Ο άγιος Κοσμάς αποτελεί τη σημαντικότερη προσωπικότητα του Γένους μας κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς. Ο λαός το ανεγνώρισε αυτό και τον τίμησε με ποικίλους τρόπους, όπως ανέγερση ναών προς τιμήν του, κατασκευή ανδριάντων και προτομών, ιστόρηση πλήθους αγιογραφιών και φορητών εικόνων σε ναούς της χώρας.
Ο άγιος παραθεωρείται συστηματικά από τους οπαδούς του λεγομένου «δυτικού διαφωτισμού». Καθώς η ιστορία δεν είναι δυνατόν να γραφεί του ιστορικού απαλλαγμένου από τις προκαταλήψεις της ιδεολογίας, την οποία πρεσβεύει, γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες της προκλητικής προβολής προσώπων, τα οποία όχι μόνο δεν εμφορούνταν από τα γενικώς αποδεκτά πανανθρώπινα ιδανικά, αλλά απεναντίας διακρίνονταν για αδυναμίες ποταπές και ιδιοτέλεια. Τα πρόσωπα αυτά καταβάλλεται προσπάθεια να αποτελέσουν πρότυπα για τους μαθητές και φοιτητές, ώστε παρασυρμένοι και αυτοί να μεταλαμπαδεύσουν την ιδεολογία του «διαφωτισμού» ως σωτήρια για την ανθρωπότητα. Το κατ’ εξοχήν προβαλλόμενο, από τους παντοίους οπαδούς του «διαφωτισμού», δεξιάς ή αριστεράς αποκλίσεως, πρόσωπο είναι αυτό του Βολταίρου.
Στο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, το οποίο αποσύρθηκε, υπό τους θρήνους και την αγανάκτηση της αρμόδιας για την έγκριση υπουργού, της συντακτικής ομάδας, ομάδας πανεπιστημιακών και πολιτικών του «εκσυγχρονιστικού» και «προοδευτικού» χώρου, αναγράφεται για τον διαφωτισμό:
«Οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού δεν περιορίζονται στη μελέτη, αλλά προσπαθούν να βελτιώσουν τον κόσμο με συγκεκριμένες προτάσεις. Αμφισβητούν τις παλιές αξίες και οραματίζονται έναν καινούριο κόσμο. Στη θέση του θρησκευτικού φανατισμού, των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών που επικρατούν στη δυτική Ευρώπη, προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο. Εναντιώνονται στην απολυταρχία και υποστηρίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη. Θέλουν να καταργήσουν τη δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Πιστεύουν στην πρόοδο της ανθρωπότητας και έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στη σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη και υποστηρίζουν τα γράμματα».
Το κείμενο συνοδεύεται από φωτογραφία του Βολταίρου σε μέγεθος 8 μισών σειρών έναντι 3,5 πλήρων σειρών του κειμένου που παραθέσαμε. Παρατίθενται ακόμη 4 μικρές φωτογραφίες ισαρίθμων οπαδών του «διαφωτισμού».
Ο αντίπαλος του «διαφωτισμού», η απολυταρχία των ευγενών και του ανωτέρου κλήρου, είναι αναμφισβήτητα εύκολος στόχος. Ουδείς αντιλέγει για την καταπολέμηση νοσηρών εκδηλώσεων όπως θρησκευτικού φανατισμού («Ιερή» εξέταση), δεισιδαιμονιών και προλήψεων. Ουδείς αντιλέγει επίσης για τον αγώνα υπέρ της προσωπικής ελευθερίας (ατομικής κατά τους υλιστές του «διαφωτισμού»). Αποσιωπώνται όμως έντεχνα δύο βασικά θέματα: Ποια ήταν η κατάσταση στην «καθ’ ημάς Ανατολή» και ποια η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στις νοσηρές εκδηλώσεις στη Δύση. Ο μαθητής παραμένει σκόπιμα σε πλήρη άγνοια των θέσεων τόσο του Ευαγγελίου του Χριστού, όσο και των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, ένας από τους οποίους υπήρξε ο άγιος Κοσμάς.
Για τον άγιο Κοσμά βιβλίο που προαναφέραμε γράφει:
«Σημαντική είναι η προσφορά των δασκάλων του γένους που με τις ιδέες και τη διδασκαλία τους συμβάλλουν στην πνευματική ανάπτυξη και προετοιμάζουν το γένος των Ελλήνων για την εθνική ανεξαρτησία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Αδαμάντιος Κοραής».
Ούτε φωτογραφίες ούτε κάποια άλλη αναφορά στο έργο τους υπάρχει, αν και ο Κοραής υπήρξε οπαδός του «διαφωτισμού».
Ο άγιος Κοσμάς, υπήρξε η σημαντικότερη φυσιογνωμία, αλλά δεν ήταν οπαδός του «διαφωτισμού». Έτσι δεν δικαιούται να προβάλλεται από τα εγχειρίδια της υποδούλωσης στο «δυτικό πνεύμα». Το έργο του υπήρξε πολυσχιδές και εθνοσωτήριο:
210 Ελληνικά σχολεία και 1100 κοινά, ιδρύθηκαν με παρότρυνσή του.
4000 κολυμβήθρες αγοράστηκαν με προσφορές εχόντων.
1500 παραμάνες παραιτήθηκαν από την υπηρεσία τους σε μουσουλμανικές οικογένειες.
