Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουλίου 2016 στην Εστία.
Σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση για τον εκλογικό νόμο πολλαπλασιάζεται το ποσοστό κάθε κόμματος άνω του 3% με το 300 και το ακέραιο μέρος προσδιορίζει τον αριθμό εδρών που δικαιούται στο Κοινοβούλιο. Το άρθρο 2 γράφει: «Αν το άθροισμα των ως άνω ακέραιων μερών υπολείπεται του αριθμού 300, τότε παραχωρείται, κατά σειρά, ανά μία έδρα και ως τη συμπλήρωση αυτού του αριθμού στους σχηματισμούς, των οποίων τα πηλίκα εμφανίζουν τα μεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα».
Εφαρμόζουμε τη μέθοδο στα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015 και το άθροισμα είναι 277 έδρες. Δίνουμε και στα 8 κόμματα από μία έδρα βάσει των υπολοίπων, και φτάνουμε στις 285 έδρες. Εδώ ο νόμος μένει ελλιπής. Θα συνεχιστεί η ίδια διαδικασία, δίνοντας στα κόμματα δεύτερη και τρίτη επιπλέον έδρα; Λόγω του ότι τα κόμματα κάτω από 3% δεν δικαιούνται καμία έδρα, είναι προφανές ότι χρειάζεται να εφαρμοστεί η διάταξη πολλαπλώς, δηλαδή τα κόμματα να έχουν περισσότερες έδρες από όσες αναλογούν σ’ αυτά από την «απλή αναλογική», τις έδρες των κομμάτων με ποσοστό κάτω του 3%. Να μία αδυναμία του νόμου.
Δεύτερη αδυναμία η κατανομή των εδρών ανά περιφέρεια. Δεν θα μπω σε λεπτομέριες λόγω χώρου, αλλά εικάζω ότι η έκφραση «νόμος Κουρουμπλή» θα χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για να δικαιολογήσει τις παλινωδίες εδρών ανά περιφέρεια. Θα τρίβουμε τα μάτια μας από τις παραδοξότητες.
Η σημαντικότερη είναι η τρίτη αδυναμία. Ο σχηματισμός κυβερνητικής πλειοψηφίας θα απαιτεί συνεργασία κομμάτων με άθροισμα ποσοστών γύρω στο 48%. Και ασφαλώς εννοώ οριακή πλειοψηφία. Η πλειοψηφία της σημερινής κυβέρνησης θα απαιτούσε συνεργασία κομμάτων με ποσοστό γύρω στο 51%, ενώ οι κυβερνητικοί εταίροι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΑ έλαβαν αθροιστικά περίπου 39%. Θέλουμε τέτοιο κοινοβούλιο; Κοινοβούλιο ακυβερνησίας; Είμαστε σίγουροι;
Όταν κάποιος αποκτά ένα προνόμιο, δύσκολα αναλαμβάνει ο ίδιος την πρωτοβουλία να το εγκαταλείψει. Έτσι, δεν είναι πιθανό μία κυβέρνηση συνεργασίας πολλών κομμάτων, ευνοημένων από αυτόν τον εκλογικό νόμο, να τον αλλάξει σε άλλον, ευνοϊκότερο για σχηματισμό κυβερνήσεων. Έρχεται για να μείνει. Μόνο μία μακρά περίοδος ακυβερνησίας και των καταστροφικών συνεπειών της, ίσως συνεφέρει στο μέλλον το πολιτικό σύστημα.
Γιατί λοιπόν αυτός ο εκλογικός νόμος; Μήπως επειδή πραγματικά τον «πιστεύουν» οι κυβερνώντες λόγω αρχών; Αλήθεια; Είναι ανήθικο το μπόνους του πρώτου κόμματος; Τότε γιατί δεν προκαλούν εκλογές πάραυτα, ώστε να κυβερνήσουν με μία ηθική βουλή; Επίσης, γιατί η σπουδή να ψηφιστεί από 200 βουλευτές, ώστε να ισχύσει αμέσως; Αν ήταν διόρθωση προς τις πεποιθήσεις τους, θα ήταν ικανοποιητική η απλή ψήφισή του.
Μήπως το κάνουν από στεγνό αμοραλισμό; Δηλαδή με το σκεπτικό: «μετά από εμάς, ας έρθει το χάος»; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς.
Μήπως ο λόγος ήταν παρόμοιος με του Ανδρέα Παπανδρέου το 1989; Τότε, υποχρεώθηκε η χώρα να διεξάγει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε περίοδο 9 μηνών για να δώσει μόλις 150 έδρες στο πρώτο κόμμα με ποσοστό 47%; (η συνεργασία με ανεξάρτητο και εκλογική ένσταση αύξησε την πλειοψηφία στους 152). Θυμίζω ότι ο λόγος της εσπευσμένης αλλαγής του εκλογικού νόμου αποσκοπούσε στο να μην προλάβει η Βουλή να παραπέμψει τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς σκανδάλων σε δίκη, ώστε να παραγραφούν τα αδικήματα. Υπάρχει τέτοιος φόβος σήμερα;
Αναρωτιέμαι.
