Το μόνο έργο του Στάλιν που η αποσταλινοποίηση και, μετά την κατάρρευση του Τείχους η Δύση κράτησε άθικτο, άχρι καιρού, είναι η ψευδώνυμη «Μακεδονία» των Σκοπίων.
Ήδη μετά και την κωμικοτραγική περιπέτεια εξαρχαϊσμού του μορφώματος που προέκυψε από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας βρίσκεται αυτό στα πρόθυρα αποσύνθεσης. Προφανώς εξήντλησε τη χρησιμότητα εξυπηρέτησης των ατλαντικών συμφερόντων. Τον Φεβρουάριο υπήρξε μία prima facie περίεργη δήλωση του προέδρου της Υποεπιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής Dana Rohrabacher. «Η δημιουργία του κράτους των Σκοπίων», είπε, «τελικά απέτυχε και αυτή τη στιγμή υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να διαλυθεί και τα εδάφη του να μοιραστούν…». Μνημόνευσε ονομαστικά τους επίδοξους κληρονόμους: Αλβανία και Βουλγαρία και κάποιους μη κατανομαζομένους άλλους μεριδούχους. Η δήλωση έγινε στο… πόδι, αλλά σίγουρα δεν είναι δουλειά του… ποδαριού. Προϊδεάζει για κάτι που καταλαμβάνει την Ελλάδα ανυποψίαστη. Μακροχρόνια διακομματική εμμονή μας στο δόγμα «δεν διεκδικούμε τίποτε» μάς οδήγησε να έχουμε παραιτηθεί de facto από κάθε επιβεβλημένη και απολύτως τεκμηριωμένη διεκδίκηση. Και σε ζητήματα που άπτονται του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας ασφάλειας. Το τι θα γίνει με τα Σκόπια δεν μπορεί να ενδιαφέρει τον Ράμα, τον Μπορίσοφ και τον Ερντογάν και να μην ενδιαφέρει εμάς. Ο Ερντογάν το παίζει περιφερειάρχης – ανθύπατος, ο Ράμα και ο Μπορίσοφ θέλουν να προστατεύσουν τους ομοεθνείς τους. Και ο καθένας τους επιδιώκει να οικειοποιηθεί, όσο γίνεται, μεγαλύτερο κομμάτι του διαλυόμενου κράτους.
Εμείς δεν θέλουμε, αν μη τι άλλο, να προστατεύσουμε τους δικούς μας ομοεθνείς; Μήπως, όπως ανοήτως ισχυρίζονται κάποιοι, δεν διαθέτουμε στα Σκόπια ομοεθνείς; Τότε τι απέγιναν όλοι εκείνοι οι γόνοι του βλαχόφωνου Ελληνισμού βορείως των συνόρων μας που παρέμειναν στην πρώην Γιουγκοσλαβία; Αυτοί είναι τουλάχιστον 300.000 –ακόμη και ο Γκληγκόροφ τους υπολόγιζε σε 200.000.
Ασφαλώς υπάρχουν. Και κάνουν εκκλήσεις να επιδειχθεί άμεσο και έμπρακτο το ενδιαφέρον της Ελλάδος. Οι εξελίξεις όπως τρέχουν εγκυμονούν σοβαρό πρόβλημα εθνικής ασφαλείας για μας. Είναι εμφανής η ένοπλη παρουσία της Αλβανίας στο Τέτοβο, τα στίφη των Ουτσεκάδων που αλωνίζουν την περιοχή και μαζί με όλους αυτούς η Τουρκία, η οποία παρέχει άφθονη και αδιάκριτη «προστασία» και μέσα θέτοντας υπό έλεγχο ζωτικό χώρο ασφάλειας του Ελληνισμού.
Αν ο ελληνογενής γενίτσαρος Γκρουέφσκι συνειδητοποιήσει έστω στο παρά 5΄ της προσωπικής και κρατικής του εξαφάνισης ότι ο μόνος ανιδιοτελής γείτων του είναι η Ελλάδα και μόνο σ’ αυτήν μπορεί να στηριχθεί, θα έκανε μία στροφή προς τα εδώ, θα αποτάσσονταν το παραμύθι τού «Μακεδονισμού», θα αναγνώριζε την ιστορική αλήθεια για την αιώνια ελληνικότητα των Μακεδόνων και θα αντλούσε οφέλη.
Σοβαρότατη ελληνική απουσία καταγράφεται στα διαδραματιζόμενα ιδίως αυτή την περίοδο στην Αλβανία, όπου το πολιτικό σύστημα, και κατεξοχήν ο Ράμα, θύει και απολλύει παν το ελληνικόν. Η Ομογένεια έχει εγκαταλειφθεί ακαθοδήγητη και η πολυδιάσπαση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, ενόψει και των επικείμενων εκλογών, οδηγεί στην έσχατη αποδυνάμωσή του και στην απόλυτη αδυναμία του να αποτρέψει δεινά που μηχανεύεται το καθεστώς, ή να επιβάλει μέτρα προστασίας των ομοεθνών μας. Πρόκειται για τον στοιχειώδη σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πού να καταπιαστούμε και με πιο σύνθετα όπως π.χ. το ξεχασμένο από όλες τις κυβερνήσεις μας, αγρίως ποδοπατούμενο από τους Αλβανούς Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.
Οι Τούρκοι, έπεισαν τους περιοίκους ομοεθνείς τους να έχουν στις γύρω χώρες ενιαία κομματική έκφραση και μέσω αυτής ελέγχουν όσο μπορούν τις κυβερνήσεις τους.
Ο Ερντογάν πουλάει Ισλάμ στην Αλβανία, κτίζει τζαμιά, κατασκευάζει μικρά κοινωφελή έργα και έχει μετατρέψει τη γείτονα σε τουρκική επαρχία υφαρπάζοντας ναυστάθμους και κρίσιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η Ελλάς έχει δαπανήσει και εξακολουθεί να δαπανά για το κράτος και τους πολίτες της Αλβανίας πολλαπλάσια, αλλά για στρατηγικό τους σύμμαχο προτίμησαν τον εχθρό της Ελλάδος. Αυτό δείχνει από μέρους τους αγνωμοσύνη, αλλά από μέρους μας έσχατη πολιτική αφέλεια.
Ο επιθετικός τουρκικός επεκτατισμός, εσωτερικά σύσσωμος (Ερντογάν και αντιπολίτευση ταυτίζονται στον ανθελληνισμό) προσκτά εσχάτως επιπρόσθετη επιτάχυνση. Στόχος τους ο ενεργειακός πλούτος Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή η ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.
Η Άγκυρα τερατουργεί στην Κυπριακή ΑΟΖ με το Barbaros, το Ορούτς Ρέις, ενώ εξαγγέλλει ότι ήδη ναυπηγεί γ΄. Και κλιμακώνει την επιθετικότητά της, δεσμεύοντας – καταλαμβάνοντας τεράστιες θαλάσσιες περιοχές με το πρόσχημα ασκήσεων.
Οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι» συνταυτίστηκαν πάντοτε με τους απέναντι. Οι ηγεσίες μας επικαλούμενες εύκολα το επιχείρημα σωφροσύνης κατάπιαν το casus belli του εχθρού, δεν προχώρησαν στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ., ούτε διεκήρυξαν, ούτε οριοθέτησαν την ΑΟΖ. Αλλά όπως γράφει ο Θουκυδίδης «περιέστηκεν η δοκούσα ημών πρότερον σωφροσύνη […] νυν αβουλία και ασθένεια φαινομένη» (Α, 32, 4). Αυτό δηλαδή που προηγουμένως λογιζόταν δική μας σωφροσύνη αποδεικνύεται τελικά απερισκεψία και αδυναμία μας!
Ο εχθρός με απειλές, διπλωματικές πιέσεις, την αδρή αμερικανική στήριξη και ωμό στρατιωτικό εκβιασμό κερδίζει στα σημεία και καλπάζει. Κατασκευάζει πάντοτε τουρκολομπίστες τύπου Άιντα, ο οποίος με πλήρη αγγλοαμερικανική συνδρομή «καπέλωσε» τα δύο κυπριακά συμπολιτευόμενα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ «νεοανανικότερα» του Ανάν.
Επιβάλλεται να αντισταθούμε. Να αντιστεκόμαστε εσαεί διότι «το μεν είξαι ευθύς ανέλπιστον» (= η υποχώρηση σκοτώνει εξαρχής την ελπίδα) «μετά δε του δρωμένου έτι και στήναι ελπίς ορθώς» (= με την αντίσταση όμως γεννάται ελπίδα να εξελιχθούν κατ’ ευχήν τα πράγματα), [Θουκυδίδης βέβαια Ε΄, 102].
174 comments
Ήμουν στο πενήντα -πενήντα αν θα ασχολούμουν με τα γραφόμενα του κ. Παπαθεμελή. Η επέκταση όμως των διεκδικήσεών του και στα περί Κύπρου, με αναγκάζει.
Πιστεύω ότι η ανάγνωση που επιχειρεί ο σημερινός ελληνισμός του Θουκυδίδη, και κατ’ επέκταση και ο κ. Παπαθεμελής, πόρρω απέχει του Θουκυδίδη.
Είναι ένα πράμα και αδιαμφισβήτητο ότι όχι απλώς θεωρητικά αλλά εν πλήρη πράξη και αδρανία η Ελλάδα (και η Κύπρος) είναι φιλειρηνική χώρα. Δεν υπάρχει τρόπος να “δράσει” κανείς σήμερα στα πλαίσια του κόσμου τούτου υπέρ της ειρήνης παρά “αδρανώντας” και διαδηλώνοντας απλώς -και εννοώντας- την αποφασιστικότητά του να αντιδράσει μέχρι εσχάτων, αν δεχτεί επίθεση.
Αυτό κάνει με σοβαρότητα η Κύπρος και η Ελλάδα, αν και τελευταίως η Ελλάδα δια του κ. Καμμένου πειράται να δείξει… δόντια! Ούτε της πάνε ούτε τα διαθέτει απέναντι στα ρωσο-αμερικανο-τουρκικά συμφέροντα.
Οι πατριωτισμοί των λόγων έχουν αξία στους αδαείς, που αναλογικά είναι περισσότεροι στην Ελλάδα παρά στην Κύπρο, σήμερα. Η Κύπρος ξέρει πολύ καλύτερα από την Ελλάδα ποια είναι η αλήθεια.
Η τελευταία φορά που η Ελλάς με σωστούς χειρισμούς διεκδίκησε εδάφη με αναγκαστικό σύμμαχο την Αμερική, ήταν το 1964. Η Κύπρος τότε, δια του Αρχιεπισκόπου και πολιτικού της ηγέτη Μακαρίου Γ΄, διέπραξε τόσο σοβαρό σφάλμα παρασταίνοντας την ουρά που κουνά τον σκύλο, ώστε έθεσε τις βάσεις της τουρκικής εισβολής του 1974 και της σημερινής παρακμής της, και της (Θουκυδίδειας, μιας και μόνης) αδυναμίας της να διεκδικήσει πλέον οτιδήποτε.
Ένας ελληνικός στρατός που εκστρατεύει με στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου και τουμπάρεται (ΤΟΥΜΠΑΡΕΤΑΙ) από την κυπριακή ηγεσία ώστε ν’ αναγκασθεί να επιστρέψει στη βάση του άπρακτος, συγκροτεί αυτόματα το θεμέλιο της παρακμής που βρίσκεται σήμερα στην κορύφωσή της.
Ας αγγίξει αυτό το θέμα ο κ. Παπαθεμελής πρώτα, και μετά να συμβουλεύει την Κύπρο περί του πρακτέου.
Νάτος πάλι παιδιά ο Ροδίτης με την κασέτα που έχει καταπιεί του 64 να την παίζει σε κάθε ευκαιρία.
Για τη σημερινή στάση της Κυπριακής κυβέρνησης να θέλει ντε και καλά να διαλύσει το εναπομείναν κράτος της Κύπρου και να μπάσει σε αυτό την Τουρκία, εξυπηρετώντας έτσι τον στρατηγικό στόχο της να καταπιεί όλο το νησί, καθώς και για την ολιγωρία του ελληνικού κράτους να ανακηρύξει την ελληνική ΑΟΖ ούτε κουβέντα.
Αν δεν είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης και η εθελόδουλη βλακεία, τότε είναι το συμφέρον, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Ὑπάρχει καὶ ἡ ἁπλῆ βλακεία, ἀλλὰ ὁ κατέχων «ὠφελιμιστικῶς κρίνων» δὲν «καθορίζει ἐπακριβῶς τὴν … ἰδίαν αὐτοῦ θέσιν». Προφανῶς σεμνύνεται διότι ἡ μὴ-ἐθελόδουλη βλακεία, ἡ ὑπερήφανη βλακεία, εἶναι θεμιτή !
Και όχι μόνον. Υπάρχει και η εκ γενετής γαϊδουρίσια, αλλά και η επίκτητη, αν την έχεις πάθει νέος.
Ώστε, εκτός των περί ψευδών αμερικανικών υποσχέσεων αερολογιών του, των ανιαρών περιαυτολογιών, του γελοίου υπογενείου του, παραδέχεται εισέτι με άχαρι σεμνοτυφία, ότι διακατέχεται από “εκ γενετής γαϊδουρίσια, άμα δε και επίκτητη βλακεία” και κάνει αγώνα να μας πείσει περι αυτού, με το να αποφεύγει επιμελώς να μιλήσει για την ταμπακέρα.
Το γιατί δηλαδή η σημερινή Κυπριακή κυβέρνηση θέλει ντε και καλά να διαλύσει το εναπομείναν κράτος της Κύπρου και να μπάσει σε αυτό την Τουρκία, εξυπηρετώντας έτσι τον στρατηγικό στόχο της να καταπιεί όλο το νησί, καθώς και γιατί μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος δεν προχωρά στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ.
Εμείς δε, όντας εκ γενετής καχύποπτοι, αμφιβάλλουμε αν πίσω από την βλακεία δεν υποκρύπτεται το συμφέρο.
@Αντης Ροδιτης
Φρεσκα κουλουρια φωναζει ο κουλουρας κυριε Αντη……….. Φοβουμαι οτι απο ενα σημειο και μετα η συνεχης επικληση των μακαριακων εγκληματων κατα του Ελληνικου Εθνους παυει πια να ειναι πειστικο πολιτικο οπλο κατα του ΔΗΚΟ. Αν ο Προεδρος δεν σταματησει αμεσως τις προσπαθειες να σερβιρει στο λαο το ξαναζεσταμενο σχεδιο Α(υ)ναν που ειδαμε προσφατως, τοτε θα υποστει δεινη εκλογικη ηττα σε 10 μηνες απο το γιο του Τασσου……
Μαζί σου NF
Πέραν τῶν ἀντιπολιτευτικῶν κορωνῶν, τί διαφορετικὸ θὰ ἔκανε ὁ Νικόλας Παπαδόπουλος ἀπὸ τὸν Νίκο Ἀναστασιάδη στὸ ζήτημα τῆς Κύπρου ; Μὲ δεδομένο ὅτι δύο ἐνδεχόμενα ὑπάρχουν, ὁ συνεταιρισμὸς μὲ τοὺς Τουρκοκυπρίους (καί, ἀναγκαστικῶς, τὴν Τουρκία ποὺ τοὺς κηδεμονεύει) ἢ ἕνα καθαρὸ διαζύγιο, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τίθεται θέμα οὐσίας ; Στὸ ζήτημα αύτό, ἡ πορεία εἶναι μονόδρομος : δείχνουμε διαλλακτικὸ πρόσωπο καὶ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Τουρκία θὰ συνεχίσῃ καὶ αὐτὴ νὰ καιροσκοπῇ, ὅπως ἐμεῖς. Καὶ ἔχει ὁ Θεός …
Συνεπῶς, ἐὰν σὲ κάτι βλάπτῃ ὁ φωνασκὸς καὶ τάχα πατριωτισμὸς εἶναι διότι μᾶς χαλᾶ τὴν βιτρίνα τοῦ διαλλακτικοῦ πού μᾶς συμφέρει νὰ προβάλλουμε. Ἄλλα άπὸ τὰ πατριδοκαπηλικὰ συνθήματα δὲν ἔχει ὁ Νικόλας Παπαδόπουλος ; Ἐὰν πράγματι προσβλέπει σὲ μερίδιο τῆς ἐξουσίας, τὸν συμφέρει νὰ μαζέψῃ τὴν ἐθνοκαπηλικὴ ρητορική ἀπὸ τώρα. Ἐκτὸς κι ἂν δὲν ἀποβλέπει …
Παίρνω τη φράση του κ. Γεωργάνα: “δείχνουμε διαλλακτικὸ πρόσωπο καὶ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Τουρκία θὰ συνεχίσῃ καὶ αὐτὴ νὰ καιροσκοπῇ, ὅπως ἐμεῖς. Καὶ ἔχει ὁ Θεός …” και την τροποποιώ ελαφρά για να κατανοήσουν (ίσως) διάφοροι θερμοκέφαλοι γιατί η πολιτική Αναστασιάδη είναι ορθή και εκείνη του “πατριωτικότερου” ενδιάμεσου, λεγομένου, χώρου λανθασμένη: “δείχνουμε διαλλακτικὸ πρόσωπο καὶ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Τουρκία θὰ συνεχίσῃ να είναι αδιάλλακτη κι ακόμα πιο αδιάλλακτη, ώστε να γίνει κατανοητό στα δυτικά συμφέροντα -που σωστά ο Αναστασιάδης τα έμπλεξε στον πλούτο της κυπριακής ΑΟΖ- ότι η Τουρκία θέλει τα πάντα χωρίς να δίνει τίποτε, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα υλοποιηθεί η απειλή του Υπ. Εξ. της Βρετανίας του 1974 πρός τους Τούρκους, ότι αν δεν μαζέψουν τα μυαλά τους είναι πολύ πιθανόν σε κάποια στιγμή ο στρατός του να βρεθεί αιχμάλωτος της Κύπρου …”
Ένα παρόμοιο σκηνικό στήθηκε στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964 όταν ο Υπ. Εξ. των ΗΠΑ Dean Rusk συμβούλευσε την Ελλάδα να προχωρήσει με την Ένωση χωρίς να δώσει λογαριασμό στην Τουρκία, αν και ένα από τα “μετενωσιακά προβλήματα”, σημείωσε, θα είναι η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ., που δεν θα φεύγει με το καλό, αλλά, συνέχισε ο Rusk, “μπορούμε να βοηθήσουμε με ένα ψήφισμα στη Γ. Σ. του ΟΗΕ που να καλεί την Τουρκία να παραιτηθεί των δικαιωμάτων της στην Κύπρο, να μαζέψει τον στρατό της και να φεύγει (“the UN General Assembly might pass a resolution calling upon the Turks to relinquish these rights and get out”.) Επαναλαμβάνω: “GET OUT”!
Το ως άνω έγγραφο (479 secret, της 23ης Αυγούστου 1964) βρίσκεται στα ελληνικά και στα αγγλικά φωτοτυπημένο στο βιβλίο “Κουράγιο Πηνελόπη”.
Δεν αναμένω, βέβαια, από κανέναν θερμοκέφαλο “πατριώτη” να διαβάζει και να κατανοεί Ιστορία και σωστή πολιτική, ώστε αντί να έχει τις βρισιές έτοιμες πάντα στην άκρη της γλώσσας του, να ξεχωρίζει ποια είναι σωστή πολιτική και ποια όχι.
Αν παρατηρούνταν εν Ελλάδι (και εν Κύπρω) μια τέτοια ΑΛΛΑΓΗ στα δικά μας τα μυαλά (τόσο βολικά για τα σχέδια των Τούρκων), θα είχαμε πολύ περισσότερες ελπίδες επιβίωσης εν ειρήνη και ασφαλεία από όσες περιμένουμε από τη Θεία Πρόνοια.
Άρα κατά τους “συνεπείς και διαλλακτικούς νοικοκυραίους”, ορθή πολιτική για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων είναι: ή να περιμένουμε την παρέμβαση της Θείας Πρόνοιας, ή να εκλιπαρούμε τη συνεργασία των Τούρκων σε ένα καινοφανές κρατικό μόρφωμα που θα μπάζει την Τουρκία συγκυβερνήτη σε ολόκληρη την Κύπρο, είτε συνιδιοκτήτη στο Αιγαίο, με στόχο να ξεσκεπάζουμε “την αδιαλλαξία τους να τα θέλουν όλα δικά τους και να μη δίνουν τίποτα” (από αυτά που μας ανήκουν!!!) μπας και μεταστραφεί η βρετανική πολιτική και με το γνωστό δόγμα βλέποντας και κάνοντας!
Στο μεταξύ μπορούμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Ζητήματα όπως:
– Συστηματική διπλωματική προετοιμασία
– Ολοκληρωμένη νομική και τεχνική υποστήριξη.
– Δημιουργία αρραγούς εσωτερικού πολιτικού μετώπου.
– Καθορισμό εθνικής στρατηγικής και ενεργή πολιτική σε εξωτερικό και εσωτερικό.
– Περαιτέρω ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ειδική σχεδίαση για διασφάλιση των εθνικών μας δικαιωμάτων που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο.
– Οικοδόμηση συμμαχιών με άλλες χώρες με βάση κοινά συμφέροντα κλπ.
μπορούν να περιμένουν πότε οι Τούρκοι, είτε θα συνετιστούν και θα κάτσουν στ’ αυγά τους, είτε από αλαζονεία θα εξοστρακιστούν από τις μεγάλες δυνάμεις! Και αυτό ονομάζεται «να κατανοείς Ιστορία και να εφαρμόζεις σωστή πολιτική»!!!
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…
@Αντης Ροδίτης
Αγαπητε κυριε Αντη!
Κατ’ αρχην, η εμπλοκη ισχυροτατων χωρων, και δη του Ισραηλ, στην κυπριακη ΑΟΖ δεν ειναι κατι που ξεκινησε επι Αναστασιαδη, αλλα επι Τασσου. Γνωστα αυτα. Σε λιγο θα μας πειτε οτι ο Αναστασιαδης εχτισε τον Παρθενωνα, ή οτι ηταν Αρχηγος της ΕΟΚΑ.
Ειναι σαφες οτι ο Προεδρος συζητα με τον Ακιντσι μια παραλλαγη του σχεδιου Α(υ)ναν. Για να πεισει -οπως εσεις λετε- τις Δυναμεις οτι αυτος ειναι “διαλλακτικος” και ο Τουρκος “αδιαλλακτος”.
Στην πραγματικοτητα ομως δεν εχουμε καμμια αναγκη πια να φανουμε “διαλλακτικοι”. Πλεον οι Μεγαλες Δυναμεις προτιμουν 1000 φορες να συνεταιριστουν στην ΑΟΖ με ενα καθαροαιμο ελληνοκυπριακο κρατος, παρα να φορτωθουν ως προσθετο συνεταιρο τον Τουρκο με τα καπριτσια του, και μαλλιστα οπλισμενο με το βετο του σχεδιου Α(υ)ναν.
Αφου λοιπον ουδεις μας πιεζει οπως το 2004, γιατι επιμενουμε να συζηταμε μια παραλλαγη του σχεδιου Α(υ)ναν; Τι θα κανουμε αν ο Τουρκος ντριμπλαρει τον Προεδρο, οπως ντριμπλαρε τον Τασσο το 2004, ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΣ μια τετοια “λυση”;
Δυστυχως ο Προεδρος δεν διαπραγματευεται απλως “για να εκθεσει την αδιαλλαξια του Τουρκου”. Ο Προεδρος ειναι αυθεντικος και αμετανοητος α(υ)νανιστης. Εννοει πραγματικα να δεχθει μια παραλλαγη του σχεδιου Α(υ)ναν. Και για αυτο ειναι επικινδυνος. Αλλα δε φταιει αυτος, ο γιος του Τασσου φταει, που δεν κανει πραξει την απειλη του: Να δωσει τελεσιγραφο στον Προεδρο οτι ή θα κοψει εδω και τωρα τον α(υ)νανισμο, ή το ΔΗΚΟ θα φυγει και θα παει στην Αντιπολιτευση. Αφου ο Προεδρος τα βρισκει μια χαρα με τους κομμουνιστες του ΑΚΕΛ στο Κυπριακο, ας ψηφισει μαζι τους και τα μνημονιακα νομοσχεδια……
O Tουρκος ειναι στριμωγμενος στη γωνια. Οι Αμερικανοι θελουν να του τις βρεξουν ασχημα, και ειναι ετοιμοι να δημιουργησουν κουρδικο κρατος στα νοτια συνορα του. Στο εσωτερικο κεμαλιστες και ισλαμιστες ειναι ετοιμοι να σκοτωθουν μεταξυ τους. Οι τουρκικες ενοπλες δυναμεις αποδιοργανωθηκαν απο τις εκκαθαρισεις του Ερντογαν.
Ειναι δυνατον υπο τις συνθηκες αυτες να συζηταμε ενα νεο σχεδιο Α(υ)ναν;
Συνεπῶς, ἅν διαβάζω καλὰ τοὺς «πατριῶτες», ἕνα διαζύγιο μὲ ὅ,τι ἔχει μείνει ἀπὸ τοὺς Τουρκοκυπρίους ἐδῶ καὶ τώρα εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον μας, καθὼς καὶ τῶν Ἀμερικανῶν ! Γιατί δὲν τὸ λένε εὐθέως ;
Όχι, “ευσεβή νοικοκυραίε” το συμπέρασμα που προκύπτει δεν είναι αυτό.
Το Κυπριακό ήταν και παραμένει πρόβλημα κατοχής.
Η όποια δυνατότητα συνύπαρξης των δύο κοινοτήτων σε ενιαίο κράτος, προϋποθέτει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την κατάργηση των εγγυήσεων.
Οι κυπριακές και ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα λόγο και καμιά εξουσιοδότηση να πάνε να συζητάνε για λύση συγκυριαρχίας με τους Τούρκους. Γκέγκε;
Χωρίς τό καθαρὸ διαζύγιο, ὅμως, οἱ Ἀμερικανοὶ (καὶ κάμποσοι ἄλλοι «μεγάλοι») μᾶς ἔχουν διαρκῶς στὸ χέρι. Τί λετε γι’ αὐτὸ σεῖς οἱ πατριδαμύντορες ; Ἡ ὑπάρχουσα ἐθιμική, συνεπῶς χωρὶς κανόνες, συγκυριαρχία δέν σᾶς ἐνοχλεῖ, φαίνεται. Νὰ τὸν χαρῶ ἐγὼ τέτοιον πατριωτισμό !
Σημ.: Τήν κασσέττα στὸ δικό σας στόμα δὲν τὴν βλέπετε ; Μόνον στῶν ἄλλων ;
Αντιθέτως, κάποιοι “μεγάλοι” κι από κοντά ο “εν σπουδή” παρατρεχάμενος νυν πρόεδρος της Κύπρου και το κόμμα του μαζί με το ΑΚΕΛ παθαίνουν πρεμούρα να κλείσουν την υπόθεση με σχέδιο τύπου Αναν που είναι πασιφανές ότι βάζει υποθήκη όλο το νησί στην αδηφάγο αρπακτική διάθεση των Τούρκων.
Το μόνο πασιφανές από παλιά -το έχεις αποδείξει ξανά και ξανά στο παρελθόν- είναι πως όταν τα βρεις σκούρα με τα επιχειρήματα το ρίχνεις στις αστήρικτες διαβολές και τις συκοφαντίες. Αυτό ήταν πάντα η καταστροφή της Ελλάδος.
Ὀπότε, ἕνας λόγος παραπάνω νὰ ζητᾶτε ἐπίσημο διαζύγιο καὶ γρήγορα ! Γιατί δὲν τὸ ζητᾶτε, λοιπόν, οὔτε σεῖς οὔτε οἱ ἐκλεκτοί σας ; Μία ἑρμηνεία εἶναι ὅτι σᾶς ἐνδιαφέρουν τὰ ψηφαλάκια τῶν μελλόντων νὰ ἐπωφεληθοῦν ἀπὸ τὸ κλείσιμο τῆς ὑποθέσεως … Καλὸς ὁ πατριωτισμός, λοιπόν, ἀλλὰ νὰ μὴν μᾶς κοστίσῃ ψήφους ! Ἀλλὰ ξέχασα ἐσεῖς εἶσθε Ἕλληνες μὲ τὴν βοῦλλα, ἐνῶ ἐμεῖς ὑπάνθρωποι καὶ πουλημένοι στοὺς Τούρκους …
Όποιος παρακολούθησε το νήμα αυτό, μπορεί να κρίνει για το ποιός προβάλλει επιχειρήματα και ποιός πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, απέναντι στα:
– Συστηματική διπλωματική προετοιμασία
– Ολοκληρωμένη νομική και τεχνική υποστήριξη.
– Δημιουργία αρραγούς εσωτερικού πολιτικού μετώπου.
– Καθορισμό εθνικής στρατηγικής και ενεργή πολιτική σε εξωτερικό και εσωτερικό.
– Περαιτέρω ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ειδική σχεδίαση για διασφάλιση των εθνικών μας δικαιωμάτων που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο.
– Οικοδόμηση συμμαχιών με άλλες χώρες με βάση κοινά συμφέροντα κλπ.
εσείς επικαλείσθε την Θεία Πρόνοια, την καλή προαίρεση των Τούρκων να μας αφήσουν στην ησυχία μας, ή αυτή των μεγάλων δυνάμεων να αντιληφθούν επιτέλους την αδιαλλαξία της Τουρκίας και να της γυρίσουν την πλάτη. Δηλαδή τα πάντα να περιμένουμε από τους άλλους και μεις να πέφτουμε γονυπετείς να εκλιπαρούμε τους Τούρκους, τις δυνάμεις, τον Μεγαλοδύναμο!
ΥΓ. Ότι πουλάτε τρέλα και τόχετε λαλήσει από καιρό δεν σας απαλλάσσει. Τον δρόμο που πήρατε για τα Σούσα, θα τον διαβείτε όλον και στο τέλος θα πιείτε και το πικρόν ποτήριον.
@ Γεωρ. Ιακ. Γςωργανας
Βλεπω οτι σας αρεσει πολυ να ασχολειστε με τα σχολια μου. Εχετε και την κακη συνηθεια να διαστρεβλωνετε οτι γραφω. Δεδομενου οτι σας εχω γραμμενο οχι στα παλαια μου τα παπουτσια, αλκα λιγο ψηλοτερα, σας συνιστω να πραξετε το ιδιο, ωστε να μην χρειαζεται να ασχολουμαι μαζι σας. Υγιαινετε φιλτατε!
@Αντης Ροδιτης
Αγαπητε κυριε Αντη!
Αντι να μεμφεστε εμας τους συκοφαντες επειδη επικρινουμε τον Προεδρο Αναστασιαδη, αυτον συγχρονο Κυπριο Περικλέα, θα σας ειμαστε ευγνωμωνες αν μας εξηγησετε σε τι ακριβως αυτο που εσχατως διαπραγματευτηκε ο Προεδρος διαφερει απο το σχεδιο Α(υ)ναν.
Περιμενουμε!
Να ερωτήσετε τον Τάσσο Παπαδόπουλο να σας εξηγήσει που πρώτος είπε ότι το σχέδιο Ανάν είναι πάντα στο τραπέζι και θα το διαπραγματευτεί για να το καλιτερεύσει. Αυτό κάνει κι ο Αναστασιάδης. Αλλά εγώ εξήγησα ότι ποτέ δεν θα δεχτούν οι Τούρκοι τίποτε καλλύτερο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ξεσκεπάζουμε την αδιαλλαξία, μέχρι να φτάσουμε (αν φτάσουμε) στη μέρα που εκείνοι που τους έδωσαν το πράσινο φως να έρθουν στην Κύπρο, τώρα να τους ένα άλλο στη αντίθετη κατεύθυνση, για να επιστρέψουν εκεί απ’ όπου ήρθαν. Στη Μικρασία, την οποία ο πολύς Ελευθέριος δεν τη βάζει μέσα σ’ εκείνα που μας “ανήκουν”!
Διερωτώμαι γιατί θέλει μόνο την Κύπρο πίσω και δεν βγάζει ένα σχέδιο να πάρουμε μόνοι μας πίσω (!!!) όλα όσα μας ανήκουν!
Στο μεταξύ σήμερα στις ειδήσεις είναι και μια που λέει ότι δυο γιατροί στη Μυτιλίνη εγχείρησαν μια γυναίκα στο δεξί πόδι ενώ είχε σπάσει το αριστερό! Ενδεικτική εικόνα της σημερινής μας γενικής έλλειψης υπευθυνότητας, που δεν την αρκούν οι λίγοι φρόνιμοι άνθρωποι που απέμειναν αλλά ψάχνουν για… Μεγαλέξανδρους! Πού να ξέρουν ότι είναι οι πολιτισμοί που γεννούν τέτοιους άνδρεςς και όχι οι φαντασιώσεις των ανευθυνουπεύθυνων τρολαδόρων του διαδιχτύου, που όταν ξεμείνουν από επιχειρήματα το ρίχνουν σε αφιερώσεις λαϊκών ασμάτων της δεκάρας. Όσοι εκεί ξέρουν και τα άλλα ας τα αφήνουν στους υπεύθυνους ανθρώπους.
Μά, ὡμολόγησε ὁ ἄνθρωπος, καὶ μπράβο του, ὅτι τὴν ὅποιαν νοημοσύνη του τὴν ἔχει σὲ σημεῖον τῆς ἀνδρικῆς ἀνατομίας, τὸ ὁποῖον ἐν τούτοις, ἡ πονηρὰ Φύσις προώρισε γιὰ ἄλλον σκοπό, δηλανότι, γιὰ τὴν ἀναπαραγωγὴ τοῦ εἴδους. Ἐκεῖ φυλάσσει καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα …
Τι άλλο ακόμη θ’ακούσουμε από τα ξεφτέρια! Η Μικρασία, η Ανατολική Θράκη, αυτή η Κωνσταντινούπολη, που υπό την ηγεσία της τότε βασιλικής κυβέρνησης, χάθηκαν οριστικά στον πόλεμο του ’22, ξεριζώνοντας εκατομμύρια Έλληνες από τη γη των προγόνων τους, αποτελούν αλύτρωτες ελληνικές επαρχίες υπο κατοχή, τις οποίες το ελληνικό κράτος καλείται σήμερα να απελευθερώσει!
Τη δε Βόρεια Κύπρο που απωλέσαμε στην εισβολή του “Αττίλα” το ’74, που κανείς άλλος πλην Τουρκίας δεν έχει ως κρατικό μόρφωμα αναγνωρίσει, ο ελληνισμός θα πρέπει κατά τον εκτός και λοιπών πληθωρικών ταλέντων νεόκοπο ιστοριοδίφη Ροδίτη, όχι μόνο να το αποδεχθεί τετελεσμένα ως τέτοιο, αλλά να σπεύδει να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους για συγκυβέρνηση και στο άλλο μισό!
“Αχ! πολλές φροντίδες, πολλή σκέψις κείν’ έτσι ανιαρές του Δημαράτου οι μέρες·
πολλές φροντίδες, πολλή σκέψις και για τούτο καμιά στιγμή χαράς δεν έχει ο Δημάρατος·”
@Αντης Ροδιτης
O Τασσος εκανε τεραστιο λαθος που διαπραγματευτηκε το σχεδιο Α(υ)ναν, ομως το αντεληφθη την υστατη ωρα και το διορθωσε. Ο Αναστασιαδης γιατι παραμενει αμετανοητος α(υ)νανιστης;
Ειναι δυνατον να συζητα ενα τοσο εξωφρενικα ετεροβαρες και αδικο σχεδιο επειδη “δε δεχονται τιποτα καλυτερο οι Τουρκοι;”
Τι θα κανουμε αν ο Τουρκος ντριμπλαρει τον Αναστασιαδη οπως τον Τασσο, ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ενα νεο σχεδιο Α(υ)ναν;
Και ομως υπαρχουν πολυ καλυτερες επιλογες.
Παραδειγμα: Προτεινουνε ομοσπονδιακο κρατος τυπου Γερμανιας, με κατανομη εδαφων και ακτογραμμης 80/20, συμφωνα με το νομιμο πληθυσμο του 1974. Δοκιμη του συστηματος για 5 χρονια, και αν μια απο τις 2 κοινιτητες δεν μεινει ικνοποιημενη, μπορει να αποσχιστει με τα εδαφη της. Αν απορριφθει ουδεις θα μας πει “αδιαλλακτους” αφου δινουμε στον Τουρκο οτι δικαιουται, και αν γινει δεκτο ανακτουμε το μεγιστο δυνατο οσων χασαμε το 1974.
Γιατι δεν μπορει να εφαρμοστει μια τετοια στρατηγικη; Γιατι να μενουμε κολλημενοι στο χρεωκοπημενο σχημα ΔΔΟ-ιδεες Γκαλι-σχεδιο Α(υ)ναν;
@Αντης Ροδιτης
Ομολογησατε παραπανω οτι ο Αναστασιαδης συζητα ουσιαστικα ενα σχεδιο Α(υ)ναν ΙΙ, και απλως προσπαθει να το “καλυτερευσει”.
Αυτο φυσικα σημαινει οτι μπορει να βελτιωσει επιμερους πλευρες, αλλα οχι να αλλοιωσει τους βασικους αξονες.
Και οι βασικοι αξονες ειναι γνωστοι: Εδαφος 72/28, ακτογραμμη 50/50 (!!!), τουρκικο βετο σε ολες τις ομοσπονδιακες αποφασεις, παραμονη και πολιτογραφηση πολυ μεγαλου μερους των εποικων, επιστροφη περιπου του 45 % των προσφυγων υπερεκπροσωπηση των Τουρκων στη δημοσια διοικηση, τουρκικες εγγυησεις, παραμονη 2 ταξιαρχιών τουρκικου στρατου, και πολλα αλλα. Ενα κρατος-δορυφορος της Τουρκιας.
Επειδη κυριε Αντη οι πολιτικοι κρινονται εκ του απιτελεσματος, θα σας παρακαλουσα να μας εξηγησετε ποιες ακριβως “βελτιωσεις” εχει επιτυχει μεχρι στιγμης ο Προεδρος στο σχεδιο Α(υ)ναν ΙΙ που συζηταει.
Ακούστε να σας πω κ. NF, αν πρόκειται να συνομιλούμε κι όχι να ανανιζόμαστε (κατά την προσφιλή σας έκφραση): Ο Τάσσος δεν αντελήφθη κανένα του “λάθος” για να το αποσύρει, ούτε και ο υιός του που δεν διαφωνεί με την ΔΔΟ στο Εθνικό Συμβούλιο, αλλά τον υποστηρίζει για την καρέκλα η ΕΔΕΚ, που διαφωνεί!!
Είπαμε, όμως, για την καρέκλα μάχονται, πουλώντας πατριωτισμό, και τίποτε άλλο, όπως πάντα. Όπως και ο Τάσσος που ήταν δεξιός, αλλά φώναζε “ποτέ πια δεξιά”, για την καρέκλα! Και την άρπαξε, κι ύστερα όταν έφτασε ο καιρός να εκπληρώσει τη συμφωνία (μια σου – μια μου), μας έριξε στο ΑΚΕΛ που κατέστρεψε οικονομικά την Κύπρο.
Τώρα, η εισήγησή σου να μη συζητούμε επειδή είναι αρνητικοί οι Τούρκοι, είναι επιπόλαια και ανεύθυνη. Άλλο που δεν θέλουν οι Τούρκοι: Να αποσυρθούμε από τις συνομιλίες, επειδή θίγεται η εθνική μας υπερηφάνεια (ποια εί-πα-τε;;) και να βρούν την ευκαιρία ν’ αποσυρθούν κι εκείνοι, υποδεικνύοντας εμάς ως αδιάλλακτους!
Πάψετε στην Ελλάδα να μας… υποδεικνύεται (δωρεάν και ανέξοδα) την “πατριωτική” στάση!! Γιατί αν χαθεί όλη η Κύπρος εσείς απλώς θα μιξοκλάψετε ξανά λιγουλάκι, άντε και κάτι περισσότερο από λίγο, και μετά τίποτε. Με τον καιρό πάλι θα ξεχάσετε και πάλι θα πηγαίνετε στην τουρκεμένη Κύπρο, όπως τώρα στην Πόλη για… ψώνια σε τιμές ευκαιρίες! Μην κάνετε τους καμπόσους με ξένο κώλο!
Αν είναι να κάνουμε νέες “προτάσεις” για καλύτερες “λύσεις”, εμείς έχουμε να… προτείνουμε πολύ καλύτερες!
Σας διαφεύγει εντελώς ότι ο υπό απειλή και εκβιασμό, ο άοπλος και δεμένος χειροπόδαρα, ο υπό απειλή άμεσου αφανισμού… δεν προτείνει! Μάχεται απλώς να ξεφύγει με όσο μυαλό διαθέτει, αφού δεν έχει αντίστοιχη βία στη διάθεσή του. Αυτό, λοιπόν, κάνουμε. Δεν το καταλαβαίνετε; Με τις υγείες σας. Αν καταλαβαίνατε δεν θα φτάνετε εκεί που είστε και λυπούμαι πολύ που με αναγκάζετε να πω τέτοια κουβέντα.
Μη μου ξαναγράψετε για να πείτε τα ίδια από την πολυθρόνα σας.
Γιὰ κοίτα κάτι ἀρχιδιαπραγματευτὲς ποὺ ἔχουμε ἐδῶ, πίσω ἀπὸ τὸ πληκτρολόγιο, καὶ δὲν τὸ ξέραμε !
Πῶς θὰ γυρίσει ὁ Τοῦρκος ἔσω του, ἂν πῇ ὅτι, μετὰ ἀπὸ στρατιωτικὴ νίκη μὲ πολλοὺς νεκρούς, ἔδωσε πίσω στοὺς Ἕλληνες τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ἐδάφη πού κατέκτησε καὶ ἀπὸ τὰ ὁποῖα τοὺς ἔχει διώξει ἐδῶ καὶ 43 χρόνια ; Καὶ παράτησε τοὺς ὁμοεθνεῖς του στὴν Κύπρο μὲ μὴ βιώσιμο ἀνθυποκρατίδιο !
Προτείνει τέτοιες ἀνοησίες ἡ «πατριωτικὴ ἀντιπολίτευσις» στὴν Κύπρο ; Ὄχι βέβαια ! Συνεπῶς, κατὰ τοὺς ἀρχιδι απραγματευτὰς μας ἐδῶ, εἶναι καὶ ὁ Νικόλας Παπαδόπουλος ἐξ ἴσου προδότης μὲ τὸν Νίκο Ἀναστασιάδη.
Ξύπνα admin!!!
O GIG έχει ξεπεράσει ακόμα και τα δικά του όρια!!!
CUT THE OLD BAT OFF !!!!!
Ό,τι και να υποστηρίζει, όσο δίκιο και να έχει, μου θυμίζει τους ΠΑΣΟΚογενείς αριστερούς “δημοκράτες” που πάντα έχουν δίκιο, όλοι οι άλλοι είναι άσχετοι/φασίστες/βάρβαροι κλπ και μόνο αυτός έχει το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα να λέει Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ και οι άλλοι να το βουλώνουν!!!
ΕΛΕΟΣ Μπαρμπα-Γιώργο!!!! Υπάρχουν και άλλοι τρόποι εκτόνωσης….Ακόμα και για τη δικιά σου ηλικία…!!!
