Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα το κρατικιστικό μοντέλο είναι αυτό που κυριάρχησε κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Πρόκειται για την ανακυκλωμένη πολιτική των δανεικών με στόχο να τροφοδοτείται ένα αδηφάγο κράτος στο οποίο θα προσλαμβάνονται ψηφοφόροι και ημετέροι. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ήταν το αντανακλαστικό της παλαιάς Ελλάδας η οποία πίστεψε ότι η επανάσταση θα γίνει με υλικά και ιδέες που θα μας επαναφέρουν στην πρότερη κατάστασή μας. Τώρα πλέον που οι μύθοι αυτοί κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι ήρθε η ώρα το συλλογικό μας είναι να αντιληφθεί ότι το πρότυπο της κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας από το κράτος απέτυχε και ότι αυτό το πρότυπο πρέπει να αντικατασταθεί από ένα νέο το οποίο να βασίζεται στο συγκριτικό πλεονέκτημα και στην εξωστρέφεια της επιχειρηματικότητας.
Ο μοναδικός τομέας που ίσταται έναντι των υπολοίπων και ανταποκρίνεται χρόνια τώρα στο νέο αυτό πρότυπο το οποίο οφείλουμε να δημιουργήοσουμε είναι Ελληνική Ναυτιλία. Ο Ελληνόκτητος στόλος κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο, απασχολεί πάνω από 30 χιλιάδες εργαζομένους ενώ άλλοι 190 χιλάδες περίπου απασχολούνται σε δουλειές που δημιουργούνται παραπλεύρως και εξαιτίας της Ναυτιλίας. Από όλες αυτές τις δραστηριότητες, η τελευταία, κατέχει αναλογικά περίπου 6,4% του ΑΕΠ της χώρας.
Το γεγονός ότι η Ελληνική Ναυτιλία είναι ένας τομέας που μάς κάνει υπερήφανους και παραμένει στην κορυφή ενώ ανταγωνίζεται παγκόσμιους κολοσσούς όπως τον Κινεζικό φερ’ ειπείν αποδίδεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες εκμεταλλεύτηκαν το συγκριτικό πελονέκτημα της γεωγραφίας και της ναυτικής παράδοσης και τέχνης η οποία μεταδίδεται από γενιά σε γενιά αιώνες τώρα. Το γεγονός ότι αυτό το πλεονέκτημα μετετράπη σε μία παγκόσμια ανταγωνιστική βιομηχανία εξηγείται από το ότι δεν διεπλέχθη σχεδόν ουδέποτε με το Eλληνικό κράτος. Αυτή η παράδοση και η γνώση μας έφερε στην κορυφή διότι ενισχύθηκε με δάνεια από παγκόσμιες τράπεζες που θεώρησαν και θεωρούν τους Έλληνες εφοπλιστές τρομερά αξιόπιστους εξαιτίας αυτής της μακραίωνης εμπειρίας τους. Αυτό δε που κάνει τους εν Ελλάδι εφοπλιστές απαράμιλλα ανταγωνιστικούς είναι ότι τις αποφάσεις τις λαμβάνει συνήθως ένας, ο πατριάρχης της οικογενείας. Πρόκειται περί ενός «παλαιοκαπιταλιστικού» προτύπου που όμως είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό διότι οι αποφάσεις λαμβάνονται πολύ γρηγορότερα εν σχέσει με ένα απρόσωπο διοικητικό συμβούλιο πολλαπλών συμφερόντων αλλά και την πίστη σε αυτό που κάνουν όχι ως κάτι το προσωρινό αλλά ως μία παρακαταθήκη του ονόματός τους από την μία γενιά στην άλλη.
Φυσικά, στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που καλούνται να ανταποκριθούν καθημερινώς οι Ελληνικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις δεν προσμένουν σε κρατικές παρεμβάσεις μίας κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας για να ευνοηθούν. Το μοναδικό πράγμα που απαιτούν είναι ένα φυσιολογικό και σταθερό φορολογικό περιβάλλον και λογικές απαιτήσεις από το εργασιακό καθεστώς της σημαίας κάθε χώρας.