16 comments
« … υποχρεώθηκε η χώρα να διεξαγάγει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις … »
Ἐπὶ τῆς ούσίας ἡ «Καθημερινὴ» δημοσίευσε τὴν έπιστολή μου (τὸ κείμενο τῆς ὁποίας ἀκολουθεῖ) τὸ Σάββατο, 9 Ἰουλίου 2016, μὲ τὸν τίτλο : «Αποχή, εκλογές και ιδιοτέλεια». Υπάρχει ἄρα γε, ἐλπίδα νὰ ἐλεγχθοῦν οι ὑποθέσεις πού διατυπώνω δημοσκοπικώς ;
Η αλήθεια για την αποχή και η απλή αναλογική
Τον Σεπτέμβριο του 2015 « … οι πολίτες που επέλεξαν συνειδητά να αποδοκιμάσουν διά της αποχής τους όλο το πολιτικό σύστημα ήταν 1,5 εκατομμύριο περισσότεροι από αυτούς που απείχαν από τις κάλπες το «μακρινό» 2009. … » ἔγραψε ο συνεργάτης της «Καθημερινής», Κωνσταντίνος Ζούλας, την 15η Μαΐου 2016. «Μύθος» η αυξημένη αποχή, έγραψε ο κύριος Ανδρέας Δρυμιώτης, πάλι στὴν «Καθημερινή» την 3η Ιουλίου 2016, διότι, όπως γράφει, δεν εκκαθαρίζονται τακτικά οι εκλογικοί κατάλογοι. Βεβαίως, όμως, ο κύριος Ζούλας έχει δίκιο. Στὰ 10 περίπου εκατομμύρια των εγγεγραμμένων, πόσο πιθανόν είναι να πέθαναν ή νά μετανάστευσαν το 1,5 εκατομμύριο μέσα σε έξι μόλις χρόνια ;
Δεν πρέπει, όμως, να αναμένεται η αποχή από την ψήφο, όταν η τιμή τής ψήφου, εκπεφρασμένη σε όρους πελατειακών παροχών, έχει πέσει τόσο πολύ ; Εν τάξει, η θεωρία τής δημοκρατίας λέει ότι ο πολίτης δεν ψηφίζει για τα ιδιοτελή του συμφέροντα, αλλά για το κοινό καλό, αλλά πόσο πραγματικώς συμβαίνει κάτι τέτοιο, ιδίως στην Ελλάδα τών μονίμων κρίσεων ;
Το 2009, ο ψηφοφόρος, που αποζούσε από την πώληση ή, καλύτερα, την ενοικίαση της ψήφου του, μπορούσε ακόμη να αποβλέπει στην συνέχιση των πελατειακών παροχών με δανεικά. Δοκίμασε κατόπιν να αποδοκιμάσει τα κόμματα εξουσίας, είτε απέχοντας, είτε ψηφίζοντας άλλα κόμματα, που υπόσχονταν κάποια επάνοδο στα χρόνια της (χαζο)χαρούμενης δανεικής ευημερίας.
H αποχή, λοιπόν, των ιδιοτελεστέρων εκ των πολιτών είναι ευπρόσδεκτη και δεν θα έπρεπε να ανησυχεί τα πολιτικά κόμματα ούτε τους ανιδιοτελείς πολίτες. Οι τελευταίοι, βεβαίως, δεν πρέπει να βιασθούν και πολύ να χαρούν. Βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών από το 2009 και του δημοψηφίσματος, όσοι ιδιοτελείς εκμισθωτές ψήφου δεν απέχουν εξακολουθοῦν να ψηφίζουν σε μεγάλους αριθμούς. Εκτιμώ ότι αντιπροσωπεύουν ποσοστό τουλάχιστον 44% των ψηφισάντων στις τρεις κάλπες του 2015. Το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό τους παραμένει αμετάβλητο από το 2012. Αυτούς, είναι μάταιον να ελπίζουμε ότι θα τους προσελκύσει ένα οποιοδήποτε κόμμα της πραγματικότητος. Η μόνη ελπίδα μας είναι νά διασπάται η ψήφος τους σε όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα διαμαρτυρίας. Ποίος καλύτερος τρόπος να επέλθει η διάσπαση και η εξουδετέρωση της ιδιοτελούς ψήφου, από τὴν πληθώρα κομμάτων και την απλή αναλογική ; Όσο περισσότερα από αυτά, τόσο το καλύτερο. Οι κύριοι Δρυμιώτης και Κωνσταντίνος Ζούλας, στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 3ης Ιουλίου 2016 και του Σαββάτου, 2 Ιουλίου 2016, αντιστοίχως, συμφωνούν ότι η απλή αναλογική είναι επιζήμια για την χώρα, αλλά, όπως προεξέθεσα, σφάλλουν, διότι αγνοούν πλήρως το πλειοψηφικό, ιδιοτελές και, λόγω ελλείψεως δανεικών, «αντισυστημικό» καὶ απελπισμένο μέρος του εκλογικού σώματος.
