Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 8 Αυγούστου 2017.
Με έκπληξη διαβάζω διευθυντή ελληνικής εφημερίδας να πλέκει το εγκώμιο του Γερουσιαστή Τζον ΜακΚαίην (Καθημερινή 2/8) ως τον άνθρωπο που επροσωπεί «ένα φωτισμένο κατεστημένο» της Αμερικής. Δύο λόγους επισημαίνει κυρίως: ο πρώτος από την προεκλογική εκστρατεία του 2008 (κατά την οποία ο δημοσιογράφος λέει ρητά ότι υποστήριζε τον αντίπαλο του Μακέι, Μπαράκ Ομπάμα) όταν σε μία συζήτηση με το κοινό, ο ΜακΚαίην πήρε το μικρόφωνο από οργισμένη γυναίκα εναντίον του Ομπάμα και της είπε ότι ο συνυποψήφιός του είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος και πατριώτης. Δεύτερος λόγος ότι ο ΜακΚαίην ηταν ο πρώτος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, ο οποίος αντέδρασε στην προεδρία Τραμπ και αυτό «χρειαζόταν πολύ θάρρος» που δείχνει ότι «δεν μασάει».
Είναι γενικά παραδεκτό ότι τα κριτήρια αξιολόγησης των πολιτικών έχουν εκφυλιστεί τόσο πολύ σε όλες τις χώρες, ώστε τα όποια δείγματα στοιχειώδους σεβασμού στους αντιπάλους, και αμφισβήτησης της κομματικής γραμμής να φαίνεται ότι σπανίζουν. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν σπανίζουν και τόσο. Άνω του 10% των Ελλήνων βουλευτών της προηγούμενης περιόδου (2012-15) όχι μόνο αμφισβήτησαν το κόμμα τους, αλλά παραιτήθηκαν και ίσως άλλαξαν κόμμα, διατηρώντας βέβαια τις έδρες τους, όπως και ο ΜακΚαίην. Θα ήταν αρκετό αυτό σε συνδυασμό με την επίδειξη πολιτικής ευπρέπειας και πολιτισμού, για να εξυμνηθούν ως σπάνιο και είδος; Δε νομίζω.
Στην τελευταία του ομιλία ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Αϊζενχάουερ το 1961 προειδοποίησε για την αυξανόμενη πολιτική ισχύ του «στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος». Δεν αναφερόταν σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα, αλλά σε διακομματική πολιτική επιρροή. Ο ΜακΚαίην τα τελευταία 35 χρόνια υποστήριξε δημοσίως όλες τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στον κόσμο, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε τη χώρα: παρέλασε στους δρόμους του Κιέβου το 2003 με τη λεγόμενη «Πορτοκαλί επανάσταση», όπως και το 2013 με τους «Ουκρανούς επαναστάτες», το 2014 επισκέπτεται εκτάκτως και φωτογραφίζεται με τζιχαντιστές (ορισμένοι από τους οποίους αργότερα ταυτοποιήθηκαν ως τρομοκράτες του ISIS), πριν ένα μήνα κατηγόρησε τον Τραμπ ότι σταματάει την εκπαίδευση Σύριων ανταρτών. Η μοναδική φορά στην πολιτική του καριέρα που εναντιώθηκε σε αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο εξωτερικό ήταν το 1982 στον Λίβανο επί Ρήγκαν.
Στις 25 Ιουλίου 2017 ανακοίνωσε ότι δεν θα ξαναείναι υποψήφιος για τη Γερουσία. Αντιγράφω μία παράγραφο από την τελευταία ομιλία του, ώστε να γίνει κατανοητό ποια είναι η οπτική του ΜακΚαίην για τον ρόλο των ΗΠΑ και του δυτικού κόσμου: «Η Αμερική έχει τη μεγαλύτερη συνεισφορά από κάθε άλλο έθνος στην παγκόσμια τάξη, η οποία έχει απελευθερώσει από την τυραννία και τη φτώχεια περισσότερους ανθρώπους από όσο ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία. Είμαστε το μεγαλύτερο παράδειγμα, οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές και οι μεγαλύτεροι υπερασπιστές αυτής της τάξης. Δεν φοβόμαστε. Δεν επιθυμούμε τη γη και τον πλούτο άλλων λαών. Δεν κρυβόμαστε πίσω από τοίχους. Τους παραβιάζουμε. Είμαστε [οι ΗΠΑ] ευλογία για την ανθρωπότητα». Κατά τις περυσινές εκλογές πολλοί θεώρησαν ότι η Κλίντον εκπροσωπούσε το σύμπλεγμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Αϊζενχάουερ. Μήπως όμως ο Ρεπουμπλικάνος ΜακΚαίην είναι καλύτερος εκφραστής του;
Όπως και να έχει, ποιος ο λόγος να υμνογραφείται στην Ελλάδα ένα τέτοιο αμερικανικό «γεράκι», όταν βασίζεται σε επιφανειακά κριτήρια;
18 comments
Βρες ένα μεσαίου και πάνω μεγέθους Ελληνικό ΜΜΕ που να είναι υπερ του Τραμπ… Είναι δραματική η κατάσταση με την ενημέρωση στην Ελλάδα. Π.χ. δες την κάλυψη του περιστατικού με το memo του υπαλλήλου της google ή την κάλυψη των κατα καιρούς αποκαλύψεων των wikileaks και του Assange. Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι χειρότερα και από τον ακραίο αριστερό τύπο του εξωτερικού (NYT, CBS, NBC, BBC, DW κλπ), τουλάχιστον αυτός επιχειρηματολογεί στοιχειωδώς, οι δικοί μας απλά κοπιάρουν και προπαγανδίζουν. Είναι πλέον εμφανής ο ομφάλιος λώρος μεταξύ Ελληνικών mainstream media και διεθνούς αριστεράς.