@Γεωργ. Ιακ. Γεωργανας
Θα πρεπει να να εμπλουτισετε πολυ περισσοτερο το υβρεολογιο σας για να κινησετε το ενδιαφερον μου και να ασχοληθω μαζι σας. Υγιαίνετε φίλτατε! 🙂
Θαυμασία ἰδέα ! Νὰ μὴν ἀσχοληθῆτε ! Ἔτσι κι ἀλλιῶς μπαροῦφες άποκλειστικῶς γράφετε. Κέρδος θὰ ἔχετε καὶ σεῖς καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι πού συμμετέχουν στὸν παρόντα ἱστοχῶρο συζητήσεων. Εἴδατε τί παραγωγικὸς πού εἶναι, τελικῶς, ὁ ἐλεύθερος διάλογος ; Τώρα, ἐλπίζω, καταλάβατε ὅτι μὲ πατριωτικὲς σαπουνόφουσκες καὶ μεγαλοστομίες (πεπονόφουσκες κατὰ τὸν ἀείμνηστο Σπύρο Κυπριανοῦ) δὲν θὰ πᾶτε πολύ μακριά. Ὁ καιρὸς τῶν συγκεκριμένων μπαρουφῶν πέρασε.
Αυτά που χάνονται στον πόλεμο δύσκολα και πολύ σπάνια κερδίζονται πίσω χωρίς έναν νέο πόλεμο. Από το 1974 και μετά που η Ελλάδα επισήμως τουλάχιστον αρνήθηκε να πολεμήσει ώστε να προστατεύσει την Κύπρο από όσα επηκολούθησαν, τι ακριβώς έκαναν Κύπρος και Ελλάδα μαζί (ή και χώρια) σε πολεμικό επίπεδο ώστε να δείξουν και αποδείξουν προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν αποδέχονται το status quo που επέβαλε ο Ατίλας 2; Αν ντρέπεστε να το ομολογήσετε δεν πειράζει να σας το πω εγώ: ΤΙΠΟΤΑ δεν κάνανε! Διαμαρτυρίες, πορείες, καταγγελίες στα διεθνή φόρα, και ένα σωρό …”αδερφίστικες” ανόητες ιδέες που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλατε να απελευθερώσετε την Κύπρο από τους μογγόλους θα είχε υπάρξει μια πραγματική αντίσταση κατά των κατακτητών όπως πάντα έκαναν οι Έλληνες όταν η πατρίδα τους βρέθηκε υποδουλωμένη, όπως αντισταθήκαμε στους γερμανούς στην κατοχή το ’41-’44, και όπως έκαναν οι δύο ΕΟΚΑ. Μην μυξοκλαίτε λοιπόν! Η Κύπρος χάθηκε διότι ΕΣΕΙΣ την αφήσατε να χαθεί, Έλληνες και Κύπριοι, είστε το ίδιο ένοχοι και υπεύθυνοι για την μοναδική φορά στην ελληνική ιστορία όπου ελληνικό έδαφος κατακτήθηκε από ξένους με πόλεμο και οι Έλληνες δεν σήκωσαν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι για να το απελευθερώσουν, αντιθέτως για 43 χρόνια μας έχουν πρήξει τα …ούμπαλα με τα παράπονα και τις κλάψες τους, δηλ. μόνο λόγια και καθόλου πράξεις.
Σοβαρά, αυθεντικά και επίσημα Αμερικανικά αρχεία για την Κύπρο:
http://mignatiou.com/2014/08/o-chartis-pou-karfose-ta-dichotomika-s/
@ Χωρίς όνομα:
Ο βασιληάς Λουδοβίκος κυβερνούσε ελέω Θεού. Οι κυβερνήσεις στα σημερινά κράτη με προεξάρχοντα τον εκάστοτε πρόεδρο ή πρωθυπουργό και στην ΕΕ η μήτε καν εκλεγμένη γραφειοκρατική κλίκα των Βρυξελλών, κυβερνούν στο όνομα των λαών,που υποτίθεται εκπροσωπούν, στην πραγματικότητα όμως ερήμην των.
Καμιά διαφορά. Το καθεστώς παραμένει απολυταρχικό.
Στην Ελλάδα όπως και στην Κύπρο οι κυβερνήσεις αποτελούν μια εξαρτημένη κι εκφυλισμένη εκδοχή του πολιτικού συστήματος. Αυτό βέβαια δεν τις απαλλάσσει απ’ το να φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη για την άθλια κατάσταση πραγμάτων τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα και όχι συλλήβδην Έλληνες και Κύπριοι.
@ Άγγελος Θεμελής
Καλά και άγια όλα αυτά, έχομε διαβάσει και ξαναδιαβάσει παρόμοια, αλλά δεν ξέρω σε τι ωφελούν πια. Τούς Τούρκους θα τούς διώξουμε μ’ αυτά από την Κύπρο; Προφανώς όχι. Ο “Χωρίς Όνομα” έχει δίκιο: “Αυτά που χάνονται στον πόλεμο δύσκολα και πολύ σπάνια κερδίζονται πίσω χωρίς έναν νέο πόλεμο”.
Η Τουρκία έχει μαζέψει ένα τσουβάλι καταδίκες από τον ΟΗΕ, τις οποίες έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Βλέπεις, όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν κατέλαβε το 1990 το Κουβέιτ, η Διεθνής Κοινότητα … “εξανέστη” (sic) και ο ΟΗΕ έδωσε το πράσινο φως για στρατιωτική δράση. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Εμείς, μη έχοντας την δυνατότητα να κάνομε κάτι άλλο, το ρίξαμε, ως συνήθως, στην αρθρογραφία.
Διαβάστε εδώ: http://www.mikistheodorakis.gr/el/writings/articles/?nid=5261
Λόγια κενά, συνθήματα νέα, ίδια με τα χθεσινά, γεμάτα περηφάνεια, αγανάκτηση, ανυπομονησία.
Κανένας δεν φταίει αν οι μεν πέφτουν στην εξουσία των δε. Κανένας δεν ευνοείται από μια υπεράνω άδικη δικαιοσύνη που μετατρέπει τους μεν σε δούλους των δε, αυθαίρετα.
Κατ’ ακρίβεια οι ξεπεσμένοι σε δούλους έχουν το φταίξιμο και την ευθύνη για τη δουλεία τους.
Η ελευθερία ανακτάται μέσα στον χρόνο, αν υπάρξει συνεχής και βαθιά αίσθηση ευθύνης τού καθενός απέναντι σε όλους τους άλλους.
Στο τέλος είναι θέμα νου, πίστης, υπομονής, δουλειάς, αγάπης μέσα στον χρόνο. Έλειψαν από την Ελλάδα.
Είτε από διαίσθηση είτε από σύμπραξη στην απιστία, πρώτο ρόλο έπαιξε και η Κύπρος στην παρούσα καταστροφή.
Δεν ανατρέπονται καταστάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, δεν κτίζονται πατρίδες από τη μια μέρα στην άλλη.
Η Ελλάδα δεν δείχνει να διαθέτει εκείνα που χρειάζονται, και κυρίως χρόνο, τιμιότητα, εργασία για να κτισθεί από την αρχή.
Μια επανάσταση, μια βίαιη ανατροπή στην οποία πολλοί δείχνουν να προσβλέπουν ή απλώς φαίνεται αναπόφευκτη δεν θα έβγαζε στην «εξουσία» εκείνους που χρειάζονται, επειδή δεν υπάρχουν.
Μια νέα κυβέρνηση θα ήταν μια νέα εξαπάτηση.
Το μέλλον είναι σκοτεινό.
Χρειάζεται χρόνος και μέσα στον χρόνο Άνθρωποι. Δεν υπάρχουν τείχη. Η Ελλάδα δείχνει ανοχύρωτη. Πού θα γεννηθούν οι νέοι Άνθρωποι;
Θεωρώ ότι όλοι όσοι σχολιάσατε (μετά τον Γ. Ι. Γεωργάνα) σωστά τα λέτε.
Συμφωνώ μαζί σας.
Ιδιαίτερα μετά την “τοποθέτηση” του Σημίτη στην πρωθυπουργία, η Ελλάδα έπαψε τελείως να υπερασπίζεται την κυριαρχία της.
Η Κύπρος ποτέ μετά την εισβολή δεν έκανε προσπάθεια να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη. Ούτε μια πέτρα δεν έριξαν, πλην ενός αδιάλειπτου διπλωματικού αγώνα. Ο Σημίτης κι η παρέα του (ΓΑΠ, Μητσοτακαίικο, Συνασπισμός/ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί “πολιτισμένοι” Ευρωπαϊστές) θα την είχαν σβήσει με το σχέδιο Ανάν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος πρωταρχικά και παλικαρίσια και σε σημαντικό βαθμό ο Κώστας Καραμανλής με τη συμβολή του Πέτρου Μολυβιάτη, την σώσανε. Έκτοτε η Ελλάδα επί κυβερνήσεως Καραμανλή πλήρωσε επανειλημμένα τίμημα για την στάση της Κυβέρνησης του Καραμανλή στο σχέδιο Ανάν (τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, αναγνώριση Σκοπίων ως Μακεδονία, εμπόδια στην ανάπτυξη σχέσεων με τη Ρωσία, πυρκαγιές κλπ.) Απόλυτο δίκιο έχει ο “Χωρίς Όνομα”. Υπήρξαν περίοδοι που η Ελλάδα είχε σημαντική υπεροπλία σε αεροπορία και ναυτικό απέναντι της Τουρκίας, αλλά επέλεγε να μη την επιδεικνύει (Γράφω συνειδητά “να μην την επιδεικνύει” και όχι να μην τη χρησιμοποιεί.) Γιατί και η επίδειξη θα είχε σημαντικά αποτρεπτικά αποτελέσματα. Χάσαμε πιλότους σε αεροπλάνα και ελικόπτερα και μόνο σε μια περίπτωση κι αυτό με αποκλειστικά προσωπική πρωτοβουλία συγκεκριμένου πιλότου μας ανταποδώσαμε στους Τούρκους τον ύπουλο θάνατο πιλότου της ΠΑ μας μετά από ένα άνανδρο χειρισμό Τούρκου πιλότου. Αυτός Ερντογάν στο όνομα την πλήρωσε. Αλλά από όσο γνωρίζω κανείς άλλος. Κατά το επεισόδιο που επίσης άνανδρα έχασε τη ζωή του ο Κ. Ηλιάκης, ο Έλληνας ΥΠΕΘΑ κρυβόταν τις κρίσιμες ώρες.
Όλες αυτές οι “υποχωρήσεις” δημιούργησαν το κλίμα για τη σημερινή άκρατη Τουρκική επιθετικότητα σε στιγμές που έχουμε χάσει την υπεροπλία. Αλλά και πάλι είμαστε αρκετά ισχυροί να προκαλέσουμε εξοντωτικές ζημιές σε μια Τουρκία που βάλλεται από παντού και ο ηγέτης της έχει συνειδητοποιήσει ότι ο διαμελισμός της έχει μπει στα σχέδια των “μεγάλων” δυνάμεων. Με όλες τις προσωπικές αδυναμίες το δίδυμο Κοτζιά-Καμμένου υπερασπίζεται την ελληνική κυριαρχία και η στρατιωτική μας ηγεσία δείχνει γενναιότητα. Δυστυχώς όμως πρωθυπουργός και αξιωματική αντιπολίτευση μαζί με τα άλλα ανδρείκελα (Γεννηματά, Θεοδωράκης) δείχνουν προδοτική ολιγωρία. (Βλέπε πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα με Ερντογάν στην Κίνα.)
Επίσης, η αλλοφροσύνη και ο διαχρονικός ύποπτος εθισμός στην υποχωρητικότητα των ΜΜΕ δεν συμβάλλουν στην δημιουργία κλίματος εγρήγορσης της κοινωνίας. Δυστυχώς έχουν κυριαρχήσει σάπιες ιδεολογίες και ηγεσίες στην πατρίδα μας.
Λίγοι είναι αυτοί που ακόμη αντιστέκονται και δυστυχώς λοιδορούνται από διάφορα ψυχωτικά ξόανα ακόμη και σ’ αυτόν εδώ στο πατριωτικό ΑΝΤΙΒΑΡΟ!
@ Άγγελος Θεμελής
Αυτά που λέτε είναι μίαν από τα ίδια. Αλληλοκατηγορίες. Ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι είναι οι κακοί κατά την υποκειμενική άποψη ή/και τα συμφέροντα του καθενός.
Δεν φαίνεται να μπορεί να μιληθεί σήμερα (εδώ και δεκαετίες) άλλη γλώσσα από αυτή στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει η ιδέα μιας τέτοιας γλώσσας.
Η Ελλάδα είναι ανοχύρωτη, έρμαιο ανεξέλεγκτης εισαγωγής κάθε άλλου είδους “ιδεών”, στο έλαιος της απουσίας κριτηρίων ορθότητας και πατριωτισμού, ανοικτή σ’ ένα γενικευμένο αδελφοφάγωμα. Πουθενά δεν υπάρχει ένδειξη ότι σήμερα μπορεί να γεννηθεί άλλο είδους ανθρώπου, που ν’ αναλάβει σε 20 χρόνια έναν αληθινό αγώνα επανίδρυσης της χώρας.
Και ανθρωπολόγος παιδιά ο Ροδίτης! Χαιρόμαστε να πληροφορούμαστε ότι σε 20 χρόνια στην Ελλάδα θα προκύψει ένα νέο είδος ανθρώπου, που “θ’ αναλάβει έναν αληθινό αγώνα επανίδρυσης της χώρας”!
Κοντά δύο αιώνες τώρα από την επανάσταση όσοι βάζουν πλώρη για την πρωθυπουργία υπόσχονται να επανιδρύσουν την χώρα, αλλά αυτή βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στον βάλτο της πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης.
Στο μεταξύ εννοείται η Κύπρος, προπορευομένη, έχει βρεί τον “Highlander” της, στο πρόσωπο του Νίκου Αναστασιάδη, που στο όνομα της “συνολικής λύσης” απεργάζεται συγκυριαρχία σε ολόκληρη την πολύπαθη Νήσο, με τους κατακτητές της.
Λάθος κατάλαβες, ως ανεμένετο, Σκλάβιε. Τα “θα” μόνος σου στα “σκέφτηκες”. Με το είδος σου κυρίαρχο σήμερα τίποτε δεν αναμένεται ούτε και μετά είκοσι χρόνια.
XXXXXXXXXXXως ακόλουθος του Αναστασιάδη έχεις κάθε λόγο να συμπαρατάσσεσαι μαζί του, όμως δεν ταιριάζει σε, άσε σε άλλους να σκέφτονται πως θα απελευθερωθούν από το καθεστώς της απολυταρχίας που εσύ προσκυνάς.Ο Αναστασιάδης εξελέγη δημοκρατικά με ποσοστό 57%+
Η μόνη απολυταρχία που υπάρχει είναι στα μυαλά των φανατισμένων που όταν μείνουν από λογική κι επιχειρήματα το ρίχνουν στις άξιες λογοκρισίας βρισιές. Αυτό είναι το κυρίαρχο είδος που δεν αφήνει περιθώριο στην Ελλάδα ν’ αλλάξει την πορεία και τη μοίρα της. Μίσος, έχθρα, αλληλοφάγωμα, τυφλή εκδίκηση. Κολλημένοι εκεί, και το φταίξιμο ριγμένο… στους ξένους!
Με τόσο μυαλό στο παρελθόν των Ελλήνων, είναι πράγματι άξιο απορίας πώς δείχνει αφανισμένο από το παρόν.
Ας γίνονταν οι Έλληνες οι “ξένοι” των άλλων, και μάλιστα οι Ξένοι της Ανθρωπιάς, όχι της Κυριαρχίας και της Επιβολής τού ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο.
Αλλά δεν υπάρχει καν το έδαφος για τέτοιο σπόρο σήμερα στην Ελλάδα.
Εδώ σε αυτό το μικρό εργαστήριο, ονόματι “Αντίβαρο”, το πείραμα επαληθεύεται συνέχεια: Ο σπόρος υπάρχει, λείπει το έδαφος. Μην το πάρουν κι αυτό, στην πράξη, στο τέλος οι Τούρκοι, το γέννημα-θρέμμα μας, το άλλο τέρας μας.
O admin γνωρίζει κατά πόσον η φράση που διέγραψε ήταν υβριστική ή μάλλον περιπαικτική παραλλαγή του ονόματος, αυτού που στο αμέσως προηγούμενο σχόλιό του κάνει κατάχρηση χωρίς να υπόκειται στην ίδια μεταχείριση.
Για δε την άποψη του ακολούθου, ότι οι κυβερνήτες εκλέγονται δημοκρατικά γελούν κι οι κότες!
Αυτό που κάνουν είναι να αντλούν νομιμοποίηση μέσω των εκλογών κι από κει και πέρα κάνουν του κεφαλιού τους, συνήθως προς όφελος των συμφερόντων που υπηρετούν και όχι του συμφέροντος της χώρας ή του λαού που επικαλούνται.
Ὅπως ἀποδεικνύει ἡ κατάληξις τῶν ἐθνικῶν μας συμφορῶν, ἀκόμη κι ἂν πάρουν τὸ ἔδαφος οἱ Τοῦρκοι, ἐμεῖς μυαλὸ δὲν πρόκειται νὰ βάλουμε. Αὐτό, τούλάχιστον, εἶναι βέβαιον. Πάλι θὰ φταίῃ ἡ Δύσις πού μᾶς ἐγκατέλειψε. Τὸ ὅτι ἐμεῖς, μὲ τὴν ἐξαντλητικὴ φορολόγηση καὶ τὴν κρατικὴ σπατάλη, κάναμε τοὺς λαοὺς τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαῖκῆς αὐτοκρατορίας «τούρκους» καί, κατόπιν, καὶ Τούρκους δὲν μᾶς άπασχολεῖ. Τὸ ὅτι πάντοτε «φταῖνε οἱ ἄλλοι» ἔχει καὶ τὴν ὠφελιμιστική του διάσταση : ἀφοῦ ἐμεῖς όλα καλὰ τὰ κάνουμε, δὲν χρειάζεται νὰ κάνουμε τίποτε ἀπὸ ὅσο κάνουμε διαφορετικά … «Κισμέτ», σοῦ λέει. Μὲ ἄλλα λόγια, ἔχουμε γίνει καὶ κάπως Μωαμεθανοί !
Το πρόβλημα είναι κατ’εξοχήν πολιτικό. Την άσκηση της πολιτικής των κρατών στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ασκούν οι κυβερνήσεις – άλλοτε οι μονάρχες ελέω θεού – σήμερα οι πρόεδροι / πρωθυπουργοί και το επιτελείο τους ελέω λαού που υποτίθεται τους ψηφίζει. Η ψήφος – αυτό το γνωρίζουν και οι γάτοι στα κεραμίδια – δεν δίνεται με όρους Δημοκρατίας, αλλά με όρους προπαγάνδας και χειραγώγησης (διάβαζε χοιρ-αγώγησης).
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Εντολέας και εντολοδόχος, η ίδια η κυβέρνηση.
Ο κυβερνήτης αφού αποσπάσει την πλειοψηφία, δεν δίνει λογαριασμό για τα πεπραγμένα κατά τη διάρκεια της θητείας του σε κανένα. Μπορεί να καταστρέψει με τις επιλογές του μια χώρα χωρίς να ελέγχεται ή να τιμωρείται γι’αυτό από κανένα. Απτό παράδειγμα η χώρα μας. Το κοινοβούλιο έχει καταντήσει πλυντήριο ξεπλύματος των ανομιών, του ξεπουλήματος του δημοσίου συμφέροντος και της ίδιας της χώρας. Σε αυτό το σημείο έχει φθάσει ο εκφυλισμός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Κι από πάνω έρχονται κάτι άνθρωποι που θέλουν να λέγονται ‘πνευματικοί’ ‘καλλιτέχνες’, ‘δημοσιογράφοι’ ‘συνδικαλιστές’ και λοιποί παρατρεχάμενοι και συγκατανευσιφάγοι, που αντί να ασκούν τουλάχιστον κριτική στα κακώς κείμενα της εκάστοτε εξουσίας, πάνε και τη γλείφουν και γίνονται υποτακτικοί της και ακόλουθοι, και βγαίνουν μετά δημόσια να μας κάνουν μάθημα κι απο πάνω περί Δημοκρατίας, περί εθνικού συμφέροντος, περί οικονομίας και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Γι’ αυτό και ο κόσμος τους έχει σιχαθεί, τους φτύνει και τους μουτζώνει και τους γυρίζει την πλάτη. Αυτό προοιωνίζεται τον εκφυλισμό παραπέρα και την σαπίλα του παρόντος πολιτικού συστήματος απανταχού στον κόσμο. Αν θα προκύψει μετά κάτι καλύτερο, εμείς ως ιστορικά όντα δεν θα είμαστε παρόντες για να το ζήσουμε.
Το σίγουρο όμως είναι τώρα πως υπό τους όρους αυτούς δεν μπορούμε πλέον να ζούμε. Τουλάχιστον κατά συνείδηση είμαστε απέναντι στους αρχιμαφιόζους, τους αρχικλέφταρους και τους πατριδοκάπηλους, της εκάστοτε Μοναρχί-δικης εξουσίας και τους τσανακογλύφτες της.
Ναί, σωστά, δὲν εἶναι δημοκρατία νὰ παίρνῃ κανεὶς 57%+ τῶν ψήφων, ἀλλὰ νὰ διαβάζῃ τὶς μπαροῦφες ἀνωνύμων κουκουλοφόρων σὲ ἕναν ἱστοτόπο συζητήσεων καὶ νὰ κάνῃ αὐτὰ πού διαβάζεις ἐκεῖ.
Τον Απρίλιο 2004, το 76% των Ελληνοκυπρίων απέρριψαν με δημοψήφισμα το σχέδιο του τότε Γ.Γ του ΟΗΕ για επίλυση του Κυπριακού, στέλνοντας σαφές μήνυμα πως η Κύπρος δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν συμβιβασμό που θα θίγει τα συμφέροντά της.
Ο εκεί Μοναρχ-ίδης προσπαθεί χωρίς να έχει καμμιά εξουσιοδότηση να το επανεγκαθιδρύσει.
Τον Ιούλιο του 2015 ο ελληνικός λαός απέρρριψε με δημοψήφισμα και ποσοστό 61,3% το σχέδιο συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ε.Ε.), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.)
Μπορεί η επικράτηση του «Όχι» να ήταν μεγάλη και εντυπωσιακή, αυτό όμως δεν εμπόδισε τον εδώ Μοναρχ-ίδη και τους συνεργάτες του, να αλλάξουν και αλλοιώσουν την βούληση του λαού και να συμφωνήσουν με τους Δανειστές τους όρους για ένα τρίτο μνημόνιο και σήμερα ένα τέταρτο δίνοντας ακόμη μια σπρωξιά στην ήδη κατεστραμμένη χώρα.
Αυτή είναι η Δημοκρατία τους και όσων άλλων απολογητών του συστήματος.-
Στὶς ἐκλογές, δυόμισυ μῆνες μετὰ τὸ δημοψήφισμα, τὰ κόμματα ποὺ έπέμειναν στὸ «περήφανο», «ἀκσιοπρεπὲς» καὶ ψεκασμένο «ΟΧΙ» πῆραν 18% καὶ βγάλε. Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ξεφτίλισμα, μερικοὶ κάνουν πὼς δὲν τὸ ἐνθυμοῦνται.
Στὴν δὲ ἀκόμη πιὸ «ὑπερήφανη» Κύπρο, ἡ Βουλὴ άπέρριψε ὁμοφώνως, μὲ 100% τὸ πρῶτο μνημόνιο. Ἔφαγε ἡ χώρα κούρεμα καταθέσεων καὶ capital controls καὶ κατάλαβε. Ὁμοίως καὶ μὲ τὴν «περηφάνεια» τῆς «Ἀνεξαρτησίας» παλαιότερα, ἔφαγε εἰσβολὴ καὶ κατάλαβε. Ἐκεῖνοι πού προτείνουν νὰ δώσουν οἱ ἄλλοι (πάντα οἱ ἄλλοι) γροθιὰ στὸ μαχαίρι εἶναι πατριῶτες καὶ ἐπαναστάτες ἀποδεδειγμένως τῆς …ουράδας.
Οι υποτακτικοί της ολιγαρχίας είναι κατάλληλοι να ταϊζουν την κουραδομηχανή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και δεν βλέπουν την κατάρρευση ολόκληρου του οικοδομήματος, αυτού που ονομάζεται “Δυτικός πολιτισμός”, παρά βγαίνουν να κάνουν μαθήματα δημοκρατίας και πατριωτισμού, οι γελοίοι.
Τίς δέκα χρεωκοπίες, φανερές καὶ συγκεκαλυμμένες, τοῦ νεωτέρου ἑλλαδικοῦ κράτους καὶ τῆς προ-νεωτερικῆς ἑλλαδικῆς κοινωνίας δὲν τὶς βλέπουμε, βλέπουμε τὴν «κατάρρευση τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ ! Ἂμ καημένε μου, μόνον νὰ μὴν σᾶς τύχῃ νά κάνετε ἐγχείρηση χωρὶς ἀναισθησία, ἀντισηψία καὶ ἀντιβίωση, ἀπὸ αύτὲς πού ἔχει ἐφεύρει καὶ τελειοποιήσει ὁ «Δυτικὸς πολιτισμός» πού «καταρρέει», καὶ τότε θά δῇτε τὴν γλύκα … Νὰ σᾶς δῶ ἐσᾶς, τοὺς ἀνυπότακτους καὶ πατριώτες καὶ σοβαρούς σὰν κοτόπουλα ὅταν, ἀντὶ τὴν ἀσπιρίνη, ποὺ τὴν διακινοῦν οἱ πολυεθνικές, θὰ ἐπιλέγετε νὰ παίρνετε γιὰ τὸν ἁπλὸ πυρετό, ἐπαλείψεις σιναπιοῦ, ὅπως ἔπαιρνε ὁ κακότυχος κόσμος στὶς χῶρες τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ» καὶ τῆς «ἀκσιοπρεπείας». Κότες εἶσθε, καὶ παριστάνετε τὰ γεράκια !
Όσα αναισθητικά, ανισηψαιμικά και αντιβιοτικά και να εφεύρεις, ο ασθενής δεν επανέρχεται, είναι κλινικά νεκρός. Οι διασωληνωμένοι με το σηπώμενο πτώμα του, δεν είναι σε θέση να το αντιληφθούν.
Oswald Spengler: “Der Untergang des Abendlandes” (“H Παρακμή τής Δύσης”). Το βιβλίο αυτό είναι δίτομο, ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε το 1918 και ο δεύτερος το 1922. Δες ξέρω αν ο Spenler είχε λάβει υπ’ όψιν του τις μέχρι τότε ελληνικές χρεοκοπίες…
Μην παίρνετε ασπιρίνη τής πολυεθνικής Bayer. Προτιμάτε το Κρητικό Ίαμα!
Ο Spengler είχε όντως δεί την παρακμή και διαβλέψει την πτώση του πολιτισμού αυτού. Έναν αιώνα μετά αυτός πνέει τα λοίσθια, αυτό είναι αναμφισβήτητο, εμείς ζούμε σε μεταβατική περίοδο∙ το θηρίο, στριμωγμένο στην γωνία, μέσα απ’ τον επιθανάτιο ρόγχο και τους τελευταίους του σπασμούς θέλει να συμπαρασύρει μαζί του στην καταστροφή ολόκληρο τον πλανήτη. Το ερώτημα είναι και θα είναι ένα τεστ για το νοητικό επίπεδο που αφήνει την ανθρωπότητα ο πολιτισμός αυτός, αν το πέρασμα θα γίνει ειρηνικά ή θα καταπνιγεί μέσα στο αίμα.
Ἐκεῖνο πού εἶναι ἀπολύτως βέβαιον εἶναι ὅτι τὴν γκρίνια καὶ τὴν κλάψα κατὰ το ἐκλαστοτε πολιτισμοῦ δὲν τὴν ἄρχισε ὁ Σπένγκλερ. ὐπάρχει ἐπιγραφὴ χρονολογημένη στὰ 2.800 π.Χ. μὲ τὶς ἴδιες παρόλες.
« … ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ
Δὲν καταλαβαίνω τί νόημα ἔχει νὰ κλαίη κανεὶς γιὰ τὴν μοῖρα γενικὰ τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ τὴν καταδίκη του νὰ ὑποφέρη, γιὰ τὸν θάνατο, γιὰ τὸν ἐκμηδενισμὸ τῆς ὑπάρξεώς του, καὶ νὰ βρίσκη ἐν γένει ἀφορμὲς ἀπελπισίας καὶ ἀπογοητεύσεως. Τὸ ἔκαμαν αὐτὸ μεγάλοι ποιηταὶ καὶ φιλόσοφοι. Καὶ βέβαια. Ἐφόσον εἴπανε αὐτὰ ποὺ αἰσθανότανε, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς κατηγορήσῃ. Ἀλλὰ, γιὰ μέ, δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τοὺς ἀφήνη νὰ τὸν ἐπηρεάζουνε ὅσον καὶ ἂν τὸν συγκινοῦνε. Γιατὶ ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μόνον δρᾶσις εἶναι καὶ ἀντίδρασις. Ἀντίδρασις ἐναντίον ὅλων τῶν αἰτίων ποὺ κατεβάζουν ὅλην τὴν ζωτικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ βέβαια ἡ θλῖψις, ἡ ἀπογοήτευσις, τὸ «ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης» κατεβάζουν τὴν ζωτικότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ φθείρουν τὴν ὁρμή του πρὸς δημιουργία, δηλαδὴ φθείρουν τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς ζωῆς. Κανεὶς δὲν ξέρει τὴ μοῖρα τοῦ ἀνθρώπου.
Κάθε ἄνθρωπος εἶχε καὶ ἔχει στιγμὲς εὐτυχίας καὶ στιγμὲς δυστυχίας. Καμιὰ ἀπὸ αὐτὲς δὲν εἶναι πραγματικότης παρὰ μόνο στὸ χρόνο ποὺ ἐβάσταξε. Ἡ μόνη διαρκὴς πραγματικότης εἶναι ἡ δρᾶσις καὶ ἡ δημιουργία. Καὶ πιστεύω πὼς τίποτε δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἐμποδίση τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ δρᾶσι καὶ τὴ δημιουργία παρὰ μόνο τὸ σβήσιμο τῆς συνειδήσεώς του ἀπὸ ἀρρώστεια καὶ ὁ θάνατος, ποὺ εἶναι σχεδὸν τὰ ἴδια. Στὸ πρῶτο τί καθαυτὸ συμβαίνει μέσα στὸν ἄρρωστο δὲν τὸ ξέρουμε, τὸ δεύτερο δὲν τὸ ξέρουμε τί εἶναι καθαυτό. Πῶς λοιπὸν μποροῦμε ἐπάνω σ’ αὐτὰ νὰ στηρίξωμε θεωρία περὶ τῆς ζωῆς καὶ νὰ ἀφήσουμε τὰ ἄγνωστα νὰ κυριαρχήσουνε ἐπάνω στὰ γνωστά ; Ἂς συγκεντρώσουμε τὴν προσοχή μας καὶ τὴ δύναμή μας ἐπάνω στὸ παρὸν καὶ στὶς ἀνάγκες του ὅπως προέρχονται ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ ὅπως προβάλλονται εἰς τὸ μέλλον καὶ ἂς δουλέψουμε νὰ τὶς θεραπέψουμε. Ἡ δουλειὰ αὐτή, αὐτὴ καθ’ ἑαυτή, καὶ ὄχι τὸ ἀποτέλεσμα, ἂς εἶναι ὁ σκοπός μας. Καὶ ἂς λείψουν τὰ κλάματα καὶ οἱ κακομοιριές. Αὐτὰ ὁδηγοῦν στὴν ἀδράνεια καὶ στὸν αἰσθητὸ συνειδητὸ θάνατο μέσα στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς. Ἀντιδικία μὲ τὸν Θεὸ θὰ κάμουμε ; Ὅποιος δὲ δὲν τὸν πιστεύει καὶ δὲν βρίσκει πραγματικὰ καμιὰ ἀξία στὴν ζωὴ, γιατί δὲν αὐτοκτονεῖ ;
Κηφισιά, 28 Φεβρουαρίου 1939
Καὶ μοῦ φαίνεται πὼς ὅταν κανεὶς διαβάζη τέτοια κλαψίματα ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ποιητὲς καὶ φιλοσόφους, τὸ καλλίτερο ποὺ ἔχει νὰ κάνη εἶναι νὰ σηκωθῆ ψηλότερα ἀπὸ τὴ συγκίνησι ποὺ τοῦ προξενοῦν, καὶ νὰ κοιτάξη ἀντικειμενικώτερα, καὶ νὰ εὕρη τὶς καλλιτεχνικὲς αἰτίες τῆς συγκινήσεώς του, νὰ τὶς ξεχωρίση καὶ νὰ ἰδῆ τί μένει. Τὶς περισσότερες φορὲς δὲν θὰ μείνη τίποτα. Τὶς ὑπόλοιπες θὰ μένη μία πίστι εἰς τὸ κακὸ χωρὶς βάσι, ἢ ἐπάνω σὲ μιὰ πλάνη. Καὶ ἔτσι, μὲ αὐτὴ τὴν κριτικὴ ἀπολυτρώνεται κανεὶς ἀπὸ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ συγγραφέα, ὅπως καὶ αὐτὸς ἄλλωστε ἀπολυτρώθηκε, κατὰ πᾶσαν πιθανότητα, ἀπὸ τὴν ἐσωτερική του δυστυχία, μὲ τὸ νὰ τῆς ἔδωσε ὕπαρξι γιὰ τοὺς ἄλλους.
Κηφισιά, 28 Φεβρουαρίων 1939. … »
Μπράβο ο Γεώργιος! Είναι αν δεν κάνω λάθος μια από τις σπάνιες φορές που διαβάζω μέσα εδώ κάτι εκ μέρους του, που δίνει μια σκέψη με θετικό θα λέγαμε πρόσημο, έναν τρόπο και μια κατεύθυνση τέλος πάντων αντιμετώπισης και που δεν είναι η γνώριμη κλάψα, επίκριση και ελεεινολόγηση των συνήθως ύποπτων, ταλαίπωρων και πάντα υπαίτιων συμπατριωτών του, σπανίως δε της εκάστοτε κυβέρνησης και ουδέποτε του πολιτικού συστήματος το οποίο βρίσκεται γι’αυτόν στο απυρόβλητο.
Δεν θα διαφωνήσω με αυτά. Είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης, κάτι σαν οδηγός επιβίωσης, σε ατομικό επίπεδο, ψυχιατρικής ή πατρικής συμβουλής για το πως να τα βγάλουμε πέρα στην άθλια κι ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και ο κόσμος της. Όποιος μπορεί να δράσει κατ’αυτόν τον τρόπο και να επιφέρει ένα καλύτερο αποτέλεσμα δι’ εαυτόν ας το κάνει.
Αλλά η αιτία για τα δεινά μας είναι η θλίψη κι η απογοήτευση και το αίσθημα ματαιότητας;
Ή αυτά είναι οι συνέπειες, η αρρώστια και το αποτέλεσμα ενός κοινωνικού και πολιτισμικού υποβάθρου που δεν παράγει πια αξίες και αντ’αυτού τις στεφανώνει στα μνημεία, που μετατρέπει το κάθετί και τον ίδιο τον άνθρωπο σε ανταλλακτική αξία, σε πράγμα εμπορεύσιμο, που τον εγκιβωτίζει στην σφαίρα της ιδιώτευσης και σε συστήματα αλλοτρίωσης, που απομυζά την ενέργεια των ικανοτήτων του και τους φυσικούς πόρους για να εκθρέψει το αδηφάγο τέρας, τον Λεβιάθαν, τον γιγαντισμό του κράτους με την πολεμική του δύναμη και την ιμπεριαλιστική του επέκταση που είχαν περιγράψει στοχαστές περασμένων αιώνων (Τόμας Χόμπς, Χέγκελ, Μαρξ, κα) είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας είτε με τη μορφή του κοινοβουλευτισμού και πλέον υπερκρατικών γραφειοκρατικών και μη εκλόγιμων δομών διακυβέρνησης και άσκησης εξουσίας κι επιρροής (πρώην ΕΣΣΔ, ΕΕ, πολυεθνικό κεφάλαιο, χρηματοπιστωτικό σύστημα, Μέσα κατοχής της πληροφορίας και της ενημέρωσης κλπ.)
Ο άνθρωπος σαν βιολογικό όν έχει πεπερασμένη ύπαρξη, υπόκειται στην αρρώστια τη φθορά και τον θάνατο. Το ζητούμενο είναι να μάθει, όχι πως να τα αποφεύγει, κυνηγώντας πλούτη, ισχύ, ποδοπατώντας τον διπλανό του και καταστρέφοντας τη φύση, αλλά πως να τα αντιμετωπίζει θαρραλέα και με σθένος, σε πνεύμα δικαιοσύνης και εξάπλωσης της γνώσης και του περάσματος της ισχύος από την ολιγαρχία και τους ηλίθιους ηγεμόνες στην κοινωνία και τα όργανά της, δομημένα και θεσμισμένα σε δημοκρατική βάση.
Η ανθρωπότητα και ο πολιτισμός της και ο ανθρωπολογικός της τύπος, ο τώρα σκέτος “homo” θα γίνει “sapiens”, σοφός, όταν θα μπορέσει να ζεί ειρηνικά και με όρεξη χωρίς να καταβροχθίζει τους όμοιούς του, τα άλλα ζώα και τη φύση. Αλλιώς αυτή η μίζερη ζωή έτσι όπως έχει καταντήσει, δεν αξίζει. Η αυτοκτονία απαιτεί θάρρος και γι’αυτό οι περισσότεροι δεν την αποτολμούν. Σέβομαι τους αυτόχειρες. Υπάρχουν και οι τυραννοκτόνοι. Ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την μετάβαση χωρίς αναγκαστικά τη χρήση βίας.
Επιτέλους ο κύριος “Ελευθέριος” αποφάσισε να σοβαρευτεί και ν’ αφήσει κατά μέρις τις αφιερώσεις τραγουδιών, ελλείψει επιχειρημάτων.
Αλλά αυτό που περιγράφει ως “λύση” (“Ο άνθρωπος σαν βιολογικό όν έχει πεπερασμένη ύπαρξη, υπόκειται στην αρρώστια τη φθορά και τον θάνατο. Το ζητούμενο είναι να μάθει, όχι πως να τα αποφεύγει, κυνηγώντας πλούτη, ισχύ, ποδοπατώντας τον διπλανό του και καταστρέφοντας τη φύση, αλλά πως να τα αντιμετωπίζει θαρραλέα και με σθένος, σε πνεύμα δικαιοσύνης και εξάπλωσης της γνώσης και του περάσματος της ισχύος από την ολιγαρχία και τους ηλίθιους ηγεμόνες στην κοινωνία και τα όργανά της, δομημένα και θεσμισμένα σε δημοκρατική βάση”), είναι περίπου η “φόρμουλα” του Διαφωτισμού (τέλη του 17ου αιώνα και στις αρχές του 18ου), της οποίας τα απογοητευτικά αποτελέσματα βλέπουμε να κυριαρχούν σήμερα στη Δύση και πρώτα-πρώτα στην Ελλάδα, επειδή ακριβώς ως “νεοτέρα” αποκόπηκε από τις ρίζες της και συνδέθηκε άμεσα με το δυτικό πρότυπο κατά τον χειρότερο μιμητικό τρόπο.
Το θέμα σχολιάζει εκτεταμένα και προτείνει τη διέξοδο ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας με το πολύτομο έργο του. Νομίζω θα μπορούσε κανείς ν’ αρχίσει με το δεύτερο βιβλίο της κεντρικής τριλογίας του, το “Πέρα από το Άτομο”, Αρμός 2003.
Ο λόγος που δεν τον ξέρει η “διαφωτισμένη”, μετακενωμένη (Κοραής) και παρηκμασμένη σημερινή Ελλάς είναι επειδή είναι… Έλληνας.
“Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν. Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε επιμελέστατος…”
Άπό το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη “Βυζαντινός Άρχων, εξόριστος, στιχουργών”
Εδώ η πατρίδα τους ξεπουλιέται με συντονισμένες ενέργειες ξένων ηγεμόνων κι Ελλήνων ανδρεικέλων και κάποιοι επιμένουν να μιλούν για φανταστικά σενάρια του ’64!
Υπάρχει σαφής και ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικο-ευρωπαϊκή πορεία μετάβασης στο νεότερο κόσμο.
Αντλούμε από την μακραίωνη ιστορική παράδοση του ελληνικού κοσμοσυστήματος με την ανθρωποκεντρική θεώρηση του κοινωνικού γίγνεσθαι, που θέλει τα μέλη του αυτόνομα στοιχεία της παραγωγής με ενεργό ατομικότητα σε σχέση τόσο με το σύνολο της κοινωνικής διαδικασίας όσο και με το κράτος. Κορυφαία εκδήλωση της διαδικασίας αυτής, αποτέλεσε η αδιάκοπη πολιτική χειραφέτηση και αυτονομία των μελών της στο πλαίσιο των θεσμών με τους οποίους συνυπήρξαν στην αρχαία πόλη-κράτος, στο βυζάντιο, στην τουρκοκρατία, έως τις παρυφές του 20ού αιώνα. Στον ελληνικό κόσμο το έθνος παραμένει μια έννοια αποκλειστικά πολιτισμική που ενεργοποιείται ενίοτε και πολιτικά και δεν ταυτίζεται με το κράτος, όπως θέλει να μας πείσει η νεότερη εθνοαποδομητική ιστορική σχολή.
Αντιθέτως ο ευρωπαϊκός κόσμος, που συγκροτείται σε κράτη μόλις τον 18ο και ιδίως τον 19ο αιώνα, μεταβαίνει από την κοινωνία της ιδιωτικής φεουδαρχίας και την ενδιάμεση τιμοκρατική κοινωνία, στην λεγόμενη κοινωνία των πολιτών, που υπαινίσσεται ελάχιστες ατομικο-κοινωνικές ελευθερίες και στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα, ενώ την πολιτική εξουσία ασκεί εξ’ολοκλήρου η οικονομική ελίτ δια του διορισμένου πολιτικού της προσωπικού, το οποίο όχι μόνο αντιπροσωπευτικό της κοινωνίας δεν είναι, αλλά εξυπηρετεί υπερκοινωνικά, υπερκρατικά, ολιγαρχικά συμφέροντα.
Διόρθωση: στη λεγόμενη «κοινωνία των πολιτών»…
με εισαγωγικά ασφαλώς, καθώς μήτε κοινωνία συνιστά, μήτε βέβαια των πολιτών, αλλά μοιάζει περισσότερο με φάρμα εκτροφής ζώων.