Εάν κατορθώσει να επιβάλει ο πρωθυπουργός την απλή αναλογική, θα έχει προσφέρει τρίτη μεγίστη υπηρεσία στον τόπο. Αφού εξέβαλε, από το κόμμα του, με την λίστα για τις εκλογές τού Σεπτεμβρίου 2015, την ζώσα δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος εξοβέλισε τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο τον Οκτώβριο του 1910, ο κύριος Τσίπρας βρήκε το θάρρος να ανατρέψει και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015, θάρρος που έλειψε από τους Αντιβενιζελικούς Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Στράτο, Δημ. Ράλλη κλπ ώστε να ακυρώσουν το καταστροφικό δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1920 και νὰ μην επαναφέρουν τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α’ στον θρόνο. Ας του αναγνωρίσουμε αυτές τις πραγματικές υπηρεσίες του στην χώρα σε μόλις ενάμισυ χρόνο πρωθυπουργίας.
Μετά τιμής,
Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας
ΥΓ Οι ανιδιοτελείς πολίτες, κατά τις εκτιμήσεις μου, είναι περίπου 3,2 εκατομμύρια και οι ιδιοτελείς εκμισθωτές ψήφου 3,9 εκατομμύρια, συνεπώς οι ιδιοτελείς πλειοψηφούν. Τα πολύχρωμα κόμματα που ξεφυτρώνουν συνέχεια, αυτήν την ιδιοτελή και απελπισμένη πλειοψηφία θέλουν νὰ εκφράσουν ή, καλύτερα, να εξαπατήσουν και να εκμεταλλευθούν.
ΓΓ
Ὑπάρχει καὶ αὐτὴ ἡ ἄποψις, μὲ πολλές χρησιμώτατες διαπιστώσεις, άλλὰ τὸ συμπέρασμα, κατὰ τὴν γνώμη μου, εἶναι μᾶλλον ρομαντικό.
Ἔστειλα ἕνα σχόλιο μὲ τέσσαρες συνδέσμους, ὁπότε περιμένει ἔγκριση. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Μία ἐπὶ πλέον παρατήρηση : Ἡ πρόταση « … πολλαπλασιάζεται το ποσοστό κάθε κόμματος άνω του 3% με το 300 … » μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθῇ ὅτι ἀφορᾶ τὸ ποσοστὸ κάθε κόμματος ἄνω τοῦ 3% στο σύνολο τῶν κομμάτων ἄνω τοῦ 3%. Νὰ ἀγνοῇ, δηλαδὴ ἐντελῶς ὁ ὑπολογισμὸς κατανομῆς τῶν ἀδιαθέτων ὑπολοίπων ψήφων τὰ ποσοστὰ τῶν κομμάτων ποὺ παίρνουν κάτω τοῦ 3% τῶν ψήφων.
“….Δηλαδή με το σκεπτικό: «μετά από εμάς, ας έρθει το χάος»; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς….”.
Αγαπητέ κε Σταλίδη, πράγματι είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς με τη δική σας συμβατική, παραδοσιακή λογική. Εφόσον, όμως, καταβάλλεται προσπάθεια να αναλυθούν τα κίνητρα και ο τρόπος σκέψης κάποιων άλλων προσώπων, καλό θα ήταν να μοιραστούμε τις δικές τους αρχές, εν προκειμένω “ριζοσπαστικές”. Εφόσον, κατά τα λεγόμενά τους, πιστεύουν πως “μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση”, γιατί να μην προχωρήσουν λίγο παραπέρα την ίδια λογική; Έτσι, προκύπτει πως “χάος, ακόμα πιο θαυμάσια κατάσταση”. Βεβαίως, για όσους ασπάζονται αυτή τη λογική οι συνέπειες του χάους αποτελούν μία απλή λεπτομέρεια, το ζητούμενο είναι ο αναβρασμός και οι “ευκαιρίες” που δημιουργεί.
Ένα σύστημα υπερενισχυμένης αναλογικής όπου π.χ κάποιο κόμμα που βγαίνει με 10% να παίρνει μπόνους 200 βουλευτές και μετά να κάνει ό,τι γουστάρει (ο νταβατζής που το έσπρωξε) θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο στην ευκυβερνησία του τόπου!…
Εαν δεν αποκτήσουμε κουλτουρα συνεργασίας σε αυτή τη χώρα θα χαθούμε.