Οι Έλληνες λοιπόν, μία χώρα 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, ελέγχουμε τοn μεγαλύτερο στόλο ποντοπόρων πλοίων στον κόσμο. Όμως, το νόημα αυτού του άρθρου δεν έγκειται απλά στο να «εξυμνήσει» τον κλάδο αυτόν και τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν. Διότι ικανότατα μυαλά υπάρχουν και στους τομείς των υπηρεσιών, της βιομηχανίας, της κτηνοτροφίας κοκ. Ο Ελληνικός καταστροφικός εγωισμός που χρονολογείται από τον καιρό του Πελοποννησιακού Πολέμου μπορεί να εξελιχθεί σε έναν υγιεστατο ανταγωνισμό με κανόνες που θα μας ξαναβάλλει στο διεθνές παίγνιο. Πρέπει πρώτα όμως να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του κρατισμού με συνεχείς αποκρατικοποιήσεις, να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, αποκεντρωμένο Σύνταγμα που θα εξασφαλίζει σταθερή φορολογία των επιχειρήσεων για τουλάχιστον 10 συναπτά έτη και, όπου χρειάζεται το κράτος να δίνει κίνητρα στους τομείς εκείνους που αποτελούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε μία παγκοσμιοποιημένοι αγορά.
*Πολιτικός Επιστήμων, Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
rkaliviotis@gmail.com
6 comments
Τι είναι το “αποκεντρωμένο Σύνταγμα” ?
Αν δεν ήταν τόσο τραγικό θα ήταν αν μη τι άλλο αστείο όλο αυτό που διάβασα.
Ποια ελληνική ναυτιλία όταν όλα σχεδόν τα κεφάλαια και τα κέρδη της βρίσκονται οπουδήποτε αλλού εκτός της Ελλάδος;
Πόσοι από τους 30 χιλιάδες εργαζομένους που αναφέρει ο συντάκτης, είναι Έλληνες;;
Ας μας πει το πραγματικό νούμερο και μετά ας κάνει λόγο για ελληνική ναυτιλία.
Προφανώς δεν απασχολεί τον συντάκτη (είμαι περίεργος για το ετήσιο δηλωθέν του εισόδημα) για το αν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα της βιολογικής τους εξάλειψης ή των 350 ευρώ τον μήνα!
Όποιος πιστεύει ότι καταργώντας όλο τον δημόσιο τομέα θα φτάσουν οι μισθοί σε ανθρώπινο επίπεδο ή ότι θα βελτιωθούν οι εργασιακές σχέσεις και η ποιότητα ζωής, τότε λυπάμαι αλλά είναι το λιγότερο άσοφος, εκτός κι αν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, όπως σαφώς, τον κ. Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη..
Σαφώς δεν είμαι ευχαριστημένος από την λειτουργία του δημόσιου τομέα, όμως άλλο είναι το να απαιτήσουμε την καλύτερη λειτουργία του και άλλο το να δώσουμε την ζωή μας την ίδια στα χέρια αχόρταγων και άπληστων συμφερόντων!
Ας μην ξεχνάμε στιγμή, πως όσες αυξήσεις σε μισθούς και όσες βελτιώσεις υπήρξαν στις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών υπαλλήλων μέχρι και πριν την κρίση, οφείλονται στους αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων, μιας και οι του ιδιωτικού ποτέ δεν θα έκαναν απεργία φοβούμενοι την απόλυση.
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτός είναι ο λόγος που γίνεται όλη αυτή η προπαγάνδα.. να μην μείνει καμιά φωνή πλέον, ενάντια στα κοράκια…
@ Μιχάλης
Κατ’ αρχήν ας συμφωνήσουμε ότι πλαίσιο λειτουργίας της ποντοπόρου ναυτιλίας δεν δημιούργησε ποτέ το ντοβλέτι – σοβιετία.
Ειδικά μετά την μεταπολίτευση ήταν πολύ μοδάτο να καταφέρεσαι ενάντια στους εφοπλιστές που “ρουφάνε το αίμα με το μπουρί της σόμπας”.
