Κάθε Σεπτέμβριο από το βήμα της ΔΕΘ οι πολιτικοί της χώρας υποκύπτουν στον πειρασμό του ανταγωνισμού ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.
Οι πολίτες εθισμένοι στην πρακτική αυτή δέχονται να εξαπατώνται εν γνώσει και επιγνώσει τους. Γνωρίζουν πολύ καλά τη λαϊκή σοφία: «μεγάλα λόγια αν ακούς/να περιμένεις λίγα/ Χρυσή λεν τη χρυσόμυγα/και όμως είναι μύγα». Αλλά αρέσκονται να τα ακούν. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι δεν απαιτούν λογοδοσία. Και το «πανηγύρι» επαναλαμβάνεται στο διηνεκές. Άλλης διάστασης είναι η πολιτική ικανότητα, όπως την όριζε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Το να προλέγεις τι θα συμβεί αύριο, μεθαύριο, τον επόμενο μήνα, το προσεχές έτος και να έχεις την επιδεξιότητα μετά να εξηγείς γιατί αυτό δεν συνέβη»! Εδώ κυριαρχεί μια απίστευτη ευπιστία όπως αυτή που ανάγκασε τον εθνικό μας ποιητή να αναφωνήσει:
«Δυστυχισμένε μου λαέ,// καλέ κι ηγαπημένε
πάντοτε ευκολόπιστε//και πάντα προδομένε»!
Καλή ως ιδέα η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος των Αθηνών. Η όποια σημασία της ωστόσο θα φανεί από τη συνέχεια. Προς το παρόν γενικόλογες ωραιολογίες για κοινωνική Ευρώπη, απασχόληση, ανάπτυξη. Για τον αποπληθωρισμό και τα ελλείμματα του Νότου τον πολλαπλασιασμό των αναγκεμένων του, την εκρηκτική ανεργία κουβέντα. Και μη μου άπτου για τα πλεονάσματα και την πληθώρα νέων θέσεων στο Βορρά. Πως λοιπόν να μην πολλαπλασιάζεται ο ευρωσκεπτικισμός και η νοσταλγία του εθνικού κράτους;
Ανίατη η ελλαδική γραφειοκρατία. Επιμένει να εμποδίζει τις ροές εγκεκριμένου ευρωπαϊκού χρήματος;
α) Πακέτο Γιούνκερ, πλην της Creta Farm τα υπόλοιπα 42 έργα 5,4 δισ ευρώ είναι στην αναμονή.
β) ΕΣΠΑ 2014-2020 από τα 20 δισ απορροφήθηκε μόνο το 2,4%.
γ) Μνημόνιο 3. κόλλησαν στην αφετηρία τους 34,2 δισ για την περίοδο 2016-2018
Θυμάστε το περιλάλητο swap του 2001; Είναι αυτό που πρόσθεσε στο χρέος 21δισ ευρώ (υποχρεωθήκαμε να τα αποπληρώσουμε 2010-2014). Για την «δουλειά» η Goldman Sachs εισέπραξε 600 εκατομ. Οι δράστες πάντως του κακουργήματος κυκλοφορούν ελεύθεροι, περήφανοι και φιλοδοξούν να μας … ξανασώσουν!
Φυσικά και δεν είναι βιώσιμο το χρέος μας. Και μείς θέλουμε όπως ο πρωθυπουργός να είμαστε «κοντά από ποτέ στη ρύθμισή του», αλλά…Μας το έκοψε το ΔΝΤ παραπέμποντάς μας «μετά τις γερμανικές εκλογές» (=μεταμοντέρνο Τείχος Βερολίνου). Θα περιμέναμε την ΕΚΤ να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, να μπούμε στη λίστα ποσοτικής χαλάρωσης. Όμως και εκεί: «Μοναχή τον δρόμο επήρες//εξανάλθες μοναχή//, δεν είν΄ εύκολες οι θύρες//εάν η χρεία τες κουρταλή».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται:
«Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια//αλλ΄ ανάσασιν καμιά.//
Άλλος σου έταξε βοήθεια//και σε γέλασε φρικτά»(Σολωμός πάντα).
Από τον Μουσταφά Ακιντζί μαθαίνουμε ότι τον Οκτώβριο μας πάνε σε Πενταμερή. Ο τούρκος επισπεύδει και ο διεθνής παράγων βιάζεται να μπουζουριάσει άρον άρον τον Ελληνισμό, παραδίδοντάς τον όμηρο στην Άγκυρα. Τηλεφώνησε, λένε, και ο Μπάιντεν του Αναστασιάδη «να τελειώνουμε τον Οκτώβριο»(sic)!