Consent or perish κατά το ακαδημαϊκό publish or perish.
Ενισχυμένες αναλογικές είχαμε μέχρι σήμερα και χρεοκοπήσαμε, από τη στιγμή που υπάρχει η δικλείδα ασφαλείας κατά των Τούρκων με το 3% δεν πειράζει να δοκιμάσουμε και λίγη απλή αναλογική.
Όλα τα συστήματα έχουν τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα τους, η δημοκρατία όμως από την συγκατάβαση και την καλή θέληση όλων μας εξαρτάται.
Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως οι κομμουνιστές με την υποκρισία που τους χαρακτηρίζει,ενώ κυβερνουν με την υπερενισχυμένη αναλογική,βλέπουν τώρα πια το τέλος τους να πλησιάζει. Το αστείο σε αυτήν την υπόθεση είναι πως η κουμμουνιστολάγνα συνιστώσα της ΝΔ,του Καραμανλή και του προέδρου των κουκουλοφόρων και των capital controls,ενώ είναι ένθερμοι υποστηρικτές της υπερενισχυμένης αναλογικής (όπως άλλωστε και οι κανονικοί κομμουνιστές όταν είναι ευνοϊκή για τους ίδιους), και εισηγητές των σχετικών νόμων,αυτή τη φορά θέλουν να ψηφίσουν (ξανά) την πρόταση νόμου των κομμουνιστών,των νταβατζήδων τους δηλαδή.Διόλου περίεργο για τέτοιου είδους υποκείμενα καθώς είναι το μόνο που τους έμεινε πια ,να συνεργαστούν με εκείνους με τους οποίους πράγματι ταυτίζονται ιδεολογικά,με τους ομοίους τους δηλαδή.Γιατί ξέρουν πως η έλευση του Μητσοτάκη στην εξουσία θα σημάνει το τέλος τους για πάντα.Διότι φυσικά εκτός από την οικονομική καταστροφή της πολιτικής Βαρουφάκη η ΝΔ θα εξετάσει και την περίοδο της διεφθαρμένης Κυβέρνησης Καραμανλή που άλλωστε δεν διαφέρει από αυτήν των κομμουνιστών.Θα είναι επίσης μια ευκαιρία να ξεβρωμίσει η ΝΔ από την διεφθαρμένη και υποταγμένη στους κομμουνιστές συνιστώσα της.Όπως και να έχει,κουλτούρα συνεργασιών έχουμε από το 2011 και μετά μεταξύ κομμάτων που ανήκουν στον ίδιο κόσμο,στον ευρωπαϊκό ,Φιλελεύθερο και Δημοκρατικό από τη μια και στον κομμουνιστικό, και χρεοκοπημένο παγκοσμίως από την άλλη.Και θα συνεχιστεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη με… συγκατάβαση και καλή θέληση για την αποκομμουνιστοποίηση της οικονομίας και γενικά το ξερίζωμα της εγκληματικής ιδεολογίας που οδήγησε αυτή τη χώρα,πρώτα στη πολιτισμική και στη συνέχεια στην οικονομική χρεοκοπία.Γιατί φυσικά συγκυβέρνηση των ευρωπαϊστων με το πολιτικό σκέλος των τρομοκρατών δεν πρόκειται να γίνει.Αλλά ακόμα και με απλή αναλογική αυτή τη φορά οι ίδιοι οι ιδιοτελείς εκμισθωτές ψήφου όπως σωστά τους χαρακτηρίζει ο κ.Γεωργάνας,οι οποίοι αποτελούν κατεξοχήν το Αντιμνημόνιο στην Ελλάδα και το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του 2015,δειλοί όπως είναι, θα δώσουν την ψήφο τους στη Δεξιά αλλά αυτή τη φορά για να σώσει τη ζωή τους από την καταστροφή που επέφεραν οι κομμουνιστές.Αλλωστε ξέρουν καλά πως να γλείφουν εκεί που έφτυναν.
@Δεξιός
Θυμάμαι παλιά που οι δεξιοί έβαζαν πορτραίτα στο σπίτι τους με τον βασιλιά, τον γέρο Καραμανλή και άλλους στα σπίτια τους.
Φανταστείτε τώρα το σπίτι κάποιου δεξιού σήμερα και μια φωτογραφία στον τοίχο όπως η ακόλουθη:
https://olympiada.files.wordpress.com/2015/02/wpid-20150224014420.jpg
Και μια ιστοριούλα από παλιά περί νταβατζήδων:
http://www.zougla.gr/webtv/politiki/979327/view
ΥΓ
Μεγάλο καλάθι βαστάς. Η οικογένεια έχει ιστορία, μην κάνεις σαν να ήρθε ο σωτηρας ex nihilo.
