Το σύστημα επιδιώκει, κατά…σύστημα, να υποβαθμίζει τη σημασία των εθνικών επετείων και τη μέθεξη του λαού σ΄ αυτές. Γιορτάζουμε τις μέρες αυτές τη νικηφόρα προέλαση του Ελληνισμού και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας ανήμερα του Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου το 1912. Και επίσης το βροντερό ΟΧΙ των Ελλήνων στο ιταμό τελεσίγραφο του Μουσολίνι στις 28 Οκτωβρίου 1940 και στις 6 Απριλίου 1941 του Αδόλφου Χίτλερ. Τότε μεγαλούργησε η εθνική ομοψυχία και το αρραγές του εσωτερικού μετώπου. Θυσίες, ηρωισμοί, κατορθώματα επιβεβαίωσαν τη διαχρονική συνέχεια του Έθνους μας και την αδιάσπαστη διάρκειά του.
Ανδρέας Κάλβος, ο θείος ποιητής των Ελλήνων εγκωμιάζει τους καρπούς της ενότητάς τους – όταν αυτή επαληθεύεται στις πραγματικότητες της ζωής:
«Ώ Έλληνες, ώ θείαι / ψυχαί, ΄που εις τους μεγάλους / κινδύνους φανερώνετε / ακάμαντον ενέργειαν – και υψηλήν φύσιν!»
Για να διερωτηθεί όμως αμέσως μετά:
«Πώς, πώς της ταλαιπώρου / πατρίδος δεν πασχίζετε / ΄να σώσητε τον στέφανον / από τα χέρια ανόσια / ληστών τοσούτων;» Πλεονάζουν πάντοτε οι ληστές εναντίον μας. Και στη συνέχεια πάλι ξανά ζητεί να αυτοεπιβεβαιωθεί η δύναμη των Ελλήνων με λυδία λίθο την γενναιότητά τους:
«Είναι πολλά τα πλήθη των / και φοβερά εις την όψιν, / αλλ΄ ένας Έλλην δύναται, / ένας άνδρας γενναίος / ΄να τα σκορπίση.»(Ηφαίστια, Ωδή Γ΄)
Πολιτική τάξη και σύμπασα η κοινωνία προσπέρασαν και αυτή την φορά το τετελεσμένο της επαναβεβήλωσης – επανισλαμοποίησης της Αγίας Σοφίας. Προσβάλλει τα εσώψυχα της Ορθοδοξίας και οφείλαμε να έχουμε ξεσηκωθεί και ξεσηκώσει τους πάντες. Τις ανά τον κόσμον Ορθόδοξες Εκκλησίες πρωτίστως. Τα διεθνή εκκλησιαστικά κέντρα των λοιπών Ομολογιών, τις ξένες κυβερνήσεις και τούς απανταχού της γης ανθρώπους καλής θελήσεως (όχι βεβαίως τις κακόφημες ΜΚΟ). Ο νεοοθωμανός έχει εξοκείλει ολότελα. Παραμιλάει άλλοτε ωμά και άλλοτε με υπονοούμενα, αλλά ευκόλως εννοούμενα, όπως προχθές «ξέρετε τι και πού εννοώ»! Εννοεί ασφαλώς τη Θεσσαλονίκη που όμως απελευθέρωσε ο ελληνικός στρατός με την νικηφόρα προέλασή του κατατροπώνοντας τον τουρκικό στρατό παρότι τον είχε οργανώσει άριστα ο γερμανός στρατάρχης Λίμαν φον Σάντερς. Επ΄ ευκαιρία ας «ηρεμήσει» ο σουλτάνος, ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά στη Χρυσαυγή Λαγκαδά και το λεγόμενο «σπίτι» του δεν είναι το πραγματικό, αλλά συγγενικό…Αυτά λένε οι ειδότες. Ο Ερντογάν κρώζει σαν κοράκι και βρυχάται ως ποντικός προσθέτοντας καθημερινά και ένα καινούργιο παραλήρημα αναθεωρητισμού, το οποίο ωστόσο δεν συνιστά τακτικόν ελιγμό όπως ορισμένοι εφησυχαστές επιχειρούν να μας πείσουν, αλλά στρατηγική επιλογή του.