Υπενθυμίζουμε την αλήστου μνήμης Τριμερή του Λονδίνου (1955), αρχή του τέλους της Κυπριακής Ελευθερίας. Η Βρετανία είχε περιέλθει σε αδιέξοδο και δολοπλοκώντας πασχίζει να βάλει σφήνα στο Κυπριακό την Τουρκία, η οποία είχε πωλήσει την Κύπρο στην Αγγλία και δια της Συνθήκης της Λωζάνης ως εκ περισσού παρητήθη πάσης αξιώσεώς της επί της Μεγαλονήσου. Μηχανεύεται την Τριμερή του Λονδίνου (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία). Η Αθήνα της εποχής (δυστυχώς και παντός καιρού) καταπίνει το δόλωμα και αποδέχεται ασμένως. Ο αρχιτέκτων του σχεδίου τότε Βρετανός ΥπΕξ και κατόπιν πρωθυπουργός Μακ Μίλλαν κατεπλάγη με την ελληνική αποδοχή:
«Όταν εις το Λονδίνον έφθασε η είδηση της συμμετοχής της Ελλάδος ουδείς ηδύνατο να πιστεύσει την αλήθεια αυτής της ειδήσεως»!!!
Στα Απομνημονεύματά του μάλιστα μας καταχέριασε ως ακολούθως:
«Αποτέλεσε για μένα ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι ο Βασιλιάς Παύλος έσπευσε να μου στείλει προσωπικό μήνυμα, με το οποίο χαιρετούσε με ικανοποίηση την τολμηρή και διορατική πρωτοβουλία της Μ. Βρετανίας. Με εξέπληξε ιδιαίτερα το ότι ο Έλληνας ΥπΕξ. Στέφανος Στεφανόπουλος δέχθηκε τη Βρετανική πρόταση, χωρίς να θέσει οποιουσδήποτε όρους και χωρίς να διατυπώσει επιφυλάξεις, λέγοντας μάλιστα ότι οι Έλληνες θα χαιρόντουσαν να συναντηθούν με τους τούρκους φίλους των»( Ν. Κρανιδιώτη: Δύσκολα Χρόνια, Κύπρος 1950-1960, σ.95).
Πάνε την Κύπρο στο σφαγείο της νομιμοποίησης των τετελεσμένων. Την υπάγουν στον απόλυτο γεωπολιτικό έλεγχο της Τουρκίας με την φόρμουλα της καταραμένης «διζωνικής-δικοινοτικής».
Ο Ομπάμα που επί 8 χρόνια προσπέρασε αδιάφορος το Κυπριακό, ωσάν να μην υπήρχε, αιφνιδίως κατελήφθη από περίεργη πρεμούρα. Βιάζεται να δώσει «λύση» αγγλοαμερικανικού πατρόν, φυσικά πάντοτε φιλοτουρκικής έμπνευσης. Αμερικανοβρετανικά στρατηγικά συμφέροντα σε απόλυτη σύμπτωση με τα τουρκικά.
Ξεκίνησε μια εκστρατεία εξωραϊσμού της προτεινόμενης «λύσης» και συγκάλυψης των στρατηγικών μειονεκτημάτων της (καταλύεται βάναυσα η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας) και εκφοβισμού του Κυπριακού λαού. Εφ όλης της ύλης επιδιαιτητεύει η απίθανη αμερικανίδα Β. Νούλαντ.
Οι παρακολουθούντες εκ του πλησίον τα γιγνόμενα ανησυχούν και διότι από το Εθνικό Κέντρο δεν πρόκειται να εγερθούν ενστάσεις, δεδομένου ότι εκτός των άλλων εγγενών δυσχερειών στον πυρήνα του παρόντος σχήματος εξουσίας πλειοψηφούν οι Ανανιστές του Συνασπισμού του 2004 …
Γι αυτό, όπως και τότε, τώρα όμως χωρίς Τάσο, η τύχη της Κύπρου αφιερώνεται στον πατριωτισμό των Κυπρίων.
15 comments
Δηλαδή ο κ. Παπαθεμελής δίνει πίστη στον Μουσταφά Ακιντζί αντί στην Κυβέρνηση της Κ.Δ.; Από αυτόν, λέει, “μαθαίνει”! Προχτές ο Μουσταφάς είπε ούτε ίντζα εδάφους πίσω και χτες είπε το συζητά.
Ο δε Αναστασιάδης, πάντα κατά τον κ .Παπαθεμελή, παίρνει οδηγίες από τον Μπάιντεν… “λένε”…!
Πολύ υπεύθυνο σημείωμα αυτό!
Όσον αφορά το όντως λάθος της Ελλάδας του 1955, τέτοια έλεγε κι ο Μακάριος για να φορτώνει στην Ελλάδα τις δικές του επιορκίες.
Κι όταν η Ελλάδα (Κυβέρνηση και αντιπολίτευση και βασιλιάς) ήταν έτοιμη να κηρύξει την Ένωση με τη Μεραρχία το 1964, ποιος είπε “όχι”;
Επικαλείται έναν άλλο Μακαριακό ο κ. Παπαθεμελής, τον Κρανιδιώτη! Μα αυτός είναι που δικαιολόγησε το “όχι” του Μακαρίου το 1964 αποκαλώντας τον Γεώργιο Παπνδρέου και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο “πραξικοπηματίες”!
Αν δεν γνωρίζει πού το λέει αυτό ο Κρανιδιώτης ας ζητήσει να μάθει και θα τον παραπέμψουμε με ακρίβεια βιβλίου και σελίδας, όχι με τα “μαθαίνω” και “ακούω” που συνηθίζονται στην Ελλάδα τού σήμερα.