Αγαπητέ Beriev,
1. δεν υπάρχουν «Τούρκοι» που να ψηφίζουν ελληνικές εκλογές. Υποθέτω εννοείς ανεξάρτητα ψηφοδέλτια της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Διότι υποψήφιοι της μειονότητας πάντοτε εκλέγονται. Μάλιστα, σήμερα ο νομός Ροδόπης έχει μόνο μέλη της στη Βουλή. Αυτό όμως λύνεται πολύ εύκολα, ακόμα και με την απλή, απλούστατη αναλογική.
Να μία ιδέα που γράφεται για πρώτη φορά. Το πλαφόν, αντί για 3% στο πανελλαδικό ποσοστό (ή οποιοδήποτε άλλο ποσοστό, πχ 2.5% η 1%), να είναι το 1/300 (0.33%) σε κάθε εκλογική περιφέρεια της χώρας. Πάει αυτό λοιπόν.
2. Κουλτούρα συνεργασιών; εδώ και 5 περίπου χρόνια έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Ας δούμε ποια κόμματα συμμετείχαν: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ. Από κει και πέρα το Ποτάμι είναι εξ ορισμού κόμμα συνεργασιών. Δηλαδή θα πρέπει να συνεργαστούν σε κυβερνητικό σχήμα οι οπαδοί του Στάλιν και του Χίτλερ για να πούμε ότι απέκτησε η χώρα κουλτούρα συνεργασιών;
3. Θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω και τη φράση: «Ενισχυμένες αναλογικές είχαμε μέχρι σήμερα και χρεοκοπήσαμε». Θα παραθέσω μερικές εναλλακτικές:
Ελληνικά μιλούσαμε μέχρι σήμερα και χρεοκοπήσαμε.
Στην Ελλάδα μέναμε μέχρι σήμερα και χρεοκοπήσαμε.
Μέσα στο κοινοβούλιο συνεδρίαζε η Βουλή μέχρι σήμερα και χρεοκοπήσαμε.
Μαθαίναμε αλφάβητο στα σχολεία μέχρι σήμερα και χρεκοπήσαμε.
Να υπάρχει και μία στοιχειώδης λογική σύνδεση μεταξύ αιτίας και αιτιατού, σωστά;
Το να απαιτείται περίπου το 50% των ψήφων για να σχηματιστεί κυβέρνηση πλειοψηφίας ενός βουλευτή δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο. Μάλλον υπάρχει κάποιος λόγος. Σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου, υπάρχει κάποιου είδους ενισχυμένη αναλογική. Λίγο ή πολύ, είναι δευτερεύον. Σίγουρα δεν φταίει η ενισχυμένη αναλογική που χρεοκόπησε η Ελλάδα, όπως δεν είναι λόγω της ενισχυμένης αναλογικής που δεν χρεοκόπησαν ποτέ άλλα κράτη.
4. Η κουλτούρα συνεργασίας (αλλιώς «θα χαθούμε», όπως λέτε) σημαίνει άραγε ότι ένα κόμμα του 48% θα πρέπει να είναι όμηρος ενός κόμματος του 2% προκειμένου μαζί μ’ αυτό να κυβερνήσουν με πλειοψηφία ενός βουλευτή;
Στις εκλογές του Απριλίου 1990, η ΝΔ έλαβε 46.9% και πήρε 150 έδρες και η ΔΗΑΝΑ με 1.1% πήρε 1 έδρα. Έτσι, τα δύο κόμματα μαζί με ποσοστό περίπου 48% είχαν 151 έδρες. (Την 152η την πήρε δικαστικά μετά από ένσταση ένα χρόνο αργότερα για τις έδρες του νομού Κέρκυρας). Ρωτώ λοιπόν: τέτοιο σύστημα θέλουμε; Θα το έχουμε μετά τις 20 Ιουλίου, όπως φαίνεται.
1. Ναι, δεν υπάρχουν Τούρκοι που ψηφίζουν στην Θράκη, υπάρχουν Τούρκοι πράκτορες που αλωνίζουν στην Θράκη, φτιάχνουν κόμματα και απουσία του Ελληνικού κράτους υποχρεώνουν (εμμέσα ή άμεσα) τους εκεί Έλληνες μουσουλμάνους να τα ψηφισουν.
Παρόμοια ιδέα εξέφρασε στον πρωθυπουργό και ο βουλευτής Νικολόπουλος. Ακούγεται λογική αλλά δεν είναι απόλυτα ασφαλής. Τα επόμενα χρόνια πρόκειται να διασπαρθούν στη χώρα χιλιάδες μουσουλμανοι πρόσφυγες. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι (δεν ξέρει ποτέ κανείς) η Τουρκία μπορεί να μπει κάποτε στην ΕΕ και να γεμίσουμε με διαφορους τρόπους Τούρκους σε πολλές περιοχές της χώρας, το καθιστά επικίνδυνο.
