Ίμια 2017: οξύτατη προειδοποίηση

Ο αίσχιστος γείτων μας θύμισε με το πιο εκκωφαντικό και χυδαίο τρόπο τα «οικεία κακά» μας του Ιανουαρίου του 1996. Τότε που «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» του παραδώσαμε με την επίνευση των «αιωνίων φίλων» μας Αμερικανών τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Πρωθυπουργός εθνικά ανυποψίαστος και στον αντίποδα της πραγματικότητας, αφού διεκήρυσσε ευκαίρως ακαίρως ότι «η εποχή των πολέμων έχει πια τελειώσει», σαν έτοιμος από καιρό έδωσε ό,τι του ζήτησαν. Μετά ευχαρίστησε δημόσια τον μεσολαβητή…

Μιλώντας ο γράφων εκείνες τις κρίσιμες ώρες στη Βουλή που συνεδρίαζε για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Σημίτη μνημόνευσα την καίρια συμβουλή που έδωσε στον Ελευθέριο Βενιζέλο ο φωτισμένος Κωνσταντινουπολίτης Άγγελος Ιωαννίδης που τον συνόδευε στη Λωζάννη. Την απέδωσα με όση «κομψότητα» μπορούσα να επιστρατεύσω:

«Οι Τούρκοι είναι ένας περίεργος λαός. Αν τους επιδείξεις τα εμπρόσθια, θα σου προσφέρουν τα οπίσθια. Αν αντίθετα τους δείξεις τα οπίσθια, θα σου επιτεθούν με τα εμπρόσθια».

Ο Βενιζέλος έλαβε το μήνυμα και στην α΄ συνεδρίαση της Διάσκεψης ξεκαθάρισε: «Ευρίσκομαι εδώ δια να διαπραγματευθώ ως εμπόλεμος και όχι ως ηττημένος!»

Ο πρωθυπουργός του Ιανουαρίου του ΄96 προφανώς δεν το έλαβε, και απ΄ ό,τι δείχνουν οι έκτοτε συγγραφές του, ούτε τώρα «ηβουλήθη συνιέναι»…

Το οξύ ερώτημα είναι αν η πολιτική τάξη έχει συνειδητοποιήσει την  προχθεσινή προειδοποίηση των Ιμίων και το δέον για την εθνικοαμυντική ετοιμότητά μας και την ψυχική ιδίως των νέων.

Οι Αλβανοί μάς εκδικούνται επειδή τους γλυτώσαμε από την φτώχεια και την ανεργία. Μας ανταποδίδουν αντί του μάνα χολήν, αντί του ύδατος όξος. Αν η πληροφορία ότι στον ελληνικό στρατό υπηρετούν σήμερα περίπου 15.000 αλβανάκια αληθεύει, μετά τα τελευταία συμβάντα, πρέπει να υπάρξουν γενναίες αποφάσεις.

Σε κάθε περίπτωση κάθε παρόμοια συμπεριφορά πρέπει να αντιμετωπίζεται με ακαριαία ακύρωση της ελληνοποίησης και απέλαση του δράστη.

Η Τερέζα Μέϊ  πήγε από την Ουάσιγκτον κατ΄ ευθείαν στην Άγκυρα όπου συζήτησε λένε με τον επηρμένο ισλαμιστή και για το Κυπριακό. Είναι γνωστές οι ανθελληνικές θέσεις της Βρετανίας για την Κύπρο και εικάζουμε τι διημείφθη μεταξύ τους. Κορύφωση τα deals που υπέγραψαν, εν οις η συμφωνία των 125.000.000 δολ.  για την συμπαραγωγή νέας γενεάς τουρκικών μαχητικών! Το ακούσαμε; Εμείς καθεύδουμε…

Ο Τραμπ ανθρώπινα δείχνει sui generis, αλλά πολιτικά με τις κινήσεις του ξέρει καλά τι κάνει. Οι δαίμονες της παγκοσμιοποίησης βλέπουν να τρίζει το οικοδόμημά τους κι επιχειρούν επί ματαίω να δαιμονοποιήσουν τον προστατευτισμό που εισάγουν οι αποφάσεις του νέου προέδρου για να ανακόψουν την οικονομική κατάρρευση, την αποβιομηχάνιση, την ανεργία και τα άλλα άνθη του κακού που απειλούν τη χώρα του. Εξίσου και μας.