Όσο για τον Τάσο, που έγραφε το όνομά του με δύο “σσ”, που είναι το αντίστοιχο τού να κάνεις ταττού στο σβέρκο σήμερα για να ξεχωρίζεις, ας μην ανησυχεί. Δεν άκουσε ότι άφησε άξιους απογόνους, που όταν μιλούν… τραντάζουν τις τηελοράσεις από τον πολύ πατριωτισμό;
Και για το “πάνε την Κύπρο στο σφαγείο”, είναι γεγονός, άλλοι την πήγαν κι άλλοι μάχονται σήμερα να τη γλιτώσουν και την γλιτώνουν.
Οι Ελλαδίτες αδελφοί καλύτερα να παρακολουθούν το Κυπριακό, να βλέπουν και να θυμούνται ποιοι, συνεργούντος του Τάσσου, έβγαλαν τον Χριστόφια στην εξουσία, ότι ανακάμπτει σήμερα η Κύπρος απο την μακαριοακελική θεομηνία, και να σιωπούν.
Οι ίδιοι που σώζουν την Κύπρο οικονομικά δεν θα την καταστρέψουν εθνικά.
Άντη γιατί δεν γράφεις ένα πλήρες, εμπεριστατωμένο άρθρο για το Αντίβαρο, για το τι παίζεται σήμερα στην Κύπρο, που πάει το πράγμα και τι πρέπει να γίνει. Μετράει η γνώμη σου.
Πραγματικά, δεν προλαβαίνω όσα έχω αναλάβει κι όσα εκτάκτως (σχεδόν καθημερινά) εμφανίζονται. Αλλά νομίζω έχει ενδιαφέρον το πιο κάτω κείμενο που έγραψα σήμερα για το τρέχον στην Κύπρο θέμα παράστασης της “Αντιγόνης” από σύμπραξη Ελλάδας-Κύπρου στα κατεχόμενα. Νά το:
Ένας από τους πυλώνες της «πολιτικής» του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή, ήταν η εκμετάλλευση της αδυναμίας της Ελλάδος να στείλει τα θωρηκτά και τα βομβαρδιστικά της (που ποτέ δεν είχε) να πραγματοποιήσουν την Ένωση. Προκαλούσε την Ελλάδα συχνά γι’ αυτό (εκθέτοντάς την ενώπιον του λαού) λέγοντας πως γι’ αυτό ακριβώς δεν είχε δικαίωμα να μιλά και να τον αφήσει ήσυχο κάνει του κεφαλιού του. Την γραμμή αυτή ακολούθησαν και οι «κομμουνιστές» μας, δηλαδή οι ακελικοί σύμμαχοί του, στο πλαίσιο του κοινού τους αγώνα εναντίον της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Τη βασιλεία του ανθρώπου αυτού πολλοί την εκμεταλλεύθηκαν για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων. Μερικοί μέχρι σήμερα, ελλείψει άξιας ιστορικής επιστήμης, εξακολουθούν μέσα από την παλιά φόρα να… επικαλούνται την «πολιτική» του!
Ο αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Πέτρος Παπαπολυβίου, μέλος του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, στο ίδιο πλαίσιο της «πολιτικής» Μακαρίου, υπενθυμίζει και σήμερα ότι η Ελλάδα είναι «εγγυήτρια δύναμη της κυπριακής εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας» και γι’ αυτό όταν θέλει ν’ αποφασίσει οτιδήποτε έχει σχέση με την Κύπρο, πρέπει πρώτα να παίρνει την έγκριση των καταλοίπων των κομμάτων που ακολουθούν «πολιτικές» Μακαρίου ή να σιωπά («Φιλελεύθερος» 10.9.2016).
Κατά τη γνώμη του κ. Παπαπολυβίου, το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος δεν πρέπει να συμμετάσχει στο ανέβασμα της «Αντιγόνης» στο κατεχόμενο θέατρο της Σαλαμίνας επειδή η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη της ανεξαρτησίας της Κύπρου και γι’ αυτό η παράσταση είναι αδικαιολόγητη, παράνομη, και ανήθικη.
Φαίνεται ότι και τα ελληνικά του κ. Παπαπολυβίου είναι λιγότερα από τα απαιτούμενα για να στηρίξει τέτοιες θέσεις ή παρασύρεται, ίσως, από μικροκομματικά πάθη και δεν ξέρει τι λέει.
Καθόλου αδικαιολόγητη δεν είναι η παράσταση, αφού γίνεται στο πλαίσιο των συνομιλιών -βάσει κοινών αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου- που διεξάγονται για επίλυση του Κυπριακού και βρίσκονται σε φάση που ναι μεν υπάρχουν προβλήματα αλλά υπάρχουν και σοβαρές συγκλίσεις. Άρα, μια παράσταση ελληνικής τραγωδίας σε κατεχόμενο ελληνικό θέατρο, μπορεί ν’ αποτελέσει ακόμα ένα στοιχείο στην κατεύθυνση της καλής θέλησης ανάμεσα στους εκατέρωθεν συνομιλητές. Εκτός κι αν κάποιος, εφαρμόζοντας τις παλιές, καταστροφικές «πολιτικές» Μακαρίου, άλλα συμφωνεί και πράττει άλλα, διακηρύττει άλλα και εφαρμόζει άλλα.
