Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Στις 29 Μαΐου τιμούμε όλους όσοι έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453. Παραλλήλως διδασκόμαστε ότι παρά την Οθωμανική καταπίεση ο Ελληνισμός επιβίωσε χάρις στην Εκκλησία του και στο όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Θυμίζω τί απαντά ο Θ. Κολοκοτρώνης στον Άγγλο Ναύαρχο Χάμιλτον.
«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσαις γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον της διοικήσεώς των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήτον ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτον με ένα λαόν όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ως τοιούτος, ούτε να ορκισθή παρά μόνον ό,τι έκαμνεν η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε να θεωρήσει τον Ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ΄ ως σκλάβους. Μίαν φοράν όταν επήραμεν το Ναύπλιον ήλθε ο Άμιλτον να με ιδή. Μου είπε ότι πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν, και η Αγγλία να μεσιτεύση. Εγώ τού αποκρίθηκα, ότι αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς Καπετάν Άμιλτον ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γεννεά εις γεννεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα. – Με είπε, ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια.- Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά. Έτζι δεν με ωμίλησε πλέον».
Ο Θ. Κολοκοτρώνης, λοιπόν, ένας εκ των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως, αποσαφηνίζει ότι το 1821 ήταν εθνική επανάσταση και δεν έχει ιδεολογική σχέση με τη Γαλλική Επανάσταση. Επί πλέον τα λόγια του Κολοκοτρώνη υπογραμμίζουν και τη σπουδαιότητα της Μεγάλης Ιδέας ως του πνευματικού και πολιτικού προσανατολισμού των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θεωρείται ακόμη (370 χρόνια μετά τη θυσία του) ως ο βασιλεύς των Ελλήνων, οι κλέφτες και οι αρματολοί συνεχίζουν την απροσκύνητη στάση του. Το Έθνος έχει συνείδηση συνέχειας, η απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως και των εδαφών της Ρωμανίας/Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι το ιδανικό που τούς ξεσηκώνει.
Για τη Μεγάλη Ιδέα γράφει ο Γεώργιος Γαζής, ο γραμματικός του Καραϊσκάκη: «Στις ψυχές όλων των απλών Χριστιανών, που ήταν υποτελείς στο κράτος της Τουρκίας εδώ και τέσσερις αιώνες… διαφυλασσόταν η ιδέα και η ελπίδα της απελευθέρωσης και ανάκτησης της βυζαντινής αυτοκρατορίας με το όνομα «ρωμαίικον»!
Η Ορθοδοξία και η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Έθνους ας γίνουν τα πνευματικά εφόδια για μία σύγχρονη πνευματική αναγέννηση.
Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24.5.2017
1 comment
Ναι, είχαμε την Μεγάλη Ιδέα, αλλά τι την κάναμε κύριε Χολέβα;
H Mεγάλη Ιδέα ήταν ουσιαστικά, η προσπάθεια του ελληνικού κράτους να εντάξει εντός των συνόρων του 5.000.000 Ελλήνων μαζί με την γη της Ιωνίας και βέβαια την Κωνσταντινούπολη, όραμα που έκαιγε στις καρδιές των Ελλήνων από τα χρόνια ακόμη της Επανάστασης.
Τα προ της καταστροφής λάθη του Βενιζέλου και η ανοικτή προδοσία της βασιλικής κυβέρνησης του Κωνσταντίνου και των συνενόχων του – προδοσία πολύ βαρύτερη από αυτή της χούντας για την Κύπρο – άφησαν τους Μικρασιάτες στην τύχη τους και οδήγησαν στην απώλεια του ενός μας πνεύμονα, της Μικρασίας, με αποτέλεσμα σήμερα η Τουρκία, με την ψευδεπίγραφη βαλκανική της ταυτότητα, φθάνοντας μέχρι τις όχθες του Έβρου, να είναι αυτή που:
– Απειλεί την Δυτική Θράκη, υποκινώντας την μουσουλμανική μειονότητα και διεκδικεί τη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη μέση.
– Υποκινεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας επιδιώκοντας την επέκτασή της στη βουλγαρική Θράκη.
– Υποστηρίζει Σκόπια και Αλβανία στις αλυτρωτικές διαθέσεις τους κατά της Ελλάδας, και βέβαια…
– Απώτερος αντικειμενικός στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο κατακερματισμός της Ελλάδας, ώστε να μπορέσει να επεκταθεί στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και σε ολόκληρη την Κύπρο.
Το πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής είναι ένα και μοναδικό και ονομάζεται Άγκυρα.
Κι έχουμε τώρα εδώ από τη μια κάτι αγκυλωμένους ιδεοληπτικούς που μένουν ακόμη με την ιδέα ότι η ελληνική εκστρατεία στην Μικρασία ήταν ιμπεριαλιστική επέμβαση και πρέπει να τα βρούμε με τους Τούρκους στην κατεύθυνση της συναδέλφωσης, κι από την άλλη κάτι ανεκδιήγητους δειλούς κι αμετανόητους ενδοτικούς – που αλοίμονο κατέχουν ή προαλείφονται για κυβερνητικές θέσεις – να σκίζονται για το πως να τα βρούμε με την Τουρκία του νεόκοπου σουλτάνου, στα εθνικά μας θέματα π.χ. Κύπρος, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, Αιγαίο, στην λογική όχι της προάσπισης των συμφερόντων μας όπως αυτά εκπηγάζουν απ’ το Διεθνές Δίκαιο, αλλά πως να μην τους δυσαρεστήσουμε!
Οπότε, όπως καταλαβαίνετε κύριε Χολέβα, δεν αρκούν η Ορθοδοξία και η πίστη, όπως καταλήγει το άρθρο σας, αλλά απαιτείται εγρήγορση και σοβαρή προσπάθεια στην αμυντική κι εξωτερική μας πολιτική σε Ελλάδα και Κύπρο, για να μη χάσουμε κι αυτά που μας απέμειναν, μετά τον ενταφιασμό στη Μικρασία της Μεγάλης Ιδέας.