Ορθότατες οι παρατηρήσεις για τον Γερουσιαστή John McCain μόνο που το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα στο οποίο είχε αναφερθεί ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ έχει υπερφαλαγγισθεί σήμερα από το παρακράτος, ή το «βαθύ κράτος» των νεοσυντηρητικών στην Αμερική. Τόσο παντοδύναμη είναι αυτό το παρακράτος που διαθέτει τα μέσα να απειλεί τον ίδιο τον Πρόεδρο της Αμερικής με διάφορους τρόπους μέχρι αυτός να υποκύψει στην ατζέντα του.
Από τους πιο θερμούς εκπροσώπους αυτής της πανίσχυρης, πολεμοχαρούς τάσης στην Αμερική είναι οι Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές John McCain της πολιτείας της Arizona και Lindsey Graham της πολιτείας της Georgia. Και το θέατρο της πολεμοχαρούς μανίας των δυο αυτών Γερουσιαστών συμπεριλαμβάνει τους κύριους εχθρούς του Ισραήλ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής: Ιράν και Συρία. Ένας δεύτερος στόχος τους είναι η Ρωσία την οποία θα απειλούν παντοιοτρόπως μέχρι τελικής πτώσεως. Από την θητεία του Προέδρου Ομπάμα ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν έχει δαιμονοποιηθεί από τα κύρια αμερικανικά μέσα ενημέρωσης γιατί δεν υποτάσσεται όπως ο Γιέλτσιν στα Αμερικανικά σχέδια.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι συγκεκριμένοι διευθυντές ελληνικών εφημερίδων με διασυνδέσεις στην Αμερική επιχειρηματολογούν με τον τρόπο που περιγράφει το άρθρο. Η χάρη και η επιρροή των νεοσυντηρητικών της Αμερικής έχει προ πολλού φθάσει και στα ελληνικά ΜΜΕ.
@ Beriev
Δεν νομίζω ότι η Καθημερινή έχει την οποιαδήποτε σχέση με την διεθνή αριστερά.
Και αν θεωρείς τους ΝΥΤ, CBS, NBC, BBC, DW ακραίο αριστερό τύπο του εξωτερικού . . .
κάτι, κάπου, κάποιος “χάνει” . . .
(Μάλιστα μόνο οι ΝΥΤ θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ως “τύπος”.)
Βεβαίως και είναι Ακροαριστερά τα ΜΜΕ που αναφέρει ο “Beriev”. Αυτή είναι πάγια άποψη των πραγματικών Δεξιών συντηρητικών αντι-κομμουνιστών, συνεπώς αντι-συστημικών, αμερικανών όπως π.χ. των αρθρογράφων του “The American Conservative” και τεκμαίρεται εκ του γεγονότος πως αυτά τα ΜΜΕ προωθούν συστηματικά την ακροαριστερή μυθολογία του μαρξισμού-φροϋδισμού της Νέας Αριστεράς του ’60 σε όλα τα πολιτισμικά θέματα και κυρίως, τα τελευταία χρόνια, στα ζητήματα του πολυπολιτισμού και της Ακροαριστερής θεωρίας του κοινωνικού φύλου. Πέραν του ότι, βεβαίως, κάποια από αυτά προσπαθούν να ξεκινήσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, έναν φυλετικό πόλεμο στις ΗΠΑ σήμερα, καθώς υποστηρίζουν έναν θεσμισμένο αντίστροφο ρατσισμό. Όποιος παρακολουθήσει την ρητορική τους θα δει πως δεν διαφέρει σε τίποτα από την ρητορική Ακροαριστερών συμμοριών σαν του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διαφέρουν ούτε καν στον θαυμασμό τους προς τον σφαγέα δικτάτορα της Κούβας τον οποίον εξύμνησαν όλοι από κοινού όταν πέθανε πέρυσι.
Φυσικά στην δική μας αντίληψη, των Συντηρητικών Δεξιών, το φαινόμενο αυτό είναι κάθε άλλο παρά περίεργο, διότι γνωρίζουμε πως η ίδια η ιδεολογική προμετωπίδα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης είναι η Νέα Αριστερά του ’60. Για αυτό τα κινήματα αμφισβήτησής της, που αναδύονται τα τελευταία χρόνια, είναι κατεξοχήν Δεξιά και αντι-Αριστερά, ενώ αντιθέτως, φορείς της Ακροαριστερής ιδεολογίας, όπως η συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν του ότι προωθούνται συστηματικά από τα ΜΜΕ, αν βρεθούν στην εξουσία σύντομα αντιλαμβάνονται την απόλυτη πολιτισμική συμβατότητά τους με την παγκοσμιοποίηση, αφού αποτελούν την ιδεολογική της μήτρα, και έτσι καταλήγουν γλείφουν εκεί που έφτυναν, όπως κάνει και το κόμμα σου.
