«Δεν υπάρχει λαός της αριστεράς, ή λαός της δεξιάς. Υπάρχει μόνον ένας λαός»

«Υπάρχει μία μπουρζουαζία της αριστεράς και μία μπουρζουαζία της δεξιάς. Δεν υπάρχει λαός της αριστεράς, ή λαός της δεξιάς. Υπάρχει μόνον ένας λαός».

Ο λόγος είναι του Ζωρζ Μπερνανός (1888-1948), συμμαθητή του Ντε Γκώλ, κορυφαίου γάλλου συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή, (από «Τα μεγάλα Κοιμητήρια κάτω από το σεληνόφως»). Προσφέρεται για μεταπτυχιακή άσκηση προβληματιζόμενων αριστερών και δεξιών. Και επειδή η αλήθεια ελευθερώνει (Ιωαν. 8.32), το γεγονός ότι «υπάρχει μόνον ένας λαός», στην περίπτωσή μας ο ελληνικός, πρέπει να ακυρώνει κάθε διχαστική εκδοχή. Πρέπει η συνοχή και ο δυναμισμός του να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού.

Οι θιασώτες της νεωτερικής πολυπολιτισμικότητας  είναι άγευστοι από τον ζωντανό πνευματικό πλούτο της Ορθόδοξης οντολογίας, ανθρωπολογίας και κοσμολογίας. Τα καχεκτικά «Θρησκευτικούλια» είναι του χεριού τους και τα διαχειρίζονται κατά πώς τους βολεύει.

Τα, μάλλον αδοκίμως ονομαζόμενα, Θρησκευτικά  είναι βίβλος αγωγής των ελληνοπαίδων, καλλιέργειας της βιωματικής σχέσης τους με την Ορθόδοξη Εκκλησία, και ανάδειξής τους σε «καλούς καγαθούς» πολίτες.

Αν οι «αναμορφωτές» μας διάβαζαν τον ανεκτίμητο Γιώργο Θεοτοκά, θα μάθαιναν ότι: Η Ορθοδοξία «είναι συνυφασμένη αξεδιάλυτα με τα ήθη του [ελληνικού λαού] και τον ομαδικό χαρακτήρα, με το κλίμα και το άρωμα του τόπου, τα τοπία του, με την οικογενειακή του ζωή και με τα γνωρίσματα των εποχών της χρονιάς(…). Αυτή η θαλπωρή, αυτά τα ζεστά πνευματικά κύματα που μεταδίδονται ακατάπαυστα, σ΄ όλη την Ελλάδα από τους ορθοδόξους ναούς και από τις βυζαντινές τους ακολουθίες αποτελούν στοιχείο συνεκτικό εκ των ων ουκ άνευ της ελληνικής ζωής. Για τούτο και δεν μπορεί να νοηθεί στην Ελλάδα χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας»!(Πνευματική Πορεία, Φέξης,σελ.152). Νομίζουμε τελεία και παύλα δια τους νουν έχοντας.

Οι διαπλεκόμενοι καναλάρχες, που επί χρόνια λίγο πολύ διορίζουν και παύουν κυβερνήσεις, σύρθηκαν σχεδόν ικέτες σε μια ταπεινωτική για το ύφος τους διαδικασία. Τα πάντα ωστόσο θα κριθούν αν την επομένη θα έχουμε ποιότητα εκπομπών και τιμιότητα σχέσεων. Αν δηλαδή θα μπει τέλος στην αιμομικτική σχέση χρήματος-πολιτικής, ή θα μείνουμε στα ίδια. Εκρεμμεί το ΣτΕ. Αλλά αυτό «κατάπιε» τα μνημόνια, τις άδειες δε θα καταπιεί;

Κατά τα λοιπά η Λερναία Ύδρα των μνημονίων, εφάμιλλη του μυθολογικού τέρατος, διψά για όλο και περισσότερο αίμα. Ακόρεστη και βουλιμιώδης: ΕΝΦΙΑ, Επικουρικές, ΦΠΑ…

«Μας ηύραν χρόνια δίσεκτα/στενά καταραμένα. (…) Η Πολιτεία λωλάθηκε κι απόπαιδα τα κάνει/το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη»! (Κ. Παλαμάς).