Εύκολα συνθήματα που έκαναν καυτή πατάτα το πλαίσιο λειτουργίας της ποντοπόρου για τις κυβερνήσεις Καραμανλή.
Φυσικά κανένας “εφοπλιστής” δεν ήταν διατεθειμένος να περιμένει να λύση τα υπαρξιακά του προβλήματα το ντοβλέτι – σοβιετία, βρήκαν άλλες χώρες που ήθελαν και αυτούς και τα κεφάλαιά τους και τα κέρδη τους, χωρίς διαρκώς να κινδυνεύουν να τους ρίξουν βορά στον λαϊκισμό και στα αλαλάζοντα κομματόσκυλα.
Αναφέρεσαι πιο κάτω στα ποσοστά Ελλήνων εργαζομένων στην ποντοπόρο.
Είναι πράγματι πολύ μικρά για τρεις βασικούς λόγους.
α)Σταδιακά από το ’75 μέχρι και το ’85 τα εισοδήματα στην χώρα ανέβηκαν, δεν υπήρχε πλέον οικονομικό πλεονέκτημα να σκυλοπνίγεται κανένας, και λογικά οι εργαζόμενοι διάλεξαν τη σιγουράντζα της στεριάς.
β)Ο Δημόσιος χαρακτήρας των σχολών αξιωματικών ΕΝ μείωσε την ποιότητα των αποφοίτων αξιωματικών ΕΝ κατά πολύ. Είναι παρόλα αυτά πάγιο αίτημα του εφοπλισμού να επιτραπεί πάλι η ίδρυση ιδιωτικών σχολών αξιωματικών ΕΝ.
γ)Είσαι μάλλον νέος σε ηλικία και επομένως δεν θυμάσαι την πρεμούρα των συνδικαλιστάδων του ΝΑΤ να καθορίζονται οι συνθέσεις πληρωμάτων με νόμο. Αδιαφορούσαν για τους αυτοματισμούς που εισάγονται διαρκώς στα πλοία και οι οποίοι επιτρέπουν συνεχώς μικρότερες συνθέσεις. Κλασική λειτουργία για το ντοβλέτι – σοβιετία την οποία άλλωστε έχουν πληρώσει και άλλοι τομείς της οικονομίας.
Αυτά χωρίς πάθος από έναν που έβγαλε φυλλάδιο το 1976, και ταξίδεψε μόλις για έναν χρόνο.
Η επόμενη παράγραφος σου εμένα με ανατρίχιασε, γράφεις :
“Προφανώς δεν απασχολεί τον συντάκτη (είμαι περίεργος για το ετήσιο δηλωθέν του εισόδημα) για το αν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα της βιολογικής τους εξάλειψης ή των 350 ευρώ τον μήνα! “
Έτσι όπως εγώ το κατάλαβα προτείνεις έναν μεγάλο δημόσιο τομέα ώστε μερικές χιλιάδες να αμείβονται πολύ παραπάνω από τους υπόλοιπους.
Γεννιούνται φυσικά τα ερωτήματα ποιοι και γιατί.
Αβίαστα η απάντηση είναι α)οι αφισοκολλητές και τα κομματόσκυλα και β) γιατί έτσι γουστάρουμε.
Δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος το διοικητικό προσωπικό να αμείβεται περισσότερο από το παραγωγικό, και όμως στο ντοβλέτι – σοβιετία ακριβώς αυτό συμβαίνει, και αυτό ζητάς να συνεχίσει να συμβαίνει.
Φυσικά αγνοείς ότι μέχρι και το ’81 οι μισθοί του δημοσίου ήταν οι μισοί σε σχέση με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα.
Πιο κάτω δείχνεις πραγματική άγνοια, πρέπει μάλλον να ανοίξεις αρχεία εφημερίδων για να καταλάβεις τι ήταν οι απεργίες των οικοδόμων, των κλωστοϋφαντουργών και παλιότερα των καπνεργατών.
