Βάνδαλοι;

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

                Τη νύχτα της 25^ης Σεπτεμβρίου άγνωστοι απέσπασαν την κεφαλή της προτομής της Λέλας Καραγιάννη στην οδό Τοσίτσα στην Αθήνα και προκάλεσαν φθορές σ’ αυτήν. Το συμβάν μεταδόθηκε από κάποιες πηγές χωρίς σχόλια ούτε καν μνεία στο ποια υπήρξε η Καραγιάννη. Κάποιες άλλες πηγές έκριναν καλό να γράψουν λίγα λόγια για την ηρωίδα. Τέλος, άλλες χαρακτήρισαν τους δράστες, ως συνήθως, βανδάλους. Η πληθώρα των ειδήσεων, καθώς έχουμε πνιγεί στον ωκεανό της πληροφορίας σύντομα λησμονήθηκε.

                Το θέρος του 415 π.Χ. οι Αθηναίοι ήσαν έτοιμοι να εκστρατεύσουν στη Σικελία. Ένα πρωινό λίγο πριν από τον απόπλου του στόλου αντίκρισαν οι πολίτες σπασμένες τις στήλες, που έφεραν την κεφαλή του Ερμή και κοσμούσαν δρόμους και εισόδους οικιών. Κατηγορήθηκε για την ιερόσυλη εκείνη πράξη ο Αλκιβιάδης και οι φίλοι του, δεν προσήχθη όμως τσε δίκη, για να μην επέλθει διχασμός της κοινωνίας και κάμψη του ηθικού του εκστρατευτικού σώματος. Ο Αλκιβιάδης δεν προερχόταν από τη φυλή των Βανδάλων, στη φυλή των οποίων εντάσσουμε κάθε καταστροφέα έργου τέχνης, ιερού σεβάσματος ή τιμητικού προς άνδρα αρετής ή γενναιότητας. Έζησε στην Αθήνα κατά τον χρυσό καλούμενο αιώνα, καταγόταν από επιφανή, και συνεπώς πλούσια, οικογένεια και είχε αξιωθεί να έχει δάσκαλο τον μεγάλο Σωκράτη. Δείχθηκε όμως ότι ο δάσκαλος δεν έχει πάντοτε τη δυνατότητα να επηρεάζει κατά τρόπο καθοριστικό τον μαθητή, ιδιαίτερα όταν δεν ευνοεί στη διαπαιδαγώγηση το οικογενειακό περιβάλλον.

                Στο διάβα των αιώνων συνέβησαν πλήθος καταστροφών κατά πολεμικές συρράξεις. Το «πνεύμα» των Βανδάλων επιβίωσε ακόμη και όταν οι βάρβαροι είχαν από καρό έλθει σε επαφή με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό της Δύσης. Γι’ αυτό και όταν κυρίευσαν την Κωνσταντινούπολη κατέστρεψαν τα μεταλλικά έργα τέχνης μετατρέποντάς τα σε άμορφη πρώτη ύλη. Κατά τους νεότερους αιώνες, έχοντας πλέον «εκπολιτιστεί» χωρίς να πάψουν να προκαλούν πολέμους, διασώζουν και τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς μεταφέροντάς τους στα μουσεία τους ή εκποιώντας τους σε πλειστηριασμούς προς εμπλουτισμό ιδιωτικών συλλογών! Τελευταία μεγάλη λεηλασία συνέβη στο Ιράκ, όπου οι «απελευθερωτές» Αμερικανοί καταλήστευσαν το θαυμάσιο μουσείο της Βαγδάτης. Βέβαια στην επιφάνεια του πλανήτη υπάρχουν ακόμη «Βάνδαλοι», οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποια φυλή, αλλά σε κάποιο θρήσκευμα. Πρόκειται για τους φανατικούς του ισλάμ. Αυτοί κατάστρεψαν τους τεράστιους γλυπτούς σε βράχους Βούδες (Ταλιμπάν) και πρόσφατα ό,τι βρήκαν στον αρχαιολογικό χώρο της Παλμύρας στη Συρία, καθώς είχαν, ευτυχώς, προβλέψει οι αρμόδιοι να μεταφέρουν τα εκθέματα του μουσείου (τζιχαντιστές του ISIS). Βέβαια ήταν πολύ πιθανό τα εκθέματα να μη τα συνέτριβαν, αλλά να τα πωλούσαν μάλλον φθηνά, όπως πωλούν και το ληστεμένο πετρέλαιο, σ’ αυτούς που, ενώ είναι ένοχοι για την οργάνωση και τον εξοπλισμό τους, κόπτονται σήμερα ότι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την εξόντωσή τους. Και όμως εντείνεται ο κίνδυνος γενικευμένης σύρραξης, καθώς η κοινή γνώμη είναι δύσκολο να αντιληφθεί ποιοι εναντίον ποιών μάχονται στη Συρία.