Θέλει να βάλει τέλος και στην πολιτική ανοιχτών συνόρων. Η Ελλάς την πληρώνει ως τώρα πολύ ακριβά. Ο σουλτάνος βρυχάται, ουρλιάζει, γρυλλίζει, γαυγίζει, χλιμιντρίζει κ.τ.τ. και απειλεί να μας «βουλιάξει» αδειάζοντας τις μικρασιατικές ακτές από τους δυστυχείς που συσσώρευσαν εκεί οι δουλέμποροί του. Ο Τραμπ παρέκαμψε επιδεικτικά τη Γερμανία. Η παγκοσμιοποίηση ευνόησε σκανδαλωδώς τους Τεύτονες. Με την «υποταγή» της Γαλλίας και την ανάδειξη του ευρώ  σε ψευδώνυμο του μάρκου τους κατέστησε ηγεμόνες της Ευρώπης. Η αδιέξοδη λιτότητά τους καταστρέφει το ευρώ και πλουτίζει την Γερμανία. Πρόκληση: με μόλις 580 εκ. ευρώ, τιμή σκοτωμού, οικειοποιούνται με τους Καναδούς το Αεροδρόμιο Αθηνών ως το 2046!

Κάποιοι οδύρονται για το προγραμμένο πια τέλος της παγκοσμιοκρατίας. Αποτρόπαιο κατόρθωμά της: το πλουσιότερο 10% του πλανήτη ελέγχει το 89% του παγκοσμίου πλούτου (από αυτό το 1% λυμαίνεται το 1/2 του συνολικού πλούτου). Το φτωχότερο 50% των πολιτών του κόσμου απομένει να επιβιώσει με μόλις το 1% του εναπομένοντος πλανητικού πλούτου.

Ακραίος κυνισμός του Μαρσέλ Φράτσερ, διευθυντή του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών: «Οι μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα είναι μονόδρομος, ακόμη και αν οι άνθρωποι, και προπαντός αυτοί που είναι οικονομικά αδύναμοι, υποστούν στερήσεις»[sic].

Διεθνώς η παγκοσμιοποίηση εξαφάνισε τη μεσαία τάξη, ραχοκοκαλιά των κοινωνιών. Από το 50% των Ελλήνων που ανήκε σ΄ αυτήν την ώρα της ένταξής μας, σήμερα μόλις το 20% είναι μεσαία τάξη. 200.000 ελληνικά νοικοκυριά είναι φτωχά.

Κατά τον Αριστοτέλη (Πολιτικά IV, 1295β,34), ο Φωκυλίδης (6^ος αι. π.Χ.) θαύμαζε τους «μέσους». «Πολλά μέσοισιν άριστα» και εύχονταν να ανήκει σ΄ αυτούς, «μέσος θέλω εν πόλει είναι». Κατά τον Σταγειρίτη η πολιτική κοινωνία που αποτελείται από πολίτες της μέσης τάξης είναι άριστη. Έχουν σωστό πολιτικό βίο οι πόλεις όπου η μέση τάξη είναι μεγάλη και ισχυρότερη («πολύ το μέσον και κρείττον») σε σχέση με τις δύο άλλες ή τουλάχιστον με μιαν. Διότι συμμαχώντας με μιαν πετυχαίνει ισορροπία δυνάμεων («ποιεί ροπήν και κωλύει γίγνεσθαι τας εναντίας υπερβολάς». Ο Μακεδών φιλόσοφος είναι λέει «ευτυχία μεγίστη» οι πολιτεύομενοι να έχουν μέσου μεγέθους και επαρκή περιουσίαν («ουσίαν μέσην και ικανήν»). Γιατί όπου άλλοι έχουν υπερβολικά πολλά και άλλοι τίποτε εκεί έχουμε άκρατη ολιγαρχία, ή τυραννίδα εξ αιτίας των ακροτήτων.

Στο «δια ταύτα» η εθνική συνεννόηση θα καταστήσει ακαταμάχητη την Πατρίδα, έναντι δανειστών, Βερολίνου, Τούρκων κ.λ.π.