Οι αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρόσφεραν τίποτα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, μάλλον θέλεις να αναφερθείς στις απεργίες των ΔΕΚΟ.
Αλλά εκεί “το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο”.
Τα “δικά μας παιδιά” απαιτούσαν και οι κυβερνήσεις “με πόνο ψυχής” δέχονταν να τούς δώσουν περισσότερα από τον κορβανά του μα@@κα Έλληνα φορολογούμενου.
Όσες ιδιωτικές εταιρείες έπρεπε να συμμορφωθούν στα “κεκτημένα” των ΔΕΚΟ έκλειναν…
Κάπως έτσι ήρθε η αποβιομηχάνιση της χώρας.
Για σένα βέβαια αυτό είναι καλύτερο από “το να δώσουμε την ζωή μας την ίδια στα χέρια αχόρταγων και άπληστων συμφερόντων!”.
Και καταλήγω λέγοντας ότι στα κοράκια η χώρα παραχωρήθηκε από την “πρώτη φορά αριστερά” με την υπογραφή για το υπερταμίο και την εκχώρηση των κόκκινων δανείων.
Λοιπόν, Οπούντιε Λοκρέ, αντιπαρέρχομαι το ειρωνικό ύφος όπως επίσης την σε κάθε φράση σου αναφορά περί “ντοβλέτι – σοβιετία” που δείχνει το πόσο εύκολο να κολλήσουμε ταμπέλες σε ανθρώπους, που μάλιστα δεν τους γνωρίζουμε ούτε κατά το ελάχιστο!
Εφόσον λοιπόν αναγκάζομαι, θα κάνω δήλωση φρονημάτων λέγοντας πως ουδέποτε υπήρξα αριστερός και αντίθετα μάλιστα, γνωρίζω πολύ καλά τα τραγικά εγκλήματα που έχει κάνει η αριστερά στην πατρίδα μου, σε εθνικό αλλά και οικονομικό επίπεδο.
Ξέρω πολύ καλά την δράση των κομματόσκυλων και πώς αυτή χρησιμοποιήθηκε προδοτικά για να καταστρέψει την οικονομική βάση της χώρας μας, σε ναυπηγία, βιομηχανίες κλπ
Φυσικά δεν θεωρώ πως αυτό έγινε λόγω της δύναμης που είχε, αλλά επειδή της το επέτρεψαν εκείνοι που ήθελαν να καταστρέψουν την πατρίδα μου!
Τώρα, επειδή όπως διάβασα, μάλλον έχω μεγαλύτερη επαφή με το αντικείμενο, μιας που πρωτομπάρκαρα στα 16 μου κι έφτασα τρίτος μηχανικός, δίχως σχολές και πτυχία, παρά μόνο με την αξία μου, και επειδή συνέπεσε να ζήσω την αρχή και την επικράτηση της απαξίωσης του Έλληνα ναυτικού, θα μου επιτρέψεις να πω ότι δεν συμφωνώ καθόλου με τα λεγόμενά σου, και φυσικά ούτε κατά προσέγγιση με τους τρεις λόγους που αναφέρεις, που τους θεωρώ αβάσιμους και εντελώς λανθασμένους.
Καταρχάς, λυπάμαι που δεν τιμάται η προσφορά του Έλληνα ναυτικού, όπως θα έπρεπε, μιας και ήταν εκείνος που με τα χέρια, το μυαλό και τις ικανότητές του δημιούργησε αυτό για το οποίο καμαρώνει σήμερα ο συντάκτης του άρθρου.
Εκείνος ήταν που ακόμα και μέσα στην τουρκοκρατία, χωρίς σχολές και πτυχία, έκανε ακόμα και την ίδια την Βρετανική αυτοκρατορία, λίγα χρόνια πριν την επανάσταση, να τρέμει:
” Η ανεξαρτησία των Ελλήνων πρέπει να αποτελεί πάντοτε αντικείμενο ανησυχίας για την Αγγλία. Γιατί στη θάλασσα έχουν δείξει ως τώρα παραδείγματα τόλμης και μεγάλης αντοχής. Η επιτυχία των ναυτικών της Ύδρας θα μπορούσε να μη μας διαθέσει ευνοϊκά στις ευχές για τη δημιουργία μεγάλου έθνους.