Αλλά, βεβαίως, δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν καραμανλικό ακόλουθο της Ακροαριστεράς να το καταλάβει. Ωστόσο θα είμαστε εμείς εδώ για να σου λέμε στα μούτρα σου πως, ναι, όλα αυτά τα ΜΜΕ είναι Ακροαριστερά, πως ο αντι-μνημονιακός ΚΑΙ ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ είναι Άκρα Αριστερά και πως ακόμα και η Καθημερινή, στον βαθμό που αρθρογραφούν σε αυτήν πρόσωπα σαν τον Μπουκάλα και την Κουναλάκη, ανήκει και αυτή στην Άκρα Αριστερά.
Δεν εχει δικιο ο κ. Σταλίδης.
Πραγματι, ο Μακέιν υποστηριξε μια επιθετικοτατη εξωτερικη πολιτικη και αφρονες στρατιωτικες επεμβασεις των ΗΠΑ στο εξωτερικο. Αυτο δεν ειναι προς τιμην του.
Ομως σε σειρα αλλων ζητηματων τηρησε ορθη και μετριοπαθη σταση. Για παραδειγμα ως υποψηφιος Προεδρος δηλωσε οτι υπαρχει μεγαλο προβλημα με το φαινομενο του θερμοκηπιου, οτι ο πλανητης υπερθερμαινεται και οτι πρεπρι να ληφθουν μετρα για αυτο, κατι που βρισκεται σε κραυγαλεα αντιθεση με τη θεση των σκληρων Ρεπουμπλικανων.
Εκανε σκληρη κριτικη στον ολεθριο Μπους, τον οποιο αμφισβητησε ανοικτα στις προκριματικες του 2000, εκανε φιλιες με πολλους Δημοκρατικους, και υποστηριξε θεσεις τους τις οποιες εκρινε ορθες. Πολλοι Δημοκρατικοι θαυμαζαν τον Μακέιν, που ειχε λογο πηγαιο, ευθυ, και βρισκοταν συχνα εκτος κομματικης γραμμης, και τον θεωρουσαν πολυ ανωτερο απο πολλους δικους τους “ξυλινους” πολιτικους.
Ιπταμενος αξιωματικος του Ναυτικου, πιλοτος βομβαρδιστικου, παρασημοφορημενοε ηρωας του Πολεμου στο Βιετναμ, αιχμαλωτος των Βιετκογκ, απο τους οποιους βασανιστηκε, με αποτελεσμα να αποκτησει αναπηρια στα χερια. Αρνηθηκε την προωρη απελευθερωση που του προσφερθηκε, και δηλωσε οτι προτιμα να απελευθερωθει με ολους τους αλλους. Και ομως υποστηριξε την ειρηνευση με το Βιετναμ…….
Ο γερουσιαστης Τζον Μακέιν, θα πεθανει συντομα απο ογκο στον εγκεφαλο. Κερδισε επαξια τον τιτλο του Maverick Senator.
Μετα την ηττα του στις προεδρικες του 2008, γραφτηκε ενα σχολιο για αυτον, που αναπαραχθηκε στι Διαδικτυο και θα επρεπε να γραφτει στην επιτυμβια στηλη του:
“Captain McCain will go down in History books as the worthiest candidate ever to be denied the prize.”
Αριστερά σήμερα δεν είναι ο κομμουνισμός, αυτός άλλωστε υπάρχει τώρα πια με γραφικό τρόπο μόνον στην Ελλάδα-βλέπε ΚΚΕ. Αριστερά πλέον διεθνώς είναι το σύστημα που προωθεί την παγκοσμιοποίηση όπως αυτή επιβλήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από συγκεκριμένους κύκλους.
Την παγκοσμιοποίηση των ΜΚΟ, της τραπεζοκρατίας, του γκευζμού και της άκρατης σεξουαλικής απελευθερώσης, των “δικαιωματάκηδων” των πιο απίθανων μειοψηφιών, του ισλαμικού εποικισμού της δύσης, της διάλυσης της παραδοσιακής ελληνορωμαικής κοινωνίας, του ευνουχισμού της ακαδημαικής σκέψης.
Όποιο μέσο λοιπόν προωθεί την παραπάνω παγκοσμιοποίηση είναι αριστερό, όπως επίσης και όποιος πολιτικός ή κόμμα την υποστηρίζει, ασχέτως εαν αυτός εμφανίζεται ως “καπιταλιστής”.
@ Beriev
Με την μετονομασία που κάνεις στο τελευταίο σου σχόλιο, ε τότε ναι μπορείς να βαφτίσεις όλα αυτά τα ΜΜΕ που ανέφερες “αριστερά”. Τα ίδια δεν αυτοχαρακτηρίζονται έτσι. Επίσης, με βάση αυτή την κατηγοριοποίησή σου και η Νέα Δημοκρατία είναι αριστερό κόμμα, ιδιαίτερα εκεί που το πάει ο Κ. Μητσοτάκης σε θέματα “κοινωνικά”.
Όσο για την Καθημερινή, αν θεωρείς κι εσύ, ότι την εκπροσωπεί περισσότερο ο Μπουκάλας και η Κουναλάκη από τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, τον Πάσχο Μανδραβέλη, τον Θατσερικό Στέφανο Κασιμάτη… την διεύθυνσή του, τον συρφετό του ΕΛΙΑΜΕΠ που συχνά αρθρογραφεί στην εφημερίδα και “διανοούμενους” σαν τον Καλύβα… ε τότε “βάφτισε” και αυτή την εφημερίδα, όπως νομίζεις.
