Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θεμελιώθηκε από τους πατέρες της Ευρώπης πάνω στην ισοτιμία και την κοινοτική αλληλεγγύη. Οι αρχές αυτές δυστυχώς προδόθηκαν, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση, σε σημείο που το σημερινό μόρφωμα να είναι αγνώριστο.
Ένωση + Ζώνη κλυδωνίζονται και χειμάζονται από δομική κρίση, αποτέλεσμα της προκλητικής μετάλλαξής τους, αφού η Ευρώπη των λαών, των εθνών και των πολιτών, μετασχηματίσθηκε σε παγκοσμιοκρατική και καθαρά γερμανική.
Στις Βερσαλλίες συνήλθε, προεξαρχούσης της Άγγελας Μέρκελ, σε «Παρασυναγωγή» η τετράδα Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και έλαβε καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον της Ένωσης, που συνιστούν ευθεία άρνηση και απεμπόληση της ιδρυτικής της Συνθήκης.
Οι «4» δρομολόγησαν την «Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων». Εντελώς αδύναμος ο οικοδεσπότης Φρανσουά Ολλάντ (ψάχνει για δουλειά και λέγεται ότι μερίμνη της Μέρκελ τακτοποιείται σε… καλό πόστο). Ραχόι και Τζεντιλόνι ηγούνται χωρών με σοβούσα κρίση. Εξ άλλου η πρόσφατη Λευκή Βίβλος του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ με το «σενάριο 3» για «Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων» τούς ήρθε στα μέτρα τους.
Οι Βερσαλλίες διέλυσαν και μία σοβαρή ελπίδα συσπείρωσης του Νότου που θα μπορούσε με επικεφαλής τη Γαλλία να διαδραματίσει έναν ουσιαστικό ρόλο στην επανίδρυση και αναθεμελίωση του ευρωοικοδομήματος.
Η Παρασυναγωγή απηχεί τον φόβο του ευρωπαϊκού κατεστημένου, λόγω της ραγδαίας αποσύνθεσης της δικής του Ευρώπης.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί αποδοκιμάζουν ολοένα και εντονότερα την νεοταξική παγκοσμιοκρατική παραμόρφωση της ηπείρου και των χωρών τους. Οι «4» επιχειρούν να ανακόψουν αυτήν την πορεία και προτείνουν ανάχωμα που όμως επανεγκλωβίζει τους λαούς στο προπατορικό αμάρτημα της Ένωσης, όταν θυσίαζε την εμβάθυνση στην διεύρυνση και υιοθετούσε το ιδεολόγημα Κλίντον – Μπλερ για παγκοσμιοποιημένη και πολυπολιτισμική Ευρώπη.
Με εργαλείο αυτήν καταπολέμησαν την εθνική ταυτότητα, το έθνος – κράτος, προώθησαν την υπονομευτική τής σταθερότητας των χωρών ιδέα της πολυπολιτισμικότητας και επέβαλαν το ενιαίο νόμισμα χωρίς την προηγούμενη πολιτική ενοποίηση. Συνέπεια να καταστεί αυτό ψευδώνυμο του μάρκου και να υπηρετήσει αποκλειστικά την γερμανική ηγεμονία.
Στις 25 Μαρτίου στη Ρώμη, με αφορμή τα Εξηντάχρονα της ομώνυμης Συνθήκης, εγκαινιάσθηκε η νέα Ευρώπη των… Βερσαλλιών.
Καθώς ο Ντόναλντ Τράμπ αμφιβητεί εμμονικότατα την βιωσιμότητα, ακόμη και την σκοπιμότητα τής Ε.Ε., οξύνεται το υπαρξιακό της πρόβλημα. Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων δεν χρειαζόταν να γίνει επίσημος στόχος, αφού είναι προ πολλού επώδυνη πραγματικότητα. Λύση είναι η Ευρώπη της μιας ταχύτητας. Την à la carte την νιώσαμε στο μεδούλι μας.
Οι «δυνατοί» έκαναν την επιλογή τους στις Βερσαλλίες. Στη Ρώμη οι «αδύνατοι» ρυμουλκήθηκαν από τους «δυνατούς».
Λειψανθρωπία ηγετών χαρακτηρίζει την εποχή μας. Χωρίς όραμα, χωρίς βούληση, χωρίς γνώση και χωρίς επίγνωση οι πλείστοι. «Ερέτην χρήναι πρώτον γενέσθαι πριν πηδαλίοις επιχειρείν» συμβούλευε ο ανυπέρβλητος Αριστοφάνης (Ιππής, 542). Το σωστό δηλαδή είναι ο πολιτικός να αρχίσει πρώτα από κωπηλάτης πριν πιάσει στο χέρι το τιμόνι. «Κατ’ εντεύθεν πρωτερεύσαι και τους ανέμους διαθρήσαι», μετά να πιλοτάρει και να βιγλίσει τους ανέμους. «Κάτα κυβερνάν αυτούς εαυτώ.» και μόνο ύστερα απ’ όλα αυτά να γίνει καπετάνιος στο καράβι του!
Στη σημερινή Ευρώπη και, ατυχώς, και στη σημερινή Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Αυτά πληρώνουμε…
Μέρες της εθνικής επετείου ας αναστοχαστούμε όσα σοφά και δυστυχώς επίκαιρα και σήμερα έγραψε ήδη από το 1806 ο Ανώνυμος συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας»:
«Δεν ηξεύρετε ω Έλληνες ότι η αρετή την σήμερον δεν ευρίσκεται εις τους [ευρωπαϊκούς] θρόνους. Δεν ηξεύρετε ότι οι Έλληνες γίνονται δούλοι επειδή ήθελε τους φθονήσει κάθε μεγάλη δυναστεία από τας παρούσας των αλλογενών. Αλλά τέλος πάντων υποθέτοντας κανένα από αυτούς τους δυνάστας οπωσούν φιλέλληνα δεν ηξεύρετε ότι μόνος του δεν ημπορεί το ουδέν καθ’ ότι οι επίτροποί του ή είναι εχθροί μας, ή είναι αδιάφοροι, ή τέλος πάντων άσωτοι και διεφθαρμένοι τα ήθη;».