Η Ελλάδα μόνο με το εμπόριο θα μπορούσε να γίνει μεγάλη. Αλλά αν ενωθεί η Κωνσταντινούπολη με το Αιγαίο υπό τη διακυβέρνηση ενός δραστήριου και εμπορικού λαού θα ήταν στον ύψιστο βαθμό επικίνδυνη κατάσταση για τη ναυτική μας δύναμη” .
Frederick S.N. Douglas
Άγγλος περιηγητής στην Ελλάδα το 1811
Τόμος Γ2 του έργου “Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα”
του Κυριάκου Σιμόπουλου
Ο Ωνάσης λοιπόν πρώτος, για να αποφύγει φόρους και να έχει μεγαλύτερα κέρδη, άρχισε να γυρίζει τα καράβια του σε ξένη σημαία και να βάζει, σιγά σιγά, ξένα πληρώματα, τα οποία θα αντικαταστούσαν από την αρχή τους Έλληνες ναυτικούς, αλλά που χάρη σε κάποιους που πάλεψαν και επειδή οι εκάστοτε κυβερνήσεις θα είχαν μεγάλο κόστος λόγω του πλήθους των ναυτικών, τους άφησαν ανεξέλεγκτους!
Με λίγα λόγια, αυτό που εσύ θεωρείς κίνδυνο λαϊκισμού και υπαρξιακά προβλήματα, δεν είναι τίποτε άλλο από μια αισχρή απειλή που βασίζεται ΜΟΝΟ στην απληστία των εφοπλιστών και σε τίποτε άλλο!!
Και ναι, πιστεύω ότι σαφώς υπήρξαν στο παρελθόν πραγματικοί άνθρωποι και φιλοπάτριδες Έλληνες εφοπλιστές, λυπάμαι όμως αλλά οι σύγχρονοι – κάποιοι μάλιστα από τους οποίους είναι απόγονοι εκείνων – δεν του έχουν μοιάσει, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί και η καλοπέρασή τους..
Πρόσφατο παράδειγμα που γνωρίζω… εφοπλιστής με αρκετά καράβια που διαθέτει πολυτελές γιοτ το οποίο το έχει στην μαρίνα του Αγ, Κοσμά και το οποίο χρησιμοποιεί μια δυο φορές τον χρόνο, μόνο και μόνο για να πάει στο νησί του στις Κυκλάδες και να γυρίσει, δίνοντας μόνο για την φύλαξη, 100.000 ευρώ τον χρόνο!
Αν τον ρωτήσεις γιατί δεν έχει Έλληνες ναυτικούς στα καράβια του θα σου πει ότι δεν τον συμφέρει…
Ήδη όταν ήμουν εγώ, το μηνιάτικό μου μπορεί να έφτανε τα 3.000 δολάρια και του Φιλιππινέζου τα 1.300!
Φαντάζομαι τώρα που δεν υπάρχου Έλληνες ναυτικοί παρά μόνο καπεταναίοι και ίσως πρώτοι μηχανικοί, θα παίρνουν πληρώματα από Γκάνα, Σουδάν κλπ..
Μιμηθείτε λοιπόν κι εσείς, Έλληνες εργοδότες, τους εφοπλιστές…στην ουσία αυτό είναι το μήνυμα!
Πηγαίνετε την επιχείρησή σας στην Βουλγαρία, βάλτε Βουλγαρικές πινακίδες στα υπερπολυτελή σας τζιπ, δώστε μισθούς 250 ευρώ και στέλνετε τα χρήματά σας σε υπεράκτιες εταιρίες και γράψτε στα αχαμνά σας όλα τα άλλα..
Και μη μου πεις το γελοίο επιχείρημα, ότι το κάνουν γιατί υπάρχει γραφειοκρατία κλπ, διότι μιλάμε για εταιρίες που ήδη λειτουργούσαν εδώ!