                Επάνοδος στα δικά μας. Η καταστροφή της προτομής της μεγάλης ηρωίδας της εθνικής αντίστασης Λέλας Καραγιάννη δεν είναι η πρώτη βεβήλωση στην Αθήνα. Κατά τα τελευταία έτη πλήθος ανδριάντων και προτομών έχουν υποστεί φθορές με κτυπήματα ή αλλοιώσεις με βαφές. Αναφέρω ενδεικτικά τους ανδριάντες του Ρήγα Βελεστινλή και του Ιωάννη Καποδίστρια, στα προπύλαια του πανεπιστημίου, του Κωστή Παλαμά και εικόνες σε παρεκκλήσια εντός πανεπιστημιακών χώρων. Ποιοι είναι οι εντός των τειχών πλέον σύγχρονοι «Βάνδαλοι»; Μόνο οι «αναρχικοί» αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους γράφοντας με μαύρο χρώμα το διεθνές σύμβολο της αναρχίας στο μνημείο που φθείρουν. Οι άλλοι παραμένουν ανώνυμοι στο πλήθος των «Βανδάλων». Έχουμε γράψει σε παλαιότερα άρθρα ότι οι «αναρχικοί» δεν αποτελούν ενιαίο σώμα. Μέρος αυτών προέρχονται από μεγαλοαστικές οικογένειες και πραγματοποιούν την πρώιμη επανάσταση, όπως κατά την αρχαιότητα ο ιερόσυλος Αλκιβιάδης, πριν «ωριμάσουν» και συνειδητοποιήσουν το «δίκαιο» των γονέων τους! Άλλοι πάλι είναι γόνοι πολιτικών, συνήθως «αριστερών», που αηδιάζουν από την υποκρισία των «πετυχημένων» γονέων τους. Γι’ αυτό και κατά καιρούς διαχέεται η φήμη ότι συλλαμβάνονται κάποιοι κουκουλοφόροι καταστροφείς, αλλά αγνοείται η συνέχεια της υπόθεσης! Άλλοι προέρχονται από λαϊκά στρώματα, έχουν γευθεί την κοινωνική αδικία και διακατέχονται από μένος κατά της εξουσίας. Κάποιοι από αυτούς πληρώνουν το τίμημα της σύγκρουσης με τον εγκλεισμό σε φυλακή. Τέλος κάποιοι άλλοι είναι μισθοφόροι! Από ποιους στρατολογούνται και με ποιο σκοπό δεν ασχολείται κανείς. Γι’ αυτό και κατά καιρούς κυκλοφορούν φήμες, τις οποίες σπεύδουν κονδυλοφόροι να καταγγείλουν ως προϊόντα φαντασιώσεων συνωμοσιολόγων!

                Είναι μεγάλο σφάλμα να περιοριζόμαστε στην καταδίκη των πράξεων αυτών βανδαλισμού και να μην επιχειρούμε σε βάθος εξέταση των πραγμάτων. Την μνήμη του Ρήγα, του βάρδου της ελευθερίας, επιδιώκουν να αφανίσουν με την απαξίωση εκείνοι που στο παρελθόν τον είχαν φλάμπουρο και είχαν δώσει το όνομά του σε πολιτική νεολαία. Και ο λόγος απλός: Η ιστορική έρευνα έδειξε ότι τα οράματά τους δεν συμπίπτουν με τα οράματα από τα οποία εμφορείτο ο μεγάλος Θεσσαλός. Τη μνήμη του Καποδίστρια, του γίγαντα της ευρωπαϊκής πολιτικής, επιδιώκουν να αφανίσουν συλλήβδην όλοι οι μικροί έως τιποτένιοι πολιτικοί μας. Τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Ελύτη θεωρούν οι αρρωστημένοι διεθνιστές όχι σπουδαίους και εμφορούμενους από ξεπερασμένες αντιλήψεις. Γι’ αυτό και τα παιδιά μας στο σχολείο δεν διδάσκονται για όλους αυτούς αλλά ότι σαβουροειδές εισάγουν οι δουλικά υποταγμένη στη Δύση κρατούντες στη χώρα μας.

                Η Λέλα Καραγιάννη, μητέρα επτά παιδιών και ιθύνων νους της αντιστασιακής οργάνωσης «Μπουμπουλίνα», εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές με άλλους 27 αγωνιστές της αντίστασης την 8^η Σεπτεμβρίου του 1944. Πού να το γνώριζαν αυτό οι νεαροί, που την εκτέλεσαν για δεύτερη φορά; Δεν περιέχεται στη σχολική ύλη, στην οποία κυριαρχούν οι δυτικοί «ήρωες» του «διαφωτισμού» και της σύγχρονης υποκουλτούρας! Οι μεν της Αριστεράς, που επιμένουν να μονοπωλούν την αντίσταση, την απαξιώνουν, καθώς δεν ήταν δική τους. Έτσι στον εορτασμό των 75 ετών από την ίδρυση του ΕΑΜ, που γιορτάζεται αυτές τις ημέρες, δεν θα γίνει αναφορά στο όνομά της. Οι άλλοι της Δεξιάς απεχθάνονται ακόμη την αντίσταση, καθώς εξάγνισαν τους δωσιλόγους, προκειμένου από κοινού να κρατηθούν στην εξουσία του αγγλικού προτεκτοράτου.

                Το μείζον πρόβλημα δεν είναι το ότι θα απομείνουμε χώρα χωρίς μνημεία, αλλά το ότι θα απομείνουμε χώρα με ανθρώπους χωρίς όραμα, χωρίς ελπίδα, χωρίς ψυχή. Και δεν θα ευθύνονται γι’ αυτό οι «βάρβαροι» του Καβάφη, αλλά οι βιώνοντες την εσχάτη παρακμή, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, Νεοέλληνες, που καμαρώνουμε για την απεμπόληση των ιερών και των οσίων μας.                             «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»