Ο ποιητής ακτινογραφεί προφητικά έναν αιώνα πριν, και την παρούσα πραγματικότητα.

Η αδρανούσα λόγω σκοπίμων τουρκογενών δυσχερειών και ευρωπαϊκής ολιγωρίας Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεν επέτρεψε την επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών στην Τουρκία, ενώ η απροθυμία των Ευρωπαίων απέτρεψε την μετεγκατάσταση των προσφύγων εντός της ΕΕ. Αλλά από κατήγοροι αιφνιδίως βρισκόμαστε κατηγορούμενοι…

Ο γερμανός υπουργός Ντε Μεζιέρ μάλιστα νεκρανάστησε το φάντασμα τού Δουβλίνου ΙΙ. Πρόκειται για την τρομερή εκείνη ευρωπαϊκή ρύθμιση που συνυπέγραψε η Ελλάς άνευ αντιρρήσεων, πρωθυπουργεύοντος του Κωνσταντίνου Σημίτη, σύμφωνα με την οποία ο παρανόμως εισερχόμενος σε χώρες της ΕΕ δεν απελαύνεται στη χώρα προέλευσής του, ούτε στην εκτός ΕΕ χώρα μέσω της οποίας εισήλθε(π.χ. Τουρκία) αλλά στην πρώτη χώρα της ΕΕ που μπήκε(ανάγνωθι Ελλάδα). Τον μπαμπούλα αυτόν μας επισείει το Βερολίνο και ευθυγραμμίστηκαν ήδη ακαριαία και οι Βρυξέλλες.

Οι εταίροι εθελοτυφλούν και εγκληματούν κατά της Ελλάδος. Θωπεύουν την Τουρκία που στρατολογεί τους πάσης προέλευσης λαθρομετανάστες για να τους χρησιμοποιήσει για γεωπολιτικό όπλο.

Δεν μας αφήνουν τελικά να… αγιάσουμε. «Όπου ο Θεός έχει Εκκλησία, εκεί ο διάβολος στήνει παρεκκλήσι», λέει ο Σαίξπηρ…

Η καθημερινότητα ταλανίζει αγρίως και απορροφά ολοκληρωτικά κυβερνώντες και κυβερνωμένους σε σημείο που όλοι να προσπερνούν ασύμμετρους κινδύνους που τροφοδοτούνται καθημερινά από την απροκάλυπτα εχθρική τουρκική δραστηριότητα σε βάρος Ελλάδος-Κύπρου. Ο Ερντογάν έχει το πράσινο φως συναίνεσης ή τουλάχιστον ανοχής από Ουάσιγκτον και Μόσχα για δράσεις (όπως η χερσαία επίθεση στη Συρία ) που τον βγάζουν από τα αδιέξοδά του και υποθάλπουν την σύνολη επιθετικότητά του.

Εταίροι, σύμμαχοι και «όλα τα παιδιά» πασχίζουν να υπαγάγουν την Κύπρο στον νεοοθωμανικό γεωπολιτικό έλεγχο. Εκμεταλλεύονται τις αυταπάτες της Κυπριακής ηγεσίας και την αδράνεια των Αθηνών. Με την αδρή συνδρομή της αμερικανίδας υφυπουργού Β. Νούλαντ εντατικοποιούνται οι συνομιλίες όπου προτάχθηκαν όλα τα θέματα τουρκικού ενδιαφέροντος, ενώ πνίγονται στις λεπτομέρειες τα μείζονα και ουσιώδη: Ενιαία κυριαρχία, ενιαία ιθαγένεια και ενιαία διεθνής εκπροσώπηση.

Ευχάριστος αιφνιδιασμός το ηχηρό ψήφισμα των Χειμαρριωτών που καταγγέλλει την αλβανική κυβέρνηση ότι ενθαρρύνει ανθρώπους με πολιτική και οικονομική δύναμη, καθώς και μέλη συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος  και της μαφίας, να καταπατούν και να κλέβουν συστηματικά τις εκεί ελληνικές περιουσίες. Ταρακουνήθηκε  το ΥπΕξ;