Ἔχει ὑπολογισθῆ ὅτι οἱ λίγοι γνησίως δημιουργικοὶ ἄνθρωποι ἀπολαμβάνουν περίπου τὸ 2% τῶν ὠφελημάτων πού προσπορίζουν σὲ μᾶς τοὺς ὑπολοίπους. Εἶναι «κοινωνικῶς ἄδικο» ἢ «ὑπέρογκο» αὐτό ; Καὶ ὅμως, οἱ συγκρούσεις ποὺ ζήσαμε ἐμεῖς καὶ οἱ λίγες προηγούμενες γενεές ἔγιναν γύρω ἀπὸ τὸ πῶς θὰ κατανείμουμε μεταξὺ μας αὐτὸ τὸ πλεόνασμα πού δημιουργοῦν αὐτοὶ οἱ λίγοι ἄνθρωποι. Κάτι δισεκατομμύρια γάϊδαροι μαλώνανε σὲ ξένον ἀχυρῶνα ! Ἀλλὰ καὶ οἱ προνεωτερικοὶ ἄνθρωποι μαλώνανε καὶ δὲν εἶχαν καὶ πλεόνασμα νὰ μοιράσουν. Οὔτε ἀντισηψία, οὔτε ἀναισθησία, οὔτε ἀντιβιοτικά.
Θα απαντήσω στον “Ελευθέριο” σχετικά με την αξία του 1964 (“φανταστικά σενάρια” κατά την απληροφόρητη άποψή του) που έχει σχέση με την αυτογνωσία μας, αναδημοσιεύοντας μέρος σημερινού ε-μέιλ μου προς τον κ. Άγγελο Συρίγο, ο οποιος μίλησε χθες βράδυ σε συγκέντρωση στη Λευκωσία με θέμα τις σχέσεις ελληνισμού-Τουρκίας:
“Λίγο πριν τη διάλεξή σας, στον περίβολο, κάποιοι σχολίαζαν την επίθεση στο Μάντσεστερ και κάποιος είπε «καλά να πάθουν»! Του λέω «βρε, για όνομα του Θεού, αθώα παιδιά σκότωσαν αυτοί οι παλιάνθρωποι». «Δεν πειράζει», μου λέει, «να μάθουν οι Εγγλέζοι. Αυτοί φταιν για όλα, και για μας, και σκοτώνουν μια χαρά στη Συρία», και τέτοια. Αυτή την άποψη την άκουσα ξανά, και από σπουδαγμένους ανθρώπους.
Λοιπόν, εδώ είναι η ευθύνη σας, κ. Συρίγε, εσάς των πανεπιστημιακών και δη των ιστορικών.
Στον φίλο που χάρηκε για τα κακά που «παθαίνουν οι Εγγλέζοι», είπα ότι για τα κακά που παθαίνουμε εμείς, οι πρώτοι που φταίνε είμαστε εμείς, όχι οι Εγγλέζοι. Εκείνοι προστατεύουν τα συμφέροντά τους όπως εκείνοι τα καταλαβαίνουν κι όχι όπως θέλουμε εμείς να τα καταλαβαίνουν. Εμείς αδυνατούμε να προστατεύσουμε τα δικά μας, όπως εμείς τα καταλαβαίνουμε, γιατί φορτώνουμε στους ξένους τις δικές μας ευθύνες. Είναι απλό το θέμα κι ένας από τους λόγους που αφηνόμαστε στο έλεος τέτοιων διανοητικά αδύνατων απόψεων -που κάποτε τους επιτρέπουμε να μας καθοδηγήσουν και τι να ψηφίσουμε, με αποτέλεσμα να εισπράττουμε το αντίστοιχο- είναι ότι εσείς οι πανεπιστημιακοί, που η κοινωνία σας έχει πολύ ψηλά, αποτυγχάνετε ν’ ανταποκριθείτε στις προσδοκίες της.
Αν δεν δεχόσασταν τα θέματα «ταμπού», όπως λόγου χάρη το πώς συμπεριφέρθηκε η Κυπριακή Κυβέρνηση και κοινωνία στην ελληνική Μεραρχία την περίοδο 64-67, αν τολμούσατε να σχολιάσετε απλώς (χώρια να ερευνήσετε) την ευκαιρία Ένωσις με την Ελλάδα (χωρίς εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία) που φαίνεται από τα έγγραφα ότι μας δόθηκε τότε αλλά εμείς την απορρίψαμε, ίσως, τουλάχιστο να βοηθούσατε στην αποτροπή τέτοιων απόψεων όπως την άποψη «καλά να πάθουν οι Εγγλέζοι από τους ισλαμιστές», που κάνει κι εμάς χωρίς να το καταλαβαίνουμε “ισλαμιστές-εξτρεμιστές”!
Δεν το καταλαβαίνετε κι εσείς ότι η απληροφόρητη σκέψη μας πάει να γίνει εξίσου τρομο-ισλαμική; Δεν βλέπετε ότι κάποια πράγματα στην Ιστορία μας πρέπει να ξεκαθαρίζονται έντιμα κι όχι να αφήνονται να υποτροπιάζουν ώστε σιγά-σιγά να φτάνουμε στην ανάγκη ακρωτηριασμού (διαμελισμού μερών του σώματός μας) για να γλιτώσουμε τη ζωή μας;”
Ελπίζω να βοθήθηκε ο “Ελευθέριος” να καταλάβει γιατί πρέπει να ξέρουμε την αλήθεια για το 1964 και ότι αυτό εξαρτάται από έρευνα επί εγγράφων, που οι ιστορικοί επιστήμονες μας αρνούνται εδώ και λίγα χρόνια να κάνουν επειδή φοβούνται μην πάθουν τα συμφέροντά τους.
@ admin
Γιατί τα σχόλιά μου θα πρέπει να περιμένουν έγκριση για ν’αναρτηθούν και δεν γίνεται αυτό αυτομάτως;
Όχι ότι θα κλάψω κιόλας δηλαδή, αλλά δεν είναι άνιση μεταχείριση σε σχέση με άλλους εδώ μέσα;
Απαντώ στον “Ελευθέριο” σχετικά με την αξία του 1964 (“φανταστικά σενάρια” κατά την απληροφόρητη άποψή του) που έχει σχέση με την αυτογνωσία μας, αναδημοσιεύοντας μέρος σημερινού ε-μέιλ μου προς τον κ. Άγγελο Συρίγο, ο οποιος μίλησε χθες βράδυ σε συγκέντρωση στη Λευκωσία με θέμα τις σχέσεις ελληνισμού-Τουρκίας:
“Λίγο πριν τη διάλεξή σας, στον περίβολο, κάποιοι σχολίαζαν την επίθεση στο Μάντσεστερ και κάποιος είπε «καλά να πάθουν»! Του λέω «βρε, για όνομα του Θεού, αθώα παιδιά σκότωσαν αυτοί οι παλιάνθρωποι». «Δεν πειράζει», μου λέει, «να μάθουν οι Εγγλέζοι. Αυτοί φταιν για όλα, και για μας, και σκοτώνουν μια χαρά στη Συρία», και τέτοια. Αυτή την άποψη την άκουσα ξανά, και από σπουδαγμένους ανθρώπους.
Λοιπόν, εδώ είναι η ευθύνη σας, κ. Συρίγε, εσάς των πανεπιστημιακών και δη των ιστορικών.
Στον φίλο που χάρηκε για τα κακά που «παθαίνουν οι Εγγλέζοι», είπα ότι για τα κακά που παθαίνουμε εμείς, οι πρώτοι που φταίνε είμαστε εμείς, όχι οι Εγγλέζοι. Εκείνοι προστατεύουν τα συμφέροντά τους όπως εκείνοι τα καταλαβαίνουν κι όχι όπως θέλουμε εμείς να τα καταλαβαίνουν. Εμείς αδυνατούμε να προστατεύσουμε τα δικά μας, όπως εμείς τα καταλαβαίνουμε, γιατί φορτώνουμε στους ξένους τις δικές μας ευθύνες. Είναι απλό το θέμα κι ένας από τους λόγους που αφηνόμαστε στο έλεος τέτοιων διανοητικά αδύνατων απόψεων -που κάποτε τους επιτρέπουμε να μας καθοδηγήσουν και τι να ψηφίσουμε, με αποτέλεσμα να εισπράττουμε το αντίστοιχο- είναι ότι εσείς οι πανεπιστημιακοί, που η κοινωνία σας έχει πολύ ψηλά, αποτυγχάνετε ν’ ανταποκριθείτε στις προσδοκίες της.
Αν δεν δεχόσασταν τα θέματα «ταμπού», όπως λόγου χάρη το πώς συμπεριφέρθηκε η Κυπριακή Κυβέρνηση και κοινωνία στην ελληνική Μεραρχία την περίοδο 64-67, αν τολμούσατε να σχολιάσετε απλώς (χώρια να ερευνήσετε) την ευκαιρία Ένωσις με την Ελλάδα (χωρίς εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία) που φαίνεται από τα έγγραφα ότι μας δόθηκε τότε αλλά εμείς την απορρίψαμε, ίσως, τουλάχιστο να βοηθούσατε στην αποτροπή τέτοιων απόψεων όπως την άποψη «καλά να πάθουν οι Εγγλέζοι από τους ισλαμιστές», που κάνει κι εμάς χωρίς να το καταλαβαίνουμε “ισλαμιστές-εξτρεμιστές”!
Δεν το καταλαβαίνετε κι εσείς ότι η απληροφόρητη σκέψη μας πάει να γίνει εξίσου τρομο-ισλαμική; Δεν βλέπετε ότι κάποια πράγματα στην Ιστορία μας πρέπει να ξεκαθαρίζονται έντιμα κι όχι να αφήνονται να υποτροπιάζουν ώστε σιγά-σιγά να φτάνουμε στην ανάγκη ακρωτηριασμού (διαμελισμού μερών του σώματός μας) για να γλιτώσουμε τη ζωή μας;”
Ελπίζω να βοθήθηκε ο “Ελευθέριος” να καταλάβει γιατί πρέπει να ξέρουμε την αλήθεια για το 1964 και ότι αυτό εξαρτάται από έρευνα επί εγγράφων, που οι ιστορικοί επιστήμονες μας αρνούνται εδώ και λίγα χρόνια να κάνουν επειδή φοβούνται μην πάθουν τα συμφέροντά τους.
Δεν υπάρχει άνιση μεταχείριση. Κατ’ αρχάς, όλα τα σχόλια δημοσιεύονται εκτός από όσα είναι πραγματικά άσχετα (spam) ή ελάχιστα που περιέχουν ύβρεις. Δεύτερον, οι μόνοι «όροι» του συστήματος για να δεχθεί ένα σχόλιο αυτομάτως είναι 1. Να περιέχει λιγότερους από 4 συνδέσμους, και 2. Ο σχολιαστής να έχει προηγουμένως ένα εγκεκριμένο σχόλιο. Αυτοί είναι οι μοναδικοί δύο όροι, και πραγματικά κι εγώ εκπλήσσομαι όταν βλέπω τόσο πολλά σχόλια στην αναμονή να πρέπει να τα εγκρίνω. Ερώτηση: σχολιάζεις ως συνδεδεμένος χρήστης ή ως επισκέπτης; Αν ισχύει το δεύτερο, τότε μπορεί παρά το ίδιο ip address, το σύστημα να σε βλέπει κάθε φορά ως διαφορετικό χρήστη, άρα να θεωρεί κάθε φορά ότι δεν έχεις ήδη ένα εγκεκριμένο σχόλιο. Αν ισχύει το πρώτο, τότε είναι παράξενο που συμβαίνει. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει καμία διάθεση να κόβονται σχόλια.
@ admin
Τελευταία αντιμετωπίζω και εγώ αυτό που περιγράφει ο Ελευθέριος. Δεν ίσχυε παλαιότερα.
Πως καταγράφεται κάποιος ως “συνδεδεμένος χρήστης” και ποιοι θεωρούνται επισκέπτες;
Δεν με ενοχλεί η αναμονή για έγκριση πριν τη δημοσίευση. Μερικές φορές όμως η καθυστέρηση προκαλεί τη δημοσίευση άλλων σχολίων που σχεδόν ακυρώνουν πολλά από όσα περιέχει κάποιο σχόλιό μου. Αυτό μπερδεύει την συζήτηση…
Όταν κάποιος πατάει log in (αν έχει ήδη γίνει registered), τότε είναι συνδεδεμένος χρήστης. Αν κάθε φορά πληκτρολογεί τα στοιχεία του, τότε είναι επισκέπτης.
Αφαίρεσα τον δεύτερο όρο, να έχει δηλαδή προηγουμένως εγκεκριμένο σχόλιο, και θα δούμε τι θα γίνει.
Η ώρα είναι 18:30. Είμαι συνδεδεμένος. Να δούμε πόση ώρα θα πάρει να εμφανισθεί το σχόλιο.
Αμέσως εμφανίστηκε. Συνεπώς, δεν υπάρχει πρόβλημα. Δίδονται και πέντε λεπτά προθεσμία για διόρθωση (edit).
“Άντη Ροδίτη”,
πως σου φαίνεται να σου βάζω κι εγώ τ’όνομά σου σε εισαγωγικά, όπως εσύ το δικό μου; Ακούγεται περίεργα στ’ αυτιά σου το Ελευθέριος ή σου ξινίζει; Οι μισοί έλληνες Μικρασιατικής προέλευσης έχουν αυτό το όνομα. Ίσως χάριν του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά εμένα μου αρέσει γιατί ταυτίζεται με την αγάπη μου για την ελευθερία.
Όταν λέω “φανταστικά σενάρια” τα λεγόμενά σου περί των αμερικανικών σχεδίων του ’64 για την Κύπρο, εννοώ ότι δεν έλαβαν χώρα, δεν υλοποιήθηκαν, για να γνωρίζουμε ποια θα ήταν πραγματικά η κατάσταση και αν όντως δεν υπήρχαν ανταλλάγματα. Και από ιστορική άποψη ενδιαφέρει το τι τελικά έγινε και όχι το τι θα μπορούσε να γίνει. Επομένως το να επαναφέρεις συνεχώς το θέμα αυτό ως βάση συζήτησης στερείται νοήματος.
Εκείνο που δεν μας διαφεύγει ωστόσο, είναι η στρατηγική επιλογή της Τουρκίας, που έχει βάλει στο μάτι και θέλει να καταπιεί ολόκληρη την Κύπρο. Οι Τούρκοι θέλουν να είναι «μάστορες στον Βορρά και συνέταιροι στον νότο» κατά την προσφιλή έκφραση του Τάσου Παπαδόπουλου. Επιδιώκουν την κατάλυση του κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ, μέλους της ΕΕ, με δικαιώματα αυτοάμυνας και κυριαρχίας επί του εδάφους του και αντ’ αυτού επιβάλλουν στο τραπέζι “λύση” συνομοσπονδίας, με ένα κεντρικό κράτος – οπερέτα υπονομευμένο από το ίδιο του το Σύνταγμα, ενάντια στη θέληση των πολιτών του και υπό την επιτροπεία των ξένων!
Με εκ περιτροπής προεδρία, διατήρηση του καθεστώτος των εγγυήσεων, παραμονή του κατοχικού στρατού, με παραχώρηση πάνω από των μισών κατεχόμενων εδαφών και περιουσιών στους Τουρκοκύπριους, με την εγκατάλειψη και παραχώρηση πάνω από το ένα τρίτο της ακτογραμμής του νησιού σε ένα άλλο κράτος, που αποκτά έτσι δικαιώματα εκμετάλλευσης υποθαλάσσιου πλούτου της Πρώην Κυπριακής Δημοκρατίας, συνενώνοντάς τα με της Τουρκίας, με την παραβίαση της θέλησης της πλειοψηφίας των Κυπρίων και τη μετατροπή τους σε υπάκουους της θέλησης της μειοψηφίας.
Και δυστυχώς σε όλα αυτά έχουν για νεροκουβαλητές τους τον Αναστασιάδη και τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.
Το αμέσως προηγούμενο σχόλιό μου στάλθηκε: 25 May 2017 at 19:28
Εξακολουθεί να μην αναρτάται αυτομάτως κι εμφανίζει:
“Your comment is awaiting moderation”
Όταν μπαίνω να σχολιάσω τ’όνομα και το e-mail μου εμφανίζονται στο κάτω μέρος, χωρίς να χρειάζεται να τα εισάγω κάθε φορά.
Τι πα να πεί αυτό, είμαι συνδεμένος ή γειωμένος;
@ admin
Όταν μπαίνω να γράψω σχόλιο στον χώρο comment, το όνομά μου εμφανίζεται δίπλα στο Name* Το ίδιο και το Email μου δίπλα στο Email*.
Στο παρελθόν δεν χρειαζόταν να πατήσω το Log In button. Τα σχόλιά μου δημοσιεύονταν αυτόματα. Μερικές φορές αυτό δεν γινόταν όταν στα σχόλιά μου υπήρχε κάποιος “σύνδεσμος” (link).
Τελευταία σταμάτησαν να δημοσιεύονται αυτόματα τα σχόλια. Έβγαινε το μήνυμα σχετικά με moderation.
Σήμερα πάτησα το Log In και εμφανίστηκε το ακόλουθο μήνυμα:
Not Acceptable
An appropriate representation of the requested resource /wp-login.php could not be found on this server.
Έγραψα το παρόν και …
Έλαβα πάλι το μήνυμα αναμονής για moderation.
???
Test 26/5 1:25
@ admin
Αυτή τη φορά λειτούργησε !
“Ελευθέριε”,
Παρ’ όλο που η εμπειρία μου μαζί σου είναι ότι δεν παίζεις έντιμα το παιγνίδι της συζήτησης, θα εξακολουθήσω -για χάρη του κοινού- να σου απαντώ. Το “Ελευθέριος”, όμως, δεν είναι αρκετό. Αληθινό ή όχι, για μένα χρειάζεται και επίθετο, αλλιώς αξίζει όσο κι ένα ψευδώνυμο.
Όσον αφορά τα “λεγόμενά” μου περί των αμερικανικών, των ελληνικών και των κυπριακών σχεδίων δεν έχουν καμιά σχέση με “σενάρια”. Αφορούν γεγονότα τα οποία τεκμηριώνω με ντοκουμέντα, μαρτυρίες και έγγραφα.
Το πρόβλημα μαζί σου είναι αντιληπτό και ανθρώπινο. Δεν επιθυμείς να εγκαταλείψεις τους μύθους που πίστεψες. Το καταλαβαίνω. Πάντως, εφόσον θα είσαι έτοιμος να συζητάς σοβαρά και όχι με υπεκφυγές, εγώ θα συνεχίσω να σου μιλώ εκτός κι αν βάζεις το όνομά μου (που είναι πραγματικό) σε εισαγωγικά.
Όσον αφορά όλ’ αυτά που αραδιάζεις ότι περιλαμβάνονται στη “λύση” του Κυπριακού είναι οι τουρκικές θέσεις και καμιά από αυτές δεν ισχύει, ούτε έχει συμφωνηθεί.
“Aντη Ροδίτη”
θα πρέπει κάποτε να μάθεις να συζητάς επί ίσοις όροις και να μην υποτιμάς, αλλά να σέβεσαι κάποιον που έχει άλλη ματιά και άποψη απ’ τη δική σου.
Όσο εσύ επιμένεις να βάζεις το δικό μου όνομα σε εισαγωγικά, θα βάζω κι εγώ το δικό σου. Αν το παραλλάσσεις όπως έκανες παραπάνω, θα παραλλάσσω κι εγώ το δικό σου, κι ας με λογοκρίνει ο διαχειριστής.
Το επώνυμό μου το έχω πολλές φορές δηλώσει εδώ μέσα και σε σένα επίσης σε άλλη συζήτηση, αλλά η κούτρα σου δεν λέει να το χωνέψει, γιατί το να θέλει κανείς να είναι ελεύθερος σου κάθεται στο στομάχι. Πάρτο λοιπόν για άλλη μια φορά μπας και το χωνέψεις!
Ελευθέριος Ελευθεριάδης. Ελευθερία στο τετράγωνο. Απλά για λόγους συντομίας χρησιμοποιώ μόνο το μικρό. Γκέγκε;
Επαναλαμβάνω και δεν επανέρχομαι επ’ αυτού. Τό ‘χουμε εξαντλήσει το θέμα. Η ιστορία μιλά με γεγονότα και όχι με υποθέσεις. Έγινε καμιά “Ένωση” της Κύπρου με την Ελλάδα και δεν το ξέρουμε;
Σε ότι αφορά πίστη σε μύθους που μου τσαμπουνάς, βρήκες άνθρωπο να το προσάψεις!
Εγώ δεν προσκυνώ, μήτε κόμματα, μήτε δυνάμεις, μήτε παπάδες, μήτε τα κόκκαλα του Αγίου μου.
Αν η ηγεσία των ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ και οι καταστροφικοί τους πρόεδροι, αποφασίσουν κάποτε να συνετιστούν και να πάψουν να είναι οι νεροκουβαλητές των τούρκικων σχεδίων άλωσης ολόκληρου του νησιού, να σταματήσουν τες συνομιλίες περί ΔΔΟ και να συνταχθούν με την αταλάντευτη βούληση του λαού της Κύπρου να διατηρήσουν τουλάχιστον τα κεκτημένα κι αν μπορούν να παραδώσουν ένα κράτος καλύτερο και όχι χειρότερο απ’ ότι το παρέλαβαν.
@ admin
Τα ίδια Παντελάκη μου…
“Your comment is awaiting moderation.”
Προς όσους ενδιαφέρονται κακότροπα . . .
μπορώ να επιβεβαιώσω ότι ο κύριος Ελευθέριος Ελευθεριάδης είναι υπαρκτό πρόσωπο και είναι αυτός που γράφει τα σχόλια στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ με το όνομα Ελευθέριος.
Πολύ πιθανόν να του σύστησα το ΑΝΤΙΒΑΡΟ… για καλό το έκανα, αλλά μάλλον σε μπελάδες τον έβαλα.
Ελπίζω στην κατανόησή του αν και πιστεύω ότι με τις γνώσεις του, τη μελέτη που έχει κάνει και την ευχέρεια στην σκέψη και την έκφραση, μια χαρά “τα βγάζει πέρα” εδώ μέσα.
Βοήθειά σας σαχλοί και κακότροποι.
@ admin
Η δική μου άποψη είναι ότι τα σχόλια δεν πρέπει να βγαίνουν αυτόματα στον αέρα. Άνθρωποι χωρίς επιχειρήματα, που ψάχνουν απλώς να εκτονωθούν με ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, πρέπει να περνούν από ένα απλό, υποτυπώδη έλεγχο. Αλλιώς μια τέτοια “ελευθεριάζουσα ελευθερία” θ’ αποβεί σε βάρος του Αντιβάρου.
Άγγελε,
ευχαριστώ για την παρέμβαση, μην ανησυχείς πάντως ότι με ενέπλεξες∙ σιγά τώρα μην καθόμαστε να απολογούμαστε κιόλας στους φαντασιόπληκτους, τους παραμυθάδες και τους άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε.
Ελλείψει δημόσιου λόγου εντός του πολιτικού συστήματος που ζούμε, καταφεύγουμε να καταθέτουμε την ταπεινή μας άποψη μέσω κάποιου ιστότοπου στο διαδίκτυο∙ το επίπεδο των άρθρων και του διαλόγου στον παρόντα, δεν είναι ικανοποιητικό, τουλάχιστον όμως ο διαχειριστής του δεν εφαρμόζει λογοκρισία και αυτό είναι ένας από τους λόγους που τοποθετούμαι εδώ.
Τώρα ορισμένοι – πάντα υπάρχουν διαθέσιμοι – νομίζουν ότι μπορούν υποτιμώντας την νοημοσύνη των υπολοίπων, να χρησιμοποιούν το μέσο για προπαγάνδα και για να αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση από την ουσία των ζητημάτων, όπως κάνουν οι δημοκόποι που μας κυβερνούν.
Κούνια που τους κούναγε. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει και νου για να κρίνει. Δυστυχώς, επι του παρόντος, δεν έχει λόγο στις αποφάσεις που παίρνονται γι’αυτόν χωρίς αυτόν, γιατί είναι εγκιβωτισμένος από το ίδιο το πολιτικό σύστημα στην ιδιωτική σφαίρα. Ας ελπίσουμε πως κάποτε αυτό θ’αλλάξει∙ αλλιώς ο άνθρωπος δεν θα κάνει ένα βήμα παραπέρα από την κατάσταση του θηρίου, κατά την εύστοχη διαχρονική διατύπωση του Αριστοτέλη.
@ admin
… τα ίδια Παντελή μου.
“Your comment is awaiting moderation.”
ΥΓ. Να περνούν και του Ροδίτη να σχόλια από “moderation” και να δημοσιεύονται την επομένη απ’ αυτή που τα γράφει για να δει τη γλύκα, που μας έχει πρήξει με τα φανταστικά του σενάρια του ’64 και δεν κοιτά που οι νυν “φύλακες” της Κύπρου πάνε να ξεπουλήσουν κι ότι απόμεινε απ’ την Πατρίδα του. Κατά τα άλλα κόπτεται για πατριωτισμό και να μας δίνει συμβουλές..
Πάντα τα σχόλια μου περνούν από “moderation” και δεν έχω πρόβλημα.
Ξέχασα να πω ότι αυτοί που ασκούν ευθέως λογοκρισία στα γραφόμενά μου είναι ο Mignatiou και το Άρδην-Καραμπελιάς, ίσως επειδή καταρρίπτεται ο μύθος Μακαρίου και μαζί ο μύθος της “αντιστασιακής” αριστεράς.
Το 1964, όταν παίχτηκε η μοίρα της Κύπρου, Μακάριος και αριστερά αντί να εννοήσουν τα συμφέροντα της Δύσης, να τα εκμεταλλευτούν και να πραγματοποιήσουν την Ένωση, προτίμησαν να επιδοθούν σε ψηφοθηρική “αντίσταση”, με τους Ρώσους να τρίβουν τα χέρια τους και να εισηγούνται την ομοσπονδία ως “λύση” του Κυπριακού!
Μέχρι πολύ πρόσφατα ο Mignatiou τουλάχιστο πίστευε πως η Ρωσία… θα τα έβαζε με την Τουρκία για χάρη του Δικαίου, και μάλιστα για χάρη του δικαίου της Κύπρου!! Καθιέρωσε για μασκότα της ιστοσελίδας του τη Κυβ. Εκπρόσωπο της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, σε πόζα Κολοκοτρώνη πάνω στο άλογο, να δείχνει κατά την Τουρκία!! Τώρα, την εξαφάνισε.
Ο Μακάριος έκανε τέτοιου μεγέθους και διάρκειας ζημιά στην ικανότητα σκέψης μας, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που μόλις τώρα, μισό αιώνα μετά, άρχισε να φθείρεται η ζημιά, αλλά και πάλι όχι χωρίς να αντιστέκεται, μέσω των διαφόρων λογοκριτών. Τέτοιος είναι και ο ιστορικός του Πανεπιστημίου Κύπρου Π. Παπαπολυβίου, που αφαίρεσε αυθαίρετα το βιβλίο “Κουράγιο Πηνελόπη” από τη βιβλιογραφία των σχεδίων λύσης του Κυπριακού. Το “Κουράγιο Πηνελόπη” είναι η εκτενέστερη μελέτη-έρευνα που έγινε ποτέ για το σχέδιο Άτσεσον και περιέχει έγγραφα που δημοσιεύονται για πρώτη φορά και καταρρίπτουν την μέχρι τώρα καθεστηκυία εκδοχή για το σχέδιο Άτσεσον.
“Ροδίτη”,
και νάχεις δίκιο για τον Μακάριο και το υποθετικό σχέδιο Άτσεσον, ενόσω συμπαρατάσσεσαι και υποστηρίζεις τον νυν πρόεδρο, – ο οποίος δεν ξέρει ούτε πως τον τίτλο του να υπερασπίσει, πόσο μάλλον το συμφέρον της Κύπρου, – και τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ δεν γίνεσαι πειστικός, διότι αποδεικνύεις ότι δεν νοιάζεσαι για το συλλογικό, αλλά μόνο για το παραταξιακό σου συμφέρο και με την στανική επιμονή κι αγκύλωσή σου στο παρελθόν με το αντιμακαριακό της μένος, χάνεις τον στόχο ενόψει, που πλέον δεν είναι η Ένωση με την Ελλάδα, αλλά Κύπρος ανεξάρτητη και κυρίαρχη χωρίς στρατό κατοχής και εγγυήτριες δυνάμεις.
@ Ελευθέριος
Μια γρήγορη έρευνα πάνω στα περίφημα σχέδια Άτσενσον (1+2) στο ιντερνέτ δεν δείχνει πουθενά ότι υπήρξε σχέδιο για “καθαρή” Ένωση Κύπρου και Ελλάδας χωρίς σωρεία ανταλλαγμάτων προς τη Τουρκία τα οποία στην ουσία ακύρωναν την έννοια της Ένωσης και δεν έγιναν αποδεκτά ούτε από την Κυπριακή αλλά ούτε και από την Ελληνική Κυβέρνηση. Σαν παράδειγμα για το πόσο εξωφρενικές ήταν οι παραχωρήσεις προς την Τουρκία, αναφέρω ότι το πρώτο σχέδιο περιλάμβανε την παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία. Σήμερα γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι το σύμπλεγμα νησιών γύρο από το Καστελόριζο για την Ελληνική ΑΟΖ.
Δεν υπάρχει άρθρο, ή βιβλίο γραμμένο από έγκυρο επιστήμονα/μελετητή, ιστορικό ή διεθνολόγο που να ισχυρίζεται ότι σε σχέδιο Άτσενσον υπήρξε πρόταση για πλήρη και ‘καθαρή’ Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα την οποία απέρριψε αποκλειστικά ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Μακάριος. Επαναλαμβάνω αυτά είναι συγγράμματα έγκριτων επιστημόνων που γνωρίζουν πως να μελετούν και να ερμηνεύουν σωστά τα επίσημα αρχειακά ντοκουμέντα.
Τώρα το να παρουσιάζονται “στοιχεία” για πρώτη φορά(!) από μη ειδικό, είτε λόγω παιδείας ή λόγω εμπειρίας, σε βιβλίο το οποίο δεν πέρασε από αντικειμενικό έλεγχο (peer review) και εκδόθηκε κατόπιν πληρωμής στον εκδότη… και μάλιστα είναι γραμμένο από άνθρωπο φανατικά ενταγμένο εναντίον του Μακαρίου και υποστηρικτή του πραξικοπήματος της Ελληνικής χούντας και του Σαμψών που προκάλεσε την Τουρκική εισβολή… πόσο αξίζει να λαμβάνεται σοβαρά;
Δυστυχώς η κουραστική, αφοσιωμένη και φιλότιμη προσπάθεια του ιδρυτή και των συντελεστών του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ και η αφοσίωσή τους στην ελευθεροτυπία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους φαινόμενα.
Υπομονή και παύση ενασχόλησης με το θέμα ίσως είναι η λύση.
…Γρήγορη έρευνα στο… ίντερνετ για το/τα “σχέδια Άτσεσον” – αυτό πρέπει να είναι ΤΟ αστείο του 21ου αιώνα στην ελληνική Ιστορία!!
Ασφαλώς και δεν υπήρξε καθαρή πρόταση εκ μέρους των Αμερικανών προς την Ελλάδα πίσω από την πλάτη της Τουρκίας για Ένωση Κύπρου-Ελλάδος. Μια τέτοια αντιμετώπιση των τότε συνομιλιών της Γενεύης άντιστοιχεί με τον ισχυρισμό κάποιου ότι έχει καλή γνώση του Ομήρου, π.χ., επειδή διάβασε την Ιλιάδα ή την Οδύσεια σε… Κλασσικό Εικονογραφημένο!
Πώς κρίνει βιβλία που δεν διάβασε ο κ. Θεμελής και τα βάζει μάλιστα και με το Αντίβαρο που δεν συμφωνεί μαζί του;
Ο αξιολογότατος καθηγητής κ. Παναγιώτης Ήφαιστος έχει επανειλημμένα δημοσιεύσει τις απόψεις του στα ΑΝΤΙΒΑΡΟ. Μια σύντομη παράκληση/ερώτηση για τη γνώμη του στο συγκεκριμένο θέμα από τον διαχειριστή του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ θα έλυνε όλες τις απορίες μας.
Δεν κρίνω βιβλίο, κρίνω απόψεις που παρουσιάστηκαν εδώ και τις διάβασα προσεκτικά. Επίσης, ρώτησα και άλλους που γνωρίζουν άριστα το θέμα και τους εμπιστεύομαι για τις γνώσεις τους, την κρίση τους, τις σπουδές τους, την αντικειμενικότητά τους και την επαγγελματική τους ενασχόληση με το θέμα. Κανείς δεν επιβεβαιώνει αυτά που ισχυρίζεσαι.
Επί πλέον, είμαι εκπαιδευμένος στην έρευνα σε διδακτορικό πρόγραμμα ενός από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Και ναι με πολύ γρήγορη έρευνα – αναζήτηση στο google – μπορεί να βρει κανείς τα σχέδια Ball/Acheson και να τα αξιολογήσει.
Έζησα και εργάστηκα στην Ουάσιγκτον για 21+ χρόνια, παρακολούθησα πλείστες όσες συζητήσεις για το Κυπριακό σε πολλές από τις οποίες συμμετείχε ο Christopher Hitchens, άριστος γνώστης του Κυπριακού και συγγραφέας βιβλίου για το θέμα.
Ποτέ δεν άκουσα από κάποιο αξιόπιστο άνθρωπο, ή είδα γραμμένο, ότι το σχέδιο Acheson έγινε αποδεκτό από Ελλάδα και Κύπρο (1ο), ή από την Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία το 2ο.
Στα σημαντικά σημεία του σχολίου μου δεν απαντάς.
Το μόνο που κάνεις είναι κουτσομπολιό.
Όχι μόνο δεν τα “έβαλα” με το ΑΝΤΙΒΑΡΟ, αντίθετα το επαίνεσα… αν καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις.
Σε παρακαλώ μη ασχολείσαι ξανά μαζί μου. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ με σένα. Ξόδεψα αρκετό χρόνο μόνο και μόνο γιατί το Κυπριακό είναι τόσο σοβαρό εθνικό θέμα και κακοποιείται από σαλτιμπάγκους.
Στο καλό !
Συμφωνώ απόλυτα ότι το Κυπριακό “κακοποιείται από σαλτιμπάγκους”, και αδαείς, θα πρόσθετα.
Εσύ και ο “Ελευθέριος” πόσα και ποια βιβλία γράψατε μαζί ή κεχωρισμένως για το Κυπριακό και πόσα άρθρα, πού, πότε και ποιοι τα σχολίασαν; Μόνο παρεμπιπτόντως, οική και ως έτυχε ασχολείσθε με το Κυπριακό, κι όταν σας διαψεύδουν οι μελετητές αρχίζετε να βλέπετε παντού “σαλτιμπάγκους”! Στο καλό, λοιπόν, επίσης. Μην ξαναβγείτε γιατί εγώ θα βγαίνω. Αλλά ούτε τον λόγο σας δεν θα κρατήσετε. Θα ξαναβγείτε.
«γραμμένο από άνθρωπο φανατικά ενταγμένο εναντίον του Μακαρίου και υποστηρικτή του πραξικοπήματος της Ελληνικής χούντας και του Σαμψών που προκάλεσε την Τουρκική εισβολή… πόσο αξίζει να λαμβάνεται σοβαρά»
Η καταγγελία αυτή του Άγγελου Θεμελή – ανθρώπου γνωστού σε μένα και αξιόπιστου – εφόσον αληθεύει, είναι αρκετή για να πάψω κι εγώ οποιαδήποτε ενασχόληση, ακόμη και υπό μορφή χλεύης, με το υποκείμενο “Ροδίτης” και τα γραφόμενά του.
Το να καταφέρεται έστω με φανατισμό κατά του Μακαρίου είναι δικαίωμά του, αλλά αν το πάθος του αυτό, τον έσπρωξε να συμπράξει στην προδοσία και να βλάψει την ίδια την πατρίδα του, είναι ασυγχώρητο.
Τὸ 1974 ἤμουν 14 ἐτῶν. Ἐσεῖς, οἱ καὶ δῆθεν πατριῶτες, πόσων χρόνων ἦσθε τότε ; Γιὰ νὰ ξέρουμε μὲ ποιούς ἔχουμε νὰ κάνουμε.
Ἡ δική μου ἐκτίμηση εἶναι ὅτι εἶσθε πατριδοκάπηλοι, διότι δὲν προσφέρετε κάτι νέο ὡς ἰδέα γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς Κύπρου πέρα άπὸ τὴν άλλαγὴ τῆς πολιτικῆς της ἡγεσίας. Εἴτε αύτό, εἴτε ἐμπιστεύεσθε, πιθανῶς καλοπίστως καὶ ἀνοήτως, πατριδοκαπήλους. Διότι τὸ «σήκω σὺ νὰ κάτσω ἐγὼ», ἀπὸ ὅσο γνωρίζω, δὲν εἶναι ἐργαλεῖο τῆς διεθνοῦς διπλωματίας.
Ανόητοι και πατριδοκάπηλοι είναι αυτοί που οπουδήποτε κι αν ανήκουν, αποδέχονται συζητήσεις επι τη βάσει της ΔΔΟ, συμφωνώντας ουσιαστικά στην συγκεκαλυμμένη νομιμοποίηση της εισβολής, κατοχής και διχοτόμησης της Κύπρου από την Τουρκία, η δε «λύση» ζουρλομανδύας που απεργάζονται, είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Τούρκων.
Η Κύπρος θα μείνει ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος χωρίς να αποδεχθεί τις ανοησίες για τουρκική συγκυριαρχία στον νότο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για Ελλάδα και Κύπρο από την ενδυνάμωσή τους στον στρατιωτικό και οικονομικό τομέα για ρωμαλέα άμυνα.
Την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα μπορεί να πετύχει μια πατριωτική κυβέρνηση που θ’ αξιοποιήσει το έμψυχο και άψυχο δυναμικό για το συμφέρον της χώρας και όχι αυτό της κομματικής ολιγαρχίας και των ξένων πατρώνων τους. Το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε η χούντα κάτω από το βάρος της προδοσίας της για την Κύπρο. Το ζητούμενο είναι να μη συμπαρασύρει στην κατάρρευσή του και ολόκληρη τη χώρα.
Άνθρωποι “γνωστοί” μόνο μεταξύ τους και μόνο μεταξύ τους “αξιόπιστοι”, άνθρωποι που δεν είδε κανείς πουθενά οποιοδήποτε άξιο λόγου έργο τους, συνασπίζονται όταν μείνουν από επιχειρήματα για να αυτοανακηρυχθούν κριτές και δικαστές εκείνων που τους έχουν ανοίξει τα μάτια. Δεν το ανέχονται.
Ούτε καν μαρτυρίες δεν επικαλούνται οι “δικαστές” προκειμένου να εκδικηθούν!! Αρκούνται σε ανώνυμες καταγγελίες και ψιθύρους. Το δε τεκμήριο του δικού τους πατριωτισμού αποτελείται, βέβαια, από… λόγια, αφού δεν πολέμησαν ποτέ και πουθενά. Δεν είδαν ποτέ τους πεδίο μάχης! Τέτοιος ο πατριωτισμός τους και το “δικαίωμα” να δικάζουν άλλους!!
“Ροδίτη”
τυγχάνει τον Άγγελο Θεμελή να τον γνωρίζω προσωπικά. Εσένα δεν σε γνωρίζω.
Εγώ δεν είμαι βλέπεις λογοτέχνης και πνευματικός άνθρωπος σαν και του λόγου σου για να γράφω λογοτεχνικά ή ιστορικά έργα. Είμαι ένας απλός τεχνικός. Και μ’ αυτό δεν δικαιούμαι να έχω λόγο για τα εθνικά ή τα πολιτικά ζητήματα; Μόνο οι τεχνικοί της εκάστοτε εξουσίας και οι παρατρεχάμενοί τους σαν και του λόγου σου έχουν;
Και μόνο σε αυτό το νήμα να ανατρέξει κανείς θα αντιληφθεί ποιός έχει επιχειρήματα και ποιός όχι. Όπως πάντα σε όλα σου τα σχόλια, ακολουθώντας παρελκυστική τακτική, αποφεύγεις να τοποθετείσαι επί της ουσίας του Κυπριακού προβλήματος και το μόνο που κάνεις είναι να ξεφυσάς το μένος σου για τον Μακάριο και να επικαλείσαι σενάρια που ουδέποτε έλαβαν χώρα υπό τον ήλιο και υπάρχουν στην φαντασία σου ή καταχωνιασμένα σε συρτάρια, όπως και ο Φάκελλος της Κύπρου, που δεν άνοιξε ποτέ γιατί “η Κύπρος έπεφτε μακρυά”!
Δεν απαντάς: Συμφωνείς με την προεδράρα σου τον Αναστασιάδη και την ακελική ηγεσία για τον ζουρλομανδύα της ΔΔΟ που θέλουν να φορέσουν στην Κύπρο για να εκχωρήσουν συγκυριαρχία και στον νότο παρέα με τον κατοχικό ηγέτη και τον σουλτάνο του;
Ή θα επικαλεστείς πάλι την Θεία πρόνοια; Ποιανού Θεού βρε αθεόφοβε, του Αλλάχ;
Ως απλός τεχνικός δεν θα έπρεπε ν’ ανακατεύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν. Ούτε να μιλάς υποτιμητικά, όπως κάνουν όλοι οι άξεστοι, για τους τομείς που σε ξεπερνούν και δεν τους καταλαβαίνεις. Ως ανώνυμος κιόλας “Ελευθέριος” δεν αποτελείς εγγύηση για κανέναν Άγγελο Θεμελή (αν μιλούσαμε για τον Παπαθεμελή θα ήταν άλλη ιστορία), ούτε ο Θεμελής αποτελεί εγγύηση για σένα. Κι επειδή ακριβώς ανακατεύεστε εκεί που δεν σας σπέρνουν κάποιοι σας παράσυραν, σας παραπληροφόρησαν, βάζετε κι από την τσέπη σας λόγια του αέρα και ανοητολογείτε ακατάσχετα.
Με την ΔΔΟ κανένας δεν συμφωνά, ούτε την επιθυμεί ως… όραμα!! Την επέβαλαν οι πραγματικότητες μετά το 1974, την υπέγραψε ο Μακάριος και ο Τάσσος και το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου και όλες έκτοτε οι Κυβερνήσεις της Ελλάδας.
Δεν σας αρκεί η άγνοια που σας δέρνει παριστάνετε και τους… δικαστές, δικάζοντας τους προδομένους από μια προδοσία που σχεδιάστηκε στην ιδιαίτερη σας πατρίδα σε βάρος ενός ελληνικού νησιού, της Κύπρου. Αντι να σιωπάτε και να μαθαίνετε, τώρα που βρήκατε μια ευκαιρία, βγάζετε συνέχεια τη γλώσσα σας περίπατο και ανοητολογείτε. Ούτε τον λόγο σας δεν είστε σε θέση να κρατήσετε. Ούτε εσύ ο εγγυημένος από τον Θεμελή ούτε ο εγγυημένος από σένα Θεμελής.