500.000 κομποσκοίνια και σταυρουδάκια μοιράστηκαν, ώστε να αναθερμανθεί η πίστη των υποδούλων που λυγίζοντας από τα βάσανα (πού δεν είδε η συντακτική ομάδα του βιβλίου, καθώς παρέθεσε μία μόνο γνώμη, αυτή κάποιου απεσταλμένου του Γάλλου βασιλιά στο σουλτάνο) εξισλαμίζονταν.
Εκατομμύριο και πλέον άρχισε να προσέρχεται στα Μυστήρια της Εκκλησίας και να ζωντανεύει μέσα του η πίστη και μ’ αυτή και η ελπίδα για το «ποθούμενο».
Χιλιάδες δένδρα εμβολιάστηκαν και η τέχνη του εμβολιασμού μεταδόθηκε σε μεγάλη έκταση.
Ο Βολταίρος υπήρξε ο χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος της αναδυόμενης αστικής τάξης, αυτής που αργότερα ανέτρεψε την εκφυλισμένη τάξη των ευγενών. Δύο γελοιογραφίες του τέλους του 18ου αιώνα που περιέχονται στο βιβλίο της ιστορίας που κρίνουμε και δείχνουν τη μεταβολή μετά το 1789 είναι τραγικά παραπλανητικές για τον μαθητή. Δεν αποτίναξε από την πλάτη του ο λαός ευγενείς και ανώτερο κλήρο, για να τους χρησιμοποιήσει πλέον ως υποζύγια. Παρέμεινε φορτωμένος με τη νέα τάξη, την αστική. Το ποιος πράγματι υπήρξε ο Βολταίρος μας το κάνει γνωστό χωρίς ενδοιασμούς αστική εγκυκλοπαίδεια (συνεπώς απυρόβλητη από την κατηγορία της προκατάληψης), η Πάπυρος-Larousse–Brittanica! “Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τον περίπλοκο χαρακτήρα και τις αντιφάσεις του, μπορεί να τον χαρακτηρίσει ως έναν από τους αυθεντικότερους εκπροσώπους της πλούσιας και τολμηρής αστικής τάξης, που είχε ανάγκη από πολιτικές ελευθερίες για να εξασφαλίσει την οικονομική της δύναμη, βρίσκοντας στήριγμα στους ισχυρούς. Έτσι εξηγούνται οι δύο όψεις που παρουσιάζει: από τη μια ο αγωνιστής που μάχεται για τις ελευθερίες της σκέψης, της έκφρασης και του εμπορίου, ο υπέρμαχος της ανεξιθρησκείας και του διαφωτισμού, ανυποχώρητος στον αγώνα κατά των προλήψεων. Από την άλλη ο κτητικός, ο εγωιστής, ο αμετακίνητος μέχρι κακοπιστίας στις προκαταλήψεις του, σκληρός στους εχθρούς του, αμείλικτος προς τους δανειστές του και δύσπιστος απέναντι στον «όχλο»».
Αλλά γιατί ο συντάκτης του λήμματος χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του Βολταίρου αντιφατική; Δεν είναι κλασική συμπεριφορά μεγαλοαστού, ο οποίος εξαπατά τον λαό (εντυπωσιακή η χρήση του όρου «όχλος» στο λήμμα!) για να θησαυρίζει σε βάρος του. Δεν γευόμαστε όλοι σήμερα τις συνέπειες από την κυριαρχία της αστικής τάξης, η οποία άλωσε το Κράτος και ασκεί την εξουσία δια των οικονομικά ισχυρών με εντολοδόχους τους πολιτικούς; Και όλα αυτά στο όνομα του αστικού υλισμού, ο οποίος μεσουρανεί.
Ο άγιος Κοσμάς είπε σε κάποια από τις σωζόμενες διδαχές του: «Δεν έχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασέλλα, μήτε άλλο ράσο, αλλά παρακαλώ τον Θεό να μη μου δώσει μέχρι το τέλος της ζωής μου, διότι ωσάν κάμνω αρχήν να παίρνω άσπρα έχασα τον αδελφόν μου».
Οι οπαδοί του «διαφωτισμού» αναμασούν διαρκώς και με έμφαση τη ρήση του Βολταίρου: «Δεν συμφωνώ μ’ αυτά που λές, αλλά είμαι πρόθυμος να θυσιάσω και τη ζωή μου για να έχεις το δικαίωμα να τα λες»! Αχ, τα λόγια τα δημαγωγικά, τα παχειά και τα μεγάλα, που κοιμίζουν διαχρονικά τους λαούς.
Ο άγιος Κοσμάς πρόσφερε τη ζωή του θυσία για να μην χαθεί το Γένος αποκαμωμένο από τα βάσανα της σκλαβιάς. Δεν έπεσε όμως θύμα του κατακτητή, αλλά της «ευγενικής» τάξης των πλουσίων αστών Εβραίων, των οποίων έθιγε τα οικονομικά συμφέροντα. Σήμερα οι Εβραίοι πανηγυρίζουν την πλανητική, μέσω του χρήματος, κυριαρχία. Πρόσφατα πέτυχαν μία ακόμη νίκη στη χώρα μας: Το μάθημα των θρησκευτικών εξοβελίζεται από τον κατάλογο των υποχρεωτικών για λόγους ελευθερίας της συνειδήσεως. Η ιστορία, γραμμένη υπό το πρίσμα του «διαφωτισμού», όμως παραμένει υποχρεωτικό. Οι εχθροί της πίστης μας εργάζονται ευσυνείδητα. Εμείς τι κάνουμε;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
.