Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων, νομίζουμε δικαιούμεθα να επαναλάβουμε το «φωνή τους ήρθ’ εξ ουρανού, αγγέλων από στόμα» για την δήλωση του Μακαριωτάτου:
«Μπορεί να πουλήσατε ή να πουλάτε τους θησαυρούς της Ελλάδας μας, να δίνουμε τα τραίνα μας, να δίνουμε τα λιμάνια μας, αλλά την Πατρίδα μας και την Ορθοδοξία μας δεν θα σας τα παραδώσουμε»! Σταράτα, στακάτα και τίμια. Οπότε «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»!
Καθώς οι «συντεταγμένοι» φορείς του δημόσιου λόγου, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογραφούντες παραμένουν, εκτός δακτυλοδεικτούμενων εξαιρέσεων, άλαλοι, η κατακλείδα της αρχιεπισκοπικής δήλωσης «Μήπως δεν πρέπει να στηρίζουμε τα κόμματα, αλλά τα πρόσωπα,» εισδύει στα ενδότερα του πολιτικού προβλήματος. Παρ’ ημίν η εσωκομματική δημοκρατία εξακολουθεί να είναι ζητούμενο. Ωστόσο διασώζονται πρόσωπα, διάσπαρτα στα κόμματα με δύσκολο τον αγώνα της μαρτυρίας του συνειδησιακά ακομμάτιστου. Αυτοί, συντηρούν το άλας της γης και επωμίζονται το μέγα βάρος της εθνικής αφύπνισης.
Έχει απασφαλίσει ολότελα ο αλλοπαρμένος γείτων. Κορυβαντιά και κάθε δύο και τρεις ονειρεύεται ξυπνητός: η Θεσσαλονίκη, η Θράκη, το Αιγαίο, η Κύπρος (=σύμπασα η Ελλάς, πλην Κολωνακίου) είναι, λέει, και τι δεν λέει – «στα σύνορα της καρδιάς» του! Αυτός όμως είναι στο … στομάχι μας!
Είπαμε ψυχραιμία στα τρελλά του νεοοθωμανού. Δώστε του όμως μιαν απάντηση που να τον κολλήσει στον τοίχο όπως: Μολών λαβέ! Βέβαια η πολιτική μας τάξη δεν έχει καταπιαστεί σοβαρά με το εθνικοαμυντικό ζήτημα. Ακολουθεί το δόγμα Σημίτη «η εποχή των πολέμων έχει τελειώσει». Γι΄ αυτό αντιπαρήλθαμε άφωνοι Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι και όλες τις έκτοτε προκλήσεις, λεκτικές και εμπράγματες του εχθρού.
Υπάρχει η ισχύς του δικαίου αλλά και το αντίστροφο, το δίκαιο της ισχύος. Στις διακρατικές σχέσεις της σήμερον παρά τις περί του αντιθέτου επίμονες διακηρύξεις, επικρατεί ατυχώς το δεύτερο. Κυνική η απάντηση της αθηναϊκής ηγεμονίας στους Μηλίους που επικαλούνται το δίκαιο της πόλεως «δίκαια μεν εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται δυνατά οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσι»(Θουκυδίδης Ε,89). ΄Η κατά την μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου: «Το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει όπου υπάρχει ίση δύναμις προς επιβολήν αυτού(…) ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
Ο σουλτάνος ονειρεύεται ξυπνητός, αλλά μη υποκείμενος σε λογική και διαχειριζόμενος μιαν ογκώδη στρατιωτική μηχανή, ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκτροχιασθεί στα αίσχιστα εναντίον μας. Οι τελευταίες δηλώσεις του είναι ενδεικτικές των αποτρόπαιων σχεδίων του: «Η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το status quo κατά κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα εμπρός και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη». Και το διά ταύτα του: «Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλμα προς τα εμπρός»! Δηλαδή ο εφέντης θέλει να κάνει τα γύρω του γης Μαδιάμ, όσο εξαρτάται βέβαια από αυτόν.
Νωρίτερα ο βουλιμικός ισλαμιστής με επιστολή του στον ΟΗΕ ονομάτιζε «τουρκικές» την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ Ελλάδος – Κύπρου. Με την ίδια «λογική» εισέβαλε και κατέχει 1.000μ2 χιλιόμετρα στη Συρία. Πρόσχημα η εξάρθρωση του ISIS το οποίον ο ίδιος εκπαίδευσε, εξόπλισε, χρηματοδότησε. Είναι έτοιμος να μπει στην Μοσούλη παρά την αντίθεση των αμερικανών τους οποίους δεν υπολογίζει. Φυσικά, αφού ανοήτως αυτοί εξακολουθούν να τον υπολογίζουν.
Η Δύση «ευχαριστιέται» το μαστίγιο του Ερντογάν. Εσχάτως σε ανάλογο πειρασμό υπέκυψε και η Ανατολή. Ο συνήθως μετρημένος Πούτιν εναγκαλίζεται τον τούρκο στο όνομα στρατηγικών συμφερόντων, που κρίνονται πάντοτε ισχυρότερα των ηθικών.
Είμαστε αντιμέτωποι σε γεωπολιτικά τετελεσμένα. Εξαιρετικώς επείγων είναι ο εκσυγχρονισμός της εθνικοαμυντικής μας θωράκισης. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση οφείλουν αμελλητί να τον αναγάγουν σε απόλυτη προτεραιότητα.
Οι Αμερικανοί όσο μαζοχισμό και αν επιστρατεύουν για να παραβλέπουν καμώματα και προσβολές του Ερντογάν, θα έχουν ασφαλώς κάποια όρια. Μια σοβαρή στρατιωτική βοήθεια για εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεών μας έπρεπε πεισμόνως να έχει ήδη ζητηθεί, ή έστω τώρα.
Επείγει ένας πανεθνικός συναγερμός να αφυπνιστούν τα διεθνή κέντρα, μπροστά στον ορατό πλέον κίνδυνο ο αφηνιασμένος ισλαμιστής στο όνομα των «συνόρων της καρδιάς του» να κάνει γυαλιά-καρφιά την σταθερότητα της περιοχής. Ο τυχοδιωκτισμός του αν δεν τεθεί άμεσα υπό αυστηρό έλεγχο θα διασαλεύσει την σύνολη περιφερειακή τάξη.
Στην Θράκη ερημοδικούμε και ας είναι στους άμεσους στόχους του εχθρού ο οποίος δι΄ εξαγοράς έχει αναδείξει τους μειονοτικούς σε στρατηγικό μετερίζι του και διαβρώνει συνεχώς τον ευάλωτο σε επιπόλαιες κομματικές προσεγγίσεις χώρο. Ο εθνικά ευπαθέστερος νομός έχει και τους τρεις βουλευτές του μουσουλμάνους, Αγκυρο…βολημένους! Τρανταχτά σημεία της άκρως επικίνδυνης απουσίας του κράτους από την τουρκοβαλλόμενη περιοχή στην έγκυρη ανάλυση του Μ. Κοττάκη (Δημοκρατία, 19/10/10) που ξεσκεπάζει την ανθελληνική δράση της γερμανοκίνητης Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Μειονοτήτων και τις καθόλου αθώες πρωτοβουλίες του ελληνώνυμου ΕΛΙΑΜΕΠ διαιτωμένου από το ελληνικό ΥΠΕΞ και τον Soros. Το τελευταίο, προλαβαίνοντας τον σουλτάνο, οργάνωσε πρόσφατα συνέδριο στη Θράκη με θέμα την… «αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης»!
Είμαστε επί ξυρού ακμής. Μας σώζει εγρήγορση, ετοιμότητα, σοβαρότητα……..