Άξεστος είσαι και φαίνεσαι “Κατ-άντη”, που δεν ντρέπεσαι να μας εμφανίζεσαι και ως “πνευματικός άνθρωπος” τρομάρα σου, κι αντί να ασκείς κριτική στις ολέθριες και ολισθηρές επιλογές των κυβερνώντων που μας έφεραν ως εδώ – να σέρνονται να παρακαλάνε τον κατοχικό ηγέτη και τον σουλτάνο του για να αποσπάσουν τον ζουρλομανδύα της ΔΔΟ και τη συγκυριαρχία σε ολόκληρη τη Μεγαλόνησσο – εσύ τους λιβανίζεις κι από πάνω, κι όπως έχεις κατ-αντή-σει ορντινάτσα τους σήμερα, αύριο αν αυτά που απεργάζονται επιβάλλονταν ως πραγματικότητες (φεύ), θα προσκυνάς και τον Αλλάχ!
Καλοὶ μου ἄνθρωποι,
Μὲ τὴν κασσέττα περὶ «κυριάρχου κράτους» καὶ «ἀνεξαρτησίας» νομίζετε ὅτι ἐκφράζετε «ἐθνικὲς θέσεις» καί, μάλιστα, ἀρκούντως «ἐθνικές», Ἄσπιλες, ἀμόλυντες ἄφθορες, ἄχραντες, ὥστε νὰ ὑπαγορεύετε στὸν λαὸ ποιόν θὰ ψηφίζῃ, ἀκόμη καὶ ὅταν καὶ ὁ ἐκλεκτός σας μακαρίτης ἔχει συμφωνήσει ὅτι ἡ κασσέττα περιέχει κουταμάρες γιὰ ὅσους ἐπιμένουν νὰ εἶναι ἀφελεῖς ; Ἐμ τότε θέλετε διχοτόμηση, ἀφοῦ καὶ οἱ ἀπέναντι τὴν ἴδια κασσέττα παίζουν. Λοιπόν, γιατί δὲν εἶσθε ἃντρες νὰ τὸ γράψετε καὶ νὰ τὸ ὑπογράψετε ; Πολλά ζητῶ !
Ποιός εξυπνοπούλι Γεωργάνα, υπαγορεύει στον λαό τι να ψηφίζει; Eμείς που εκφράζουμε την άποψή μας για τα πράγματα απ’ την μικρή αυτή γωνιά του διαδικτύου ή οι εντολείς-εντολοδόχοι των κομμάτων εξουσίας με την κατευθυνόμενη προπαγάνδα τους;
Και η άποψή μας έχει καταδειχθεί και με το παραπάνω από τα παραπάνω σχόλια. Αν η κούτρα σου άλλα διαβάζει κι άλλα καταλαβαίνει ή ερμηνεύει, δεν φταίμε εμείς.
Ως προς την διχοτόμηση υπάρχουν δύο εκδοχές. Αυτή της αναγνώρισης του ψευδοκράτους από τρίτους και αυτή που εμείς οι ίδιοι βγάζοντας τα μάτια μας πάμε να “επιλέξουμε” με την “ελεύθερη βούλησή” μας. Την πρώτη δεν τη θέλει η Τουρκία, γιατί θέλει να έχει λόγο σε ολόκληρη την Μεγαλόνησσο και γιατί δεν θέλει να φέρει την Ελλάδα και τον στρατό της στην Κύπρο.
Για την δεύτερη κανείς βεβαίως από τους αμετανόητους Ανανιστές, που πολιτεύονται στο πλαίσιο της ΔΔΟ, δεν τολμά να πει ανοιχτά στον λαό ότι δεν είναι επανένωση και πολύ περισσότερο απελευθέρωση, αλλά νομιμοποίηση της κατοχής, αναγνώριση του ψευδοκράτους και μια στυγνή μορφή διχοτόμησης στη βάση όχι ενός αλλά δύο συνιστώντων κρατών και με ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων όλου του λαού.
Μὲ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀναγνώρισης τῆς διχοτομήσεως ἀπὸ τρίτους, μᾶς ἔχει στὸ χέρι κάθε μεγαλομεσαῖα δύναμη. Ὡραία ἐθνικὴ κυριαρχί..α !
Τήν δευτέρα ἐκδοχὴ τὴν ὑπονοεῖτε, ἐσεῖς οἱ πατριδοκάπηλοι, χωρίς, ὂμως, νὰ ἔχετε καὶ τὴν ἀνατομικὴ πληρότητα νὰ τὴν πῆτε φωναχτά. Διότι δὲν σᾶς κόφτει ἡ πατρίδα, ἀλλὰ τὸ σύπλεγμα μειονεξίας ἔναντι κάθε ἐξουσίας. Νά ‘χετε νὰ λέτε καὶ νὰ κλαῖτε !
Tο ψευδοκράτος του Ακκιντζί επιχειρεί με την έκδοση παράνομων «ΝΟΤΑΜs» να εμφανισθεί ως «κυρίαρχο κράτος» που ασκεί κυριαρχικές αρμοδιότητες.
Την ίδια στιγμή, όμως, οι μεγάλες δυνάμεις συμμετέχουν σε άσκηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή ζητούν από την Λευκωσία την άδεια για πραγματοποίηση ασκήσεων, αυξάνοντας τον εκνευρισμό της Τουρκίας.
Με τις παράνομες αναγγελίες οι «αρχές» του ψευδοκράτους απαιτούν από όλα τα αεροσκάφη που θα έχουν πτήσεις στην περιοχή, να την αποφύγουν και δίνουν οδηγίες στα συμμετέχοντα στην άσκηση αεροσκάφη, να πετούν με το σύστημα VFR και με διαρκώς αναμμένα τα φωτά πορείας. Όλες αυτές οι κινήσεις της τουρκικής πλευράς καταγγέλλονται συστηματικά από την Λευκωσία και οι παράνομες αναγγελίες που εκδίδουν οι «αρχές» του ψευδοκράτους κηρύσσονται άκυρες.
Η διακυβέρνηση της Κύπρου δίνει απάντηση όχι μόνο στις τουρκικές προκλήσεις αλλά και σε εξ Ελλάδος αμφισβητίες-υβριστές της διακυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας με το γεγονός ότι ολοκληρώνεται σήμερα 2 Ιουνίου με μεγάλη συμμετοχή η μεγάλη πολυεθνική άσκηση Search and Rescue με την επωνυμία «Αργοναύτης 2017» που οργανώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία στην περιοχή ευθύνης της για Έρευνα και Διάσωση στην Ανατολική Μεσόγειο και εντός του FIR Λευκωσίας.
Στην άσκηση συμμετείχαν οι ΗΠΑ, η Ελλάδα, η Γαλλία, η Βρετανια, η Ιταλία, η Ουγγαρία, ενώ το Ισραήλ έστειλε για πρώτη φορά παρατηρητές στην άσκηση αυτή.
Ὅπως φαίνεται οἱ προδότες στὸ Προεδρικὸν ἔχουν ξένους φίλους, οἱ ὁποῖοι καὶ θέλουν, μὲ τὴν στρατιωτικὴ ἄσκηση αὐτή, νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἀναπόφευκτη, ὅμως, ἐκλογὴ τοῦ πατριώτη Νικόλα Παπαδόπουλου (καὶ Ἑνωτικοῦ, μὴν τὸ ξεχνᾶμε) στὴν Προεδρία. Εἶναι, ἡ στρατιωτικὴ αὐτὴ ἄσκηση, μιὰ πτυχὴ τοῦ ξαναζεσταμένου σχεδίου Ἀνάν !
Ἅντε πατριδοκάπηλοι, τρέξτε, σᾶς ἔχουμε ἤδη ἕτοιμο τὰ σενάριο τῆς νεοταξίτικης συνωμοσίας κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ! Τί περιμένετε. Τρέξτε νὰ τὴν καταγγείλετε !
Παρεπιπτόντως, ο “Ροδίτης” αντιγράφει αυτολεξεί από το μέσον αυτού που καταγγέλλει, χωρίς μάλιστα να κατονομάζει την πηγή:
http://mignatiou.com/2017/06/paranomes-notams-exedose-o-akintzi-eno-i-megales-dinamis-simmetechoun-se-askisi-stin-kipriaki-aoz/
Κανείς άλλος πλην της Τουρκίας μέχρι στιγμής, δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος, ενώ το μόνο κράτος που αναγνωρίζουν τρίτες χώρες είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Και την στιγμή που οι Τούρκοι είναι στριμωγμένοι και δέχονται σφαλιάρες από παντού, στρέφοντας τώρα με ένταση την προσοχή τους στην ΝΑ μεσόγειο και το Αιγαίο, οι ηλίθιοι κι εμμενείς Ανανιστές τους απλώνουν σανίδα βοηθείας στα στρατηγικά τους σχέδια να διαλύσουν την ΚΔ ως τέτοια και στη θέση της – στο όνομα της δήθεν ενότητας – να βάλουν τον τραγέλαφο δύο συνιστώντων κρατιδίων που δεν θα είναι σε θέση μια κοινή απόφαση να πάρουν!
Αφήνω κάτι εδώ και καθένας ας το εκτιμήσει κατά το δοκούν:
http://www.huffingtonpost.gr/2017/06/03/diethnes-kypriako-antrianoy_n_16931320.html?utm_hp_ref=greece
Από την συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ του Άντρου Κυπριανού γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, τον σύνδεσμο της οποίας δίνει παραπάνω ο Άγγελος Θεμελής, παραθέτω περιεκτικά και με ακρίβεια 4 βασικές θέσεις του. Και μόνο αυτές να διαβάσει κανείς κι έχοντας υπόψη του τις πρόσφατες δηλώσεις για το Κυπριακό των Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακιντζί, αρκεί για να αντιληφθεί σε τι αντιφάσεις και αδιέξοδα έχει περιέλθει με την τραγελαφική πολιτική της η Κυπριακή ηγεσία, που δεν μπορεί κατ’ ελάχιστον να συνεννοηθεί καν σε μια κοινή πολιτική!
1. Επικρίνει τον πρόεδρο Αναστασιάδη ότι «είναι δική του η ευθύνη για το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα»
2. Το ΑΚΕΛ δεν θεωρεί ως υποχώρηση το θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας με διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο.
3. Θεωρεί ότι θα πρέπει να φτάσουμε σε ακτίνα συμφωνίας στα θέματα της εσωτερικής πτυχής και στη συνέχεια να συζητήσουμε το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, τα οποία το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να δεχτεί, αλλά δεν αποκλείει το ενδεχόμενο το κόμμα να συζητήσει συμφωνία για αποδοχή μεταβατικής λύσης στο θέμα της ασφάλειας, ή παρουσίας μικρότερης δύναμης στρατευμάτων από Ελλάδα και Τουρκία. (χωρίς ο αφιλότιμος να αναφέρει ποιός είναι σήμερα ο στρατιωτικός συσχετισμός δύναμης στο Νησί).
4. Διαπιστώνει ότι ο Ερντογάν θέλει να παραχωρήσει και άλλες «υπηκοότητες» σε μεγάλο αριθμό εποίκων. Επιπλέον οι αναπτύξεις γης, που θα γίνουν σε ελληνοκυπριακές περιουσίες, θα δυσκολέψουν αφάνταστα το περιουσιακό και κατ’ επέκταση και το εδαφικό.
Και κάτι πολύ πιο “εξωτικό” για τις εξελίξεις στο Κυπριακό.
Ένα μακροσκελές άρθρο του κ. Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.*
Όποιος τον γνωρίζει, βέβαια δεν θα εκπλαγεί με τον τρόπο που ξεδιπλώνει τις διάφορες πτυχές του Κυπριακού προβλήματος και τις προσπάθειες που γίνονται για την “επίλυσή” του.
http://www.defenddemocracy.press/after-the-greek-experiment-a-sequel-in-the-eu-turning-cyprus-into-a-protectorate/
*Για όσους δεν γνωρίζουν τον κ. Κωνσταντακόπουλο και αποφασίσουν να ασχοληθούν με την “κουραστική σκέψη του’ συστήνω υπομονή μέχρι να ανακαλύπτουν τις οπωσδήποτε υπάρχουσες, αξιόλογες εκτιμήσεις του, πάντα υπό την μοναδική του σκοπιά της παγκόσμιας πραγματικότητας. Επαναλαμβάνω είναι μοναδικός στον τρόπο σκέψης του, αλλά μελετά πολύ σε πολλές γλώσσες και η “οπτική του γωνία” διαμορφώθηκε από πηγές και διανοητές που μόνο συμβατικοί δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν. Οπότε μια προσεκτική (και όχι απορριπτική) ανάγνωση σίγουρα “ανοίγει” το μυαλό.
Έτσι συμβολικά θα έλεγα: “όσοι ασπάζεστε ευφυείς συνωμοτικές απόψεις … ευφρανθείτε”
Αναστασιάδης, για μιαν ακόμη φορά αυτοαναιρούμενος, αναιρώντας τις δεσμεύσεις του για συζήτηση μόνο επι θεμάτων εγγυήσεων και ασφάλειας και αποδεχόμενος πενταμερή διαδικασία που καταργεί την παρουσία ως τέτοιας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ιδίου ως προέδρου της.
Πηγή: http://mignatiou.com/2017/06/o-anastasiadis-aftoanerese-tis-desmefsis-tou-ke-agnoise-tis-proidopiisis-mas-anaferi-i-edek/
« … εὐφυεῖς συνωμοτικές άπόψεις … »
Σὲ ἀπλᾶ Ἑλληνικά : «μπαροῦφες». Ναί εἶναι ὀδυνηρὴ ἠ ἐπιλογή μας στὴν Κύπρο: Εἴτε συνεταιρισμός, εἴτε διχοτόμηση. Δυστυχῶς αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ τὸ ἀκούσουν οἱ περισσότεροι, ὁπότε κάθε λογῆς φλυαρία καλεῖται νὰ τὸ συγκαλύψῃ.
Ε όχι και “μπαρούφες” ο κύριος Κωνσταντακόπουλος.
Λίγος σεβασμός σ’ ένα σοβαρό συγγραφέα και δημοσιογράφο, που βλέπει τον “κόσμο” από τη δική του, μοναδική σκοπιά.
Μια ερώτηση κύριε Γεώργιε:
Στο σχολείο – δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, παρέες είχατε;
Αυτά βέβαια που δεν λένε και προσπαθούν ανεπιτυχώς να συγκαλύψουν οι αφελείς ανιστόρητοι, είτε συμφεροντολόγοι απατεώνες, διαπρύσιοι κήρυκες του Σχεδίου Ανάν και του “συνεταιρισμού” με τους Τούρκους, είναι η de jure διχοτόμηση της Μεγαλονήσου και η υπαγωγή της στον στρατηγικό σχεδιασμό της Άγκυρας, που μακροπρόθεσμα οδηγεί σε τουρκοποίηση, κατά τον τρόπο που έγινε με την Αλεξανδρέττα της Συρίας, την οποία απέσπασε η Τουρκία από αυτήν στέλνοντας συνεχώς εποίκους, και όταν αυξήθηκε ο αριθμός τους επέβαλε δημοψήφισμα, το οποίο φυσικά είχε ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωση της πόλης και της περιοχής στην Τουρκία.
Μια ερώτηση στην οποία δεν απαντούν οι ανιστόρητοι, οι ραγιάδες και οι απατεώνες, είναι πότε άλλοτε στην Ιστορία έδειξε η Τουρκία δείγματα έντιμου συνεταιρισμού αντί επεκτατικών διαθέσεων, διαμελισμού και αφανισμού απέναντι στον ελληνισμό, για να την εμπιστευτούμε τώρα ότι θα τηρήσει όποιες τυχόν δεσμεύσεις αναλάβει.
Ὁμολογῶ ὅτι ὁ κύριος Κωνσταντακόπουλος δὲν μοῦ ἔδωσε τὴν έντύπωση σοβαροῦ συγγραφέως καὶ δημοσιογράφου στὸ συγκεκριμένο κείμενό του. Μάλιστα, τὸ ὕφος του στὸ συγκεκριμένο κείμενο εἶναι αύτὸ τοῦ πάλαι ποτὲ «Ριζοσπάστη». Πολλοὶ χαρακτηρισμοί, χωρὶς νὰ δίδῃ στὸν ἀναγνώστη τὴν βάση γιὰ τοὺς χαρακτηρισμοὺς αὐτούς. Φυσικῷ τῷ λόγῳ, κάτω άπὸ τέτοιες συνθῆκες ἡ ἀξιοπιστία του πέφτει γρήγορα σὲ ἀρνητικὸ ἐπίπεδο. Δηλαδή, ἀρχίζει νὰ ἀμφιβάλλῃ ὁ ἀναγνώστης καὶ γιὰ τὰ σημεῖα στὸ ὀποῖα συμφωνεῖ μὲ τὸν συγγράψαντα !
@ Γ. Ι. Γεωργάνας
Συμφωνώ με τις τόσο καλά διατυπωμένες απόψεις σας για το συγκεκριμένο άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου. (Καμία σχέση με τον χαρακτηρισμό: “μπαρούφες”.) Δεν έχω διαβάσει ποτέ μου “Ριζοσπάστη”, αλλά γνωρίζω ότι ο συγγραφέας έχει επηρεασθεί από τόσο πολλούς, αριστερούς κυρίως, διανοητές που θεωρώ πως έχει πια διαμορφώσει το δικό του ύφος και brand.
Παρουσιάζοντάς τον στους σχολιαστές εδώ στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ προσπάθησα να προ-ειδοποιήσω κάπως χιουμοριστικά για τις “ιδιαιτερότητές” του.
Ζούμε σε μια εποχή που είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσει κανείς έγκυρη, γνήσια πληροφορία, σχεδόν για κάθε θέμα. Ο όρος “fake news” είναι πλέον η επικρατούσα κατάσταση – θα έλεγα μάλιστα έχει γίνει βιομηχανία.
Υπάρχει και ένας άλλος περιορισμός που οι περισσότεροι αν όχι όλοι αντιμετωπίζουμε: Αποδεχόμαστε μόνο τις πληροφορίες και τις απόψεις με τις οποίες εκ των προτέρων συμφωνούμε και επιδιώκουμε μόνο αυτές να διαβάζουμε. Πολλές έρευνες το έχουν διαπιστώσει. Μια εδώ: http://www.psypost.org/2017/06/study-trump-clinton-supporters-accept-new-information-conforms-desires-49118
Προσωπικά για να αντιπαρέλθω αυτή την παγίδα επιδιώκω να πληροφορούμαι από όσο το δυνατό πιο ευρύτερο φάσμα απόψεων, πηγών πληροφόρησης και ιδεολογικών κατευθύνσεων.
Αρκεί να τεκμηριώνεται η ποιότητά τους.
Έτσι πιστεύω πως ίσως πλησιάζω κάπως εγγύτερα την πραγματικότητα.
Δεν νομίζω ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι περισσότερο ἀνέντιμη ἀπὸ ἄλλες χῶρες στὸ ζήτημα τοῦ συνεταιρισμοῦ. Θεωρῶ δέ, ὅτι, ὁ κίνδυνος ἐκ τοῦ συνεταιρισμοῦ εἶναι μικρότερος ἀπὸ αὐτὸν τῆς ὁριστικῆς διχοτομήσεως. Ἀλλά, ἐπὶ τέλους, καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶναι ἐπιλογὲς πολιτικῆς. Τὸ νὰ μὴν ἔχῃ κανεὶς πολιτική, ἀλλὰ μόνον κραυγές πόνου γιὰ τὴν φρικτὴ ἀδικία ποὺ τοῦ κάνει ἡ κακούργα διεθνὴς κοινωνία, εἶναι ἄρνηση πολιτικῆς. Στὴν Κύπρο εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἄρνηση νὰ ἔχουμε πολιτικὴ εἶναι πάντοτε ἡ χειρότερη λύση.
Πάρτε το, λοιπόν, ἀπόφαση, σεῖς οἱ πονεμένοι, καὶ βγεῖτε ἐντίμως νὰ ζητήσετε ἐπισήμως διχοτόμηση. Πόσες φορὲς σᾶς ἔχω προκαλέσει εὐθέως ; Ἀλλὰ δὲν εἶσθε, φαίνεται, ἀρκετὰ γενναῖοι, ἀκόμα καὶ πίσω άπὸ πληκτρολόγιο. Ἤ, τὸ πιθανώτερο, ὅλη τὴν φασαρία δέν τὴν κάνετε γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἔθνους. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ψηφοθηρήσῃ συγκεκριμένη πολιτικὴ μερίς. Ὡραῖος πατριωτισμός !
Παρεμπιπτόντως, ἕνα ἐκλεκτὸ δεῖγμα ψευτοπατριωτισμοῦ ἀπὸ τὶς προμετωπίδες τοῦ «Ἀντιβάρου» :
«Οι Έλληνες ήταν πρώτης τάξεως πολεμιστές και, σίγουρα, κάμποσα σκαλοπάτια παραπάνω από το στρατό του Κεμάλ. Αυτή είναι η άποψη του Γουίταλ. Πιστεύει ότι οι τσολιάδες θα είχαν καταλάβει την Αγκυρα και θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί. Οταν ο Κωνσταντίνος ήρθε στην εξουσία, όλοι οι Ελληνες αξιωματικοί που ήταν σε επιτελικές θέσεις υποβαθμίστηκαν αμέσως σε χαμηλότερες θέσεις. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν πάρει τα γαλόνια τους με ανδραγαθήματα στο πεδίο της μάχης. Ηταν έξοχοι πολεμιστές και σπουδαίοι ηγέτες. Αυτό δεν εμπόδισε το κόμμα του Κωνσταντίνου να τους διώξει και να τους αντικαταστήσει με αξιωματικούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους να πέφτει ούτε μία τουφεκιά. Αυτό είχε αποτέλεσμα να σπάσει το μέτωπο»
Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway), Αμερικανός συγγραφέας.
Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τοὺς πιὸ κομματικῶς ἐκτεθειμένους βενιζελικοὺς ἀξιωματικοὺς δὲν τοὺς ἀπέσυραν ἀπὸ τὸ μέτωπο οἱ μετανοεμβριανοὶ κυβερνῆτες, τὸ «κόμμα τοῦ Κωνσταντίνου». Οἱ στρατιῶτές τους εἶναι ποὺ τοὺς κυνηγοῦσαν νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὁ Κονδύλης ἐφυγαδεύθη κρυμμένος μέσα στὸ βαγόνι γιὰ τὸ κάρβουνο τοῦ τραίνου. Καὶ ἦταν λογικὴ ἡ ὀργὴ τῶν στρατιωτῶν, ἀφοῦ ὁ Κονδύλης εἶχε ἐκτελέσει καμπόσους ποὺ ἤθελαν νὰ ἀποφύγουν τὴν στράτευσή τους στὸν βενιζελικὸ στρατό. Αὐτοὶ οἱ «πατριῶτες» ἀξιωματικοὶ κατέφυγαν στὴν Ζώνη Συμμαχικῆς Κατοχῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀρθρογραφοῦσαν ἐναντίον τῆς ἐκλεγμένης καὶ πολεμώσης Ἑλληνικῆς κυβερνήσεως !
Δεύτερον, στὶς πύλες τῆς Ἀγκύρας ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ἔφθασε χωρὶς τοὺς καὶ τάχα σπουδαίους κομματικῶς ἐκτεθειμένους βενιζελικοὺς ἀξιωματικούς, ἀλλὰ μὲ τοὺς «προδότες».
Τρίτον, γιατί οἱ Τοῦρκοι θὰ παραδίδονταν μετὰ τὴν πτῶσι τῆς Ἀγκύρας ;
« … Ὑποθέσατε, ὅτι ἔχομεν μεγίστας δυνάμεις καὶ καταλαμβάνομεν ὅλην τὴν Μ. Ἀσίαν. Τί θὰ γίνη ἔπειτα, θὰ μείνωμεν κατέχοντες τὴν χώραν ἕως ὅτου εὑρεθῶσι Τοῦρκοι ὑπογράφοντες τὴν Συνθήκην τῶν Σεβρῶν, ἢ θὰ κατέχωμεν τὴν χώραν ἐπ’ ἀόριστον ;
Ὑποθέσατε, ὅτι εὑρίσκονται τότε Τοῦρκοι ὑπογράφοντες τὴν Συνθήκην τῶν Σεβρῶν. Ὑποθέσατε κάτι καλλίτερον, ὅτι μετὰ μίαν νικηφόρον μάχην πρὸ τοῦ Ἐσκὴ – Σεχὴρ ὁ ἴδιος ὁ Κεμὰλ ὑπογράφει τὴν Συνθήκην τῶν Σεβρῶν. Ἢ θὰ ζητήσετε περισσότερα ;
Ὄχι, ὄχι, ἀπήντησαν ὅλοι.
Λοιπόν, τί θὰ κάμωμεν μετὰ τὴν ὑπογραφήν ; Θὰ ἐκκενώσωμεν τὴν χώραν, πλὴν τοῦ ἀποκτηθέντος περὶ τὴν Σμύρνην τμήματος. Βέβαια, ἀπήντησαν.
Καὶ ἔπειτα τί θὰ κάμωμεν ; Θὰ ἀποστρατεύσωμεν καὶ ἀφήσωμεν εἰς τὴν Σμύρνην καὶ περίχωρα ἐνισχυμένας φρουράς ; Βεβαίως, ἀπήντησαν.
Καὶ τότε, ἐξηκολούθησα, τί θὰ γίνη ἐὰν μετά τινας μῆνας, μετά τινας ἑβδομάδας μᾶς ἔρχωνται εἰς Ἀθήνας εἰδήσεις περὶ ἐξεγέρσεως τῶν Τούρκων εἰς τὴν ἔξω τῆς γραμμῆς μας χώραν, συγκεντρώσεως ὁμάδων, ἐξάψεως τῶν πνευμάτων των, ἐμφανίσεως νέων ἀρχηγῶν κηρυττόντων τὴν ἀνάγκην πολέμου ; Διότι ὁ πόθος τῆς ἐκδιώξεώς μας δὲν θὰ σβήση ποτὲ εἰς τὰ στήθη τῶν Τούρκων. Θὰ κάμωμεν τότε νέαν ἐπιστράτευσιν ;
Σιωπὴ ἐπηκολούθησεν. …»
Ἡ ἱστορία δὲν εἶναι γιὰ συνθήματα καὶ ἐντυπώσεις, ἀλλὰ γιὰ σοβαρὴ μελέτη καὶ σκέψη.
Πιο ξεκάθαρη περίπτωση από το ότι κάποιος ψάχνει, βρίσκει αυτά που του αρέσουν…και τα παρουσιάζει μεγαλοπρεπώς … ως την μόνη ορθή ερμηνεία … την μια και μοναδική αλήθεια … ίσως να μην υπάρχει στα σχόλια του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ!
Ακόμη μια φορά:
http://www.psypost.org/2017/06/study-trump-clinton-supporters-accept-new-information-conforms-desires-49118
Ὅταν κάποιος θέλει νὰ ἀντικρούσει τὴν ἐρμηνεία μιᾶς μαρτυρίας, πρέπει νὰ παρουσιάζῃ ἐναλλακτικὴ ἑρμηνεία καὶ ὄχι γενικὲς καὶ ἀόριστες παρατηρήσεις. Παρουσίασα τὴν δική μου ἑρμηνεία διότι περιμένω νὰ μάθω κι ἐγὼ κάτι ἀπὸ τοὺς συναναγνώστας. Ἐάν, ὅμως, δὲν ἔχουν ἐναλλακτικὴ ἑρμηνεία καὶ πάλι ἀντιλέγουν, τότε θέτουν ἐν ἀμφιβόλῳ τὴν καλή τους πίστη.
Αὐτοὶ εἶναι στοιχειώδεις κανόνες κάθε συζητήσεως.
Παραθέτω μια πηγή έρευνας που υποστηρίζει την ανθρώπινη τάση για υποκειμενική αντίληψη και ερμηνεία των συμβάντων. Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες έρευνες. Δεν είναι τεκμήριο αυτό; Γενικό για την περίπτωση, αλλά τεκμήριο… επιχείρημα και ερμηνεία συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Άξιο να λαμβάνεται υπ’ όψη, όταν κρίνουμε κάποιον ή κάποιο έργο γραπτό ή άλλως!
Εγώ έχω διαπιστώσει μια σταθερή “ερμηνεία’ που συμπαρασύρει τα ΠΑΝΤΑ.
Έτσι ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος δεν είναι σοβαρός συγγραφέας και δημοσιογράφος, βάσει ενός μόνο κειμένου του. “Ὁμολογῶ ὅτι ὁ κύριος Κωνσταντακόπουλος δὲν μοῦ ἔδωσε τὴν εντύπωση σοβαροῦ συγγραφέως καὶ δημοσιογράφου στὸ συγκεκριμένο κείμενό του” … και λοιπές κατακρίσεις … Παρ’ όλο που ο άνθρωπος είναι καταξιωμένος, με σοβαρές σπουδές εξαιρετική γνώση και χρήση της Ελληνικής, Γαλλικής, Ρωσικής και Αγγλικής γλώσσας και με υπηρεσίες σε σοβαρές θέσεις. Αλλά για τον “Υπέρτατο” Γεωργάνα… εντελώς άχρηστος!
Σκάρτος και ο “Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway), Αμερικανός συγγραφέας.” Γιατί αυτά που μεταφέρει δεν επιβεβαιώνουν την πάγια θέση σας και “ερμηνεία” ότι οι Έλληνες ότι και να κάνουν είναι αποτυχημένοι.
Η μόνη αποδεχτή, η κυριαρχούσα “ερμηνεία” … είναι μια ακατάσχετη ξενολαγνεία. Κι ας έχει γράψει τόμους ο διακεκριμένος Έλληνας διανοητής Θ. Ζιάκας ξεδιαλύνοντας τις διαφορές “Ανατολής” και “Δύσης”.
Έχουμε πετύχει κάτι οι Έλληνες που να αξίζει έστω κάποιας απλής αναφοράς εκ μέρους του κυρίου Γεωργάνα;
Αναρωτιέμαι ποια ταλαιπωρία ζωής, ή ποια σοβαρή διαταραχή να προκαλεί αυτή την αφ’ υψηλού σταθερή και ισοπεδωτική κατάκριση κάθε άποψης που προβάλει Ελληνικές εθνικές διεκδικήσεις.
Η διευκρίνιση αυτής της συγκεκριμένης περιπτώσεως πιστεύω πως είναι θέμα άλλης ειδικότητας.
Το λάθος του Βενιζέλου για τη δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας είναι ότι άρχισε την πορεία με τη μάχη του Σκρα. Έπρεπε να ξεκινήσει με την κατάληψη του Τατοϊου και την παραπομπή των ενοίκων τους στο στρατοδικείο. Αλλ’ αυτός – ο πιο διορατικός πολιτικός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας – προτίμησε να θρέφει φίδια στον κόρφο του, που την κρίσιμη στιγμή έπληξαν θανάσιμα ολόκληρη την εκστρατεία κι εγκατέλειψαν τη Μικρασία στο έλεος των σφαγέων της.
Η Μικρασία μπορούσε να κρατηθεί. Δεν ήθελαν να την κρατήσουν ο Κωνσταντίνος και οι συνένοχοί του. Ήταν έγκλημα εκ προμελέτης και η μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η εγκατάλειψή της είχε αποφασισθεί πολύ πριν εκδηλωθεί η τουρκική επίθεση.
Ὄχι ἀγαπητέ μου ! Δέν εἶναι οἱ Ἕλληνες, ὅτι κι ἅν κάνουν, ἀποτυχημένοι.
Ἀπὸ τὰ τριάντα-τόσα κράτη πού σήμερα ὑπάρχουν στὰ ἐδάφη τῆς πρώην Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἑκατὸ χρόνια μετὰ τὴν διάλυσή της, οἱ Ἕλληνες, στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ἔχουν τὸ ὑψηλότερο μέσο βιοτικὸ ἐπίπεδο. (Ἐξαιρῶ τὴν θεοκρατικὴ Σαουδικὴ Ἀραβία, τὰ πετρελαιοφέουδα τοῦ Περσικοῦ Κόλπου καὶ τὸ Ἰσραήλ). Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχῃ κανείς μόνον με δύο τρόπους : τὴν παραγωγὴ καὶ τὴν λαφυραγωγία.
Κλάδος τῆς λαφυραγωγίας εἶναι καὶ ἡ ἐπαιτεία. Ἀλλὰ ἡ ἐπαιτεία μὲ μέθοδο. Γιὰ παράδειγμα, μὲ διαδοχικὲς πτωχεύσεις, δέκα μέσα σὲ 197 ἔτη ἐλευθέρου ἐθνικοῦ βίου. Ἡ Ἑλλάδα μας, λοιπόν, εἶναι τὸ πιὸ ἐπιτυχημένο κράτος-ἐπαίτης στὴν ἱστορία, τὸ ὁποίο, μάλιστα, στὴν τελευταία κρίση, κατόρθωσε τὸ ἀδιανόητο, δηλαδὴ νὰ τὸ ἐλεήσουν, μέσῳ τῶν δανείων τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, ἄλλα κράτη-ἐπαῖτες, ὅπως ἡ Αἴγυπτος καὶ τὸ Πακιστάν, πολύ φτωχότερα ἀπὸ τὴν ἰδία !
Ἀκριβῶς ὅπως ὁ «Ζητιάνος» τοῦ Καρκαβίτσα (πού ἐκυκλοφορήθη πρὸ ἀκριβῶς 120 ἐτῶν), ἐπιλέγουμε, ὡς κοινωνία, πολὺ ὀρθολογικῶς, νὰ ἀπαλλοτριώνουμε, νὰ λαφυραγωγοῦμε, τὰ ὅποια πλεονάσματα παραγωγῆς, ἀλλὰ καὶ τὰ ὑστερήματα ἀκόμη ἄλλων λαῶν. Εἶναι ὀρθολογικὴ συμπεριφορά αὐτή, διότι κορόϊδα, «ζωντόβολα», ὅπως τὰ λέει ὁ Τζιριτόκωστας στὴν νουβέλα τοῦ Καρκαβίτσα, πάντοτε ὑπάρχουν. Γιατί, λοιπόν, νὰ ἀφήσουμε νὰ κάνῃ τὴν λαφυραγωγία ἄλλος ; Ἄλλωστε, ἡ ἰσότιμος συμμετοχὴ στὴν παγκόσμιο οἰκονομία ἔχει κόπο καὶ καμμία ἐγγύηση δὲν ὑπάρχει ὅτι θὰ μᾶς παράσχῃ ὑψηλότερο βιοτικὸ ἐπίπεδο.
Ἰδοὺ ἐδῶ, σὲ ποσοτικοὺς ὅρους, τὸ πῶς τὰ καταφέρνουμε μὲ τὴν λαφυραγωγία καὶ στὴν τρέχουσα κρίση. (πρωτοδημοσιευμένο ἐδῶ, ἀλλὰ ἀπὸ ἤδη δημοσιευμένα ἐπίσημα στοιχεῖα) Καθόλου ἄσχημα δὲν τὰ πᾶμε ! Ἰδοὺ καὶ πῶς λέει τὸ «στὴν ὑγειά σας ζωντόβολα», ὄχι ὁ πᾶσα ἕνας Τζιριτόκωστας, ἀλλὰ ὁ προκαθήμενος τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ φορέως τῶν παραδόσεων καὶ τῶν πόθων τοῦ ἔθνους μας.
20 Δεκεμβρίου 1896
… Κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ὁ πόλεμος εἶναι ἄφευκτος τὴν ἄνοιξη. Οἱ ἐχθροὶ μᾶς πιέζουν ἀπὸ παντοῦ. Θὰ χρειασθῇ μεγίστη ἐνέργεια καὶ ὑψίστη αὐταπάρνηση. Θὰ τὴν ἔχουμε ; Τὸ ἐλπίζω. Ὡστόσο δὲν παρασκευαζόμεθα πυρετωδῶς. Ἀλλὰ τί νὰ σοῦ κάμει καὶ ἡ Κυβέρνησις, μὲ τὰ οἰκονομικά μας χάλια ; Τὸ ζήτημα εἶναι, ποία εἶναι ἡ κατάσταση τῶν Σὲρβων καὶ Βουλγάρων. Ὑπὸ στρατιωτικὴν ἔποψιν, βεβαίως ἀνωτέρα. Ἀλλ’ ἀρκεῖ αὐτό ; Δὲν τὸ πιστεύω. Έλπίζω ὅτι ὁ Θεὸς, ἀφοῦ τὸ Ἔθνος αὐτὸ εἶναι προικισμένον μὲ τόσα χαρίσματα καὶ εἶναι τὸ μόνον ἐκπολιτιστικὸν στοιχεῖον τῆς Ἀνατολῆς, ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸ ἐκγαταλείψῃ.
Ἐγὼ ὠστόσο προετοιμάζομαι· μελετῶ διαρκῶς. Ἐλπίζω ὅτι τὴν ἄνοιξη θὰ εἷμαι ἕτοιμος.
26 Ἀπριλίου 1897
… Ἐκεῖ που συνηντήσαμεν τὸν ἀντισυνταγματάρχην τοῦ μηχανικοῦ Ψαρροδῆμον, ἔφιππον, διευθυνόμενον εἰς Δομοκόν. Ἤρχετο ἐξ Ἀθηνῶν, μὴ παρευρεθεὶς εἰς μάχην τινά, εἶχε δὲ τὸ ἐνθουσιῶδες καὶ πλῆρες πεποιθήσεως πρόσωπον, τὸ ὁποῖον εἶχον πάντες ὅσοι, γνωρίσαντες τὸν Τοῦρκον καὶ τὸν πόλεμον ἐκ τῶν Ἑλληνικῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν παραστάσεων τῆς πατριωτικῆς αὐτῶν φαντασίας, εὑρίσκοντο ἐν τελείᾳ τῆς σιδηρᾶς πραγματικότητος ἀγνοίᾳ καὶ ἐν πλήρει ἀπορίᾳ διὰ τὰ γεγονότα τὰ κατ’ αὐτούς, μυστηριώδη καὶ ἀνεξήγητα ἄλλως ἢ διὰ τῆς προδοσίας, ἤ, κατὰ συγκαταβατικὴν ἐπιείκειαν, διὰ τῆς ἀνικανότητος. Ἀγνοοῦντες τελείως τὸν ὀργανισμὸν τῶν στρατιῶν καὶ τὰς ἀνάγκας τοῦ πολέμου, ἐξίσταντο διότι ὁ ἀνοργάνωτος στρατός ἐκ στοιχείων οὐδέποτε ἐξασκηθέντων, ἄνευ τῶν ἀπαραιτήτων διὰ τὴν ἐνέργειαν καὶ συντήρησιν ὑπηρεσιῶν, ἐξ ἀνδρῶν διεφθαρμένων, υἱῶν διεφθαρμένων πατέρων, διελύετο ὡς καπνὸς πρὸ τοῦ κινδύνου, διαψεύδων τὰς μεγάλας παραδόσεις περὶ τῆς στρατιωτικῆς τοῦ Ἕλληνος ἀξίας.
…
11 Μαΐου 1921
… Τμῆμα στρατοῦ κατήρχετο τὴν ὁδόν Σταδίου διὰ Μ. Ἀσίαν χωρὶς τυφέκια. Ἄνδρες σιωπηλοὶ μὲ ὕφος κουρασμένον. Ὀλίγοι φωνακλάδες. Τὸ πλῆθος εἰς τὸν δρόμον ἐχειροκρότει καὶ ἐζητωκραύγαζεν. Ὄψις θυμάτων ἀγομένων εἰς σφαγήν ἐν μέσῳ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ τῶν μενόντων εἰς τὸ σπίτι των. Σιδηρόδρομον εὔζωνας : μωροὶ κερατάδες, νὰ φωνάζετε ζήτω ξέρετε· νὰ ἔλθετε ἔξω νὰ πολεμήσετε δὲν ξέρετε.
1 Σεπτεμβρίου 1921
Πολλοὶ μικροὶ ἄνθρωποι δὲν κάνουν ποτὲ μέγα σύνολον. – Τὸ μεγαλεῖον τῶν Ἐθνῶν δὲν ἔγκειται εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν ὑπηκόων, ἀλλ’ εἰς τὴν ποιότητα καὶ ἀξίαν τῆς μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τούτων ἀλληλεγγύης.
«Αφότου συνέταξα την έκθεση πληροφορήθηκα ότι οι τρείς δυνάμεις της Αντάντ διαμήνυσαν στον Μουσταφά Κεμάλ ότι έχει την έγκρισή τους να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και τη Θράκη. Είμαι βέβαιος ότι η αναγγελία της είδησης αυτής έσπειρε ήδη τον πανικό στους χριστιανικούς πληθυσμούς των ανωτέρω περιοχών.
.- Η πολιτική των Τούρκων εθνικιστών συνίσταται στον αφανισμό όλων των αυτόχθονων χριστιανών. Όποιος κάνει σχέδια για μελλοντικές εμπορικές ή διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία δεν πρέπει να ξεχνά αυτή την άποψη των Τούρκων.
.- Ο κεμαλισμός ουσιαστικά γεννήθηκε και ανδρώθηκε χάρη στην αδυναμία και τη διχογνωμία που επέδειξαν οι Σύμμαχοι…
.- Η Κωνσταντινούπολη εξακολουθεί μέχρι σήμερα να συμβολίζει ό,τι ακριβώς και την εποχή της πτώσης της. Ήταν κι είναι ο προμαχώνας της Ευρώπης εναντίον των ασιατικών ορδών. Από τη στιγμή που θα κατοχυρωθεί στους Τούρκους, θα αρχίσουν αμέσως επιθετικοί πόλεμοι.
Οι Τούρκοι θα στραφούν κατά των βαλκανικών κρατών – αν όχι σήμερα ή αύριο, σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον. Η τουρκική φυλή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον προς τις τέχνες της ειρήνης – ξέρει μόνο από πόλεμο και κατακτήσεις. Ο Τούρκος δεν μπορεί να απόσχει από πολεμικές ή επιθετικές ενέργειες. Όποιος κάνει σχέδια βασιζόμενος στις υποσχέσεις των Τούρκων θα απογοητευτεί οικτρά. Όσο για τους πολιτικούς που φαντάζονται διαφορετικά σχήματα για το μέλλον, χτίζουν πύργους στην άμμο.
.- Οι άντρες από δεκαοχτώ μέχρι σαράντα πέντε χρονών, που χωρίζονται βίαια από τις οικογένειές τους και οδηγούνται από τους Τούρκους στα ενδότερα για να πεθάνουν από την πείνα και τις κακουχίες, είναι οι ειρηνικοί αγρότες της Μικράς Ασίας και οι κάτοικοι της Σμύρνης που δεν είδαν ποτέ με συμπάθεια την πολιτική του Κωνσταντίνου και δεν είναι διόλου υπεύθυνοι για την τραγική μοίρα που τους βρήκε. Αυτή η καταστροφή που συντελείται σε βάρος τους συνεχίζεται ακόμα και αυτή τη στιγμή, δίχως ούτε μια λέξη διαμαρτυρίας από καμιά κυβέρνηση του πολιτισμένου κόσμου.»
Aποσπάσματα από το βιβλίο « Η Πληγή της Ασίας» του Τζώρτζ Χόρτον, Αμερικανού Γενικού Πρόξενου Σμύρνης, κατά τα διαστήματα 1911-1917 και 1919-1922, που πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1926.
Τραβάτε τώρα αλλήθωροι ανιστόρητοι, για εδάφη και θάλασσες ελληνικές, να κάνετε “συνεταιρσμό” με τους Τούρκους!