Ακόμα πιο σοβαρό γίνεται το θέμα ως προς τις δυνατότητες του αρθρογράφου στα ελληνικά (αναπληρωτής καθηγητής), όταν αποκαλεί την παράσταση παράνομη και ανήθικη.
Παράνομη και ανήθικη είναι η κατοχή της Κύπρου και όχι η παράσταση στην υπό κατοχή Κύπρο.
Παράνομη και ανήθικη είναι η απαγόρευση της παράστασης.
Από την στιγμή που οι παράνομοι βάζουν νερό στο κρασί τους και άρουν την παράνομη «απαγόρευσή» τους γιατί να μην πάει ένα ελληνικό θέατρο να εξηγήσει στους Τούρκους τι πα να πει δίκιο, ελληνική τραγωδία και ελληνικός πολιτισμός, όπως χονδρικά, έστω, τα καταλαβαίνει η δική μας πλευρά;
Επειδή ο καθηγητής της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κύπρου κάνει λάθη σε θέματα ιστορίας, όπως π.χ. πολύ πρόσφατα σε έκδοση του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος, όπου απέτυχε να καταρτίσει σωστή και δίκαιη βιβλιογραφία, κατά παραδοχήν ανώτερων του καθηγητών του Πανεπιστημίου, δεν σημαίνει ότι δικαιούται να κάνει κι άλλα λάθη και σε θέματα ερμηνείας της αρχαιοελληνικής δραματουργίας.
«Θυμίζουμε», λέει ο κ. Παπαπολυβίου ( https://papapolyviou.com/2016/09/10/gia-tin-antigoni-sti-salamina/ ), που θα πρέπει επιτέλους ν’ αποφασίσει αν θα υπηρετεί την ακαδημαϊκή γνώση ή το πάθος του Νικόλα για την Προεδρία, το οποίο δεν κρύβεται με τίποτε πια, «ότι στην ‘Αντιγόνη’, όλοι οι ήρωες του Σοφοκλή, ‘καλοί’ ή ‘κακοί’δεν αποφεύγουν την νομοτελειακή καταστροφή. Το μεγαλύτερο βάρος, όμως, στο δράμα και στην ιστορία, το υφίσταται ο Κρέων…» (!!). Εμείς, πάντως, θυμίζουμε στον κ. Παπαπολυβίου ότι στην «Αντιγόνη» -που γι’ αυτό ακριβώς είναι πολύ κατάλληλο έργο για ν’ ανεβαστεί σε ένα τόσο ταλαιπωρημένο από το δίκαιο και το άδικο σημείο του πλανήτη- οι πολιτειακοί νόμοι του Κρέοντα και το άγραφο δίκαιο που επικαλείται η Αντιγόνη, υπόκεινται και σ’ ένα τρίτο Δίκαιο που ταλανίζει και τους δύο, δηλαδή τον άνθρωπο. Πέρα από τον ξεκάθαρα «καλό» ενάντια στον ξεκάθαρα «κακό» άνθρωπο του αμερικανικού κινηματογράφου, που μέσω του, φαίνεται, έμαθαν και οι πανεπιστημιακοί μας να ερμηνεύουν την «Αντιγόνη», υπάρχει το τρίτο Δίκαιο, εκείνο του Διός, κατά τον μεγάλο δραματουργό Σοφοκλή. Ποιο ακριβώς είναι αυτό, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το εκθέσω εδώ για να το μάθει ο λογοκριτής πανεπιστημιακός, ο επιμελητής των εκδόσεων του Κέντρου Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος :
Πρόκειται για τον Νόμο της μεσολάβησης και γι’ αυτό ακριβώς ο χορός λέει στην Αντιγόνη (στίχος 821) ότι συμπεριφέρεται ως «αυτό-νομη», δηλαδή νομίζει ότι έχει όλο το δίκιο με το μέρος της ενώ στην ουσία «προβάσ’ επ’ έσχατον θράσους υψηλόν ες Δίκας βάθρον προσέπεσες, ω τεκνον παιδί» (στίχοι 853-855), δηλαδή παράτολμα, με θράσος, παιδί μου, προσέκρουσες στον θρόνο της Δίκης (αληθινής δικαιοσύνης). Δηλαδή, και ο Κρέων και η Αντιγόνη επικαλούνται και οι δυο το δικό τους δίκιο, και οι δυο έχουν ένα δίκαιο και οι δυο έχουν μόνο εν μέρει δίκιο και εν μέρει άδικο, και οι δυο τιμωρούνται το ίδιο στο τέλος. Κατά λέξη ο νόμος του Διός, λέει (στίχοι 613-614) : «ουδέν έρπει θνατών βίοτος πάμπολυς εκτός άτας» (Τίποτε καλό ποτέ δεν συμβαίνει στους ανθρώπους χωρίς την ανάμιξη κάποια συμφοράς).
