Τουρκία και Δύση

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.

                Η όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας με χώρες της Δυτικής Ευρώπης προκάλεσε ευφορία σε κάποιους εγχώριους κύκλους, οι οποίοι λατρεύουν τη Δύση, καθώς έχουν υποταχθεί άνευ όρων στη λαγνεία της. Η υποταγή δεν τους επιτρέπει να αναλύουν με νηφαλιότητα τα συμβαίνοντα. Συμβάλλουν άλλωστε σ’ αυτό και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ως σκοπό έχουν την παραπληροφόρηση ή τη συσκότιση, ώστε ο πολίτης να αποδέχεται ως αληθές αυτό που οι κρατούντες επιθυμούν.

                Η Τουρκία βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Ο Ερντογάν επιδιώκει με το δημοψήφισμα του προσεχούς μήνα να αποκτήσει υπερεξουσίες και να καταστεί σουλτάνος. Βέβαια δεν είναι λίγοι που σουλτάνο τον αποκαλούν ήδη στα πλαίσια της φθηνής δημοσιογραφίας. Πρωτίστως πρέπει να τεθεί το ερώτημα: Είναι ο Ερντογάν ένας πολιτικός με οράματα για τη χώρα του, που, βλέποντας την να απειλείται από σοβαρούς εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, ανέλαβε τον ρόλο του σωτήρα της; Είναι μήπως ένας άκρως φιλόδοξος, που στοχεύει στην εδραίωσή του στην εξουσία; Είναι αφελής και επιπόλαιος, που στηρίζεται και παρακινείται από δυνάμεις εκτός της χώρας; Αποκλείουμε το πρώτο. Τα άλλα δύο δεν αντικρούονται.

                Η Τουρκία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καταστροφή τριών χωρών, του Ιράκ και της Συρίας, στη Μέση Ανατολή, και της Λιβύης, στην Αφρική. Η καταστροφή αυτών αποφασίστηκε από τους ισχυρούς της Δύσης και πραγματοποιήθηκε με πολεμικές επιχειρήσεις των δυτικών χωρών και των φανατικών ισλαμιστών του χαλιφάτου, το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει τη στήριξη των αυτών. Αν δεν την είχε και αν επιθυμούσαν οι χώρες αυτές να διαλύσουν τον στρατό των δολοφόνων, θα το είχαν επιτύχει σε διάστημα μικρότερο απ’ εκείνο που απαιτήθηκε για να ανατρέψουν τον Σαντάμ του Ιράκ. Καθ’ όλο το διάστημα δράσης του ισλαμιστών στη Μέση Ανατολή η Τουρκία, που συμμετείχε με πολίτες της σε ποσοστό 20% στον στρατό τους, επωφελήθηκε και εξακολουθεί να επωφελείται από τη διακίνηση του ληστεμένου πετρελαίου μέσω του εδάφους της προς λιμάνια της της Μεσογείου, προκειμένου να πωληθεί αυτό σε δυτικές χώρες. Κάποιοι με δόση αφέλειας υποστήριξαν ότι οι ισχυροί θα έπρεπε να είχαν απαγορεύσει τη διακίνηση του πετρελαίου αυτού στις δυτικές αγορές! Δηλαδή να απαγορεύσουν στους εαυτούς τους να αισχροκερδούν! Αν ήταν Ρώσοι οι διακινητές του πετρελαίου, τότε οι ευαίσθητοι δυτικοί ασφαλώς και δεν θα έμεναν άπραγοι!