2. Γιατί να μην δοκιμάσουμε επιτέλους να έχουμε συνεργασίες: ή/και “ευρωπαϊστών” ή/και “εθνικιστών” ή/και “αριστερών” ή/και “ακροδεξιών” ή/και “ακροαριστερών” σε επιμέρους νομοσχέδια και ζητήματα;
Γιατί π.χ. να μην είναι κόμματα όπως η Κοινωνία ή η Νέα Δεξιά ή ο Ανταρσύα ή άλλα μικρά κόμματα, από όλους τους πολιτικούς χώρους, αυτόνομα στην βουλή;
Π.χ. θέλουν κάποιοι χωρισμό κράτους-Εκκλησίας; Ελάτε να μετρηθούμε. Ας συνεργαστούμε. Αν η πρόταση συγκεντρώσει πάνω από 50% των βουλευτών των συνεργαζόμενων κομμάτων ας προχωρήσουμε, αν όχι, ξεχάστε το.
3. Τα παραδείγματα που εσείς αναφέρετε δεν έχουν λογική σύνδεση.
Με ενισχυμένη αναλογική κάποιοι το 2000 αποφάσισαν με παραποιημένα στατιστικά στοιχεία να πάρουν την (τραγική) εθνική στρατηγική απόφαση να μπούμε στη ζώνη του ευρώ και εξαιτίας αυτής της απόφασης έχουμε σήμερα 300 δις χρέος και 60% ανεργία νέων.
Με ενισχυμένη αναλογική ο Αντρέας μοίραζε δανεικά στους κομματικούς του φίλους.
Εαν όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε μόνον δικομματισμός αλλά μια “πολυκομματική κουλτούρα συνεργασίας” μπορεί κα να μην είχαμε αυτά τα χάλια. Μπορεί λέμε πάντα.
4. Κουλτούρα συνεργασίας με κατάλληλες θεσμικές αλλαγές σημαίνει ότι π.χ. φέρνει ο Φίλης στη βουλή νομοσχέδιο για κατάργηση της προσευχής, συνεργάζονται τα δεξιά και φιλοπαραδοσιακά κόμματα της βουλής και πάει η πρόταση στον κάλαθο των αχρήστων.
Με αυτό τον τρόπο κάθε φορά, πραγματικά δημοκρατικά, θα παίρνονται οι αποφάσεις. Με ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ σε κάθε επιμέρους ζήτημα. Ο σχηματισμός της κυβέρνησης δεν θα αποτελεί έτσι την πεμπτουσία της διακυβέρνησης της χώρας, θα μπορεί να γίνεται μετά από μέρες από τις εκλογές, θα αποτελεί προϊόν ζύμωσης από όλα τα κόμματα και οι προτάσεις και τα νομοσχέδια της δεν θα αποτελούν υποχρεωτικούς “θρησκευτικούς” κανόνες που θα πρέπει να ψηφιστούν από τους “κυβερνητικούς” βουλευτές.
Ας το δοκιμάσουμε και αυτό, δεν λέμε ότι μπορεί 100% να δουλέψει. Εδώ που είμαστε πλέον δεν έχουμε να χάσουμε και πολλά πράγματα.
Και δηλαδή ας πούμε ότι βγαίνει στις επόμενες εκλογές αυτοδύναμο κάποιο κόμμα με ενισχυμένη αναλογική. Θα αλλάξει τίποτα;
Π.χ. θα αλλάξει πραγματικά τίποτα ο “αυτοδύναμος” Κυριάκος Μητσοτάκης;
Θα αλλάξει πραγματικά τίποτα ο “αυτοδύναμος” Αλέξης Τσίπρας;
Θα αλλάξει πραγματικά τίποτα ο “αυτοδύναμος” Δημήτρης Κουτσούμπας;
Θα αλλάξει πραγματικά τίποτα η “αυτοδύναμη” Φώφη Γεννηματά;
Θα αλλάξει πραγματικά τίποτα ο “αυτοδύναμος” Μιχαλολιάκος;
Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι για τα πανηγύρια. Ας αφήσουμε νέο κόσμο και νέα κόμματα να πάρουν μέρος και να τριφτούν στα πολιτικά πράγματα. Ας το δοκιμάσουμε τουλάχιστον.