Το σήριαλ με τη Λωζάννη είναι το άκρον άωτον του παραλόγου. Ο ταραχοποιός γνωρίζει πάντως άριστα ότι όταν το 1923 υπεγράφη η Συνθήκη οι πολιτικοί του πρόγονοι υπέγραψαν ως νικητές και εμείς ως ηττημένοι. Αν κάποιος επομένως δικαιούται να ζητήσει αναθεώρηση είμαστε εμείς και όχι οι τούρκοι.
Παρά ταύτα γίνεται κάθε μέρα θρασύτερος και προκλητικότερος κλιμακώνοντας την κρίση που δημιουργεί ο ίδιος. Λένε ότι μιλάει όπως σκέφτεται. Αλλά σκέφτεται όπως, όπως… Ο Ιάμβλιχος (250-326μ.Χ) προειδοποιούσε: «ομοίως επισφαλές μαινομένω δούναι μάχαιραν και μοχθηρώ, δύναμιν». Είναι δηλαδή εξίσου επικίνδυνο να δώσεις σε μανιακό μαχαίρι και σε μοχθηρό δύναμη. Στον περί ου δένουν δυστυχώς αμφότερα…
Στην Αθήνα έρχεται ο Ομπάμα. Μικρό ή κανένα καλάθι. Ο πλανητάρχης μπορούσε να είχε κλείσει το αιματηρό μέτωπο της Συρίας, μπορούσε και όφειλε να τα βρει με τον Πούτιν παρακάμπτοντας την αρρωστημένη ρωσοφοβία του περίγυρου του. Αλλά έρχεται τώρα σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη από την γερμανική επιβολή λιτότητας και σε μια Ευρώπη με βαθιά κρίση συνοχής. Οργιάζει πάντως η παραφιλολογία περί διευθετήσεως χρέους. Μακάρι να γίνει κάτι.
Εκεί ωστόσο που δεν εξαρτάται από άλλους (Βερολίνο, Βρυξέλλες κ.λ.π.) και είναι αποκλειστικής και απόλυτης αρμοδιότητας του Αμερικάνου είναι ο οπλικός εκσυγχρονισμός της Ελλάδος. Έχοντας οι ΗΠΑ σύμμαχο μιαν αμφιλεγόμενη και άκρως επισφαλή σήμερα Τουρκία έχουν χίλιους λόγους να καλύψουν εθνικοαμυντικά την πιο πιστή τους σύμμαχο στην περιοχή, την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ρίξει όλο βάρος της εδώ και θα έχει αποτέλεσμα αν κινηθεί σταθερά και αποτελεσματικά. Χρειάζεται μιαν ενδοαμερικανική υποστήριξη. Παρότι αργά, οι ισχυροί της Ομογένειας μπορούν να την εξασφαλίσουν, αν κάποια αφυπνιζόμενη Ελλάς τους κεντρίσει…
Και να αξιώσει από τον επισκέπτη να ανακρούσει πρύμνα στις αφόρητες πιέσεις που απεργάζονται την τουρκική ομηρία της Κύπρου. Μπάιντεν , Νούλαντ και όλα τα «καλά παιδιά» να πάψουν να δουλεύουν για τους τούρκους.
Θυμίζουμε ότι το υπαρξιακό πρόβλημά μας δεν είναι το οικονομικό. Οι οικονομίες καταρρέουν και συχνά αναγεννώνται εκ της τέφρας. Το υπαρξιακό πρόβλημά μας είναι η ακεραιότητα των δύο κρατικών πυλώνων μας.
Καταλυτικό όπλο μας η ψυχή των Ελλήνων. η πνευματική της θωράκιση, οι ρίζες της. Αυτές πασχίζουν να ξερριζώσουν κάποιοι «προοδευτικοί» της αριστεράς και κοσμοπολίτες της δεξιάς.
«Ένα Έθνος είναι μια κοινότητα μνήμης. Οι άνθρωποι που χάνουν την μνήμη τους , χάνουν και την εθνική τους υπόσταση. Ο πολυπολιτισμός είναι στην ουσία του αντιευρωπαϊκός πολιτισμός» (Samuel Huntington, Ποιοι είμαστε;).
.