Μιλάς για καπνεργάτες, οικοδόμους κλπ
Καταρχάς είναι μάλλον αδόκιμο να κάνεις λόγο για “ντοβλέτι – σοβιετία” και από την άλλη να μιλάς για εργατικούς αγώνες που υποκινήθηκαν από την αριστερά.
Αποφασίστε τι θέλετε!
Από την άλλη αναφέρεσαι μόνο σε συγκεκριμένους κλάδους, που είχαν την δύναμη (τότε) να διεκδικήσουν πράγματα.
Όμως όσα κέρδισαν οι οικοδόμοι π.χ, δεν είχαν αντίκτυπο και σε άλλους εργατικούς κλάδους.
Αντίθετα, όσα κέρδιζαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, σταδιακά περνούσαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα!
Επειδή εργάζομαι από τα 13 μου, μπορείς να μου πεις σε μέρες γενικής απεργίας, πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι απεργούν; και έτσι όπως η πολιτική του ακραίου φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης έχει κάνει τα πράγματα, πόσοι τολμούν ακόμα και να πάνε στην τουαλέτα για την ανάγκη τους;
Αυτό λοιπόν επιθυμείς;;
Αυτή είναι η ανάπτυξη που θα έρθει δίνοντας τα πάντα σε ιδιώτες;
Και τελικά δεν κατάλαβα τι πρεσβεύεις, να καταργηθεί κάθε έννοια κρατικής επιχειρηματικότητας;
Το να δώσουμε τα λιμάνια μας σε Κινέζους, τα αεροδρόμια και τις τηλεπικοινωνίες στους Γερμανούς, τους σιδηροδρόμους σε Ιταλούς κλπ πιστεύεις ότι αυτό είναι ανάπτυξη; Πιστεύεις ότι αυτό θα βοηθήσει τον κορβανά του Έλληνα φορολογουμένου;
Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα κάποιου ιδιωτικού οργανισμού που έλεγε ότι, με κάθε θέση εργασίας που μειώνεται στο δημόσιο, δημιουργούνται 5 θέσεις στον ιδιωτικό!!
Επειδή γράφοντας κάτι τέτοια γελοιοποιούνται και οι συγγραφείς μα και οι χρηματοδότες που είναι πίσω από αυτούς, θα πρότεινα να έχουν το θάρρος, όλοι όσοι είναι αυτής της λογικής, να πουν ξεκάθαρα: δεν γουστάρουμε να υπάρχει δημόσιος τομέας επειδή απλά αυτό δεν συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση.
Όλα τα άλλα είναι…
Λοιπόν, Οπούντιε Λοκρέ, αντιπαρέρχομαι το ειρωνικό ύφος όπως επίσης την σε κάθε φράση σου αναφορά περί “ντοβλέτι – σοβιετία” που δείχνει το πόσο εύκολο να κολλήσουμε ταμπέλες σε ανθρώπους, που μάλιστα δεν τους γνωρίζουμε ούτε κατά το ελάχιστο!
Εφόσον λοιπόν αναγκάζομαι, θα κάνω δήλωση φρονημάτων λέγοντας πως ουδέποτε υπήρξα αριστερός και αντίθετα μάλιστα, γνωρίζω πολύ καλά τα τραγικά εγκλήματα που έχει κάνει η αριστερά στην πατρίδα μου, σε εθνικό αλλά και οικονομικό επίπεδο.
Ξέρω πολύ καλά την δράση των κομματόσκυλων και πώς αυτή χρησιμοποιήθηκε προδοτικά για να καταστρέψει την οικονομική βάση της χώρας μας, σε ναυπηγία, βιομηχανίες κλπ
Φυσικά δεν θεωρώ πως αυτό έγινε λόγω της δύναμης που είχε, αλλά επειδή της το επέτρεψαν εκείνοι που ήθελαν να καταστρέψουν την πατρίδα μου!