Μα το δοκιμάσαμε! Αυτό δεν λέω; το δοκιμάσαμε και εμείς την περίοδο 1989-93 και το δοκίμασε για αρκετά χρόνια και η Ιταλία. Και τι καταλάβαμε; τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε 9 μήνες για να πάρει 150 έδρες ένα κόμμα με 47%. Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην χρεώνει στον Μητσοτάκη ένα, τουλάχιστον, λάθος. (Τα περισσότερα επαφίονται στην οπτική του γωνία, αλλά αυτό το ένα είναι βέβαιο). Ότι δεν έκανε εκλογές με νέο εκλογικό νόμο αμέσως μετά τον Απρίλιο του 1990.
Το ότι το πολιτικό προσωπικό είναι για τα πανηγύρια δε σημαίνει ότι πρέπει να βάλουμε χειρότερα πανηγύρια στο πολιτικό προσωπικό. Πάρτε όποιες εκλογές θέλετε από το 1977 και μετά, υπολογίστε τις έδρες με απλή αναλογική και σκεφθείτε ποιοι κυβερνητικοί σχηματισμοί θα ήταν δυνατοί. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.
ΥΓ. Να πω ότι τέτοιο θέμα δεν μπορεί να συζητηθεί στη βάση συγκεκριμένων κομμάτων που θα μπορούσαν ή όχι να είναι στη Βουλή. Γενικά μιλάμε. Και γενικά, υπάρχουν λύσεις που συνδυάζουν εκπροσώπηση όλων των τάσεων και ταυτόχρονα σχηματίζουν κυβερνήσεις.
Από την ανάγνωση των αλλαγών στον εκλογικό αυτό νόμο, μου είναι ξεκάθαρο ότι οι αλλαγές ΔΕΝ αποσκοπούν ούτε κατ’ ελάχιστον στο να δώσουν περισσότερες έδρες στα «μικρά» κόμματα. Δεν είναι αυτός ο στόχος του νόμου. Ο στόχος είναι να δυναμώσουν το δεύτερο κόμμα παίρνοντας έδρες από το πρώτο (σε σχέση με τον ισχύον νόμο). Οι επιπλέον 1-2 έδρες των μικρών κομμάτων (από 3% ως 10%) δεν αλλάζουν την εικόνα της Βουλής.
Ανδρέας.
“Ο στόχος είναι να δυναμώσουν το δεύτερο κόμμα παίρνοντας έδρες από το πρώτο (σε σχέση με τον ισχύον νόμο). Οι επιπλέον 1-2 έδρες των μικρών κομμάτων (από 3% ως 10%) δεν αλλάζουν την εικόνα της Βουλής”
-Κατα βάθος για εκεί το ξεκινήσε ο Τσίπρας. Ας ελπίσουμε μέσα από ζυμώσεις να φτάσει όσο πιο κοντά στην απλή αναλογική γίνεται.
-Εντάξει το 3% είναι υψηλό όριο, αλλά θέλει προσεκτικό σχεδιασμό του πόσο πρέπει να πέσει κάτω από το 3% το ποσοστό και σε πόσες εκλογικές περιφέρειες να είναι υποχρεωτικό.
-Στην παρούσα φάση η χώρα χρειάζεται συναίνεση από όλο το πολιτικό φάσμα. Χρειάζεται μια κυβέρνηση με αριστερά, δεξιά και κεντρώα χαρακτηριστικά. Στο παρόν διεθνές τοπίο καθαρόαιμες (δεξιές ή αριστερές) πολιτικές δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της χώρας.
Π.χ. οι δεξιές, καθαρά οικονομίστικες, φιλοτραπεζικές θέσεις δεν θα εξυπηρετήσουν τελικά το έθνος και θα ανοίξουν τους ασκούς της αριστερής και δεξιάς φασιστικής ακρότητας.
Ή π.χ. οι αριστερές, καθαρά λαϊκίστικες, φιλολαϊκές θέσεις ούτε αυτές με τη σειρά τους δεν θα εξυπηρετήσουν σε τίποτα και πάλι θα οδηγήσουν τη χώρα στην ανέχεια και στα άκρα.
Εν ολίγοις, διαπαραταξιακό consensus αλλιώς χανόμαστε…
Η διαπαραταξιακή συναίνεση που χρειαζόμαστε (αλλιώς, πράγματι, χανόμαστε) είναι αυτή που δεν θεωρεί υπεύθυνο για το ότι είχαμε «12 κηπουρούς σε υπηρεσίες με 2 μέτρα κήπο» κάποιον έξω από τη χώρα, στον οποίο φορτώνουμε τα χρέη μας. Σ’ αυτό όμως δεν υπάρχει συναίνεση δυστυχώς.
“Η διαπαραταξιακή συναίνεση που χρειαζόμαστε (αλλιώς, πράγματι, χανόμαστε) είναι αυτή που δεν θεωρεί υπεύθυνο για το ότι είχαμε «12 κηπουρούς σε υπηρεσίες με 2 μέτρα κήπο» κάποιον έξω από τη χώρα, στον οποίο φορτώνουμε τα χρέη μας. Σ’ αυτό όμως δεν υπάρχει συναίνεση δυστυχώς.”