!!!
Η Καθημερινή και ο ΣΚΑΙ εμφανέστατα είναι με το παλιό στατους (ομπάμα, χίλαρυ, απελευθέρωση ηθών, μειοψηφίες, ισλαμικός εποικισμός, Σόρος, ΜΚΟ, ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή κλπ), άρα έχουν και αυτοί αριστερή ατζέντα (τουλάχιστον μέχρι να εδραιωθεί ο Τραμπ οπότε αναγκαστικά μετά θα αλλάξουν κασέτα…)
@ Beriev
Αν ο Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον είναι αριστεροί – που μερικοί στην Αμερική τους θεωρούν “αριστερούς” – τότε πως ονομάζει κανείς τους Ευρωπαίους αριστερούς; Με βάση τις θέσεις ομάδων και κομμάτων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα οι δυο ανωτέρω πολιτικοί με το ζόρι να χαρακτηρισθούν κεντρώοι-κεντροαριστεροί. Αλλά αυτά είναι σημειολογικά τερτίπια. Προσωπικά, την παγκοσμιοποίηση και τον μονεταρισμό στα οικονομικά (μερικοί τον ονομάζουν νεοφιλελευθερισμό) τα θεωρώ βασικά θεμέλια της καθεστωτικής ατζέντας. Είναι οι θέσεις του κατεστημένου της Αμερικής και πάρα πολλών άλλων οι οποίοι όμως δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται.
Ο Σόρος είναι άλλη περίπτωση. Δεν κατατάσσεται σε καθιερωμένο πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα. Δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ μαζί του. Κύριοι εκπρόσωποί του στην Ελλάδα υπήρξαν ο Γ. Παπανδρέου (ΓΑΠ), ο Καμίνης (χρειάζεται προσοχή η υποψηφιότητά του για την αρχηγία στο νέο-ΠΑΣΟΚ) και σε κάποιο βαθμό ο τρελό Μπουτάρης. Δεν θα μου έκανε έκπληξη, αν ο Σόρος χρηματοδοτούσε αντιεξουσιαστικές ομάδες στην Ελλάδα – μυστικά όμως, και χωρίς να το γνωρίζει η “μάζα” τους.
Στην Αμερική καθαρή συντηρητική φωνή είναι ο Patrick Buchanan. Αξίζει να τον παρακολουθεί κανείς γιατί έχει υπηρετήσει δυο προέδρους (Νίξον και Ρήγκαν), γνωρίζει πολύ καλά πως λειτουργεί το “σύστημα” στην Ουάσιγκτον, και επίσης γνωρίζει πολύ καλά πρόσωπα και ατζέντες. Κι αυτό είναι σημαντικό γιατί στην Αμερική υπάρχουν πολλοί που κρύβονται πίσω από οργανώσεις (ΜΚΟs, Think Tanks) με γενικόλογους, ασαφείς τίτλους και καλά καλυμμένες ατζέντες.
Και να επαναλάβω, αν θέλετε να ονομάζετε την Wall Street αριστερά, “γούστο σας και τσαχπινιά σας”. Εγώ δεν έχω καμιά φιλοδοξία να γυρίσω κανενός κεφάλι.
Τώρα, αν θέλετε να πάτε άκρα δεξιά τότε πρέπει να παρακολουθείτε τακτικά, περιοδικά όπως το Occidental Quarterly και να ξεκοκκαλίσετε τα βιβλία του Kevin B. MacDonald. Θα μάθετε πολλά και διάφορα που δεν τα γνώριζε ούτε η Γκεστάπο, αλλά να το κάνετε προσεκτικά γιατί είναι πιθανόν να σας αντιληφθούν και να αρχίσουν να σας “μαρκάρουν στενά”.
Και καλά είναι πάντα όλοι μας να προσέχουμε, να συζητούμε, να ψάχνουμε, ακόμη και να ρωτούμε ανθρώπους για το που στέκονται, πριν να ξεπέφτουμε σε ανακριβείς και εντελώς ευτελείς χαρακτηρισμούς που τελικά αναδεικνύουν μόνο τις ψυχικές διαταραχές αυτών που “πέφτουν” στο να χαρακτηρίζουν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν.
Όποιος ενδιαφέρεται για μένα προσωπικά σας διαβεβαιώ ότι δηλώνω ιδεολογικά ανέστιος! Πιστεύω ότι οι ιδεολογίες παραποιούν την πραγματικότητα και όσοι προσπαθείτε να με κατατάξετε σε κάποιον ιδεολογικό χώρο μπορείτε να πάτε να πνιγείτε, σ’ ότι με αφορά.
Πιστεύω στον Χριστό και σε αξίες όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η οικογένεια κι η ανθρωπιά – η καλοσύνη !
NF, αναπαράγεις απλά μπαναλιτέ από διθυραμβικές προς τον Μακκαίην λεζάντες, δεν λες τίποτα καινούριο. Εντάξει ήταν βετεράνος του Βιετνάμ -του έχει αναγνωριστεί πολλάκις και έχτισε μια πολιτική καριέρα πάνω σε αυτό-, και έχει ιδέες διαφορετικές από τους ρεπουμπλικάνους σχετικά με την κλιματική αλλαγή (χωρις να ειναι επουδενι μονος μεταξύ αυτών).