Τώρα, επειδή όπως διάβασα, μάλλον έχω μεγαλύτερη επαφή με το αντικείμενο, μιας που πρωτομπάρκαρα στα 16 μου κι έφτασα τρίτος μηχανικός, δίχως σχολές και πτυχία, παρά μόνο με την αξία μου, και επειδή συνέπεσε να ζήσω την αρχή και την επικράτηση της απαξίωσης του Έλληνα ναυτικού, θα μου επιτρέψεις να πω ότι δεν συμφωνώ καθόλου με τα λεγόμενά σου, και φυσικά ούτε κατά προσέγγιση με τους τρεις λόγους που αναφέρεις, που τους θεωρώ αβάσιμους και εντελώς λανθασμένους.
Καταρχάς, λυπάμαι που δεν τιμάται η προσφορά του Έλληνα ναυτικού, όπως θα έπρεπε, μιας και ήταν εκείνος που με τα χέρια, το μυαλό και τις ικανότητές του δημιούργησε αυτό για το οποίο καμαρώνει σήμερα ο συντάκτης του άρθρου.
Εκείνος ήταν που ακόμα και μέσα στην τουρκοκρατία, χωρίς σχολές και πτυχία, έκανε ακόμα και την ίδια την Βρετανική αυτοκρατορία, λίγα χρόνια πριν την επανάσταση, να τρέμει:
” Η ανεξαρτησία των Ελλήνων πρέπει να αποτελεί πάντοτε αντικείμενο ανησυχίας για την Αγγλία. Γιατί στη θάλασσα έχουν δείξει ως τώρα παραδείγματα τόλμης και μεγάλης αντοχής. Η επιτυχία των ναυτικών της Ύδρας θα μπορούσε να μη μας διαθέσει ευνοϊκά στις ευχές για τη δημιουργία μεγάλου έθνους.
Η Ελλάδα μόνο με το εμπόριο θα μπορούσε να γίνει μεγάλη. Αλλά αν ενωθεί η Κωνσταντινούπολη με το Αιγαίο υπό τη διακυβέρνηση ενός δραστήριου και εμπορικού λαού θα ήταν στον ύψιστο βαθμό επικίνδυνη κατάσταση για τη ναυτική μας δύναμη” .
Frederick S.N. Douglas
Άγγλος περιηγητής στην Ελλάδα το 1811
Τόμος Γ2 του έργου “Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα”
του Κυριάκου Σιμόπουλου
Ο Ωνάσης λοιπόν πρώτος, για να αποφύγει φόρους και να έχει μεγαλύτερα κέρδη, άρχισε να γυρίζει τα καράβια του σε ξένη σημαία και να βάζει, σιγά σιγά, ξένα πληρώματα, τα οποία θα αντικαταστούσαν από την αρχή τους Έλληνες ναυτικούς, αλλά που χάρη σε κάποιους που πάλεψαν και επειδή οι εκάστοτε κυβερνήσεις θα είχαν μεγάλο κόστος λόγω του πλήθους των ναυτικών, τους άφησαν ανεξέλεγκτους!
Με λίγα λόγια, αυτό που εσύ θεωρείς κίνδυνο λαϊκισμού και υπαρξιακά προβλήματα, δεν είναι τίποτε άλλο από μια αισχρή απειλή που βασίζεται ΜΟΝΟ στην απληστία των εφοπλιστών και σε τίποτε άλλο!!
Και ναι, πιστεύω ότι σαφώς υπήρξαν στο παρελθόν πραγματικοί άνθρωποι και φιλοπάτριδες Έλληνες εφοπλιστές, λυπάμαι όμως αλλά οι σύγχρονοι – κάποιοι μάλιστα από τους οποίους είναι απόγονοι εκείνων – δεν του έχουν μοιάσει, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί και η καλοπέρασή τους..
Πρόσφατο παράδειγμα που γνωρίζω… εφοπλιστής με αρκετά καράβια που διαθέτει πολυτελές γιοτ το οποίο το έχει στην μαρίνα του Αγ, Κοσμά και το οποίο χρησιμοποιεί μια δυο φορές τον χρόνο, μόνο και μόνο για να πάει στο νησί του στις Κυκλάδες και να γυρίσει, δίνοντας μόνο για την φύλαξη, 100.000 ευρώ τον χρόνο!