Αποσπάσματα από το “ευαγγέλιο” ενός “Έλληνα” που μισεί τον εαυτό του.
Όπως ο όρος “self hating Jew”
«Δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί η Μικρασία», «ήταν πόλεμος ιμπεριαλιστικός», «μια άφρων περιπέτεια», ψίθυροι ένθεν και ένθεν ύπουλης παρηγοριάς, συναίσθημα και ομολογία ενοχής.
Τα θλιβερά απομεινάρια αυτών που συμμερίζονται την ιδεολογική κληρονομιά των μεγάλων ενόχων – της τότε επίορκης στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας – προσπαθούν με τέτοιες βλακώδεις δικαιολογίες και συνεχίζοντας την ίδια νοοτροπία της υποτέλειας, να υπονομεύσουν κάθε δυνατότητα αυτού του λαού, του τόσο προδομένου, να πιστέψει στις δικές του δυνάμεις, να ενωθεί και να πάψει πια να ελπίζει σε υποτελείς ηγετίσκους και στους ξένους για τη δική του ελευθερία και ανεξαρτησία. Γι’ αυτό και οικτίρουν συνεχώς τους συμπατριώτες τους κι εκθειάζουν τους ξένους.
Και πάνω απ’όλα, μην τυχόν και θίξουμε το Βενιζέλο!!!!!
Τα τέρατα και οι εφιάλτες :
http://www.kathimerini.gr/913361/opinion/epikairothta/politikh/parapleyra-strathghmata-epanastatika
Την άποψή μου για τις ευθύνες του Βενιζέλου στην προ της καταστροφής κυβερνητική του θητεία, που κατέπεσε με τις εκλογές του ’20 που προκάλεσε ο ίδιος, έχω εκθέσει εδώ:
http://www.antibaro.gr/article/8615#comment-9406
Αν το δεύτερο συνθετικό δεν καταλάμβανε εξ’ολοκλήρου την θέση του πρώτου (πουλό-πουλος) και σου επέτρεπε να αφιέρωνες λίγο χρόνο σε ανάγνωση κάποιου σχετικού ιστορικού βιβλίου, θα ήσουν σε θέση να γνωρίζεις, ότι ο Βενιζέλος ξεκίνησε την μικρασιατική εκστρατεία χωρίς να έχει τα φόντα – αυτός ο διορατικός – να την υποστηρίξει στο διπλωματικό πεδίο έναντι των συμμάχων και ιδιαίτερα των “φίλων” μας των Άγγλων.
«Πῶς θὰ τὸ πάρει ὁ μέσος ἠλίθιος στὴν Ἐλλάδα» Αὐτὸ μᾶς ἔχει φάει τόσες φορές. Μὴν καὶ κακοκαρδίσουμε τὸν μέσο βλάκα, ἀλλὰ νὰ τὸν στείλουμε, μαζὶ μὲ τὰ ὀράματά του, νὰ φάῃ τὰ μοῦτρά του στὴν Ἁλμυρὰ Ἔρημο. Κι ἐμεῖς νὰ ποζάρουμε ὡς πατριῶτες καί, μάλιστα, νὰ λασπολογοῦμε ὡς προδότες ὅσους συμβουλεύουν νὰ μὴ «συντρίψωμεν τὸ Ἔθνος εἰς ἕνα ἐξαντλητικὸν ἀτέρμονα πόλεμον». Ἀκριβῶς, δηλαδή, ἡ τακτικὴ πού ἀκολούθησε ὁ Γούναρης μὲ τὶς ἐφημερίδες πού ἤλεγχε ὡς πρὸς τὸν Μεταξᾶ. Καὶ τὸ φοβερὸ εἶναι ὅτι ἐγνώριζε ἀπολύτως ὅτι αὐτὰ πού διέδιδε ἦταν ψευδῆ. Ἀλλὰ γιὰ τὴν καρέκλα, πολλὰ λέει κανείς, κι ἀκόμα περισσότερα, ὅποιος δὲν σέβεται τὸν ἑαυτό του.
Ὁ Βενιζέλος, στὴν Διάσκεψη τῆς Εἰρήνης στὸ Παρίσι ἔκλινε στὸ νὰ ἀκολουθήσῃ τοὺς κατεξαντλημένους Γάλλους (καί, μέχρι τότε, θερμοτέρους ὑποστηρικτές του) καὶ νὰ ἀρκεσθῇ σὲ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ διείσδυση μόνον στὴν μετὰ-Ὀθωμανικὴ Τουρκία καὶ ἐγγυήσεις γιὰ τοὺς πληθυσμούς. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἔπεισε νὰ ζητήσῃ ἐδαφικὰ ὠφέλη ἦταν οἱ ρημάδες εἰδήσεις ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὅτι, δηλαδή, μόνον μὲ κατακτήσεις θὰ μποροῦσε, ἴσως, ὁ ψηφοφόρος νὰ παραβλέψῃ τὴν δικτατορία ποὺ εἶχε ἐγκαθιδρύσει ὁ Βενιζέλος στὴν παλαιὰ Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ καλοκαῖρι τοῦ 1917. Καὶ τὴν οἰκονομικὴ κατάρρευση τοῦ 1919.
Ελευθέριε,
Κάποιες εξηγήσεις χρειάζονται:
“Έπρεπε να ξεκινήσει με την κατάληψη του Τατοϊου και την παραπομπή των ενοίκων τους στο στρατοδικείο”
Για ποιον λόγο; Ο ίδιος ο Βενιζέλος κατέλαβε την εξουσία με ξένες λόγχες και κυβέρνησε δικτατορικά μέχρι το 1920, οπότε, προ τού αδιεξόδου και προφανώς διαβλέπων τις συνέπειες, έκανε εκλογές για να τις χάσει. Αυτό, η συνεργασία με τον “σύμμαχο”-κατακτητή, 30 χρόνια αργότερα ονομάστηκε δωσιλογισμός κι εσχάτη προδοσία κι έστειλε τούς Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ράλλη στην φυλακή. Αυτοί προδότες, ο άλλος “εθνάρχης”….
“Η Μικρασία μπορούσε να κρατηθεί”
Πώς; Ο ελληνικός στρατός δεχόταν ανταρτοπόλεμο από τούς ατάκτους (τσέτες) τού Κεμάλ. Χτυπούσαν κι έφευγαν στα βάθη τής Τουρκίας. Πόσο θα άντεχε ακόμη;
“Δεν ήθελαν να την κρατήσουν ο Κωνσταντίνος και οι συνένοχοί του. Ήταν έγκλημα εκ προμελέτης και η μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η εγκατάλειψή της είχε αποφασισθεί πολύ πριν εκδηλωθεί η τουρκική επίθεση”.
Από πού προκύπτουν όλα αυτά και ιδιαιτέρως το τελευταίο;
Μήπως κάποτε πρέπει να παραιτήσομε αυτήν “mainsream” αντίληψη τής Ιστορίας; Αρκετή πλύση εγκεφάλου έχει γίνει.
Ἔχει σημασία νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ μόνος κάπως σταθερὸς θύλακας τῆς Δύσεως στὴν Ἐγγὺς καὶ Μέση Ἀνατολή, μετὰ τίς συνθῆκες εἰρήνης τοῦ 1923 εἶναι τὸ Ἰσραήλ. Βλέπουμε τί τραβᾶ ἡ Ρωσσία στὸν Καύκασο. Πῶς στὸ καλὸ θὰ μποροῦσε ποτὲ ἡ Ἑλλὰς νὰ κρατήσῃ τὴν Σμύρνη ; Δηλαδὴ τυχαῖον εἶναι ὅτι, μέχρι τὸ 1915, καμμία Ἑλληνικὴ κυβέρνησις δὲν διενοήθη ἐδαφικὴ ἐπέκταση στὴν Μικρὰν Ἀσία ; Τόσο «προδότες» εἴμαστε ὅλοι τόσα χρόνια καὶ μόνον ὁ Βενιζέλος μπόρεσε νὰ μᾶς κάνῃ, προσωρινῶς, πατριῶτες ; Καὶ μήπως ὁ Βενιζέλος δὲν ἤξερε τοὺς κινδύνους ; Γιατί συνεκάλεσε Συμβούλιο τοῦ Στέμματος μὲ παλαιοκομματικὰ ρετάλια ; Παντοδύναμος πρωθυπουργὸς ἦταν. Γιατί δὲν ἔπαιρνε μόνος τὴν εὐθύνη νὰ διαψεύσῃ τὸν ἐπιφυλακτικὸ Μεταξᾶ ; Ἀλλὰ καὶ σήμερα, ἔχουμε φοβερὴ δυσκολία νὰ κρατήσουμε ἀξιοπίστως τὰ τρέχοντα σύνορα.
Πρέπει, πρῶτον, νὰ σημειώσῃ κανεὶς ὅτι μεγάλο μέρος τῆς διπλασιασθείσης, μὲ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους, Ἑλλάδος ἀπετελεῖτο ἀπὸ μεγάλες μὲν πεδινὲς ἐκτάσεις, ἐξόχως ἀνθυγιεινὲς δέ. Ὁπότε χρειάζονταν τεράστιες ἐπενδύσεις γιὰ νὰ ἐξυγιανθοῦν οἱ ἐκτάσεις αὐτές. Καὶ καλά, δηλαδή, ποὺ ἦλθαν, δέκα χρόνια μετά, οἱ πρόσφυγες !
Ἀκόμη χειρότερα, τὰ σύνορα τῆς Συνθήκης τοῦ Βουκουρεστίου τοῦ 1913 δέν ἦταν καθόλου ἀσφαλῆ.
Γ. Β. Λεονταρίτης, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τόμος ΙΕ’, σ. 8 : «Ἀμέσως μετὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους … ἡ νίκη τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ χωρὶς προηγούμενο ἐπέκτασή της ἐγκυμονοῦσαν μελλοντικὲς στρατιωτικὲς συγκρούσεις μὲ τοὺς ἡττημένους γείτονές της, Τουρκία καὶ Βουλγαρία, ποὺ στόχο θὰ εἶχαν τὴν ἀναθεώρηση τῆς νέας βαλκανικῆς ἰσορροπίας. Οἱ δυνατότητες, ὡστόσο, τῆς Ἑλλάδος ἀπέκλειαν τὴν ὀργάνωση συστήματος ἀσφαλείας, ποὺ θὰ μποροῦσε αὐτοδύναμα νὰ ἀποτρέψει ἐξωτερικοὺς κινδύνους. Ἔτσι, ἡ ἀσφάλεια τῆς Ἑλλάδος ἐξαρτιόταν, σὲ μεγάλο βαθμό, ἀπὸ μιὰ ἰσορροπία δυνάμεων ποὺ καθόριζαν ἐξωγενεῖς παράγοντες, ὅπως π.χ. σύστημα συμμαχιῶν, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διαδραματίσει ἀποφασιστικό ρόλο γιὰ τὴν ἀποτροπὴ κάθε ξένης ἐπιβουλῆς. Ἔλειπε δηλαδὴ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὸ πλέγμα ἐκεῖνο τῶν ἀλληλένδετων ὑλικῶν καὶ δημογραφικῶν προϋποθέσεων, ποὺ θὰ ἔπαιζε καθοριστικὸ ρόλο στὴν ἐξασφάλιση τῆς ἀκεραιότητάς της καὶ στὴν προώθηση τῶν ἐθνικῶν της στόχων, ἔλειπε δηλαδὴ ἡ ἰσχύς. Ἡ ἀδυναμία αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξισορροπηθεῖ μὲ τὴν ἀνάπτυξη ἐξωτερικῶν σχέσεων, ὅπως π.χ. συμμαχιῶν ἢ φιλικῶν συνασπισμῶν, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ προσφέρουν τὴ μέγιστη ἀσφάλεια μὲ τὸν ἐλάχιστο βαθμὸ κινδύνου καὶ κόστους.»
Ἀλ. Φραγκιάδης, Ὁ Ψυχρὸς Πόλεμος καὶ τὸ Ἑλληνικὸ «Οἰκονομικὸ θαῦμα» (1953-1973) : «Μετὰ τὴ Μικρασιατική Καταστροφή, οἱ ἰσορροπίες στὶς ἐξωτερικὲς σχέσεις τῆς χώρας ἔγιναν ἀκόμη ἀσταθέστερες. Στὸ ἀβέβαιο διεθνὲς περιβάλλον τοῦ μεσοπολέμου, ἡ σύναψη συμμαχιῶν ἱκανῶν νὰ ἐγγυηθοῦν τὴν ἀκεραιότητα τῶν ἑλληνικῶν συνόρων, ἦταν ἀνέφικτη. Ἀποκορύφωμα τοῦ ἀμυντικοῦ ἀδιεξόδου ὑπῆρξε ἡ ἰταλική ἐπίθεση, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940, ἡ ἀθέλητη εἴσοδος τῆς χώρας στὸ Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καὶ στὴ συνέχεια ἡ τριπλῆ κατοχὴ καὶ ὁ διαμελισμός της, ἀπὸ Γερμανούς, Ἰταλοὺς καὶ Βουλγάρους.»
K. Βαρβαρέσσος – Ἔκθεσις ἐπὶ τοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος τῆς Ἑλλάδος. Ἀθήνα, 1952, σ. 117 : «… οὐδέποτε εἰς τὴν σύγχρονον ἱστορίαν της ἦτο ἡ χώρα μας τόσον ἀσφαλὴς ὅσον εἶναι σήμερον … Ἄλλοτε κατεβάλλομεν ἀπεγνωσμένας προσπαθείας νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν προστασίαν μιᾶς ἐκ τῶν μεγάλων Δυνάμεων καὶ ἐθεωροῦμεν τὰς περιωρισμένας καὶ πολλάκις ἀσαφεῖς ἐγγυήσεις τὰς ὁποίας μᾶς παρεῖχον ὡς σπουδαῖον παράγοντα διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῆς χώρας μας. Σήμερον ἔχομεν τὴν ἀμέριστον καὶ ἀνεπιφύλακτον ὑποστήριξιν τῆς ἰσχυροτέρας χώρας τοῦ κόσμου … Νομίζω … ὅτι ἐντὸς τοῦ διεθνοῦς πλαισίου, τὸ ὁποῖον ἐδημιουργήθη ἀπὸ τὴν Ἀμερικανικὴν Ἡγεσίαν, ἡ ἀκεραιότης καὶ ἀνεξαρτησία τῆς χώρας μας εἶναι ἀπολύτως ἐξησφαλισμέναι … Ἄλλοτε εἴμεθα ἐκτεθειμένοι … εἰς τὰς ἐπιβουλὰς γειτόνων ὑποβλεπόντων τὰ ἐδάφη μας. Σήμερον εἶναι βέβαιον ὅτι οἱαδήποτε ἀπόπειρα κατὰ τῆς ἀκεραιότητος τῆς χώρας μας θὰ προκαλέση τὴν ἄμεσον καὶ ἀποφασιστικὴν ἐπέμβασιν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Ἂν ὑπῆρχε οἱαδήποτε ἀμφιβολία περὶ τούτου μέχρι πρό τινoς, τὰ γεγονότα τῆς Κορέας πρέπει νὰ τὴν ἔχουν πλήρως διασκεδάσει.»
Ἀλλοίμονον, στὴν ἀσφάλεια ποὺ περιγράφει ὁ Βαρβαρέσσος ἔχουμε κακοσυνηθίσει, καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν ὑπόλοιπο «ἀνεπτυγμένο» οἰκονομικῶς κόσμο. Καὶ αὐτοὶ ποὺ κουνοῦν ἀπὸ ‘δῶ κι ἀπὸ ‘κεῖ τὸν π…ατριωτισμ…ό τους, τὸ κάνουν μὲ δανεικὲς πλάτες.
Δεν ξέρω γιατί δεν το κάνατε κ. Γεωργάνα, σ’ αυτό το “ἔχουμε κακοσυνηθίσει” στην ασφάλεια που έχουν στήσει για μας οι ξένοι, να μην έχετε περιλάβει πρώτη-πρώτη την Κύπρο, όπου οι πρώτοι “πατριώτες” σήμερα, εκείνοι που ανεμίζουν ξένες μέχρι φανταστικές σπάθες “αντίστασης” στις συνομιλίες, είναι εκείνοι που δεν γεύτηκαν την εισβολή του 74, αν και είναι και μερικοί ανάμεσά τους που όταν την είδαν στα 100 μέτρα με τα κυάλια, τα δίπλωσαν κι… αναδιπλώθηκαν κανονικά μέχρι άτακτα: με τα πόδια να κτυπούν στον κώλο. Σήμερα δεν τους κάνουν οι συνομιλίες, γιατί δεν περιέχουν φαντασιώσεις ισχύος της κομπορρυμοσύνης τους, το κόλπο σε βάρος των αγραμμάτων, που μέσω του ξαμώνουν για την όση κι αν έμεινε εξουσία.
Ένας δε από τους λόγους που δεν τολμούν ν’ αναγνωρίσουν (πρώτοι φταίχτες οι ιστορικοί μας γι’ αυτό) το πόσο κοντά σε μια πιο ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ μάς είχε φέρει ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964, είναι για να παριστάνουν σήμερα τους τουρκοφάγους.
@elel
Έλα κοκόνα μου….Και ποιος σε έχρισε ιστορικό με βαρύνουσα άποψη…ειδικά για εμάς εδώ που έχουμε δει τις βαθύτερες τάσεις σου…σου έχει γίνει μανία, έτσι;
Κάτι σε ρώτησε ο Πατριώτης….Θα μας πεις κάτι ή πάλι τρία πουλάκια και “ζήτω ο βενιζέλος και ο κλάρας”…και ότι άλλο σε μούσι έχει η ιστορία;;;
Πληροφορία για στρατιωτικές ασκήσεις στην Κύπρο (μη επιβεβαιωμένη και από αμφισβητούμενης αξιοπιστίας ιστοσελίδα).
http://www.pronews.gr/kypros/604090_israilines-eidikes-dynameis-apenanti-sta-toyrkika-strateymata-stin-kypro-polemos-notam
Απαντώ στον “Πατριώτη” για να παίρνει πρέφα κι ο αμόρφωτος “Πουλό-πουλος” μιας κι αυτός απασχολημένος όλη τη μέρα να την παίζει, που να μείνει χρόνος ν’ ανοίξει και κανα βιβλίο..
Η άρνηση του Κωνσταντίνου να δώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στον Βενιζέλο, παρά τις τρείς αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες του 1915, συνιστούσε πολιτειακό πραξικόπημα, που υπαγορεύθηκε από τον Κάϊζερ για να μη βγει η Ελλάδα στον πόλεμο μαζί με τους συμμάχους. Μεσολάβησαν δύο κυβερνήσεις ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά κράτους και η εκθρόνιση του Κωνσταντίνου, με την συμβολή των όπλων της Αντάντ που οδήγησαν το 1917 στη δημιουργία του Κράτους της Εθνικής Αμύνης που ήλεγχε τη Βόρεια Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη και το οποίο νεκρανέστησε την προηγούμενη βουλή του 1915 που είχε πάψει να υφίσταται. Η Βουλή αυτή παρέμεινε για τρία χρόνια μέχρι το Νοέμβριο του 1920, που έγιναν οι εκλογές και το Κόμμα των Φιλελευθέρων νικήθηκε, λαμβάνοντας, λόγω του περίπλοκου εκλογικού συστήματος, λιγότερες έδρες στη Βουλή, παρόλο που είχε περισσότερες ψήφους από το Λαϊκό Κόμμα του Δημητρίου Γούναρη (50,23% έναντι 49,29%), και ο Βενιζέλος εγκατέλειψε την Ελλάδα.
Η Μικρασία μπορούσε να κρατηθεί αν δεν επανήρχετο στα πράγματα ο Κωνσταντίνος και οι βασιλικότεροι αυτού συνένοχοί του. Θα το αντιληφθεί ακόμη κι ο πιστός του στρατηγός Παπούλιας, Κωνσταντινικός αλλά τίμιος πατριώτης. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει τη Μικρασία, έρχεται σ’ επαφή με τους καθαιρεθέντες Βενιζελικούς αξιωματικούς που έχουν καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη: Πάγκαλος, Νίδερ, Ιωάννου, Κονδύλης, Ζέρβας μια σειρά εμπειροπόλεμων ηρώων. Είναι έτοιμοι να πολεμήσουνν και πάλι. Το αναφέρει στην Αθήνα, αλλ’ η κυβέρνηση Γούναρη αξιώνει να παρουσιασθούν στην Αθήνα για να τους συλλάβει. Ο Παπούλιας παραιτείται και τον αντικαθιστά ο ημιπαράφρων Χατζηανέστης, που είχε αποστρατευτεί με τον βαθμό του λοχαγού στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων επί ανικανότητι. Κι από ανίκανος λοχαγός προήχθη σε αρχιστράτηγο.
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του ’20, οι φιλομοναρχικοί διέρρηξαν τις σχέσεις με το συμμαχικό μέτωπο, δίνοντας την ευκαιρία στον Κεμάλ να αναγορευτεί σε συνομιλητή των μεγάλων δυνάμεων, υπονόμευσαν τα κινήματα των Ελλήνων της Ανατολής κι εν τέλει αποφάσισαν από τον Ιούλιο του 1922 να εγκαταλείψουν τη Μικρά Ασία απαγορεύοντας παράλληλα την αποχώρηση των χριστιανικών πληθυσμών απ’ αυτήν. Με νόμο που έφερε τις υπογραφές των Κωσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου απαγόρευσαν και νομοθετικά την έξοδο. Παρέδιδαν έτσι τους Έλληνες και τους Αρμένιους της Μικράς Ασίας στα τουρκικά εθνικιστικά στρατεύματα του Κεμάλ. Την πολιτική αυτή θα την ακολουθήσουν και μετά τη συντριβή του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του ’22, όταν ο Γούναρης θα διατάξει τον Έλληνα αρμοστή Σμύρνης Αρ. Στεργιάδη να μην επιτρέψει την αναχώρηση του ελληνικού πληθυσμού και “δημιουργηθεί προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα”. Ουσιαστικά η ελληνική μοναρχική κυβέρνηση παρέδωσε τους ελληνικούς πληθυσμούς στον Κεμάλ και είναι συνυπεύθυνη του Ολοκαυτώματος της Σμύρνης.
Οι βασιλικοί γνώριζαν πως αν οι Μικρασιάτες επέστρεφαν στην Ελλάδα, θα καταψήφιζαν τον Κωνσταντίνο και τους θεράποντές του. Και μπροστά στο κράτημα στην εξουσία τι είναι τώρα κάποια εκατομμύρια Έλληνες! Για όμοιους λόγους και “η Κύπρος έπεφτε μακρυά”!
Ελευθέριε,
Πολλά λόγια, ανακρίβειες και δεν απαντάς ευθέως σ’ αυτά που ρωτώ στο σχόλιό μου 12 June 2017 at 11:55. Ουσιαστικά, μού παραθέτεις τα γνωστά και αφελή τής επικρατούσης (mainstream) αντιλήψεως τής Ιστορίας.
Ήλθαν οι κακοί Κωνσταντινικοί και γι αυτό μάς εγκατέλειψαν οι πρώην σύμμαχοι. Μα οι πρώην σύμμαχοι είχαν αρχίσει να έχουν σχέσεις με την επαναστατική κυβέρνηση τής Αγκύρας, πριν καν ξεκινήσει το όλο εγχείρημα, το οποίο, όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Μεταξάς στην σχετική ανταλλαγή άρθρων με τον Βενιζέλο, δεν ήμασταν σε θέση να το φέρομε εις πέρας μόνοι μας. Αν δηλαδή είχε εξακολουθήσει να κυβερνά ο Βενιζέλος, πιστεύεις ότι θα προσέτρεχαν εις βοήθειά μας; Από πού κι ως πού; Τα κράτη αυτά, λήξαντος τού Μεγάλου Πολέμου το 1918, είχαν περάσει από τότε στο στάδιο τής αποστρατεύσεως; Ποιος θα έπειθε το κόσμο (Γάλλους, Άγγλους) να πάνε να πολεμήσουν στην Μ. Ασία, για να βοηθήσουν την Ελλάδα, σ’ έναν πόλεμο, δηλαδή, που δεν ήταν δικός τους; Η επάνοδος τού Κωνσταντίνου ήταν απλώς η πρόφαση για να άρουν και επισήμως (όπως είπα, το είχαν ήδη κάνει) την όποια “συμμαχία” με την Ελλάδα.
Επαναλαμβάνω το ερώτημα, το οποίο αποφεύγεις να απαντήσεις: “Η Μικρασία μπορούσε να κρατηθεί” Πώς; Ο ελληνικός στρατός δεχόταν ανταρτοπόλεμο από τούς ατάκτους (τσέτες) τού Κεμάλ. Χτυπούσαν κι έφευγαν στα βάθη τής Τουρκίας. Πόσο θα άντεχε ακόμη; Θεωρώ ότι δεν με κάλυψες.
“Από πού προκύπτουν όλα αυτά και ιδιαιτέρως το τελευταίο;” (από το παραπάνω σχόλιό μου). Ούτε κι εδώ βλέπω να με καλύπτεις. Επίσης, δεν κάνεις λόγο για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά τού Βενιζέλου, να συνεργαστεί με τον “σύμμαχο” (λέγε κατακτητή, τη ώρα εκείνη), προκειμένου να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες.
Τέλος, ήταν κάτι παραπάνω από φανερό, γιατί ο Βενιζέλος, εν μέσω πολέμου, αποφάσισε να κάνει εκλογές. Το διείδε από τότε και ο Καζαντζάκης:
“Πάντως ο Νίκος Καζαντζάκης, συνεργάτης του Βενιζέλου, σε επιστολή του το Δεκέμβριο του 1921, υποστηρίζει ευθέως ότι έκανε τις εκλογές γνωρίζοντας ότι θα τις χάσει. Γράφει: “’νθρωπος που μ’ επανάσταση κατάλαβε την αρχή και δικτατορικώς εκυβέρνησε τόσα χρόνια, Πώς; και Γιατί; θυμήθηκε το σύνταγμα και ενήργησε εκλογές αφού τόξερε πώς θα χάσει.” (Αρχείο Κώστα Τριαρίδη). (απ’ εδώ).
“Για όμοιους λόγους και “η Κύπρος έπεφτε μακρυά”!”
Μα … ο Βενιζέλος δεν ήταν που στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το 1928 αυτό που ο Νταούτογλου ονόμασε “πολιτική μηδενικών προβλημάτων”, αν θυμούμαι καλά, αφού διεβεβαιώσε τον Ινονού ότι η Ελλάδα δεν έχει καμμία πλέον αξίωση σε “αλύτρωτες πατρίδες”, οι οποίες μετονομάσθησαν σε “χαμένες πατρίδες”, είπε το 1931 στους εξεγερμένους Κυπρίους “«Να κάτσουν ήσυχοι και να μην προκαλούν προβλήματα στην φίλη και σύμμαχο Αγγλία». …; (περισσότερα εδώ). Για τούς ιδίους λόγους, όταν μετέβη στην Ρώμη το 1928, για τη υπογραφή Συμφώνου Φιλίας, δεν έκανε την δήλωση «… Το Δωδεκανησιακό Ζήτημα δεν υφίσταται μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, όπως δεν υφίσταται και το Κυπριακόν, μεταξύ Ελλάδος και Μεγάλης Βρετανίας. Οπως η Κύπρος δεν ημπόδισεν, επί ήμισυ ήδη αιώνα, αφότου κατέχεται υπό της Μεγάλης Βρετανίας, τας αρίστας προς την τελευταίαν ταύτην σχέσεις της Ελλάδος, δεν δύναται και δεν πρέπει και η Δωδεκάνησος να εμποδίση την ανάπτυξιν και εμπέδωσιν σχέσεων φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας»; (εδώ).
Τι θέλεις, λοιπόν, να πεις με το “Για όμοιους λόγους και “η Κύπρος έπεφτε μακρυά”;
Προς αμετανόητους Ανανιστές,
φανατικούς οπαδούς της ό,ποιας «λύσης»:
Που να κτυπάτε τον κώλο σας κάτω, οι νέες συνομιλίες της Γενεύης είναι καταδικασμένες ν’αποτύχουν ξανά, διότι ο ηγεμών της κατοχικής δύναμης δεν εννοεί να σας παραχωρήσει έστω φύλλο συκής να κρύψετε τα νώτα σας, τα θέλει όλα!
Κοίτα νὰ δῇς ποὺ οἱ πατριδοκάπηλοι, ἐκτὸς ἀπὸ ὑπερπατριῶτες, θέλουν νὰ ποζάρουν καὶ ὠς ὐπερβενιζελικοί. Λασπώνουν τὴν πατρίδα, άλλά, φαίνεται, δὲν φθάνει αὐτό. Θέλουν νὰ λασπώσουν καὶ τὸν Βενιζέλο καί τοὺς βενιζελικούς (μόνον ἐτυμολογικὴ σχέση εἶχαν αὐτοὶ μὲ τὸν Βενιζέλο) ! Δὲν τοὺς φθάνει ἡ μεγαλωσύνη τοῦ Βενιζέλου, θέλουν νὰ τὸν ἀναγορεύσουν καὶ σὲ ἀλάνθαστο.
Ἰδού ὅμως «τὰ λόγια ποὺ εἶχεν ἀπαγγείλει ὁ ἴδιος, ὡς ἐπιτάφιόν του, τὸ 1932, εἰς τὴν Βουλὴν: «Ὁ προκείμενος νεκρός ἦτο ἕνας ἀληθινὸς ἄνδρας, μὲ θάρρος μεγάλο, μέ αὐτοπεποίθησιν καὶ δι’ ἑαυτὸν καὶ διὰ τὸν λαὸν, τὸν ὁποῖον ἐκλήθη νὰ κυβερνήσῃ. Ἴσως, ἔκαμε πολλὰ σφάλματα, ἀλλὰ ποτὲ δέν τοῦ ἀπέλειψε τό θάρρος, ποτέ δέν ὑπῆρξε μοιρολάτρης, διότι ποτὲ δὲν ἐπερίμενεν ἀπὸ τήν μοῖράν του νὰ ἰδῇ τὴν χώραν του προηγμένην, ἀλλὰ ἔθεσεν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν της ὅλον τό πῦρ τό ὁποῖον εἶχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικὴν καὶ σωματικὴν»».
Καὶ ἡ νεκρολογία, ἀπὸ τὸν ἀντίπαλο καὶ θαυμαστή του, Ἰωάννου Μεταξᾶ γιὰ «αὐτὸν τὸν γίγαντα» :
«Σπανίως, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρόν, ἐμφανίζονται ἐν τῇ ἱστορίᾳ ἰσχυροὶ ἄνδρες, ὡς ἰσχυρὰ μετέωρα εἰς ἄλλους ἐμπνέοντα τὸν σεβασμὸν καὶ εἰς ἄλλους τὸ δέος. Ἐνώπιον τοιούτων ἀνδρῶν διαιροῦνται αὐτομάτως οἱ ἄνθρωποι εἰς φίλους καὶ ἐχθρούς. Οὐδεὶς μένει ἀδιάφορος, οὐδεὶς μένει οὐδέτερος. Πᾶς τις, ἂν δὲν εἶναι ἐνθουσιώδης φίλος των θὰ εἶναι ἄσπονδος ἐχθρός των. Ὁ περὶ αὐτοὺς ἀγὼν δὲν σταματᾶ οὔτε πρὸ τοῦ θανάτου. Συνεχίζεται περὶ τὸν νεκρόν των, περὶ τὴν σκιάν των, περὶ τὴν μνήμην των.
Τοιαύτη μεγάλη καὶ ἰσχυρὰ φυσιογνωμία ὑπῆρξεν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος. Ἔδωσε τὸ ὄνομά του καὶ ἔθεσε τὴν σφραγῖδά του εἰς ὁλόκληρον περίοδον τῆς νεωτέρας ἱστορίας τῆς Ἑλλάδος. Ἀπὸ αὐτὸν προέρχεται ἡ ὀνομασία τῶν ὀπαδῶν του. Ἀπὸ αὐτὸν προέρχεται ἡ ὀνομασία τῶν ἀντιπάλων του. Μὲ τὸ ὄνομά του συνδέεται ἀναποσπάστως ἡ ὡραιοτέρα καὶ τραγικωτέρα ἐποχὴ τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κρίνῃ ἀμερολήπτως ἡ σύγχρονος γενεὰ τοιαύτας μεγάλας φυσιογνωμίας ;
Ἀλλὰ ὑπάρχει μία μεγάλη σελὶς τῆς ἱστορίας πρὸ τῆς ὁποίας κύπτουσιν εὐλαβῶς καὶ φίλοι καὶ ἐχθροί. Ἡ ἐποχὴ δηλαδὴ κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, σημαιοφόρος τῆς ἀναγεννωμένης Ἑλλάδος, ἡγούμενος τῆς πολιτικῆς της, ἐνέπνευσεν εἰς τὸ ἔθνος τὴν αὐτοπεποίθησιν καὶ τὸ ὤθησε πρὸς τὴν νίκην καὶ τὴν δόξαν.»
Πατριώτη,
Ποιά είναι δηλαδή κατ’ εσέ, η “unconventional” αντίληψη της Ιστορίας;
Εμένα μ’ ενδιαφέρουν τα γεγονότα και τι ρόλο έπαιξαν σε αυτά οι βασικοί πρωταγωνιστές τους.
Η Μικρασία χάθηκε υπο Κωνσταντινική κυβέρνηση και εξ’όσων γνωρίζω, συμμερίζομαι την άποψη ότι η εγκατάλειψή της ήταν προαποφασισμένη.
Οι εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί καθαιρέθηκαν και αρχιστράτηγος ανέλαβε ο λιμοκοντόρος και μισότρελος Χατζηανέστης που “αφουγκράζονταν” την προέλαση του στρατού από τη Σμύρνη!
Στον Πόντο δεν έφθασε ούτε μία σφαίρα και στους Ίωνες απαγορεύτηκε δια ροπάλου να δημιουργήσουν δικό τους στρατό για να αμυνθούν στους τσέτες του Κεμάλ.
Ο Στρατός υπό τις εντολές της μοναρχικής κυβέρνησης δεν έμεινε ούτε για την τιμή των όπλων να υπερασπίσει τη Σμύρνη, ούτε καν τη χερσόνησο της Ερυθραίας.
Τα ελληνικά πλοία που αναχώρησαν απ’ το λιμάνι της Σμύρνης δεν πήραν μαζί τους ούτε ένα Έλληνα ή Αρμένιο πρόσφυγα.
Ο Κεμάλ γιόρτασε πάνω στα κορμιά των Μικρασιατών την αθλιότητα των προδοτών της “Μικράς πλην Εντίμου”. Οι μοναρχικοί ηγέτες της εποχής ενέχονται για συνέργεια στο έγκλημα της Γενοκτονίας.
Επιπλέον υπάρχουν επίσημα έγγραφα και μαρτυρίες που αποδεικνύουν την προδοσία. Αν έχεις ειλικρινή διάθεση να ενημερωθείς ψάξε, βρες, διάβασε. Αν έχεις ιδεολογικές παρωπίδες δεν πρόκειται να πεισθείς όσα και να σου αραδιάσω εδώ.
Το αν μπορούσε να κρατηθεί υπο βενιζελική κυβέρνηση είναι κάτι που δεν είμαστε σε θέση να το βεβαιώσουμε και η Ιστορία δεν αποφαίνεται με εικασίες.
Το “η Κύπρος κείται μακράν” το είπε στον Κληρίδη ο άλλος μεγάλος μας “εθνάρχης” ο Καραμανλής, διαδεχόμενος στην κυβέρνηση τη χούντα το ’74 με τον Αττίλα, όταν οι Τούρκοι χωρίς αντίσταση κατέλαβαν το 37% του Νησιού.
Ανόητοι κι αφελείς αλλά και λογής εξουσιομανείς σφετεριστές και συμφεροντολόγοι Α(υ)νανιστές, πέφτουν τώρα στα γόνατα του σουλτάνου εκλιπαρώντας “λύση”!
@ Πατριώτης
Καλά περιμένεις ουσία;;; Δεν την εχεις καταλάβει ακόμα τι είναι; Δεν υπάρχει σχόλια που να μην κάνει νύξη για τους κρυφούς της πόθους…Και όχι τίποτ’άλλο…με έχει κάνει μέρος των φαντασιώσεών της η τρ-elel-ιάρα….
@τρ-elel-ιάρα
Συμμαζέψου βρε παρωχημένη κοκότα και πες μας και τίποτα ουσιώδες….Αλλά βέβαια…ο Κωνσταντίνος δεν είχε μούσι…γι’αυτό δεν τον γουστάρεις…αριστερολυσσάρα!!!!
Πότε θα συνειδητοποιήσεις πως ότι και να πεις στο τέλος κάποιος θα σε βγάζει θείο του Ηλία????
Πουλόπουλε,
Χμ τον θες και βασιλικόν, κομμάτι δύσκολο στις μέρες μας.. Κρίμα, ρε συ, να μένεις συνέχεια με φαντασιώσεις και να την κάνεις λάστιχο!
Πάνε τουλάχιστον με τους άλλους τους Α(υ)νανιστές, μπας και συμπεριλάβουν και σένα στο οθωμανικό δίκαιο!
Ὅ, ποτε λείπουν τὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα, ἀρχίζει ἡ … εὐγλωττία !
Ελευθέριε,
Τις απόψεις μου τις έχω εκθέσει παραπάνω, δια των ερωτήσεων. Μόνον όταν αντιληφθούμε ότι η εκστρατεία στην Μ. Ασία ήταν θνησιγενής, τότε και μόνον θα καταλάβομε τι ακριβώς συνέβη. Όσο εξακολουθούμε να πιστεύομε ότι έφταιξαν οι “βασιλικοί”, άλλως θα είχαμε κρατήσει την Μ. Ασία (ρωτώ δια πολλοστήν φοράν ΠΩΣ; ), θα είμεθα έρμαια αυτών που μάς δίδαξαν στο σχολείο, δηλ. τής mainstream αντιλήψεως της Ιστορίας, η οποία αγνοεί τα σοβαρότατα λάθη τής μιας πλευράς και τα φορτώνει όλα στην άλλη.
Δεν έχεις απαντήσει ουσιαστικά τίποτε σ’ αυτά, που, νομίζω, με σαφήνεια ρώτησα και επεσήμανα.
Δεν θ’ ασχοληθώ με το “η Κύπρος κείται μακράν”, το οποίο φέρεται να είπε ο Γεώργιος Μαύρος (δώσε ιδιαιτέρα προσοχή στον τίτλο τού άρθρου!), διότι είναι άσχετο με το θέμα και θα οδηγούσε την “συζήτηση” αλλού.
Ενώ εγώ παραθέτω κάποιες πενιχρές παραπομπές, εσύ εξακολουθείς να γράφεις … “από στήθους”… Δεν γίνεται διάλογος έτσι.
Παραπέμπω για το υπό συζήτησιν θέμα στο εξαιρετικά διαφωτιστικό βιβλίο, που περιλαμβάνει την ανταλλαγήν αρθρογραφίας μεταξύ Ε. Βενιζέλου και Ι. Μεταξά. Όταν το διαβάσεις και δεις τα επιχειρήματα αμφοτέρων, ίσως αρχίσεις να καταλαβαίνεις ότι η πεπαλαιωμένη πλέον και μανιχαϊστική αντίληψη, που ασπάζεσαι (“good guys”-“bad guys”), είναι καλή μόνο για φτηνές χολιγουντιανές ταινίες.
Λυπούμαι για το χρόνο που έχασα και είναι περιττό να πω ότι δεν θα επανέλθω.
@ “Πατριώτη”,
Αν έτσι καταλαβαίνεις κι αποφαίνεσαι – εσύ ως πιο ειδικός επι στρατιωτικών θεμάτων – έτσι θα είναι! Εδώ χάθηκε τόσος κόσμος και η μόνη που δεν έφταιγε ήταν η τότε βασιλική κυβέρνηση! Και γιατί αν πίστευαν ότι ήταν χαμένη υπόθεση, δεν φρόντισαν να αποχωρήσουν εξαρχής συντεταγμένα και με συμφωνίες ώστε να προστατέψουν και τον κόσμο, παρά βασιλικότεροι του βασιλέως, έτρεχαν στην ενδοχώρα;
Μην ανησυχείς πάντως για τον χρόνο που έχασες μαζί μου, έχεις άπειρο χρόνο να επιμορφώνεσαι μέσω του Αντίβαρου! Ήδη ο Γεωργάνας ανεβάζει ολόκληρα βιβλία!
“Εδώ χάθηκε τόσος κόσμος και η μόνη που δεν έφταιγε ήταν η τότε βασιλική κυβέρνηση!”
Και μόνον η φράση σου αυτή αποδεικνύει ότι δεν κατάλαβες τίποτε.
Ἀκριβῶς, τὸ πρόβλημα τῶν μετανοεμβριανῶν κυβερνήσεων ἦταν ὅτι ἐφάρμοζαν πολιτικὴ στὴν ὁποία δὲν πίστευαν. Διότι καὶ τὴν καρέκλα εὕρισκαν γλυκειά, καί, χάρη στὸν πόλεμο καὶ τὰ ἔκτακτα μέτρα λογοκρισίας ἀπέφευγαν τὸν ἔλεγχο τῆς κοινῆς γνώμης καὶ γιὰ τὶς ἐσωτερικὲς καταχρήσεις. Ἰδοὺ τί τοὺς καταμαρτυροῦσε ὁ Μεταξᾶς σὲ ἄρθρο του σὲ ἐφημερίδα, λίγο πρὶν τὴν Καταστροφή :
Ἀπὸ «Τὸ Ἡμερολόγιο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ», Τόμος Γ’, σελ. 770 – 772
«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΔΙΟΙΚΗΣΙΣ»
Ἄρθρο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ στὸν «Ταχυδρόμο» τῆς Θεσσαλονίκης καὶ στὰ «Χρονικὰ» τῆς 10 Ἰουλίου 1922
Δυσαρέσκεια καὶ δυσφορία διὰ τὸ παρόν, ἀβεβαιότης καὶ ἀνησυχία διὰ τὸ μέλλον, ἀμφιβολία καὶ δυσπιστία διὰ τὰς ἐνεργείας τῶν διοικούντων προσώπων εἶναι τὰ ἐξέχοντα χαρακτηριστικὰ τῆς περιόδου τὴν ὁποίαν διατρέχομεν. Ἡ κατάστασις αὕτη ἥτις φθείρει ὄχι μόνον τὰς ἠθικὰς δυνάμεις τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ καὶ τὰς ὑλικάς, ἥτις στειρεύει πᾶσαν ἐνέργειαν, ἥτις δεσμεύει πᾶσαν δρᾶσιν πρὸς πρόοδον καὶ τῶν ἀτόμων καὶ τῆς κοινωνίας καὶ ἐξασθενίζει ἐπικινδύνως τὸ κράτος, πρέπει νὰ παύσῃ καὶ πρέπει πᾶς τις ἐξ ἡμῶν καὶ ὅλοι ὁμοῦ νὰ καταβάλωμεν πᾶσαν προσπάθειαν πρὸς τοῦτο. Τὰ συμπτώματα περὶ τὰ ὁποῖα ὡς περὶ δύο πόλους συγκεντροῦται τὸ χαλεπὸν τῆς σημερινῆς καταστάσεως εἶναι : ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις. Ὅσον ἀφορᾷ τὸν πόλεμον, δὲν παραγνωρίζω ποσῶς τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα χάριν τῶν ὁποίων ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπεδόθη εἰς αὐτόν · ἀλλὰ καὶ δὲν παραγνωρίζω ἐπίσης ὁποία ἀγενὴς ἐκμετάλλευσις τῶν αἰσθημάτων τούτων ἐγένετο, ὅπως ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ πολέμου ἐπιτευχθῶσιν ἰδιοτελεῖς σκοποί. Σφάλλονται τὰ μέγιστα ὅσοι νομίζουν ὅτι ὁ πόλεμος, τὸν ὁποῖον διεξάγομεν – μάλιστα ὅπως τὸν διεξάγομεν -, καὶ ἡ κακοδιοίκησις, ὅτι εἶναι δύο ἄσχετα πρὸς ἄλληλα δεινά. Τοὐναντίον τὸ ἓν ἀπορρέει καὶ ἀποζῆ διαρκῶς ἐκ τοῦ ἑτέρου. Καὶ ἢ θὰ παύσωσι διὰ συγχρόνου προσπαθείας καὶ τὰ δύο ἢ δὲν θὰ παύσωσι ποτέ.