                Η Τουρκία φαινόταν να ισχυροποιεί τη θέση της ως περιφερειακή δύναμη. Ακόμη και η Ρωσία έριξε νερό στο κρασί της, προκειμένου να αποτραπεί η επιδείνωση των διμερών σχέσεων. Κάποιοι προβάλλουν γι’ αυτό πρωτίστως οικονομικούς λόγους. Μπορεί να είναι σημαντική η τουρκική αγορά, όμως στη Μέση Ανατολή διακυβεύονται πολύ σημαντικά συμφέροντα της Ρωσίας, η οποία δεν υπήρξε ποτέ φιλική προς την Τουρκία χώρα. Ξαφνικά το σκηνικό άλλαξε άρδην σε βάρος της Τουρκίας. Όχι μόνο δεν κατάφερε αυτή, μέσω των ισλαμιστών, να κυριαρχήσει στη βορειοδυτική Συρία και να καθυποτάξει τους Κούρδους της περιοχής, που θεωρεί διαρκή απειλή, αλλά αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα στο εσωτερικό της. Το πραξικόπημα έδειξε τον αναβρασμό που επικρατεί μεταξύ του τουρκικού λαού. Ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Γκιουλέν, τον μέχρι το 2013 υποστηρικτή της κυβέρνησης, ως υποκινητή αυτού. Προηγουμένως τον είχε κατηγορήσει για υποκίνηση των εναντίον του επιθέσεων με την κατηγορία της διαφθοράς. Ότι ο Ερντογάν ενέχεται για διαφθορά μαρτυρείται από το πλήθος σκανδάλων. Προκλητική είναι και η κατασπατάληση σημαντικών πόρων για την ανέγερση του προεδρικού ανακτόρου. Αλλά δεν είναι ο μόνος διεφθαρμένος ηγέτης. Ο Γκιουλέν διαμένει στις ΗΠΑ. Οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας αυτής δεν θα αντιλαμβάνονταν τις κινήσεις του αυτοεξόριστου, αν ο Ερντογάν παρέμενε ο εκλεκτός τους ηγέτης; Έπρεπε να εκδηλωθεί το πραξικόπημα, να χυθεί αίμα, να συλληφθούν χιλιάδες αξιωματικοί του στρατού και να απομακρυνθούν από τις θέσεις τους πλήθος αξιωματούχων; Μήπως κάποιοι απεργάζονται την αποσταθεροποίηση της Τουρκίας; Σαν να μην έφθανε η πληγή που προκάλεσε η απόπειρα πραξικοπήματος, έχουμε πλέον και τρομοκρατικές επιθέσεις, την ευθύνη των οποίων αναλαμβάνει το χαλιφάτο! Γιατί τόση αγνωμοσύνη απέναντι στην Τουρκία, που τόσο το στήριξε; Ερμηνεύεται η στάση αυτή με την υποτιθέμενη σύμπραξη της με άλλες δυτικές χώρες για τη διάλυσή του; Υπάρχουν αξιόπιστες μαρτυρίες για δράση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εναντίον των ισλαμιστών και όχι κατά των Κούρδων και του στρατού της Συρίας; Ας τονιστεί ότι διάσταση Ερντογάν Γκιουλέν είναι διάσταση στο σουνιτικό τμήμα της Τουρκίας. Οι κεμαλικοί, που φαίνεται να αποστασιοποιούνται κάπως από τις θέσεις του Κεμάλ αποτελούν τρίτο πόλο. Στηρίζονται αυτοί και από τους Αλεβίτες, που οπωσδήποτε δεν εμφορούνται από την ιδεολογία του παντουρκισμού και αναζητούν προστασία στους κοσμικούς με δυτικό προσανατολισμό Νεότουρκους. Οι ομάδες αυτές συνθέτουν εκρηκτικό μείγμα. Το ερώτημα είναι πότε οι ισχυροί θα αποφασίσουν, για τα συμφέροντά τους, να το πυροδοτήσουν. Αν σ’ αυτά προστεθεί και η οικονομική κρίση, η οποία δεν προέρχεται μόνο από τη σοβαρή κάμψη του τουρισμού λόγω της πολιτικής της Ρωσίας και των τρομοκρατικών κτυπημάτων, η εικόνα καθίσταται πιο ζοφερή.

                Στην κατάσταση αυτή γιατί επέλεξε ο Ερντογάν να συγκρουστεί με δυτικές χώρες; Γιατί αψήφησε τον κίνδυνο να διακοπεί η προενταξιακή βοήθεια προς τη χώρα του; Γιατί ο Ερντογάν χρησιμοποίησε, όχι βέβαια αδίκως, τόσο σκληρή γλώσσα κατά της Γερμανίας; Η γενοκτονία είναι σύλληψη των δυτικών και αυτή η σε βάρος των χριστιανικών λαών της οθωμανικής αυτοκρατορίας έγινε καθ’ υπόδειξη Γερμανών προς τους πολιτισμένους, ως εκπαιδευμένους σε στρατιωτικές σχολές δυτικών, Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι εμπνεόμενοι από τις δυτικές «αξίες» αποτίναξαν τον σουλτανικό δεσποτισμό. Γιατί αντέδρασε ο Ερντογάν με οξύτητα κατά της Ολλανδίας για την αντιμετώπιση Τούρκων υποστηρικτών του μεταναστών στη χώρα αυτή. Έλλειψη ψυχραιμίας και μόνο; Μήπως ο Ερντογάν έχει κακούς συμβούλους ή εντολείς εκτός της χώρας του; Θα φανεί πολύ σύντομα.

                Οι εκλογές στην Ολλανδία διέψευσαν εκείνους που υποστήριξαν ότι η τουρκική πολιτική θα συντελέσει στη μετακίνηση ψηφοφόρων προς την παράταξη του ολοκληρωτισμού. Το αποτέλεσμα μαρτυρεί ότι οι πολίτες της χώρας ναρκωμένοι από το επί δεκαετίες καλλιεργούμενο ιδεολόγημα περί πολυπολιτισμικών κοινωνιών, αδυνατούν να αντιληφθούν τον κίνδυνο του ισλάμ, το οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά με δικό του κόμμα και εισήλθε στη βουλή. Βέβαια η Ολλανδία είναι χώρα πολύ διαφορετική από τη Γερμανία, ακόμη και τη Γαλλία. Οι γερμανικές εκλογές θα δείξουν με πιο σαφή τρόπο την πορεία της δυτικής Ευρώπης. Γιατί, αν κάποτε επανέλθει ο ολοκληρωτισμός στην εξουσία, η χώρα, στην οποία είναι πλέον πιθανό να συμβεί αυτό, παραμένει η Γερμανία.

                Όσο για μας και ιδιαίτερα για εκείνους, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τις δήθεν αυστηρές προειδοποιήσεις των «εταίρων» μας προς την Τουρκία, καλό είναι να σκεφθούν λίγο. Πόσο μας στηρίζουν στην κλιμακούμενη ένταση της γείτονος, που με απειλές επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους πολίτες της; Μήπως θα καλύψουν αυτοί μέρος τουλάχιστον της δαπάνης της επικείμενης αγοράς νέων αεροσκαφών; Ή μήπως θα δεχθούν μέρος των Τούρκων προσφύγων, που θα συρρεύσουν στη χώρα μας, αν, ο Θεός να φυλάξει, ξεσπάσει εκεί εμφύλιος πόλεμος;

                Οι δυτικοί ενέχονται για πλήθος εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Και όμως πολλοί συμπατριώτες μας τους λατρεύουν, ενώ εκφράζουν την απέχθειά τους για κάθε τι το ελληνικό!

                                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»