Ο κόσμος πεινά για στάρι και για συμπόνια

Οι ανιστόρητοι που επιμένουν στην πλαστογράφηση της ιστορίας μας, δοκησίσοφοι και άγευστοι του πλούτου της ελληνικής παιδείας, ας μπουν στον κόπο να διαβάσουν αντί πολλών τον Οδυσσέα Ελύτη:

«Συμβαίνει να είμαι όχι συμπτωματικά μόνον, αλλά και οργανικά Έλληνας, από την άποψη ότι κατοικώ το ίδιο ανάλλαχτο ομηρικό τοπίο και ότι έχω στο αίμα μου τον Πλάτωνα».

Και ξεκαθαρίζει ο ποιητής:

«Αυτός είναι ο λόγος που μ’ έκανε από μιας αρχής να καταδικάζω μέσα μου ολόκληρο το συγκρότημα των εκφραστικών τρόπων που η Αναγέννηση κληροδότησε στον δυτικό μας πολιτισμό»(Εν Λευκώ, σ.205).

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων ύψωσε ισχυρό ανάχωμα στους παραχαράκτες:

«Η νέα αντίληψη για την ιστορία και τη διδασκαλία της, που κυριαρχεί στα Προγράμματα Σπουδών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, βασίζεται στην κατανόηση, κατά κύριο λόγο, του παρόντος, στην αναζήτηση ταυτοτήτων και στη βιωματική προσέγγιση, γεγονός που καταλήγει σε μια ιδεολογική κατασκευή και σε υποκειμενικές σχετικιστικές αλήθειες. Πρόκειται για μια χρηστική, ιδεοληπτική Ιστορία, σύμφωνα με την οποία τα επιστημονικά κριτήρια δεν θεωρούνται αναγκαία».

Οι εργολάβοι της κατεδάφισης έπιασαν δουλειά και δεν τους σταματά κανείς. Επόμενο έργο τους οι Πανελλαδικές! Πρόκειται για θεσμό που άντεξε, με κατά καιρούς αναπροσαρμογές στα νέα δεδομένα, τα μεταπολεμικά χρόνια γιατί εγγυάται το αδιάβλητο της διεξαγωγής και των αποτελεσμάτων. Πράγματι όταν το παιδί του Πρύτανη και του υπουργού Παιδείας μένουν εκτός ΑΕΙ αυτό σημαίνει ότι στις Πανελλαδικές δεν χωρεί βύσμα. Αυτό χάρισε την μακροημέρευση στο θεσμό.

Στην προσπάθεια ανατροπής του πελατειακού κομματοκρατικού συστήματος στην Αστυνομία ο γράφων το 1994 θέσπισε το σύστημα των Πανελλαδικών. Και δεν το μετάνιωσα. Για το ενδεχόμενο να γράψει κάποιος υποψήφιος καλά, αλλά να είναι ακατάλληλος για αστυνομικός προβλέφθηκαν Ψυχοτεχνικές Εξετάσεις. Σε περίπτωση διαπίστωσης «ακαταλληλότητας» ο υποψήφιος μετακινείται στην επόμενη επιλογή του.

Πιθανόν οι πανελλαδικές χρειάζονται επιμέρους  τροποποιήσεις, αλλά δεν καταργείς το μόνο αντικειμενικό και αδιάβλητο σύστημα που άντεξε στην μεταπολεμική Ελλάδα, όσο κανένα άλλο, όταν μάλιστα δεν έχεις να προτείνεις κάτι καλύτερο, αλλά απλώς πειραματίζεσαι…

Έχουμε καταντήσει χώρα του ακαταδιώκτου και της ατιμωρησίας. Όσα πολλαπλασιαστικά και μεγενθυτικά των κατά καιρούς διαδραματιζομένων στις φοιτητικές εκλογές συνέβησαν αυτή τη φορά, πρέπει να θέσουν σε συναγερμό τις Αρχές. Οι δράστες των εγκλημάτων κινούνται ως κουκουλοφόροι. Έχουμε υποστηρίξει επιμόνως, χωρίς φυσικά να εισακουσθούμε, ότι η κουκούλα από μόνη της πρέπει να αναχθεί ασχέτως πράξεως ή απραξίας του φέροντος σε ιδιώνυμο έγκλημα. Βαρύ έως και κακούργημα. Κάποιοι ρομαντικοί που μας άκουγαν έβγαζαν σπυριά! Τί λένε άραγε μετά τα πρόσφατα συμβάντα όπου οι δράστες επί πλέον «εκσυγχρόνισαν» τον εξοπλισμό τους με ρόπαλα, βαριοπούλες, σφυριά, τσεκούρια, φωτοβολίδες, ενισχυμένες νέου τύπου μολότωφ με έυφλεκτο υγρό και σωλήνες εκτόξευσής τους με δραστικό βεληνεκές και άλλα συναφή;