Πρὶν ὅμως προχωρήσω δέον νὰ κάμω μίαν παρατήρησιν : μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου δὲν ἐννοοῦμεν τὴν «παράδοσιν τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμάλ», κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς παρατάσεως τοῦ πολέμου. Δὲν πρόκειται ἐνταῦθα περὶ ἐπιδείξεως πατριωτικῶν αἰσθημάτων· ταῦτα πρέπει νὰ κρατῇ ὁ καθεὶς διὰ τὸν ἑαυτόν του. Πρόκειται περὶ ψυχρᾶς καὶ λελογισμένης ἐξετάσεως τῶν πραγμάτων. Γνωρίζομεν πολὺ καλὰ ὅτι ἡ «παράδοσις τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμὰλ» δὲν θὰ ἦτο ποσῶς παῦσις τοῦ πολέμου, ἀλλὰ δημιουργία καταστάσεως ἐγκυμονούσης νέον, προσεχῆ καὶ ἀγριώτερον πόλεμον. Ἡμεῖς τοὐναντίον μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου ἐννοοῦμεν τὴν δημιουργίαν διαρκοῦς, μονίμου εἰρηνικῆς καταστάσεως, ἐμπνεούσης εἰς ἀμφοτέρους τοὺς ἀντιπάλους λαοὺς πεποίθησιν ἐπὶ τὴν διάρκειαν τῆς μονιμότητος αὐτῆς καὶ πεποίθησιν ἐπὶ τὸ συμφέρον ἀμφοτέρων, ὅπως τὴν διατηρῶσι διαρκῆ καὶ μόνιμον. Ἀλλὰ διά τοιοῦτον ἔργον θὰ ἐχρειάζοντο ἀληθινοὶ πολιτικοὶ ἄνδρες. Εἶπον προηγουμένως ὅτι ὁ πόλεμος – μάλιστα ὡς διεξάγεται – καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις εἶναι ἀλληλένδετα, προσθέτω δὲ καὶ ὅτι εἶναι ἀμφότερα ἀπόρροια τυφλῆς γενικῶς πολιτικῆς. Ἐάν ἐξετάσωμεν τὰ διάφορα φαινόμενα τῆς κακοδιοικήσεως, θά εὕρωμεν εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ὡς πυρῆνα, ὡς ἀναγκαῖον ὅρον τῆς ὑπάρξεώς του, τὴν ἔλλειψιν παντὸς ἐλέγχου ἐπὶ τῶν κυβερνώντων, καὶ τὴν αὐθαιρεσίαν τῆς Διοικήσεως ἐν παντὶ κλάδῳ αὑτῆς · ἡ αὐθαιρεσία δ’ αὕτη προέρχεται κυρίως ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐκ τῶν νόμων οἱ ὁποῖοι ἐδημιουργήθησαν μόνον χάριν τοῦ πολέμου καὶ μὲ πρόφασιν τὸν πόλεμον, ὅπως αὐξήσωσι τὴν κυβερνητικὴν ἰσχὺν πρὸς διεξαγωγὴν αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐκ τοῦ ἐκβιασμοῦ, τὸν ὁποῖον ὑφίσταται ἡ Ἑλληνικὴ Κοινωνία, ὅπως χάριν πατριωτισμοῦ σιγᾷ καὶ ἀνέχεται τὴν διοικητικὴν ἀκολασίαν, ἵνα μὴ παρεμβάλληται πρόσκομμα εἰς τὸ ἔργον τῆς Κυβερνήσεως. Οὕτω, ὁ μακρὸς καὶ χρονίζων πόλεμος – διότι τοιοῦτος βραχείας διαρκείας δὲν θὰ ἐπρόφθανε νὰ γεννήσῃ τοιαῦτα κακὰ – ὡδήγησεν εἰς τὴν κυβερνητικὴν δικτατορίαν, καὶ αὕτη εἰς τὴν ἐσωτερικὴν κακοδιοίκησιν καὶ τὴν συμπαρομαρτοῦσαν ἔκλυσιν τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἠθῶν.
Ἀφ’ ἑτέρου ἡ ἐκ τῆς κυβερνητικῆς δικτατορίας προελθοῦσα κακοδιοίκησις – καὶ εἶναι περιττὸν νὰ τὴν περιγράψω λεπτομερέστερον – ἐγέννησε τάξιν ὁλόκληρον ἀνθρώπων · ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν ἐπὶ τῆς τοιαύτης καταστάσεως στηρίζουσι τὴν πολιτικὴν αὐτῶν ἰσχύν, ἄλλοι δὲ ἐπ’ αὐτῆς βασίζουσι τὰς πρὸς ἀπόκτησιν πλούτου ἐπιχειρήσεις των. Ἡ τάξις αὕτη, μέγιστον ἔχουσα συμφέρον εἰς τὴν παράτασιν τοῦ πολέμου, εἶναι φυσικὸν νὰ διαβάλλῃ καὶ συκοφαντῇ πάντα ἐξεγειρόμενον κατά τῆς τοιαύτης ἐκμεταλλεύσεως τῶν ἱερωτέρων ἐθνικῶν αἰσθημάτων. Διὰ τοῦτο δὲν πρέπει νά λέγωμεν : ἂς κάμωμεν ὑπομονήν, ἂς ἀνεχθῶμεν ὅλας αὐτὰς τὰς ἀκολασίας, ἅμα τελειώσουν τὰ ἐθνικὰ ζητήματα θὰ διορθωθοῦν ὅλα, ἅμα τελειώσῃ ὁ πόλεμος θὰ ἀρχίσωμεν τὸ ἔργον τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῆς χώρας. Ἀλλὰ πρέπει τοὐναντίον νὰ λέγωμεν : πρέπει τὸ ταχύτερον νὰ πλήξωμεν τὴν ὀργιάζουσαν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον καὶ ὁ πόλεμος · διότι ὁ πόλεμος πρέπει νὰ τελειώσῃ ἐγκαίρως διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἐπανορθώσωμεν τὴν χώραν.
Ἐξέθεσα πρό τινος, καὶ ὁ «Ταχυδρόμος» ἔσχε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην νὰ ἐπαναλάβῃ τὰς ἀλλαχοῦ γενομένας δημοσίας ἀνακοινώσεις μου, ποῖοι κατὰ τὴν γνώμην μου τρόποι ἄγουσι εἰς τὸν ταχὺν τερματισμὸν τοῦ πολέμου. Κρίνω ὅθεν περιττὸν νὰ ἐπανέλθω ἐπὶ τούτων. Ἐὰν καταλήξωμεν εἰς τὸν συμβιβασμὸν μετὰ τοῦ ἀντιπάλου, καὶ ἐξήγησα πῶς ἐννοῶ τοιαύτην εἰρήνην, δὲν χωρεῖ οὐδεμία ἀμφιβολία ὅτι ὅρος πρώτιστος τοιούτου συμβιβασμοῦ δέον νὰ εἶναι ἡ ἐξασφάλισις τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ οἱουδήποτε διωγμοῦ. Θεωρῶ τοιοῦτον συμβιβασμὸν ὡς δυνατὸν καὶ κατορθωτὸν ἐὰν ἐπιδιωχθῇ μετά σωφροσύνης καὶ περινοίας καὶ μάλιστα τὸν θεωρῶ ὡς δυνάμενον νὰ ἀποβῇ βάσις μελλούσης αἰσιωτέρας ἐξελίξεως τῶν ἐθνικῶν ἡμῶν πραγμάτων.
Τὴν ὑπὸ οἱανδήποτε ὅμως μορφὴν ἢ μεταμφίεσιν παράτασιν τῆς σημερινῆς ἐκκρεμότητος θὰ ἐθεώρουν καταστρεπτικήν. Θὰ ἔλεγον δὲ εἰς ὅσους καλῇ τῇ πίστει δὲν ἐπείσθησαν εἰς τὰ προεκτεθέντα ἐπιχειρήματά μου, καὶ ἀναμένουν λύσιν αἰσίαν ἐκ δημιουργίας μεταβατικῶν καταστάσεων : ἀναμετρήσατε τὰς οἰκονομικάς μας δυνάμεις, τὴν διάρκειαν αὐτῶν, δύνασθε νὰ τὸ κάμετε ὅλοι μὲ μεγάλην χρονικὴν προσέγγισιν · φρονεῖτε ὅτι ἂν ἀρχίσωμεν τὰς ὁριστικὰς διαπραγματεύσεις ὅσον ἔνεστι βραδύτερον, δηλαδὴ μὲ ὅσον ἔνεστι μικρότερον οἰκονομικὸν περιθώριον, θὰ ἐπιτύχωμεν καλυτέρους ὅρους ; Διότι πάντως εἰς διαπραγματεύσεις θά καταλήξωμεν. Εἶναι δὲ μέγα σφάλμα ἐὰν στηρίζωμεν ὁλόκληρον ἡμῶν τὴν πολιτικὴν ἐπὶ μιᾶς στενωτάτης βάσεως, δηλαδὴ τῆς προσδοκίας προσεχοῦς ἐσωτερικῆς καταρρεύσεως τοῦ Κεμαλικοῦ Κράτους · εἶναι τὸ λάθος τὸ ὁποῖον ἐπηρέασεν ὁλόκληρον τὴν μέχρι τοῦδε Μικρασιατικὴν ἡμῶν πολιτικὴν καὶ παρέσυρε τοὺς Κυβερνήτας μας εἰς τόσα ἀτυχήματα καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἐξάντλησιν.
Εἶπον προηγουμένως ὅτι πρέπει νὰ πλήξωμεν τὴν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον ὁ πόλεμος. Κυρίως δὲ πρέπει νὰ ἀρχίσωμεν αἴροντες τὰ αἴτια τῆς διοικητικῆς ἀκολασίας. Πρώτιστον τούτων εἶναι ὁ ἀνελεύθερος πολιτικὸς βίος ὅστις μᾶς ἐπεβλήθη μὲ τὴν πρόφασιν τοῦ πολέμου · ἡ ἐπ’ ἀόριστον συνέχισις τῆς ὑπάρξεως Ἐθνοσυνελεύσεως δικτατορικῆς μὲν μορφῆς, ἀπολύτου δὲ ἐσωτερικῆς ἀδυναμίας, διότι ὁλόκληρον την δικτατορικὴν αὐτῆς ἐξουσίαν ἐξεχώρισεν εἰς τὴν κυβερνῶσαν ὀλιγαρχίαν · ἡ ἔλλειψις Βουλῆς ἥτις νὰ τελῇ ὑπὸ τὸν ἔλεγχον τῆς κοινῆς γνώμης καὶ συνεπῶς νὰ δύναται νὰ διαλυθῇ · ἡ ἔλλειψις αὐστηροῦ κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου ἡ διατήρησις ἐν ἰσχύϊ ἐξαιρετικῶν – μὲ πρόφασιν πάντοτε τὸν πόλεμον – νόμων καὶ ἰδίως ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουσι τὴν καθ’ ὑπέρβασιν τῶν ὅρων τοῦ δημοσίου λογιστικοῦ καὶ συνεπῶς αὐθαίρετον χρῆσιν τοῦ δημοσίου χρήματος, καὶ ἡ ὁποία μᾶς ἤγαγε βαθμηδὸν εἰς τὴν σημερινὴν ἔνοχον σπατάλην καὶ διαφθορὰν τῶν χαρακτήρων καὶ τῶν συνειδήσεων.
Διάφοροι πονοῦντες διὰ τὴν κατάστασιν ἀναμένουν ἀπὸ μίαν μεγάλην λαϊκὴν ἐξέγερσιν τὴν σωτηρίαν καὶ στενοχωροῦνται διότι δὲν εὑρίσκονται ἄνθρωποι ὅπως προκαλέσωσι τοιαύτην ἐξέγερσιν. Ἀλλὰ πρέπει νὰ σκεφθῶσιν ὅτι αἱ ἐπαναστάσεις εἶναι συνολικαὶ τοῦ πλήθους ἐνέργειαι καὶ οὐχὶ ἔργον προερχόμενον ἀπὸ τὴν θέλησιν ὀλίγων ἀνθρώπων. Ὅσοι εἰς τὴν ἐπανάστασιν ἀναθέτουσι τὰς ἐλπίδας των ὁμοιάζουσι τοὺς κηπουρούς, οἵτινες ἐν καιρῷ ξηρασίας ἀντὶ νὰ ἐργάζωνται πρὸς μεταφορὰν ὕδατος, ὀνειρεύονται πῶς θὰ προκαλέσουν μίαν καταιγίδα. Καὶ ἠμπορεῖ νὰ ἐπέλθῃ ἡ καταιγίς, ἀλλ’ αὕτη δὲν εἶναι ἔργον τῶν κατ’ ἰδίαν ἀτόμων. Ἐπὶ πλέον δὲ δὲν πρέπει νὰ λησμονῶμεν ὅτι τῶν τοιούτων λαϊκῶν καταιγίδων, οἷαι αἱ ἐπαναστάσεις, δύνανται μὲν νὰ προϋπολογισθῶσιν οἱ ὅροι τῆς ἀρχικῆς ἐμφανίσεως, οὐχὶ ὅμως καὶ ἡ περαιτέρω ἐξέλιξις · πολλάκις δὲ τὸ τέρμα εἶναι ἐντελῶς διάφορον τοῦ ἀρχικῶς ἐπιδιωκομένου.
Οἱ ἐλεύθεροι πολῖται ἑνὸς ἐλευθέρου κράτους, ὡς τὸ ἑλληνικόν, ἔχουν εἰς χεῖρας των ὅλα τὰ μέσα πρὸς ἔκφρασιν καὶ ἐπιβολήν τῆς λαϊκῆς θελήσεως. Ἡ δημιουργία ἰσχυρᾶς καὶ ἐπιτακτικῆς κοινῆς γνώμης εἶναι ἓν τῶν μέσων τούτων, τὸ ὁποῖον κατὰ κανόνα εἶναι καὶ τὸ τελεσφορώτερον. Μὲ κοινὴν δὲ γνώμην βεβαίως κανεὶς ἐξ ἡμῶν δὲν ἐννοεῖ τὰς μεταξύ ἰδιωτῶν συνομιλίας, σχετλιασμούς καὶ θρηνωδίας ἐπὶ τῆς καταστάσεως, ἀλλὰ τὴν ἔντονον φωνὴν τοῦ τύπου, τὰς ἐκδηλώσεις τῶν πολιτικῶν συλλόγων, τὰ ψηφίσματα καὶ διαμαρτυρίας τῶν διαφόρων οἰκονομικοῦ ἢ ἐμπορικοῦ ἢ βιομηχανικοῦ σκοποῦ ἑνώσεων ἢ σωματείων, ἰδία τῶν λαϊκῶν σωματείων οἱασδήποτε φύσεως, τὰς ἀποφάσεις καὶ ψηφίσματα δημοσίων λαϊκῶν συναθροίσεων καὶ ἐν γένει τὴν δημοσίᾳ καὶ ἐνώπιον πάντων τῶν συμπολιτῶν ἄνευ οὐδενὸς δισταγμοῦ, ἀλλὰ μετὰ θάρρους καὶ παρρησίας, ἔκφρασιν τῆς γνώμης ἑκάστου. Δὲν πρέπει ὅθεν οὐδεὶς εἴτε μόνος εἴτε μετὰ πολλῶν νὰ ἀδρανῇ ἀναμένων νὰ ἀρχίσουν οἱ ἄλλοι. Τοιαύτη μοιρολατρία δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν, αἵτινες δέον νὰ χαρακτηρίζωσιν ἕνα ἐλεύθερον λαόν. Πᾶς ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν πίστιν τῆς συνειδήσεώς του ἂς χωρήσῃ ἐμπρός, βέβαιος ὅτι θὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι. Οὕτω δημιουργεῖται καὶ ἐκδηλοῦται ἡ ἰσχυρὰ λαϊκὴ θέλησις, ἀπέναντι τῆς ὁποίας οὐδεμία ἀντίδρασις δύναται νὰ σταθῇ.
Ἰωάννης Μεταξᾶς
Φυσικά, ἂν εἶχε δημοσιεύσῃ τὸ ἄρθρο στὸ «Ἀντίβαρο», θὰ τοῦ ἔγραφαν στὰ σχόλια ὅτι προσβάλλει τὸ ἔθνος, τὴν τουτότητα καὶ τὰ ὁράματα τῆς φυλῆς καὶ ὅτι τὰ γράφει αὐτὰ διότι αὐτὸς δὲν τρώει. Αὐτοὶ εἴμεθα.
Καταπληκτικὸς καὶ ὁ παραλληλισμὸς μὲ τὰ σφάλματα τῆς σημερινῆς μας κυβερνήσεως : ἡ παρέλκυσις τῶν διαπραγματεύσεων ἐπ’ ἄπειρον μὲ τὴν φρούδη ἐλπίδα ὅτι θὰ καταρρεύσῃ ὁ ἀντίπαλος …
Ἀκριβῶς, τὸ πρόβλημα τῶν μετανοεμβριανῶν κυβερνήσεων ἦταν ὅτι ἐφάρμοζαν πολιτικὴ στὴν ὁποία δὲν πίστευαν. Διότι καὶ τὴν καρέκλα εὕρισκαν γλυκειά, καί, χάρη στὸν πόλεμο καὶ τὰ ἔκτακτα μέτρα λογοκρισίας ἀπέφευγαν τὸν ἔλεγχο τῆς κοινῆς γνώμης καὶ γιὰ τὶς ἐσωτερικὲς καταχρήσεις. Ἰδοὺ τί τοὺς καταμαρτυροῦσε ὁ Μεταξᾶς σὲ ἄρθρο του σὲ ἐφημερίδα, λίγο πρὶν τὴν Καταστροφή :
Ἀπὸ «Τὸ Ἡμερολόγιο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ», Τόμος Γ’, σελ. 770 – 772
«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΔΙΟΙΚΗΣΙΣ»
Ἄρθρο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ στὸν «Ταχυδρόμο» τῆς Θεσσαλονίκης καὶ στὰ «Χρονικὰ» τῆς 10 Ἰουλίου 1922
Δυσαρέσκεια καὶ δυσφορία διὰ τὸ παρόν, ἀβεβαιότης καὶ ἀνησυχία διὰ τὸ μέλλον, ἀμφιβολία καὶ δυσπιστία διὰ τὰς ἐνεργείας τῶν διοικούντων προσώπων εἶναι τὰ ἐξέχοντα χαρακτηριστικὰ τῆς περιόδου τὴν ὁποίαν διατρέχομεν. Ἡ κατάστασις αὕτη ἥτις φθείρει ὄχι μόνον τὰς ἠθικὰς δυνάμεις τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ καὶ τὰς ὑλικάς, ἥτις στειρεύει πᾶσαν ἐνέργειαν, ἥτις δεσμεύει πᾶσαν δρᾶσιν πρὸς πρόοδον καὶ τῶν ἀτόμων καὶ τῆς κοινωνίας καὶ ἐξασθενίζει ἐπικινδύνως τὸ κράτος, πρέπει νὰ παύσῃ καὶ πρέπει πᾶς τις ἐξ ἡμῶν καὶ ὅλοι ὁμοῦ νὰ καταβάλωμεν πᾶσαν προσπάθειαν πρὸς τοῦτο. Τὰ συμπτώματα περὶ τὰ ὁποῖα ὡς περὶ δύο πόλους συγκεντροῦται τὸ χαλεπὸν τῆς σημερινῆς καταστάσεως εἶναι : ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις. Ὅσον ἀφορᾷ τὸν πόλεμον, δὲν παραγνωρίζω ποσῶς τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα χάριν τῶν ὁποίων ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπεδόθη εἰς αὐτόν · ἀλλὰ καὶ δὲν παραγνωρίζω ἐπίσης ὁποία ἀγενὴς ἐκμετάλλευσις τῶν αἰσθημάτων τούτων ἐγένετο, ὅπως ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ πολέμου ἐπιτευχθῶσιν ἰδιοτελεῖς σκοποί. Σφάλλονται τὰ μέγιστα ὅσοι νομίζουν ὅτι ὁ πόλεμος, τὸν ὁποῖον διεξάγομεν – μάλιστα ὅπως τὸν διεξάγομεν -, καὶ ἡ κακοδιοίκησις, ὅτι εἶναι δύο ἄσχετα πρὸς ἄλληλα δεινά. Τοὐναντίον τὸ ἓν ἀπορρέει καὶ ἀποζῆ διαρκῶς ἐκ τοῦ ἑτέρου. Καὶ ἢ θὰ παύσωσι διὰ συγχρόνου προσπαθείας καὶ τὰ δύο ἢ δὲν θὰ παύσωσι ποτέ.
Πρὶν ὅμως προχωρήσω δέον νὰ κάμω μίαν παρατήρησιν : μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου δὲν ἐννοοῦμεν τὴν «παράδοσιν τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμάλ», κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς παρατάσεως τοῦ πολέμου. Δὲν πρόκειται ἐνταῦθα περὶ ἐπιδείξεως πατριωτικῶν αἰσθημάτων· ταῦτα πρέπει νὰ κρατῇ ὁ καθεὶς διὰ τὸν ἑαυτόν του. Πρόκειται περὶ ψυχρᾶς καὶ λελογισμένης ἐξετάσεως τῶν πραγμάτων. Γνωρίζομεν πολὺ καλὰ ὅτι ἡ «παράδοσις τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμὰλ» δὲν θὰ ἦτο ποσῶς παῦσις τοῦ πολέμου, ἀλλὰ δημιουργία καταστάσεως ἐγκυμονούσης νέον, προσεχῆ καὶ ἀγριώτερον πόλεμον. Ἡμεῖς τοὐναντίον μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου ἐννοοῦμεν τὴν δημιουργίαν διαρκοῦς, μονίμου εἰρηνικῆς καταστάσεως, ἐμπνεούσης εἰς ἀμφοτέρους τοὺς ἀντιπάλους λαοὺς πεποίθησιν ἐπὶ τὴν διάρκειαν τῆς μονιμότητος αὐτῆς καὶ πεποίθησιν ἐπὶ τὸ συμφέρον ἀμφοτέρων, ὅπως τὴν διατηρῶσι διαρκῆ καὶ μόνιμον. Ἀλλὰ διά τοιοῦτον ἔργον θὰ ἐχρειάζοντο ἀληθινοὶ πολιτικοὶ ἄνδρες. Εἶπον προηγουμένως ὅτι ὁ πόλεμος – μάλιστα ὡς διεξάγεται – καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις εἶναι ἀλληλένδετα, προσθέτω δὲ καὶ ὅτι εἶναι ἀμφότερα ἀπόρροια τυφλῆς γενικῶς πολιτικῆς. Ἐάν ἐξετάσωμεν τὰ διάφορα φαινόμενα τῆς κακοδιοικήσεως, θά εὕρωμεν εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ὡς πυρῆνα, ὡς ἀναγκαῖον ὅρον τῆς ὑπάρξεώς του, τὴν ἔλλειψιν παντὸς ἐλέγχου ἐπὶ τῶν κυβερνώντων, καὶ τὴν αὐθαιρεσίαν τῆς Διοικήσεως ἐν παντὶ κλάδῳ αὑτῆς · ἡ αὐθαιρεσία δ’ αὕτη προέρχεται κυρίως ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐκ τῶν νόμων οἱ ὁποῖοι ἐδημιουργήθησαν μόνον χάριν τοῦ πολέμου καὶ μὲ πρόφασιν τὸν πόλεμον, ὅπως αὐξήσωσι τὴν κυβερνητικὴν ἰσχὺν πρὸς διεξαγωγὴν αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐκ τοῦ ἐκβιασμοῦ, τὸν ὁποῖον ὑφίσταται ἡ Ἑλληνικὴ Κοινωνία, ὅπως χάριν πατριωτισμοῦ σιγᾷ καὶ ἀνέχεται τὴν διοικητικὴν ἀκολασίαν, ἵνα μὴ παρεμβάλληται πρόσκομμα εἰς τὸ ἔργον τῆς Κυβερνήσεως. Οὕτω, ὁ μακρὸς καὶ χρονίζων πόλεμος – διότι τοιοῦτος βραχείας διαρκείας δὲν θὰ ἐπρόφθανε νὰ γεννήσῃ τοιαῦτα κακὰ – ὡδήγησεν εἰς τὴν κυβερνητικὴν δικτατορίαν, καὶ αὕτη εἰς τὴν ἐσωτερικὴν κακοδιοίκησιν καὶ τὴν συμπαρομαρτοῦσαν ἔκλυσιν τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἠθῶν.
Ἀφ’ ἑτέρου ἡ ἐκ τῆς κυβερνητικῆς δικτατορίας προελθοῦσα κακοδιοίκησις – καὶ εἶναι περιττὸν νὰ τὴν περιγράψω λεπτομερέστερον – ἐγέννησε τάξιν ὁλόκληρον ἀνθρώπων · ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν ἐπὶ τῆς τοιαύτης καταστάσεως στηρίζουσι τὴν πολιτικὴν αὐτῶν ἰσχύν, ἄλλοι δὲ ἐπ’ αὐτῆς βασίζουσι τὰς πρὸς ἀπόκτησιν πλούτου ἐπιχειρήσεις των. Ἡ τάξις αὕτη, μέγιστον ἔχουσα συμφέρον εἰς τὴν παράτασιν τοῦ πολέμου, εἶναι φυσικὸν νὰ διαβάλλῃ καὶ συκοφαντῇ πάντα ἐξεγειρόμενον κατά τῆς τοιαύτης ἐκμεταλλεύσεως τῶν ἱερωτέρων ἐθνικῶν αἰσθημάτων. Διὰ τοῦτο δὲν πρέπει νά λέγωμεν : ἂς κάμωμεν ὑπομονήν, ἂς ἀνεχθῶμεν ὅλας αὐτὰς τὰς ἀκολασίας, ἅμα τελειώσουν τὰ ἐθνικὰ ζητήματα θὰ διορθωθοῦν ὅλα, ἅμα τελειώσῃ ὁ πόλεμος θὰ ἀρχίσωμεν τὸ ἔργον τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῆς χώρας. Ἀλλὰ πρέπει τοὐναντίον νὰ λέγωμεν : πρέπει τὸ ταχύτερον νὰ πλήξωμεν τὴν ὀργιάζουσαν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον καὶ ὁ πόλεμος · διότι ὁ πόλεμος πρέπει νὰ τελειώσῃ ἐγκαίρως διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἐπανορθώσωμεν τὴν χώραν.
Ἐξέθεσα πρό τινος, καὶ ὁ «Ταχυδρόμος» ἔσχε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην νὰ ἐπαναλάβῃ τὰς ἀλλαχοῦ γενομένας δημοσίας ἀνακοινώσεις μου, ποῖοι κατὰ τὴν γνώμην μου τρόποι ἄγουσι εἰς τὸν ταχὺν τερματισμὸν τοῦ πολέμου. Κρίνω ὅθεν περιττὸν νὰ ἐπανέλθω ἐπὶ τούτων. Ἐὰν καταλήξωμεν εἰς τὸν συμβιβασμὸν μετὰ τοῦ ἀντιπάλου, καὶ ἐξήγησα πῶς ἐννοῶ τοιαύτην εἰρήνην, δὲν χωρεῖ οὐδεμία ἀμφιβολία ὅτι ὅρος πρώτιστος τοιούτου συμβιβασμοῦ δέον νὰ εἶναι ἡ ἐξασφάλισις τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ οἱουδήποτε διωγμοῦ. Θεωρῶ τοιοῦτον συμβιβασμὸν ὡς δυνατὸν καὶ κατορθωτὸν ἐὰν ἐπιδιωχθῇ μετά σωφροσύνης καὶ περινοίας καὶ μάλιστα τὸν θεωρῶ ὡς δυνάμενον νὰ ἀποβῇ βάσις μελλούσης αἰσιωτέρας ἐξελίξεως τῶν ἐθνικῶν ἡμῶν πραγμάτων.
Τὴν ὑπὸ οἱανδήποτε ὅμως μορφὴν ἢ μεταμφίεσιν παράτασιν τῆς σημερινῆς ἐκκρεμότητος θὰ ἐθεώρουν καταστρεπτικήν. Θὰ ἔλεγον δὲ εἰς ὅσους καλῇ τῇ πίστει δὲν ἐπείσθησαν εἰς τὰ προεκτεθέντα ἐπιχειρήματά μου, καὶ ἀναμένουν λύσιν αἰσίαν ἐκ δημιουργίας μεταβατικῶν καταστάσεων : ἀναμετρήσατε τὰς οἰκονομικάς μας δυνάμεις, τὴν διάρκειαν αὐτῶν, δύνασθε νὰ τὸ κάμετε ὅλοι μὲ μεγάλην χρονικὴν προσέγγισιν · φρονεῖτε ὅτι ἂν ἀρχίσωμεν τὰς ὁριστικὰς διαπραγματεύσεις ὅσον ἔνεστι βραδύτερον, δηλαδὴ μὲ ὅσον ἔνεστι μικρότερον οἰκονομικὸν περιθώριον, θὰ ἐπιτύχωμεν καλυτέρους ὅρους ; Διότι πάντως εἰς διαπραγματεύσεις θά καταλήξωμεν. Εἶναι δὲ μέγα σφάλμα ἐὰν στηρίζωμεν ὁλόκληρον ἡμῶν τὴν πολιτικὴν ἐπὶ μιᾶς στενωτάτης βάσεως, δηλαδὴ τῆς προσδοκίας προσεχοῦς ἐσωτερικῆς καταρρεύσεως τοῦ Κεμαλικοῦ Κράτους · εἶναι τὸ λάθος τὸ ὁποῖον ἐπηρέασεν ὁλόκληρον τὴν μέχρι τοῦδε Μικρασιατικὴν ἡμῶν πολιτικὴν καὶ παρέσυρε τοὺς Κυβερνήτας μας εἰς τόσα ἀτυχήματα καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἐξάντλησιν.
Εἶπον προηγουμένως ὅτι πρέπει νὰ πλήξωμεν τὴν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον ὁ πόλεμος. Κυρίως δὲ πρέπει νὰ ἀρχίσωμεν αἴροντες τὰ αἴτια τῆς διοικητικῆς ἀκολασίας. Πρώτιστον τούτων εἶναι ὁ ἀνελεύθερος πολιτικὸς βίος ὅστις μᾶς ἐπεβλήθη μὲ τὴν πρόφασιν τοῦ πολέμου · ἡ ἐπ’ ἀόριστον συνέχισις τῆς ὑπάρξεως Ἐθνοσυνελεύσεως δικτατορικῆς μὲν μορφῆς, ἀπολύτου δὲ ἐσωτερικῆς ἀδυναμίας, διότι ὁλόκληρον την δικτατορικὴν αὐτῆς ἐξουσίαν ἐξεχώρισεν εἰς τὴν κυβερνῶσαν ὀλιγαρχίαν · ἡ ἔλλειψις Βουλῆς ἥτις νὰ τελῇ ὑπὸ τὸν ἔλεγχον τῆς κοινῆς γνώμης καὶ συνεπῶς νὰ δύναται νὰ διαλυθῇ · ἡ ἔλλειψις αὐστηροῦ κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου ἡ διατήρησις ἐν ἰσχύϊ ἐξαιρετικῶν – μὲ πρόφασιν πάντοτε τὸν πόλεμον – νόμων καὶ ἰδίως ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουσι τὴν καθ’ ὑπέρβασιν τῶν ὅρων τοῦ δημοσίου λογιστικοῦ καὶ συνεπῶς αὐθαίρετον χρῆσιν τοῦ δημοσίου χρήματος, καὶ ἡ ὁποία μᾶς ἤγαγε βαθμηδὸν εἰς τὴν σημερινὴν ἔνοχον σπατάλην καὶ διαφθορὰν τῶν χαρακτήρων καὶ τῶν συνειδήσεων.
Διάφοροι πονοῦντες διὰ τὴν κατάστασιν ἀναμένουν ἀπὸ μίαν μεγάλην λαϊκὴν ἐξέγερσιν τὴν σωτηρίαν καὶ στενοχωροῦνται διότι δὲν εὑρίσκονται ἄνθρωποι ὅπως προκαλέσωσι τοιαύτην ἐξέγερσιν. Ἀλλὰ πρέπει νὰ σκεφθῶσιν ὅτι αἱ ἐπαναστάσεις εἶναι συνολικαὶ τοῦ πλήθους ἐνέργειαι καὶ οὐχὶ ἔργον προερχόμενον ἀπὸ τὴν θέλησιν ὀλίγων ἀνθρώπων. Ὅσοι εἰς τὴν ἐπανάστασιν ἀναθέτουσι τὰς ἐλπίδας των ὁμοιάζουσι τοὺς κηπουρούς, οἵτινες ἐν καιρῷ ξηρασίας ἀντὶ νὰ ἐργάζωνται πρὸς μεταφορὰν ὕδατος, ὀνειρεύονται πῶς θὰ προκαλέσουν μίαν καταιγίδα. Καὶ ἠμπορεῖ νὰ ἐπέλθῃ ἡ καταιγίς, ἀλλ’ αὕτη δὲν εἶναι ἔργον τῶν κατ’ ἰδίαν ἀτόμων. Ἐπὶ πλέον δὲ δὲν πρέπει νὰ λησμονῶμεν ὅτι τῶν τοιούτων λαϊκῶν καταιγίδων, οἷαι αἱ ἐπαναστάσεις, δύνανται μὲν νὰ προϋπολογισθῶσιν οἱ ὅροι τῆς ἀρχικῆς ἐμφανίσεως, οὐχὶ ὅμως καὶ ἡ περαιτέρω ἐξέλιξις · πολλάκις δὲ τὸ τέρμα εἶναι ἐντελῶς διάφορον τοῦ ἀρχικῶς ἐπιδιωκομένου.
Οἱ ἐλεύθεροι πολῖται ἑνὸς ἐλευθέρου κράτους, ὡς τὸ ἑλληνικόν, ἔχουν εἰς χεῖρας των ὅλα τὰ μέσα πρὸς ἔκφρασιν καὶ ἐπιβολήν τῆς λαϊκῆς θελήσεως. Ἡ δημιουργία ἰσχυρᾶς καὶ ἐπιτακτικῆς κοινῆς γνώμης εἶναι ἓν τῶν μέσων τούτων, τὸ ὁποῖον κατὰ κανόνα εἶναι καὶ τὸ τελεσφορώτερον. Μὲ κοινὴν δὲ γνώμην βεβαίως κανεὶς ἐξ ἡμῶν δὲν ἐννοεῖ τὰς μεταξύ ἰδιωτῶν συνομιλίας, σχετλιασμούς καὶ θρηνωδίας ἐπὶ τῆς καταστάσεως, ἀλλὰ τὴν ἔντονον φωνὴν τοῦ τύπου, τὰς ἐκδηλώσεις τῶν πολιτικῶν συλλόγων, τὰ ψηφίσματα καὶ διαμαρτυρίας τῶν διαφόρων οἰκονομικοῦ ἢ ἐμπορικοῦ ἢ βιομηχανικοῦ σκοποῦ ἑνώσεων ἢ σωματείων, ἰδία τῶν λαϊκῶν σωματείων οἱασδήποτε φύσεως, τὰς ἀποφάσεις καὶ ψηφίσματα δημοσίων λαϊκῶν συναθροίσεων καὶ ἐν γένει τὴν δημοσίᾳ καὶ ἐνώπιον πάντων τῶν συμπολιτῶν ἄνευ οὐδενὸς δισταγμοῦ, ἀλλὰ μετὰ θάρρους καὶ παρρησίας, ἔκφρασιν τῆς γνώμης ἑκάστου. Δὲν πρέπει ὅθεν οὐδεὶς εἴτε μόνος εἴτε μετὰ πολλῶν νὰ ἀδρανῇ ἀναμένων νὰ ἀρχίσουν οἱ ἄλλοι. Τοιαύτη μοιρολατρία δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν, αἵτινες δέον νὰ χαρακτηρίζωσιν ἕνα ἐλεύθερον λαόν. Πᾶς ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν πίστιν τῆς συνειδήσεώς του ἂς χωρήσῃ ἐμπρός, βέβαιος ὅτι θὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι. Οὕτω δημιουργεῖται καὶ ἐκδηλοῦται ἡ ἰσχυρὰ λαϊκὴ θέλησις, ἀπέναντι τῆς ὁποίας οὐδεμία ἀντίδρασις δύναται νὰ σταθῇ.
Ἰωάννης Μεταξᾶς
Φυσικά, ἂν εἶχε δημοσιεύσῃ τὸ ἄρθρο στὸ «Ἀντίβαρο», θὰ τοῦ ἔγραφαν στὰ σχόλια ὅτι προσβάλλει τὸ ἔθνος, τὴν τουτότητα καὶ τὰ ὁράματα τῆς φυλῆς καὶ ὅτι τὰ γράφει αὐτὰ διότι αὐτὸς δὲν τρώει. Αὐτοὶ εἴμεθα.
Δεν πειράζει, φτάνει που καταλαβαίνεις εσύ με την θνησιγενή κι “αντισυμβατική” σου αντίληψη της Ιστορίας, με βάση την οποία έπρεπε να εγκαταλείψουμε τη Μικρασία χθες, αύριο ολόκληρη την Κύπρο και στο τέλος να σβήσουμε και να εξαφανιστούμε!
Δεν ισχυρίσθηκα τίποτε απ’ αυτά. Διάβασε ξανά το σχόλιά μου και ειδικώς το 14 June 2017 at 11:11 . Αν και πάλι δεν καταλάβεις (ή δεν θέλεις να καταλάβεις, το πιθανότερο), δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Τ Ε Λ Ο Σ
Ἀκριβῶς, τὸ πρόβλημα τῶν μετανοεμβριανῶν κυβερνήσεων ἦταν ὅτι ἐφάρμοζαν πολιτικὴ στὴν ὁποία δὲν πίστευαν. Διότι καὶ τὴν καρέκλα εὕρισκαν γλυκειά, καί, χάρη στὸν πόλεμο καὶ τὰ ἔκτακτα μέτρα λογοκρισίας ἀπέφευγαν τὸν ἔλεγχο τῆς κοινῆς γνώμης καὶ γιὰ τὶς ἐσωτερικὲς καταχρήσεις. Ἰδοὺ τί τοὺς καταμαρτυροῦσε ὁ Μεταξᾶς σὲ ἄρθρο του σὲ ἐφημερίδα, λίγο πρὶν τὴν Καταστροφή :
Ἀπὸ «Τὸ Ἡμερολόγιο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ», Τόμος Γ’, σελ. 770 – 772
«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΔΙΟΙΚΗΣΙΣ»
Ἄρθρο τοῦ Ἰ. Μεταξᾶ στὸν «Ταχυδρόμο» τῆς Θεσσαλονίκης καὶ στὰ «Χρονικὰ» τῆς 10 Ἰουλίου 1922
Δυσαρέσκεια καὶ δυσφορία διὰ τὸ παρόν, ἀβεβαιότης καὶ ἀνησυχία διὰ τὸ μέλλον, ἀμφιβολία καὶ δυσπιστία διὰ τὰς ἐνεργείας τῶν διοικούντων προσώπων εἶναι τὰ ἐξέχοντα χαρακτηριστικὰ τῆς περιόδου τὴν ὁποίαν διατρέχομεν. Ἡ κατάστασις αὕτη ἥτις φθείρει ὄχι μόνον τὰς ἠθικὰς δυνάμεις τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ καὶ τὰς ὑλικάς, ἥτις στειρεύει πᾶσαν ἐνέργειαν, ἥτις δεσμεύει πᾶσαν δρᾶσιν πρὸς πρόοδον καὶ τῶν ἀτόμων καὶ τῆς κοινωνίας καὶ ἐξασθενίζει ἐπικινδύνως τὸ κράτος, πρέπει νὰ παύσῃ καὶ πρέπει πᾶς τις ἐξ ἡμῶν καὶ ὅλοι ὁμοῦ νὰ καταβάλωμεν πᾶσαν προσπάθειαν πρὸς τοῦτο. Τὰ συμπτώματα περὶ τὰ ὁποῖα ὡς περὶ δύο πόλους συγκεντροῦται τὸ χαλεπὸν τῆς σημερινῆς καταστάσεως εἶναι : ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις. Ὅσον ἀφορᾷ τὸν πόλεμον, δὲν παραγνωρίζω ποσῶς τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα χάριν τῶν ὁποίων ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀπεδόθη εἰς αὐτόν · ἀλλὰ καὶ δὲν παραγνωρίζω ἐπίσης ὁποία ἀγενὴς ἐκμετάλλευσις τῶν αἰσθημάτων τούτων ἐγένετο, ὅπως ὑπὸ τὴν σκέπην τοῦ πολέμου ἐπιτευχθῶσιν ἰδιοτελεῖς σκοποί. Σφάλλονται τὰ μέγιστα ὅσοι νομίζουν ὅτι ὁ πόλεμος, τὸν ὁποῖον διεξάγομεν – μάλιστα ὅπως τὸν διεξάγομεν -, καὶ ἡ κακοδιοίκησις, ὅτι εἶναι δύο ἄσχετα πρὸς ἄλληλα δεινά. Τοὐναντίον τὸ ἓν ἀπορρέει καὶ ἀποζῆ διαρκῶς ἐκ τοῦ ἑτέρου. Καὶ ἢ θὰ παύσωσι διὰ συγχρόνου προσπαθείας καὶ τὰ δύο ἢ δὲν θὰ παύσωσι ποτέ.