Αλλάζει αυτό τίποτα από τα υπόλοιπα στα οποία αναφέρεται ο κύριος Σταλίδης; Δεν είναι ο Μακκαίην ο γερουσιαστής που αντιπροσωπεύει τον πιο υστερικό αντι-ρωσσισμό; Δεν εκπροσωπεί όλες τις βασικές γεωπολιτικές θεωρήσεις που προσπαθεί με χρηματοδότηση αφιδώς να επιβάλλει το σαουδαραβικό λόμπι; Δεν συμπικνώνει τις πιο απόλυτες όψεις του νεο-συντηρητισμού στην αμερικανική εξωτερική πολιτική όπως αυτή εξελίχθηκε μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου;
Αλλά και στα προσωπικά/ιδιωτικά του (που στην Αμερική αποτελούν επίσης προέκταση του δημόσιου βίου), γιατί ξεχνάνε οι υμνητές του πόσο καθαρά αήθης ήταν η στάση του όταν παράτησε την πρώτη του σύζυγο αφού αυτή έμεινε παράλυτη για να παντρευτεί την πλούσια και ευειδή κληρονόμο; Πόσες ‘αμαρτίες’ και στίγματα στον χαρακτήρα μπορεί να ξεπλύνει επιτέλους μια θητεία -έστω αξιομνημόνευτη- στο Βιετνάμ..;
Αγαπητέ NF, να κάνω μία ερώτηση :
σε τι έχω άδικο όταν ουσιαστικά κάνω μια ερώτηση απλώς, δηλαδή ποιο είναι το νόημα να υμνογραφείται ο εν λόγω από τον εν λόγω με τα εν λόγω κριτήρια.
Αυτό λέω στην αρχή, αυτό ρωτάω στο τέλος και αυτό εξηγώ στη μέση.
Να το.προχωρήσω: οι (πιθανοί) λογοι της ανάγκης του εγκωμίου είναι:
Α. Ότι ταυτίζεται ή θα θέλαμε να ταυτίζεται η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με την συγκεκριμένη πτυχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (βαράμε παντού, βλέπουμε τον εαυτό μας ως ευλογία της ανθρωπότητας κλπ);
Β. Έχουμε έλλειψη πολιτικών με ευπρέπεια στους αντιπάλους και “πολύ θάρρος” να διαφωνίσουν με το κόμμα;
Γ. Ότι ταυτίζεται η χώρα με την εσωκομματική αντιπολίτευση του Τραμπ στις ΗΠΑ;
Δ. κάτι άλλο που μου διέφυγε;
Όταν δεν έχω δικιο επειδή ρωτάω ποιος είναι ο λόγος της υμνογραφίας, αναρωτιέμαι πώς απαντιέται το ερώτημα.
Ανδρέας.
@ Beriev
Πρέπει να κατανοήσουμε πως είναι ιδιαιτέρως δύσκολο για τον ακροαριστερό Καραμανλικό συνομιλητή μας (τον οποίο θα χαρακτηρίζω όπως γουστάρω αφού και αυτός φαίνεται να μην φείδεται χαρακτηρισμών) να αντιληφθεί το πώς είναι δυνατόν ο νεοφιλελευθερισμός να συμβαδίζει με την πολιτισμική ιδεολογία της νέας Αριστεράς και, a fortiori, να αδυνατεί να αντιληφθεί το ότι αυτή η τελευταία αποτελεί την προμετωπίδα του οικονομικού φιλελευθερισμού. Όμως η περίπτωση του καραμανλικού συνομιλητή μας αποτελεί το επιφαινόμενο. Η βασική αιτία εδώ είναι η ιδιαιτερότητα της μεταπολιτευτικής Αριστερής σκέψης, η οποία αποτελεί ένα παλίμψηστο μιας παλαιοκομμουνιστικής αντίληψης του ιστορικού υλισμού (στο βαθμό που είχε εξελιχθεί θεωρητικά μέχρι την περίοδο που οι ελληνόφωνοι εκφραστές της ηττήθηκαν) και του διαλεκτικού υλισμού της ψυχανάλυσης της νέας Αριστεράς του ’60. Η ταυτόχρονη υιοθέτηση αυτών των δύο, εκ διαμέτρου αντίθετων, αναπαραστάσεων αποτελεί μια θεμελιώδη αντίφαση της ελλαδικής Αριστεράς.
Βεβαίως αυτή η αντίφαση αντανακλάται φαιδρά πάνω στην δοκησισοφία της ρητορικής τής καραμανλικής “Δεξιάς, καθώς απλά μιμείται τους αριστερούς δίχως καμία θεωρητική θεμελίωση, για τον ίδιο λόγο που πριν το 1967 μιμούνταν τους αντι-κομμουνιστές. Επειδή είναι της μόδας. Και βεβαίως καλά κάνουν, καθώς αυτή η στρατηγική προσφέρει, στην πιο φιλόδοξη περίπτωση, προοπτικές εξουσίας αλλά και πιο ταπεινές εναλλακτικές, όπως π.χ. μια θέση επαγγελματία κομματοσκύλου στην καραμανλική ΝΔ ή σε κανένα ίδρυμά της (λέμε τώρα).
