Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας.
Η συζήτηση για το μέλλον της Ευρ. Ενώσεως έχει ανοίξει μετά την απόφαση του βρετανικού λαού. Πιστεύω ότι ένα από τα πρώτα θέματα, για τα οποία θα ληφθούν αποφάσεις, πρέπει να είναι και η λεγόμενη διεύρυνση, δηλαδή η εισδοχή νέων κρατών-μελών. Τα μηνύματα των λαών και η άνοδος των ευρωφοβικών κομμάτων σε διάφορες χώρες καθιστούν προφανή την απάντηση: Η Ένωση ας λύσει πρώτα τα εσωτερικά της θέματα και μετά ας ασχοληθεί με την ενδεχόμενη διεύρυνση.
Απαραίτητη είναι η αποσαφήνιση της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Θέλει η Ε.Ε. να ξαναβρεί τις χριστιανικές, ελληνικές και ρωμαϊκές ρίζες της ή θα πνιγεί στα θολά νερά της πολυπολιτισμικότητας; Θα πάρει ξεκάθαρη απόφαση ότι ισλαμίζουσες και μη δημοκρατικές χώρες όπως η Τουρκία δεν έχουν καμμία θέση ως μέλη; Θα δηλώσει η Ένωση προς την Αλβανία και τα Σκόπια ότι δεν πρόκειται να έχουν ευρωπαϊκό μέλλον αν δεν εγκαταλείψουν τα αλυτρωτικά οράματα της Μεγάλης ή «Φυσικής» Αλβανίας και της Μεγάλης «Μακεδονίας»;
Η Τουρκία και ειδικά η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει θέση στην Ευρ. Ένωση. Ο Πρόεδρός της οδηγεί τον λαό στον ισλαμισμό και εφαρμόζει περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Ερωτοτροπούσε μέχρι τώρα με τους τζιχαντιστές (ISIS), αδυνατεί να ελέγξει το αυτονομιστικό αντάρτικο των Κούρδων και για να το πω πολύ απλά: Ο Ερντογάν κάνει τα πάντα για να δείξει ότι η χώρα του δεν είναι ευρωπαϊκή, ούτε θέλει, ούτε μπορεί.
Δεν έχει θέση στην Ε.Ε. μία Τουρκία, η οποία κατέχει το 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας μέλους της Ενώσεως.
Δεν έχει θέση στην Ε.Ε. μία Τουρκία, η οποία διατηρεί την απειλή κηρύξεως πολέμου εναντίον μας για τα 12 μίλια και η οποία αμφισβητεί τις Οινούσσες και δεκάδες άλλα ελληνικά νησιά.
Δεν έχει θέση στην Ε.Ε. μία Τουρκία, η οποία δεν σέβεται την ιστορία της Αγίας Σοφίας και χρησιμοποιεί ως ισλαμικό τέμενος έναν χώρο ιερό για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό.
Σε προηγούμενες δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις υποστήριξαν τα ευρωπαϊκά οράματα της Άγκυρας. Η τακτική αυτή δεν ωφέλησε. Ούτε καλοπιάσαμε τους Τούρκους ούτε γίναμε αρεστοί στους Ευρωπαίους. Η μεν τουρκική πολιτική έγινε ακόμη πιο προκλητική, οι δε εταίροι μάλλον κατανόησαν ότι δεν συμφέρει στην Ε.Ε. να εντάξει μία πολυπληθή μουσουλμανική χώρα.
Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προ ολίγων ημερών η συντονίστρια Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι παρουσίασε το έγγραφο με τίτλο «Παγκόσμια Στρατηγική για την Ασφάλεια». Αν εγκριθεί και υλοποιηθεί, τότε η Ένωση θα αποκτήσει δική της στρατιωτική δύναμη και δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά από το ΝΑΤΟ, στο οποίο μετέχει η Τουρκία.
Ναι σε μία ειδική σχέση. Όχι στην Τουρκία ως πλήρες μέλος.
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 10 Ιουλίου 2016
4 comments
Η τουρκία δεν έχει καμμία θέση στην ευρωπαϊκή ένωση, καθόλου! Ούτε ειδική σχέση, ούτε τίποτα. Τελεία και παύλα.
To παραπάνω άρθρο δεν κομίζει τίποτε νέο. Είναι αναμάσημα των όσων κατά καιρούς έχουν επισημανθεί και από τον ίδιο αρθρογράφο κι από απ’ άλλους. Απορώ γιατί γράφτηκε.
Η Τουρκία έχει προνομιακή σύνδεση με την ΕΟΚ/ΕΕ, εδώ και 53 χρόνια κι έχει κάνει αίτηση εντάξεως από το 1987. Τα πράγματα πρέπει να παραμείνουν εκεί, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνον από εμάς. Άλλωστε, αν Ελλάδα και Κύπρος ήθελαν να σταματήσουν την Τουρκία, θα έπρεπε να είχαν εγείρει βέτο ήδη από το 2004, όταν τής δόθηκε ημερομηνία ενάρξεως ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Και μπορούσε το βέτο αυτό να δικαιολογηθεί πολλαπλώς.
Μία από τις μεγαλύτερες θετικές επιπτώσεις στην Ελλάδα από το Βρετανικό δημοψήφισμα ήταν ότι και οι δύο πλευρές ξεκαθάρισαν πριν τις κάλπες ότι είναι αντίθετες στο ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Από τη μία πλευρά οι υπέρμαχοι του Μπρέξιτ δήλωναν ανοιχτά για το πόσο καταστροφικό θα ήταν να ενταχθεί η Τουρκία. Ως απάντηση, οι υπέρμαχοι της παραμονής απαντούσαν με σαφήνεια ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει και ότι η Μ. Βρετανία θα ήταν αντίθετη σ’ αυτό.
Αν είχαμε σοβαρή πολιτική και σοβαρούς πολιτικούς, αυτό θα το κάναμε σημαία, θα το χαιρετίζαμε με δημόσιες τοποθετήσεις ώστε να καταγραφεί σε όλη την Ευρώπη αυτή η σύγκλιση απόψεων από τα δύο Βρετανικά στρατόπεδα.
Όχι ότι είχε ποτέ ή έχει τώρα κάποια ελπίδα προόδου οι Τουρκικές ενταξιακές διαπραγματεύσεις, αλλά τέλος πάντων, η Τουρκία το παίζει δίπορτο και εκμεταλλεύεται στο έπακρο την σημερινή της σχέση με την ΕΕ: τα θετικά της σύνδεσης και τα θετικά του «μη μέλους».
Ανδρέας.
“τα θετικά της σύνδεσης και τα θετικά του «μη μέλους»”
Έχεις απόλυτο δίκιο και σ’ αυτό. Πάντα απορούσα γιατί θέλει η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ. Είναι βεβαίως οι επιδοτήσεις, που δεν μπορεί να παραβλέψει, όπως δεν τις παραβλέπει ούτε η ΕΕ, που θα πρέπει να τις καταβάλει.
Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν θέλει την Τουρκία στην ΕΕ, εκτός των … Αμερικανών, που πιέζουν.