Το άσυλο είναι ιερό δικαίωμα και προστατεύει την ελευθερία της σκέψης και της έρευνας. Όχι τα εγκλήματα που τελούνται εν ονόματί του στον πανεπιστημιακό χώρο. Η αυστηρότητα είναι χρέος των διωκτικών και των δικαστικών αρχών. Το ακαταδίωκτο και η ατιμωρησία δεν αποτελούν ίδιον ευνομούμενης πολιτείας.

Για όλα αυτά όπως «εν σοφία εποίει και ωμίλει, ο την γλώτταν χρυσορρήμων» Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μάς νουθετεί: «ουδέν ωφελεί τιθέναι νόμους, αν μη και η εκδίκησις (=τιμωρία) έποιτο». Δεν ωφελεί σε τίποτε να νομοθετούμε αν οι παραβάσεις δεν τιμωρούνται…

Ο Σόιμπλε έχει θεοποιήσει τις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις επιβάλλει urbi et orbi. Ο αντίλογος εν προκειμένω από την γραφίδα τού Πωλ Ντεγκρώ του L.S.E:

Οι μεταρρυθμίσεις «σε όλες τις περιπτώσεις προκαλούν βαθιά ύφεση και μαζική ανεργία. Εάν σήμερα οι οικονομίες τού Νότου ασφυκτιούν, αυτό δεν οφείλεται στην καθυστέρηση των “μεταρυθμίσεων”, αλλά στην επίσπευση αυτών και ιδίως σε περίοδο πτωτικής δυναμικής την οποία επιτείνουν ακόμη περισσότερο, ενώ από την άλλη πλευρά, η απόδοση των μεταρρυθμίσεων σε παρόμοιο πλαίσιο αποβαίνει πάντα κατώτερη των προσδοκιών»(Το παράθεμα από την μελέτη τού Κ. Βεργόπουλου, Η νέα παγκόσμια αναταραχή, σ.183).

Οι κατακαϋμένοι 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας λούσθηκαν το παραμύθι της υποτίθεται επερχόμενης ελάφρυνσης του χρέους ως αντίβαρο στην προνομοθέτηση των νέων ανθρωποφαγικών μέτρων. Στο μεταξύ ο σαδιστής του Βερολίνου όχι μόνο δεν διευκόλυνε, αλλά, μάς ανήγγειλε ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (3,5%) θα διατηρηθούν τουλάχιστον ως το 2060!!! Ασχέτως φυσικά ελάφρυνσης, (ποιας και πόσης άραγε), του χρέους!

Ο πρόεδρος Τραμπ επεφύλαξε στον κ. Τσίπρα ένα διθύραμβο: «Σε παρακολουθώ. Έχετε καταφέρει να ανακάμψετε και αυτό είναι εκπληκτικό. Τα πάτε περίφημα. Η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα, με υπέροχους ανθρώπους»!

Προς απάντηση του Αμερικανού θα ταίριαζε η ελληνική παροιμία: «Τα λόγια σου με χόρτασαν και το ψωμί σου φάτο»! Πρακτικότερα όμως θα άρμοζε το εκκλησιαστικόν «Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν»! Εμείς όμως βοούμε με μηδέν εν τη παλάμη…

Άριστος έμπορος όπλων ο Τραμπ πέτυχε με τους Σαουδάραβες μεγάλο deal – 380 δισ. δολ. συμφωνία οπλικών συστημάτων. Ο κόσμος όπως έλεγε ο Ραούλ Φολλερώ «πεινά για στάρι και για συμπόνια». Αλλά οι άπληστοι αγοραστές των όπλων, φανατικοί του σουνιτικού Ισλάμ εμίρηδες, όλους τους απόκληρους μουσουλμάνους τους προωθούν στη Δύση (και στην Ελλάδα) και δεν δίνουν δεκάρα για την ανακούφισή τους. Θα  μπορούσαν ωστόσο οικονομικά και εργασιακά να τους απορροφήσουν όλους, μα όλους. Αλλά «ως αισχρόν ανθρώποισι έστ’ απληστία» (Μένανδρος), πόσο ντροπή για τους ανθρώπους η απληστία!