Αν τον ρωτήσεις γιατί δεν έχει Έλληνες ναυτικούς στα καράβια του θα σου πει ότι δεν τον συμφέρει…
Ήδη όταν ήμουν εγώ, το μηνιάτικό μου μπορεί να έφτανε τα 3.000 δολάρια και του Φιλιππινέζου τα 1.300!
Φαντάζομαι τώρα που δεν υπάρχου Έλληνες ναυτικοί παρά μόνο καπεταναίοι και ίσως πρώτοι μηχανικοί, θα παίρνουν πληρώματα από Γκάνα, Σουδάν κλπ..
Μιμηθείτε λοιπόν κι εσείς, Έλληνες εργοδότες, τους εφοπλιστές…στην ουσία αυτό είναι το μήνυμα!
Πηγαίνετε την επιχείρησή σας στην Βουλγαρία, βάλτε Βουλγαρικές πινακίδες στα υπερπολυτελή σας τζιπ, δώστε μισθούς 250 ευρώ και στέλνετε τα χρήματά σας σε υπεράκτιες εταιρίες και γράψτε στα αχαμνά σας όλα τα άλλα..
Και μη μου πεις το γελοίο επιχείρημα, ότι το κάνουν γιατί υπάρχει γραφειοκρατία κλπ, διότι μιλάμε για εταιρίες που ήδη λειτουργούσαν εδώ!
Μιλάς για καπνεργάτες, οικοδόμους κλπ
Καταρχάς είναι μάλλον αδόκιμο να κάνεις λόγο για “ντοβλέτι – σοβιετία” και από την άλλη να μιλάς για εργατικούς αγώνες που υποκινήθηκαν από την αριστερά.
Αποφασίστε τι θέλετε!
Από την άλλη αναφέρεσαι μόνο σε συγκεκριμένους κλάδους, που είχαν την δύναμη (τότε) να διεκδικήσουν πράγματα.
Όμως όσα κέρδισαν οι οικοδόμοι π.χ, δεν είχαν αντίκτυπο και σε άλλους εργατικούς κλάδους.
Αντίθετα, όσα κέρδιζαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, σταδιακά περνούσαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα!
Επειδή εργάζομαι από τα 13 μου, μπορείς να μου πεις σε μέρες γενικής απεργίας, πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι απεργούν; και έτσι όπως η πολιτική του ακραίου φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης έχει κάνει τα πράγματα, πόσοι τολμούν ακόμα και να πάνε στην τουαλέτα για την ανάγκη τους;
Αυτό λοιπόν επιθυμείς;;
Αυτή είναι η ανάπτυξη που θα έρθει δίνοντας τα πάντα σε ιδιώτες;
Και τελικά δεν κατάλαβα τι πρεσβεύεις, να καταργηθεί κάθε έννοια κρατικής επιχειρηματικότητας;
Το να δώσουμε τα λιμάνια μας σε Κινέζους, τα αεροδρόμια και τις τηλεπικοινωνίες στους Γερμανούς, τους σιδηροδρόμους σε Ιταλούς κλπ πιστεύεις ότι αυτό είναι ανάπτυξη; Πιστεύεις ότι αυτό θα βοηθήσει τον κορβανά του Έλληνα φορολογουμένου;
Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα κάποιου ιδιωτικού οργανισμού που έλεγε ότι, με κάθε θέση εργασίας που μειώνεται στο δημόσιο, δημιουργούνται 5 θέσεις στον ιδιωτικό!!
Επειδή γράφοντας κάτι τέτοια γελοιοποιούνται και οι συγγραφείς μα και οι χρηματοδότες που είναι πίσω από αυτούς, θα πρότεινα να έχουν το θάρρος, όλοι όσοι είναι αυτής της λογικής, να πουν ξεκάθαρα: δεν γουστάρουμε να υπάρχει δημόσιος τομέας επειδή απλά αυτό δεν συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση.
Όλα τα άλλα είναι…