Η επιμονή στο απόλυτο δίκιο δεν συστήνεται από την «Αντιγόνη», επειδή ακριβώς τα ανθρώπινα πράγματα κυβερνώνται από τον Σατανά. Η νίκη εναντίον του, που είναι ο ιδεατός στόχος και του χριστιανικού, όχι μόνο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού μας, πραγματώνεται με την επίδειξη καλής θέλησης, αποχής από τη βία και συγχώρησης ανάμεσα στους ανθρώπους κι όχι με τις απόλυτες επιμονές. Αν αυτά τα απλά αλλά πανσπουδαία δεν τα εννοεί εύκολα ο κ. Παπαπολυβίου ας συνεχίσει τα εύκολα και τα «πατριωτικά», ειδικά στο φύλλο που ήταν πάντα έτοιμο να γράψει και το «και» με έψιλον και περισπωμένη, προκειμένου να εξυπηρετήσει πρόσκαιρα μικροσυμφέροντα.
@Άντης Ροδίτης
Δηλαδή ας πούμε ότι αποφασίζουμε να λειτουργήσουμε μια Εκκλησία στα κατεχόμενα, θα είχε πρόβλημα ο κ. Παπαπολυβίου επειδή, από ό,τι κατάλαβα, έτσι θα δίναμε “νομιμοποίηση” στο ψευδοκράτος; Τι άλλο θ’ακούσουμε…
Αχ, αγαπητε κυριε Αντη, υπερασπιζεστε τον Προεδρο Αναστασιαδη με μεγαλυερο παθος απο οτι ο Αίμων την Αντιγονη! Ερως ανικατε μαχαν………. 🙂
Εγώ, από την άλλη, ξέρω ότι υπερασπίζομαι τον Λόγο έναντι του πάθους, την ευθύνη έναντι της ανευθυνότητας, και την ιστορική συνείδηση έναντι των δελτίων ειδήσεων της τηελόρασης.
Ειναι κακο να εχει “φιλοδοξιες” ο Νικολας;
Φαινεται οτι ο Νικολας συντομα θα αποχωρησει απο τον κυβερνητικο συνασπισμο. Καιρος ηταν. Ο Προεδρος δεν του κεει τιποτα για οσα γινονται στις διαπραγματευσεις με τον Τουρκο, παροτι ειναι κυβερνητικος του εταιρος (!)
Αλλα ο Νικολας τον εβαλλε στη θεση του: Αφου τα βρισκει μια χαρα με τους ΑΚΕΛικους στο Κυπριακο, ας ψηφιζει μαζι τους πλεον τα ζορικα μνημονιακα νομοσχεδια. Αντι να κανει τις “υπερβασεις” υπογειως, ας τις κανει στα φανερα!
Παλι καλα που υπαρχει και ο Νικολας, αλλιως…………
Πανω που ειχα ενθουσιαστει με το χαρτη που νομιζα οτι κατεθεσε ο Προεδρος το Δεκεμβρη του 2014, ηλθε η ψυχρολουσια. Δε ζητα πισω την Καρπασια, μονο τεσσερα κεφαλοχωρια. Και θα ειναι και “ομοσπονδιακες” περιοχες, οπως και πολλες αλλες που κανονικα επρεπε να επιστραφουν. Παμε για….τριζωνικη ομοσπονδια; Πανε οι ελπιδες για μια δικαιη κατανομη ακτογραμμης.
Φαινεται πια πού παει το πραγμα. Αδιορθωτος ο Προεδρος, κουβαλαει τα ιδια ακριβως μυαλα οπως το 2004. Αλλα το ξαναζεσταμενο σχεδιο Α(υ)ναν που ετοιμαζεται να σερβιρει μαζι με τον επιδοξο “συμπροεδρο” Ακιντσι δεν θα περασει…………
Ο Προεδρος προφανως νομιζει οτι ο…..Τουρκος θα συγκινηθει με την παρασταση της Αντιγονης.
Ο Ταγιπ παντως την ειδε………Κρεων, και διεταξε να μη γινει τελετη κηδειας για τους φονευθεντες “προδοτες” που πηγαν να τον ανατρεψουν!
Οσο εσυγκινουντο οι Μογγολοι του Ταμερλανου απο την αρχαια ελληνικη ποιηση, αλλο τοσο συγκινειται και ο εξαδελφος τους ο Τουρκος.
Moλις προσεξα μια φραση σε σχολιο του κυριου Ροδιτη:
“Οι Ελλαδίτες αδελφοί καλύτερα να παρακολουθούν το Κυπριακό, να βλέπουν και να θυμούνται ποιοι, συνεργούντος του Τάσσου, έβγαλαν τον Χριστόφια στην εξουσία, ”
Θα μας τρελλανει ο κυριος Αντης. Μσλλον ξεχασε την…. “υπερβαση” του Ν. Αναστασιαδη το 2008. ΑΥΤΟΣ εκανε Προεδρο τον Χριστοφια.
Πραγματικά δεν ξέρω αν είναι κωμικό ή τραγικό. Το γράφετε κει με κεφαλαία: “ΑΥΤΟΣ έκανε Πρόεδρο τον Χριστόφια”!!
Ούτε και την τόση παραπληροφόρηση μπορώ να εξηγήσω.