Για αυτό ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Το μισό ΠΑΣΟΚ που σήμερα έχει πάει στο ΣΥΡΙΖΑ και το άλλο μισό ΠΑΣΟΚ που έχει πάει, έχει κουμπαριάσει ή συνεργάζεται γύρω από τη ΝΔ.
Ο δικομματισμός κατέστρεψε τη χώρα.
Και η δεξιά και η αριστερά στην Ελλάδα χρειάζεται διάλυση και επανασύσταση.
Τα μεγαλύτερα λάθη που οδήγησαν στην σημερινή κατάντια τα έκανε η δεξιά.
Αρχίζοντας το ’74 με την νομιμοποίηση του ΚΚΕ χωρίς να έχει λάβει πρώτα κατάλληλα μέτρα να αποτρέψει την διάλυση που νομοτελειακά θα έφερνε στον συνδικαλισμό, την παιδεία, την δημόσια διοίκηση και σε όλους τους θεσμούς η απελευθέρωση της δράσης των αριστερών σε όλα τα επίπεδα.
Και στη συνέχεια με την απάθειά της στο να σταματήσει το “φαινόμενο” Αντρέας Παπανδρέου και τελικά με την υιοθέτηση των πολιτικών του, της διαπλοκής και του λαϊκισμού του.
Καταλύτης στην κλιμακούμενη κατάντια υπήρξε και η ενισχυμένη αναλογική, που σε συνδυασμό με τους “χαρισματικούς ηγέτες”, τη δυνατότητα δανεισμού και στη συνέχεια την είσοδο στο ευρώ ισοδυναμούσε με σύστημα διεφθαρμένης λαϊκιστικής δικτατορίας.
ΥΓ
Καλά τα λέμε εδώ κ. Σταλίδη αλλά δυστυχώς η πατρίδα χάνεται:
Φαρ ουέστ σήμερα στο κέντρο της Αθήνας με πυροβολισμούς, τραυματίες και νεκρό, διεθνές συνέδριο αναρχικών στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, τα Εξάρχεια αυτόνομο “βατικανό” ανομίας, μπορδέλλα και ναρκωτικά κάθε 100 μέτρα σε όλους τους δρόμους και οι τούρκοι να πετούν όπου και ό,τι ώρα γουστάρουν πάνω από τα νησιά μας.
Δυστυχώς η διάλυση κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα από το χρόνο αντίδρασης της (όποιας) υγειούς μερίδας της κοινωνίας έχει απομείνει.
Δικτατορία του Πελαταριάτου, κατά Σακελλάρην Σκουμπουρδήν.
Στα περί εκλογικού νόμου, γενικώς, θα ήθελα να προσθέσω το εξής, που το θεωρώ ουσιαστικό. Θα έπρεπε να υπάρχει και στην Ελλάδα μόνιμος εκλογικός νόμος, όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες, κατοχυρωμένος συνταγματικά, αντί αυτός να γίνεται αντικείμενο παζαριών και κοπτοραπτικής των διαφόρων κομματικών εκλογομαγειρείων;
Συμφωνώ, και μάλιστα έχω γράψει τις σκέψεις μου επ’ αυτού πριν περίπου 2 χρόνια εδώ – http://www.antibaro.gr/article/11824
Το βασικό σημείο είναι να γίνονται εκλογές ανά τετραετία σε συγκεκριμένη περίοδο, και ασφαλώς με σταθερό εκλογικό νόμο. Υπάρχουν παραδείγματα συστημάτων που και εκπροσώπηση όλων των τάσεων εξασφαλίζουν και δεν οδηγούν σε ακυβερνησία. Αυτό γίνεται ευκολότερα με δύο κάλπες. Μία αναλογική για όλη τη χώρα (1% = 1 έδρα) και μία άλλη τοπική. Κάτι τέτοιο ισχύει στη Γερμανία.
Ανδρέας.
“Το βασικό σημείο είναι να γίνονται εκλογές ανά τετραετία σε συγκεκριμένη περίοδο, και ασφαλώς με σταθερό εκλογικό νόμο”
Μα περί αυτού πρωτίστως πρόκειται. Το σύστημα θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης ειδικών, κατά προτίμηση υπερκομματικών, ώστε να είναι κατά το δυνατόν δικαιότερο και αντιπροσωπευτικότερο. Δεν νοείται το σημερινό χάλι τού κόψε-ράψε στα μέτρα τού καθενός. Ίσως αργά τα θυμηθήκαμε όλα αυτά. Ελπίζω να βγω ψεύτης.