αλβανός πρωθυπουργός Ράμα αφηνίασε αυτές τις μέρες. Ξέθαψε τσάμικο, «ανακάλυψε» ότι το μαντείο της Δωδώνης είναι…αλβανικό, ο Δίας …αλβανός(!) η Τσαμουριά φτάνει στον Όλυμπο και άλλα τερατουργήματα, που όμως στη διεθνή πολιτική δεν είναι ποτέ για γέλια …(Τι γύρευε προχθές ο ΥπΕξ μας σ΄ αυτό το ναρκοθετημένο τοπίο;)
Επείγουν: α) Εκ βαθέων αναθεώρηση της πολιτικής μας απέναντι του θρασύδειλου γείτονα που λειτουργεί ως τούρκος ανθύπατος. Γι΄ αυτό είναι ψευδαίσθηση φιλίας ό,τι δεν είναι «εν τη παλάμη».
β) Άμεσα σοβαρά αντίμετρα.
Ονειδίζοντας για άλλη μια φορά τον Ελληνισμό και χλευάζοντας τα όσια και ιερά μας με «υπεροψίαν και μέθην» ο σουλτάνος έστησε τον ιμάμη του καταμεσίς στην Αγία Σοφία.
Άνευρη η επίσημη αντίδραση. Ενώ η δια στόματος του ΑνΥπεξ φρικαλέα: «Δεν είναι τραγικό να διαβάζεται το κοράνι μέσα στην Αγία Σοφία (..) δεν είναι έλλειψη σεβασμού». Άφεριμ!
Όπως θα την σατίριζε ο Σουρής, η κυβέρνηση «ξελογιάστηκε, τις έστριψαν οι βίδες». Τη μια ο ένας υπουργός δηλώνει ότι «δεν υπήρξε Γενοκτονία». Μετά ο άλλος ότι η βεβήλωση-επανισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας «δεν είναι έλλειψη σεβασμού». Τελικά φαίνεται νιώθουν κάποιοι ντροπή, βάζουν τον ΑνΥπεξ να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά δεν τολμούν να τον στείλουν στο σπίτι του…
Οφείλουμε να ξεσηκώσουμε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Μπορούμε, να ανακόψουμε τη φόρα και την τρέλλα του εγωπαθούς νεοοθωμανού.
Η απόφαση της Bundestag για την αρμενική Γενοκτονία είναι όντως ιστορική, γιατί η Γερμανία συνέπραξε και καθοδήγησε τότε το έγκλημα δια του γερμανού αρχιστρατήγου των Γενοκτόνων Λίμαν Φον Σάντερς.
Ωστόσο η αναγνώριση είναι μισή. Στο ίδιο φρικτό μαρτύριο υπεβλήθη ο Ελληνισμός της Ανατολής, Ποντιακός, Μικρασιατικός, Θρακικός και οι άλλες χριστιανικές εθνότητες.
Χίλια μπράβο στην επιμονή και το πείσμα του αρμενικού έθνους να δίνει επί 100 χρόνια ασταμάτητον αγώνα μέχρι την τελική του δικαίωση. Κρίμα σε μας!
Εμείς δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι παραδοθήκαμε σε ένα ακατανόητο φοβικό σύνδρομο. Και όταν βραδυφλεγώς μετά από 70 χρόνια μισοαφυπνισθήκαμε, κομματιάσαμε τη δική μας Γενοκτονία σε Ποντιακή, Μικρασιατική, Θρακική. Πάμε έκτοτε στα διεθνή fora διαιρεμένοι ονειροπολώντας διεθνοποίηση και αναγνώριση. Ψευδαίσθηση όσο δεν προχωρούμε σε μια αντεπιθετική διπλωματία που να διεκδικεί με πείσμα και συνέπεια ό,τι μας ανήκει.
Η γλώσσα των Ελλήνων έρχεται από πολύ μακρυά. Είναι ενιαία από τον Όμηρο ως τις μέρες μας. Ασφαλώς εξελισσόμενη, αλλά ενιαία. Γι΄ αυτό μιλούν καλά Νέα ελληνικά όσοι ξέρουν Αρχαία. «Γλώσσα και ψυχή είναι δύο πράγματα που δεν διαχωρίζονται»(Νικηφόρος Βρεττάκος, Η φθορά της γλώσσας φθορά του Έθνους, σ.7).
Ο Σεφέρης έγραψε σοφά:
«Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμη, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε· έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά απομένει μαγιά(…) Η μαγιά λιγοστεύει και δε μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι. Δεν είναι καινούργια τα σημεία που δείχνουν πως αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη»(Δοκιμές Β΄ σ.173). Εκεί μας πάνε οι νέοι «αναμορφωτές».
Όταν ξένες χώρες (επαν)εισάγουν τα Αρχαία Ελληνικά στα σχολεία τους η εξαγγελία για κατάργησή τους εδώ, είναι παράλογη και σκοταδιστική. Στάδιον λαμπρόν πάντοτε η επικαιροποίηση της διδακτικής τους.
Τέλμα. Εγγύηση για την έξοδό μας όσοι κρατούν τα βαθιά κοιτάσματα της εθνικής μας μνήμης. Δε γυρεύουμε «μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω· γυρεύουμε το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός» (Σεφέρης, ενθ. αν σ.178).