Πρὶν ὅμως προχωρήσω δέον νὰ κάμω μίαν παρατήρησιν : μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου δὲν ἐννοοῦμεν τὴν «παράδοσιν τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμάλ», κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν ἀγωνιζομένων ὑπὲρ τῆς παρατάσεως τοῦ πολέμου. Δὲν πρόκειται ἐνταῦθα περὶ ἐπιδείξεως πατριωτικῶν αἰσθημάτων· ταῦτα πρέπει νὰ κρατῇ ὁ καθεὶς διὰ τὸν ἑαυτόν του. Πρόκειται περὶ ψυχρᾶς καὶ λελογισμένης ἐξετάσεως τῶν πραγμάτων. Γνωρίζομεν πολὺ καλὰ ὅτι ἡ «παράδοσις τῶν πάντων εἰς τὸν Κεμὰλ» δὲν θὰ ἦτο ποσῶς παῦσις τοῦ πολέμου, ἀλλὰ δημιουργία καταστάσεως ἐγκυμονούσης νέον, προσεχῆ καὶ ἀγριώτερον πόλεμον. Ἡμεῖς τοὐναντίον μὲ παῦσιν τοῦ πολέμου ἐννοοῦμεν τὴν δημιουργίαν διαρκοῦς, μονίμου εἰρηνικῆς καταστάσεως, ἐμπνεούσης εἰς ἀμφοτέρους τοὺς ἀντιπάλους λαοὺς πεποίθησιν ἐπὶ τὴν διάρκειαν τῆς μονιμότητος αὐτῆς καὶ πεποίθησιν ἐπὶ τὸ συμφέρον ἀμφοτέρων, ὅπως τὴν διατηρῶσι διαρκῆ καὶ μόνιμον. Ἀλλὰ διά τοιοῦτον ἔργον θὰ ἐχρειάζοντο ἀληθινοὶ πολιτικοὶ ἄνδρες. Εἶπον προηγουμένως ὅτι ὁ πόλεμος – μάλιστα ὡς διεξάγεται – καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κακοδιοίκησις εἶναι ἀλληλένδετα, προσθέτω δὲ καὶ ὅτι εἶναι ἀμφότερα ἀπόρροια τυφλῆς γενικῶς πολιτικῆς. Ἐάν ἐξετάσωμεν τὰ διάφορα φαινόμενα τῆς κακοδιοικήσεως, θά εὕρωμεν εἰς ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ὡς πυρῆνα, ὡς ἀναγκαῖον ὅρον τῆς ὑπάρξεώς του, τὴν ἔλλειψιν παντὸς ἐλέγχου ἐπὶ τῶν κυβερνώντων, καὶ τὴν αὐθαιρεσίαν τῆς Διοικήσεως ἐν παντὶ κλάδῳ αὑτῆς · ἡ αὐθαιρεσία δ’ αὕτη προέρχεται κυρίως ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐκ τῶν νόμων οἱ ὁποῖοι ἐδημιουργήθησαν μόνον χάριν τοῦ πολέμου καὶ μὲ πρόφασιν τὸν πόλεμον, ὅπως αὐξήσωσι τὴν κυβερνητικὴν ἰσχὺν πρὸς διεξαγωγὴν αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἐκ τοῦ ἐκβιασμοῦ, τὸν ὁποῖον ὑφίσταται ἡ Ἑλληνικὴ Κοινωνία, ὅπως χάριν πατριωτισμοῦ σιγᾷ καὶ ἀνέχεται τὴν διοικητικὴν ἀκολασίαν, ἵνα μὴ παρεμβάλληται πρόσκομμα εἰς τὸ ἔργον τῆς Κυβερνήσεως. Οὕτω, ὁ μακρὸς καὶ χρονίζων πόλεμος – διότι τοιοῦτος βραχείας διαρκείας δὲν θὰ ἐπρόφθανε νὰ γεννήσῃ τοιαῦτα κακὰ – ὡδήγησεν εἰς τὴν κυβερνητικὴν δικτατορίαν, καὶ αὕτη εἰς τὴν ἐσωτερικὴν κακοδιοίκησιν καὶ τὴν συμπαρομαρτοῦσαν ἔκλυσιν τῶν πολιτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἠθῶν.
Ἀφ’ ἑτέρου ἡ ἐκ τῆς κυβερνητικῆς δικτατορίας προελθοῦσα κακοδιοίκησις – καὶ εἶναι περιττὸν νὰ τὴν περιγράψω λεπτομερέστερον – ἐγέννησε τάξιν ὁλόκληρον ἀνθρώπων · ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν ἐπὶ τῆς τοιαύτης καταστάσεως στηρίζουσι τὴν πολιτικὴν αὐτῶν ἰσχύν, ἄλλοι δὲ ἐπ’ αὐτῆς βασίζουσι τὰς πρὸς ἀπόκτησιν πλούτου ἐπιχειρήσεις των. Ἡ τάξις αὕτη, μέγιστον ἔχουσα συμφέρον εἰς τὴν παράτασιν τοῦ πολέμου, εἶναι φυσικὸν νὰ διαβάλλῃ καὶ συκοφαντῇ πάντα ἐξεγειρόμενον κατά τῆς τοιαύτης ἐκμεταλλεύσεως τῶν ἱερωτέρων ἐθνικῶν αἰσθημάτων. Διὰ τοῦτο δὲν πρέπει νά λέγωμεν : ἂς κάμωμεν ὑπομονήν, ἂς ἀνεχθῶμεν ὅλας αὐτὰς τὰς ἀκολασίας, ἅμα τελειώσουν τὰ ἐθνικὰ ζητήματα θὰ διορθωθοῦν ὅλα, ἅμα τελειώσῃ ὁ πόλεμος θὰ ἀρχίσωμεν τὸ ἔργον τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῆς χώρας. Ἀλλὰ πρέπει τοὐναντίον νὰ λέγωμεν : πρέπει τὸ ταχύτερον νὰ πλήξωμεν τὴν ὀργιάζουσαν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον καὶ ὁ πόλεμος · διότι ὁ πόλεμος πρέπει νὰ τελειώσῃ ἐγκαίρως διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἐπανορθώσωμεν τὴν χώραν.
Ἐξέθεσα πρό τινος, καὶ ὁ «Ταχυδρόμος» ἔσχε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην νὰ ἐπαναλάβῃ τὰς ἀλλαχοῦ γενομένας δημοσίας ἀνακοινώσεις μου, ποῖοι κατὰ τὴν γνώμην μου τρόποι ἄγουσι εἰς τὸν ταχὺν τερματισμὸν τοῦ πολέμου. Κρίνω ὅθεν περιττὸν νὰ ἐπανέλθω ἐπὶ τούτων. Ἐὰν καταλήξωμεν εἰς τὸν συμβιβασμὸν μετὰ τοῦ ἀντιπάλου, καὶ ἐξήγησα πῶς ἐννοῶ τοιαύτην εἰρήνην, δὲν χωρεῖ οὐδεμία ἀμφιβολία ὅτι ὅρος πρώτιστος τοιούτου συμβιβασμοῦ δέον νὰ εἶναι ἡ ἐξασφάλισις τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ οἱουδήποτε διωγμοῦ. Θεωρῶ τοιοῦτον συμβιβασμὸν ὡς δυνατὸν καὶ κατορθωτὸν ἐὰν ἐπιδιωχθῇ μετά σωφροσύνης καὶ περινοίας καὶ μάλιστα τὸν θεωρῶ ὡς δυνάμενον νὰ ἀποβῇ βάσις μελλούσης αἰσιωτέρας ἐξελίξεως τῶν ἐθνικῶν ἡμῶν πραγμάτων.
Τὴν ὑπὸ οἱανδήποτε ὅμως μορφὴν ἢ μεταμφίεσιν παράτασιν τῆς σημερινῆς ἐκκρεμότητος θὰ ἐθεώρουν καταστρεπτικήν. Θὰ ἔλεγον δὲ εἰς ὅσους καλῇ τῇ πίστει δὲν ἐπείσθησαν εἰς τὰ προεκτεθέντα ἐπιχειρήματά μου, καὶ ἀναμένουν λύσιν αἰσίαν ἐκ δημιουργίας μεταβατικῶν καταστάσεων : ἀναμετρήσατε τὰς οἰκονομικάς μας δυνάμεις, τὴν διάρκειαν αὐτῶν, δύνασθε νὰ τὸ κάμετε ὅλοι μὲ μεγάλην χρονικὴν προσέγγισιν · φρονεῖτε ὅτι ἂν ἀρχίσωμεν τὰς ὁριστικὰς διαπραγματεύσεις ὅσον ἔνεστι βραδύτερον, δηλαδὴ μὲ ὅσον ἔνεστι μικρότερον οἰκονομικὸν περιθώριον, θὰ ἐπιτύχωμεν καλυτέρους ὅρους ; Διότι πάντως εἰς διαπραγματεύσεις θά καταλήξωμεν. Εἶναι δὲ μέγα σφάλμα ἐὰν στηρίζωμεν ὁλόκληρον ἡμῶν τὴν πολιτικὴν ἐπὶ μιᾶς στενωτάτης βάσεως, δηλαδὴ τῆς προσδοκίας προσεχοῦς ἐσωτερικῆς καταρρεύσεως τοῦ Κεμαλικοῦ Κράτους · εἶναι τὸ λάθος τὸ ὁποῖον ἐπηρέασεν ὁλόκληρον τὴν μέχρι τοῦδε Μικρασιατικὴν ἡμῶν πολιτικὴν καὶ παρέσυρε τοὺς Κυβερνήτας μας εἰς τόσα ἀτυχήματα καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἐξάντλησιν.
Εἶπον προηγουμένως ὅτι πρέπει νὰ πλήξωμεν τὴν κακοδιοίκησιν ἵνα τελειώσῃ τὸ ταχύτερον ὁ πόλεμος. Κυρίως δὲ πρέπει νὰ ἀρχίσωμεν αἴροντες τὰ αἴτια τῆς διοικητικῆς ἀκολασίας. Πρώτιστον τούτων εἶναι ὁ ἀνελεύθερος πολιτικὸς βίος ὅστις μᾶς ἐπεβλήθη μὲ τὴν πρόφασιν τοῦ πολέμου · ἡ ἐπ’ ἀόριστον συνέχισις τῆς ὑπάρξεως Ἐθνοσυνελεύσεως δικτατορικῆς μὲν μορφῆς, ἀπολύτου δὲ ἐσωτερικῆς ἀδυναμίας, διότι ὁλόκληρον την δικτατορικὴν αὐτῆς ἐξουσίαν ἐξεχώρισεν εἰς τὴν κυβερνῶσαν ὀλιγαρχίαν · ἡ ἔλλειψις Βουλῆς ἥτις νὰ τελῇ ὑπὸ τὸν ἔλεγχον τῆς κοινῆς γνώμης καὶ συνεπῶς νὰ δύναται νὰ διαλυθῇ · ἡ ἔλλειψις αὐστηροῦ κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου ἡ διατήρησις ἐν ἰσχύϊ ἐξαιρετικῶν – μὲ πρόφασιν πάντοτε τὸν πόλεμον – νόμων καὶ ἰδίως ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουσι τὴν καθ’ ὑπέρβασιν τῶν ὅρων τοῦ δημοσίου λογιστικοῦ καὶ συνεπῶς αὐθαίρετον χρῆσιν τοῦ δημοσίου χρήματος, καὶ ἡ ὁποία μᾶς ἤγαγε βαθμηδὸν εἰς τὴν σημερινὴν ἔνοχον σπατάλην καὶ διαφθορὰν τῶν χαρακτήρων καὶ τῶν συνειδήσεων.
Διάφοροι πονοῦντες διὰ τὴν κατάστασιν ἀναμένουν ἀπὸ μίαν μεγάλην λαϊκὴν ἐξέγερσιν τὴν σωτηρίαν καὶ στενοχωροῦνται διότι δὲν εὑρίσκονται ἄνθρωποι ὅπως προκαλέσωσι τοιαύτην ἐξέγερσιν. Ἀλλὰ πρέπει νὰ σκεφθῶσιν ὅτι αἱ ἐπαναστάσεις εἶναι συνολικαὶ τοῦ πλήθους ἐνέργειαι καὶ οὐχὶ ἔργον προερχόμενον ἀπὸ τὴν θέλησιν ὀλίγων ἀνθρώπων. Ὅσοι εἰς τὴν ἐπανάστασιν ἀναθέτουσι τὰς ἐλπίδας των ὁμοιάζουσι τοὺς κηπουρούς, οἵτινες ἐν καιρῷ ξηρασίας ἀντὶ νὰ ἐργάζωνται πρὸς μεταφορὰν ὕδατος, ὀνειρεύονται πῶς θὰ προκαλέσουν μίαν καταιγίδα. Καὶ ἠμπορεῖ νὰ ἐπέλθῃ ἡ καταιγίς, ἀλλ’ αὕτη δὲν εἶναι ἔργον τῶν κατ’ ἰδίαν ἀτόμων. Ἐπὶ πλέον δὲ δὲν πρέπει νὰ λησμονῶμεν ὅτι τῶν τοιούτων λαϊκῶν καταιγίδων, οἷαι αἱ ἐπαναστάσεις, δύνανται μὲν νὰ προϋπολογισθῶσιν οἱ ὅροι τῆς ἀρχικῆς ἐμφανίσεως, οὐχὶ ὅμως καὶ ἡ περαιτέρω ἐξέλιξις · πολλάκις δὲ τὸ τέρμα εἶναι ἐντελῶς διάφορον τοῦ ἀρχικῶς ἐπιδιωκομένου.
Οἱ ἐλεύθεροι πολῖται ἑνὸς ἐλευθέρου κράτους, ὡς τὸ ἑλληνικόν, ἔχουν εἰς χεῖρας των ὅλα τὰ μέσα πρὸς ἔκφρασιν καὶ ἐπιβολήν τῆς λαϊκῆς θελήσεως. Ἡ δημιουργία ἰσχυρᾶς καὶ ἐπιτακτικῆς κοινῆς γνώμης εἶναι ἓν τῶν μέσων τούτων, τὸ ὁποῖον κατὰ κανόνα εἶναι καὶ τὸ τελεσφορώτερον. Μὲ κοινὴν δὲ γνώμην βεβαίως κανεὶς ἐξ ἡμῶν δὲν ἐννοεῖ τὰς μεταξύ ἰδιωτῶν συνομιλίας, σχετλιασμούς καὶ θρηνωδίας ἐπὶ τῆς καταστάσεως, ἀλλὰ τὴν ἔντονον φωνὴν τοῦ τύπου, τὰς ἐκδηλώσεις τῶν πολιτικῶν συλλόγων, τὰ ψηφίσματα καὶ διαμαρτυρίας τῶν διαφόρων οἰκονομικοῦ ἢ ἐμπορικοῦ ἢ βιομηχανικοῦ σκοποῦ ἑνώσεων ἢ σωματείων, ἰδία τῶν λαϊκῶν σωματείων οἱασδήποτε φύσεως, τὰς ἀποφάσεις καὶ ψηφίσματα δημοσίων λαϊκῶν συναθροίσεων καὶ ἐν γένει τὴν δημοσίᾳ καὶ ἐνώπιον πάντων τῶν συμπολιτῶν ἄνευ οὐδενὸς δισταγμοῦ, ἀλλὰ μετὰ θάρρους καὶ παρρησίας, ἔκφρασιν τῆς γνώμης ἑκάστου. Δὲν πρέπει ὅθεν οὐδεὶς εἴτε μόνος εἴτε μετὰ πολλῶν νὰ ἀδρανῇ ἀναμένων νὰ ἀρχίσουν οἱ ἄλλοι. Τοιαύτη μοιρολατρία δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν, αἵτινες δέον νὰ χαρακτηρίζωσιν ἕνα ἐλεύθερον λαόν. Πᾶς ὅστις αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν πίστιν τῆς συνειδήσεώς του ἂς χωρήσῃ ἐμπρός, βέβαιος ὅτι θὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι. Οὕτω δημιουργεῖται καὶ ἐκδηλοῦται ἡ ἰσχυρὰ λαϊκὴ θέλησις, ἀπέναντι τῆς ὁποίας οὐδεμία ἀντίδρασις δύναται νὰ σταθῇ.
Ἰωάννης Μεταξᾶς
Φυσικά, ἂν εἶχε δημοσιεύσῃ τὸ ἄρθρο στὸ «Ἀντίβαρο», θὰ τοῦ ἔγραφαν στὰ σχόλια ὅτι προσβάλλει τὸ ἔθνος, τὴν τουτότητα καὶ τὰ ὁράματα τῆς φυλῆς καὶ ὅτι τὰ γράφει αὐτὰ διότι αὐτὸς δὲν τρώει ἀπὸ τὶς στρατιωτικὲς προμήθειες. Αὐτοὶ εἴμεθα.
Αχ βρε τρ-ελελ-ιάρα…όλο τα ίδια και τα ίδια γιατί -προφανώς- σου λείπουνε τα…
Παρά το πεπερασμένο της ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ σου ηλικίας (γιατί πνευματικά ακόμα είσαι μπεμπέκα) ανέχεσαι να σου μιλάω όπως σου μιλάω, να επαναλαμβάνεσαι σε κάθε σου απάντηση -πάντα με το δεύτερο συνθετικό στο στόμα- αλλά και να βγάζεις όλα σου τα απωθημένα χωρίς να αποδέχεσαι ποτέ πως δεν έχεις το αλάθητο του πάπα (και κοίτα μην από τη λύσσα σου προσθέσεις και στον πάπα συλλαβή).
Διάβασε αν θες το “Δακρυσμένη Μικρασία” – δεν θυμάμαι ποιο κεφάλαιο αλλά είναι σχετικά στην αρχή. Εκεί θα πάρεις ένα δειγματάκι της διορατικότητας του συνονόματού σου με το μουσάκι.
Και κοίτα…στα παρακείμενα ΚΑΠΗ θα μπορέσεις να βρεις διέξοδο…ξέρεις…καμιά ατυχήσασα…να ξεροζιάσουν και οι καταπονημένες σου παλάμες!!!
Αδημονώ για το επόμενο σχόλιό σου…άλλο ένα δείγμα πηγαίας δημιουργίας και πρωτοτυπίας….Τρομάρα σου.
Αυτές είναι οι βλαβερές συνέπειες του φαινομένου που χαρακτηρίζει τους απανταχού “ελληναράδες”, όταν το κάτω κεφάλι καταλαμβάνει πλήρως την θέση του επάνω και μεταλάσσει κάτι Δεξιούς, κάτι Δημόπουλους σε δεξιο-πουλόπουλους. Τουλάχιστον, βάλε και το άλλο χέρι να δουλεύει μην πάθει αγκύλωση καημένε. Θα κάνεις έτσι και την υπέρβαση του σχήματος δεξιά-αριστερά που επαγγέλλεται κι ο Καραμπελιάς. Αλλά αν βρίσκει οπαδούς σαν και σένα “αρχίδια του Καράμπελα” θα κάνει κι αυτός!
Και με την αναμενόμενη επόμενη παπαρδέλα του Πουλόπουλου θα κλείσει επάξια για το ύψος του “διαλόγου” που αναπτύχθηκε κι αυτό το γλίσχρο άρθρο του Παπαθεμελή.
Μέχρι τώρα παρακολουθούσα τη συζήτηση σιωπηλός διότι η αλήθεια είναι πως απολαμβάνω να παρακολουθώ γελώντας τέτοιου είδους αψιμαχίες, αλλά μιας που η πορεία της φαίνεται να συγκλίνει πια σε ένα τέλος, λέω να παρέμβω σχολιάζοντας μακροσκοπικά τις διάφορες θέσεις. Ξεκινώ με μια έκπληξη, λέγοντας πως a priori συμφωνώ με αρκετά από όσα γράφει ο…Ελευθέριος. Αυτό για να δείτε πόσο αντικειμενικός και ελάχιστα φανατικός είμαι. A posteriori φυσικά ταυτίζομαι απόλυτα με τον, για πολλοστη φορά, αριστεύσαντα Γεωργάνα που με την εμβρίθεια των λόγων του και το βάθος των γνώσεών του, εξυψώνεται πάνω από τις κραυγές των ημιμαθών παραχαρακτών πάσης φύσεως.
Τώρα βεβαίως, επεξηγώντας αυτήν μου την τοποθέτηση, θα αναφερθώ στους Δεξιούς συνομιλητές και θα τους πω, με σεβασμό, πως δεν πρέπει να αφήνουμε έναν τιτάνα σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην υπεράσπιση των ορφανών των κομμουνιστο-συμμοριτών σαν τον Ελευθέριο. Εγώ προσωπικά, έχοντας μελετήσει την Ιστορία της εποχής, δίχως ενδοιασμό αναγνωρίζω τον καταστροφικό ρόλο της “Δεξιάς” της εποχής εκείνης (“Δεξιάς” και όχι Δεξιάς, διότι “αυτή δεν μπορεί να είναι η Δεξιά” παραφράζοντας τους κομμουνιστο-συμμορίτες όταν μιλούν για τα ολοκληρωτικά τους καθεστώτα αλλά και για τους συμμορίτες της σημερινής κυβέρνησης). Εμείς οι Δεξιοί δεν πρέπει να είμαστε δογματικοί σαν τους συμμορίτες, αλλά πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε το Δίκαιο ερμηνεύοντάς το με βάση τις Αξίες μας. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να πλησιάσουμε και δίχως φόβο να αγκαλιάσουμε τον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο. Αλλά δεν πρέπει να το κάνουμε άκριτα, αισχρά, ευκαιριακά, υποκριτικά. Δεν πρέπει να το κάνουμε σαν τον Ελευθέριο που, όπως συνηθίζουν οι Αριστεροί, γλείφει εκεί που έφτυναν οι πρόγονοί του, δηλαδή γλείφει τον αντι-κομμουνιστή Βενιζέλο που θέσπισε το ιδιώνυμο περί διώξεως κομμουνιστών και αναρχικών προστατεύοντας το Κράτος και την Πατρίδα από την διαβρωτική δράση τους, τον αντι-κομμουνιστή Βενιζέλο της “ιμπεριαλιστικής Μικρασιατικής Εκστρατείας” όπως έλεγαν ξανά οι συμμορίτες πρόγονοι του el-el. Αντιθέτως, εμείς πρέπει να θαυμάσουμε τον Εθνάρχη αναγνωρίζοντας την διπλωματική του μεγαλοφυΐα, τις επιτυχίες του, την αντι-κομμουνιστική δράση του, αλλά και τα μεγάλα λάθη που κάνουν μόνο οι μεγάλοι Άνδρες όπως έλεγε ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, μια γραμμή που ακολούθησε στην παρούσα συζήτηση και ο άριστος Γεωργάνας. Ας υμνήσουμε κριτικά την μεγαλοσύνη του όπως έκανε ο (επίσης σπουδαίος) Ιωάννης Μεταξάς.
Θα ήθελα, τέλος, να υπογραμμίσω πως η μεγαλύτερη ευεργεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Έθνος δεν είναι μόνον ο υπερδιπλασιασμός της εθνικής επικράτειας αλλά κυρίως οι οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις που εξασφάλισαν την μετάβαση της Ελλάδας στον ώριμο καπιταλισμό δίχως να κινδυνεύσει τούτη η μετάβαση από τα κομμουνιστικά πραξικοπήματα όπως αυτό του Λένιν στην Ρωσία. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις επέτρεψαν να διαμορφωθούν εκείνες οι κοινωνικές συνθήκες που, τις επόμενες δεκαετίες, κατέστησαν απαγορευτικό στους συμμορίτες προγόνους του Ελευθερίου να αποκτήσουν πολιτική και ηθική νομιμοποίηση σε ευρύτερες λαϊκές μάζες και να οδηγήσουν σε κατάλυση της Αστικής Δημοκρατίας. Για αυτό, μετά το Β’ΠΠ, βλέπετε ότι, ενώ το σιδηρούν παραπέτασμα έρχεται και ταυτίζεται με τα Βόρεια σύνορά μας, οι ελληνόφωνοι προδότες συνεργάτες της ΕΣΣΔ αποτυγχάνουν να ενσωματώσουν την χώρα μας στο ανατολικό ολοκληρωτικό καθεστώς. Είναι ξανά η μεγαλοφυΐα του Ελευθερίου Βενιζέλου που ζει μετά τον θάνατο του, η δύναμη εκείνη που διαμορφώνει τον συσχετισμό των δυνάμεων, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, με τέτοιο τρόπο ώστε η Αστική Παράταξη να καταφέρει τελικά να θάψει στην άμμο (στο Βίτσι και στον Γράμμο) τους εθνοπροδότες προγόνους του Ελευθερίου και τους Σλάβους συνεργούς τους, στέλνοντας όσους επέζησαν πίσω στις πατρίδες τους, στην ΕΣΣΔ.
“Δεξιέ”
έχεις μείνει να θρέφεσαι με τα λείψανα της πιο μαύρης ιστορικά περιόδου αυτού του τόπου, του εμφυλίου πολέμου, που μας έριξε τουλάχιστον μισόν αιώνα πίσω, ερήμωσε την ύπαιθρο και στέρησε τον τόπο απο ένα δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Κάποια χρόνια πιο πριν, όταν τα αστικά κόμματα κάτι δεξιούληδων σαν και του λόγου σου, είχαν εξαφανιστεί , αυτοί οι “συμμορίτες” είχαν προβάλλει την ισχυρότερη αντίσταση κατά του Γερμανού κατακτητή και κρατούσαν ελεύθερη την μισή Ελλάδα. Μπορείς να είσαι υπερήφανος σήμερα – πνευματικά ανάπηρε – για το κυνηγητό, τις άγριες δολοφονίες, τους βασανισμούς, τις φυλακίσεις, τις εκτοπίσεις και την καταστροφή των περιουσιών, που υπέστησαν αυτοί οι άνθρωποι από συμπατριώτες τους κι από το κράτος – προτεκτοράτο που υπήρξε στη συνέχεια. 130.000 άνδρες είχε ο ΕΛΑΣ, μόνιμοι και έφεδροι αντάρτες, όλοι εθελοντές που έγραψαν το έπος της Εθνικής Αντίστασης, ενώ μόνο 20.000 μαχητές (άνδρες και γυναίκες) συμμετείχαν στον Δημοκρατικό Στρατό προερχόμενοι από υποχρεωτική στρατολόγηση.
Στον εμφύλιο, που επικαλείσαι άθλιε κόρακα, η κτηνωδία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Μετά την κοπή και τη δημόσια έκθεση των κεφαλών του Άρη και του Τζαβέλα, η τρομοκρατική πρακτική του ακροδεξιού κράτους γενικεύτηκε. Ένστολοι παρακρατικοί που ακολουθούσαν σαν τις ύαινες τα τμήματα του Εθνικού Στρατού με κομμένα κεφάλια μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού, ήταν το συνηθισμένο ενσταντανέ. Η κοπή κεφαλών – ασιατικό έθιμο, ξεχασμένο απομεινάρι της Τουρκοκρατίας – και η δημόσια έκθεσή τους έστελνε την Ελλάδα πίσω σε πρωτόγονες εποχές. Ο Καραϊσκάκης ήταν ο τελευταίος που ανταπέδωσε στους Τούρκους του Κιουταχή τη βαρβαρότητα στο Μεσολλόγγι, στήνοντας μια πυραμίδα από τρακόσια κεφάλια μετά τη μάχη της Αράχωβας. Στον 20ό αιώνα επαναλήφθηκε από Έλληνες εναντίον Ελλήνων. Μπορείς να είσαι υπερήφανος γι’ αυτά και για τις εκατοντάδες σφαγές στις πλατείες των χωριών, ανάπηρε. Και όχι γι αυτό που ισχυρίζεσαι, αδιάβαστε ανιστόρητε, ότι “τους θάψατε στην άμμο στο Γράμμο και στο Βίτσι”. Στη μάχη του Γράμμου υπήρξαν χιλάδες απώλειες κι απ’ τις δυο πλευρές – με τις περισσότερες απ’ τη μεριά του Εθνικού στρατού μιας και οι άλλοι ήσαν πολύ λιγώτεροι (60.000 έναντι 8.000 του ΔΣ) – και έλαβε χώρα κι ο περίφημος ελιγμός κι η ανασύνταξη του ΔΣΕ στο Βίτσι που σύμφωνα με τον στρατηγό Τσακαλώτο «οι συμμορίται, καίτοι συντετριμμένοι εκ της κεραυνοβόλου ενεργείας του Α΄ Σώματος Στρατού εις ΓΡΑΜΜΟΝ, κατώρθωσαν εν ανέσει να συμπτυχθούν μέσω της διατάξεως του Β΄ Σώματος Στρατού προς ΒΙΤΣΙ, όπου ανασυγκροτηθέντες και αναδιοργανωθέντες, εδημιούργησαν την γνωστήν κατάστασιν Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1948, ήτις ου μόνον εξουδετέρωσε πλήρως την νίκην του ΓΡΑΜΜΟΥ, αλλά και παρ’ ολίγον ν’ αποτελέση τον τάφον του Εθνικού Στρατού…» ο δε στρατηγός Ζαφειρόπουλος για την εικόνα που είχαν τα πράγματα μετά τον ελιγμό του ΔΣΕ στο Βίτσι: «Η έγκαιρος εγκατάλειψις του Γράμμου και η έγκαιρος πλαισίωσις του Βίτσι ενεφάνησαν την παραδοξότητα ταύτην ως αποτέλεσμα της ηθικής καταστάσεως των αντιπάλων: Ο συμμοριτισμός ο ηττηθείς εις τον Γράμμον να έχη ανώτερον ηθικόν από τας εθνικάς δυνάμεις, αίτινες υπήρξαν οι νικηταί του Γράμμου».
Αλλά, θλιβερό απομεινάρι “Δεξιέ”, όσο κι αν προσπαθείς σήμερα να πιαστείς ιδεολογικά από τη ματωμένη ιστορία του παρελθόντος, αυτή φαίνεται να έχει πια ξεπεραστεί από την ελληνική κοινωνία. Ένας μόνο κόρακας, όσο και να κρώζει, δεν φτάνει να σκεπάσει τον ουρανό. Γιατί ουρανοί σημαίνουν αδυνατότητα κοράκων.
Όσον αφορά δε τον μέντορά σου Ι. Μεταξά (δικό σου, του “Πατριώτη” του Γεωργάνα βεβαίως που μας ανεβάζει κατεβατά του), αγνοείς ή παραλείπεις σκοπίμως να αναφέρεις, εσυ ο “διαβασμένος”, τον ρόλο και την ανυπολόγιστη ευθύνη του στην έκρηξη του εθνικού διχασμού, την οποία ο ίδιος αναγνώρισε λίγες μέρες προτού πεθάνει το ’41, διερωτώμενος “αν ο Θεός θα του συγχωρούσε άραγε ποτέ το ’15”) .
Μετά το τρίτο υπόμνημα του Βενιζέλου προς τον Κωνσταντίνο στο οποίο αυτός συναινεί, είναι ο Μεταξάς που πάει επί τούτου στο παλάτι και του γυρίζει τα μυαλά, πείθοντάς τον στο να απόσχει τελικά ο ελληνικός στρατός – ο πιο αξιόμαχος τη στιγμή εκείνη – από τη μάχη της Καλλίπολης στα Δαρδανέλια το ’15, όταν οι Αγγλογάλλοι είχαν αποφασίσει τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ή Ελλάδα εκαλείτο απο τους Άγγλους να λάβει μέρος με αντάλλαγμα την Ιωνία. Η απουσία των ελληνικών όπλων στη μάχη αυτή, όπου η τύχη του Κεμάλ επικεφαλή των αμυνομένων παίζονταν σε μια κλωστή, υπήρξε καθοριστική της έκβασης υπερ των Νεοτούρκων, που στη συνέχεια οδήγησε στην ενίσχυσή τους.
Στο κοινό σχέδιο των Βενιζέλου και Κωνσταντίνου, η αντίδραση του Ι. Μεταξά – υποστηρικτή της γερμανικής πολιτικής – που ήθελε να επιβάλει την δική του άποψη επί της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ήταν ένα οιωνεί πραξικόπημα.
Ενα επείγον τηλεγράφημα του Κάιζερ, γαμπρού του Ελληνα μονάρχη, με το οποίο του ζητούσε να ταχθεί με το μέρος της Γερμανίας και οι εισηγήσεις των Μεταξά, Στρέιτ, Δούσμανη ήταν αρκετά για να αλλάξουν τη γνώμη του Κωνσταντίνου. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος που έγινε στις 5 Μαρτίου του 1915 μεταξύ Κωνσταντίνου και Βενιζέλου για την εκστρατεία της Καλλίπολης:
Κωνσταντίνος: Δεν στέκει στρατιωτικώς η επιχείρησις, κ. πρωθυπουργέ. Εχω εδώ τους επιτελείς διά να σας αναπτύξουν εκ νέου το ζήτημα.
Βενιζέλος: Γνωρίζω τα επιχειρήματά των. Σας επαναλαμβάνω τούτο: Εάν σπεύσωμεν, τα Δαρδανέλια θα πέσουν. Και αποτυγχάνοντες, όμως, εξασφαλίζομεν την Βόρειον Ηπειρον, την Κύπρον και την Μικράν Ασίαν…
Κωνσταντίνος: Θεωρείτε τόσο εύκολον την πλήρη ήτταν της Γερμανίας;
Βενιζέλος: Δεν υποτιμώ τη γερμανικήν δύναμιν. Επανειλημμένως εν τούτοις σας εξέθεσα διατί τελικώς θα επικρατήσει η Αγγλία. Εις την Ανατολήν ιδίως θα επιβληθεί καθ’ όλην την γραμμήν. Η Γερμανία υποστηρίζει την Τουρκία και εργάζεται διά λογαριασμόν της εις την Μικράν Ασίαν. Η Αγγλία θέλει τη συνεργασία και το μεγάλωμα της Ελλάδος. Μόνο διά της Αγγλίας θα κρατήσωμεν όσα έχομεν και θα επεκταθώμεν εκ νέου.
Κωνσταντίνος: Η Ρωσία δεν μας αφήνει να πάμε εις την Πόλι.
Βενιζέλος: Δεν ημπορεί να μας εμποδίσει η Ρωσία. Προσφέρομεν μικράν αλλά χρήσιμον δύναμιν εις στιγμήν αποφασιστικήν. Η Ρωσία δεν διαθέτει προς το παρόν ούτε ένα σύνταγμα. Αυτό άλλωστε το απροπαράσκευον της τουρκικής αμύνης το ονομάζω ευκαιρίαν. Δεν ζητούμεν δε να γίνωμεν κύριοι της Κωνσταντινουπόλεως. Θα συντελέσωμεν προς κατάκτησιν και διεθνοποίησιν της πόλεως. Εις την Κωνσταντινούπολη Μεγαλειότατε θα πάμε από τη Μικρά Ασία…
Η απόλυτη απόκλιση των απόψεων του Βενιζέλου από αυτές του μονάρχη και η πλήρης ρήξη μεταξύ Στέμματος και κυβέρνησης ανάγκασε τον πρωθυπουργό να υποβάλει την παραίτηση, κάτι που έγινε αμέσως αποδεκτή. Ο Διχασμός είχε ξεκινήσει.
Η τολμηρή εκστρατεία κατέληξε σε ήττα της Αντάντ. Εως τον Ιανουάριο του 1916, η χερσόνησος της Καλλίπολης εκκενώθηκε οριστικά από τα συμμαχικά στρατεύματα.
Οι συνέπειες για συμμάχους και Ελληνες:
H αδυναμία των συμμάχων να καταλάβουν τα Στενά και την Κωνσταντινούπολη και να θέσουν εκτός πολέμου τους Νεότουρκους είχε καθοριστικές συνέπειες, τόσο στην εξέλιξη του πολέμου, όσο και στην ένταση της πολιτικής των Γενοκτονιών των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων, που είχε προαποφασιστεί από τους Νεότουρκους, ήδη από την αρχή της εμφάνισής τους στο προσκήνιο το 1911 και άρχισε να υλοποιείται με την έκρηξη του πολέμου. Η άρνηση της Ελλάδας να πάρει μέρος στη συμμαχική προσπάθεια είχε πολλαπλές επιπτώσεις στη θέση της στο μεταπολεμικό τοπίο.
Εξαιτίας της άρνησης, η Ιταλία κατάφερε να ενισχύσει τη θέση της για την απόκτηση των περιοχών Αϊδινίου και Σμύρνης, γεγονός που καθόρισε την ιταλική συμπεριφορά μετά τον Μάιο του 1919. Ο Ελληνας μονάρχης θα θεωρηθεί συνυπεύθυνος της συμμαχικής ήττας στα Δαρδανέλια και η επαναφορά του στον θρόνο μετά τις μοιραίες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 θα οδηγήσει στη διάρρηξη του συμμαχικού μετώπου, στη βαθμιαία εγκατάλειψη της Ελλάδας την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και την προσέγγιση προς τους Τούρκους εθνικιστές του Μουσταφά Κεμάλ.
Η νίκη των συμμάχων στην Καλλίπολη θα σήμαινε άμεσο τερματισμό της Γενοκτονίας των Αρμενίων, το σταμάτημα των διώξεων κατά των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας, την αποφυγή της Γενοκτονίας στον Πόντο (1916), καθώς και μεταπολεμικά κέρδη ασυγκρίτως μεγαλύτερα από αυτά που έλαβε η Ελλάδα με την καθυστερημένη είσοδό της στον πόλεμο (Μάιος 1917).
Η χερσόνησος της Καλλίπολης, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Θράκης, αποδόθηκε στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών (Αύγουστος 1920) και αποτέλεσε τμήμα του ελληνικού κράτους. Ομως με τη Συνθήκη της Λωζάννης (Ιούλιος 1923) θα χαθεί οριστικά για την Ελλάδα, όπως και ολόκληρη η ανατολική Θράκη, εντασσόμενη στο νέο τουρκικό έθνος-κράτος που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ.
Με αποσπασματικά copy/paste, χωρίς καν να αναφέρονται οι πηγές, προσπαθείς να φτιάξεις Ιστορία. “Ξέχασες” φερ’ ειπείν να βάλεις την πρώτη παράγραφο. Δεν πειράζει, την παραθέτω εγώ:
Η βία που άσκησαν οι Νεότουρκοι κατά των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Δυτικής Μικράς Ασίας, από τον Απρίλιο του 1914, ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να απειλήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με νέο πόλεμο. Ο Ιωάννης Μεταξάς, ως υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, υπέβαλε Υπόμνημα προς τον Βενιζέλο, τον Μάιο του 1914, υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να γίνει άμεση πολεμική ενέργεια με την κατάληψη της χερσονήσου της Καλλίπολης: «…να καταληφθεί η περιοχή αυτή της οποίας η κατοχή θα ήτο απειλή κατά της Κωνσταντινουπόλεως». Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Στρέιτ, σε εντολή προς τον Ελληνα πρεσβευτή στην Πόλη, έγραφε στις 19 Ιουνίου 1914: «Ενώπιον αφορήτου καταστάσεως, γενικού συστηματικού διωγμού ομογενούς στοιχείου, αγόμεθα μοιραίως εις σύρραξιν προς Τουρκίαν…». Στο σημαντικό αυτό έγγραφο αναφέρεται ότι η ελληνική κυβέρνηση γνώριζε τους νεοτουρκικούς σχεδιασμούς και ότι «…βεβαίας ούσης της προθέσεως προς εξόντωσιν του εν Τουρκία ελληνισμού».
Μήπως αυτό αλλοιώνει πλήρως το νόημα τής σινδόνης που παραθέτεις, η οποία είναι ούτως ή αλλέως εκτός αντικειμένου εδώ;
Χαρακτηριστικό τού ότι αντιγράφεις, χωρίς να διαβάζεις, ή να ξέρεις να ελέγξεις, είναι, ότι και ο Αγτζίδης κάνει μικρό ένα λάθος (εκείνος το κάνει σίγουρα εκ παρδρομής):
“Ενα επείγον τηλεγράφημα του Κάιζερ, γαμπρού του Ελληνα μονάρχη“
Ο Κάιζερ ήταν κουνιάδος (γυναικάδελφος) τού Έλληνα μονάρχη. Ο τελευταίος ήταν γαμπρός τού Κάιζερ 🙂
Ο “γερμανόφιλος” Μεταξάς και λοιπές κλισαρισμένες αρλούπμες, όταν μάς είναι αδύνατο να καταλάβομε ότι ο Μεταξάς υπήρξε πάντα υποστηρικτής τής ουδετερότητος.
Ο Μεταξάς προτείνει την κατάληψη τής Καλλιπόλεως και στην συνέχεια την αρνείται; Πώς το εξηγείς αυτό; Ή μήπως έχεις χάσει συνέχειες;
Όταν είδε τα βρετανικά σχέδια, συντεταγμένα μάλλον από τον Τσώρτσιλ (ο Μεταξάς έλεγε ότι, όταν Τσώρτσιλ πιάσει στρατιωτικό χάρτη στα χέρια του, ακολουθεί βεβαία καταστροφή!), αρνήθηκε και καλώς, διότι, ως απεδείχθη, διέσωσε τον ελληνικό στρατό από ένα σφαγείο.
Για τελευταία φορά, διότι δεν σε θεωρώ σοβαρό και δεν θα ξανασχοληθώ μαζί σου, θα σού επισημάνω ότι δεν μπορείς να παραθέτεις ξένα κείμενα ως δικά σου, διότι αφ’ ενός διαπράττεις λογοκλοπή και αφ’ ετέρου γελοιοποιείσαι.
Τώρα μάλιστα! μας κατατρόπωσες με την αποκάλυψη που έκανες!
Μα εγώ, – όπως και σύ φαντάζομαι ανώνυμε “Πατριώτη” – δεν είμαι ερευνητής ιστορικός, ούτε βέβαια έζησα αυτούσια τα γεγονότα.
Για την γνώση των ιστορικών γεγονότων καταφεύγουμε σε ιστορικούς, σε καταγεγραμμένα αρχεία, σε μαρτυρίες, συνεπώς είναι αυτονόητο ότι χρησιμοποιούμε αναφορές τρίτων, από το μυαλό μου θα έβγαζα τον διάλογο του Βενιζέλου με τον Κωνσταντίνο;
Συγκεκριμένα στο σχόλιό μου παραπάνω, παρέθεσα στοιχεία από άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ιστορικού, (ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.kathimerini.gr/814760/article/epikairothta/ellada/h-maxh-ths-kallipolhs-kai-h-ellada). Ήταν παράλειψή μου που δεν το σημείωσα προηγουμένως, ίσως επειδή ήταν μόνο ένα άρθρο και δεν γινόταν σε αυτό παραπομπή σε κάποια πρωταρχική πηγή, αλλά αυτό δεν αναιρεί την αξιοπιστία του γράφοντος, εκτός αν θες να βγείς εσύ να την αναιρέσεις και να αμφισβητήσεις αυτά που καταθέτει. Εξ’ άλλου δεν είναι μόνος,κι άλλοι συνάδελφοί του ιστορικοί κι ερευνητές συμμερίζονται τις θέσεις αυτές.
Σε αυτό λοιπόν το άρθρο ο Αγτζίδης – για να μιλήσουμε επί της ουσίας -αναφέρεται στα περιστατικά που έ λ α β α ν χ ώ ρ α παραμονές της αποφασιστικής μάχης της Καλλίπολης, τον Φεβρουάριο του 1915 όπου με την καταλυτική, “στασιαστική” όπως την χαρακτηρίζει ο Αγτζίδης, παρέμβαση του Μεταξά προς τον Κωνσταντίνο, τάχθηκε ενάντια στην επιλογή του πρωθυπουργού Βενιζέλου, ματαιώνοντας έτσι τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό της Αντάντ, όπου σε περίπτωση νίκης ο πόλεμος θα τελείωνε εκεί και μην τον είδατε τον Κεμάλ. Η στάση εκείνη του Μεταξά οδήγησε στη εσωτερική ρήξη του Κωνσταντίνου με τον Βενιζέλο και σε παραίτηση του τελευταίου από την πρωθυπουργία, και στην έκρηξη του Διχασμού με τις γνωστές στη συνέχεια καταστροφικές συνέπειες για την όλη Μικρασιατική υπόθεση.