Βέβαια το πώς σκέφτεστε και το τι πιστεύετε στην Ελλάδα, πρέπει να έχει μια άμεση σχέση με την κατρακύλα της χώρας.
Παλιά ο Γεώργιος Παπανδρέου (1964) είχε πει στον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Χένρυ Λαμπουίς ότι δεν μπορεί η ουρά να κουνά τον σκύλο. Εννοούσε δεν μπορούσε η Κύπρος να κατευθύνει την Ελλάδα, κι ότι αυτό θα άλλαζε. Το παρόν αποδεικνύει ότι τίποτε δεν άλλαξε.
Ναι, μια εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι από τον Μακάριο ως σήμερα την Κύπρο κυβερνά τον περισσότερο καιρό η “αριστερά”, η οποία περιλαμβάνει και “δεξιούς” που περιστασιακά (δια λόγους προσωπικού κέρδους) ψηφίζουν “αριστερά”. Και στην Ελλάδα, βέβαια, ο λαός πιστεύει τις εκάστοτε επίσημες “απόψεις”, τις κυβερνητικές.
Λοιπόν, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, υιός του Τάσσου, προτού βγει δήμαρχος Λευκωσίας ο αδελφός του, ο Κων/νος Γιωρκάτζης, γύριζε τις γειτονιές της βόρειας Λευκωσίας και προσέφερε γλάστρες σε αριστερές οικογένειες (ανάμεσά τους και μια ξαδέλφη μου) προκειμένου να ψηφίζουν την αριστερά υπόψήφιο Ελένη Μαύρου. Και το πέτυχε, σε βάρος του δεξιού υποψήφιου, αφού κι ο ίδιος και το κόμμα του, δεξιοί μεν, ψήφιζαν αριστερά.
Κι ο πατήρ αυτού, ο Τάσσος, ψήφιζε πάντα αριστερά.
Και τον δεξιό Μακάριο μόνο η αριστερά στην Κύπρο τον εορτάζει ως πρώτο ήρωά της (μετά τους Ρώσους αρχηγούς).
Όσον αφορά την περίπτωση Χριστόφια, το κόμμα Δη. Κο., του Τάσσου, είχε αποφασίσει στις προεδρικές του 2008, μετά την αποτυχία του Τάσσου να επανεκλεγεί στον πρώτο γύρο, να ψηφίσει τον Ιωάννη Κασουλίδη, στον δεύτερο και τελικό γύρο. Την τελευταία στιγμή, όμως, επενέβη ο Τάσσος στον Μάριο Καρογιάν, πρόεδρο του Δη.Κο., και το Δη.Κο. ψήφισε Χριστόφια. Μόνο έτσι νικήθηκε ο Κασουλίδης, νυν Υπ.Εξ. της Κύπρου. Είναι επίσημη η απόφαση του Δη.Κο. να ψηφίσει τότε τον Χριστόφια και μόνο μπορδουκλωμένοι “θεωρητικοί” υποστηρίζουν άλλα. Για το είδος αυτό θα σας πω στη συνέχεια.
Οι “υπερβάσεις” και τα τοιαύτα που αναφέρετε αφορούν άλλα που προηγήθηκαν. Το γεγονός είναι ότι με επέμβαση του δεξιού Τάσσου προτιμήθηκε ο αριστερός Δ. Χριστόφιας, γνωστός στο πανελλήνιο και ως “Καταστρόφιας”.
Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει αγωγή από φίλο του να επιστρέψει 22 εκατομμύρια ευρώ, που του… δάνισε ή χάρισε, θα φανεί στη δική. Για την ώρα ο Χριστόφιας είναι στο εξωτερικό.
Στους “θεωρητικούς”, πυ σας υποσχέθηκα:
Το 1976 ήμουν παρών σε μία περίπου οικογενειακή συγκέντρωση “σοβαρών” κατά τα άλλα Δηκοϊκών οι οποιοι ανέμεναν ότι το ποσοστό του Δη.Συ. στις τότε βουλευτικές εκλογές, δεν θα ξεπερνούσε εκείνο των προεδρικών εκλογών του 1968. Ότι, δηλαδή, η “αντιμακαριακή” παράταξη, ο Δη. Συ., θα έπαιρνε περίπου το ποσοστό του 1968, δηλαδή γύρω στα 3%.
Όταν αυτό καταμετρήθηκε κι ανακοινώθηκε επισήμως ότι έφτανε το 27%, οι “σοβαροί” δηκοϊκοί-μακαριακοί επιδόθηκαν σε τέτοιες μαθηματικές πράξεις, θεωρίες και θεωρήματα με σκοπό να πείσουν τους εαυτούς τους και τον περίγυρό τους ότι το 27 ισούται με το 3, που θα τις ζήλευε κι ο ίδιος ο Πυθαγόρας.
Τέτοιους τύπους πιστεύετε εσείς εκεί στην ταλαίπωρη Ελλάδα και νομίζετε ότι είστε τόσο καλά πληροφορημένοι ώστε να φωτίζετε από εκεί κι εμάς εδώ, που τα ζήσαμε και τα ζούμε, ως προς το ποια είναι η αλήθεια, και μας τη γράφετε με κεφαλαία μάλιστα για να την “αμπλέψουμε”, κατά την κυπριακή έκφραση ή για να… “ξεστρα(β)ωθούμεν”!