Αλλά βλέπεις πως είναι χαρακτηριστική της παλαιοκομμουνιστικής συνιστώσας της καραμανλικής (απομίμησης) σκέψης η αντίληψη που έχουν για τον Obama. Η καλύτερη απάντηση είναι η συζήτηση που είχα πριν από μερικούς μήνες με έναν Γάλλο Αριστερό , γνωστό μου (διότι δεν καταδέχομαι να έχω φίλους Αριστερούς), ο οποίος κάνει το διδακτορικό του σε γνωστό πανεπιστήμιο της Γαλλίας και τυγχάνει φανατικός οπαδός του Mélenchon. Αυτός, λοιπόν, μου έλεγε πως θεωρεί τον Obama (σε αντίθεση με τον συνομιλητή μας) περισσότερο Αριστερό από οποιονδήποτε ευρωπαίο πολιτικό. Αυτός ο υποψήφιος διδάκτορας λοιπόν, σε λίγα χρόνια θα ζει σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και θα κερδίζει 40-50 k€ το χρόνο. Διότι σε πείσμα της (απομίμησης) παλαιοκομμουνιστικής σκέψης του συνομιλητή μας, αυτή ακριβώς είναι η σημερινή δημογραφική σύσταση της Αριστεράς στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ. Οι ευρείες λαϊκές μάζες, στις επαρχίες των Δυτικών κοινωνιών, θεωρούνται “αξιοθρήνητοι” (deplorables) όχι μόνο από το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο αλλά κατεξοχήν από το “διανοουμενίστικο” ακροαριστερό πολιτισμικό σκέλος του (τους διαφόρους Bernie Sanders, Corbyn, Mélenchon και παρόμοιους συμμορίτες απανταχού της γης) και τους ψηφοφόρους του. Και για αυτό οι “αξιοθρήνητοι” στρέφονται, ευτυχώς, προς την σκληρή αντι-αριστερή Δεξιά, όπως στην περίπτωση του Trump.
Αυτό το φαινόμενο, το δέχεται, μάλιστα το έχει αναλύσει από την σκοπιά του μαρξιστικού μύθου, και ο Michel Clouscard που εισήγαγε τον όρο… bourgeois-bohème. Υποστηρίζει, αυτός ο κομμουνιστής κοινωνιολόγος, πως οι Αριστεροί σύντροφοι του καραμανλικού συνομιλητή μας, στον καπιταλιστικό κόσμο προσπαθούν να ανακτήσουν την υπεξαιρεμένη υπεραξία τους (όπως πιστεύει αυτός) μέσα από την μαζική κατανάλωση ακολουθώντας πρότυπα που κατεξοχήν εισήγαγε η νέα Αριστερά, π.χ. την λιβιδινική κατανάλωση, την κατανάλωση της διασκέδασης, την κατανάλωση των ψυχοτρόπων ουσιών (αιτήματα απελευθέρωσης της κάνναβης και άλλα τέτοια συμπαθητικά) κτλ. και πως αυτό, λέει ο κομμουνιστής Clouscard, μπορεί μόνο να συμβάλει στην ενίσχυση του καπιταλιστικού συστήματος καθώς οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής το εκλαμβάνουν ως νέες, και ως τότε, λανθάνουσες δυνατότητες της παραγωγικής διαδικασίας. Το φαινόμενο έχει περιγράψει επίσης, από φιλοσοφικής σκοπιάς, ο μεγάλος Δεξιός Συντηρητικός φιλόσοφος Roger Scruton αλλά και ο Κονδύλης στην “Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού” (βεβαίως διατηρώντας ορισμένα υπολείμματα της μαρξιστικής μυθολογίας στην ανάλυσή του). Ο Γιώργος Καραμπελιάς επίσης (ο μόνος Αριστερός που σέβομαι) έχει μιλήσει για το φαινόμενο αυτό σε πληθώρα άρθρων του. Tην ίδια ακριβώς ανάλυση, φυσικά από μια Δεξιά συντηρητική αντι-αριστερή οπτική, κάνει και ο Pat Buchanan, του οποίου μόνο το όνομα φαίνεται να γνωρίζει ο συνομιλητής μας, και μάλιστα, μας παραπέμπει σε αυτόν νομίζοντας πως ανακάλυψε… την Αμερική. Όμως, πιο λαμπρά από όλους το ερμήνευσε ο Alasdair MacIntyre, ο οποίος έδειξε ότι οποιαδήποτε βιώσιμη εκδοχή του διαφωτισμού επιβάλλει εκ της φύσεώς της την μετατροπή του κάθε Clouscard σε αυτό ακριβώς που υποτίθεται πως καταγγέλλει. Έναν bourgeois-bohème. Επίσης, για να γυρίσω στην βαλκανική παρακμή, επιβάλλει και στον κάθε Τσίπρα να…γλείφει εκεί που έφτυνε. Οίκοθεν νοείται ότι οι καραμανλικοί κολαούζοι ακολουθούν πάντα από πίσω. (Εντάξει… τουλάχιστον με το αζημίωτο)
@Admin
Ρωτατε γιατι ο Παπαχελας υμνει τον Μακέιν. Νομιζω ότι γνωριζετε την απαντηση:
Προφανως ο Παπαχελας δεν συγκινηθηκε απο τις πολιτικες αρετες του ανδρος, τις οποιες ανεφερα παραπανω. Αλλωστε ομολογει οτι “χαρηκε οταν εχασε απο τον Ομπαμα”.