Αυτό ήταν το θέμα που ήθελα να αναδείξω με το προηγούμενο σχόλιο και όχι τα σ χ έ δ ι α αιφνίδιας κατάληψης των Δαρδανελλίων, που όντως συνέταξε ο Μεταξάς ως επιτελής, και υπέβαλλε στον Βενιζέλο ένα χρόνο πρίν, τον Μάϊο του 1914, υπό το κράτος της βίας και τρομοκρατίας που είχαν εξαπολύσει οι Τούρκοι στην Ανατολική Θράκη και τη Μικρασία.
Τώρα για το αν ο Κάιζερ ήταν γαμπρός ή κουνιάδος του έλληνα μονάρχη, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί! Η ουσία είναι ότι βρισκόταν (ο έλληνας μον-άρχης) υπό την επιρροή από τη μια της Γερμανικής κυβέρνησης – η οποία απ’ τη μεριά της έταζε εγγυήσεις για παραμονή της χώρας στην ουδετερότητα, απ’ την άλλη του γερμανοσπουδαγμένου Μεταξά ο οποίος υποστήριζε, όπως κατέθεσε και στο υπόμνημά του πως θα επικρατούσαν οι Γερμανοί, θα ηττηθεί η Αντάντ και ότι δεν θα έπρεπε η Ελλάδα να διεκδικήσει τη δυτική Μικρά Ασία.
Αλλά αυτό που αναδεικνύεται μέσα απ’ το δικό σου σχόλιο, απαξιώνοντας την δική μου “κοπιαρισμένη” έστω θέση, είναι η ιδεολογική σου αγκίστρωση στο ίνδαλμά σου, τον Ι. Μεταξά, τον μετέπειτα δικτάτορα της 4ης Αυγούστου, και η δικαιολόγηση ή απόκρυψη της επαίσχυντης εκείνης πράξης του, κόντρα στα πραγματικά γεγονότα.
Απέναντι σε κάτι τέτοιους συμμορίτες λοιπόν, (που αναγκάζονται πια να ρίξουν την μάσκα της εθνικής συμφιλίωσης όταν μιλούν μαζί μας) υπάρχουμε εμείς οι αντι-κομμουνιστές Δεξιοί οι οποίοι, γενικά τα τελευταία δέκα χρόνια στην Δεξιά και ειδικά την τελευταία πενταετία στην ΝΔ, περιθωριοποιήσαμε τα καραμανλικά ανδρείκελα της Άκρας Αριστεράς για να ανατρέψουμε ακριβώς την ιστορική ανάγνωση που κάνουν τα ξεπλυμένα και νομιμοποιημένα ορφανά των προδοτών κομμουνιστών σαν τον Ελευθέριο. Ότι έκαναν, δηλαδή, αγώνα εναντίον των Γερμανών οι συνεργάτες του Άξονα, με το σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ. Ότι είναι πατριώτες εκείνοι που αποκαλούσαν την Μικρασιατική εκστρατεία “ιμπεριαλιστικό πόλεμο” και εκείνοι που υποστήριζαν μια ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία. Ότι, σε φιλοσοφικό επίπεδο, αντιστέκονται στην δυτική αποσύνθεση οι υποστηρικτές του πιο χυδαίου δυτικού υλισμού, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της ανωμαλίας.
Εσεἰς, βρωμο-κομμουνιστές ήσασταν συνεργάτες του Άξονα, γιατί είστε αισθητικά και ηθικά της ίδιας ποιότητας. Εμείς είμαστε εκείνοι που πολεμήσαμε κατά του ολοκληρωτισμού, είτε του ναζιστικού είτε του κομμουνιστικού (θα σου τρίβουμε την θεωρία των δύο άκρων στη μάπα σου, συμμορίτη, συνέχεια). Και αφού αποτρέψαμε τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό στη συνέχεια εξοντώσαμε εσάς, συμμορίτες. Εσάς που επιθυμούσατε να επιβάλλετε τον ανθρωπολογικά εκφυλιστικό κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Θα σε πονά για πάντα βρωμο-κομμουνιστή, και εσένα και τους ομοίους σου πρώην κουκουλοφόρους που παριστάνουν σήμερα τους υπουργούς και κρεμούν κάδρα του συμμορίτη Βελουχιώτη στα γραφεία τους (βλέπεις αυτοί δεν “πιάνονται ιδεολογικά από τη ματωμένη ιστορία”), πως στείλαμε τους προδότες προγόνους σου πίσω στις πατρίδες τους. Γιατί τόσο οι χιλιάδες δολοφονίες Δεξιών από τους εθνοπροδότες συμμορίτες προγόνους σου, ακόμα και κατά την Εθνική Αντίσταση, αλλά και, εκ των υστέρων, η τρομοκρατική πρακτική του ακροαριστερού κράτους (και παρακράτους), στην Μεταπολίτευση, με τις ολέθριες συνέπειες που σήμερα βιώνει η χώρα, δικαιολογεί ιστορικά την βία εναντίον των προγόνων σου και θα την δικαιολογεί για πάντα. Έτσι συμμορίτη βρωμοκομμουνιστή όσο θα μιλάς για εθνική συμφιλίωση και δεν θα ζητάς συγγνώμη για τα εγκλήματα, τα δικά σου και των προγόνων σου, τόσο εμείς, μέσα στην σημερινή ΝΔ και εκτός αυτής, θα σε αποκαλούμε συμμορίτη, και πάντα θα σε θάβουμε στην άμμο, στο Βίτσι και στο Γράμμο.
Όσο για το αν “η ματωμένη ιστορία φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από την ελληνική κοινωνία” σε αυτό συμφωνώ κι εγώ. Είναι γνωστό πως, όπως έκανες στα προηγούμενα σχόλια άλλωστε, σήμερα βαράς προσοχή μπροστά στο άγαλμα του αντι-κομμουνιστή Ελευθερίου Βενιζέλου. Επίσης πριν από λίγες εβδομάδες βάρεσες προσοχή στον κιλλίβαντα που μετέφερε την σορό του αντι-κομμουνιστή ανιψιού του Ελευθερίου Βενιζέλου και δεν έβγαλες μιλιά. Επίσης “η ματωμένη ιστορία φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από την ελληνική κοινωνία” καθώς υπήρξε και θα υπάρξει υπουργός, και σήμερα αντιπρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, από τους πρώτους σε ψήφους στην Β’Αθηνών, που αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια λέγοντας μπροστά στα μούτρα σου καθημερινά και διακαναλικά, συμμορίτη βρωμοκομμουνιστή, πως ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε μεγάλος ηγέτης και ο Άρης Βελουχιώτης ένας συμμορίτης σφαγέας. Και μάλιστα την δική του οικονομική πολιτική ακολουθούν με σκυμμένο κεφάλι οι ομοϊδεάτες σου, της σημερινής κυβέρνησης!
Πράγματι λοιπόν,”η ματωμένη ιστορία φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από την ελληνική κοινωνία”. Αλλά αυτό θα το διαπιστώσεις ακόμα καλύτερα όταν το γκλόμπ της Ελληνικής Αστυνομίας, κάτω από την Δεξιά αντι-κομμουνιστική πολιτική της ηγεσία, θα μετρά τα κόκκαλα του επόμενου κουκουλοφόρου συμμορίτη που θα προσπαθεί να καταλύσει την Αστική Δημοκρατία τρομοκρατώντας, σκοτώνοντας και καταστρέφοντας για να πάρει, όπως ονειρεύεται, την… revanche της ήττας σας.
“Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.” (Ματθ. 7,6)
“..καὶ διὰ παντὸς νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐν τοῖς μνήμασι καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν ἦν κράζοντες καὶ κατακόπτοντες ἑαυτούς λίθοις.” (Μαρκ. 5,5)
Μονόφθαλμε κόρακα “Δεξιέ”,
μην περιμένεις να σε παρακολουθήσω στο παραλήρημά σου!
Το μόνο που μπορώ να συστήσω για την κατάστασή σου, είναι μια άλλη παραβολή από την Καινή Διαθήκη (σε μετάφραση αυτή, καθώς τυγχάνεις κι αστοιχείωτος): “Αν ο δεξιός σου μονός οφθαλμός (που σού ‘χει απομείνει), νοσεί και σ’ ενοχλεί και υπάρχει φόβος να βλάψει όλο το σώμα, βγάλ τον και πέταξέ τον μακρυά, διότι σε συμφέρει να χαθεί ένα μέλος του σώματος, παρά να ριχτείς μαζί μ’ όλο σου το σώμα στο άσβεστο πυρ της κολάσεως”.
Για το “κουκουλοφόρος” κοιτάξου καλύτερα στον καθρέπτη θρασύδειλε, που δεν τολμάς ούτε τ’ όνομά σου να δηλώσεις πίσω απ’ το πληκτρολόγιο!
Τον πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη – εμβληματική ηρωϊκή μορφή Αντίστασης στον Γερμανό κατακτητή των Ελεύθερων Ελλήνων Πατριωτών, μαχητών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, –
το βοθρόστομά σας, εσού και των ομοίων σου, δεν μπορεί να μαγαρίσει, μήτε και τις σόλες απ’ τις μπαρουτοκαπνισμένες του αρβύλες είναι ικανό να γλείψει.
Απ’ την “αστική σου δημοκρατία” βγάλε το αντικείμενο και κράτα το κατηγορούμενο, νά ‘χεις να πορεύεσαι.
Όσο για τον “μπουμπούκο” και την αστυνομία του, “tha mas klasei mia mantra archidia”!
@ Ελευθέριος 18 June 2017 at 14:57
α) Δεν είχα σκοπό να … κατατροπώσω κανέναν. Το ανασφάλειες και κόμπλεξ είναι αυτά;
β) “Ήταν παράλειψή μου που δεν το σημείωσα προηγουμένως” Αυτό είπα κι εγώ. Προς τι η πολυλογία; Ασφαλώς όλοι από κάπου τα παίρνουμε, αλλά πρέπει να δίδονται πηγές; Γιατί μού δίνεις το URL, αφού εγώ ήδη το έχω παραθέσει ως σύνδεσμο στο σχόλιό μου;
γ) Ως μη στρατιωτικός -ή μήπως είσαι;- και μη έχων ακριβώς γνώσιν τού σχεδίου -ή μήπως έχεις-, που υπέβαλε ο Μεταξάς, πώς βγάζεις το συμπέρασμα ότι δεν ήταν αυτό το σωστό. Πάντως, όφειλες στο copy/paste να μην παραλείψεις σκοπίμως την πρώτη παράγραφο.
δ) Οι στρατηγικές ικανότητες τού Μεταξά ήσαν και είναι αναμφισβήτητες από εχθρούς και φίλους. Με την επιμονή και την άρνησή του να σταλεί ελληνικός στρατός στην Καλλίπολη, γλίτωσε ανθρώπους από την σφαγή. Αντί να τον επαινούμε, θα το μεμφόμαστε κι από πάνω; Κοίταξε πού οδηγεί ο τυφλός φανατισμός. Δεν αφήνει όχι μόνο την κρίση, αλλά ούτε καν την λογική να λειτουργήσει σωστά.
ε) “Τώρα για το αν ο Κάιζερ ήταν γαμπρός ή κουνιάδος του έλληνα μονάρχη, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί!””
Εγώ στην θέση σου θα απαντούσα “συγγνώμη λάθος” …
Οι υπόλοιπες σπερμολογίες δεν νοιώθω να χρίζουν απαντήσεως.
“Πατριώτη”
Λες:
« γ) Ως μη στρατιωτικός -ή μήπως είσαι;- και μη έχων ακριβώς γνώσιν τού σχεδίου, που υπέβαλε ο Μεταξάς, πώς βγάζεις το συμπέρασμα ότι δεν ήταν αυτό το σωστό. Πάντως, όφειλες στο copy/paste να μην παραλείψεις σκοπίμως την πρώτη παράγραφο.»
Κοίτα, αν ήθελα να παίξουμε την κολοκυθιά θα αντέστρεφα τo ερώτημα. Και συ πως βγάζεις το συμπέρασμα ότι η θέση Μεταξά ήταν σωστότερη από αυτή που προέκρινε ο Βενιζέλος; Θα μου πείς συμμερίζεσαι τη θέση του Μεταξά, ώς άριστου στρατιωτικού.
Το δέχομαι, κανείς δεν αμφισβήτησε τα προσόντα και τις ικανότητές του Μεταξά. Διατηρώ ωστόσο μια αμφιβολία – χωρίς απόδειξη είναι αλήθεια – αν η πρότασή του στηρίζονταν όντως σε στρατιωτική ανάλυση του συσχετισμού δυνάμεων ή σε λόγους πολιτικούς, γιατί πίστευε όπως κι
ο Κωνσταντίνος στην επικράτηση της Γερμανίας ως προς την τελική έκβαση του πολέμου.
Όφειλε εντούτοις σε κείνη την περίπτωση να ενεργήσει θεσμικά ως στρατιωτικός σύμβουλος εκ μέρους του επιτελείου προς τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της Ελλάδας και να πειθαρχήσει σε αυτόν και μόνο, όποια κι αν ήταν η προσωπική του γνώμη ή να παραιτηθεί πάραυτα ενώπιόν του κι όχι αφότου πήγε μυστικά στο Παλάτι, λειτουργώντας ως “φίλος” για να μεταστρέψει τον Κωνσταντίνο, προκαλώντας έτσι το ρήγμα μεταξύ των δύο ανδρών που εξέβαλλε μετά στον διχασμό.
Η παράλειψη από μέρους μου της 1ης παρ. στο άρθρο του Αγτζίδη, τη σχετική με τα σχέδια του Μεταξά για απόβαση-κατάληψη στην Καλλίπολη το 1914 δεν έγινε σκοπίμως, αλλά γιατί ήταν ένα χρόνο πριν από το Φεβρουάριο του 1915 που αναφερόμουν στην ενόψει σχεδιαζόμενη μάχη των Δαρδανελίων.
Αλλά εδώ δεν μπορεί να μην τεθεί εύλογα το ερώτημα. Πώς ο Μεταξάς ένα χρόνο πριν κατέστρωσε σχέδια και υπέβαλλε υπόμνημα στον Βενιζέλο για απόβαση μόνο του ελληνικού στρατού στην Καλλίπολη και 9-10 μήνες μετά όταν θα συμμετείχαν και οι δυνάμεις της Αντάντ, τα απέτρεπε;
Αυτή ήταν και η κρίσιμη διαφορά μεταξύ των δύο χρονολογιών – που εξηγεί ίσως τους δισταγμούς και τις μεταπτώσεις Βενιζέλου στην 1η περίπτωση – ότι δηλ. το ’14 ήμασταν μόνοι μας απέναντι στους Τούρκους ενώ το ’15 ο ελληνικός στρατός θα έβγαινε μαζί με τους Αγγλο-γάλλους και ο Τσόρτσιλ είχε προτείνει στον Άγγλο ναύαρχο – ήδη απ’ τον Νοέμβριο του ’14 την στρατηγική είσδυσης του συμμαχικού και ελληνικού στόλου στον Μαρμαρά προκειμένου να ναυμαχήσει και βυθίσει τα τουρκο-γερμανικά πολεμικά και να κανιοβολήσει τις τουρκικές θέσεις στα Δαρδανέλια…».
Για το ποιά θα ήταν τελικά η έκβαση της μάχης αν συμμετείχε και η ελληνική στρατιά, οι τότε επιτελάρχες, εκτιμήσεις μόνο μπορούσαν να γίνουν και ο Μεταξάς πράγματι ως έμπειρος στρατιωτικός μπορεί να είχε δίκιο, πολύ δε περισσότερο εμείς σήμερα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
Στην πραγματική μάχη, χωρίς την συμμετοχή τελικά των Ελλήνων, οι Γερμανοί είχαν προλάβει να οργανώσουν την άμυνα με σειρά ολόκληρη βαρέως πυροβολικού και πόντιση ναρκών. Η γενική συμμαχική επίθεση του στόλου που εκδηλώθηκε τελικά στις 19 Μαρτίου είχε τραγικά για τους Αγγλογάλλους αποτελέσματα και η απόβαση στη συνέχεια επτά μεραρχιών που πραγματοποιήθηκε στις 25 Απριλίου 1915, κόλλησαν στην ακτή που υπερασπίζονταν έξι τουρκικές μεραρχίες υπό τον Γερμανό Λίμαν φον Σάντερς και τον Τούρκο Εσάτ πασά. Οι Αγγλογάλλοι καθηλωμένοι στην ακτή σφάζονταν απ’ τις τουρκικές αντεπιθέσεις και παρότι έριξαν στη μάχη ακόμη δυο μεραρχίες, – οι άλλοι έριξαν άλλες πέντε- ηττήθηκαν κι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν την Καλλίπολη.
Ελπίζω με την παραπάνω ερωτηματική περισσότερο διατύπωση και τις επιφυλάξεις και όχι απόλυτη θέση να απαντώ και στο “δ)” του σχολίου σου περί φανατισμού κ.λ.π.
Η πραγματική μου έγνοια κι ο πόνος τελικά, δεν είναι το λιβάνισμα ή η μομφή για τα ό,ποια λάθη της ηγεσίας, αλλά για τα δύο εκατομμύρια χριστιανικού πληθυσμού που εξοντώθηκε από τους Τούρκους εθνικιστές με βάρβαρο τρόπο και για το ότι όσοι κατάφεραν να διασωθούν αναγκάσθηκαν ν’ αφήσουν στα πατρογονικά χώματα της Ιωνίας και του Πόντου όλο τους το βιός, να εκριζωθούν και να μεταναστεύσουν σε μια “πατρίδα” που στα πρώτα χρόνια τουλάχιστον τους αντιμετώπισε αφιλόξενα.
@ Ελευθέριος
Γιατί πρέπει να γράφεις πάντα τόσα πολλά, για να πείς τόσα λίγα;
Λοιπόν, να τελειώνομε: “Και συ πως βγάζεις το συμπέρασμα ότι η θέση Μεταξά ήταν σωστότερη από αυτή που προέκρινε ο Βενιζέλος;
α) Πού ακριβώς γράφω ότι η θέση Μεταξά ήταν σωστότερη από αυτή που προέκρινε ο Βενιζέλος;
β) Όντως ήταν, διότι απλούστατα είχαν εν των μεταξύ αλλάξει τα δεδομένα. Μα καλά, την έκβαση τής επιχειρήσεως στην Καλλίπολη δεν την ξέρεις; Τι ρωτάς καθόλου;
Το υπόμνημά του της 6ης Ιουλίου 1914 για αιφνιδιαστική κατάληψη των Δαρδανελίων απορρίφθηκε λόγω αντιρρήσεων των ‘Αγγλων. Όταν με καθυστέρηση 8 μηνών, ο Βενιζέλος ζήτησε την εφαρμογή των σχεδίων, υποστηρίζοντας τότε την αίτηση των ‘Αγγλων για συμμετοχή της Ελλάδος, στην εκστρατεία της Καλλίπολης, ο Μεταξάς αντέδρασε αρνητικά γιατί ήταν πλέον αργά και τα στενά είχαν οχυρωθεί με την βοήθεια των Γερμανών. Η ιστορία τον δικαίωσε. Τα αγγλικά στρατεύματα στην Καλλίπολη αποδεκατίσθηκαν. (πηγή).
Σημαντικό για τον χαρακτήρα του Βενιζέλου είναι να αναφερθεί και η ανανδρία του απέναντι στον αντίπαλο, προϊόν τής συνεργασίας του με τον κατακτητή, για την οποία δεν είπες απολύτως τίποτε. Και το τονίζω αυτό, διότι αυτή του η συνεργασία, που τόσο αποσιωπάται, στάθηκε αφορμή να γράψω το πρώτο σχόλιό μου (12 June 2017 at 11:55), απάντηση/ερώτηση προς το δικό σου 10 June 2017 at 17:53, κατά παράβαση τής αρχής μου να μην ασχολούμαι με ιστορίες και διχασμούς 100 ετών (βλέπε παρπάνω σχόλιό μου 19 June 2017 at 11:59).
Ναι και εθελόδουλος και αδίστακτος. Δεν δίστασε, αφού τού το ζητούσαν οι Γάλλοι (για την ακρίβεια από τον Ζαϊμη τον ζήταν, αλλ’αυτός το εφάρμοσε) “σύμμαχοι” (λέγε κατακτητές, αυτοί που τον εγκατέστησαν με τις λόγχες των πρωθυπουργό-μαριονέτα), να εξορίσει (λέγε να τούς παραδώσει) τον Ιωάννη Μεταξά, δηλαδή τον άνθρωπο που είχε τα μέγιστα συμβάλει στον εκσυγχρονισμό τού ελληνικού στρατού, μαζί με τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, τον πρώην προσωπικό του πρώτο υπασπιστή (αυτός τον είχε επιλέξει ανάμεσα σε 50), τον πρώην Αρχηγό Επιτελείου των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων κλπ. Τίποτε απ’ αυτά δεν μέτρησε για τον αδίστακτο Βενιζέλο.
Εδώ για μένα το θέμα κλείνει οριστικά και αμετάκλητα, διότι είναι χαμένος καιρός, όπως προείπα να αναλώνω τον χρόνο μου σε φαγωμάρες 100 χρόνων, λες και δεν μπορώ να τον αξιοποιήσω καλύτερα.
Ἕνας πολύ σοβαρὸς παράγων, ὁ ὁποῖος κατέστησε τὸσο βαθὺ τὸν Ἐθνικὸ Διχασμὸ ἦταν αὐτὸ πού παρατηροῦμε καὶ στὸ παρὸν νῆμα συζητήσεως. Τὸ δίλημμα πού ἀντιμετώπισαν ὁ Βενιζέλος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος τὸ 1914-1915 δὲν εἶναι ὅπως τὸ περιγράφουν οἱ ἐκ τῶν ὑστέρων γνῶστες. Διότι, ὅποιαν ἀπόφαση κι ἂν λάμβαναν, περιεῖχε στοιχεῖο μεγάλου κινδύνου καὶ ἀβεβαιότητος. Σκεφθεῖτε διχασμὸ καὶ διώξεις ἀντιπάλων μὲ ἀντικείμενο τὸ ἂν ἡ μπίλια μιᾶς ρουλέττας θὰ κάτσῃ στὸ κόκκινο ἢ στὸ μαῦρο ! Ὅσο ὁ Βενιζέλος καὶ ὁ Μεταξᾶς (διότι αύτὸς ἦταν ὁ νοῦς πίσω ἀπὸ τὴν διαμάχη) συζητοῦσαν μὲ ψύχραιμα ὑπομνήματα γιὰ τὸ τί δέον γενέσθαι, οἱ άπόψεις τους ἦταν συγκρατημένες. Διότι καταλάβαιναν καὶ οἱ δύο πόσο ἐπικίνδυνα ἦσαν τὰ πράγματα. Μάλιστα, τὸ γεγονὸς ὅτι, μετὰ τὴν παραίτηση Μεταξᾶ, ὁ Βενιζέλος αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ συγκαλέσῃ Συμβούλιο τοῦ Στέμματος μὲ ἀπαξιωμένα παλαιοκομματικὰ ρετάλια, δείχνει ὅτι αὐτὸς πρῶτος κατανοοῦσε πόσο ἐπικίνδυνο ἦταν τὸ παιγνίδι πού ἔπαιζε καὶ ὅτι δὲν μποροῦσε μόνος του νὰ σηκώσῃ τὸ βάρος τῆς εὐθύνης. Τὸ πρόβλημα τοῦ Διχασμοῦ ἐτέθη ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ Γούναρης δημοσίευσε τὰ ὑπομνήματα τοῦ Βενιζέλου πρὸς τὸν Κωνσταντῖνο, ὄχι, βεβαίως, γιὰ νὰ φωτίσῃ τὸν λαό, ἀλλὰ γιὰ μικροκομματικό, ψηφαλακικὸ κέρδος. Τότε, μὲ αὐτὴν τὴν «δημοκρατικὴ» κίνηση, ἡ ψύχραιμη συζήτηση ἔγινε πάλη πολιτικῆς ἐπικρατήσεως στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας καὶ ἂς πάρῃ ὁ διάβολος τὴν ἐξωτερική της ἀσφάλεια ! Στὴν πάλη αὐτὴ ἀπεδύθησαν καὶ οἱ δύο πλευρές μὲ λύσσα.
Ἐκεῖνο πού εἶναι ἀνεπίτρεπτο γιὰ μᾶς σὴμερα εἶναι νὰ συνεχίζουμε, άντὶ τὴν ψύχραιμη καὶ ἐθνοσώτειρα συζήτηση, τὴν λύσσα !
“Ἐκεῖνο πού εἶναι ἀνεπίτρεπτο γιὰ μᾶς σὴμερα εἶναι νὰ συνεχίζουμε, άντὶ τὴν ψύχραιμη καὶ ἐθνοσώτειρα συζήτηση, τὴν λύσσα !”
Συμφωνώ απολύτως! Δείτε και σχόλιό μου 10 July 2013 at 12:43 .
Έτσι. Θα πρέπει να καταλάβεις, συμμορίτη, ότι Δεξιοί σαν κι εμάς δεν σηκώνουμε πολλά-πολλά και σίγουρα όχι την κομμουνιστική προπαγάνδα της ιστορίας που επέβαλλαν στην ιστοριογραφία της μεταπολίτευσης οι ξεπλυμένοι εγκληματίες κομμουνιστές σαν κι εσένα. Όχι μόνο θα αναιρούμε την μυθολογία σχετικά με τον πρωτοσυμμορίτη του ΕΑΜ Κλάρα, αλλά θα τον γράφουμε και στα… φρύδια μας, εκεί που ανήκει δηλαδή. Όσο θα συνεχίζεις το δικό σου παραλήρημα για το ΕΑΜ και τους δολοφόνους προγόνους σου, συμμορίτη, τόσο θα είμαστε εμείς οι αντι-κομμουνιστές εδώ να σου απαντάμε όπως πρέπει. Τόσο θα είμαστε εμείς εδώ να σου λέμε πως εσείς είστε οι ηθικά και αισθητικά όμοιοι των Ναζί και οι συνεργάτες τους. Και τόσο θα αγωνιζόμαστε εναντίον σας, εναντίον των ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ. Πάντα θα έχεις έναν Γεωργιάδη πάνω από το κεφάλι σου να σου μιλάει για Μεταξά και για τον αντι-κομμουνιστή Ελευθέριο Βενιζέλο. Άντε στην τρύπα σου τώρα.
“Ἐκεῖνο πού εἶναι ἀνεπίτρεπτο γιὰ μᾶς σὴμερα εἶναι νὰ συνεχίζουμε, άντὶ τὴν ψύχραιμη καὶ ἐθνοσώτειρα συζήτηση, τὴν λύσσα !”
Κι εγώ συμφωνώ απολύτως με τον κ.Γεωργάνα. Αλλά όσο θα υπάρχουν λυσσασμένα σκυλιά σαν τον συμμορίτη Ελευθέριο και τους ομοϊδεάτες του στο κόμμα των κουκουλοφόρων, τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο εμείς θα τους τσακίζουμε τα κόκκαλα.
Ἑμ ἐὰν συμφωνῆτε, τότε δὲν πρέπει νὰ δίδετε συνέχεια στὶς προκλήσεις, ἀλλὰ νὰ ἀπαντᾶτε ψυχραίμως καὶ κοσμίως καὶ στοὺς παραφερομένους. Καὶ ἐὰν ἐπιμένουν, ἡ ὀρθὴ ἀντιμετώπισις εἶναι ἡ γελοιοποίησις, ὄχι ἡ ὀργή. Ἀλλιῶς, παίζετε τὸ παιγνίδι τους.
“Πατριώτη,”
μάλλον δεν κατάλαβες κάτι. Εγώ δεν δήλωσα πουθενά απολογητής ή οπαδός του τάδε ή δείνα ηγέτη ή επιτελάρχη, και μάλιστα σε άλλο άρθρο εδώ στο Αντίβαρο, εκθέτω εκτενώς τις ευθύνες του Βενιζέλου στην προ της καταστροφής κυβερνητική του θητεία:
http://www.antibaro.gr/article/8615#comment-9406
Προσπαθώ να δώ τα γεγονότα και τις εξ’ αυτών απορρέουσες καταστάσεις, κατά το δυνατόν αντικειμενικά. Και οι καταστάσεις ήταν πάρα πολύ κρίσιμες κι απ’ τις αποφάσεις των κρατούντων παίζονταν τα πάντα. Έγιναν λάθη κι απ’ τις δυο μεριές τα οποία στοίχισαν ακριβά σε εδάφη και προπαντός σε κόσμο. Εμένα αυτό κυρίως μέ καίει.
Εσύ όμως δεν με πείθεις ότι προσπαθείς να κάνεις το ίδιο, βλέπεις με ιδεολογικά γυαλιά, μεροληπτείς αποσιωπώντας πολλά πράγματα και δεν απαντάς σε αυτά που δεν σε βολεύουν, παρ’ ότι σε ξαναπροκάλεσα, ενώ δικαιολογείς σοβαρά λάθη αυτών που φαίνεται να θαυμάζεις, του Μεταξά και του Κωνσταντίνου. Ιδία ο δεύτερος από τη θέση του Βασιληά δεν δίσταζε να ενεργεί κατά περίσταση όπως του γούσταρε, κατά παράβαση του Συντάγματος, με το να αρνείται πραξικοπηματικά να δώσει την κυβέρνηση στον Βενιζέλο ή με την επιμονή του να τον εξαναγκάζει σε παραίτηση όποτε διαφωνούσε ριζικά μαζί του, παρά την λαϊκή εντολή που είχε μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες ο τελευταίος. Η στάση αυτή του Κωνσταντίνου δεν προερχόταν μόνο από διαφωνία και ισχυρογνωμοσύνη αλλά κυρίως απ’ την σταθερή του προσήλωση και πρόσδεση στο άρμα της γερμανικής πολιτικής και τον Κάϊζερ, κι όχι μόνο επειδή ήταν γαμπρός του, αλλά φθάνοντας στο σημείο να διαρρέει απόρρητα ελληνικά έγγραφα σε Γερμανούς ή Αυστριακούς στρατιωτικούς ή διπλωμάτες, ενημερώνοντάς τους για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης Βενιζέλου με την Αντάντ. (Πηγή: Γιάννης Γιανουλόπουλος, «Η ευγενής μας τύφλωσις…», Εξωτερική πολιτική και εθνικά θέματα. Από την ήττατου 1897 έως την μικρασιατική καταστροφή, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2001, σ 227-228).
Κάτω από την έκρυθμη πολιτειακή και κοινωνική κατάσταση που είχε προκαλέσει η συμπεριφορά αυτή του Κωνσταντίνου, η δημιουργία του κράτους της Εθνικής Αμύνης ήταν εθνική υποχρέωση και συνταγματική επιταγή.
Για τον παραπάνω λόγο κλείνω κι εγώ τον σχολιασμό μου σε αυτό το νήμα εδώ, – πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα να συζητώ με έναν ιδεοληπτικό οπαδό.
Ἐμ τότε γιατί ὁ Μεταξᾶς δὲν ἔπαυσε νὰ θαυμάζῃ τὸν Βενιζέλο καὶ ὁ Βενιζέλος τὸν Μεταξᾶ ; Τί νόημα ἔχει νὰ χρίωμεν ἑαυτοὺς μεταξικωτέρους τοῦ Μεταξᾶ καὶ Βενιζελωτέρους τοῦ Βενιζέλου ;
Ὅσο γιὰ τὰ Δαρδανέλια, ἰσχύει ἡ ρῆσις τοῦ Δαυΐδ Μπὲν-Γκουριόν, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι οἱ Ἀγγλογάλλοι εἶχαν κινητοποιήσει γιὰ τὴν κρίση τοῦ Σουέζ, πού άπέληξε σὲ φιάσκο καὶ κατεξευτελισμὸ τῆς Ἀγγλίας καὶ τῆς Γαλλίας, 90.000 (ἐνενῆντα χιλιάδες) στρατό : «Ἂν εἶχαν δεχθῆ ἐπὶ κεφαλῆς τόσου στρατοῦ Ἰσραηλινὸ στρατηγό, ὁ Νάσερ θὰ εἶχε πέσει σὲ δύο ἡμέρες».
«Ἂν εἶχαν δεχθῆ ἐπὶ κεφαλῆς τόσου στρατοῦ Ἰσραηλινὸ στρατηγό, ὁ Νάσερ θὰ εἶχε πέσει σὲ δύο ἡμέρες».
Νεωτέρα εκδοχή τής ρήσεως, που αποδίδεται στον Φίλιππο Β’ τής Μακεδονίας:
“Κάλλιον στρατός ελάφων λέοντος στρατηγούντος, ή στρατός λεόντων ελάφου στρατηγούσης!” κι άλλη εκδοχή “βέλτιον λέοντα άρχειν ελάφων ήπερ λεόντων έλαφον”.
Σωστός, μόνο ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Φίλιππος φρόντιζε νὰ ἔχῃ καὶ καλύτερο στρατὸ καὶ περισσότερο καὶ πιὸ ἐξειδικευμένο σὲ ὑπηρεσίες καὶ ὅπλα. Αύτὰ μᾶλλον τὰ ἔλεγε γιὰ νὰ θυμίζῃ ὅτι εἶχε μαθητεύσει καὶ σὲ σχολὴ στρατιωτικῶν, διπλωματικῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιστημῶν τῆς Παλαιᾶς Ἐλλάδος, στὰς Θήβας, κοντὰ στὸν Ἐπαμεινώνδα.
Α εντάξει, αφού τώρα και με ρήσεις και θυμοσοφία πληρώσαμε τα κενά μας με τα τεκταινόμενα και τες προθέσεις της Ιστορίας της πανούργας, μπορούμε πλέον να αποχωρήσουμε ήσυχα σε πλήρη τάξη και ασφάλεια..
Μια ρητορική ερώτηση μόνο:
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ως πολεμικός ηγέτης πού κατατάσσεται, στους λέοντες ή στις ελάφους;
Το 1915 με τον σχεδιασμό του στα Δαρδανέλια οδήγησε τους Αγγλογάλλους ως πρόβατα επί σφαγή στα τουρκογερμανικά πολυβόλα.
Στις 5 Δεκεμβρίου του 1944 τηλεγραφεί στον στρατηγό του Σκόμπυ που είχε ήδη αποβιβάσει Αγγλικά στρατεύματα στην μόλις απελευθερωθείσα και καθημαγμένη απ’ τη γερμανική κατοχή Ελλάδα.
«Είσθε υπεύθυνος δια την τήρησιν της τάξεως εις τας Αθήνας και δια την καταστροφήν όλων των ομάδων ΕΑΜ – ΕΛΑΣ… μη διστάσετε να ενεργήσετε ως να ευρίσκεσθε εις μίαν μόλις καταληφθείσαν υπό του στρατού πόλιν, όπου έχει εκραγεί επαναστατικόν κίνημα… Πρέπει να κρατήσωμεν τας Αθήνας και να επιβληθώμεν. Εάν τούτο το επιτύχετε χωρίς αιματοχυσίαν θα είναι κατόρθωμα δια σας, αλλά και με αιματοχυσίαν θα είναι επίσης κατόρθωμα εάν αυτή είναι απαραίτητος»
Ουΐνστων Τσώρτσιλ, «Απομνημονεύματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», τ. 6, Βιβλ. Α΄, σελ. 255, ελληνική έκδοση.
Γιὰ τὸ δεύτερο ἐπεισόδιο, εἶχε προηγουμένως δηλώσει ὅτι ἡ Βρετανικὴ αὐτοκρατορία εἶχε καταβάλει βαρὺ τίμημα γιὰ νὰ ἔχῃ τὰ χέρια ἐλεύθερα στὴν Ἐλλάδα. Δὲν φταίει κανεὶς πού οἱ Σοβιετικοὶ δὲν θέλησαν νὰ ἐνημερώσουν σχετικῶς τοὺς δικούς τους καὶ τοὺς ἔβλεπαν νὰ σκοτώνονται ἀπὸ τὴν «Μεγάλη Βρετάνια», ὅπυ διέμεινε ὁ άπεσταλμένος τους καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῶν Δεκεμβριανῶν. Δἑν ἀμφισβητεῖ κανείς ὅτι, μέχρι τὰ Δεκεμβριανά, τὸ ΕΑΜ εἶχε θεμελιώσει τὴν ὅποια ἐξουσία του σὲ παρακρατικὴ βία, βία χωρὶς τὶς ἐξασφαλίσεις μιᾶς ὁποιασδήποτε στοιχειωδῶς συντεταγμένης πολιτείας, ἐγγυήσεις πού δίδονται ἀκόμη καὶ σὲ καιρὸ πολέμου. Δὲν ἔχω διαβάσει διαταγὴ τοῦ ΕΛΑΣ, ὅπου νὰ ἐπιτρέπεται ἡ προσφυγὴ στὴν βία μόνον «ἐὰν αὐτὴ εἶναι ἀπαραίτητος». Ἀντιθέτως, ἡ ἀχρείαστη βία ἔκανε φοβερὴ ζημιὰ στὸ ΕΑΜ. Τὸ πόσο λέοντες ἦταν οἱ ΕΛΑΣίτες ἀπεδείχθη ἀπὸ τὴν ὁμηρεία τῶν χιλιάδων πού πῆραν μαζί τους. Μάλιστα, τὴν ὁμηρεία κατήγγειλαν, κατόπιν ἑορτῆς, ἀναρίθμητοι ἀριστεροί.
Καὶ γιὰ τὸ πρῶτο, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἐπιχείρησις τῶν Δαρδανελίων, παρ’ ὅλα τὰ κραυγαλέα λάθη στὸν σχεδιασμὸ καὶ τὴν ἐκτέλεσή της, ὑπῆρξε στιγμὴ πού πλησίασε τὴν ἐπιτυχία. Πόλεμο χωρὶς κανένα κίνδυνο ἀποτυχίας ὀνειρεύονται μόνον οἱ δειλοί.
«..Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του Υψίστου». Αλλά, διά να ύπαρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και διά να μη γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Μετ” εξαίρετου τιμής,
Γ. Παπανδρέου »
Από επιστολή του Γ. Παπανδρέου στις 2/3/48 στην εφημερίδα Καθημερινή.
Στην επιστολή του αυτή ο «παπατζής», όπως λεγόταν στην τρέχουσα τότε πολιτική ορολογία και τα λαϊκά συνθήματα της εποχής («Παπανδρέου παπατζή – ξεσκεπάστηκες κι εσύ»), απαντάει στην κριτική «από τα δεξιά» που του ασκούσε η Καθημερινή.
@ Τρε-ελελ-ιάρα (aka το σιτεμένο που λάτρευε τα γένεια…)
Σταμάτα βρε κασόμπρα τις….! Και επιτέλους βρες κάτι καινούριο να πεις!!!
Να δω μωρη τρ-ελελ-ιάρα πότε θα πρωτοτυπήσεις….
Όσο για τα εφηβικά ξεσπάσματα με τις ανεξέλγκτες αναφορές στο αντικείμενο του άσβεστου πόθου σου… τι να πω… Προϊόν του ανέραστου βίου σου…Αλλά επιτέλους, κάνε κάτι.
Σου πρότεινα να βρεις καμιά ατυχήσασα της κλάσσης σου αλλά – για άλλη μία φορά κάνεις την πάπια (βέβαια δεν πρέπει να ουνει μείνει και πολλοί από την κλάσση σου) …Μήπως τελικά το ψήνεις από την άλλη πλευρά το ψάρι;
Επιτέλους ασ σταματήσουν οι μπούρδες από έναν φανατικό – γέννημα θρέμμα της ΠΑΣΟΚ-νοοτροπίας. Αλλά και με παρα-φύση ορέξεις που δεν μπορεί να ικανοποιήσει λόγω ηλικίας/εμφάνισης.
Μαζί μ’ όλα τ’ άλλα σχόλια για τα εθνικά μας θέματα, και μερικές λεπτομέρειες για το Κυπριακό:
https://demokratiki-kypros.org/2017/06/21/the-economic-dimensions-of-a-cyprus-settlement/
Τα βάζει και με τον Γεώργιο Παπανδρέου τώρα, το ορφανό των βουλγαροφρόνων προδοτών. Τον πονά φαίνεται, και θα τον πονά για πάντα, που ο Γέρος της Δημοκρατίας έσωσε την πατρίδα από τους συμμορίτες προγόνους του, και τους εμπόδισε να επιβάλλουν τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό που ονειρεύονταν. Πάντα ένας αντι-κομμουνιστής και μια Καθημερινή θα σου τσακίζει τα κόκκαλα. Θα είμαστε πάντα εδώ να σε ξαναβάζουμε στην τρύπα σου, συμμορίτη. Και εσένα και τους ομοίους σου στο κόμμα των κουκουλοφόρων συμμοριτών του ΣΥΡΙΖΑ/Ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ.
Υψιπετείς διατυπώσεις Δεξιο-Πουλοπουλοπουλέων, επίδειξη ηθικού και διανοητικού εκφυλισμού, “του κώλου τα εννιάμερα” το λένε λαϊκώς.
Αποκρυπτογραφώντας μια συνέντευξη:
http://www.kathimerini.gr/914471/article/proswpa/synentey3eis/netaniaxoy-megala-apo8emata-aerioy-se-israhl-kypro-krhth
Ποιες οι θέσεις του Ισραήλ στην επίλυση του Κυπριακού;
@ τρ-ελελ-ιάρα
Αποφθέγματα μιας παρωχημένης καλντεριμιτζούς του μεσοπολέμου…ευτυχώς που γράφεις γιατί διά ζώσης, με το που άνοιγες το “δουλεμένο” στοματάκι σου, θα μας πέρναν οι οσμές κατωτέρων μελών πληρωμάτων που ήταν σε μπάρκο πάνω από 6 μήνες πριν “συνεργαστούν” μαζί σου.
Τα ξέρεις καλά εσύ τα συγκεκριμένα 9-μερα, και καημός σου είναι που δεν έχεις καταφέρει να τα κλείσεις ποτέ…ένεκα οι ανάγκες σου….και τα πληρώματα που προανέφερα….
Και αυτό πάλι που γράφεις λες και είσαι κάποιο μέλος αυτών των πληρωμάτων (γιατί ουρσουλίνα δεν θα σε έλεγα) και συνάμα μιλάς για εκφυλισμούς… Εύγε σεβάσμιό μου γεροντάκι…σε φαντάζομαι στο δρόμο να ζητάς τα ρέστα από νεωτέρους σου που δεν σου δείχνουν τον δέοντα σεβασμό επειδή οδηγάς σαν ασθματική κότα και παλεύεις με την πρεσβυωπία προσπερνόντας τις κολώνες φωτισμού…
Έλα, δώσε μας πάλι ένα δείγμα ηθικής βρε ρεζίλι της ΠΑΣΟΚ-γενιάς σου!!!