Κούνια που σας κούναγε, αλλά κι εμάς, δυστυχώς, μαζί σας.
Αν θυμαμαι καλα, ο Ν. Αναστασιαδης, πριν τον 1ο γυρο των προεδρικων του 2008, δηλωσε δημοσιως “ετοιμος να κανει την υπερβαση”, τουτεστιν να ψηφισει τον Χριστοφια εις βαρος του Τασσου, αν αποκλειοταν ο Γ. Κασουλιδης. Ατυχως, ο Τασσος αποκλειστηκε απο τον 1ο γυρο. Ομως το ΔΗΚΟ, χωλωμενο απο την προθυμια του Αναστασιαδη να “καμει την υπερβαση”, τον πληρωσε με το ιδιο νομισμα, και στηριξε Χριστοφια. Ετσι εγινε Κυβερνηση το ΑΚΕΛ, με τα γνωστα αποτελεσματα.
Επομενως αγαπητε κυριε Αντη, ποιος “ηρξατο χειρων αδικων”; Ποιος συμμαχησε πρωτος με το διαβολο και εγινε δεκανικι των κομμουνιστων, ο Αναστασιαδης ή ο Τασσος; 🙂
ΥΓ1: Οι εκλογες του 1968 ηταν 100 % ΝΟΘΕΣ.
ΥΓ2: Αμφισβητειτε την ευθυκρισια μας, και δυστυχως εχετε δικιο. Ενω γνωριζαμε το παθημα της Κυπρου, ποιον ψηφισαμε; Το Ελλαδικο ΑΚΕΛ, τον ΣΥΡΙΖΑ!
Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, άλλο τι δηλώνουν οι πολιτικοί κι άλλο τι πράττουν. Συχνά (πολύ συχνά) λεν κάτι που δεν εννοούν προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις, να κατευθύνουν, να προκαταλάβουν κ.ο.κ.
Εδώ έχουμε τον Αναστασιάδη να δηλώνει ότι “θα κάνει κάτι” που δεν έκανε ποτέ, και τον Παπαδόπουλο να κάνει εκείνο που έφερε την οικονομική καταστροφή της Κύπρου: ψήφισε και παρέσυρε τόσους να ψηφίσουν ώστε να κερδίσει ο Χριστόφιας. Και το επιχείρημα, μάλιστα, είναι ότι το έκανε από πείσμα (χολωμένος), όχι από πατριωτισμό! Λάθος. Δεν είναι από πείσμα αλλά από “πατριωτική”, δηλαδή προσωπική και μακαριακή πεποίθηση ότι η αριστερά της Κύπρου είναι πιο πατριωτική από τη δεξιά, αφού πάντα στήριζε τον Μακάριο, ενώ η δεξιά τον πολεμούσε, τον πολιτικό-θρησκευτικό ηγέτη, που καταπάτησε τους όρκους του για την Ένωση κι έστηνε νόθες εκλογές για να εισπράττει 96.26% και να ξεγελά τον λαό υπέρ των προσωπικών του συμφερόντων.
Αυτά, ως ένα μικρό, ελληνικό παράδειγμα, για το πώς πείθουμε οι Έλληνες τους εαυτούς μας (ακόμα και “σπουδαίοι” ηγέτες μας, όπως Τάσσος, Μακάριος κ.α.) ότι το προσωπικό μας συμφέρον ισούται με το… εθνικό.
Τέτοιες συμπεριφορές, συγκρινόμενες με την αυτοθυσία ηρώων όπως του Αυξεντίου και του Μάτση και πολλών άλλων δείχνουν την πολιτισμική ακμή του 1955-59, και την παρακμή που έφερε ο Μακάριος από το 60 ως το 74, η οποία κατέληξε στην τουρκινή εισβολή του 1974. Τόσο δε αφιλοσόφητοι και άσκεφτοι συνεχίζουν οι Έλληνες να είναι ώστε μερικοί από αυτούς (π.χ. Νικόλας Παπαδόπουλος) επικαλούνται το… πνεύμα του Μακαρίου για να υπερνικήσουν, τάχα, την τουρκική αυθαιρεσία του σήμερα, δηλαδή τις επιπτώσεις του 1974.
Ὑπάρχει καὶ ἀριθμητική στήριξη γιὰ τὴν ἀπόφαση Ἀναστασιάδη, τοῦ 2008. Μὲ δεδομένο ὅτι τὸ ΑΚΕΛ ἦταν, καὶ εἶναι, πολύ μεγαλύτερο κόμμα ἀπὸ τὸ ΔΗΚΟ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐλπίζῃ ὅτι ἕνας πρόεδρος προερχόμενος ἀπὸ τὸ ΑΚΕΛ θὰ εἶναι ἀντιστοίχως περισσότερο ὑπεύθυνος στὶς ἀποφάσεις του ἀπὸ ἕναν προερχόμενον ἀπὸ τὸ ΔΗΚΟ. Καί, ταυτοχρόνως, θὰ εἶναι φορεύς ἐξουσίας ἰσχυρότερος. Ἄλλο νὰ προεδρεύῃ ἕνας μὲ 30% ὑποστήριξη στὸν λαὸ καὶ ἄλλο ἕνας μὲ 15%.
Δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι, στὴν ἱστορία τοῦ Κυπριακοῦ, ἡ ἀδυναμία μας νὰ λάβουμε ἀποφάσεις κατέληξε μὲ τὸ νὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν χειρότερη ἀπόφαση ; Συνεπῶς, πιθανωτέρα ἑρμηνεία τῆς ἀποφάσεως Ἀναστασιάδη εἶναι αὐτή. Καί, ἐπὶ τέλους, δὲν νομίζω ὅτι ὁ Ἀναστασιάδης ἦταν τότε τόσο ἰσχυρὸς μέσα στὸ κόμμα του ὥστε νὰ ἐπιβάλλῃ τὰ ἑκάστοτε προσωπικὰ καπρίτσια του. Ἡ συνέχεια ἔδειξε ὅτι τὸ κόμμα του ἐνέκρινε τὴν θέση του στὸ θέμα. Ἂν οἱ ψηφοφόροι τοῦ ΔΗ.ΣΥ. πίστευαν ὅτι πρόκειται γιὰ πεῖσμα τοῦ Ἀναστασιάδη, ἐλεύθεροι ἦταν νὰ ἀπορρίψουν τὴν γραμμή του στὶς κάλπες. Καὶ τὰ μέλη μποροῦσαν, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, νὰ τὸν παύσουν ἀπὸ ἀρχηγὸ τοῦ κόμματος.
Θα μας τρελλανετε, αγαπητε κυριε Αντη!
Aν καταλαβα καλα, μας λετε το εξης: Οταν ο Αναστασιαδης ελεγε οτι θα κανει την “υπερβαση”, δε σημαινει οτι θα το επραττε κιολας, το ελεγε αλλα δεν το εννοουσε, το ειπε “για να δημιουργησει εντυπωσεις, να κατευθυνει, να προκαταλαβει, κλπ.”
Δηλαδη ο Αναστασιαδης μας ενεπαιζε ολους, για λογους πολιτικης στρατηγικης! (τουτεστιν, να μαζεψει ακελικα ψηφαλακια, αν το ζευγαρι στο 2ο γυρο ηταν Κασουλιδης vs Τασσος!
Και αν το ζευγαρι του 2ου γυρου ηταν Τασσος vs Χριστοφιας, πώς θα ανακαλουσε τη δηλωση για “υπερβαση” χωρις να γελοιοποιηθει; Η απαντηση ειναι οτι ΔΕΝ θα την ανακαλουσε. Θα την εκαμε την υπερβαση! Γιατι; Διοτι α) μισουσε τον Τασσο και β)ειχε και εχει παρομοιες θεσεις με τους κομμουνιστες για το Εθνικο Προβλημα.
Αφου εκαμε πρωτος υπερβαση ο Αναστασιαδης, γιατι να μην καμει και ο Τασσος, πληρωνοντας τον με το ιδιο νομισμα; 🙂
Γιατι η “υπερβαση” του Αναστασιαδη ηταν καλη, ενω η “υπερβαση” του Τασσου κακη; Ποια ειναι τα κριτηρια σε οτι αφορα τις “υπερβασεις” (τουτεστιν την υπερψηφιση των κομμουνιστων) για να τις χαρακτηρισετε καλες ή κακες; 🙂
Δηλαδη πώς την ειχε δει τη δουλεια ο Αναστασιαδης; Αυτος να μαυρισει τον υποψηφιο του ΔΗΚΟ αν εμενε εκτος ο Κασουλιδης, αλλα το ΔΗΚΟ να ψηφισει τον Κασουλιδη αν εμενε εκτος ο Τασσος; Αμ δεν ειναι ετσι. Οφθαλμον αντι οφθαλμου, αγαπητε κυριε Αντη! 🙂
Ποτε μα ποτε δεν ειχε βγει κομμουνιστης Προεδρος στην Κυπρο, και ας επαιρνε 30 % και βαλλε το ΑΚΕΛ. Αυτο δυστυχως συνεβη το 2008, επειδη δε συνεννοηθηκαν ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ, εξαιτιας του μισους που ετρεφε ο Αναστασιαδης κατα του Τασσου. Και ιδου τα αποτελεσματα………….
Αγαπητε κυριε Αντη, ο Νικολας ειναι ετοιμος να φυγει απο τον κυβερνητικο συνασπισμο, εξαιτιας της συμπεριφορας του Προεδρου. Και τοτε ξερετε με ποιους θα πρεπει να συνεργαστειτε. Παρακαλω πειτε στον Προεδρο να βαλλει νερο στο κρασι του και να τα βρει με τον Νικολα, αλλιως δεν τη γλιτωνουμε την “υπερβαση”! 🙂
Μπράβο. Μπράβο. Δεν σας ξεφεύγει τίποτε. Ιδιαίτερα στα σημεία του μίσους, όταν οι δεξιοί ψηφίζουν αριστερά από αγάπη!