Ο Παπαχελας παιδι του αμερικανικου κατεστημενου ειναι. Και ως τεως αριστερος, ειναι και με τους Δημοκρατικους, οχι βεβαια με τον Μπερνι Σαντερς, αλλα με το κατεστημενο του κομματος όπως εκφραζεται από τη Χιλαρυ. Αν το αμερικανικο κατεστημενο θελει αντιπαραθεση με τη Ρωσια, και απεχθανεται τον Τραμπ, που θελει υφεση με τη Ρωσια, τοτε αυτο ειναι σωστο, και καλο ειναι να καλλιεργηθει “κλιμα” στην Ελλαδα υπερ αυτης της αποψης. Ο Τραμπ ειναι κακος, η Ρωσια κακια, αρα ο Μακέιν που αντιμαχεται αμφοτερους, “καλος” !
Θαυμαστε τον Alexis
Οταν ο Τραμπ άρχισε να αμφισβητεί τους βασικούς πυλώνες του δυτικού οικοδομήματος, ο πρώτος που αντέδρασε ήταν ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής.
Αυτό που δε μας λεει ο Alexis είναι ότι η απεχθεια του Μακέιν για τον Τραμπ εχει κυριως προσωπικα ελατηρια. Ο Τραμπ αμφισβητησε την πολεμικη του δραση, κατι που δικαιως εξοργισε τον Μακέιν. Τωρα ο Μακέιν τυχαινει να εχει εντονα αντιρωσικες θεσεις. Συνεπως το αμερικανικο κατεστημενο τον χρησιμοποιει ως σημαια ευκαιριας κατά του Τραμπ και της φιλορωσικης πολιτικης του, εκμεταλλευομενο το κυρος που εχει ο γερο Μακέιν στο λαο.
Εν τελει θα συμφωνησω μαζι σας στο εξης: Ο Alexis και η Καθημερινη δειχνουν έναν «υπερβαλλοντα ζηλο» να υποστηριξουν το αμερικανικο κατεστημενο στη διαμαχη του με τον Προεδρο των ΗΠΑ.
Παντως ο Τραμπ ισως ειναι πιο ξυπνιος απο οτι νομιζα.
Εχω αρχισει να υποψιαζομαι οτι ΕΠΙΤΗΔΕΣ κλιμακωσε με την Κορεα. Μολις ανταλλαξε απειλες με τον ποντικο δικτατορισκο της Πιογκ-Γιαγκ, το αμερικανικο κατεστημενο επεσε στην παγιδα και αρχισε να τσιριζει: “Ο Τραμπ κανει πολεμοκαπηλες δηλωσεις, απειλει την παγκοσμια ειρηνη!”
Και τωρα ο Τραμπ δικαιουται να τους πει:
“Εδω δεν εχετε τα κοτσια να τα βαλλετε με τη Βορεια Κορεα, που εχει αρχαϊκο πολεμικο εξοπλισμο, και 5-10 αμφιβολης αξιοπιστιας πυρηνικες κεφαλες. Και θα τα βαλλετε με τη Ρωσια, που εχει συμβατικο και πυρηνικο οπλοστασιο συγκρισιμο με το δικο μας; Που πας ρε Καραμήτροοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!
Υποστηριζετε σκληρη γραμμη κατα των Ρωσων, που δεν μας απειλουν, και κανετε τις κοτες στον δικτατορισκο της Πιογκ-Γιαγκ, που απειλει να αμολησει πυρηνικα εναντιον μας; Ακριβοι στα πιτουρα και φθηνοι στο αλευρι! ”
Τωρα μαλλιστα που ο Τραμπ ενδυθηκε τη λεοντή και την πανοπλια του Αρχιστρατηγου, αντε να το ανγγιξει το Κογκρεσο………
Ο κοντοπιθαρος δικατορισκος της Πιογκ-Γιαγκ, πηγε να πουλησει λιγο ψευτονταηλικι, να εκβιασει τη Δυση μπας και του δωσει παλι λεφτα, αλλα αθελα του εμπλεξε στη μαχη του Τραμπ με το αμερικανικο “βαθυ κρατος”…………
Ο Pat Buchanan τουλάχιστον από την περίοδο που έβαλε υποψηφιότητα για την Προεδρία της Αμερικής στις εκλογές του 2000 χρησιμοποίησε τον όρο «America First» για να διαχωρίσει τις θέσεις του για την Αμερικανική Εξωτερική πολιτική από τις θέσεις ισχυρών ομάδων που είχαν σαν πρωταρχικό μέλημά τους τα συμφέροντα άλλης χώρας. Πολεμήθηκε λυσσαλέα γι’ αυτό, κατηγορήθηκε ως φασίστας, Ναζί, Χιτλερικός, ίσως ακόμη και αρνητής του Ολοκαυτώματος. Αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητά του. Αυτό βοήθησε τον G. W. Bush. Μετά τον δεύτερο πόλεμο εναντίον του Ιράκ, ο Buchanan άρχισε να χρησιμοποιεί και τον όρο «the War Party». Αναφερόταν στην ισχυρή ομάδα των νέο-συντηρητικών (neocons) που με ψευδή στοιχεία παρέσυραν την Αμερική στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ το 2003.
http://buchanan.org/blog/trumps-russia-policy-hijacked-127432
Οι ίδιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα στις σχέσεις της Αμερικής με τη Ρωσία και να προκαλέσουν ανεπανόρθωτα προβλήματα στις Αμερικανο-Ρωσικές σχέσεις. Ήδη με νόμους που ψηφίστηκαν στην Γερουσία ανάγκασαν τον Τραμπ να επιβάλλει νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Ο δε νόμος υπερψηφίστηκε από Γερουσιαστές και των δυο κομμάτων με τέτοια πλειοψηφία που είναι αδύνατο για τον Τραμπ να τον ανατρέψει με βέτο. Πρωτοστάτης σ’ όλες αυτές τις προσπάθειες, πάντα σταθερός υποστηρικτής και σύμμαχος των νέο-συντηρητικών ο John MacCain.
Το τι εστί η ομάδα των νέο-συντηρητικών το περιγράφει με ακρίβεια και εμφατικά σε άρθρο της η καθηγήτρια Dr. Janine Wedel, στο George Mason University.
http://www.huffingtonpost.com/janine-r-wedel/emshadow-eliteem-march-to_b_512697.html
Ακόμη πληρέστερη είναι η ανάλυση για την δράση αυτής της ομάδας στο βιβλίο της Dr. Wedel “Shadow Elite”.
Πόσο πατριώτης μπορεί να θεωρείτε κάποιος που βάζει τα συμφέροντα τρίτης χώρας πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας του;
@Angelos Themelis
Οπως τα γραφεις ειναι. Γαγγραινα και καρκινωμα στο σωμα των ΗΠΑ ειναι αυτοι οι νεοσυντηρητικοι. Μετα το φιασκο με τον αχρειαστο πολεμο στο Ιρακ, οπου φορτωσαν στους φορολογουμενους 1 τρισ. δολλαρια χρεος, υπηρχε η γενικη εντυπωση οτι ειχαν λουφαξει, αλλα νατους τωρα που υψωσαν θρασεια κεφαλη καυα του νομιμου Προεδρου των ΗΠΑ, επειδη ο ανθρωπος εχει τη σωφροσυνη να επιδιωξει υφεση στις αμερικανορωσικες σχεσεις.
@ NF
Πράγματι οι νέο-συντηρητικοί, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει ως Τροτσκιστές την δεκαετία του 50, αλλά με την οικονομική και κοινωνική τους άνοδο, τριάντα χρόνια αργότερα, επί προεδρίας Ρήγκαν, μεταμφιέστηκαν σε συντηρητικούς, εξ ου και το όνομά τους. Στις τελευταίες εκλογές αρκετοί άλλαξαν πολιτικό στρατόπεδο και υποστήριξαν την Χ. Κλίντον, όταν είδαν ότι το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων θα κατέληγε στον Τραμπ. Ένας από τους κύριους θεωρητικούς τους ο Robert Kagan, σύζυγος της γνωστής μας Victoria Nuland, μεταπήδησε από τους πρώτους στο στρατόπεδο της Κλίντον, ενώ άλλοι παρέμειναν στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, όπως ο John Bolton, προσδοκώντας κάποια υψηλόβαθμη θέση. Τελικά ο J. Bolton, παρ’ όλες τις συχνές παρεμβάσεις υπέρ του από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, δεν επιλέγει ούτε για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, ούτε για το Υπουργείο Εξωτερικών. Σ’ όλες αυτές τις διεργασίες ο John MacCain στήριζε, ή πλαγιοκοπούσε υπέρ των νέο-συντηρητικών.
Όλες αυτές οι λεπτομέρειες θα αποκτήσουν ουσιαστικό νόημα, αν κανείς διαβάσει το άρθρο που ακολουθεί και είναι πολύ πρόσφατο:
http://www.defenddemocracy.press/neocons-leverage-trump-hate-for-more-wars/
@Αγγελος Θεμελης
Α, ναι; Απο την αμερικανικη ακρα αριστερα ξεκινησαν αυτα τα μπουμπουκια;
Αυτη η Νουλαντ δεν εστησε τη βρωμοδουλεια στην Ουκρανια;
Κοιταξε, πρωτος εγω ειπα οτι ο Μακέιν εχει τελειως λαθος αποψεις στην εξωτερικη πολιτικη. Αλλα αυτοι οι τυποι εχουν κανει πλυση εγκεφαλου στους παντες, λογω της κυριαρχιας τους στα ΜΜΕ. Μεχρι και ο καθ’ ολα αξιολογος Ρεπουμπλικανος προεδρικος υποψηφιος Μπεν Καρσον υποστηριζε δικες τους θεσεις τους σε οτι αφορα τη Ρωσια.
Δες για παραδειγμα τι παραμυθι σκαρφιστηκαν για να φανε τον Προεδρο, επειδη ο ανθρωπος θελει υφεση με τη Ρωσια : Η Χιλαρυ εχασε λεει τις εκλογες, διοτι ο Πουτιν εβαλλε Ρωσους χακερ να την συκοφαντησουν στα Social Media και στο Διαδικτυο ωστε να αβανταρουν τον Τραμπ, και ολο αυτο εγινε με τη συνεργασια του τελευταιου! Και αυτες οι μπαρουφες αναπαραγονται απο εφημεριδες οπως η Washington Post, και ο κοσμος τις πιστευει!